Ο,ΤΙ ΟΜΟΡΦΟ ΔΙΑΒΑΣΑΜΕ ΚΑΙ ΘΕΛΟΥΜΕ ΝΑ ΜΟΙΡΑΣΤΟΥΜΕ...

Είναι δυστυχώς στ'αγγλικά...

If you want something you never had,
do something you have never done!

Don't go the way life takes you,
take the life the way you go!

And remember: You are born to live
and not living because you are born!

Πόσο όμορφα ακούγονται όταν διαβάζεις τέτοιες αλήθειες και πόσο απλά σου φαίνονται τα πράγματα, και πόσο εύκολα τα ξεχνάς....δυστυχώς............

ΑΛΑΛΟΥΜΑΚΙ..ΕΧΕΙΣ ΑΠΙΣΤΕΥΤΟ ΔΙΚΙΟ! ΝΑ ΓΡΑΦΟΥΜΕ ΚΑΙ ΑΛΛΕΣ ΑΛΗΘΕΙΕΣ ΟΣΟ ΜΠΟΡΟΥΜΕ ΕΤΣΙ ΩΣΤΕ ΝΑ ΕΙΝΑΙ ΕΦΙΚΤΟ ΝΑ ΤΙΣ ΒΛΕΠΟΥΜΕ ΕΔΩ ΕΦΟΣΟΝ ΑΠΟΤΕΛΕΙ ΚΙΝΗΤΗΡΙΑ ΔΥΝΑΜΗ ΤΟ ΦΟΡΟΥΜ.

ΚΑΛΗ ΣΥΝΕΧΕΙΑ ΚΑΙ ΚΑΛΗ ΔΥΝΑΜΗ, ΠΑΝΤΑ ΜΕ ΠΙΣΤΗ ΣΤΗ ΠΡΟΣΠΑΘΕΙΑ ΜΑΣ!

ΔΕΝ ΥΠΑΡΧΟΥΝ ΑΠΡΑΓΜΑΤΟΠΟΙΗΤΑ ΟΝΕΙΡΑ,
ΜΟΝΟ Η ΠΕΠΕΡΑΣΜΕΝΗ ΜΑΣ ΑΝΤΙΛΗΨΗ ΓΙΑ ΤΟ ΤΙ ΕΙΝΑΙ ΠΡΑΓΜΑΤΟΠΟΙΗΣΙΜΟ...
Beth Mende Conny

ΕΙΣΑΙ Ο,ΤΙ ΕΙΝΑΙ ΟΙ ΣΚΕΨΕΙΣ ΣΟΥ,Η ΖΩΗ ΣΟΥ,ΤΑ ΟΝΕΙΡΑ ΣΟΥ...
ΕΙΣΑΙ Ο,ΤΙ ΔΙΑΛΕΞΕΣ ΝΑ ΕΙΣΑΙ.
ΕΙΣΑΙ ΧΩΡΙΣ ΟΡΙΑ,ΟΠΩΣ ΤΟ ΑΠΕΡΑΝΤΟ ΣΥΜΠΑΝ!
Shad Helmstetter

ΟΤΑΝ ΕΧΕΙΣ ΠΡΟΧΩΡΗΣΕΙ ΤΟΣΟ ΜΑΚΡΙΑ,ΠΟΥ ΔΕΝ ΜΠΟΡΕΙΣ ΠΙΑ ΝΑ ΚΑΝΕΙΣ ΟΥΤΕ ΒΗΜΑ,
ΤΟΤΕ ΕΧΕΙΣ ΔΙΑΝΥΣΕΙ ΜΟΝΟ ΤΗ ΜΙΣΗ ΑΠΟΣΤΑΣΗ ΑΠΟ ΑΥΤΗ ΠΟΥ ΕΙΣΑΙ ΙΚΑΝΟΣ ΝΑ ΔΙΑΝΥΣΕΙΣ!
γνωμικό της Γροιλανδίας

Η ΔΟΞΑ ΔΕ ΒΡΙΣΚΕΤΑΙ ΣΤΟ ΝΑ ΜΗΝ ΑΠΟΤΥΧΑΙΝΕΙΣ ΠΟΤΕ,
ΑΛΛΑ ΣΤΟ ΝΑ ΞΑΝΑΣΗΚΩΝΕΣΑΙ ΚΑΘΕ ΦΟΡΑ ΠΟΥ ΠΕΦΤΕΙΣ!
Κινέζικο γνωμικό

ΑΝ ΘΕΛΕΙΣ ΝΑ ΑΛΛΑΞΕΙΣ ΤΟΝ ΚΟΣΜΟ, ΑΛΛΑΞΕ ΤΟΝ ΕΑΥΤΟ ΣΟΥ

ΠΙΣΤΕΥΩ ΣΕ ΟΛΑ, ΤΙΠΟΤΑ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΙΕΡΟ/ΔΕΝ ΠΙΣΤΕΥΩ ΣΕ ΤΙΠΟΤΑ, ΟΛΑ ΕΙΝΑΙ ΙΕΡΑ

(Tom Robins, "Ακόμα και οι καουμποϊσσες μελαγχολούν")

