διερωτομαιιι!!!

Καλησπερα παιδια και χρονια πολλα εν οψει ημερών.γενικοτερα εχω πολλα να γραψω αλλα δεν ξερω πως να τακτοποιησω τις σκεψεις μου ωστε να γινω κατανοητη.τεσπα ξεκινησα αγωγη με ζολοφτ εδω και δυο βδομαδες περιπου επειτα απο διαφορες επισκεψεις σε ψυχιατρους ολοι διεγνωσαν μια διαταραχη προσωπικοτητας μαζι με κατσθλιψη.το θεμα ειναι οτι ενω η διαθεση μου ως ενα βαθμο εχει επανελθει θελω να πω δηλαδη οτι δεν σκεφτομαι τοσο οσο σκεφτομουν οι τασεις αυτοκτονιας που ειχα δεν εχουν φυγει.δηλαδη η αυτοκτονια για μενα φσνταζει ως λυση.δεν θελω να προσπαθησω για την ζωη μου,δεν ξερω κι Αν μπορω κιολας να το κανω κιολας απλα ο,τι και να κανω μου φαινεται ματαιο απο την αποψη οτι εχω προσπαθησει αρκετα στη ζωη μου διχως στηριγματα γυρω μου ειναι δηλαδη κατι το οποιο εχω ξανακανει αρκετες φορες να προσπαθω κι συτη η προσπαθεια να μην καρποφορει ουτε προσωπικα ουτε επαγγελματικα.σκεφτομαι δηλαδη οτι ειμαι ηλιθια που ζω και δεν εχω αυτοκτονησει οτι θα βαυκαλιστω με ψευτικες ελπιδες και θα επιστρεψω παλι τα ιδια.φταιει παρσ πολυ και το περιβαλλον μου διοτι η οικογενεια μου ειναι διελυμενη ο αδερφος μου καταστραφηκε και οι δικοι μου ζουν απλα για να ζουν μια μιζερη ζωη.εγω τοσα χρονια προσπαθουσα τελειωσα τη σχολη μου εχασα τα παραπανω κιλα που ειχα εψαξα τις δουλειες μου και δουλεψα αλλα τιποτα δεν σταθεροποιηθηκε.ενιωθσ σαν χαμενη στον εξω κοσμο,κυριως στις φιλιες μου το ειχα αυτο τους εβλεπα ολους να προχωρανε κσι να εξελισσονται κι εγω ημουν εκει απλα σαν ενας παρατηρητης απλα για να χαθω λιγο απο τη μιζερια της οικογενειας μου.το ιδιο καπως και στις σχεσεις μου ουτε διεκδικουσα ουτε τιποτα φοβομουν τα παντα για να νιωθω οτι ζω.νιωθω οτι καταστραφηκα και κανενα χαπι δεν μπορει να μου το αλλαξει αυτο μονο να με κανει να συμβιβαστω με τις καταστασεις και να μην αυτοκτονησω.δεν ξερω και δεν νομιζω οτι ειναι καταθλιψη αυτο θεωρω οτι ειναι μια εννοια γενικη η καταθλιψη.σαν να σου λενε δηλαδη ο,τι και να γινεται θα ζησεις κι ας μην εχεις προοπτικες.

Μελινακι κρατα γερα! Κι εγω ετσι ειμαι, αλλα προσπαθώ να μην το σκεφτομαι.. "Χωσου" στη ζωη οσο μπορεις.

Mελίνα μη μασάς!Είναι και οι γιορτές τώρα και είναι αναμενόμενη η έξαρση των συμπτωμάτων σου.
Θέλει 1 μήνα περίπου για να αρχίσεις να βλέπεις ουσιαστική διαφορά από το Zoloft.Σιγά σιγά θα αρχίσει να υποχωρεί και ο αυτοκτονικός ιδεασμός!
Δεν υπάρχει λόγος να σκέφτεσαι την αυτοχειρία...
Οι εμπειρίες του παρελθόντος σου,να ξέρεις πως δεν προδικάζουν σε καμία περίπτωση και το μέλλον σου!
Ότι έζησες έζησες,είσαι πολύ μικρή ακόμη για να απογοητεύεσαι!
Καταλαβαίνω πως είναι να βιώνεις Κατάθλιψη και να τα βλέπεις όλα μαύρα,αλλά αξίζει να προσπαθήσεις για σένα,την Μελίνα!
Μην παραιτείσαι!

Δεν ξερω παιδια οσο παραμενω απραγη τοσο βυθιζομαι και οσο βγαινω εξω νιωθω χαζη και ενα τιποτα.εναν εγκλωβισμο απο παντου νιωθω και το ζολοφτ τι να κανει σε τοσα προβληματα?

Quote:

---

Originally Posted by melina20

Δεν ξερω παιδια οσο παραμενω απραγη τοσο βυθιζομαι και οσο βγαινω εξω νιωθω χαζη και ενα τιποτα.εναν εγκλωβισμο απο παντου νιωθω και το ζολοφτ τι να κανει σε τοσα προβληματα?

