Γειά σας
συγχαρητήρια για το site σας, το παρακολουθούσα αρκετό καιρό από περιέργεια, καθώς με ενδιαφέρει λίγο η ψυχολογία
Και ήρθε η ώρα, αν μου επιτρέπετε, να ζητήσω τη βοήθειά σας.
Πραγματικά δεν ξέρω τι θα απογίνω.
Είμαι 4 μηνών έγκυος, ζω με το 2 χρονών παιδάκι μου και τον άντρα μου μακριά από την Ελλάδα.
Το Πάσχα που είχα έρθει, πήραμε ένα μικρό σκυλάκι, καθώς πάντα είχαμε ζώα στο σπίτι και σκεφτήκαμε πως θαταν καλό και για τα παιδιά, όλοι μας αγαπάμε πολύ τα ζώα..
Όλους τους μήνες που μεσολάβησαν, καθώς το σκυλάκι ήταν μικρό πραγματικά δεινοπαθούσα κάθε πρωί να μαζεύω τις ακαθαρσίες του, ήταν πολύ ατίθασο αν και πολύ καλή ράτσα, και αν και γενικώς ήταν υπάκουο, ήταν πολλές οι φορές που με εξόργιζε και το χτυπούσα με την εφημερίδα, μερικές φορές το κλωτσούσα κι όλας.. κι αυτό πήγαινε να κρυφτεί το κακόμοιρο.. Μετά το μετάνιωνα και πήγαινα και του έδινα λιχουδιές Λέγαμε με τον άντρα μου, τι θα κάνουμε, να μην το δώσουμε, αφού πήραμε την απόφαση να το πάρουμε, τώρα δεν είναι σωστό να το δώσουμε, θα μεγαλώσει, θα μάθει..
Μέχρι προχτές.. Είχαμε πάει με το καρότσι και το μωρό βόλτα και είχα πάρει και το σκυλί μαζί. Το είχα δέσει με το λουρί στο καρότσι, και περπατούσαμε. Πήρα ένα παγωτό για το μωρό και το μωρό έτρωγε το παγωτό του πάνω στο καρότσι με το σκυλί δίπλα να θέλει να φάει το παγωτό και γω να του λέω συνέχεια "μη"
Ώσπου μια στιγμή άρπαξε το παγωτό και το έριξε κάτω.
Εγώ θύμωσα πάρα πολύ. Εκείνη τη στιγμή βρισκόμασταν σε έναν πολύ κατηφορικό δρόμο. Τώρα θα δεις, είπα στη σκύλα.
Γύρισα το λουρί μια δύο φορές ακόμα γύρω από το καρότσι και την γύρισα στο σπίτι σχεδόν να κρέμεται από το καρότσι του παιδιού. Πέντε λεπτά έτσι. Δεν έβγαλε άχνα κι εγώ νόμιζα πως δεν θα πονούσε και πως απλά την περιόριζα από το να πάει όπου ήθελε.
Όταν φτάσαμε σπίτι την έλυσα, και μετά ολα καλά, παίζαμε, έφαγε και το βράδυ πήγαμε όλοι για ύπνο.
Το πρωί που ξυπνήσαμε δεν ήθελε να φάει ούτε να περπατήσει. Την πήγαμε στον κτηνίατρο. Ο άντρας μου είπε στον κτηνίατρο τι είχε γίνει την προηγούμενη, εγώ δεν μπορούσα να φανταστώ ότι θα μπορούσε να είχε προκληθεί από αυτά που της έκανα.. και ο κτηνίατρος είπε αποκλείεται, την έχει τσιμπήσει έντομο. Είχε σαράντα πυρετό και ο λαιμός της ήταν από τη μία πλευρά πρησμένος. Όταν γύρισε από τον γιατρό ήταν καλύτερα, αλλά μετά από λίγες ώρες άρχισε να βήχει περίεργα σαν να μην μπορούσε ν΄αναπνεύσει και ξαναπήγαν στον γιατρό, όπου εκεί έφυγε, από ασφυξία.
Έχω τρομερές τύψεις. Η αδερφή μου που είναι ψυχολόγος μου λέει ότι όταν νευριάζω δεν ξέρω τι κάνω. Και τώρα έφτασα στο σημείο να σκοτώσω το φτωχό σκυλάκι, που δεν μου χε κάνει τίποτα και ήταν ανυπεράσπιστο.
Πώς το έκανα εγώ αυτό; Πρέπει να πάω στον ψυχίατρο;
Το παιδί μου ό,τι και να κάνει δεν μέχει θυμώσει ποτέ, ούτε ποτέ το μαλώνω, είμαι πολύ υπομονετική μαζί του αλλά φοβάμαι, τι θα μπορούσα να κάνω στο μέλλον..
Σας παρακαλώ, πείτε μου τι πιστεύετε πραγματικά.
Μην μου πείτε πράγματα για να με καθησυχάσετε, ξέρω πως πρέπει να τιμωρηθώ γι αυτό που έκανα, δυστυχώς στην Ευρώπη δεν πας φυλακή αν σκοτώσεις ένα σκυλάκι.
Πείτε μου τι πρέπει να κάνω. Φοβάμαι, είμαι έγκυος, φοβάμαι και για το μωρό που έχω στην κιλιά και γι αυτό που έχω στην κούνια.. Ζω έναν εφιάλτη
Ευχαριστώ
v
