Νομιζω οτι πεθαίνω!!!!!

Καλησπέρα και απο εμένα!!!δεν θα μακρυγορησω ξεκινώντας συνοπτικά.πριν 4 μηνες ξεκίνησαν κρίσεις πανικου λόγω απώλειας ενος κατοικίδιου μου.στςναχωρηθηκα αρκετά με αποτέλεσμα να έχω συμπτώματα και λεπτο.εδώ και ενα μήνα κατάφερα εντελώς μονη μου να τα ξεπεράσω,μέχρι που ήρθε η προηγούμενη εβδομαδα και άλλαξαν τα παντα,.
Την προηγούμενη πέμπτη άρχισα να νιώθω κόμματος ζαλάδα και ατονία μαζί με διάρροια.κάνω ακτινογραφία και μ βρίσκουν ευθειασμο στον αυχένα.την ίδια μέρα πάω στον παθολόγο κ μου βρίσκει ψύξη κσι γαστρεντερίτιδα.απο την επόμενη μέρα αρχίζω εμετούς και διάρροιες καταπεσα εντελώς.σταμάτησαν τα συμπτώματα μετα απο δυο μέρες αλλά το στομάχι μου ηταν χαλιά.δεν μπορουσα να φάω τίποτα.έχασα κιλά και είμαι κ αδύνατη και αυτό μου προκάλεσε αρκετό άγχος.αντί να ξαλυτερευω αίσια νομού ναύτες τος μέρες κομματια.εχτες πήγα στο νοσοκομειο να μ βάλουν ορο γτ επαθα αφυδάτωση.με έπιασε πανικός στο νοσοκομείο και άρχισα να ζαλιζομαι.κάθε μέρα νιώθω χειρότερα .μου εκανα εξετάσεις και ηταν όλες μια χαρά εκτός απο αναιβασμενα ιωσινοφιλα λόγω του ιού της γαστρεντεριτιδας. Οταν μου ειπαν οτι είμαι μια χαρά και είμαι στην ανάρρωσή τώρα και θα μου περάσει σε λίγες ημερες ηρέμησα,αλλά το απόγευμα λόγω του στομαχιού μου που ανακατευομουν με έπιασε παλι αγχος ότο κάτι άλλο έχω και οτι μπορεί να έχω λέμφωμα η κάτι κακό στο στομάχι
Οσο το σκέφτομαι τόσο με πιάνει άγχος και ναυτία.Κυκλοφορώ κάθε μέρα μέσα στην τσάντα μου με πιεσομετρο και μςτραω την πίεση γτ φοβάμαι οτι θα.λιποθυμησω.σήμερα το πρωι πήγα στο γραφείο και άρχισα να ζαλιζομαι παίρνω πίεση ηταν καλοί οι παλμοί όμως ήταν στο 90.άρχισα να μουδιάζουν τα αυτιά μου καο να αναιβαζω παλμούς.ένιωθα ατονία και αυτό που σκεφτόμουν ηταν οτι θα πέσω να λιποθμησω και πως θα πάω σπίτι κτλπ.σκεφτόμουν τα χειρότερα.τελικά αφού εκατσα λίγο και μου έδωσαν νερό οο κοπέλες; στην δουλειά ηρέμησαν και πήγα σπίτι.όταν μπήκα μέσα άρχισα να έχω ταχυπαλμια και με έπιασε κάτι σαν.πόνος στο στήθος(που απ οτι νομίζω πρεπει να είναι απο την ψύξη)εκείνη την στιγμη φοβήθηκαν παρααα πολύ με αποτέλεσμα να ζαλιζομαι να. Μουδιασω και να σκέφτομαι παλι τα χειρότερα.έριξαν νερό στο πρόσωπο μου και ξάπλωσαν.τώρα σας πληξτεολογω στο κρεβάτι και αισθάνομαι καλυτερα αν και σκέφτομαι το πως θα σηκωθω αν θα έχω δυνάμει; αν θα είμαι καλά.με έχει αγχωσςι πολύ η γαστρεντερίτιδα γρ νομίζω οτι έχω κάτι άλλο καο δεν λέει να περάσει.την έχω ηδη μια εβδομαδα και αισθανπ.αι κομματια και όλο χασνουριεμαι δεν κάνω τίποτε άλλο.σας παρακαλώ οποιαδήποτε απάντηση ευπροαδεκτη και καλοδεχούμενη.

Ελβιρα,ολα ειναι καλα.Αυτο που περνας ειναι καθαρα λογου αγχος,το αγχος μπορει να προκαλεσει πολυ επιπονα συμπτωματα,χωρις αυτα να απειλουν την ζωη μας.Εγω απεκτησα κριση πανικου απο πλευροχονδριτιδα που πιστεψε με ειναι απιστευτα επιπονο (το στηθος μου καιγεται καθε μερα ολο το 24ωρο σχεδον,καποιες μερες εχω δυσπνοια κλπ),εχω κανει απειρες εξετασεις,φαντασου οτι εχω και αρρυθμιες λογου αγχους καποιες στιγμες νομιζω οτι θα πεθανω.Ο καρδιολογος μου ειπε οτι ειναι ολα απο το αγχος και οτι υπαρχουν παρα πολλοι ανθρωποι που ερχονται με ασθενοφορα,τους κανουν απειρες εξετασεις και δεν βγαζουν τιποτα απολυτως.Αυτο που σου εξηγησω πιο πανω το περναω εδω και 10 μηνες περιπου,κοντευω χρονο.Αρα απο αυτο και μονο καταλαβαινεις οτι δεν εχεις να φοβηθεις τιποτα απολυτως,εφοσον εχεις κανει εξετασεις και εχουν διξει μια γαστρεντεριτιδα και ακολουθεις τις εντολες του γιατρου δεν εχεις να φοβασαι τιποτα.Το καλυτερο που εχεις να κανεις οταν εχεις αγχος κλπ,για εμενα προσωπικα,ειναι να μιλησεις με καποιον η να ασχοληθεις με κατι για να κρατας το μυαλο σου απασχολημενο αλλου.Εγω εχω περασει μια κολαση αλλα πλεον το βλεπω ως ενα μαθημα για τον εαυτο μου,εχω μαθει να διαχειριζομαι καλυτερα τα συναισθηματα μου και να ηρεμω.Το να ψαχνεις στο ιντερνετ για συμπτωματα η το να φοβασαι χιλιες δυο αρρωστιες ειναι απολυτως λογικα,θα σου πω μονο κατι,υπαρχουν παρα πολλες παθησεις των οποιων τα συμπτωματα ειναι σχεδον ιδια.Ε και τι εγινε? Φαντασου εμενα μου ειπαν οτι η πλευροχονδριτιδα κραταει συνηθως 1-3 μηνες και σπανιοτερα μπορει να παει και για χρονια η να φευγει και να ερχεται.Απολαυσε την ζωη σου,μη χανεις τον εαυτο σου και μην πνιγεσαι στις σκεψεις,προσπαθησε να μην σκεφτεσαι τιποτα.Ενα λυπητερο γεγονος,η κατι που μας σοκαρει μπορει να προκαλεσει εξαρση αγχους ακομα και σε ατομα που δεν ειχαν ποτε.Εγω ποτε στην ζωη μου δεν ειχα αγχος,εδω για πανελληνιες πηγαινα και ημουν μια χαρα,απο τοτε ομως που επαθα αυτο εχω αλλαξει,μην κανεις το ιδιο λαθος με εμενα να μπαινεις στον φαυλο κυκλο του αγχους,εγω τους τελευταιους 2-3 μηνες καταλαβα τι περναω ψυχολογικα,αυτο ειναι και το πιο σημαντικο,να καταλαβεις οτι ολα ειναι λαθος σημαδια του εγκεφαλου σου,μια υπερευαισθησια να στο πω και ετσι.Το να βγεις απο αυτον τον φαυλο κυκλο δεν ειναι ευκολο και μπορει να παρει αρκετο χρονο,ομως δεν εχεις να φοβασαι τιποτα,εμπιστεψου τους γιατρους,κατι ξερουν,εχω παει και σε ιδιωτικους και σε νοσοκομειο,πανω κατω τα ιδια μου ειπαν,και ειχαν δικαιο.Επομενως καθυσηχασου και δεξου το αγχος,αναγνωρισε οτι εχεις αγχος και αναγνωρισε οτι η αιτια ειναι αυτα τα 2 περιστατικα που μου ειπες (σαν μια μικρη ψυχαναλυση κανε στον εαυτο σου),μολις το κανεις αυτο θα νιωσεις πολυ πιο ησυχη στο υπογραφω.Το οτι λιποθυμας ειναι απολυτως λογικο,κυριως οι γυναικες το παθαινουν αυτο και ειναι απο την υπεροξυγονωση που παθαινει ο οργανισμος σου λογω του πανεικου.Να εισαι καλα και καλη σου αναρωση.

