Originally Posted by
Natalia_sups
Γεια σου, εγω αυτη τη στιγμη δεν ειμαι Αγγλια αλλα βρισκομαι μονη στο εξωτερικο εδω και μισο χρονο περιπου...Δεν εχω καποια διαγνωση η φαρμακευτικη αγωγη αλλα εχω κι εγω χρόνιες αγχωδεις και καταθλιπτικες τασεις...κυριως το δευτερο μαλλον. Η αληθεια ειναι πως δυσκολευομαι παρα πολυ τελευταια. Τις τελευταιες μερες ειδικα εχω φαει χοντρη φρικη με αποπροσωποποιηση υπαρξιακο τρομο και τετοια ομορφα.
Δεν θα ελεγα ομως οτι φταιει το οτι βρισκομαι στο εξωτερικο η στο συγκεκριμενο μερος που βρισκομαι, αυτα τα θεματα θα τα ειχα λιγο πολυ οπου κι αν ημουν στο κοσμο νομιζω, ακομα και στην Ελλαδα.
Το θεμα ειναι πως η αλλαγη ισως τα επιβαρυνει λιγο. Αν και πιστευω εχει να κανει με την ικανοτητα προσαρμογης του ατομου, το ποσο καταφερνεις να απασχολήσεις τον εαυτο σου με επιτυχια, το τι στοχους εχεις και το τι ανθρωπους εχεις γυρω σου. Τους πρωτους μηνες δεν ειχα χρονο ουτε για να κλασω συγνωμη κι ολας ποσο μαλλον για να νιωσω ασχημα. Μολις αρχισε λιγο η λασκα ομως αρχισε και η λασκα στις βιδες μου...ασχετα που δουλευω λιγο λιγοτερο, κουραζομαι περισσοτερο πλεον. Και με ξεζουμιζει όλο αυτο καπως σε συνδιασμο με το οτι αρχιζουν να καταρρεουν λιγο οι οποιοι στοχοι ειχα, δεν εχω ξεκαθαρο στοχο εδω πλεον καθοτι ζοριζομαι με το μεταπτυχιακο μου και σκεφτομαι να το παρατησω. Ε εμ μονη, εμ χωρις το μεταπτυχιακο να στοχευω και να εχω ως κινητρο τι σκατα κανω εδω; Αν ειχα το ενα απο τα δυο θα παλευοταν.
Και το ιδιο πιστευω θα ισχυε και για εσενα και για οποιονδηποτε.
Το να πας απλα για δουλεια με καποιον, φιλο, οικογενεια, εναν δικο σου ανθρωπο κλπ ακομα και στη λαπλανδια παλευεται, στηριζετε ο ενας τον αλλον η ο στοχος σου τελοσπαντων ειναι να στηριξεις αυτη την οικογενεια.
Το να πας μονος επισης παλευεται αμα εχεις ξεκαθαρο στοχο: πχ θελω το ταδε μεταπτυχιακο, η θελω να δουλεψω στη ταδε δουλεια στο ταδε αντικειμενο που μου αρεσει πολυ και ειναι καλη επαγγελματικη ευκαιρια, η θελω απλα να μαζεψω λεφτα για τον ταδε λογο...
Το να πας ομως απλα μονος εξωτερικο να δουλευεις σε ενα εστιατοριο πχ χωρις καποιο στοχο η σχεδιο στον οριζοντα δεν ειναι καλη ιδεα για κανεναν νομιζω, ασχετως αν εχει αγχωδεις η καταθλιπτικες τασεις και αν παιρνει αγωγη η οχι.
Οσο για τον καιρο και τον τροπο ζωης πιστευω δεν θα ηταν προβλημα για κανεναν που εχει λυμμενα τα παραπανω, δεν ειναι λογος ανησυχιας.
Απο εκει και περα η αλλη πιο πολυτιμη συμβουλη που μπορω να σου δωσω ειναι η εξης:
ΜΑΚΡΙΑ ΑΠΟ ΕΛΛΗΝΙΚΑ ΕΣΤΙΑΤΟΡΙΑ. Μακρια παιδια. Η οποιος παει να το εχει στο νου του ως μια παρα πολυ προσωρινη λυση για λιγο μεχρι να βρει κατι αλλο. Αλλα να μην επαναπαυεστε εκει, να ψαχνεστε για το επομενο βημα, να προσαρμοζεστε, να μαθαινετε τη γλωσσα, να την κανετε απο εκει μεσα. Και πιστεψτε με καλυτερα χαμαλης για ξενο παρα οποιαδηποτε δουλεια σε ελληνικο εστιατοριο του εξωτερικου.
Αν εχεις τωρα καποια ειδικευση και θα επιανε τοπο εκει και θα σου αρεζε δοκιμασε λεω εγω, δε χανεις κατι. Ο μονος τροπος για να μαθεις αν θα τα εβγαζες περα ειναι να δοκιμασεις. Επισης αγγλικα ξερεις φανταζομαι αν το σκεφτεσαι για αγγλια οποτε μια χαρα.
Ειναι σημαντικο που ξερεις εστω τη γλωσσα.
