Printable View
Η πιο ωραια παρομοιωση που έχω ακούσει για την κακοποίηση.
οταν εισαι μεσα στο προβλημα, νομιζεις οτι το προβλημα ειναι το φυσιολογικο, το νορμαλ, οτι ολοι ετσι κανουν. Συνηθιζεις, βρισκεις και τις οποιες αμυνες σου και ξεφευγεις με το μυαλο σου.
Για να το ξεμαθεις αυτο, πρεπει να βγεις απο το αρρωστο περιβαλλον, να πας σε αλλο περιβαλλον διαφορετικο.
Δεν τα γραφω εγω, ειναι γραμμενα απο μελος εδω.
ετσι ειναι... η αληθεια ειναι!
και αυτο που λες, φυλακη χωρις καγκελα, ειναι πολυυυυυυυυυ μεγαλη κουβεντα!!! και τρομερα αληθινη. Νιωθεις φυλακισμενος, θελεις ελευθερια, νιωθεις αλυσοδεμενος χωρις να υπαρχουν καγκελα.
Το ειχε πει γνωστος ψυχολόγος στην τηλεόραση. Το ενοουσε με ακόμη βαθύτερη έννοια. Ότι μπορει να μην νιώθει ούτε φυλακισμενο, να αισθανεται ότι ειναι ολα φυσιολογικα, γιατι δεν υπάρχουν κάγκελα.
Μου αρεσε σαν παρομοίωση και το έγραψα, κυρίως για τους πιτσιρικάδες εδώ.
Οχι θα σου πω... νιωθεις φυλακισμενος, μη-ελευθερος, με κομμενα τα φτερα, αλλα θεωρεις τη φυλακη ως τη φυσιολογικη κατασταση. Και αν βγεις εξω απο το κλουβι, για να πεταξεις νιωθεις οτι δεν εχεις φτερα. Εγω ετσι ενιωθα οταν εφυγα απο το σπιτι για σπουδες...χωρις φτερα. Βλεπεις τους αλλους να ανοιγουν τα φτερα τους και να πετανε, και λες τα δικα μου φτερα που ειναι?? Γιατι ετσι σε εμαθαν να εισαι, χωρις φτερα.Quote:
Originally Posted by Anti-pression
Και οσο προσπαθεις να τα αναδημιουργησεις, βγαινουν ολα τα αγχη, ολες οι φοβιες, τα νευρα, πισωγυρισματα, εμμονες, ζηλεια για αλλους που μεγαλωσαν σε ισορροπημενες οικογενειες..
Και εχεις να δωσεις απαντηση στην ατακα... εσυ? εισαι πανεξυπνη! δεν εχεις αναγκη! θα τα καταφερεις! λες και δεν εχω δικαιωμα να ειμαι χαζη, να κλαταρω, να αποτυχω, να αρρωστησω...
Και απο πανω εχεις γινει και ο γονιος των γονιων σου. Ξερεις τι σημαινει αυτο? τι βαρος ειναι? να φερεσαι σα μαμα στη μανα σου! να τη συμβουλευεις, να της συμπαραστεκεσαι, να την κατευθυνεις οσο μπορεις γιατι ηταν και ανεξελεγκτη... Εγω νομιζα οτι αυτο ηταν αγαπη το να γινω η μαμα στη σχεση μας. Η Αλις Μιλλερ λεει κατι φοβερο...οτι το κανεις για να προφυλαχθεις, δεν ειναι αγαπη, ειναι αμυνα. Ποσο αληθεια..............
Mara νομίζω ότι με συναισθανεσαι! Είναι ή δεύτερη φορά που με προλαβαίνεις σε ένα θέμα που σκέφτομαι να ανοιξω.Quote:
Originally Posted by Mara.Z
Κλισέ φράσεις κ πόσο μας εκνευριζουν! Αν το ανοιξω θα συμπεριλάβω κ την ατάκα την αγαπημένη σου..:)
Eιχα ανοιξει και εγω θεμα για την ψυχοθεραπεια σε περιπτωση κακοποιησης. Αλλα δεν υπηρξε ιδιαιτερη ανταποκριση...
