μια νεα αρχη...η πορεια μου

ειναι πιστευω η 10η φορα που κανω μια αρχη εδω μεσα...παντα χανομαι και σταματω να μπαινω...και βεβαια το κανω επειδη με εχουν νικησει οι εμετοι...

Ανοιξα αυτο το θεμα για να γραφω την πορεια μου και να την διαβαζω σε φασεις αδυναμιας...

ΣΑΣ ΠΑΡΑΚΑΛΩ οταν εχετε ορεξουλα να μπαινετε λιγο εδωμεσα και να μου γραφετε τις ιδεες και τα σχολια σας...

Ανυπομονώ να αρχισω...μου λειψατε...και μου ελειψα και γω... εκεινη η παχουλη αλλα ποιο υγειης κοπελα των 22 ετων...30αρησα προσφατα και δεν εχω καταφερει να γινω υγειης...ΘΕΛΩ ΝΑ ΔΙΑΝΥΣΩ ΤΗΝ 3η ΔΕΚΑΕΤΙΑ ΤΗΣ ΖΩΗΣ ΜΟΥ ΜΕ ΥΓΕΙΑ!!!!!!!!!!!

χθες ειχα παρει μια αποφαση να μη συνεχισω τους εμετους...την ονομασα αποφαση υγειας για να μη την δει στην ατζεντα μου γραμμενη ο αντρας μου και καταλαβει τι μου συμβαινει...τελικα προδωσα την αποφαση μου, τον εαυτο μου...αλλα δεν την αλλαζω, την κραταω την αποφαση μου και μπορει να σκονταψα αλλα θα συνεχισω...

εχω σχεση με την νευρογεννη βουλημια περισσοτερο καιρο απο οτι με τον αντρα μου...με γνωρισε βουλιμικη δε το γνωριζει...ισως γιαυτο δε το βλεπει....

προσφατα αποφασισα να παω σε διαιτολογο...εχω χασει 10 κιλα αλλα δεν εχω παψει να κανω εμετους...εχω ακομη να χασω 30 κιλα...παραλληλα θελω να μεινω εγκυος...μου χει καρφωθει στο μυαλο οτι οι εμετοι φταινε που μετα απο 1,5 χρονο προσπαθειων δεν εχω ακομη ενα μωρακι στην κοιλια μου...

εχω πολλους λογους να τα καταφερω...δεν εχω καταφερει να νικησω την κακη πλευρα του εαυτου μου...

για να δουμε τωρα...λες? μακαρι!!

Στο εύχομαι γλυκιά μου, η τρίτη δεκαετία της ζωής σου να είναι και η καλύτερη, να βρεις τον εαυτό σου γρήγορα, και να κάνεις και ένα παιδάκι, μόνο και μόνο για αυτό αξίζει να προσπαθήσεις.... τουλάχιστον τώρα έχεις έναν λόγο ακόμα...

Σκέψου έχεις φερθεί σε κανέναν όπως φέρεσαι στον εαυτό σου, αν η απάντηση είναι όχι, γιατί το κάνεις στον εαυτό σου.... καλή συνέχεια.......

alalumaki εχεις μεγάλο δικιο...οσα χρονια θυμαμαι τον εαυτο μου ειμαι το καμαρι τις οικογενειας, το αγαπημενο παιδι της μαμας μου, η καλυτερη φιλη...εχω απειρες καρτες απο ανθρωπους που μου λενε "χαιρομαι που εισαι στην ζωη μου"...και τελικα με αυτη σου την ερωτηση ανακαλειπτω οτι δεν φερθηκα καλα σε εναν...σε μενα...ξερεις ειναι τρομερο αυτο που με ρωτησες...γιατι το κανω αυτο?

χθες ειχα παει μια βολτουλα με τα ποδια, μιση ωρητσα να παρω λιγο αερα, μου κανει καλο το περπατημα, με ηρεμει...στον δρομο λοιπον σκεφτομουν οτι οταν με βλεπει καποιος στον δρομο ή και στις παρεες μας κτλ δε μπορει να φανταστει τι μου συμβαινει, ειμαι μια παντα χαμογελαστη, κεφατη και περιποιημενη γυναικα...παντα εχω μια καλη κουβεντα για ολους και μηλαω παντα με αισιοδοξια, οτι και να συμβαινει αν με ρωτησεις την γνωμη μου θα σου δειξω την χαρουμενη, την καλη, την ομορφη πλευρα...τα γονιδια μου μου εχουν χαρισει μια εμφανιση με τυπο...οι σπουδες και τα βιωματα μου με κανουν συνηθως το κεντρο τις παρεας, επιτυχημενη επαγγελματικα, σκεφτομουν ποσο δυναμικο ειναι το περπατημα μου...πως κοιταζω παντα τους αλλους στα ματια...απο την αλλη σκεφτομουν οτι παντα ακουω αλλα δεν ανηγω την καρδουλα μου σε κανεναν...οτι απο μικρο παιδι παντα ελεγα ελαχιστες απο τις σκεψεις μου...οτι ακομη και ο αντρας μου δε με γνωριζει καθολου....οτι με καταθληπτει η εμφανιση μου στον καθρεφτη...οτι αισθανομαι τοφαλος...οτι θα ηθελα να κανω ποιο εντυπωσιακα πραγματα στην εμφανιση μου αλλα δε το τολμω γιατι με βολευει να νιωθω και λιγο κομματι του σωρου, δε θελω να ξεχωριζω...ποσο αντιφατικη ειμαι Θεε μου...τι ειμαι τελικα? ενα καταθληπτικο δυστηχες πλασμα με μια μασκα που κριβει πολυ καλα την αληθεια?

θελω να ειμαι αυτο που βλεπουν οι αλλοι...θελω να νιωθω οπως με βλεπουν οι αλλοι...να με αγαπησω και να με θαυμασω...να σταθω μια φορα στον καθρεφτη και αντι για την κοιλια να δω το εντυπωσιακο υψος μου...αντι για τα δυστηχισμενα ματια μου να δω το εντονο χαμογελο μου...

Μία ερώτηση: κάποιος βουλιμικός δέν είναι και αδύνατος? Γιατί πρέπει να χάσεις τόσα κιλά? Φοβάσαι την απόρριψη και δέν μιλάς με τον άντρα σου? Φοβάσαι μήπως σε κρίνει αρνητικά, την αντίδρασή του? Δέν θέλεις να φανείς εύθραυστη και αδύναμη? Τί σε φοβίζει περισσότερο?

