Printable View
ο γιατρος μου ειπε απο τα 20mg aloperidin να το παω στα 40mg γιατι λεει οτι ειμαι σε υποτροπη (δε θα το σχολιασω αυτο..).
νομιζω οτι η μεγιστη δοση ειναι τα 30mg ομως.καλνω λαθος?
δεν ειναι επικινδυνο περα απο το τρεμουλο που θα γινει τεραστιο?
εχει παρει κανεις τετοια ποσοτητα αυτου του φαρμακου?τι παρενεργειες περα απο τρεμουλο εχει?
@μπου έμαθα αρκετά αργότερα ότι στην πρώτη μου νοσηλεια που έφαγα εισαγγελική όταν έκανα απόπειρα μου διναν 40 μγ αλοπεριντιν σε σταγόνες παράλληλα με ινβεγκα και νοζιναν οπότε δεν ξέρω ξεκάθαρα τι παρενέργειες έχει εκτός από μαγκωματα υπνηλια και τρεμουλο
Είναι μεγάλη η δόση ελπίζω να μην μείνεις για πολύ σε αυτήν
Καλή επιτυχία
ευχαριστω εσωτερικη μου
ειναι μεγαλη δοση αυτο νομιζω κι εγω.εχω μεχρι τωρα τρεμουλο σε χερια και υπερκινητικοτητα στα ποδια.
μεχρι 30mg ειχα παρει στο παρελθον.απο εκει και πανω δε ξερω τι γινεται..
μαγκωματα τι ενοεις?λες να κοκαλωσω?παιρνω 4mg akineton retard.εσυ επαιρνες παραπανω?
το παιρνω σε χαπι.οι σταγονες ειναι καλυτερες?
λοιπον boo πρεπεπι να παρεις την υγεια στα χερια σου.
κοιτα να ηρεμησεις και να απαλλαγεις απο σκεψεις που μονο σε επιβαρυνουν.
τι σε οφελει να σκεφτεσαι οτι σε παρακολουθουν οταν μετα αυτο εχει επιπτωση να αυξανεις αυτα τα κωλ.φαρμακα;
κοιτα γρηγορα να ξεδιαλυνεις τη ζωη σου και να την ελαφρυνεις.
τι διαβασμα να κανεις εσυ οταν βρισκεσαι σε υποτροπη..
πες στο γιατρο να το πει στους γονεις σου προσωπικα αυτο !!
κοιτα να ηρεμησεις και να παρεις δυναμεις για να ελαττωσεις οσο μπορεις τα φαρμακα;.
αμα ηξερα πως να διωξω ολο αυτο και απο ποροερχεται δε θα επαιρνα φαρμακα.αλλα δε ξερω πως να το λυσω.
η γιατρος ειπε στους δικους μου οτι καταφερω στις πανελληνιες δε πειραζει κι ας μην τα παω καλα.οτι υπαρχουν εναλλακτικες.
αλλα δε ξερω πως να μη φοβαμαι εξω.με πιανει πανικος, ζαλαδες, ταση για εμετο.περιμενω να ερθει καλοκαιρι να χαλαρωσω.
ισως μειωσουμε και καποιο φαρμακο.
εσεις τι κανετε οταν ειστε σε αναλογη κατασταση?πως το αντιμετωπιζετε?πως το ξεπερνατε?
Δεν γινεται να υο διωξεις οταν εισαι σε υποτροπη αν γινοταν δεν θα χαπακωνομασταν....ακομα και εγω που εχω εναισθησια σε υποτροπη την χανω ειδικα αμα εχω καινουρια συμπτωματα...
Και εγω ειχα ζαλαδες και δυσπνιες ειδικα μεσα στο μετρο και σε καθε επαφη με ανθρωπο ημουν συνεχεια υπο απειλη και σε κατασταση μαχης η φυγης....