ΜΠΟΡΕΙΣ ΝΑ ΥΠΕΡΝΙΚΗΣΕΙΣ ΚΑΘΕΤΙ ΑΡΝΗΤΙΚΟ,ΑΝ ΣΥΝΕΙΔΗΤΟΠΟΙΗΣΕΙΣ
ΠΩΣ Η ΜΟΝΗ ΔΥΝΑΜΗ ΠΟΥ ΕΧΕΙ ΕΠΑΝΩ ΣΟΥ ΕΙΝΑΙ Η ΠΙΣΤΗ ΣΟΥ Σ'ΑΥΤΟ.
ΟΤΑΝ ΒΙΩΣΕΙΣ ΑΥΤΗΝ ΤΗ ΑΛΗΘΕΙΑ ΓΙΑ ΤΟΝ ΕΑΥΤΟ ΣΟΥ,ΑΠΕΛΕΥΘΕΡΩΝΕΣΑΙ!
Eileen Caddy

ΠΑΝΤΑ ΖΗΤΟΥΣΑ ΕΞΩ ΑΠΟ ΜΕΝΑ
ΔΥΝΑΜΗ ΚI ΑΥΤΟΠΕΠΟΙΘΗΣΗ,
ΑΛΛΑ ΑΥΤΑ ΕΡΧΟΝΤΑΙ ΑΠΟ ΜΕΣΑ.
ΠΑΝΤΑ ΒΡΙΣΚΟΝΤΑΙ ΕΚΕΙ!
Anna Freud

Σ' έχω τόσο ονειρευτεί που πια δεν είσαι αληθινή.

Robert Desnos

Κωνσταντῖνος Καβάφης

Ὅσο μπορεῖς


Κι ἂν δὲν μπορεῖς νὰ κάμεις τὴν ζωή σου ὅπως τὴν θέλεις,
τοῦτο προσπάθησε τουλάχιστον
ὅσο μπορεῖς: μὴν τὴν ἐξευτελίζεις
μὲς στὴν πολλὴ συνάφεια τοῦ κόσμου,
μὲς στὲς πολλὲς κινήσεις κι ὁμιλίες.
Μὴν τὴν ἐξευτελίζεις πηαίνοντάς την,
γυρίζοντας συχνὰ κ' ἐκθέτοντάς την
στῶν σχέσεων καὶ τῶν συναναστροφῶν
τὴν καθημερινὴν ἀνοησία,
ὡς ποὺ νὰ γίνει σὰ μία ξένη φορτική.

[1913]

''ΤΟ ΜΥΣΤΙΚΟ ΤΗΣ ΓΟΗΤΕΙΑΣ ΕΙΝΑΙ Η ΑΤΕΛΕΙΑ''

''Η ΖΩΗ ΕΙΝΑΙ ΕΝΑΣ ΔΡΟΜΟΣ ΓΕΜΑΤΟΣ ΑΓΚΑΘΙΑ,ΝΙΚΗΤΗΣ ΕΙΝΑΙ ΑΥΤΟΣ ΠΟΥ ΦΤΑΝΕΙ ΣΤΟ ΤΕΛΟΣ ΜΕ ΜΑΤΩΜΕΝΑ ΠΟΔΙΑ''

''Η ΖΩΗ ΕΙΝΑΙ ΤΟ 10% ΤΙ ΣΥΜΒΑΙΝΕΙ ΚΑΙ 90% ΠΩΣ ΤΟ ΑΝΤΙΛΑΜΒΑΝΟΜΑΣΤΕ''

"...βοήθεια ζητάμε για τα ζητήματα,
που δεν περνούν απ'το χέρι μας
και η ζωή σου είναι στο χέρι σου.
Μπορείς να την κάνεις ν'ανθίσει,
μπορείς να την κάνεις να καεί...
Τόση δύναμη έχεις! "

xaxa νατ γιατι αδικεις αυτον τον σπουδαιο αντρα των γραμματων και των τεχνων και δεν αναφερεις το ονομα του?
χαχαχα το πες και το κανες τρελη

?There is a tide in the affairs of men.... Which taken at the flood, leads on to fortune. Omitted, all the voyage of their life is bound in shallows and in miseries. On such a full sea are we now afloat. And we must take the current when it serves, or lose our ventures.? (W.Shakespeare)

To have been loved so deeply,

even though the person who loved us is gone,

will give us some protection for ever...