Στον γυναικολόγο σου έχεις μιλήσει? Γιατί και ΄γώ έχω να τον επισκεφτώ πάνω απο 1 χρόνο παρόλο που προσπαθώ για παιδί γιατί φοβάμαι πως θα με δεί και θα με μαλώσει.....Όταν είχα πάει λιγότερο παχιά παλαιότερα, μου είχε πεί οτι πρέπει να χάσω κλπ,κλπ. Τώρα λοιπόν κρύβομαι και ΄γώ πίσω απο το δάχτυλό μου και δέν πάω.....Εν τω μεταξύ, ό,τι δημοσίευμα πέσει στα χέρια μου για εγκυμοσύνη μιλά τόσο αποτρεπτικά για τις γυναίκες με πέριττά κιλά και παρουσιάζει την παχυσαρκία ώς μέγα ανασταλτικό παράγοντα.

Αμέλησα να σου γράψω καλή επιτυχία στη νέα σου προσπάθεια. Μήν ξεχνάς να σηκώνεσαι μετά απο κάθε πεσιμο. Μήν εγκαταλείψεις και όλα θα πάνε καλά ή τουλάχιστον καλύτερα απο πρίν......!!!!!!!

hey gilie
εδω Λαρισα επισης
χρειαζομαι παρεα για περπατημα-τρεξιμο και κουτσομπολιο
τι λες?

Μία ερώτηση: κάποιος βουλιμικός δέν είναι και αδύνατος?
δε ξερω για τους αλλους εγω παντως και κανω εμετους, και μετα τρωω και αρκετα ωστε να παχαινω...

Γιατί πρέπει να χάσεις τόσα κιλά?
γιατι ειμαι 105 κιλα και εχω υψος 1,73...παω σε διαιτολογο και μου χει πει οτι πρεπει να φτασω τουλαχιστον 80-75 κιλα

Φοβάσαι την απόρριψη και δέν μιλάς με τον άντρα σου?
φοβαμαι οτι δε θα με καταλαβει...ειναι κανονικοσ σε βαρος και συχνα κανει διαιτουλες για να διατηρει το βαρος του...1,78 και 80 κιλα

Φοβάσαι μήπως σε κρίνει αρνητικά, την αντίδρασή του?
καπως ετσι...ισως και απλα εχω μαθει να κριβομαι...

Δέν θέλεις να φανείς εύθραυστη και αδύναμη?
ολα μαζι...δε το χω ψαξει...απλα θεωρω αδιανοητο να αποκαλυφθω

Τί σε φοβίζει περισσότερο?
η εκθεση


Στον γυναικολόγο σου έχεις μιλήσει?
για το θεμα παιδι? ναι, μ ε παρακολουθει καιρο, αυτο το μηνα πηρα ορμονες, ισως κανουμε σπερματεγχυση, δεν εχει βρεθει καποιο προβλημα, αναιξηγητη υπογονυμοτητα

Γιατί και ΄γώ έχω να τον επισκεφτώ πάνω απο 1 χρόνο παρόλο που προσπαθώ για παιδί γιατί φοβάμαι πως θα με δεί και θα με μαλώσει.....
Όταν είχα πάει λιγότερο παχιά παλαιότερα, μου είχε πεί οτι πρέπει να χάσω κλπ,κλπ.
εμενα δε μου το χει ποτε...οκ κανω διαιτα, εχω χασει 10 κιλα αλλα δε του το χω πει, ξεκινησαμε μαζι στα 115 κιλα μου και ποτε δε μου το ανεφερε...ουτε τον ρωτησα, απλα διαβασα σε ενα βιβλιο οτι καλο ειναι να εχεις οσο ποιο νορμαλ βαρος και ειπα σε πρωτη φαση να χασω κιλα...

Τώρα λοιπόν κρύβομαι και ΄γώ πίσω απο το δάχτυλό μου και δέν πάω.....Εν τω μεταξύ, ό,τι δημοσίευμα πέσει στα χέρια μου για εγκυμοσύνη μιλά τόσο αποτρεπτικά για τις γυναίκες με πέριττά κιλά και παρουσιάζει την παχυσαρκία ώς μέγα ανασταλτικό παράγοντα.
δε μου χει τυχει ρε συ...εχω μονο διαβασει οτι το περιτο βαρος στις γυναικες αυξανει τα ανδρογονα και εμποδιζει την συλληψη, αλλα εμενα τα ανδρογονα μου ειναι σε φυσιολογικα ορια...ξερω και γω οτι ο ανδρας δε πρεπει να ειναι παχυς...τεσπα οπως και να χει τωρα το παλευω με τα κιλα...
εσυ εχεις κανει εξετασεις?

χθες βγηκαμε για φαγητο εξω, οι δυο μας με τον καλο μου, εφαγα σαλατα και φιλετο οπως μου ειπε η διαιτολογος μου, μετα βγηκαμε ενα ποτηρακι κρασι ηταν οτι πρεπει...γυρισα σπιτι και το μονο που σκεφτομουν ηταν κατι μακαρονια που εχω στο ντουλαπι...λιγη ντοματα...κρεμα γαλακτος και παρμεζάνα...τελειο...ο αντρας μου βγηκε λιγο ακομη αλλα εγω δεν ειχα ορεξη, δε μάρεσει το ξενυχτι...γυρισα νωριτερα και εφτιαξα 6 φετες τοστ μαυρο, γιατι αυτο ειχαμε, με βουτηρο...μετα συνειδητοποιησα τι εκανα, ειπα, οκ δεν ειναι τραγικη υπερφαγια, δε χρειαζεται να κανω εμετο, καλυτερα να πεσω στο κρεβατι...και ετσι εκανα...απεφηγα στο τσακ τον εμετο...ειμαι πολυ χαρουμενη γιαυτο...σημερα εφαγα λιγο παραπανω πρωινο απ'οτι πρεπει αλλα οκ...τιποτα τραγικο...το μεσημερι εχω μακαρονια με κιμα...το οποιο ειναι καλο...σε λιγο θα βγω για περπατημα...30-40 λεπτα γιατι φοβαμαι μη παω σε αλλο ειδος βουλημιας...ειχα διαβασει για μια κοπελα που περπατουσε 10 ωρες την ημερα...ρε γαμωτο δε βρησκω ενα τικερακι για το ποσες μερες απεχω απο την βουλημια...απατη...