Και εμενα μου ανεβασε την αγωγη πλεον περνω 6mg risperdal
τι κακο αυτο να ανεβαζουν τα φαρμακα Μα τι γιατροι ειναι οι ψυχιατροι ,το μονο που ξερουν ειναι οι δοσολογιεσ των φαρμακων?ενταξει ειπαμε δεν υπαρχει απεικονιση της ψυχης για να ξερουν τα ψυχω του καθενα αλλα να μη μποροουν να προσφερουν τιποτα αλλο εκτος απο φαρμακα Ενας ιρβιν Γιαλλομ κ ενας Γιουγκ τελικα υπηρξαν
@μπου εγω δεν μπορεσα εχασα δυο εξεταστικες απο τα πολλα φαρμακα και αλλες δυο επειδη ημουν μεσα... ειναι δυσκολο να διαβασεις με τοσο μεγαλες δοσεις... ακομη θυμαμαι την υπνηλια που ειχα...
ααα και πολλη σιελλορροια με το αλοπεριντιν
καλα δεν προκειται αυτες τις μερες να παρω 40μγ. ξεκινησα απο τα 25μγ και σημερα θα το παω 30μγ γιατι δε με εχει πιασει.απο μονη μου αυτο.μηπως και με πιασει καμια μικροτερη ποσοτητα απο τα 40μγ.πολυ καταστολη ρε παιδια...κοτοπουλο ολη τη μερα και πολυ υπνος
Δεν έχω συνταγή επιτυχίας αλλά παντα πήγαινα με το σκεπτικό να δίνω όσο πιστεύω εγώ πως μπορω να δώσω.Πχ ο γιατρός ηταν πιο "πιεστικός",δηλ με ήθελε να δοκιμαζω απο νωρίς για να μη χάνω χρονο ίσως.Πχ ήθελε να προσπαθήσω να διαβάσω μαθημα μετα απο 6 μηνες θεραπείας.Εγώ εκείνη την περίοδο δεν μπορουσα να δω τηλεοραση απο ελλειψη συγκέντρωσης κ όταν πήγα να διαβάσω μαθημα φυσικά δεν καταλάβαινα τπτ γιατί δεν είχα επανέλθει στην πραγματικότητα.
Προσωπικά θεωρούσα πως μπορουσα να κάνω κάτι με σχολή μετα απο 3,5-4 χρόνια οπου ήμουν σε απουσία ψυχοπαθολογίας.Αυτό το διαστημα κέρδισα πολλά κ εκανα οτι περνούσε απο το χερι μου.Δεν έκατσε ευκαιρία για εκπαίδευση όμως.Τεσπα το κυριότερο για ανάρρωσή είναι τα πρωτα χρόνια να εχεις ηρεμία.Οι πανελλαδικες είναι σαν να παίρνεις ενα σπασμένο ποδι κ να το χτυπας με βαριοπουλα.Απλα δεν είναι ρεαλιστικό όταν ξέρεις πως υγιει κατα τα αλλά ατομα φτάνουν στην αυτοκτονία μετα απο πανελλαδικές πχ.
Ακραίες καταστάσεις άγχους=βαριοπουλα
καταρχην δινεις πανελλαδικες οποτε ειναι φυσικο να εχεις περισσοτερο αγχος που πυροδοτει την ψυχωση.
κοιτα να τα βρεις με τους δικους σου κ να ηρεμησεις.
να εχεις περισσοτερη αυτοπεποιθηση κ σε ιδεες να μη δινεις σημασια και να αποφευγεις την τηλεοραση που εχει πολλους ψυχοπαθεις κ μη βλεπεις / ακους / διαβαζεις τρελα πραγματα.
να μη πινεις πολλους καφεδες, τσαϊ, αλκοολ, χορτο κλπ.
να ασχολεισαι με τη φυση και οσο μπορεις να εισαι μεσα στη φυση.
αποδεξου καταρχην την κατασταση κ μη ζητας υπερβολικα πραγματα απο τον εαυτο σου.
πανω απο ολα η υγεια.
Quote:
Originally Posted by boo
Πανε 4 χρονια που παιρνω φαρμακα..προβλημα εχω απο τα 14 ομως.τωρα ειμαι 29.παιζει να μη γινω ποτε καλα επειδη δεν πηγα νωριτερα σε γιατρο?