Όμως μια σκιά μπορεί να σου αλλάξει τη ζωή,

κ εσυ μαγεύεσαι κ ακολουθείς σε δρόμο που δεν έχει επιστροφή...

My mistress' eyes are nothing like the sun;
Coral is far more red than her lips' red:
If snow be white, why then her breasts are dun;
If hairs be wires, black wires grow on her head.
I have seen roses damask'd, red and white,
But no such roses see I in her cheeks;
And in some perfumes is there more delight
Than in the breath that from my mistress reeks.
I love to hear her speak,--yet well I know
That music hath a far more pleasing sound;
I grant I never saw a goddess go,
My mistress when she walks, treads on the ground;
And yet, by heaven, I think my love as RARE
As any she belied with false compare.

"ΠΙΣΩ ΑΠΟ ΚΑΘΕ ΠΟΝΟ ΣΟΥ ΣΤΕΚΕΙ ΕΝΑ ΛΑΘΟΣ ΣΟΥ"
Αριστοτέλης

ένας φίλος όταν τον ρώτησα αν θέλει να αλλάξει τον κόσμο μου είπε πως στο τέλος το μόνο που θα μπορούμε να αλλάζουμε είναι κανάλια στην τηλεόραση! δεν έχει κι άδικο! αλλά θα πέσουμε προσπαθώντας! :)

Τον κόσμο,σίγουρα δεν μπορούμε να τον αλλάξουμε,αλλά ούτε καν έναν άλλον ανθρωπο,
γιατί ο καθένας ακολουθεί τη δική του βούληση κι οφείλουμε σεβασμό στην ελευθερία!
Μονάχα εμάς μπορούμε ν'αλλάξουμε,τη δική μας ζωή και τα λάθη μας!
Η δύναμη να το πετύχουμε βρίσκεται πάντα εντός μας κι όχι στην εξάρτηση από τον άλλον.
Η ζωή μας κι η ποιότητα της βρίσκεται αποκλειστικά στα χέρια μας!
Κι έχουμε τη δύναμη,την ελευθερία και την επιλογή να την αναλείψουμε στον ουρανό ή να τη θάψουμε στα έγκατα της γης
ή ακόμα,που είναι και η επιλογή των περισσότερων,να τη σβαρνίζουμε άσκοπα μέχρι να εξαντλήσουμε το χρόνο...

ναι έχεις δίκιο! μακάρι όλοι να ένιωθαν έτσι.

κ επαναλαμβανω...

ΑΝ ΘΕΛΕΙΣ ΝΑ ΑΛΛΑΞΕΙΣ ΤΟΝ ΚΟΣΜΟ, ΑΛΛΑΞΕ ΤΟΝ ΕΑΥΤΟ ΣΟΥ.

....και θα συμπληρωσω και εγω ενα παλιο και τετριμενο,πολυ σκληρη για αληθεια,αλλα ειναι οτι πρεπει για να μας προσγειωνει οταν πρεπει η να μας κανει να πεισμωνουμε τις στιγμες που παμε να λυγισουμε....

''...ειμαστε οτι τρωμε....''!!!!Μεταξυ κατεργαρεων ,ειλικρινεια....!!!!

ΦΙΛΙΑ!!!!

"ΤΑ ΓΕΓΟΝΟΤΑ ΔΕΝ ΜΠΟΡΕΙΣ ΝΑ ΤΑ ΑΛΛΑΞΕΙΣ,
ΜΠΟΡΕΙΣ ΟΜΩΣ ΝΑ ΑΛΛΑΞΕΙΣ ΤΗΝ ΑΝΤΙΜΕΤΩΠΙΣΗ ΣΟΥ,
ΤΗ ΣΤΑΣΗ ΣΟΥ ΑΠΕΝΑΝΤΙ ΣΤΑ ΓΕΓΟΝΟΤΑ."
Γκουρτζίεφ

"ΟΙ ΑΝΘΡΩΠΟΙ ΔΕΝ ΕΝΟΧΛΟΥΝΤΑΙ ΑΠΟ ΤΑ ΓΕΓΟΝΟΤΑ,
ΑΛΛΑ ΑΠΟ ΤΗΝ ΑΝΤΙΛΗΨΗ ΤΟΥΣ ΓΙ'ΑΥΤΑ."
Επίκτητος (1 ος αι. π.Χ.)