---

Ένα Zolofτάκι τι να κάνει κι αυτό το έρμο???
Σιγά σιγά Μελίνα...Μην βιάζεσαι...Κάτε να φύγει και το καταραμένο 2016...
Το Ζολοφτ θεωρείται ήπιο αντικαταθλιπτικό...Συνήθως όταν ο ασθενής αναφέρει αυτοκτονικές τάσεις η προσέγγιση η φαρμακευτική είναι διαφορετική...Ας μην επεκταθώ....
Αλλά κι εσύ με το ζόρι το παίρνεις από ότι θυμάμαι...Δεν τα πολυγουστάρεις τα χαπάκια τα αντικαταθλιπτικά...

Μελινα μια από τα ιδια και τωρα που είναι γιορτες ειμαι ακόμα πιο χάλια ! Και γω δεν έχω στήριγμα από την οικογένεια κανένα.

Έτσι ζω κι εγώ κουράγιο

Ναι, αυτό είναι κατάθλιψη... Και ακριβώς αυτές οι σκέψεις περί ανικανότητας και αυτοκτονίας ανήκουν στα συμπτώματα της κατάθλιψης. Η κατάθλιψη δεν είναι καθόλου γενική έννοια, το αντίθετο είναι μία ψυχική διαταραχή με συγκεκριμένα συμπτώματα και οι ο αυτοκτονικός ιδεασμός είναι συχνό "φαινόμενο" στους καταθλιπτικούς... Δεν θα σου αναλύσω περισσότερο, για να μην σε κουράσω..
Όντως το zoloft ανήκει στα ήπια αντικαταθλιπτικά και όντως δεν πρόκειται να αλλάξει την πραγματικότητα σου, αλλά ούτε και να σε κάνει να συμβιβαστείς με αυτή. Το αντικαταθλιπτικό απλώς εξαλείφει σταδιακά την παθολογία του πράγματος (για να δείξει θέλει περίπου 20 μέρες)... όλα τα υπόλοιπα είναι δική σου προσπάθεια. Προφανώς, όταν οι περιβαλλοντικοί παράγοντες είναι αυτοί που προανέφερες, δεν βοηθάνε την ψυχική σου υγεία. Με δική σου πρωτοβολία και πολύ κόπο θα πρέπει να αρχίσεις να ξαναζείς... ένα βήμα τη φορά. Η σύγκριση με τους γύρω σου (μπορεί να είναι αναπόφευκτη), αλλά δεν είναι καλός σύμβουλος, έχοντας αυτή την καταθλιπτικόμορφη οπτική προς τον εαυτό σου και ως προς τη ζωή θα συνεχίσει να σε πληγώνει και να σε πονάει. Λυπάμαι, που στο λέω αλλά πρέπει να προσπαθήσεις να χτίσεις την καθημερινότητα σου σιγά σιγά και στην αρχή θα να κάνεις πράγματα που δεν θέλεις ή δεν έχεις κουράγιο να κάνεις. Όμως να θυμάσαι ότι αυτό που ζήσεις και νιώθεις τώρα, έχει τέλος!

Ποσο καιρο ρε παιδια? Και πως την παλευετε?.δεν θελω να μου γινει συνηθεια προτιμω να αυτοκτονησω

Ερις απλα νιωθω αδυναμη.ο εξω κοσμος ειναι απαιτητικος..για να επιβιωσεις χρειαζεται τσαγανο ποσο μαλλον σε μενα δυο φορες περισσσοτερο διοτι δεν εχω στηριξη και νιωθω τοσο αδυναμη.

Τι εννοείς πόσο καιρό; Πόσο καιρό ζούμε έτσι;
Φοβάσαι μήπως σου γίνει συνήθεια το zoloft;
Την αιτία που σε οδήγησε στην κατάθλιψη την ξέρεις; Ή τουλάχιστον την αφορμή;

Οχι δεν με ενδιαφερει αν μου γινει συνηθεια το ζολοφτ.τωρα ειναι το τελευταιο που με ενδιαφερει.δεν ξερω πως ζειτε αλλα επειδη ειπαν δυο παιδια πιο πανω οτι ειναι σε παρομοια φαση με μενα.τι με οδηγησε εδω? Ειναι θεωρω μια χρονια κλιμακουμενη κατασταση κατσανε και καποιες συνθηκες στη ζωη μου και τα παιξα.παθαινα κρισεις πανικου παλιοτερα νομιζα οτι τρελαινομουν λογω του οτι ο αδερφος μου εχει σχιζοφρενεια.η οικογενεια μου παραιτηθηκε γενικα αππαραιτηθηκε τελειως η μανα μου επαθε καταθλιψη και ο πατερας μου το εριξε στο αλκοολ.τα προβληματα τα δικα μου τα υποβαθμιζοντανν γενικα και εγω δεν μπορουσα να τους μεταφερω πολλα λογω του οτι υπηρχε αυτο το προβλημα.ετσι ο,τι εκανα το εκανα μονη μου και δεν ημουν και καλα λογβ των κρισεων πανικου που παθαινα απλα δεν σταθεροποιηθηκα πουθενα.εεε με τα πολλα απο περισυ σπασανε τα νευρα μου δεν ξερω αντιδραστικα λεω τα παραταω ολα,ηταν μια περιοδος που ημουν ολη την ωρα δουλεια σπιτι οο φιλοι μου ειχαν κανει τις ζωες τους και βρισκομασταν σπανια.αρχισε να πεφτει η διαθεση μου να μην εχω ορεξη ουτε κινητρα και ετσι φτανουμε μεχρι σημερα