Έχω κάνει εξετάσεις, έκανε πρόσφατα και ο άνδρας μου και όλα είναι μία χαρά..... αλλά εδώ και 1,5 χρόνο τίποτα!!!! Με όλη μου την καρδιά εύχομαι καλή επιτυχία στην προσπάθειά σας για bebe!!!! Πιστεύω οτι είναι το υπέρτατο κίνητρο για την καταπολέμηση της βουλιμίας! Keep this way :-)

gilie.
σου ευχομαι πρωτα να γινεις καλά απο τη βουλιμια και αμεσως μετα να μεινεις εγκυος (εστω και μελιγα κιλά παραπάνω)
εγω νομιζα οτι θα θεραπευομουν αυτοματως οταν μεινω εγκυος αλλα δεν εγινε ετσι. Περιορισα βεβαια αρκετα τους εμετους αλλα οσες φορες εκανα, η αγωνια για την υγεια του παιδιου μου ηταν τεραστια και σε καμια γυναικα δεν αξιζει τετοια εγκυμοσυνη (και οπωσδηποτε σε κανενα παιδι τετοια μητερα)
Οταν γεννησα, ειπα οτι θα σταματησω για το αγορακι μου, γιατι το υπερλατρευω και του αξιζει μια καλυτερη μανα, αλλα 9 μηνες τωρα, ουτε και αυτο το εχω καταφερει. Οποτε συμπεραινω οτι ειμαι πραγματικά εξαρτημενη,εθισμενη, και δεν υπαρχει περιπτωση να σταματησω απο μονη μου,οσο ισχυρα κινητρα και αν εχω.
θελω να κανω αλλο ενα παιδακι, αλλα ελπιζω να γινω καλα πρωτα.

σχετικά με την εγκυμοσυνη και εγω ειχα μεγαλο προβλημα και εμεινα εγκυος κατα τυχη. Δηλ, ενω ολες μου οι εξετασεις ηταν φυσιολογικές (και εννοω οτι εχω κανει ΤΑ ΠΑΝΤΑ) και εχω κανει τις απειρες ορμονοθεραπειες, ειμαι χωρις περιοδο 3 χρονια τωρα ( χοντρικά 2 πριν μεινω εγκυος και 1 μετα).
Δεν εχω κανει κουβεντα στο γυναικολογο μου για τη βουλιμια αλλα πιστευω οτι αυτη ευθυνεται για το προβλημα μου (σε συνδυασμο με χρονια και αδιακοπη χρηση αντισυλληπτικων).

επισης, εχεις υποψη σου φανταζομαι οτι η βουλιμια συνδεεται θετικά με την υπαρξη πολυκυστικων ωοθηκων (αν και δεν εχουν καταφερει ακομα να εξηγησουν το λόγο); εγω εχω αποκτησει και αυτο το πρόβλημα, αν και κανεις δεν μπορει να το αποδωσε με βεβαιοτητα στη βουλιμια...

επισης, διαβασα και ενα αρθρο οπου αναφερει οτι υπαρχει μια ασθενεια, η DHEA, ή αλλιως προωρη ωοθηκική ανεπαρκεια και ο,τι διαβασα φαινεται να ταιριαζει στην περιπτωση μου (οχι μονο η αμηνορροια και η υπογονιμοτητα). δεν το εχω συζητησει με τον γυναικολογο μου αλλα θα το κάνω στην επομενη μου επισκεψη.

καλη τυχη γλυκιά μου !

Φιλόδοξες μέλλουσες μανούλες,μακάρι όλα να σας πάνε όπως τα λαχταράτε,αλλά για να συμβεί αυτό
είναι πολύ σημαντικό και το να συνεργαζόμαστε στο έπακρο με τους γυναικολόγους μας!
Τι ντρέπεστε δηλαδή;Τόσες και τόσες παρακολουθούνε κάθε μέρα...τόσα και τόσα έχουν δει και ακούσει!
Εξάλλου η δουλειά τους δεν είναι η κατάκριση αλλά η φροντίδα μας!Η σωστή ενημέρωση,η πρόληψη,η θεραπεία...
Αν δε τους μιλήσουμε για ό,τι μας αφορά πώς να συλλέξουν το υλικό για την καλύτερη δυνατή φροντίδα μας;
Είμαστε μεγάλα κορίτσια κι έχουμε ευθύνη απέναντι στο σώμα μας κι ακόμα μεγαλύτερη σ'εκείνο που φιλοδοξούμε να φιλοξενήσουμε!
Όχι πως η βουλιμία ή η παχυσαρκία είναι το καλύτερο για το σώμα μας,αλλά μια εγκυμοσύνη ενέχει και άλλους κινδύνους
από τους οποίους δε μας προστατεύει το κρυφτούλι με το γιατρό!Μη χτυπάμε το κεφάλι μας μετά...ʼντε,να σας χαρώ!
Μην αγχώνεστε περισσότερο απ'όσα τρομερά και φοβερά διαβάζετε!Θα είναι πολύ πιο ανώδυνο απ'όσο το φοβόσαστε!

LSD
Αυτό με την κατά τύχη εγκυμοσύνη σου παρά την αμηνόρροια σου δεν το έχω ξανακούσει...
Χαίρομαι που θα μιλήσεις ανοιχτά με το γιατρό σου για τη βουλιμία,που σε ταλαιπωρεί
και που θέτεις τις βάσεις για μια δεύτερη-πιο συνειδητοποιημένη ίσως- εγκυμοσύνη!

Καλή επιτυχία σε όλες σας τις προσπάθειες,κοριτσάρες μου!

Quote:

---

Originally posted by gilie

χθες ειχα παει μια βολτουλα με τα ποδια, μιση ωρητσα να παρω λιγο αερα, μου κανει καλο το περπατημα, με ηρεμει...στον δρομο λοιπον σκεφτομουν οτι οταν με βλεπει καποιος στον δρομο ή και στις παρεες μας κτλ δε μπορει να φανταστει τι μου συμβαινει, ειμαι μια παντα χαμογελαστη, κεφατη και περιποιημενη γυναικα...παντα εχω μια καλη κουβεντα για ολους και μηλαω παντα με αισιοδοξια, οτι και να συμβαινει αν με ρωτησεις την γνωμη μου θα σου δειξω την χαρουμενη, την καλη, την ομορφη πλευρα...τα γονιδια μου μου εχουν χαρισει μια εμφανιση με τυπο...οι σπουδες και τα βιωματα μου με κανουν συνηθως το κεντρο τις παρεας, επιτυχημενη επαγγελματικα, σκεφτομουν ποσο δυναμικο ειναι το περπατημα μου...πως κοιταζω παντα τους αλλους στα ματια...απο την αλλη σκεφτομουν οτι παντα ακουω αλλα δεν ανηγω την καρδουλα μου σε κανεναν...οτι απο μικρο παιδι παντα ελεγα ελαχιστες απο τις σκεψεις μου...οτι ακομη και ο αντρας μου δε με γνωριζει καθολου....οτι με καταθληπτει η εμφανιση μου στον καθρεφτη...οτι αισθανομαι τοφαλος...οτι θα ηθελα να κανω ποιο εντυπωσιακα πραγματα στην εμφανιση μου αλλα δε το τολμω γιατι με βολευει να νιωθω και λιγο κομματι του σωρου, δε θελω να ξεχωριζω...ποσο αντιφατικη ειμαι Θεε μου...τι ειμαι τελικα? ενα καταθληπτικο δυστηχες πλασμα με μια μασκα που κριβει πολυ καλα την αληθεια?

θελω να ειμαι αυτο που βλεπουν οι αλλοι...θελω να νιωθω οπως με βλεπουν οι αλλοι...να με αγαπησω και να με θαυμασω...να σταθω μια φορα στον καθρεφτη και αντι για την κοιλια να δω το εντυπωσιακο υψος μου...αντι για τα δυστηχισμενα ματια μου να δω το εντονο χαμογελο μου...

---

Διαβάζω όσα γράφεις κι έχω την εικόνα ενός πολύ καταπιεσμένου από τον εαυτό του ανθρώπου...
Αντί να στρέφεται η προσπάθεια σου στο να σε αποδεχτείς και να σε αγαπήσεις ακριβώς όπως είσαι με όλα τα υπέροχα σου
και ασφαλώς να δουλέψεις τα κομμάτια σου,που χρήζουν βελτίωσης,τα οποία και σταδιακά να εξωτερικεύσεις,
να πέσουν οι μάσκες,να υπάρχεις ελεύθερα χωρίς να το θεωρείς "έκθεση",εσύ πιέζεσαι για το ακριβώς αντίστροφο!
Αρνείσαι ποιά είσαι,ουσιαστικά σε απορρίπτεις και αντί να πετάξεις τη μάσκα αυτή ψάχνεις να ράψεις και το κουστούμι της!
Μα ποτέ δε θα είσαι αληθινά εσύ αυτή που θα βλέπεις στον καθρέφτη!Κι άντε,τους άλλους ίσως και να τους ξεγελάς τόσα χρόνια...
Εσένα πώς πιστεύεις ότι θα καταφέρεις να ξεγελάσεις την όραση σου;Πώς περιμένεις η αντίδραση να βγάλει δράση;
Φοβάμαι πως ταλαιπωρείσαι να γίνεις κάτι που δεν είσαι ενώ μπορείς να εστιάσεις την ενέργεια σου στο να γίνεις το καλύτερο σου!
Και να είσαι σίγουρη πως την αγάπη,το θαυμασμό κι ό,τι άλλο εισπράττεις δε θα το χάσεις αν είναι πραγματικά αληθινά!
Κι αν τελικά αποδειχτεί πως δεν ήταν,τότε δεν έχασες τίποτα πιο πολύτιμο από μια ψευδαίσθηση,στην οποία μάλιστα έχτιζες μια ζωη!
Τη δική σου!Τη μία και μοναδική σου!

Nadine μου, σ'ευχαριστω πολυ για την απαντηση και τον χρονο σου, με μπερδεψες ομως λιγάκι...δεν ειμαι συγουρη οτι εχω καταλαβει τι με συμβουλευεις

μου λες οτι ψαχνω εναν εαυτο που εχω εγω πλασει ως ειδανικο και προσπαθω να τον φτασω?
μου λες οτι πρεπει να συνιδητιποιησω οτι ειμαι απλα σαν ολους τους αλλους με τα καλα και τα κακα μου και δε χρειαζεται να ψαχνω το τελειο?
τι εννοεις οτι πιστευω πως μπορω να ξεγελασω την οραση μου? τι εννοεις δε θα ειμαι αυτη που βλεπω στον καθρέφη?

nadine μου,
ναι και εγω το θεωρω θαυμα το πως εμεινα εγκυος. βεβαια επαιρνα διαφορες ορμονες αλλα χωρις αποτελεσμα και ειμασταν στη φαση να αρχισουμε να ψαχνουμε για κεντρα εξωσωματικης γονιμοποιησης, μολις γυρισουμε απο τις καλοκαιρινες μας διακοπες και τελικά εμεινα εγκυος στις διακοπες! ο γιατρος μου μας ειπε οτι συμβαινει αλλα πολύ σπανια.

θελω παρα πολύ ενα 2ο παιδακι αλλα δεν νομιζω οτι θα εχω το θαρρος να αποκαλυψω στο γυναικολογο μου το προβλημα μου. Το μονο σιγουρο ειναι οτι θελω πρωτα να ξεπερασω το προβλημα της βουλιμιας και μετα να επιχειρησω να ξαναμεινω εγκυος.

gilie
βασικο ειναι να μην υποτιμας τον εαυτο σου,να αποκτησεις καποια αυτοπεποιηθηση για να βλέπεις τον εαυτο σου οπως πραγματικά ειναι και οχι τρισχειροτερο, οπως κανουμε συνηθως οι περισσοτεροι βουλιμικοι. Δεν νομιζω οτι πρεπει να εισαι αυτο που βλέπουν οι αλλοι,αλλα αυτο που θες εσυ να εισαι και αν εισαι εσυ οκ με τον εαυτο σου θα βρεθουν και οι αλλοι που θα συμφωνουν με την εικονα που εχεις εσυ.