"Αντί να παραπονιέσαι για το σκοτάδι
καλύτερα να ανάψεις ένα κερί"

Κινέζικη Σοφία

''ΥΠΑΡΧΕΙΣ ΜΕΣΑ ΜΟΥ ΣΤΟ ΒΑΘΜΟ ΠΟΥ ΔΕΝ ΜΕ ΕΝΟΧΛΕΙΣ'' ελληνικη μαλακια..

Κατι που διαβασα σ ενα poster:

Is it a man's world?Let him clean it!

Ορισμός της τρέλας:Να κάνεις το ίδιο πράγμα περιμένοντας άλλα αποτελέσματα...

ΤΑΣΟΣ ΛΕΙΒΑΔΙΤΗΣ "Αυτό το αστέρι είναι για όλους μας" (απόσπασμα)

ΙΙΙ
Ναι, αγαπημένη μου. Πολύ πριν να σε συναντήσω εγώ σε περίμενα. Πάντοτε σε περίμενα.

Σαν είμουνα παιδί και μ' έβλεπε λυπημένο η μητέρα μου έσκυβε και με ρωτούσε. Τι έχεις αγόρι;
Δε μίλαγα. Μονάχα κοίταζα πίσω απ' τον ώμο της έναν κόσμο άδειο από σένα.
Και καθώς πηγαινόφερνα το παιδικό κοντύλι είτανε για να μάθω να σου γράφω τραγούδια.
Όταν ακούμπαγα στο τζάμι της βροχής είταν που αργούσες ακόμα όταν τη νύχτα κοίταζα τ' αστέρια
είταν γιατί μου λείπανε τα μάτια σου κι όταν χτύπαγε η πόρτα μου κι άνοιγα δεν είτανε κανείς.
Κάπου όμως μες στον κόσμο είταν η καρδιά σου που χτυπούσε.

Έτσι έζησα. Πάντοτε.

Κι όταν βρεθήκαμε για πρώτη φορά - θυμάσαι; - μου άπλωσες τα χέρια σου τόσο τρυφερά σα να με γνώριζες από χρόνια.
Μα και βέβαια με γνώριζες. Γιατί πριν μπεις ακόμα στη ζωή μου είχες πολύ ζήσει μέσα στα όνειρά μου αγαπημένη μου.

Θυμάσαι, αγάπη μου, "την πρώτη μεγάλη μέρα μας";
Σου πήγαινε αυτό το κίτρινο φόρεμα
έν' απλό φτηνό φόρεμα, μα είταν τόσο όμορφα κίτρινο.
Οι τσέπες του κεντημένες με μεγάλα καφετιά λουλούδια.
Σου πήγαινε στο πρόσωπο σου ο ήλιος
σου πήγαινε στην άκρη του δρόμου αυτό το τριανταφυλλένιο σύννεφο
κι αυτή η φωνή μακριά ενός πλανόδιου ακονιστή - σου πήγαινε.

Έβαζα τα χέρια μου στις τσέπες, τα ξανάβγαζα.
Βαδίζαμε δίχω λέξη. Μα και τι να πει κανείς
όταν ο κόσμος είναι τόσο φωτεινός και τα μάτια σου
τόσο μεγάλα. Ένα παιδί στη γωνιά τραγούδαγε τις λεμονάδες του.
Ήπιαμε μια στα δυο. Κι αυτό το χελιδόνι που πέρασε ξαφνικά πλάι στα μαλλιά σου. Τι σου είπε λοιπόν;

Είναι τόσο όμορφα τα μαλλιά σου. Δεν μπορεί, κάτι θα σου είπε.

Το ξενοδοχείο είταν μικρό σε μια παλιά συνοικία πλάι στο σταθμό που μες στην αντηλιά κοιτάζαμε να μανουβράρουμε τα τραίνα.

Αλήθεια κείνη η άνοιξη, εκείνο το πρωινό, εκείνη η απλή κάμαρα της ευτυχίας αυτό το σώμα σου που κράταγα πρώτη φορά γυμνό
αυτά τα δάκρυα που δεν μπόρεσα στο τέλος να κρατήσω
- πόσο σου πήγαιναν.