Κι εγώ καταθλιπτική είμαι! Απλώς κάνω ψυχοθεραπεία και γενικά το ψάχνω πολύ... Όμως, εγώ δεν υποκύπτω στη φαρμακευτική αγωγη!
Σε συμβουλεύω να κάνεις ψυχοθεραπεία, αν δεν το αντέχεις οικονομικά, μπορείς ίσως να απευθυνθείς σε κάποιο Κέντρο Ψυχική Υγείας. Θα σε βοηθήσει να βρεις τη ρίζα του προβλήματος σου... τουλάχιστον τότε θα ξέρεις με τι πολεμάς.
Αντιλαμβάνομαι, ότι το περιβάλλον σου δεν μπορεί να σε στηρίξει κι ότι γενικά η οικογένεια σου (συγγνώμη για την έκφραση), "έχει σηκώσει τα χέρια ψηλά".
Οι φίλοι σου γνωρίζουν πως νιώθεις; Μπορείς να στραφείς εκεί για υποστήριξη;
Αυτό εννούσα ότι θα πρέπει να κοπιάσεις... στην αρχή θα ζεις χωρίς κίνητρα... όταν θα αρχίσεις να ξεθολώνεις, θα φτιάξεις τα κίνητρα μόνη σου. Πίστεψε με γίνεται...
Ξεκίνα από απλά πράγματα...

Δεν εχω πολλους φιλους πλεον και με αυτους που εχω βρισκομαι σπανια ειναι και η διαθεση μου περιεργη τωρα και δεν εχω πολυ ορεξη κι εγω.πρεπει γενικα να αρχισω απο το μηδεν ετσι αισθανομαι.στον ψυχιατρο που πηγα μια φορα πηγα αλλα φαινεται καλος και ανθρωπινος τουλαχιστον απο μια πρωτη εντυπωση και κανει και ψυχοθεραπεια απ οτι μου ειπε.τωρα τι να πω;; δεν ξερω εχω και εναν φοβο με τους ψυχιατρους δεν εχω ξεπερασει το γεγονος οτι μπορει να εκδηλωσω κι εγω την ασθενεια του αδερφου μου και με φοβιζει λιγο μηπως εχω κατι το οποιο δεν καταλαβε σε μια πρωτη συνεδρια και το καταλαβει τις επομενες ειναι κι αυτο ενα θεμα που μαλλον δεν στεριωνω σε ψυχοθεραπειες.

Σήμερα είναι η κατάλληλη μέρα για να υποσχεθείς στον εαυτό σου ότι θα αρχισείς από το μηδέν... Δεν είναι τόσο κακό αυτό... θα τα φτιάξεις όλα απ' την αρχή όπως τα θέλεις εσύ!
Με μία μόνο συνεδρία σου έδωσε αντικαταθλιπτικό; Κι εσύ το πήρες;
....Πόσων ετών είσαι; (αν μου επιτρέπεις)
...Είναι λογικό να φοβάσαι βάσει των βιωμάτων σου... υπάρχει όμως και ο αντίλογος που λέει, ότι η ψυχοθεραπεία μπορεί να σε βοηθήσει... είναι τρομακτικό, όμως είναι καλύτερα να ξέρεις, παρά να παλεύεις με το χάος...
Σου προτείνω για αρχή να ξανακάνεις τη σχέση με τους φίλους πιο στενή... καταλαβαίνω ακριβώς πως νιώθεις... αλλά κοντά σε ανθρώπους που σε νοιάζονται θα νιώσεις ζεστασία... βοηθάει...

Πριν τρία χρόνια άρχισα από το μηδέν με πολύ πόνο είμαι στο ένα και να ξαναρχίσω από το μηδέν δε με πειράζει πλέον έχει μπεί μπροστά το ένστικτο της επιβίωσης τι θέλω να σου πω το τραγανό θα το βρεις αν έρθεις στην ανάγκη

27 ειμαι...ναι γιατι διεκρινε εντονο αυτοκτονικο ιδεασμο.μου ειπε οτι θσ μου εγραφρ το λαντοζ αλλα μου ειπε οτι θα με ενεργοποιησει πολυ και λογω των τασεων αυτοκτονιας φοβηθηκεωμην κανω τιποτα μεχρι νσ μου φτιαξει τη διαθεση...επισης εινσι και το αλκοολ στη μεση που μου ειπε να το κοψω αλλσ δεν το εχω κανει ακομα.απλα δεν με γεμιζει κατι πλεον και οι φιλοι μου εχουν τις ζωες τους δεν θα ασχοληθουν μαζι μου