Οταν το ανοιξα ημουν σε φαση που διαβαζα Μιλλερ και ηθελα να τα κουβεντιασω με ατομα με παρομοιες εμπειριες. Αλλα ρε παιδια, ατομα που να εχουν υποστει εδω μεσα κακοποιηση δεν ανταποκριθηκαν ή δεν βρεθηκαν... ενω σε ολα τα αλλα θεματα υπαρχει τοση ανταποκριση...
Εσυ antipression τι βιωματα εχεις?
Δεν έχω κακοποιηση, γενικα ένα κλειστό περιβαλλον, αλλά είναι ένα ευαίσθητο θέμα και γενικά μου αρέσει ψυχολογία. Ειδικά ο αντίκτυπος της παιδικής ηλικίας. Ειναι απίστευτο, σαν ολα να ορίζονται τοτε, τι θα ζήσουμε μετά!
Nα διαβασεις Αλις Μιλλερ!!
Mara μπορεις να μου προτείνεις κάποιο βιβλίο της πιο συγκεκριμένα γιατί με ενδιαφέρει το θέμα;Quote:
Originally Posted by Mara.Z
Μαρα,μην αισθάνεσαι ότι σε αυτό το ταξίδι είσαι μόνη σου..........
Υπάρχουν άπειρα άτομα που έχουν δεχθεί κακοποίηση και σωματική και λεκτική και ψυχολογική!
Υπάρχουν άπειρα άτομα που έχουν υποστεί εγκατάλειψη από τους γονείς τους και φυσική αλλά και συναισθηματική!
Μην νιώθεις ότι είσαι από τους λίγους....σίγουρα θα χρειαστείς και κάποια βοήθεια από ειδικό,όλοι εδω μέσα κακοποιημένα άτομα είμαστε.Φαντάσου πόσοι είναι έξω από εδώ!
Βεβαιως.Quote:
Originally Posted by elisabet
Καταρχην, τις ΦΥΛΑΚΕΣ ΤΗΣ ΠΑΙΔΙΚΗΣ ΗΛΙΚΙΑΣ.
υπαρχει σε pdf ελευθερα, και στα ελληνικα και στα αγγλικά. Αν δεν το βρισκεις, πες μου να σου πω πού...
Εγω βεβαια την ελληνικη εκδοση δεν την ειχα εντοπισει και το αγορασα...
Μετα το σωμα δεν ψευδεται ποτε!!! το συνιστω με τα 1000. Ουσιαστικα λεει οτι τα απωθημενα συναισθηματα λογω της κακοποιησης μετουσιωνονται σε αρρωστειες που μας ταλαιπωρουν...
Μετα Η απαγορευμενη γνωση και το ξυπνημα της Ευας.
Ολα απο τις εκδοσεις ΡΟΕΣ.
Εχει κι ενα αλλο μεταφρασμενο στα ελληνικα, δεν θυμαμαι τον τιτλο, δεν το εχω παρει ακομα...
Παντως σας προειδοποιω, αν εχετε υποστει κακοποιηση, ειναι σκληρα βιβλια. Η Μιλλερ εκανε 40 χρονια ψυχαναλυση, και τα λεει κοφτα, ωμα, εξω απο τα δοντια. Ισως την 1η φορα φανουν απολυτα αυτα που λεει αλλα μετα απο σκεψη καταληγεις οτι εχει δικιο...
Προμηθευτειτε χαρτομαντηλα!!
Δεν το πιστεύω! Τρίτη φορά που με προλαβενεις! Μπήκα να σου πω ότι τελικά θα με κάνεις να αγοράσω το βιβλίο!Quote:
Originally Posted by Mara.Z
Μην αγορασεις τις Φυλακες, κυκλοφορει στο ιντερνετ, και ελληνικα και αγγλικα.Quote:
Originally Posted by Anti-pression
Λέει σκληρές αλήθειες δηλαδή?Quote:
Originally Posted by Mara.Z
Σ' ευχαριστώ πολύ, το βρήκα ήδη το πρώτο σε pdf! Κάτι μου λέει οτι θα έχω αρκετό διάβασμα απόψε :)Quote:
Originally Posted by Mara.Z
Δεν έχω υποστεί σωματική κακοποίηση αλλά... από την άλλη καλά τα πάμε :)
ρε συ Why, αφου δεν εχεις εμπειρια σε τετοια θεματα τι ασχολεισαι??