Α, θα 'θελα να φιλήσω τα χέρια του πατέρα σου, της μητέρας σου τα γόνατα που σε γεννήσανε για μένα
να φιλήσω όλες τις καρέκλες που ακούμπησες περνώντας με το φόρεμα σου να κρύψω σα φυλαχτό στον κόρφο μου ένα μικρό κομμάτι απ' το σεντόνι που κοιμήθηκες.
Θα μπορούσα ακόμα και να χαμογελάσω στον άντρα που σ' έχει δει γυμνή πριν από μένα να του χαμογελάσω, που του δόθηκε μια τόση ατέλειωτη ευτυχία.
Γιατί εγώ, αγαπημένη, σου χρωστάω κάτι πιο πολύ απ' τον έρωτα εγώ σου χρωστάω το τραγούδι και την ελπίδα, τα δάκρυα και πάλι την ελπίδα.

Στην πιο μικρή στιγμή μαζί σου, έζησα όλη τη ζωή.

Αποσπασμα

Το ήρεμο παιδί ,η Τσίλα και εγώ παραδοθήκαμε ταυτόχρονα στην ευτυχία του γέλιου. Η Τσίλα είχε πέσει πάνω στους ώμους μου γελώντας σχεδόν ασταμάτητα .Ο Γκάσπαρ γέλαγε με το γνωστό του τρόπο δείχνοντας τα δόντια του ,κραδαίνοντας το ποτηράκι με τη μπύρα του.
Πρώτη η Τσίλα σταμάτησε να γελά ,μιας που έπρεπε να φέρει τη βότκα μου. Πριν φύγει μου ξαναείπε .
-Είναι πράγματι το καλλίτερο παιδί.
Ο χαμηλός τόνος της φωνής της, δήλωνε ότι το εννοούσε και δεν ήταν μια απλή επιβεβαίωση για τα μεγάλα αυτιά του Γκάσπαρ.
Μείναμε και πάλι μόνοι μας .
-Που είχαμε μείνει ;Με ρώτησε ο Γκάσπαρ με αργό ρυθμό , ξαναπαίρνοντας το σοβαρό ύφος του.
-Στο περιπτεράς του είπα , στο γεγονός που δεν με παρεξηγείς για τον τρόπο σκέψης μου.
-Ακριβώς ,Ακριβώς ,έτσι είναι. Θυμάσαι όταν ήμασταν μαθητές περνάμε έναν ελενχο. Πάντα φοβόμουνα να τον δείξω στην μανά μου ,μιας που δεν είχα στα περισσότερα μαθήματα καλούς βαθμούς. Στεναχωριόταν τότε η μανά μου ,ήθελε και να με δείρει αλλά με λυπόταν ,ήμουν αδύνατος πολύ μικρός. Τον κοίταζε για πολύ ώρα, εγώ βρισκόμουνα απέναντι της στο τραπέζι της κουζίνας με κατεβασμένα τα μάτια. Στο τέλος όμως έβρισκε στο χαρτί κάτι που την ανακούφιζε και εμένα με γλίτωνε από το ξύλο.
Ξέρεις τι ήταν αυτό; Σταμάτησε το λόγο του και με άφησε να σκεφτώ.
-Πες μου του είπα
Εκεί που τελειώνει το χαρτί κάτω από τους αριθμούς υπάρχει μια λέξη , η διαγωγή. Είχα πάντα καλή διαγωγή ,αυτή η λέξη με έσωζε απ το ξύλο, ανακούφιζε τη μανά μου, δίνοντας της την ελπίδα ότι στο καλό κόσμο μας το αδύνατο παιδί της θα βρει κάπου μια θέση.
Μερικοί άνθρωποι κολλάνε στους αριθμούς, για αυτό γράφουν πρώτη την βαθμολογία στον ελενχο ,εγώ ψάχνω και προσπαθώ να αλλάξω στους άλλους το δεύτερο. Έτσι και αλλιώς περιπτεράς είμαι ,μου δίνουν καθημερινά αριθμούς πάνω σε χαρτονομίσματα και κέρματα και εγώ το αλλάζω με κάτι που το έχουν ανάγκη.
Όλα σ αυτό το κόσμο γίνονται για αριθμούς ,τα κορίτσια δουλεύουν για χρήματα ,που είναι αριθμοί. Αν πάλι έχεις πολλούς αριθμούς στο πορτοφόλι σου δουλεύεις και εσύ για να αυξήσεις τον αριθμό τον γυναικών της ζωής σου ή η μια σου γυναίκα δεν είναι αρκετή και θέλεις ακόμα μια .Το 1 γίνεται 2 και πας με τα κορίτσια. Αν είσαι αλκοολικός πίνεις μέχρι ο αριθμός των ποτών που βρίσκεται στο αίμα σου ,σου χαρίσει τον ύπνο.
-Μιλάς σαν μαθηματικός Γκάσπαρ.
-Ίσως Αζ ,στην πραγματικότητα είμαι δάσκαλος ,αυτό δεν στο είπα. Τελείωσα την ακαδημία πέρασαν χρόνια χωρίς δουλεία ή μανά μου ,στο χρονικό διάστημα αυτό αρρώστησε ,έβγαζα λίγα λεφτά ,το νοσοκομείο ήθελε πολλά λεφτά και δεν είχα. Δεν κατάφερα να την πάω στο Σανατόριο ,μπορεί να κέρδιζε μερικά χρόνια έτσι. Πέθανε πούλησα το σπίτι και αγόρασα το περίπτερο. Στην αρχή κοιμόμουνα μες στο περίπτερο. Ερχόμουν εδώ για να περάσει η ώρα ,να πέσει η νύχτα για να χωθώ μέσα του απαρατήρητος. Τώρα πλέον έχω λεφτά να πάρω σπίτι ,όμως πλέον έχω μάθει να κοιμάμαι στο περίπτερο.