Δεν είσαι σχιζοφρενής... είσαι μεγάλη πλέον, θα το είχες καταλάβει! Άρα ψυχοθεραπεία μην φοβάσαι να κάνεις! Δεν μου λέει κάτι ό έντονος αυτοκτονικός ιδεασμός από την πρώτη συνεδρία! ..Ίσως φοβήθηκε, μην κάνεις κακό στον εαυτό σου!...
Το ακοόλ πρέπει να το κόψεις εφόσον ξεκίνησες την φαρμακευτική αγωγή. Επίσης, το αλκοόλ κρύβει τα συμπτώματα της κατάθλιψης γιατί λειτούργει σαν ηρεμιστικό (υπεραπλουστευμένα στο λέω). ... Αν είναι όντως φίλοι σου, θα ασχοληθούν... κι εμένα οι φίλοι μου έχουν τις ζωές τους (όπως κι εγώ τη δική μου), αλλά προσπαθούν να με βοηθήσουν όσο και όπως μπορούν.
Πόσο καιρό είχες έμμονες σκέψεις αυτοκτονίας πριν επισκεφθείς ψυχίατρο; Και σε τι βαθμό τις έχεις;

Quote:

---

Originally Posted by melina20

ολοι διεγνωσαν μια διαταραχη προσωπικοτητας μαζι με κατσθλιψη.το θεμα ειναι οτι ενω η διαθεση μου ως ενα βαθμο εχει επανελθει θελω να πω δηλαδη οτι δεν σκεφτομαι τοσο οσο σκεφτομουν οι τασεις αυτοκτονιας που ειχα δεν εχουν φυγει.δηλαδη η αυτοκτονια για μενα φσνταζει ως λυση.δεν θελω να προσπαθησω για την ζωη μου

---

τι διαταραχη σου ειπαν?

Βαζοντας τον εαυτο μου στη θεση σου για να σε καταλαβω, νιωθω οτι εισαι παρα πολυ κουρασμενη, απηυδισμενη, φορτωμενη. Σαν το αλογο που το φορτωσαν με παρα πολυ βαρυ φορτιο για την ανηφορα και αυτο δεν αντεξε και κλαταρε...

Εδω και τρεις μηνες περιπου πιο εντονες τις ειχα και πιο πριν αλλα οχι ετσι πριν κανα χρονο δηλαδη..οι φιλοι μου δεν κατααλαβαινουν μου λενε βρεες μια δουλεια κ.λ.π δεν τους εχω πει και πολλα και ουτε θελω γτ λογω του αδερφου μου μπορει να γινει ταυτιση οτι αρρωστησα κι εγω και γενικα δεν θελω να πω περισσοτερο.εγω δεν εχω ζωη τωρα και μου τη δινει αυτο δεν ημουν ετσι ειχα πολλα ονειρα τα οποια καραβαραθρωθηκαν...

Mara,Z καπως ετσι οπως το περιεγραψες νιωθω..οριακη μεταιχμιακη μου ειπαν οτι εχω στοιχεια αρκετα αν και δρν το προσδιορισαν ακριβως

Οι διαγνώσεις είναι ταμπέλες που δε είναι απαραίτητο ότι είναι κ σωστές μην μασάς

Quote:

---

Originally Posted by melina20

οριακη μεταιχμιακη μου ειπαν οτι εχω στοιχεια αρκετα αν και δρν το προσδιορισαν ακριβως

---

σου ειπαν οτι εχεις στοιχεια, οχι οτι εχεις οριακη διαταραχη.

Γνωμη μου, προσπαθησε να ξεκουρασεις μυαλο, σωμα και ψυχη. Το αντικαταθλιπτικο θα σε βοηθησει να κοιμασαι πιο βαθια και να χαλαρωσεις. Αν μπορεις, κανε γυμναστικη σε γυμναστηριο. Εκτος απο το σταθερο προγραμμα, εκτονωνεσαι, βλεπεις και κοσμο, αλλαζεις παραστασεις, παιρνεις τα πανω σου...
Και μην πιεζεσαι να βαζεις στοχους, προεχει να ξεφορτωσεις το βαρυ φορτιο, να ανακτησεις δυναμεις και τοτε να βαλεις μπρος .

Ναι το ξερω δεν ειναι και πολυ σαφη τα δεδομενα στην ψυχιατρικη.με εναν απο αυτους που πηγα ο οποιος βγαινει και στην τβ ενιοτε ηταν ο πιο μαλακας που εχω παει εβερ.του ελεγα τα ππροβληματα μου και μου ειπε ωραια και τι να κανουμε τωρα? Και μου λεει εχω 700 ασθενεις αν δεν θες εσυ να βοηθησεις τον εαυτο σου δεν θα κατσω να ασχοληθω εγω.και του λεω για να ειμαι εδω σημΑινει οτι το υγιες κομματι του εαυτου μου θελει να βοηθηθει.και ολα αυτα γτ του εκανα νυξη για την αγωγη του ειπα οτι γιατι δεν υπαρχει μια εξεταση στην ψυχιατρικη που να δειχνει οτι μου λειπει η ταδε ουσισ απο τον εγκεφαλο και γι αυτο το λογο χρειαζομαι αγωγη?και αυτο του το ειπα γιατι μου συγκρινε την ψυχιατρικη με τις αλλες ειδικοτητες.οτι αν εχεις καταγμα δεν θα βαλεις γυψο και τετοια.και του λεω ναι αλλα εκει θα μου κανουν ακτιβογραφια εσεις βασιζεστε καθαρα σε ενδειξεις οχι σε αποδειξεις.και ημουν τοσο αρνητικη γιατι ηταν πολυ μαλακας με αυτα που του ειπα σε φαση εχω πελατεια δεν θα ασχοληθω μαζι σου ε σηκωθηκα κι εφυγα και πηγα σε αλλον που τουλαχιστον ηταν " ανθρωπος" οχι μονο επιστημονας