καταρχην παρε αλλο κατοικιδιο...
εγω εχω παρατηρισει οτι οταν δε κοιμαμαι και πολυ καμια φορα εχω ταχυπαλμια αρα να ξαπλωνεις καπιες ωρες και να ξεκουραζεσαι να μη ξενυχτας η να κοιμασαι μετα...
αν δε μπορεις να φας ειναι πιο ευκολο να πιεις κατι οπως γαλα με κακαο.
και να μιλας ισως εμενες ωρες αμιλητη και για αυτο εισαι ετσι δοκιμασε να μιλησεις για οσα σκεφτεσαι....

το υποπτευομουν οτι μαλον για να εχεις ολα αυτα δε θα μιλας καθολου για τα προβληματα σου για ωρες και μετα θα σου βγαινουν ολα μαζι μηπως μπορεις να γινεις πιο ομιλιτικη?

Καλησπερα, δεν πεθαινεις απλα κατι σου λειπει απο τη ζωη σου και το εκφραζεις ετσι. Τι σου λειπει αυτο ψαξε να βρεις η τι σε ενοχλει.

Καταρχήν θελω να σας ευχαριστήσω για τις απαντήσεις σας!!!
Ειμαι αρκετα αγχωμένη γτ νομιζω οτι κατι κακο εχω.εξανα ξανα εξετασεις και έδειξαν οτι ειναι ανεβασμένος λιγο τα λεμφοκύτταρα που απ οτι μου ειπε η γιατρός σημαινει οτι πέρασα η ακομη περναω μια λοίμωξη.με εχει ανυσηχησει πολυ αυτο.καθε πρωι ξυπνάω με τετοιο αγχος που παω κατευθείαν στην τουαλετα.
Ειμαι 26 ετών και σκεφτομαι διάφορα οτι θα πεθάνω.ειναι αγχωμένη το τελαυταιο διάστημα.εχω στεναχωρήσει πολυ με την απωλεια του κατοικίδιου μου.εχω και αλλα ζωακια πολλα και σκεφτομαι οτι αν ξαναπετασω τα ιδια δεν θα το αντέξω .
Απο την αλλη δεν εχω κάποιο θέμα αλλο να με αγχωνει.γενικα η ζωη μου ειναι πολυ ήρεμη και φυσιολογική και δεν εχω προβληματα με την οικογένεια μου.ημαστε πολυ καλα αλλα και παλι κατι με τρωει μεσα μου.ο φόβος του θανάτου;της αρρώστιας;δεν ξερω ακριβως ...ΠΦφφ σας ζάλισα:(

αν πιστευα οτι με ζαλισες δε θα εμπαινα στο κοπο να απαντησω να σαι σιγουρη γι αυτο η ζωη σου μπορει να ειναι πολυ ηρεμη οπως γραφεις αλλα νομιζω οτι μεσα σου βραζεις γιατι δε μιλας για τα προβληματα σου και ετσι εχεις καταπεσει καπως πρεπει να γινεις πιο ομιλητικη για να το παλεψεις

Τελικα το κατοικιδιο σου λειπει. Μαλιστα. Προσπαθησε να το ξεπερασεις, θα γινει και αυτο με τον καιρο, απλα πρεπει να κανεις λιγη υπομονη. Αυτα.

μου λειπει αρκετα το ζωακι μου...και σημερα ειδα κατι φωτογραφιες που ειχα μαζι του και εβαλα τα κλαματα..ενιωθα τετοια θλιψη..σημερα ειμα καλυτερα απο θεμα αρρωστιας αλλα νιωθω τα ποδια μου βαρυα....φοβαμαι οτι κατι θα εχω...απο σκπ μεχρι και καρκινο...δεν ξερω μπαινω στο ιντερνετ και διααζω ολο συυμπωματα...

πηγενε σε ενα πετσοπ και παρε αλλο που να του μιαζει.

Τπ εχω σκεφτεί αλλα δεν θελω.θελω να την εχω στην ψυχη μου σαν μια και μοναδική !!!μονο που σκεφτομαι οτι ξεψύχησε στα χερια του πατέρα μου και δεν ημουν εκει ....

θα θελες να παρεις μηπως καπιο αλλο διαφορετικο απο αυτο πως σκεφτεσαι να το παλεψεις δηλ με τι τροπο..εχεις σκεφτει κατι

elvira!! Βλεπω δεθηκες πολυ με ζωακι (κατοικιδιο) δεν λεω ειναι καλα τα κατοικιδια και μπραβο που τα αγαπας αυτο δειχνει οτι εχεις καλη ψυχη!! Αλλα πρεπει να προχωρησεις οτι εγινε,εγινε εδω χανονται ανθρωποι που ειναι και χειροτερα!! Βρες καποιο αλλο κατοικιδιο οπως σου ειπαν και πιο πανω αυτα καληνυχτα!!