LSD μου(κάπως ακούγεται τώρα αυτό,αλλά οκ...)
Μακάρι να ξεμπερδεύεις σύντομα με τη βουλιμία και να βάλεις τη ζωή σου στη σειρά που λαχταράς!
Προσωπικά πιστεύω πως η αποκάλυψη ενός προβλήματος είναι και μέρος της αποδοχής και αντιμετώπισης του,
αλλά αν αυτό θα σε επιφορτίσει με επιπλέον άγχος,οκ...εσύ ξέρεις...Εύχομαι από καρδιάς τα καλύτερα!

gilie μου,λυπάμαι αν σε μπέρδεψα...θα προσπαθήσω να γίνω πιο σαφής...
Πιστεύω πως ο δρόμος,που θα σε βγάλει από τη δυστυχία,που βιώνεις,είναι ο αντίστροφος από αυτόν που ακολουθείς.
Όπως παραδέχεσαι έχεις δύο πλευρές:αυτή που είσαι μέσα σου και μόνο εσύ γνωρίζεις και την επίφαση της,εκείνη δηλαδή που εισπράττουν οι τρίτοι.
Την αληθινή gilie δεν την εκτιμάς,δεν την αγαπάς,δεν την θαυμάζεις ενώ την πιέζεις ν'ανταποκριθεί στην άλλη,εκείνη με τη μάσκα.
Βλέπεις όμως πως όσο απαιτείς κάτι τέτοιο δε σου κάνει το χατήρι να αλλάξει και να γίνει αυτό που δείχνει σε αντίθεση με αυτο που είναι.
Κι αυτό γιατί η αντίδραση,που η εκβίαση αυτή σου προκαλεί,δεν είναι κατάλληλος τρόπος θετικής συνεργασίας με τον εαυτό σου.
Επομένως ίσως θα έπρεπε ν'αλλάξεις τακτική.Αντί να προσπαθείς να αλλοτριώσεις την αλήθεια σου,εσύ να τολμήσεις να την υπερασπιστείς!
Να αποδεχτείς τον αληθινό εαυτό σου όχι με την έννοια πως είναι κοινός αλλά αντίθετα να αγκαλιάσεις τη μοναδικότητα σου χωρίς ενοχή.
Να τολμήσεις να είσαι εσύ χωρίς τη μάσκα και απέναντι στους τρίτους ώστε να χτίσεις ουσιαστικές σχέσεις,που θα σε κάνουν να νιώσεις
λιγότερη μοναξιά και δυστυχία από αυτή που ήδη νιώθεις!Δε θα είναι εύκολο κι ίσως θα έχει και τα τιμήματα του,αλλά ξέρω
πως είναι πολύ πιο ανώδυνο απ'όσο φοβάσαι και τελικά θα σ'ανακουφίσει όσο δεν μπορείς να διανοηθείς!Το έζησα,πίστεψε με!
Ίσως τότε να μη χρειάζεσαι τόσο το φαγητό,ίσως τότε να μπορέσεις να πάρεις δύναμη κι ενθάρρυνση από την αγάπη που θα δεχτείς
και θα θεωρήσεις ότι σου αξίζει γιατί απευθύνεται στην αληθινή gilie και όχι στην έξωθεν καλή μαρτυρία της,ίσως τότε έρθεις πιο κοντά και σ'εσένα!
Είναι ουτοπία η τελειότητα.Εμείς εστιάζουμε στον βελτιωμένο κατά τις επιθυμίες μας εαυτό!Και μόνο όντας πιστοί στην αλήθεια μας
έχουμε τα εφόδια να τον διακρίνουμε αρχικά και στη συνέχεια να συντονιστούμε στην πραγμάτωση του...

Καλημέρα σε οοοοοοολους

σημερα ξυπνησα με μια καταπληκτικη διαθεση....χθες περπατησα και σκεφτομουν ολα αυτα...οτι η ζωη ειναι απλη...οτι εχει χιλιαδες χαρες...οτι εχω τοσα πολλα απο αυτα που παντα ηθελα...οτιειναι στο χερι μου να παλεψα και για τα υπολοιπα...εχω 4, σημερα στην 5η μερα που δεν εχω κανει εμετο και νιωθω τοσο περιφανη για τον εαυτο μου...εκανα μεσο ορο 1-2 φορες την ημερα οποτε αυτη ειναι μεγαλη αλλαγη...βεβαια γεγονος ειναι οτι για μενα θα θεωρηθει επιτυχια τουλαχιστον 3-4 μηνες χωρις γιατι 1 μηνα χωρις το εχω ξανακαταφερει αλλα ξαναεπεσα...τεσπα...οπως λεει και η Nadine ειναι καθαρα το πως ολο αυτο συνδεεται με το μυαλο σου...με την σκεψη σου...ελπιζω οτι η σκεψη μου ειναι ποιο αισιοδοξη αυτο τον καιρο...

ρε συ κοπελια ποτε θα παμε για περπατημα?

τζενη μου σου χω στειλει 2 sms στο κινητο σου αλλα δε μου απαντας...δες λιγο τα u2u σου, σου χω στειλει το τηλ μου...παρε με εσυ, μηπως εγω εχω λαθος αριθμο

στο θεμα μας ομως...ειμαι 8 μερες μακρια απο τους εμετους...το καλο ειναι οτι τις ποιο πολλες μερες δε μπηκα καν στον πειρασμο...το κακο ειναι οτι δεν καταφερνω να κανω και την διαιτα μου ταυτοχρονως...και φοβαμαι οτι η διαιτολογος μου δε θα χαρει καθολου με την εξελιξη...τεσπα...εχω ακομη 4 μερες...ισως καταφερω να κανω και λιγη διαιτα...το ποιο σημαντικο για μενα τωρα ειναι να μη κανω εμετο...το θεμα διαιτας ειναι μετα...

Mπραβο σου Gilie,συγχαρητηρια,ειπαμε,baby steps!Παμε δυνατα;)

Μπράβο,gilie,για τις 8 μέρες!
Νομίζω πως πολύ καλά κάνεις και δίνεις προτεραιότητα στο να μην κάνεις εμετό
κι όταν νιώθεις πιο έτοιμη και δυνατή θα κοιτάξεις και τη διατροφή σου...
Έχει δίκιο η sabe...άσε που στον αγώνα να τα κάνουμε όλα τελικά καταλήγουμε στο τίποτα!

10 μέρες λοιπον 10!!!!!!!!!!!!!

ειμαι πολυ χαρουμενη, εχω φτασει τον πρωτο στοχο μου!!!!...δε λεω πως δε το σκεφτηκα αλλα δεν το σκεφτηκα τοσο εντονα οσο παλια, για να καταλαβετε τι εννοω σε μια προσπαθεια μου παλιοτερα προσπαθουσα να ειμαι συνεχως με καποιον, τον αντρα μου, την αδελφη μου για να μην ξαναπεσω στους εμετους...ειχα μετα βιας 20 μερες αποχης...δραματικες...με αφαγια τρομερη, με εφιαλτες κτλ...αυτες τις μερες ειναι αλλιως ειμαι καλα, χαρουμενη και υπερηφανη για μενα!!!