Quote:

---

Originally Posted by melina20

ειχα πολλα ονειρα τα οποια καραβαραθρωθηκαν...

---

εισαι παρα πολυ μικρη για να μιλας για καταβαραθρωση ονειρων.
Αλλοι στα 40 τους αλλαζουν καριερα και ξεκινανε απο το μηδεν. Δεν τελειωνει η ζωη ουτε με 10 ουτε με 100 αποτυχιες.

Ο αδερφος σου τι λεει? πως διαγνωσθηκε σχιζοφρενης? μενετε μαζι?

Ο αδερφος δεν ειναι καθολου καλα.απο μικρος εκανε χρηση χασισ και πιο σκληρων ναρκωτικων και στα 17 του εκανε το πρωτο ψυχωτικο επεισοδιο.απο τοτε νοσηλευεται σε κλινικες τωρα ειναι σε ξενωνα και προσφατα λογω της φαρμακολογιας απρκτησε και προβλημα στα νεφρα με αποτελεσμα να ειναι με καθετηρα τωρα.και ειναι 29 χρονων μονο και κπανεμορφος

Μπορεις να κανεις μαγνητικη εγκεφαλου για να δεις αν ολα καλα, ή αν υπαρχουν προβληματικες εστιες.
Μετα μπορεις να κανεις μια αιματολογικη εξεταση για σεροτονινη, και συμπληρωματικα θα σου προτεινα Β12 και βιταμινη D.
Nα τσεκαρεις φυσικα το θυρεοειδη σου και τις ορμονες σου.
Ρωτα εναν παθολογο τι αλλες εξετασεις ενδεικνυται να κανεις...

Και αν ολα αυτα ειναι πολυ καλα, και εχεις αυτα τα συμπτωματα, ε ναι πρεπει να ακολουθησεις αγωγη φαρμακευτικη. Για να στεκεσαι στα ποδια σου και να σκεφτεσαι με διαυγεια. Τα φαρμακα δεν δινουν λυσεις αλλα βοηθανε να βρεθει η λυση.

Quote:

---

Originally Posted by melina20

Ο αδερφος δεν ειναι καθολου καλα.απο μικρος εκανε χρηση χασισ και πιο σκληρων ναρκωτικων και στα 17 του εκανε το πρωτο ψυχωτικο επεισοδιο.απο τοτε νοσηλευεται σε κλινικες τωρα ειναι σε ξενωνα και προσφατα λογω της φαρμακολογιας απρκτησε και προβλημα στα νεφρα με αποτελεσμα να ειναι με καθετηρα τωρα.και ειναι 29 χρονων μονο και κπανεμορφος

---

Οι γονεις για ολη αυτη την κατασταση πως νιωθουν?

Χαλια πως να νιωθουν? Ο πατερας μου πινει και ειναι στον κοσμο του και η μανα μου εχει καταθλιψη.μεχρι τωρα εγω ημουν η δυνατη αλλα κλαταρα κι εγω

Κουράγιο κούκλα

Η λυση ειναι μια! Πρεπει να προσπαθήσουμε μόνες για τον εαυτο μας! Οσο κι αν πονέσει, οπως ειπαν και πιο πανω, οσο κι αν μας "ξεβολευει". Η αλλαγη αρχικά ισως να μην ειναι ευχάριστη, στην πορεια όμως αποζημιωνεσαι. Ψαξε τι ειναι αυτο που σ ενοχλει στη ζωη σου και προσπάθησε να το αλλάξεις, να το τροποποιήσεις, να σε φερει πιο κοντα στην ευτυχια. Το βασικο ειναι να κατανοουμε πως κι απο τα μικρα πραγματα μπορουμε να αποκομισουμε χαρα. Καλη χρονια ευχομαι :*

Quote:

---

Originally Posted by melina20

Χαλια πως να νιωθουν? Ο πατερας μου πινει και ειναι στον κοσμο του και η μανα μου εχει καταθλιψη.μεχρι τωρα εγω ημουν η δυνατη αλλα κλαταρα κι εγω

---

Λογικο ειναι. Εχουμε βιολογικα ορια!
Με το zoloft νιωθεις καλυτερα?
και εγω αυτο παιρνω...