Εχω παρει αποφαση οτι δε θα περασω αλλα αυτο με απογοητευει απο την αλλη.ή θα ξαναδωσω ή θα δοκιμασω με κατατακτηριες αν εχει η σχολη ή θα παω σε ιεκ.η γιατρος το εχει σιγουρο οτι δε θα περασω αν εχω να τα καταλαβει σωστα και μου λεει κι αυτη για εναλλακτικες.ειναι χτυπημα κατω απο τη ζωνη οι πανελληνιες στη φαση που ειμαι.
Μαλλον υπερεκτιμησα τις δυναμεις μου.
Μενω σε πολη που να βρω τη φυση?το καλοκαιρι που δε θα εχω υποχρεωσεις θα πηγαινω θαλασσα.με γαληνευει.
Πινω 4 καφεδες τη μερα αλλα δε μπορω να κρατηθω αλλιως ξυπνια.
Χορτο εχω να κανω απο τον φλεβαρη.και δεν εχω σκοπο να ξανακανω.
Οι δικοι μου με αντιμετωπιζουν σαν να μην εχω τιποτα και αυτο δε με βοηθαει.λενε οτι φταιει ο χαρακτηρας μου, η ελλειψη αυτοπεποιθησης και το αγχος.δε δεχονται οτι εχω σχιζο.γι αυτο κι εγω εχω σταματησει να τους λεω πως ειμαι καθε φορα.η ψυχολογος μου λεει οτι δε θα το δεχτουν ποτε γιατι δεν το αντεχουν λεει, δε μπορουν να το διαχειριστουν.
Η γιατρος μου ειπε σημερα οτι φταιει το αγχος και οτι δεν πηρα τα πρωινα φαρμακα 3-4 φορες το τελευταιο 20ημερο.αλλα δε βρισκω αλλο τροπο καποιες φορες να νιωσω χαρουμενη και με ενεργεια.
Τα φαρμακα με εχουν χαζεψει.κοιταω για ωρα το κενο.δε σκεφτομαι τιποτα.εχω παραμελησει τελειως τον εαυτο μου.δε κανω μπανιο,δε βουρτσιζω τα δοντια μου, το δωματιο αχουρι, κοιμαμαι με τα ρουχα και βγαινω εξω με αυτα.ετσι ειμαι απο την κυριακη.
Σκεφτομαι οτι η γιατρος ειναι μερος της συνομωσιας και με δοκιμαζει με τα φαρμακα να δει πως θα αντιδρασω.γι αυτο καμις φορα δε τα παιρνω.νιωθω πιο ζωντανη και ευδιαθετη και με ενεργεια.με χαζευουν.
ετσι ειναι αυτο το αλοπεριντιν που παιρνεις ειναι βαρυ φαρμακο και σε χαζευει.
για αυτο κοιτα γρηγορα να γινεις καλυτερα και να ηρεμησεις ωστε να πας σε πιο ελαφρια φαρμακα που θα εισαι καλα.
Quote:
Originally Posted by boo
η μανα μου μου ειπε πως στην ηλικια μου επρεπε να δουλευω και να εχω οικογενεια.στεναχωριεται που με βλεπει ετσι λεει, να παιδευεται το κοριτσι της στα καλυτερα του χρονια.και πως θελει κι αυτη στηριξη για να ανταπεξελθει μαζι μου πολλες φορες...
σκατα
εεε κοιτα και σε μενα τα ιδια λενε επρεπε να εχεις οικογενεια παιδια κλπ
Συμπασχω...Quote:
Originally Posted by boo
Όταν εξαρτασαι ακούς παράπονα κ φωνές.
Κ μένα για δουλεια μου λένε συνεχώς κ παραπονιούνται.Λες κ εγώ θέλω να κάθομαι στο δωμάτιο κ να μη έχω έσοδα να κάνω την ζωή μου.
Είμαι απαισιόδοξος στο θέμα εργασίας κ νομιζω οτι είναι κάτι λογικό να νιώθω έτσι στο σημείο που είμαι κ με την κατασταση που επικρατεί.