Χθες συναντησα την Τζένη
το συνηστω σε ολες ανεπιφυλακτα...ποιο? το να βρεθητε με καποιον/α που αντιμετοπιζει το ιδιο προβλημα ή γνωριζει καλα και δεν τον ντρεπεστε και να μηλισετε δυνατα για το προβλημα, να φωναξετε στον αλλο αλλα και στον εαυτο σας αυτα που κρυβετε τοσα χρονια...στην δικη μου περιπτωση ισως και πανω απο 8 χρονια! Μηλισαμε και περπατησαμε μια ωρα και μου φανηκε σαν 20 λεπτα...

Με τα κιλα μου δε τα χω καταφερει και τοσο καλα...δεν εχω παρει βεβαια αλλα δεν εχω χασει κιολλας...ειναι ομως ποιο συμαντικο το να μη κανω εμετους!...Τελος Απριλη βαφτιζω ενα παιδακι και θελω να ειμαι η πνευματικη μητερα που του αξιζει!

συμφωνω και επαυξανω
ειμαστε τελικα πολυ καλα παιδια ρε σεις
θα τα καταφερουμε βρε
ειναι φοβερο να μιλας για το βασανο της ζωης σου φωναχτα
ηταν πρωτογνωρο

συγουρα θα τα καταφερουμε!!
;)

ειναι Τριτη...σε 1 ωρα θα φυγω να παω για περπατημα με την Τζενη...ειμαι πολυ χαρουμενη...εχω καθε λογο να ειμαι χαρουμενη και αισιοδοξη μου συμαβινουν τα εξης συνταρακτικα

εχω να κανω εμετο 12 μερες!!!! βαδιζω με αυτοπεποιθηση στον 2ο στοχο μου του 1 μηνα, και κοντευω στα μισα!

Χθες ειχα ενα ραντεβου με τον γυναικολογο μου και προχωραω το θεμα παιδι...ειναι ισως η πρωτη φορα που πιστευω οτι θα αποκτησω παιδακι...ισως οχι αυτο το μηνα ισως οχι τον επομενο αλλα καποια στιγμη θα τα καταφερω!!

Αυριο εχω ραντεβου με την διαιτολογο μου και μαλλον εχω χασει μισο κιλο, παρολο που δεν κανω την διαιτα κατα γραμμα ειμαι μισο κιλακι λιγοτερο...ενω με τους εμετους πασχιζα να κρατηθω στο ιδιο και σιγα σιγα ανεβαζα σταθερα το βαρος μου...

εχω να φωναξω στον εαυτο μου τα εξης:
ΟΙ ΕΜΕΤΟΙ ΣΕ ΠΑΧΑΙΝΑΝ
ΤΩΡΑ ΔΕΙΧΝΕΙΣ ΠΟΛΥ ΠΟΙΟ ΥΓΕΙΗΣ
ΘΑ ΤΑ ΚΑΤΑΦΕΡΟΥΜΕ ΘΑ ΔΕΙΣ!!!!!!!!

Μπράβο gilie που τα καταφερες!συνέχισε έτσι ...μας δίνεις πολύ κουράγιο!

gilie μου,μπραβο σου!Ετσι,στη ζωη δεν πρεπει να λεμε ποτε οτι ειναι αδυνατο να κανουμε κατι,ολα ειναι δυνατα και πιθανα,αμα αλλαξουμε τον τροπο σκεψης μας και βρουμε ενα νεο μοντελο ζωης!Σε ολους σας μια μεγαλη αγκαλια απο μενα,μου δινετε και κουραγιο και δυναμη για να συνεχισω κι εγω,αρκετους απο σας σας διαβαζω καιρο τωρα και ειλικρινα σας θαυμαζω!Παμε,παμε παιδια,ετσι,ομορφα,σιγα σιγα...:)

καλησπερα κοριτσάκια μου

σημερα πηγα διαιτολογο...με φοβο ψυχης...ελεγα λες να μην εχω χασει τιποτα? τελικα ειχα χασει 1 κιλο!!!! απο τοτε που εχω σταματησει τους εμετους εχω χασει 2 κιλα...2 κιλα σε 13 μερες...δεν ειναι θεαματικο αλλα σε συνδιασμο με το οτι δεν κανω εμετους ειναι εξεραιτικα θεαματικο!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!

κοριτσάρες καλησπέρα...14 μερες!!!!!!!!

αν ειχα την δυνατοτητα θα εβαζα ενα ανθρωπακι που θα χοροπηδουσε ασταματητα!!! χαχαχαχα

σας αγαπω...φιλακια!

καλημερα...15 μερες...μπηκα στην 3 εβδομαδα αποχης...καλημερα!!!!!

αντε και να τις εκατοστησεις
και να τις χιλιασεις κλπ κλπ

thanx τζενακι μου

Ειμαι στην 18η μερα και πολυ χαρουμενη...σημερα περασε απο το μυαλο μου οτι θα πρεπει να προσεχω πολυ σε μια εβδομαδα που θα ξερω αν ειμαι εγκυος. Γιατι εαν τελικα δεν ειμαι, που ειναι πιθανο γιατι δεν αισθανομαι τιποτα διαφορετικο, φοβαμαι οτι θα πεσω ψυχολογικα και με πιανει λιγο πανικος στην σκεψη...τεσπα...θα προσπαθησω να το δουλεψω στο μυαλο μου και να το παλεψω με θαρρος...με το θεμα διαιτα τα παω καλα...αισθανομαι πολυ ok γιατι κανω οσο μπορω την διαιτα, καμια φορα ξεφευγω αλλα σε γενικες γραμμες δεν φοβαμαι να φαω και αυτο ειναι πολυ σπουδαιο!

Kali epituxia sou euxomai! Diavaza ta post sou kai me epiase enas kompos sto laimo! Eimai 22 xronwn k eimai voulimiki edw k 4 xronia. Prospathw na periorizw tous emetous giati melaniazoun eukola ta matia mou kai fainetai an me dei kapoios to prwi..alla kathartika kai diouritika ta tsakizw...kai na peis oti den jerw? jerw! Eimai foititria iatrikis.. apla kapoies fores h voulimia se nikaei k meta pali katw. Den exw para polla kila na xasw alla tha mpainw sto forum k tha ta xasw k tha iremisw!!