Εγώ ότι έχω φτιάξει μόνος μου πρώτον μου δίνει αξία όταν μιλάω με τον εαυτό μου δεύτερον με κρατάει στη ζωή και τρίτον έχω αυτοπεποίθηση ότι και να το χάσω αν είναι άτομο δεν πεθαίνω θα βρω άλλο έχω φτιάξει μερικά πράγματα μόνος οπωσ δουλειές κ κάποιες φιλίες κι έχω αυτοπεποίθηση ενώ δεν έχω κανένα αξιόλογο επίπεδο ζωής φτωχός είμαι

καλησπερα παιδια και καλη χρονια...αν και για μενα η χρονισ δεν ξεκινησε καλα...την παραμονη εμεινα με τους δικους μου σπιτι επικρατουσε ενα καταθλιπτικο κλιμα με το που μπηκε η νεα χρονια για καποιο λογο αρχισα να κλαιω λογω του οτι ειχα και την γιορτη μου και ενιωσα πολυ μονη μου.χθες λοιπον ξυπνησα πολυ ασχημα ημουν ολη την ωρα στο δωματιο μου και το απογευμα οι δικοι μου θελανε να βγουμε εξω...εβλεπα και στο φβ πως περνουσαν ολοι και ενιωθα ακομα πιο χαλια και πιο μονη.δεν μιλησα ουτε στο τηλ για να μου πουνε χρονια πολλα μονο σε μηνυματα απαντησα.αν και δεν ειχα καμια ορεξη το βραδυ βγηκα με τους δικους μου αναγκαστικα πηγαμε στο μαγαζι ενος συγγενη μας τον οποιο δεν ειχα δει με τα πολλα.τεσπα με τα πολλα ηπια αρκετο κρασι εκει και σε συνδυασμο με το χαπι με επιασαν τα νευρα μου.εβλεπα ολους να ειναι με τουε φιλους τους και τις σχεσεις τους και εγω να ειμαι με τους δικους μου.αρχισα λοιπον και την ελεγα πολυ ασχημα στους δικους μου οτι ευθυνονται αυτοι για την κατασταση του αδερφου μου και τη δικη μου οτι μας καταστρεψανε οτι αυτοι ειναι μεγαλοι και ζησανε τη ζωη τους και τετοια.η μανα μου αρχισε να κλαιει κι εκεινη γτ ακουγομουν οταν μιλαγα δεν υπολογιζα τον τονο της φωνης μου και σηκωθηκαμε και φυγαμε απο εκει.σε ολο το δρομο τσακωνομασταν φτανουμε στο αμαξι του πατερα μου και την πιανει κρισαρα εκει μεσα τη μανα μου πιστεψα οτι θα πεθανει.παω να σηκωθω να φυγω απο το αυτοκινητο δεν μπορουσα να τη βλεπω ετσι..ηρεμει η μανα μου αρχιζει κλαιει ο πατερας μου με ολα αυτα.δεν ηξερα πως να αντιδρασω ειχα μεινει με ολα αυτα.μονο την αυτοκτονια σκεφτομουν.τους λεω πηγαιντε με σ ενα ψυχιατρικο νοσοκομειο να βρω τον αδερφο μου τωρα.δεν θελω να ειμαι μαζι σας αλλο δεν μπορω..αφηστε με να καταστραφω να τελειωνω.δεβ αντεχω αλλο.εν τελει για να ηρεμησουμε ολοι ο πιο ψυχραιμος ηταν ο πατερας μου γυριζαμε βολτες μεσα στο αυτοκινητο ολη την αθηνα.εν τελει ολα καλα η βραδυα εληξε μς αμοιβαιες συγνωμες ηθελα να το μοιραστω μαζι σας να το βγαλω απο μεσα μου δεν ξερω γιατο

Επιεικώς, η βραδιά σου ήταν άσχημη και σίγουρα οι "διαπληκτισμοί" επιβαρρύνουν την κατάσταση σου. Σου είπα την απόψη μου, γενικά σε παραπάνω posts, θέλω όμως να σου ξανατονίσω να κόψεις το αλκοόλ... είναι πολύ κακός σύμβουλος, διατηρεί την κατάθλιψη. Επίσης, καλό θα ήταν να αποφεύγετε οικογενειακώς το αλκοόλ... Συγγνώμη, για την παρέμβαση...

Quote:

---

Originally Posted by melina20

καλησπερα παιδια και καλη χρονια...αν και για μενα η χρονισ δεν ξεκινησε καλα...την παραμονη εμεινα με τους δικους μου σπιτι επικρατουσε ενα καταθλιπτικο κλιμα με το που μπηκε η νεα χρονια για καποιο λογο αρχισα να κλαιω λογω του οτι ειχα και την γιορτη μου και ενιωσα πολυ μονη μου.χθες λοιπον ξυπνησα πολυ ασχημα ημουν ολη την ωρα στο δωματιο μου και το απογευμα οι δικοι μου θελανε να βγουμε εξω...εβλεπα και στο φβ πως περνουσαν ολοι και ενιωθα ακομα πιο χαλια και πιο μονη.δεν μιλησα ουτε στο τηλ για να μου πουνε χρονια πολλα μονο σε μηνυματα απαντησα.αν και δεν ειχα καμια ορεξη το βραδυ βγηκα με τους δικους μου αναγκαστικα πηγαμε στο μαγαζι ενος συγγενη μας τον οποιο δεν ειχα δει με τα πολλα.τεσπα με τα πολλα ηπια αρκετο κρασι εκει και σε συνδυασμο με το χαπι με επιασαν τα νευρα μου.εβλεπα ολους να ειναι με τουε φιλους τους και τις σχεσεις τους και εγω να ειμαι με τους δικους μου.αρχισα λοιπον και την ελεγα πολυ ασχημα στους δικους μου οτι ευθυνονται αυτοι για την κατασταση του αδερφου μου και τη δικη μου οτι μας καταστρεψανε οτι αυτοι ειναι μεγαλοι και ζησανε τη ζωη τους και τετοια.η μανα μου αρχισε να κλαιει κι εκεινη γτ ακουγομουν οταν μιλαγα δεν υπολογιζα τον τονο της φωνης μου και σηκωθηκαμε και φυγαμε απο εκει.σε ολο το δρομο τσακωνομασταν φτανουμε στο αμαξι του πατερα μου και την πιανει κρισαρα εκει μεσα τη μανα μου πιστεψα οτι θα πεθανει.παω να σηκωθω να φυγω απο το αυτοκινητο δεν μπορουσα να τη βλεπω ετσι..ηρεμει η μανα μου αρχιζει κλαιει ο πατερας μου με ολα αυτα.δεν ηξερα πως να αντιδρασω ειχα μεινει με ολα αυτα.μονο την αυτοκτονια σκεφτομουν.τους λεω πηγαιντε με σ ενα ψυχιατρικο νοσοκομειο να βρω τον αδερφο μου τωρα.δεν θελω να ειμαι μαζι σας αλλο δεν μπορω..αφηστε με να καταστραφω να τελειωνω.δεβ αντεχω αλλο.εν τελει για να ηρεμησουμε ολοι ο πιο ψυχραιμος ηταν ο πατερας μου γυριζαμε βολτες μεσα στο αυτοκινητο ολη την αθηνα.εν τελει ολα καλα η βραδυα εληξε μς αμοιβαιες συγνωμες ηθελα να το μοιραστω μαζι σας να το βγαλω απο μεσα μου δεν ξερω γιατο

---

κουκλιτσα χρονια πολλα για αρχη και καλη χρονια σου ευχομαι να εχεις ότι ποθεις με τον νέο χρονο...
οσο περισσοτερο ριχνεις το φταιξιμο τοσο χειροτερα θα γινεσαι..
για αρχη αρκεσου σε αυτά π εχεις και προσπαθησε να ξαναχτισεις την ζωη σου...
αν θυμαμαι καλα σου ειχα δωσει τηλ γιατρου τον πηρες?πηγες? σε αυτόν η σε κανα αλλον?
θελει υπομονη και προσπαθεια για να βγεις από ολο αυτό...
εάν δεν βαριεσαι γραψε λιγο ποιο συνοπτικα τι εγινε με γιατρους και τετοια?και με την καταθλιψη εάν εισαι καλυτερα?

Καλησπερα και καλη χρονια και σε σενα...πηγα αρχικα σ ενα κεντρο ψυχικης υγειας οπου παει η μαμα μου λογω της δικης της καταθλιψης.εκει με ειδε ο διςυθυντης οπου ειπε οτι εχω μια διαταραχη προσωπικοτητας μαζι με μια καταθλιψη.μου ειπε να κανω καποια ψυχολογικα τεστ για να δει πως θα κινηθουμε ψυχοθεραπευτικα φαρμακευτικα η και τα δυο.κανω τα ψυχολογικα τεστ με παραπεμπουν σε ψυχολογο αρχικα για ψυχοθεραπεια.μιλαω με την ψυχολογο της λεω θα παρω αγωγη? Μου λεει θα μιλησεις και με αλλον εναν ψυχιατρο και βλεπουμε.μιλαω με τον ψυχιατρο μου γραφει ενα χαπι αλλα δν τον πολεμπιστευτηκα και δεν ξαναπηγα.μετα εφυγα απο αυτον και πηγα σ εναν αλλον( οχι αυτον που μου συστησες) ο οποιος γταν ο πιο μαλακας που εχω παει εβερ.του ελεγα τα προβληματα μου και μου ελεγε ωραια και τι να κανουμε τωρα.χωρια που μου εκλεισε ραντεβου μετα απο εναμισι μηνα να με δει.φευγω απο αυτον και παω σε εναν αλλον ο οποιος ηταν καλουλης μιλησαμε και με καταλαβε μου φανηκε μου εγραψε ζολοφτ και ηθελε να μου γραψει και στεντον για διακοπη αλκοολ.δεν εχω δει καποια διαφορα φταιει πολυ και ο περιγυρπς μου οτι εχω απομωνωθει αν δεν αλλαξει αυτο δεν επανερχομαι...