Εχετε δικιο!!!Το γνωριζω και εγω απλα δεν μπορω να το αποδεχτω.Ενω ειχα ηρεμησει αυτο το διαστημα απο την ημερα που αρρωστησα(γαστρεντεριτιδα) και μου επεσε γενικοτερα ολη η διαθεση αρχισα να τα σκεφτομαι.Εχτες εκλαιγα ασταματητα.Οταν ειδικα με ρωτανε φιλοι που με βλεπουν τι κανουν τα ζωακια μου και τους λεω τι εγινε με το κουνελακι μου εκεινη την ωρα που το λεω αρχιζω και ζαλιζομαι.Δε μπορω να το πιστεψω τι παιχνιδια μπορει να σου κανει το μυαλο.Κα ολα αυτα δεν τα ειχα .Ξεκινησαν ολα απο την περιοδο που εχασα εναν φιλο μου (πεθανε απο καρδια σε μικρη ηλικια) και μετα που εχασα και το κουνελακι μου.Απο τοτε αρχισα να παθαινω ολα αυτα τα απιστευτα πραγματα.Πιο πριν ημουν μια κοπελα μεσα στην τρελη χαρα που δεν την ενοιαζε τιποτα δεν αγχωνομουν για τιποτα παρα μονο στεναχωριομουν οταν ακουγα για αρρωστιες και θανατους (σε λογικα πλαισια)
Τωρα που ειμαι στην αναρρωση εχω αρκετο αγχος.Νομιζω οτι κατι εχω ξυπναω με αγχος.Επειδη στην τελευταια εξεταση αιμοτος ειχα αυξημενα τα μονοκυτταρα που σημαινει οτι ειχα καποια λοιμωξη εχω φοβηθει αρκετα.Νομιζω οτ εχω κακια αρρωστια αν και η γιατρος μου ειπε οτι ειναι απο την ιωση που περασα .Θελω αυριο να ξανακανω εξετασεις.Εω φοβηθει που εχασα κιλα και νομιζω οτ δεν θα τα ξαναπαρω.Ειμαι καθε μερα σε μια ζυγαρια και μετριεμαι.Και φυσικα απο την μια μερα στην αλλη δεν μπορεις να παρεις κιλα και οσο βλεπψ οτι δεν παχαινω τοσο αγχωνομαι γτ λεω οτ κατι κακο εχω.Ημουν 56 κιλα με 1,71 υψος και εφτασα τα 53 απο την ημερα που αρχισα τους εμετους και τις διαρροιες.ο γιατρος λεει οτι ειναι απο την αρρωστια που ειχα αλλα εγω ειμαι μεσα στο αγχος.Με αποτελεσμα να με πιανει πανικος αγχος να εχω ταχυπαλμιες ζαλαδα και να πιστευω οτι κατι κακο εχω.Δεν μπορω προσπαθω να το αποβαλλω αλλα ολο κατι με τρωει συνεχεια.Ειμαι μεσα στο στρες και ολο σκεφτομαι ποτε θα τελειωσει ολο αυτο.Ανυπομονω να παρω εστω και ενα κιλο για να δω οτι δεν εχω κατι κακο.Δεν ειμαι κοκαλιαρα στα κιλα μου απλα με εχει πιασει το αγχος γτ ειμαι που ειμαι λεπτη δεν θελω να απογινω.Ειμαι συνεχεια με ενα πιεσομετρο να μετρω την πιεση μου γτ νομιζω οτι η πιεση της καρδιας πεφτει συνεχεια και κυκλοφορω στην τσαντα με αυτο.Και δεν φτανει αυτο εχω και ευθιασμο στον αυχενα και πολλες φορες ζαλιζομαι απο αυτο και φοραω καποιες ωρες την ημερα κολαρο.Αλλα τις τελευταιες μερες με εχει πιασει ενα μουδιασμα στο αριστερο μερος του κεφαλιου(ωρες ωρες) που κραταει λιγα δευτερολεπτα και φευγει.Το ειχα παθε και πριν λιγο καιρο και ο γιατρος μου λεει ειναι ψυξη.Ειπια καποια μυοχαλαρωτικα και σταματησε.Τωρα επανηλθε αν και πιστευω οτι ειναι ψυξη γιατι ειμαι συνεχεια με ενα air condition και κοιμαμαι ολο το βραδυ με αυτο.Κι μεσα στην ημερα ιδρωνω και ξειδρωνω με αποτελεσμα να με χτυπαει και καποιο αερακι στο σβερκο΄.Αχ δεν ξερω τι να πω.Συγχωρεστε με για το κατεβατο που εγραψα απλα ηθελα να τα πω καπου να ξεσπασω...

εγω δεν εχω προβλημα εχω συνηθησει τα κατεβατα αν θες γραψε και αλλα απλα μη καθεσε για μερες αμηλιτη να φορτωνεις θυμο συνεχεια συνεχεια συνεχεια γιατι μετα η καπου θα ξεσπασεις η θα παρεις φαρμακα η θα εκραγεις προτημοτερο ειναι το πρωτο οσο φορτωνεις θυμο κατι θα συμβει παντως.

Αυτο φοβαμαι ..τα φαρμακα...ουτε depon δεν πινω και δεν θελω να σκεφτομαι την δεα του φαρμακου.Καποια στιγμη ειχα παρει μια γραμμη βοηθειας ψυχολογκη υποστιριξη τοτε που ημουν πολυ χαλια(την περιοδο που πεθανε το κουνελακι μου) και δεν μπορω να πω οι με βοηθησαν.
Μου προτειναν να μιλησω σε καποιον ψυχολογο.Τα παιδια ηταν κοινωνικοι λειτουργοι(αυτο εχω σπουδασει και εγω παρεπιπτοντως) και μου ειπαν οτι καλο θα ηταν να παρω μια γνωμη ενος ψυχολογου για να με ηρεμησει.Δεν το εκανα αν και οι γονεις μου με πιεζαν να παω ελεγα μονη μου θα τα καταφερω.Οντως μετα απο λιγο καιρο εφοσον καθε μερα ειχα κρισεις πανικου ξυπναω ενα πρωι και λεω να πανε ολα στα κομματια δεν θα πεθανω και ετσι πηρα τα πανω μου και ξεχασα τις κρισεις πανικου ξεχασα τα παντα.Ελα ομως που πριν δυο εβδομαδες που αρωστησα με την γαστρεντεριτιδα ηρθαν ξανα τα πανω κατω και αρχισε ο φοβος μου οτι κατι εχω και θα πεθανω και οτι δεν θα βρω ποτε το τι εχω και εκει αρχιζω να τρελαινομαι.
Σημερα επειδη αναρρωνω και ειμαι καλυτερα ειναι και η ψυχολογια μου ανεβασμενη.Αλλα παντα στο πισω μερος του μυαλου μου λεω οτι κατι εχω.Σημερα ας πουμε ζαλιζομαι πολυ και με ποναει ο αυχενας μου.Εχω κρυωσει απο το κλιματιστικο και φοβαμαι μην εχω κατι.Απο την αλλη σκεφτομαι μηπως ειναι απο τον ευθιασμο που εχω στον αυχενα(πριν δυο εβδομαδες εμαθα οτι εχω ευθιασμο).
Και μου μπαινουν τα διαολια μου και σκεφτομαι να κανω μαγνητικη μηπως εχω κατι αλλο κακο γτ εγω εκανα μονο ακτινογραφια στον αυχενα.
Εχω φοβηθει πολυ γτ σημερα εχω και λιγο πονοκεφαλο εκτος απο ζαλαδα.Και με το που τα σκεφτομαι ολα αυτα ανεβαζω παλμους για το τιποτα.Προσπαθω να ηρεμω,σημερα ειμαι πολυ καλυτερα σε συγκριση με τις αλλες μερες που περασαν.