Αν κ κάνω ζωή που για κάποιον πάσχοντα ίσως είναι ζηλευτη γιατί πολλοί δεν έχουν ουτε αυτά που έχω αυτή την στιγμη, όπως φιλους, υποστηρικτική οικογένεια, ενδιαφέροντα, ελλειψη ψυχοπαθολογίας, παρόλα αυτά νιώθω να είμαι περιορισμενος σε εναν στενό κυκλο, αδύναμος να αλλάξω κάποια πραγματα. Είναι σαν να μη μπορω να κινηθω ελεύθερα κ νιώθω απόσυνδεμένος απο την ζωή μου. Σαν να είμαι παρόν αλλά να μη μπορω να την αγγιξω. Περίεργη αίσθηση.
Boo σε καταλαβαινω εγω περνω 6mg risperdal και εχω κανει πολλες υποτροπες εχω πολυ κακη προγνωση...
Το δωματιο μου ειναι λες και εχει πεσει ναπαλμ εν τω μεταξυ δες τι τραβαω πηγα βαρεσα αλλο ρνα ταττου στο χερι και σκεφτομουν αγρια οτι ο θεος θα με σκοτωσει που το χτυπησα και εφαγα εμμονη φοβομουν για υην ζωη μου και ετσι οπψς ηταν φρεσκο το ταττου πηγα βαρεσα αλλο ενα απο πανω και γεμισα μεσ τα αιματα.....ρε τι τραβαμε.....κατι μου μυριζει πως ειναι αυυο που λεμε θρησκευτικο παραληρημα....
Παντως και εγω εβλεπα συνομωσιες εβλεπα κατασκοπους στα σουπερ μαρκετ και δεν συμμαζευεται και εχω και την διαταραχη του εθισμου που πρεπει να προσεχω ειμαι μες τις εμμονες και τους καταναγκασμους
και τι λετε στους γονεις σας οταν σας τα λενε αυτα
εμενα η σχιζο δεν εχει να κανει με τη θρησκεια αλλα με συνομωσιες, παρακολουθηση, φωνες και φαντασματα
Και εγω ειχα συνομωσιες τηλεορασεις κατασκοπους αλλα αλλαζουν τα συμπτωματα μου
παιδια χαλαρα, μην ειστε τοσο συντηρητικοι.
στη ζωη μπορει να τυχουν τα παντα..
αμα ειχατε κατι αλλο τι θα λεγατε ;
επισης τωρα με το μνημονιο πολλοι υγιεις δε κανουν οικογενεια.
Τι να πεις εγώ προσπαθώ με λογικά επιχειρήματα να τους εξηγήσω οτι οι ελλιπείς δεξιότητες που έχω,το οτι δεν φαίνεται εργασία,πτυχίο,κ είναι άδειο το βιογραφικό μου συν την κούραση που φέρνει η πάθηση κ πολλές φορες το τέλμα που νιώθεις η πλάστιγγα γέρνει στο να μένεις άνεργος.Quote:
Originally Posted by boo
Μου λένε απλα είναι τα πραγματα τώρα είσαι καλά...γενικά δεν μπορούν να κατανοήσουν γιατί δεν φέρουμε πληγές πανω μας κ δεν είναι εμφανεις οι συνέπειες.
εγω ειμαι δεν ειμαι καλα ολο αυτα μου λενε.θελω κι εγω να δουλεψω οπως εκανα παλιοτερα αλλα πως να παω πλεον εχοντας τοσα στο κεφαλι μου.ειμαι σε μεγαλη καταστολη.4 καφεδες και παλι κοιμαμαι ορθια..γενικα νομιζω ή οτι αν δουλευα θα ξαναγινομουν καλα ή που θα κατερεα εντελως.ενδιαμεσο δε βλεπω
serios γιατι δεν πας σε ενα ιεκ να εξειδικευτεις σε κατι?
οσο και να ψαχνω δουλεια δε βρισκω τιποτα.... δεν υπαρχει μελλον ελλαδα για εργασια, οποιος μπορει να φυγει απο ελλαδα φευγει...