Θυμήσου, σώμα... ( Κωνσταντίνος Π. Καβάφης )

Σώμα, θυμήσου όχι μόνο το πόσο αγαπήθηκες,
όχι μονάχα τα κρεββάτια όπου πλάγιασες,
αλλά κ' εκείνες τες επιθυμίες που για σένα
γυάλιζαν μες στα μάτια φανερά,
κ' ετρέμανε μες στη φωνή -- και κάποιο
τυχαίον εμπόδιο τες ματαίωσε.
Τώρα που είναι όλα πια μέσα στο παρελθόν,
μοιάζει σχεδόν και στες επιθυμίες
εκείνες σαν να δόθηκες -- πώς γυάλιζαν,
θυμήσου, μες στα μάτια που σε κύτταζαν·
πώς έτρεμαν μες στη φωνή, για σε, θυμήσου, σώμα.

ΚΟΝΤΣΕΡΤΟ ΓΙΑ ΔΥΟ ΜΥΔΡΑΛΛΙΑ ΚΙ ΕΝΑ ΑΗΔΟΝΙ
ΜΕΝΕΛΑΟΣ ΛΟΥΝΤΕΜΗΣ

ΕΡΩΤΙΚΟ ΚΑΛΕΣΜΑ

έλα κοντά μου. Δεν είμαι φωτιά.
Τις φωτιές τις σβήνουν τα ποτάμια.
Τις πνίγουν οι νεροποντές.
Τις κυνηγούν οι βοριάδες.
Δεν είμαι η φωτιά.

Έλα κοντά μου. Δεν είμαι ούτε ο άνεμος.
Τους ανέμους τους κόβουν τα βουνά.
Τους βουβαίνουν τα λιοπύρια.
Τους σαρώνουν οι κατακλυσμοί.
Δεν είμαι ο άνεμος.

Έλα κοντά μου. Δεν είμαι ούτε ο ωκεανός.
Τους ωκεανούς τους δαμάζουν οι τρίτωνες.
Τους ημερεύουν οι ζέφυροι.
Τους μαγεύουν οι σειρήνες. Όχι.
Δεν είμ'ωκεανός.

Έλα κοντά μου. Δεν είμαι ούτε λιμάνι.
Δεν σου τάζω την απανεμιά.
Ούτε τις γλυκές ισημερίες,
και τις αλκυονίδες ζεστασιές.
Δεν είμαι λιμάνι.

Εγώ...Δεν είμαι...
Παρά ένας κουρασμένος στρατολάτης.
Ένας αποσταμένος περπατητής...
Που ακούμπησε στη ρίζα μιας ελιάς
για να ακούσει το τραγούδι των γρύλων.
Και αν θέλεις...
Έλα να τ'ακούσουμε μαζι.

ζωή δεν είναι να ξυπνάς , να τρως , να θέτεις πάλι,
ζωή είναι να΄σαι ξυπνητός όταν κοιμούνται οι άλλοι!

αυτο εκτος απο ζωη, το λες και bad timing :P

Η πόλις (Κωνσταντίνος Π. Καβάφης)

Είπες· "Θα πάγω σ' άλλη γη, θα πάγω σ' άλλη θάλασσα.
Μια πόλις άλλη θα βρεθεί καλλίτερη απ' αυτή.
Κάθε προσπάθεια μου μια καταδίκη είναι γραφτή·
κ' είν' η καρδιά μου -σαν νεκρός- θαμένη.
Ο νους μου ως πότε μες στον μαρασμόν αυτόν θα μένει.
Οπου το μάτι μου γυρίσω, όπου κι αν δω
ερείπια μαύρα της ζωής μου βλέπω εδώ,
που τόσα χρόνια πέρασα και ρήμαξα και χάλασα."