εγω απευθυνθηκα σε ατομα που υποτιθεται μπορουν να καταλαβουν τι θελω να πω.
Τωρα και να σου απαντησω δεν θα καταλαβεις... το να ενημερωθεις εγκυκλοπαιδικα δεν λεει κατι.
Έλα ρε Μάρα,μια απορία είχα.Quote:
Originally Posted by Mara.Z
Μην με μαλώνεις.
α μπραβο! γιατι ψαχνοντας το βρηκα και εγω στα αγγλικα.Quote:
Originally Posted by elisabet
το ειχα δει και στα ελληνικα σε ενα σαιτ που θελει ομως log in και εχει e-books, κατσε να δω αν υπαρχει ακομα
χαχα δεν υπαρχει.......... το εκλεισαν!!!
Οταν το διαβασεις, γραψε μια αποψη σε παρακαλω!!!! πολυ θελω να το συζητησω αυτο το βιβλιο!!!!
δεν σε μαλωνω, σου απαντησα.Quote:
Originally Posted by WhyAlwaysMe?
Τετοια θεματα δεν προσφερονται ουτε για σπαμ ουτε για τσατ.... λιγος σεβασμος δεν εβλαψε ποτε κανεναν!
Οκ,αν σε έφερα σε δύσκολη θέση,ζητώ συγγνώμη.Quote:
Originally Posted by Mara.Z
Αccepted!!Quote:
Originally Posted by WhyAlwaysMe?
σε καθε περιπτωση, δειχνεις ευγενεια χαρακτηρα!!
Oh,thanks a lot for your kind words,dear!Quote:
Originally Posted by Mara.Z
Ω ναι! Θα σου γράψω. Τρελαίνομαι να συζητάω για βιβλία που έχω διαβάσει.Quote:
Originally Posted by Mara.Z
Και πάλι σε ευχαριστώ. Μου βρήκες δουλειά για απόψε!
υπαρχει και η λεκτικη κακοποιηση, η συναισθηματικη, η χειριστικοτητα, η επιβολη του θεληματος του αλλου και η καταπατηση της συνειδησης σου, το κοινωνικο bullying, η κοινωνικη περιθωριοποιηση, ο στιγματισμος, κλπ. Δεν ειναι μονο η σωματικη.Quote:
Originally Posted by elisabet
Yπαρχει ενα βιβλιο ενος αμερικανου, το a child called it, του David Pelzer, ο οποιος ειχε μια μανα διαταραγμενη και η οποια τον κακοποιησε πολυ αγρια. Και αυτος αν ψαξεις στο you tube γενικα μιλαει κατα της κακοποιησης. Υπαρχει και ταινια, δεν την εχω δει ομως....Το τρειλερ ειναι αυτο https://www.youtube.com/watch?v=DjGLVjqZ8W0
Δεν ξερω αν οταν ησαστε μικρα, σας ειχαν ποτε αποκαλεσει, οχι με το ονομα σας, ουτε με το γενος σας, αρσενικό ή θηλυκο, αλλα το ουδετερο <<αυτο>>...
Quote:
Originally Posted by Mara.Z
Το διάβασα! Μου φάνηκε αρκετά ενδιαφέρον, ταυτίστηκα με αρκετά από τα παραδείγματα που ανέφερε και αναγνώρισα σε αυτά τον εαυτό μου ως παιδί οπότε το βρήκα εξαιρετικό σαν πρώτο έναυσμα για να σε κάνει να προβληματιστείς και να ψάξεις περισσότερο τον εαυτό σου.