σημερα για πρωτη φορα πηγα να παρω τα φαρμακα μου και μου ζητησαν συμετοχη 20ευρο..... μεχρι τωρα τα επαιρνα δωρεαν..... τη εγινε αλλαξε παλη η νομοθεσια για τους ανασφαλιστους..... καλα ενας ανεργος ανασφαλιστος που θα βρει λεφτα για φαρμακα.......
.
κι εμενα απο 0 συμμετοχη τωρα πληρωνω 35ευρω.κατι αλλαξανε...
Ήθελα να πάω αλλά δεν υπαρχουν τα χρήματα για ιδιωτικό.Σε δημόσιο ΙΕΚ εκανα αίτηση αλλά δεν είχα τα μορια.Quote:
Originally Posted by boo
καλα για ιδιωτικο δε το συζηταω...
γιατι δε δοκιμαζεις καποιο ιεκ σε περιοχη που δεν υπαρχει μεγαλη ζητηση? μπορει να σου πεσει λιγο πιο μακρυα απο εκει που μενεις αλλα ισως περασεις.
Boo η αλήθεια είναι οτι θα με έπαιρναν σε άλλο νομο 45 λεπτα απο εδώ που μένω.Ήμουν στους επιλαχόντες κ με πήραν να δουν αν μπορω να πάω.
Δεν βόλευε η μεταφορά,τουλ με ΚΤΕΛ θα ηταν πολύ δύσκολο κ ο πατέρας μου δύσκολα να με πήγαινε κ λόγω κοστους κ λόγω της δουλειάς του.
Η οικονομική στενότητα,η πρόσθετη γκρίνια απο γονεις,το βαρος οτι περνούν τα χρόνια,η στασιμότητα με έχουν εξαντλήσει.
Μακάρι να ήμουν κάπου μόνος στην ησυχία μου...
σε καταλαβαινω απολυτα serios. δυστυχως σε καταλαβαινω.
μην τα παρατας. και εγω αυτο θα ηθελα. καπου μονη μου να παρω τη ζωη στα χερια μου, να αυτονομηθω, να μη δινω αναφορα σε κανεναν, να μη με πιεζει κανενας, να μην ακουω κανεναν..
πιστευω ομως οτι εχεις μια καλη πορεια. δεν εχεις υποτροπες. συντομα θα πατησεις κι αλλο στα ποδια σου. και θα βρεις μια δουλιτσα και θα εισαι ανεξαρτητος.
κοιτα στις αγγελιες για καμια ευκολη δουλεια και ας μην ειναι και για παντα. εδω ψαχνομαι εγω που εχω να ηρεμησω χρονια..
πρωτα απο ολα η υγεια σου κι ας τους να γκρινιαζουν. ξερω ειναι ψυχοφθορο να μη σε καταλαβαινει κανεις και να σε πιεζουν κι απο πανω..
Θα συνεχίσουμε να το παλευουμε boo!!Τα φιλια μου!!
ετσι να σε ακουω.με θετικη σκεψη
οπως ειχα ξαναπει..πρωτα θα παιθανει η ελπιδα και μετα εμεις!
τα φιλια μου και σε εσενα.να εισαι καλα και ακομα καλυτερα καθε μερα
ΑΠΑΡΑΔΕΚΤΟ ΦΑΡΜΑΚΟ''
Βρε παιδια συγγνώμη αλλα διαβάζω τα ποστ εδώ και εκπλήσσομαι. Το καταλαβαίνω οτι κάποιος που δεν έχει σχέση με ψυχ. ασθένειες γιατί δεν έτυχε στο περιβάλλον του κτλ να μην καταλαβαίνει, να έχει άγνοια , φόβο κτλ. Όμως οι οικογένειες σας δεν έχουν ενημερωθεί από τον γιατρό;
Φανταζόμουν οτι κάποιος γονιός που έχει το παιδί του ένα τέτοιο θέμα θα έχει μιλήσει με τον γιατρό του, θα έχει ενημερωθεί για την κατάσταση του ώστε να ξέρει πως να φέρεται, τι να περιμένει, να μην τον πιέζει, να μην τον φορτώνει με επιπλέον άγχος. Δεν συμβαίνει αυτό;
Το να βρεθεί δουλειά την σημερινή εποχή είναι πολύ δύσκολο για όλους ανεξαρτήτως, πόσο μάλλον όταν ένας άνθρωπος έχει να παλέψει και με κάποια ασθένεια. Μήπως όλο αυτό που αντιλαμβάνεστε ως πίεση είναι απλώς ο τρόπος τους να σας παροτρύνουν να τολμήσετε, να κινητοποιηθείτε; έστω κι αν το κάνουν με λάθος τρόπο...