Γειά σου,Aria !
Στην περίπτωση σου δε βοηθάει ο εκφοβισμός από τις συνέπειες της βουλιμίας καθώς τις γνωρίζεις ήδη πολύ καλά!
Δεν ξέρω αν τα λίγα παραπάνω κιλά σου είναι πραγματικά η αιτία που δεν είσαι ήρεμη...Συνήθως κρύβονται κι άλλα πράγματα...
Ό,τι συνειδητά ή ασυνείδητα τυχόν σ'απασχολεί ελπίζω να το διακρίνεις και να το αντιμετωπίσεις μια και καλή!Καλή σου δύναμη σε ό,τι κάνεις!

ΑΓΑΠΗΤΗ GILIE ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΑ ΧΑΙΡΟΜΑΙ ΠΟΥ ΣΗΜΕΡΑ ΜΠΗΚΑ ΓΙΑ ΠΡΩΤΗ ΦΟΡΑ ΕΔΩ.ΔΙΑΒΑΣΑ ΤΟ ΠΡΩΤΟ ΣΟΥ ΜΗΝΥΜΑ ΠΟΥ ΑΝΑΦΕΡΕΙΣ ΣΤΟΙΧΕΙΑ ΤΟΥ ΧΑΡΑΚΤΗΡΑ ΣΟΥ (ΓΙΑ ΤΟ ΟΤΙ ΟΛΟΙ Σ ΑΓΑΠΟΥΝ ΑΛΛΑ ΕΣΥ ΔΕΝ ΑΓΑΠΑΣ ΤΟΝ ΕΥΑΤΟ ΣΟΥ ΚΑΘΩΣ ΚΑΙ ΟΛΑ ΤΑ ΑΛΛΑ ΣΧΕΤΙΚΑ ΜΕ ΤΗΝ ΠΡΟΣΩΠΙΚΟΤΗΤΑ ΣΟΥ...ΕΝΙΩΣΑ ΠΕΡΙΕΡΓΑ ΓΙΑΤΙ ΗΤΑΝ ΕΝΑ ΓΡΑΜΜΑ ΠΟΥ ΘΑ ΜΠΟΡΟΥΣΑ ΝΑ ΤΟ ΕΧΩ ΓΡΑΨΕΙ ΕΓΩ ΓΙΑ ΜΕΝΑ...ΕΙΜΑΙ ΧΑΡΟΥΜΕΝΗ ,ΑΙΣΙΟΔΟΞΗ ΚΑΙ ΠΑΝΤΑ ΧΟΡΗΓΟΣ ΘΕΤΙΚΗΣ ΕΝΕΡΓΕΙΑΣ(ΣΑΝ ΤΗΝ AMITA!)ΣΤΙΣ ΠΑΡΕΕΣ ΜΟΥ...ΤΑ ΧΑΛΑΩ ΛΙΓΟ ΜΕ ΜΕΝΑ ΟΜΩΣ.ΤΩΡΑ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΧΑΣΩ 25-30 ΚΙΛΑ(ΔΕΝ ΕΧΩ ΖΥΓΙΣΤΕΙ!ΑΠΛΑ ΔΕΝ ΜΟΥ ΚΑΝΟΥΝ ΟΥΤΕ ΤΑ ΔΑΧΤΥΛΙΔΙΑ ΜΟΥ ΠΙΑ!)ΚΑΙ ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΑ ΑΝΑΡΩΤΙΕΜΑΙ ΠΟΥ ΕΙΝΑΙ ΤΟ ΜΥΑΛΟ ΜΟΥ ΤΗΝ ΠΕΡΙΟΔΟ ΠΟΥ ΤΡΩΩ ΑΚΑΤΑΠΑΥΣΤΑ ΚΑΙ ΠΑΙΡΝΩ ΚΙΛΑ..?
ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΑ ΕΙΝΑΙ ΛΥΤΡΩΤΙΚΟ ΝΑ ΜΠΟΡΕΙΣ ΝΑ ΣΥΖΗΤΑΣ ΤΟ ΠΡΟΒΛΗΜΑ ΣΟΥ ΜΕ ΑΝΘΡΩΠΟΥΣ ΠΟΥ ΒΙΩΝΟΥΝ ΤΟ ΙΔΙΟ ΑΝ ΣΚΕΦΤΕΙΣ ΟΤΙ ΣΤΙΣ ΜΕΡΕΣ ΜΑΣ ΟΙ ΑΝΘΡΩΠΙΝΕΣ ΣΧΕΣΕΙΣ ΕΙΝΑΙ ΑΝΟΥΣΙΕΣ,ΕΠΙΦΑΝΕΙΑΚΕΣ ΚΑΙ ΥΠΟΚΡΙΤΙΚΕΣ..ΓΙΑ ΝΑ ΕΙΜΑΙ ΕΙΛΙΚΡΙΝΗΣ ΝΤΡΕΠΟΜΑΙ ΚΑΙ Η ΙΔΙΑ ΓΙΑ ΑΥΤΗΝ ΤΗΝ ΕΞΑΡΤΗΣΗ ΠΟΥ ΕΧΩ ΜΕ ΤΟ ΦΑΓΗΤΟ..ΤΟ ΕΧΩ ΣΥΖΗΤΗΣΕΙ ΜΕ ΚΑΝΑ 2 ΦΙΛΕΣ ΜΟΥ ΑΛΛΑ ΔΕΝ ΜΠΟΡΟΥΝ ΝΑ ΜΕ ΚΑΤΑΛΑΒΟΥΝ ΓΙΑΤΙ ΔΕΝ ΤΟ ΖΟΥΝ ΟΠΟΤΕ ΚΑΙ ΤΟ ΑΠΟΦΕΥΓΩ..
ΕΛΠΙΖΩ ΝΑ ΤΑ ΠΟΥΜΕ ΣΥΝΤΟΜΑ..ΧΑΡΗΚΑ ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΑ ΠΟΥ ΣΕ ''ΓΝΩΡΙΣΑ''
ΦΙΛΑΚΙΑ!