Επισης να τονισω οτι ο αυχενας μου με το που κουναω το κεφαλι μου κανει κρατς κρουτς...

ναι εισαι καλυτερα γιατι μιλησες καπως σε σχεση με πιο πριν αλλα θα ηταν προτημοτερο για να μη φτασεις παλι στο απροχωρητο να μιλας καπως εστω και απο λιγο

Quote:

---

Originally Posted by αλεξανδρος_77

ναι εισαι καλυτερα γιατι μιλησες καπως σε σχεση με πιο πριν αλλα θα ηταν προτημοτερο για να μη φτασεις παλι στο απροχωρητο να μιλας καπως εστω και απο λιγο

---

Νομιζω οτι με εχει πιάσει κριση πανικου ,ειμαι ξαπλωμένη παω να σηκωθω αισθανομαι ζαλαδα κ ατονία τα πόδι μου.μου εχει μπει η ιδρα οτι κατι κακο εχω.,,

η δε κοιμηθηκες και πολυ το βραδυ η δε εχεις φαει η και τα 2 μηπως υπαρχει και κατι αλλο που σε απασχολει εκτος απ αυτο?

με επιασε την ωρα που προσπαθουσα να κοιμηθω.απο εχτες ζαλιζομαι .εχω πονο στον αυχενα αλλα φοβαμαι πολυ θελω να κανω ια μαγνητικη να δω μην εχω κατι κακο.μου εχει μπει στο μυαλο τωρα οτι κατι κακο εχω γι αυτο ζαλιζομαι.μηπως ειναι απο τον ευθιασμο?

Ελβιρα εχεις κανει καποιο βημα αντιμετωπισης? Δε θελεις να παρεις φαρμακα. Θελεις να κανεις κατι αλλο? Πχ να μαθεις τι ειναι αυτο που σε κανει να νομιζεις οτι εχεις ασθενειες και οτι κινδυνευεις να πεθανεις? Διαβαζεις κατι σχετικα με αυτο?

Προσπαθω μονη μου τοσο καιρο.Εδω και ενα μηνα τα καταφερα και μου εφυγαν τελειως.Ημουν τρισευτυχισμενη με μενα που μπορεσα να το αποβαλλω απο παω μου.Αλλα απο την μερα που αρρωστησα αρχισα να πεφτω και ψυχολογικα και να λεω οτι και κακο εχω οτι δεν γινεται καλοκαιριατικα να παθω ιωση και γιατι ζαλιζομαι γιατι το ενα γιατι το αλλο...τους τρελανα ολους.Καθε μερα με μια μουρη μεχρι ο πατωμα να ψαχνω στο ιντερνετ για το καθε συμπτωμα και ολα να τα εχω και να πιστευω οτι εχω κακια αρρωστια.Απο μικρη φοβομουν τις αρρωστιες αλλα τωρα στα 26 εχω καταντησει να προσεχω τον εαυτο μου σαν την γιαγια.Μην με χτυτπησει ρευμα (αερα) γιατι θα κρυωσω ,θα με πιασει ο σβερκος μου μην αρρωστησω κτλπ.Σημερα ζαλιζομαι πολυ και με ποναει ο σβερκος μου αρκετα.Δεν εχω επαναπαφτει με την ακτινογραφια που λεει οτι εχω ευθιασμο και σκεφτομαι μηπως εχω σκπ.
Φοβααι τα χειροτερα.Εν τω μεταξυ με το που σηκωνομαι απο την καρεκλα η το κρεββατι με πιανει ζαλαδα(σαν ορθοστατικη υποταση) και για λιγο εχω μια θολουρα και αδυναμια.Μετα επανερχομαι στα φυσιολογικα.Πριν λιγο που σηκωθηκα το επαθα και με επιασε ταχυπαλμα και μια ζαλαδα λες κα θα επεφτα κατω.Μου χαλασε ολη μου η διαθεση.Ειμαι σημερα με μια θολουρα και πονοκεφαλο,εχω παρει και 2 αναλγητικα γα τον πονο στον σβερκο.Ολο παιρνω ανασες βαθιες γτ νομιζω οτι εχω εναν κομπο στον λαιμο και το στομαχι μου με ανακατευει ωρες ωρες.Δεν ξερω τι να πω.Εω κανει εξετασεις αιματος,και καρδιολογικο ελεγχο τρεις φορες μεσα σε 4 μηνες και ολα ειναι καλα.Τωρα σκεφτομαι να δω τον ορθοπεδικο ξανα να παω σε ωρυλα και να κοιταξω και τα ματια μηπως ανεβηκε η μυωπια μου και αισθανομαι αυτη τη θολουρα.Σας τιναξα τα πεταλα σημερα με ολο το κατεβατο¨)

Quote:

---

Προσπαθω μονη μου τοσο καιρο.Εδω και ενα μηνα τα καταφερα και μου εφυγαν τελειως.Ημουν τρισευτυχισμενη με μενα που μπορεσα να το αποβαλλω απο παω μου.

---

Τι εκανες εκεινο το διαστημα που σε βοηθουσε? Προσπαθησε να θυμηθεις τι λειτουργουσε.

Quote:

---

Καθε μερα με μια μουρη μεχρι ο πατωμα να ψαχνω στο ιντερνετ για το καθε συμπτωμα και ολα να τα εχω και να πιστευω οτι εχω κακια αρρωστια.Απο μικρη φοβομουν τις αρρωστιες αλλα τωρα στα 26 εχω καταντησει να προσεχω τον εαυτο μου σαν την γιαγια.

---

Οκ Οπότε το να ψαχνεις μανιωδως στο ιντερνετ για ασθενειες, φαινεται να σε κανει ολο και χειροτερα. Δωσε ολη αυτη την ενεργεια που διαθετεις στην ερευνα για ασθενειες, σε ερευνα για το τι σου συμβαινει και πώς θα το ξεπερασεις.
Ας κανουμε την αρχη μαζι.
post no5
https://www.e-psychology.gr/forum/th...l=1#post682912
Δυσλειτουργικη αντιδραση αντιμετωπισης της παγιδας "Ευαλωτοτητα"
Ευαλωτότητα: «Σεισμοί, λοιμοί, καταποντισμοί, χαλάζι και βροχή»

Η παγίδα της Ευαλωτότητας σας κάνει να ζείτε με το φόβο πως μια μεγάλη καταστροφή πρόκειται να σας πλήξει- είτε φυσική, οικονομική, είτε ακόμη και αρρώστια ή θάνατος. Δε νιώθετε ασφαλείς. Οι φόβοι σας είναι υπερβολικοί, παρόλα αυτά τους αφήνετε να ελέγχουν τη ζωή σας και διοχετεύετε όλη σας την ενέργεια στο να βεβαιωθείτε ότι είστε ασφαλείς.