Στην περιπτωση της boo απο οτι κατάλαβα υπάρχει άρνηση της κατάστασης και ίσως το πηγαίνουν στο μεταφυσικό.Quote:
Originally Posted by elisabet
Σίγουρα αυτό έχει σαν αποτέλεσμα να μη αντιμετωπιζεται το πρόβλημα σε ρεαλιστική βάση.
Στην περιπτωση μου,ναι είναι περισσότερο παρότρυνση για να τολμησω.
Τους εξηγω με επιχειρήματα την θέση μου.
Απο κει κ πέρα σ'αυτες τις περιπτωσεις λειτουργουν μηχανισμοί άμυνας γιατί είναι αγχωγονες καταστάσεις για την οικογένεια. Κάποιοι είναι σε άρνηση, κάποιοι προσπαθουν να μειώσουν την βαρύτητα του προβληματος.
κοιταχτε να δειτε...
το προβλημα μου ξεκινησε στα 14 και τα πρωτα ψυχωτικα στα 16.δεν ηξερε κανεις τιποτα κι εγω τα θεωρουσα φυσιολογικα.
πριν 4 χρονια που πρωτοπηγα σε γιατρους και εκανα την 1η νοσηλεια μου λεγανε διαφορα, οριακη διαταραχη προσωπικοτητας, διπολικη διαταραχη, σχιζοτυπη διαταραχη προσωπικοτητας κλπ.δεν ειχαμε καθαρη εικονα.οποτε αρχικα η γιατρος μην εχοντας σαφη εικονα δεν εβγαζε ακρη και ειχε πει στη μανα μου οτι μπορει να φταιει το αγχος και η προσωπικοτητα μου αλλα μπορει να ειναι και ψυχωση.
αργοτερα με τη 2η νοσηλεια και με πιο εμφανη ψυχωτικα επεισοδια με διαρκεια μηνων οι γιατροι κατεληξαν στην σχιζοφρενεια.
επειδη ομως τα επεισοδια μου συνηθως προκαλουνται μετα απο εντονο αγχος/πιεση/στεναχωρια οι δικοι μου επιμενουν οτι φταιει το αγχος, η προσωπικοτητα μου και η ελλειψη αυτοπεποιθησης.
γι αυτο εδω και καιρο οταν συμβαινει κατι μου λενε αυτα.ο πατερας μου δεν ασχολειται.ουτε τι εχω ξερει καν, ουτε ρωταει, μονο ενα εισαι καλα?οταν με βλεπει ασχημα, ουτε τι φαρμακα παιρνω γενικα υπαρχει μεγαλο χασμα μεταξυ μας.
ειπα στην μανα μου πριν 3 μερες πηγαινε στη γιατρο να σου πει τι εχω, τι συμβαινει.σοβαρευει και μου λεει ειρωνικα..να παω να μου πει τι?οτι εχεις ψυχωση?ασε με ρε Boo.αυτη ηταν η απαντηση.
παλιοτερα οταν τους ελεγα για φωνες μου ειχαν πει να παμε σε παπα να με διαβασει...
η ψυχολογος μου λεει δε μπορουν να το αντεξουν και να το διαχειριστουν γι αυτο και το αρνουνται.κι ουτε προκειται να το δεχτουν και ποτε.
δυστυχως δεν εχω στηριξη λοιπον απο την οικογενεια.
καποια ατομα απο την ομαδα αυτοβοηθειας που πηγαινα παλιοτερα οταν ημουν Αθηνα κανουν φιλοτιμες προσπαθειες να με ακουσουν και να με καταλαβουν οταν τους βλεπω μια φορα στους 2-3 μηνες.