Υποθέτω οτι παίζει ρόλο και σε τι φάση σε πετυχαίνει παρόλα αυτά. Για παράδειγμα εμένα δεν με σόκαρε μιας και τα περισσότερα από αυτα τα ήξερα ήδη ή τα υποψιαζόμουν για μένα (για τα υπόλοιπα μπορεί να μην τα έχω ανακαλύψει ούτε εγώ!) οπότε με άφησε με μια γεύση οτι ήθελα περισσότερο.
Πάντως διαβάζοντας το, αυθόρμητα αναρωτήθηκα υπάρχει άνθρωπος που να μην έχει νιώσει τίποτα από αυτά; Εννοώ, κανείς γονιός δεν είναι τέλειος, οπότε σίγουρα ολοι κάτι κουβαλάμε.
Εσύ όταν το διάβασες σε σόκαρε;
Δεν με σοκαρε τοσο αυτο οσο το σωμα δεν ψευδεται ποτε. Ισως επειδη εχω ενα ανιατο αυτοανοσο, ρυθμιζομενο βεβαια αλλα ανιατο.
Παντως οι φυλακες ειναι δυνατο βιβλιο!!
χμ νομιζω ναι... τα παιδια που οι γονεις τους τα αποδεχονταν, δεν τους μεταβιβαζαν τα δικα τους απωθημενα, τους εδιναν απεριοριστη αγαπη στα πρωτα χρονια της ζωης τους και ορια μετα κλπ.Quote:
Originally Posted by elisabet
καλα εδω κι η ιδια η Αλις Μιλλερ λεει καπου οτι γυρω στα 45 της συνειδητοποιησε οτι ειχε κακοποιηθει σαν παιδι, και ως τοτε δεν το ειχε παρει καν ειδηση...
Ναι αυτό με το σώμα νομίζω οτι θα με ενδιαφέρει πολύ γιατί κι εγώ παθαίνω διάφορα κατά καιρούς και μέχρι τώρα δεν έδινα σημασία αλλά νομίζω οτι πραγματικά το σώμα μας μας μιλάει. Θα το έχω στο νου μου για τις επόμενες αγορές σίγουρα γιατί μου άρεσε ο τρόπος που γράφει. Την βρήκα πολύ άμεση και κατανοητή.
Όσο για την κακοποίηση που λες δεν είναι εύκολο να το πάρεις είδηση εκτός κι αν είναι ακραία περίπτωση. Δυστυχώς στο μυαλό μας έχουμε όλοι την σωματική κακοποίηση περισσότερο, και η συναισθηματική ή η λεκτική περνάνε πιο εύκολα ως κάτι φυσιολογικό. Δεν τολμάς ούτε να το σκεφτείς γιατί κι όλος ο περίγυρος θα σε αντιμετωπίσει σαν ζόμπι!
Ναι, αλήθεια είναι. Η κακοποίηση είναι κλουβί που δεν ξέρω αν ποτε μπορεσει κανείς να βγει. Δεν ξερω αν θα τα καταφέρει γιατί μέχρι και η τελευταία ρανίδα του αίματός σου λέει ότι παντα σου αξιζε το άσχημο, πως πρέπει να τιμωρήσαι για να είσαι επιθυμητός, πως δε σου αξίζει τίποτα καλό, πως την χαρα και την ηδονή του να νοιώθεις επιθυμητός την βιώνεις μονο μετα από πόνο, δεν γίνεται ευτυχία διχως κλουβί, δεν γίνεται αποδοχή δίχως πόνο και ψυχικό κόστος. Γι αυτό δεν ξέρεις να αυτοπροσδιορίζεσαι, πρέπει να υπάρχει πάντα κάποιος να σε πληγώνει και αν δεν θέλει να το κανει το επιδιώκεις/ Κι αν οι βασανιστές σου εχουν εξαφανιστεί από τη ζωή σου, είναι κάθε λεπτό εκεί, λειτουργόντας μέσω του ενοχικού σου εαυτού, μέσω του παιδιού που βιάστηκε, που εξαπατήθηκε, που υποτιμήθηκε, που έχασε κάθε είδος αξιοπρέπειας και αγαπης για την υπαρξη του, που ηλπιζε και δυστυχώς ακόμα ελπίζει να το λυτρώσουν οι βασανιστές του από αυτό με το να το αγαπήσουν.