Κατηγορίες Ευαλωτότητας:

Υγεία και ασθένεια
Κίνδυνος
Φτώχεια
Απώλεια ελέγχου


Υγεία και ασθένεια

Αν ανήκετε σ’ αυτή την κατηγορία της Ευαλωτότητας μπορεί να είστε υποχονδριακός/ή. Ανησυχείτε υπερβολικά για την υγεία σας. Παρά το γεγονός ότι οι γιατροί σας επιβεβαιώνουν πως δεν έχετε τίποτα, εσείς είστε σίγουρος/η πως είστε άρρωστος/η.

Οι περισσότεροι άνθρωποι που εκδηλώνουν προσβολές πανικού ανήκουν σ’ αυτή την κατηγορία. Ψάχνετε διαρκώς για σωματικά συμπτώματα που να προμηνύουν κάποιο πιθανό πρόβλημα. Έχετε αναπτύξει μια υπερευαισθησία σε οποιαδήποτε σωματική σας αντίδραση.

Κίνδυνος

Αν ανήκετε σ’ αυτή την κατηγορία, ανησυχείτε υπερβολικά για την προσωπική σας ασφάλεια, καθώς και για την ασφάλεια των αγαπημένων σας προσώπων. Πιστεύετε ότι ο κόσμος είναι γεμάτος κινδύνους.

Σας διακατέχει ένα γενικό αίσθημα ανασφάλειας, όταν βρίσκεστε έξω από το σπίτι σας. Ακόμη φοβάστε τις καταστροφές, όπως τα αυτοκινητιστικά και τα αεροπορικά δυστυχήματα.

Φτώχεια

Ένα μεγάλο μέρος της σκέψης σας το απασχολεί η ιδέα της προστασίας και της ασφάλειάς σας. Νιώθετε πως πρέπει να έχετε ένα συγκεκριμένο απόθεμα χρημάτων για να είστε ασφαλείς. Φοβάστε αδικαιολόγητα πως θα χρεοκοπήσετε. Ανησυχείτε χωρίς λόγο για την πληρωμή των λογαριασμών.

Ο έλεγχος των χρημάτων αποτελεί μια πολύ σοβαρή υπόθεση για σας. Χρειάζεστε τα χρήματα για την περίπτωση που θα σας συμβεί κάτι.

Απώλεια ελέγχου

Αν ανήκετε σ’ αυτό τον τύπο ευαλωτότητας, φοβάστε μια καταστροφή ψυχολογικής φύσεως κυρίως- μήπως πάθετε νευρικό κλονισμό. Φοβάστε μήπως τρελαθείτε ή μήπως χάσετε τον έλεγχο. Και στην περίπτωση αυτή ίσως εκδηλώνετε προσβολές πανικού.

Δυσλειτουργικές αντιδράσεις αντιμετώπισης της παγίδας:

Υποχώρηση/Παράδοση: Διαβάζετε με εμμονή για καταστροφές σε εφημερίδες και τις προσδοκάτε σε καθημερινές καταστάσεις. Είστε καχύποπτος/η σε οτιδήποτε από το περιβάλλον σας έχει σχέση με την πιθανότητα αρρώστιας σας. Μπορεί να διαβάζετε τα πάντα γύρω από αυτό το θέμα. Ξοδεύετε με μεγάλη δυσκολία τα χρήματα και κάνετε το παν για να αποταμιεύσετε ακόμη και ευτελή ποσά.

Απόδραση/Αποφυγή: Αποφεύγετε να πηγαίνετε σε μέρη που δε φαίνονται ολοκληρωτικά «ασφαλή». Αποφεύγετε εντελώς οποιαδήποτε αναφορά σχετική με ασθένεια. Αποφεύγετε τα ταξίδια. Αποφεύγετε πολλές καταστάσεις, στερώντας σας τις πιο ευχάριστες δραστηριότητες της ζωής.

Αντεπίθεση/Υπεραναπλήρωση: Λειτουργείτε απρόσεκτα αψηφώντας τον κίνδυνο (αντι-φοβικός).

Αιτίες της παγίδας:

– Μέσω της μίμησης, όπου κάποιος γονιός υπέφερε από την ίδια παγίδα.

– Κάποιος από τους γονείς σας ήταν υπερπροστατευτικός.

– Οι γονείς σας δε σας προστάτευαν αρκετά και νιώθατε σωματικά, συναισθηματικά ή οικονομικά ανασφαλής.

– Ήσασταν άρρωστος/η ή ζήσατε μια σοβαρή τραυματική εμπειρία ως παιδί.

– Ο ένας γονιός σας αντιμετώπισε μια σοβαρή τραυματική εμπειρία και ίσως πέθανε.

Η υποχονδρίαση σύμφωνα με το DSM-IV-TR (Diagnostic and Statistical Manual of Mental Disorders) ανήκει στις σωματόμορφες διαταραχές, μια ομάδα ψυχικών διαταραχών που έχουν ως κοινό χαρακτηριστικό τους τα σωματικά συμπτώματα, τα οποία δεν μπορούν να αποδοθούν σε κάποια οργανική πάθηση. Η υποχονδρίαση μοιάζει με διάφορες άλλες σωματόμορφες διαταραχές, όπως π.χ. τη διαταραχή πόνου ή τη δυσμορφοφοβία. Το βασικό τους χαρακτηριστικό είναι η παρουσία σωματικών συμπτωμάτων που όμως δεν μπορούν να εξηγηθούν πλήρως από κάποια ιατρική κατάσταση, αν και αμυδρώς μπορεί να παραπέμπουν σε κάποια νόσο, ενώ δεν μπορούν να εξηγηθούν ούτε ως αποτέλεσμα της λήψης κάποιας ουσίας ούτε ως συνέπεια κάποιας άλλης ψυχικής διαταραχής (π.χ. Διαταραχή Πανικού). Η κύρια διαφορά της υποχονδρίασης συνίσταται στο ότι έχει, κατά κανόνα, ηπιότερα συμπτώματα που αντιστοιχούν συχνά σε απόλυτα φυσιολογικά φαινόμενα, όπως π.χ. κάποιος έκτακτος καρδιακός παλμός, ένα κόκκινο σημαδάκι στο δέρμα, ένα συνηθισμένο κρυολόγημα κ.λπ.
Η υποχονδρίαση εμφανίζεται το ίδιο συχνά και στα δύο φύλα και σε όλες τις ηλικίες. Στους περισσότερους όμως, εμφανίζεται για πρώτη φορά στην πρώιμη ενήλικη ζωή (20-30 ετών). Το ποσοστό συχνότητας εμφάνισης είναι περίπου το 1-5% του γενικού πληθυσμού, ανάλογα με τη χώρα.