μια φιλη που ειχα 15 χρονια με εκανε στην ακρη οταν εμαθε.
ο κολητος μου κι αυτος δεν πολυκαταλαβαινει, μου λεει απλα θα περασει και δεν ειναι ετσι τα πραγματα οπως τα σκεφτεσαι
γενικα μονο ατομα εδω στο φορουμ με καταλαβαινουν, η γιατρος και η ψυχολογος..
Εσύ serios από οτι καταλαβαίνω έχεις στήριξη από την οικογένεια σου και προφανώς παίζει κι αυτό ρόλο στην καλή πορεία της ανάρρωσης σου. Είναι λογικό ως κάποιο βαθμό να υπάρχει και άρνηση ή προσπάθεια να μειώσουν την βαρύτητα του προβλήματος. Μην ξεχνάς οτι όταν είμαστε μέσα σε ένα πρόβλημα έχουμε την τάση όλοι μας να το διογκώνουμε κιόλας, οπότε ίσως είναι θετική αυτή η μείωση του προβλήματος από τους γύρω ώστε να βρεθεί η ισορροπία. Και την παρότρυνση για να τολμήσεις δεν την βρίσκω καθόλου κακή. Ο γιατρός σου βέβαια ξέρει καλύτερα και συ ο ίδιος, αλλά εγώ βλέπω έναν πολύ ισορροπημένο άνθρωπο όσο μπορεί να κρίνει κανείς από τον γραπτό λόγο.
Εσένα boo είναι πιο δύσκολος ο ρόλος σου, προφανώς το όλο θέμα πέφτει πολύ βαρύ στους δικούς σου και δεν μπορούν να το διαχειριστούν, ίσως για αυτό ο πατέρας σου προτιμάει να μην σε ρωτάει και να μην μαθαίνει λεπτομέρειες κι όχι γιατί δεν νοιάζεται. Είναι λίγο στερεοτυπικό αυτό που θα πω, αλλά είναι συνηθισμένη αντρική συμπεριφορά. Πολλοί πατεράδες προτιμούν να απέχουν από τα προβλήματα των παιδιών τους, όποια κι αν είναι αυτά, επειδή δεν αντέχουν να τα διαχειριστούν.
Αυτό που μου κάνει εντύπωση παρόλα αυτά είναι πως οι ίδιοι οι γιατροί, ψυχολόγοι κτλ δεν ζητούν να μιλήσουν με τους γονείς. Μην έχοντας γνώσεις επι του θέματος το θεωρούσα δεδομένο οτι έτσι θα γινόταν.
θα ηθελα να εκαναν περισσοτερη προσπαθεια να καταλαβουν.ετσι κι εγω απομακρυνομαι απο αυτους και δεν τους λεω τιποτα πλεον.μενουμε στο ειμαι/δεν ειμαι καλα και ως εκει.αν δεν ειμαι καλα και με ρωτησει η μανα μου κατι παραπανω της λεω παρε τη γιατρο ρωτα τι συμβαινει.με εχουν τσαντησει και στεναχωρησει πολυ με αυτη τη συμπεριφορα
Υπάρχει μια δραματοποίηση απο μέρους μας πολλές φορες,μια ματαιότητα κ ίσως παραίτηση αλλά μονο κάποιος που πέρασε μέσα απο την κόλαση μπορεί να καταλάβει.
Ίσως ακούγονται υπερβολικά κάποια πραγματα αλλά όπως στην Θεια Κωμωδία του Δάντη υπάρχει η φράση "Οποίος διαβεί την πόρτα αυτή ας αφήσει την ελπίδα πίσω του" κάπως έτσι νομιζω αν το θυμάμαι καλά, εννοώντας την είσοδο στην κόλαση, έτσι είναι κ η ψύχωση στην αρχή. Οποτε νομιζω κ οι οποίες υπερβολές μας είναι δικαιολογημένες θα έλεγα.
Αλλά παρόλα αυτά υπάρχει ελπίδα για πολλους απο μας.
Boo για πάρτυ σου κ μόνο
https://youtu.be/ScEACJTeVD8