Θα αλλάξεις πολλους ρόλους στη ζωή σου, ισως και να εχεις μερικές επιτυχίες αλλά πάντα θα βλέπεις το κακοποιημένο παιδί μεσα σου να περιμένει μια δικαίωση για τον πόνο που βιωσε, για τα πράγματα που ηλπιζε και υπέφερε γι αυτά και τίποτα δεν έχει νόημα.
Κι αν καπου πεις για το σκουλίκι μεσα στην ψυχη σου, σου λένε όλοι "είναι απλό, επέλεξε" και μετα από κάθε επιλογή το κλουβί μεγαλώνει και η πόρτα του φαντάζει ακόμα πιο μακρινή.
Δεν ζεις μετα από κακοποίηση. Το κλουβί εισαι εσύ. Ευχομαι να μην το ζήσει κανεις
Eξαιρετικο το ποστ σου Kutchunie και αληθινο! ετσι ειναι.... θελει πολλη δουλεια με τον εαυτο σου για να τα συνειδητοποιησεις και να προχωρησεις...
Να προχωρήσεις σίγουρα μπορείς. Να πάψεις να είσαι κακοποιημένο παιδί δεν ξέρω πως μπορεί κάποιος να το πετύχει.Quote:
Originally Posted by Mara.Z
Τώρα καταλαβαίνω το θέμα που άνοιξα..!Quote:
Originally Posted by kutchunie
Με αγαπη πιστευω, να αγαπησουμε το πληγωμενο κακοποιημενο παιδι μεσα μας. Να μη νιωθουμε οτι εμεις το προκαλεσαμε, να μη νιωθουμε οτι μπορουσαμε να το αποφυγουμε...Quote:
Originally Posted by kutchunie
Δεν ξερω Kutchunie αν στην περιπτωση σου υπηρξε φαση στη ζωη σου που ενιωσες οτι ολες οι ευκαιριες που εδωσες στους γονεις σου εξαντληθηκαν και αυτοι για σενα πεθαναν?
Γιατι για μενα υπηρξε μια φαση που κατι ειχε γινει τελος παντων, η μανα μου με ειχε κανει να πιστευω οτι αν πετυχω κατι θα με δικαιωσει, και οταν αυτο εγινε με απερριψε για χιλιοστη φορα... Και ενιωσα οτι παλευω ματαια να κανω ενα αμυαλο πλασμα να καταλαβει κατι που ποτε δεν προκειται να καταλαβει γιατι δεν θελει. Το γυαλι εσπασε, το ειδωλο αποκαθηλωθηκε...
Μάρα, έκανα μέχρι και αυτοκαταστροφικά πράγματα για να φύγω από το πατρικό σπίτι. Δεν περίμενα επιβεβαίωση γιατί από ένα σημείο και μετά τα πράγματα έγιναν τόσο χυδαία και ωμά που δεν πάλεψα ουτε στιγμή να γίνω το καλό παιδί που θέλαν ή που θεωρούσα πως ηθελαν, αλλά να φυγω για να επιβιώσω. Η αποκαθήλωση δεν επαρκεί. Είναι τόσες οι στρεβλές αντιλήψεις. Σε επηρεάζουν ακόμη και στον τρόπο που επιλέγεις να κουρευτείς ας πουμε. Κι επειτα αλληλεπιδράς. Εχεις μάθει να τυρρανας για να επιτρεψεις ένα χάδι και πάλι να μην το επιτρέπεις κι ολο αυτό να το μεταφράζεις στο μυαλό σου ως εγκατάλειψη γιατί θέλεις να επιβεβαιώσεις τους βασανιστές γονεις, να λες είχετε δίκιο, είμαι το κακο παιδι που χρειαζεται να σοφρωνιστεί, δειξτε μου την αγάπη σας. Πολλές φορές να γίνεσαι βλαπτικός και για εσενα και για τους άλλους.Quote:
Originally Posted by Mara.Z
Η αγάπη είναι μεγάλο πράγμα και πολύ ευεργετικό, είναι η μιση θεραπεία κατά την γνώμη μου. Αλλά χρειάζεσαι πολύ δουλεια να αποδεσμευτείς. Υπάρχουν κατάλοιπες συμπεριφορές οι οποίες λειτουργουν τοσο μηχανικά όσο και η καρδιά σου. Μακάρι να τα καταφέρουμε κάποτε και μακάρι να μην φορτώσουμε τα παιδιά μας με τον σταυρό της κακοποίησης που δεχτηκαμε καποτε οι ίδιοι
Επιασες ακριβως τι ηθελα να πω....