Καινούργιους τόπους δεν θα βρεις, δεν θάβρεις άλλες θάλασσες.
Η πόλις θα σε ακολουθεί. Στους δρόμους θα γυρνάς
τους ίδιους. Και στες γειτονιές τες ίδιες θα γερνάς·
και μες στα ίδια σπίτια αυτά θ' ασπρίζεις.
Πάντα στην πόλι αυτή θα φθάνεις. Για τα αλλού -μη ελπίζεις-
δεν έχει πλοίο για σε, δεν έχει οδό.
Ετσι που τη ζωή σου ρήμαξες εδώ
στην κώχη τούτη την μικρή, σ' όλην την γη την χάλασες.

If he touched her he couldn't talk to her, If he loved her he couldn't leave, If he spoke he couldn't listen, If he fought he couldn't win.The God of Loss, the God of Small Things

S/S TERRIFIED RETURN (Τάσος Κόρφης)

Δεν ξέρω αν φταίνε τα μάτια μου ή αν έχουν μεταβληθεί τα λιμάνια,
αν κάθε τι καινούριο κρύβει κι ένα χωρισμό,
ή μόνο τα μάτια γερνούν, όλο και πιο πολύ ησυχάζουν,
ο χρόνος καταπιεστικά μας περιφράσσει στα χαρακώματα.
Κι όλο ζητάω να βρω καινούριες προβλήτες, καινούρια περίπτερα,
τόπους καινούριους, άλλους ορίζοντες, ξένα φανάρια,
γιατί φοβάμαι, τρομάζω την κάθε επιστροφή,
δεν αντέχω την επαιτεία σε χώρους που τόσο αγάπησα.

γεια σας αγαπημενοι φιλοι.εχω πολυ καιρο να γραψω γιατι τρεχω με τη δουλεια και ισα ισα που μπαινω για λιγο να ριξω καμια κλεφτη ματια. αλλα οφειλω να ομολογησω οτι στις ατασθαλιες του σπιτιου μπαινω στη σελιδα , διαβαζω και ερχομαι στα ισια μου.
ελπιζω ολοι να ειστε καλα εωσ πολυ καλα.
νεφελη9nadine πως πηγε με το δακτυλιο? αλλα για να εισαι μεσα μαλλον καλα.ευχομαι καλο φευγιο στα κιλα σου και καλο ταξιδι στη ψυχη σου.με μεγαλη συμπαρασταση τα δυο τελευταια.ειδα καπου και ενα κμματι απο χαλιλ γκιμπραν!!!τα λογια ειναι λιγα.
αγαπητοι συνοδοιποροι να πατε να δειτε την ταινια "στην ακρη του ουρανου"παρα πολυ ωραια.ασχετο .
θα τα ξαναπουμε συντομα.
καλο κουραγιο σε ολους.

φιλικα
ευη

Σ'ευχαριστώ,Εβάκι μου,για την ωραία σου ευχή!Πολύ μου άρεσε...Με πάντρεψες και με τη Νεφέλη μου...:)
Ο δακτύλιος άχρηστο εξάρτημα,τα κιλά ανηφορίζουν,αλλά η ψυχή αλλανιάρα,δε μαζεύεται...ούτε η καρδιά...
Δεν είναι υπέροχος ο Gibran;Σου στέλνω τα φιλιά μου και λίγους στίχους από το έργο του "άμμος και αφρός" :

Επτά φορές περιφρόνησα την ψυχή μου:

Την πρώτη φορά όταν την είδα να δειλιάζει μπροστά στη λαχτάρα της να φτάσει στα ύψη.

Τη δεύτερη φορά όταν την είδα να κουτσαίνει μπροστά στους ανάπηρους.

Την τρίτη φορά όταν της δόθηκε να διαλέξει ανάμεσα στο δύσκολο και το εύκολο και εκείνη διάλεξε το εύκολο.

Την τέταρτη φορά όταν έκανε κάποιο κακό και παρηγορήθηκε με το ότι και οι άλλοι κάνουν κακό.

Την πέμπτη φορά όταν ανέχτηκε από αδυναμία και δικαιολόγησε την ανοχή της σα δύναμη.

Την έκτη φορά όταν περιφρόνησε την ασχήμια κάποιου προσώπου και δεν ήξερε ότι αυτό το πρόσωπο ήταν μια από τις δικές της μάσκες.

Και την έβδομη φορά όταν τραγούδησε τραγούδι επαίνου και το θεώρησε αρετή.