Τι φταίει;
Η υποχονδρίαση μπορεί να εμφανισθεί μετά από ένα τραυματικό γεγονός, όπως π.χ. τον θάνατο ενός αγαπημένου προσώπου, μια αλλαγή στη ζωή με νέες ευθύνες, όπως ένας γάμος κ.ά. Μπορεί, επίσης, να είναι το αποτέλεσμα έντονου άγχους, κατάθλιψης ή βίωσης κάποιου τραυματικού γεγονότος κατά την παιδική ηλικία, π.χ. σωματική κακοποίηση, παραμέληση κ.λπ. Δεν αποκλείεται, τέλος, η ύπαρξη κάποιου κληρονομικού παράγοντα.
Οι υποχονδριακοί πιστεύουν ή υποπτεύονται ότι πάσχουν από κάποια σοβαρή ή απειλητική για τη ζωή τους ασθένεια. Έτσι, αναζητούν επίμονα ιατρική βοήθεια, καθώς η αγωνία και το άγχος τους εντείνεται συνεχώς. Κι ενώ θα περίμενε κανείς ότι λαμβάνοντας από τους γιατρούς τη διαβεβαίωση ότι δεν υπάρχει κάποιο οργανικό πρόβλημα, τα πράγματα θα ηρεμούσαν, η ανησυχία τους συνεχίζεται ή ακόμη και επιδεινώνεται. Σκέφτονται κάθε φορά τη χειρότερη εκδοχή για το «πρόβλημά» τους. Τότε ξεκινάει μια διαδικασία συνεχούς εναλλαγής ιατρών, όπου το άτομο, στην πραγματικότητα, δεν ψάχνει από τι πάσχει - αυτό που ψάχνει εναγωνίως είναι έναν γιατρό που θα του επιβεβαιώσει ότι νοσεί.
Ωστόσο, σε αυτό το σημείο, είναι σημαντικό να διευκρινίσουμε πως η ενασχόληση με θέματα υγείας, καθώς και η συνέπεια στο ετήσιο check-up, δεν αποτελούν δείγματα υποχονδρίασης, αλλά πρόκειται για απόλυτα υγιείς συμπεριφορές. Αυτό που διαφοροποιεί μια υγιή κατάσταση από την υποχονδρίαση, είναι η λανθασμένη ερμηνεία των συμπτωμάτων και η ακλόνητη πεποίθηση ότι υπάρχει σίγουρα μια σοβαρή ασθένεια πίσω από αυτά, παρά τις διαβεβαιώσεις των ιατρών.
Όσο για την πορεία της διαταραχής, αυτή είναι συνήθως χρόνια, με τα συμπτώματα να παρουσιάζουν περιοδικώς αυξομειούμενη ένταση και κάποιες φορές να εμφανίζεται πλήρης αποδρομή τους.

Λύση υπάρχει;
Η αντιμετώπιση της υποχονδρίασης είναι περίπλοκη και αρκετά δύσκολη, ιδιαίτερα αν η κατάσταση είναι μακροχρόνια. Ο υποχόνδριος δυσκολεύεται να κατανοήσει την πραγματική διάσταση της διαταραχής του, καθώς έχει εμμονή με το οργανικό κομμάτι και παραβλέπει συστηματικά τους ψυχολογικούς παράγοντες. Είναι λοιπόν πολύ σημαντικό ο ασθενής να κατανοήσει το ψυχολογικό υπόβαθρο της ασθένειάς του, για να προχωρήσει στην αντιμετώπισή της. Η ψυχοθεραπεία αποτελεί τον κυριότερο τρόπο αντιμετώπισης της υποχονδριακής διαταραχής.
http://www.healthyme.gr/a/articles/1...sian-asthenes-

Πολυ ωραιο αρθρο αυτο που μου εστειλες...σε ευχαριστω πολυ!το διαβασα και ειμαι σιγουρη πως ειμαι υποχονδρια¨) ψαχνομαι συνεχεια και αυτο πιστευω εχε δημιουργηθει απο τον φοβο του θανατου.Εζησα τον θανατο πριν λιγους μηνες (πεθανε ενας καλος φιλος απο καρδια στα 40 του χρονια) και επειτα πεθανε και το κουνελακι μου.Σκεφτομαι ποσο καιρο ακομη θα ζησουν οι δικοι μου τι θα κανω μετα χωρις αυτους, που πηγαινουμε μετα και κατι τετοια κα τρελαινομαι.Οσο τα σκεφτομαι κοντευω να τρελαθω μου ερχεται να κλαιω. Δεν ειμαι καθολου εξικειωμενη με την ιδεα του θανατου και με τρομαζει ολο αυτο.Δεν θελω να χασω κανεναν.!!!
Ετσι φοβαμαι και τις αρρωστιες και μου εχει κολλησει οτι κατι κακο εχω.Πριν λιγο με επιασε ενα βαρος στο στηθος σαν να μου εχει κατσει ενα καρυδι μετα με πιανει ζαλαδα και κομμενα τα ποδια μου.
Δεν θελω παλι να αρχισουν οι κρισεις πανικου.Θα στεναχωρηθω παρα πολυ.
Γενικα εμαι αγχωμενη πολυ αυτο το διαστημα.Με την δουλεια μου με ενα σπιτι που χτιζουμε.Εχω αγχωθει για πολλα και το καθε τι μικρο με αγχωνει πλεον.

Ο πατερας μου εχει σκπ αλλα το εμαθε σε μεγαλη ηλικια και τωρα το εχει εδω και 18 χρονια και η νοσος εχει σταματησει.Ειναι καλυτερα και απο εμενα,κανεις δεν καταλαβαινει οτι νοσε απο αυτο.Ετσι επειδηη φοβαμαι αυτη την αρρωστια διοτι χτυπαει και πολυ νεαρα ατομ(οπως την κολλητη μου) εχω ανυσηχισει αρκετα.Νομζω οτι εχω κατι κακο στο κεφαλι η οτ εχω σκπ.
Δεν ξερω πως να κανω να ηρεμησω.Μαλλον χρειαζομα δακοπες.Ξυπναω καθε πρωι και ξερω οτι υπαρχει η ρουτινα.Θα ξυπνησω θα παω δουλεια θα ερτω σπιτι να καθαρισω να μαγειρεψω να χαζεψω και μετα υπνος.Την επομενη ημερα τα ιδια τα γνωστα.Και η μουνταμαρα συνεχιζεται.Ευτυχως το μονο καλο που εχω ειναι οτι εχω την οικογενεια μου τον συντροφο μου και τα ζωακια μου που με κανουν να ηρεμω....αλλα οχι παντα γιατι η κριση πανικου παραμονευει οπως εχτες το βραδυ και πρν λιγο που με επιασε λιγακι ενα αγχος κα ειχα συμπτωματα...Και φοβαμαι οτι θα το ξαναπαθω..Και τωρα που σας γραφω πληκτρολογω το κειμενο κα τα δοντια μου ειναι σφιγμενα απο τον φοβο μηπως μου ξαναερθει...

Θα ηθελες να κανεις ψυχοθεραπεια για να δουλεψεις τη ριζα του προβληματος?