εγω παλαιψα μεχρις εσχατων να γινω το ιδανικο καλο παιδι που ηθελε, και οταν θεωρησα οτι επιασα το 10 με τονο, και παλι με απερριψε.....
Καλα για τις στρεβλες αντιληψεις που λες, εγω ενιωθα λες και ημουν ουφο που προσγειωθηκα στον πλανητη γη οταν εμεινα μονη σε αλλη πολη...Εμαθα να ζω απο την αρχη κυριολεκτικα. Ακομα μαθαινω...
Όταν έμεινα μονη, δεν είχα χρόνο να δω τα ψυχολογικά μου για να πω την αλήθεια. Επρεπε να εργαστώ για να μην ξαναγυρίσω πισω κι αυτό μου κοιμηζε το μυαλό και δεν σκεφτόταν. Αργότερα είχα ένα τρελο σκηνικό βίας από πλευράς των γονιών μου και είχα πραγματικά χάσει τον κόσμο κάτω από τα πόδια μου, γιατί ενώ πίστευα πως φευγοντας και επιβιώνοντας αυτόνομα δεν θα ζουσα εφιαλτικά, η ζωή με διέψευσε και βυθίστηκα. Από τότε και για πολύ μεγάλο καιρό δεν ήμουν λειτουργική, μου εχει πάρει πολλά χρόνια να συνέλθω καπως και πάλι υπάρχουν χοντρά κενά. Να είναι καλά ο άντρας μου που με στηρίζει, απλώς δεν ξέρω μέχρι πότε θα αντέχω να προσπαθώ και αυτό με αγχώνει πολύ
Υστερα απο ολα οσα περασες, πως καταφερες να ανοιχτεις στην κοινωνια, να βρεις τον αντρα σου, να παντρευτεις? εισαι αξιεπαινη.
Εγω δεν εχω υποστει σεξουαλ κακοποιηση παρα μονο σωματικη, λεκτικη και φυσικα συναισθηματικη. Και παλι δυσκολευομαι...
Βασικά το ότι ηθελα να φύγω από το οικογενειακό περιβάλλον με ωθησε. Δεν σκεφτόμουν. Ημουν σε κατάσταση παγώματος ας πουμε. Μπορεί να υπήρχε ψυχολογικο θεμα αλλά ημουν απολύτως λειτουργική. Μετά την τελευταια κακοποίηση εγινε το μεγάλο μπαμ και ημουν μεγάλη κοπέλα, 1ο ετος στη σχολή μου.
Ο αντρας μου με βοήθησε πάρα πολύ. Αν δεν ηταν αυτός δεν θα είχα πετύχει πολλά πράγματα γιατί μπορεί θεωρητικά να μαθαινα τν διαφορά αγαπης ικανοποίησης κτλ αλλά αν δεν μου τα εδειχνε πρακτικά δεν θα μπορούσα να κάνω και πολλά ούτε να νοιώσω, άσε που η αλήθεια είναι πως αρχικά πιστευα πως το πρόβλημα μου ήταν η κατάθλιψη, αλλα η κατάθλιψη ηταν σύμπτωμα της κακοποίησης
Αυτο ακριβως, παγωνεις, γινεσαι παγοβουνο...
πως γνωριστηκατε? και πως καταφερε να δει πισω απο το παγωμενο προσωπειο σου? και κατι αλλο, του τα ειπες? και αν ναι, δεν φοβηθηκε?