Απόσπασμα από το βιβλίο του Χαλίλ Γκιμπράν "Ο Προφήτης, Ο κήπος του Προφήτη"

Tότε η Αλμήτρα είπε: Μίλησε μας για την Αγάπη.
Κι εκείνος, ύψωσε το κεφάλι του κι αντίκρισε το λαό κι απλώθηκε βαθιά ησυχία.
Και με φωνή μεγάλη είπε:
Όταν η αγάπη σε καλεί, ακολούθησέ την, Μόλο που τα μονοπάτια της είναι τραχιά κι απότομα.
Κι όταν τα φτερά της σε αγκαλιάσουν, παραδώσου, μόλο που το σπαθί που είναι κρυμμένο ανάμεσα στις φτερούγες της μπορεί να σε πληγώσει.
Κι όταν σου μιλήσει, πίστεψε την, μ' όλο που η φωνή της μπορεί να διασκορπίσει τα όνειρά σου σαν το βοριά που ερημώνει τον κήπο.
Γιατί όπως η αγάπη σε στεφανώνει, έτσι και θα σε σταυρώσει. Κι όπως είναι για το μεγάλωμα σου, είναι και για το κλάδεμά σου.
Κι όπως ανεβαίνει ως την κορφή σου και χαϊδεύει τα πιο τρυφερά κλαδιά σου που τρεμοσαλεύουν στον ήλιο,
Έτσι κατεβαίνει κι ως τις ρίζες σου και ταράζει την προσκόλληση τους στο χώμα.
Σα δεμάτια σταριού σε μαζεύει κοντά της.
Σε αλωνίζει για να σε ξεσταχιάσει.
Σε κοσκινίζει για να σε λευτερώσει από τα φλούδια σου.
Σε αλέθει για να σε λευκάνει.
Σε ζυμώνει ώσπου να γίνεις απαλός.
Και μετά σε παραδίνει στην ιερή φωτιά της για να γίνεις ιερό ψωμί για του Θεού το άγιο δείπνο.
Όλα αυτά θα σου κάνει η αγάπη για να μπορέσεις να γνωρίσεις τα μυστικά της καρδιάς σου και με τη γνώση αυτή να γίνεις κομμάτι της καρδιάς της ζωής.
Αλλά αν από το φόβο σου, γυρέψεις μόνο την ησυχία της αγάπης και την ευχαρίστηση της αγάπης,
Τότε, θα ήταν καλύτερα για σένα να σκεπάσεις τη γύμνια σου και να βγεις έξω από το αλώνι της αγάπης.
Και να σταθείς στον χωρίς εποχές κόσμο όπου θα γελάς, αλλά όχι με ολάκερο το γέλιο σου και θα κλαις, αλλά όχι με όλα τα δάκρυά σου.
Η αγάπη δε δίνει τίποτα παρά μόνο τον εαυτό της και δεν παίρνει τίποτα παρά από τον εαυτό της.
Η αγάπη δεν κατέχει κι ούτε μπορεί να κατέχεται, γιατί η αγάπη αρκείται στην αγάπη.
Όταν αγαπάς, δε θα 'πρεπε να λες: "Ο Θεός είναι στην καρδιά μου", αλλά μάλλον "Εγώ βρίσκομαι μέσα στην καρδιά του Θεού".
Και μη πιστέψεις ότι μπορείς να κατευθύνεις την πορεία της αγάπης, γιατί η αγάπη, αν σε βρει άξιο, θα κατευθύνει εκείνη τη δική σου πορεία.
Η αγάπη δεν έχει καμιά άλλη επιθυμία εκτός από την εκπλήρωσή της. Αλλά αν αγαπάς κι είναι ανάγκη να έχεις επιθυμίες, ας είναι αυτές οι επιθυμίες σου:
Να λιώσεις και να γίνεις σαν το τρεχούμενο ρυάκι που λέει το τραγούδι του στη νύχτα.
Να γνωρίσεις τον πόνο της πολύ μεγάλης τρυφερότητας.
Να πληγωθείς από την ίδια την ίδια τη γνώση σου της αγάπης. Και να ματώσεις πρόθυμα και χαρούμενα.
Να ξυπνάς την αυγή με καρδιά έτοιμη να πετάξει και να προσφέρεις ευχαριστίες για μια ακόμα μέρα αγάπης.
Να αναπαύεσαι το μεσημέρι και να στοχάζεσαι την έκσταση της αγάπης.
Να γυρίζεις σπίτι το σούρουπο με ευγνωμοσύνη στην καρδιά
Και ύστερα να κοιμάσαι με μια προσευχή για την αγάπη που έχεις στην καρδιά σου και μ' έναν ύμνο δοξαστικό στα χείλη σου.