Eν τω μεταξυ ο τελευταιος λογω των τασεων αυτοκτονιας που ειχα επειδη φοβηθηκε ειπε οτι μια βδομαδα επειδη το χαπι θα μου αυξησει τις τασεις αυτοκτονιας μεχρι να με πιασει να νοσηλευτω στο αιγινητειο στην πτερυγα που θα ηταν αυτος για να ειμαι ασφαλης..γιατι μια μερα εκανα κατι πολυ επικινδυνο και ηταν εκεο η μανα μου και του το ειπε.ειχα παρει ενα τσιμπιδακι και ημουν ετοιμη να το βαλω στην πριζα και με σταματησαν οι δικοι μου.τι τραβανε κι αυτοι

Quote:

---

Originally Posted by melina20

Καλησπερα και καλη χρονια και σε σενα...πηγα αρχικα σ ενα κεντρο ψυχικης υγειας οπου παει η μαμα μου λογω της δικης της καταθλιψης.εκει με ειδε ο διςυθυντης οπου ειπε οτι εχω μια διαταραχη προσωπικοτητας μαζι με μια καταθλιψη.μου ειπε να κανω καποια ψυχολογικα τεστ για να δει πως θα κινηθουμε ψυχοθεραπευτικα φαρμακευτικα η και τα δυο.κανω τα ψυχολογικα τεστ με παραπεμπουν σε ψυχολογο αρχικα για ψυχοθεραπεια.μιλαω με την ψυχολογο της λεω θα παρω αγωγη? Μου λεει θα μιλησεις και με αλλον εναν ψυχιατρο και βλεπουμε.μιλαω με τον ψυχιατρο μου γραφει ενα χαπι αλλα δν τον πολεμπιστευτηκα και δεν ξαναπηγα.μετα εφυγα απο αυτον και πηγα σ εναν αλλον( οχι αυτον που μου συστησες) ο οποιος γταν ο πιο μαλακας που εχω παει εβερ.του ελεγα τα προβληματα μου και μου ελεγε ωραια και τι να κανουμε τωρα.χωρια που μου εκλεισε ραντεβου μετα απο εναμισι μηνα να με δει.φευγω απο αυτον και παω σε εναν αλλον ο οποιος ηταν καλουλης μιλησαμε και με καταλαβε μου φανηκε μου εγραψε ζολοφτ και ηθελε να μου γραψει και στεντον για διακοπη αλκοολ.δεν εχω δει καποια διαφορα φταιει πολυ και ο περιγυρπς μου οτι εχω απομωνωθει αν δεν αλλαξει αυτο δεν επανερχομαι...

---

αρχισε την αγωγη και θα σε βοηθησει...δεν γινεται από την μια μερα στην θελει χρονο να δραση η αγωγη..από διμηνο και μετα θα βλέπεις αποτελέσματα...
πρεπει να βαλεις και καποιες ασχολίες στην ζωη σου..οτιδήποτε ...προσπαθεια θελει..
ευτυχως εκανες το πρωτο βημα και πηγες σε ειδικο και αρχισες την αγωγη ...πολύ σημαντικο μπραβο σου.....
το ότι εχεις απομονωθεί δεν είναι καλο...αλλα δεν είναι και το τελος τους κοσμου..γι αυτό ζουμε για να δημιουργούμε σχεσεις.....συμφωνω ότι είναι σημαντικος ο περίγυρος........
Αυτό με τον περιγυρο δεν γινεται να αλλαξει μονο του ,πρεπει να προσπαθήσεις και εσυ..
Τωρα εχεις καποιον φιλο να βγεις η να κανεις κατι?γτ αμα μενεις ολη μερα στο σπιτι δεν είναι καλο..θα σε πιανει μελαγχολια και λογικο είναι αφου εισαι νεα ακομα...

επισης για αυτά π περιγραφεις από κατω...εχω να σ πω ότι η αυτοκτονια δεν είναι λυση...η ζωη είναι πολύ ωραια και μικρη και πρεπει να εκμεταλευεσαι την ωρα σου...

νομιζω ότι σου λειπει η αγαπη κατά καποιο τροπο ...γι αυτό σκέφτεσαι και τέτοιες ενεργειες.....δεν ξερω αν κανω λαθος βεβαια..

Ειχα πιο πολλους αλλα πογβ της καταστασης μου δν ειχα ορεξη και ακυρωνα εξοδους συνεχεια ε και βαρεθηκανε και αυτοι.τωρα εχω δυο φιλες τις οποιες τις εχω χρονια αλλα βρισκομαστε σπανια και εχουν γινει και κομμα μεταξυ τους.εναν ξαδερφο εχω μετα που εοναι και ο μονος που ξερει για την κατασταση μου...σιγουρα παιζει ρολο η αγαπη ειναι το σημαντικοτερο στη ζωη μας πιστευω...αλλα νομιζω οτι φταιω κι εγω σ αυτο συμοεροφερομαι με τροπο που μου κανει κακο δεν ξερψ γιατι ισως να ειμαι και αυτοκατοστροφικο ατομο.ειναι κατι που θελω να ρωτησω τον γιατρο...