Ναι και θα παω και συντομα,,,,Το μονο που δεν θελω ειναι να παρω φαρμακα,,,Ειμαι κατα των φαρμακων και μονο στην ιδεα τους.
Ευελπιστω με την ψυχοθεραπεια να γινω η Ελβιρα που ημουν παλια...κεφτομαι να παω συντομα..Αλλα εγω σε 2 εβδομαδες φευγω διακοπες και μαλλον θα πρεπε να το κανω μετα αυτο.Εχω αγχωθει και με τις διακοπες μου μην με πιασουν τιποτα εκει περα και την χαλασω στον συντροφο μου.Ελπιζω να ηρεμησω λιγο να παρω καθαρο αερα...

Υπαρχει καποιο φυτικο σκευασμα για να μην με πιανουν κρισεις?κατι σαν βαλεριανα?υπαρχει καταρχην αποτελεσμα με φυτικα σκευασματα?

Υπαρχουν χαπια βαλεριανας ναι. Αλλα τα φυτικα σκευασματα ειναι για ΗΠΙΑ συμπτωματα αγχους, για αλλες περιπτωσεις δηλαδη.

σοφο μου ακουγετε αυτο που λες οτι δε θες να παρεις φαρμακα αλλα με εκπλησεις καπως

Γιατι σε εκπλησω? που δεν μου αρεσει να παιρνω χαπια?

εχω την εντυπωση οτι μαλον σ αρεσουν τα αινιγματα αλλα ετσι δε μπορω να βγαλω καπιο συμπερασμα χωρις να σε ξερω και τοσο καλα ισως υπο αλλες συνθηκες να μιλαγαμε ασταματητα αλλα μονο μαντευοντας θα εβγαζα ακρη με οσα γραφεις αλλα και παλι τροπο να συνενοηθουμε δε ξερω αν θα εβρισκα...

ο,τι με προβληματιζει το εχω γραψει.Συνοψιζοντας περναω μια δυσκολη περιοδο στη ζωη μου επειτα απο δυο θανατους(ο πρωτος ενος φιλου μου και ο δευτερος του κατοικιδιου μου)δεν ξερω αν σας φαινεται περιεργο αλλα ειμαι αρκετα φιλοζωη και αυτο μου κοστισε λες και εχασα ανθρωπο.Με πιανουν κρισεις πανικου απο τοτε αν και για ενα μηνα ηρεμησα αλλα απο την μερα που αρωστησα με γαστρεντεριτιδα ανυσηχησα αρκετα για την υγεια μου και με επιασαν ξανα κρισεις χωρις α το θελω και χωρις να μπορω να το ελεξγω.Δεν μου αρεσουν τα φαρμακα για κανεναν λογο και ψαχνω μηπως με βοηθησει καποιο φυτικο συμπληρωμα.Δεν εχω γραψει κανενα αινγμα και ουτε με ενδιαφερουν τα αινιγματα.Λυση ψαχνω στο προβλημα που με απασχολει.

το αινιγμα δε βρισκεται σε αυτα που γραφεις το αινιγμα ειναι στο πως θα συνενοηθει μαζι σου νομιζω οτι καταλαβα τι ενοεις αλλα οταν σκεφτομαι πως να το εξηγισω τριζει ο εγκεφαλος μου αρα ελπιζω να αρκεστεις σε αυτο...

αν θες πες τι σκεφτεσαι μπας και σκεφτω τιπτ..

Το μονο που σκεφτομαι αυτη την στιγμη ειναι μην με ξαναπιασει κριση πανικου....ο μεγάλος μου φόβος που δεν μπορω να αποφύγω....

ο φιλος σου τι επαθε? μηπως ενοεις οτι εφυγε απο τη ζωη σου

Quote:

---

Originally Posted by elvira

Ειμαι αρκετα αγχωμένη γτ νομιζω οτι κατι κακο εχω(

---

Δεν παθαίνει κανείς τίποτα ποτέ απο κρίσεις πανικού, δεν έχει υπάρξει ποτέ καταγεγραμμένο ένα τέτοιο περιστατικό στην παγκόσμια ιστορία της ψυχιατρικής, διαφορετικά εγώ πρέπει να έχω πεθάνει περίπου 1.357 φορές μέχρι τώρα αναλογικά με τα χρόνια που μου συμβαίνει, ένας γιατρός μου είχε πει κάποτε «σκέψου πόσες φορές το έχεις πάθει, αν ήταν κάτι επικίνδυνο θα είχες ήδη πεθάνει, υπάρχουν άνθρωποι που πεθαίνουν απο πολύ σοβαρές ασθένειες και κρίσεις πανικού δεν παθαίνουν» μου φάνηκε απολύτως λογικό και εκείνη την περίοδο με είχε βοηθήσει πολύ.

Ο πανικός είναι μια φυσιολογική αντίδραση του κάθε ζώντος οργανισμού σε καταστάσεις κινδύνου όπου ενεργοποιείται ο μηχανισμός της αυτοσυντήρησης για την επιβίωση του. Το γνωστό παράδειγμα που δίνουν όλοι οι ψυχολόγοι με την αρκούδα, ότι αισθάνεσαι σαν να σε κυνηγάει μια αρκούδα και τρέχεις να σωθείς αλλά χωρίς να υπάρχει αρκούδα στην πραγματικότητα είναι οι εσωτερικοί μας «δαίμονες» που μας καταδιώκουν. Γεννήματα του μυαλού και της φαντασίας μας. Γι' αυτό και πέρα απο τις σωστές αναπνοές σε κρίσεις πανικού το άτομο προτιμάται να επιλέξει την κίνηση, αν μπορεί δηλαδή ν' ανεβοκατέβει τις σκάλες δύο ορόφων ώστε να εκτονωθεί η ένταση παρά το λανθασμένο «κάτσε σε μια καρέκλα να ηρεμήσεις» που του προτείνουν όσοι δεν ξέρουν επειδή ο οργανισμός εκείνη τη στιγμή μοιάζει να θέλει ν' αποδράσει απο αυτό απ' το οποίο κινδυνεύει άρα κινητοποιεί το σώμα να τρέξει αλλιώς καταπιέζεται η εσωτερικευμένη ενέργεια. Γι' αυτό και το περπάτημα σε καθημερινή βάση βοηθά ώστε να ρυθμιστούν τα επίπεδα του άγχους επειδή εξωτερικεύεται σταδιακά τη συσσωρευμένη ενέργεια.

Στους ανθρώπους λοιπόν που υποφέρουν απο κρίσεις πανικού απλώς αυτός ο μηχανισμός έχει απορρυθμιστεί για κάποιο λόγο οπότε του δίνει κάτι σαν «λάθος συναγερμούς», κάποιοι άνθρωποι έχουμε λίγο πιο ευαίσθητο νευρικό σύστημα κι έτσι σε πολύ έντονα ερεθίσματα επηρεαζόμαστε περισσότερο. Ένα τραυματικό σοκ, κάποια άσχημη παιδική εμπειρία ακόμη και πράγματα που έχουμε ζήσει σε βρεφική ηλικία που δεν έχουμε καν συνειδητότητα μπορεί να εγγραφούν στην μνήμη και να μας βγούν ως κρίσεις πανικού στην ενήλικη ζωή.