γεια σου ξενια
η παρεητσα ειναι πολυ ανεβαστικη
και ειμαι πολυ αισιοδοξη οτι
ολες θα τα καταφερουμε να βγουμε απ το μπουκαλι
ειναι πολυ καλο να απομυθοποιουμε το προβλημα τελικα
γιατι οσο το σκεφτομαστε τοσο μεγαλωνει

καλησπερα σε ολες

Ξενια μου, χαιρομαι που μας βρηκες καινα ξερεις οτι εδω ανοιγουμε ολα μας τα χαρτια και ξεμπροστιαζουμε τους εαυτους μας, ειναι συμαντικο αυτο για να παρει το προβλημα στο μυαλο μας την πραγματικη του διασταση και οχι το γιγας ή μινι μεγεθος που ισως μας βολευει να του δινουμε. περιεγραψε μας ενα συνηθησμενο διατροφικο σου προγραμμα, γραψε μας τι ειναι για σενα βουλιμια...χωρις φοβο και ντροπη...εδω δε θα σε κρινει κανεις!!!! ολες σε καταλαβαινουμε...οσο για αυτο που λες με την περιγραφη, ανακαλυψα εδω οτι εχουμε πολλα κοινα οι Βουλιμικοι ανθρωποι και δεν εχω ακομη αποφασισει αν ειμαστε βουλιμικοι επειδη ειμαστε ετσι ή ειμαστε ετσι επειδη ειμαστε βουλιμικοι...σκεψου το και συ...

Aria, οτι εισαι μικρη και εχεις ολη την ζωη μπροστα σου το ξερεις, οτι αυτο σε καταστρεφει επεισης, ομως εγω θα σου πω αυτα που εμενα εβαλαν στην διαδικασια να βαλω ενα τελος (για οσο μπορω εστω). Η βουλιμια δε σου προσφερει το τελειο σωμα και αν στο προσφερει καποια στιγμη θα στο παρει πισω γιατι το σωμα μας ειναι ομορφο οταν ειναι υγειες, οταν μπαινεις σε αυτες τις διαδικασιες καποια στιγμη το σωμα σου θα αρχισει να κραταει οτι θερμιδα μπορει, επεισης να σου πω οτι σου τσακιζει σιγα σιγα την ψυχολογια και σου αφαιρει ενα σωρο βιταμινες και αλλα στοιχεια που εκτος απο το σωμα τα χρειαζεται και το νευρικο σου συστημα, σταδιακα λοιπον σε καταρακωνει ψυχολογικα γιατι απλα σου τεντωνει τα νευρα. Ακομη να σου πω κατι που μαλλον ξερεις και συ... ΜΠΟΡΕΙΣ ΝΑ ΤΑ ΚΑΤΑΦΕΡΕΙΣ ΜΟΝΟ ΑΝ ΒΓΑΛΕΙΣ ΑΠΟ ΤΟ ΜΥΑΛΟ ΣΟΥ ΤΑ ΚΙΛΑ!! Βαλε Νο1 στοχο να γινεις καλα και μετα να χασεις κιλα...

αυριο 20 μερες χωρις εμετο!!! εχω αρχισει να με αγαπω πολυ...

αντε ρε παλικαρι
βαστα γερα!!!!!!!!!!!!!!!!!

Αγαπητη gilie μεχρι πριν 15 μερες που αρχισα την διαιτα ενιωθα κυριολεκτικα ερμαιο του φαγητου.ξυπναγα και θα ενιωθα χαρουμενη μονο αν ετρωγα κατι παχυντικο(τυροπιτα ,κρουασαν...)σε σημειο που να νιωθω το στομαχι μου 'γεματο' και να νιωθω πληροτητα.συνεχως σκεφτομουν τι θα μαγειρεψω(δυστυχως η ευτυχως ειμαι πολυ καλη μαγειρισσα)και χαιρομουν να πηγαινω στο σουπερ μαρκετ να ψωνιζω υλικα για τις συνταγες μου.οταν συνεβαινε κατι η σκεφτομουν κατι δυσαρεστο επρεπε οπωσδηποτε να φαω κατι για να ηρεμησω,διαφορετικα ειχα νευρα.παρολο που ασκω ενα παραιατρικο επαγγελμα και ξερω τους κινδυνους της παχυσαρκιας ,δεν μπορουσα να σταματησω να τρωω,παρα μονο για λιγες μερες..ειναι η πρωτη φορα στη ζωη μου που εφτασα να εχω γυρω στα 25-30 κιλα παραπανω και ολα ειναι διαφορετικα.φετος το χειμωνα δεν φορεσα εννοειται!τα περσινα μου ρουχα αλλα και τις μποτες μου γιατι δεν κουμπωνουν στην γαμπα,μεχρι και τα δαχτυλιδια δεν μου κανουν!δεν μπορεσα να φορεσω ουτε τα ψηλοτακουνα παπουτσια μου και οταν το εκανα τον σεπτεμβρη σε ενα γαμο δεν εβλεπα την ωρα να τα βγαλω!πως να με ''κουβαλησω'' εκει πανω!σηκωθηκα να χορεψω και στα 5 πρωτα λεπτα κουραστηκα!ευτυχως δεν προκαλω εμετους γιατι ειναι
πολυ δυσαρεστοι για μενα αλλα ειμαι βουλιμικη εφοσον εχω αναγκη ''να φαω μεγαλες ποσοτητες φαγητου'' για να νιωσω καλυτερα και δεν μπορω να κρατησω το στομα μου κλειστο εστω και αν ξερω οτι μετα θα με ποναει το στομαχι μου απο την υπερφαγια.επισης δυστυχως συνειδητοποιω οτι στις κρισεις υπερφαγιας δεν συνειδητοποιω τι κανω...νομιζω οτι αν απεναντι μου ειχα τοτε εναν καθρεπτη και με εβλεπα δεν θα με αναγνωριζα...σαν να ξεσπω την οργη μου για αυτα που μου συμβαινουν ''μασωντας''!μπορεις να το καταλαβεις αυτο?το εχεις νιωσει?
anyway,πριν 15 μερες επαθα μια γαστρεντεριτιδα και δεν καταφερα να φαω σχεδον τιποτα για τρεις μερες!μεγαλη ανακουφιση!πρωτογνορο συναισθημα το φαγητο να μου προκαλει αποστροφη λογω της ναυτιας και του στομαχοπονου!εζησα τρεις μερες χωρις να σκεφτομαι το φαγητο!ενιωσα ελευθερη,φυσικα ελαφρυτερη και αποφασισα να συνεχισω την διαιτα.μεχρι τωρα τα παω καλα και νιωθω σαν να πεταξα απο πανω μου κατι που με δυναστευε!σαν να ημουν αλκοολικη και δεν εχω αναγκη πλεον το ποτο!φυσικα και πειναω καποιες φορες αλλα το παλευω..ισως απλα εφτασα ''στον πατο'' και δεν εμενε τιποτα αλλο παρα να αρχισω ναανεβαινω στην επιφανεια!ελπιζω να συνεχισω ετσι!