Σε οργανικό επίπεδο οι κρίσεις πανικού δεν μπορούν να σου προκαλέσουν κανένα πρόβλημα. Το άγχος και ειδικά το χρόνιο όμως πέρα απο τα πολλά ψυχοσωματικά που σε κάνουν να αισθάνεσαι άρρωστος χωρίς να είσαι μπορεί ν' απορρυθμίσει το ορμονικό σύστημα, η υπερέκκριση κορτιζόλης δηλαδή μιας ορμόνης που εκκρίνει ο οργανισμός όταν βρίσκεται σε κατάσταση έντονου στρες είναι πολύ βλαβερή και μακροπρόθεσμα μπορεί να οδηγήσει σε καρδιαγγειακά προβλήματα. Όλα αυτά τα ρυθμίζει όμως, όπως είπαμε, μια ώρα περπάτημα την ημέρα ή μια όποια άλλη ήπια φυσική δραστηριότητα. Το θέμα είναι ότι δεν το κάνουμε.

Αυτό που είναι καταστροφικό και μπορεί να σου προκαλέσουν οι κρίσεις πανικού, γιατί εκεί είσαι πραγματικά νεκροζώντανος, αν δεν αντιμετωπιστούν άμεσα και με το σωστό τρόπο είναι να σε οδηγήσουν στην αγοραφοβία και στην κατάθλιψη να σου χαλάσουν την ποιότητα ζωής και να σου διαλύσουν την καθημερινότητα. Επίσης είμαι πολύ ενάντια στα ψυχοφάρμακα και εντελώς υπερ στην ψυχοθεραπεία, όχι για λόγους ταμπού αλλά επειδή η φαρμακευτική αγωγή δεν λύνει το πρόβλημα απλώς καταστέλλει το σύμπτωμα, όταν διακοπεί αυτή επιστρέφει. Οι γιατροί τα συνταγογραφούν σε περιπτώσεις που ο ασθενή δεν είναι σε θέση να δεχτεί ψυχοθεραπευτική αγωγή για να σταθεί στα πόδια του αρχικά, να ηρεμήσει λίγο ο οργανισμός και σε δεύτερο χρόνο να συνεχίσει με την ψυχοθεραπεία. Δυστυχώς οι περισσότεροι άνθρωποι μένουν στο πρώτο στάδιο της θεραπείας θες γιατί είναι η εύκολη λύση;; θες γιατί η ψυχοθεραπεία είναι χρονοβόρα και βαριούνται;; θες γιατί θεωρούν ότι απ' τη στιγμή που δεν έχουν συμπτώματα ότι έχει ξεπεραστεί το πρόβλημα;; σε κάθε περίπτωση είναι λανθασμένη η αντίληψη αυτή και με το πρώτο επόμενο έντονο ερέθισμα υποτροπιάζουν ξανα και ξανα και ξανα...

Να συμπληρώσω επίσης ότι στην Ελλάδα υπάρχει η ελάχιστη ενημέρωση ακόμη και σήμερα σχετικά με το θέμα. Θα σου αποδώσουν απο βαρείς χαρακτηρισμούς απο τ' ό,τι έχεις πρόβλημα με το μυαλό σου, είσαι τρελός δηλαδή, μέχρι πιο light ότι είσαι αδύναμος, κακομαθημένος ή ότι το χρησιμοποιείς ως ένα φθηνό τέχνασμα για ν' ασχοληθούν μαζί σου. Το θλιβερό είναι ότι το ακούς και απο νέους αλλά και απο μορφωμένους ανθρώπους.

Εγώ είχα φτάσει σε κάποιο σημείο περισσότερο να εκνευρίζομαι και να στεναχωριέμαι απο τις βλακείες που άκουγα απο τον πάσα ένα ηλίθιο και αστοιχείωτο, ακόμη και κακόβουλο που βρίσκει ευκαιρία στην αδυναμία σου να σε πληγώσει ή να κάνει πλακίτσα μ' αυτό που σου συμβαίνει δηλώνοντας έμμεσα πόσο έξυπνος ή δυνατός είναι ο ίδιος που δεν το παθαίνει. Ε, αυτούς τους ανθρώπους τους απομακρύνεις.

Εγώ είχα βιώσει και ρατσισμό απο τον περίγυρο μου -χεσμένους τους είχα βέβαια απο ένα σημείο και μετά- αλλά σε κάποιον άλλον θα μπορούσαν να δημιουργήσουν και μεγάλο ηθικό πρόβλημα.

Το μόνο σίγουρο είναι ότι θα πεθάνουμε όλοι, κάποια στιγμή, πότε και πως κανείς δεν το ξέρει, άλλος το αποφασίζει. Στην Κω δυο άνθρωποι σκοτώθηκαν απο το σεισμό που προφανώς θα ήταν υγιέστατοι και ενδεχομένως δεν θα υπέφεραν απο κρίσεις πανικού κι ούτε ποτέ θα μπορούσαν να το φανταστούν. Τι ψάχνουμε λοιπόν;; να προβλέψουμε και ν' αποτρέψουμε τον θάνατο μας;; ε, λοιπόν αυτό δεν μπορεί να γίνει ό,τι κι αν κάνουμε. Το μόνο που μπορούμε να κάνουμε είναι να φροντίζουμε τους εαυτούς μας όσο μπορούμε, καλή διατροφή, άθληση, όχι άγχος, φίλοι... και να πετάμε ότι μας χαλάει την ψυχολογία, να κάνουμε πρόληψη και μέχρι εκεί. Κι αυτό που είναι να 'ρθει θα 'ρθει ειτε το θέλουμε, είτε όχι. Έως τότε όμως ας φροντίσουμε να το ξεχάσουμε. Δεν είναι εύκολο, ούτε εγώ το έχω καταφέρει κι ούτε σημαίνει ότι αν το συνειδητοποιήσουμε πως μπορούμε να το διαχειριστούμε κιόλας. Θέλει πάρα πολύ δουλειά. Σκοπός ήταν να μην σου εκδηλωθεί άμα σου εκδηλωθεί έχεις μεγάλο αγώνα μπροστά και πάλη με το τέρας.

Quote:

---

Originally Posted by elvira

Το μονο που σκεφτομαι αυτη την στιγμη ειναι μην με ξαναπιασει κριση πανικου....ο μεγάλος μου φόβος που δεν μπορω να αποφύγω....

---

Όσο τη φοβάσαι τόσο την προσκαλείς. Άρχισε να της μιλάς σαν μια ενοχλητική φίλη που σου τη σπάει. Εγώ αυτό έκανα μόλις πήγαινε ν' αρχίσει της έλεγα: «τι θες πάλι εδω;;», «δεν μας παρατάς ήσυχους;;», «φύγε γιατί δεν μπορώ ν' ασχολούμαι μαζί σου άλλο». Δεν πιάνει πάντα αλλά είναι μια τεχνική.