Αποπραγμάτωση;;; Τοτε έκανα ενα τρομερό λάθος...

Γειά σας, έκανα delete το προηγούμενο post που είχα μιας που ηταν σε greeklish, λογο δυσλεξίας κυρίος (δεν ξέρω αν έκανα καλά..)
Με λένε Γιώργο και είμαι 20 χρονών. Θέλω να μοιραστώ μαζί σας αυτο που μου συμβαίνει. Πρωτα απο ολα θα ηθελα να πω πως είμαι άνθρωπος που σκεφτεται πολυ και προβληματίζεται. Λειτουργώ κατα κυριο κανόνα ορθολογικά....
Το ολο θέμα έχει ως εξης: μετα απο κάποια περιστατικά έντονου στρές πριν 2.5 χρόνια ένα βράδυ έπεσα για ύπνο, οπου στον ύπνο μου είδα να ξυπνάω απανοτά κάποιες φορές (μεσα στο όνειρο) και επειδή ηταν πεντακάθαρο σαν όνειρο οταν εντέλη ξύπνησα (έχοντας την "θολούρα" του στρές) δεν μπορούσα να ξεχωρίσω αν κοιμαμαι η αν ξύπνησα, μου φαινόταν δηλαδη πιο "καθαρό" το όνειρο απο την πραγματικότητα και σαν χαζος πιεσα τον εαυτο μου να ξυπνήσει!
Τοτε ήταν που έπαθα την πρώτη μου κρίση πανικού και χώρις να ξέρω τι είναι, αν ονομάζετε κάπως κτλπ δεν εδωσα σημασία και ξαναπροσπάθησα να κοιμηθω... Την επόμενη μερα οταν ξύπνησα το ειχα ακομα στο μυαλό μου και προσπαθούσα να βρω μια "σταθερά" που θα με ξεμπερδεβε, τρικ όπως "τσιμπα το δερμα σου να δεις αν θα πονέσεις" κτλπ Τα δοκήμαζα και όντος μου εδείχναν πως είμαι ξύπνιος αλλα η ιδέα είχε μπει..... Έλεγα απο μέσα μου "αν όντος κοιμαμαι πως είναι δυνατόν να χρησειμοποιω triks? αφου εγω θα τα έχω φτιάξει!!!!" και " πως είναι δυνατόν να έρθει κάποιος και να μου πεί οτι είμαι ξύπνιος, αφου και αυτος θα είναι αποτέλεσμα του ονείρου μου?" .
Και καπου εκει αρχισαν η αμφιβολίες.. νομιζα πως όλα στην πραγματικότητα ήταν αποτελεσμα δικό μου!! Και ένιοθα μόνος και εγκλοβισμένος, παράνια εντελός.. Σκεφτόμουν πως και αυτο που θα μου έλεγε κάποιος μόνο και μόνο για να με help (ένα "σοφό ρητο" π.χ που αποδικνιει την αλήθεια) ήταν και αυτό αποτέλεσμα δικό μου. Με λίγα λόγια έγινα αρνητικός γιατι αφησα τις σκέψεις μου ελευθερες και ελεγα "ναι γιατι όχι ισως και να είμαι ο πρωτος ανθρωπος που εχεί τόσο αληθινα ονειρα, μιας που ο ανθρώπινος νους εχει πολλες δυνατότητες...) Όπως δηλαδή βλέπουμε ένα όνειρο και καμοια φορα και τα παράλογα μας φαινονται λογικα ετσι και σε εμένα, μπορει να μην εβλεπα να πηγαίνει κατι λαθος για αυτον τον λόγο....
Για κακη μου τύχη όμως την επόμενη μέρα όπως γύρναγα σπιτι απο την δουλειά, ενιωσα ενα θόλωμα σουρεαλιστικο,σαν ενα πέπλο να έπεσε μπροστα στα μάτια μου, σαν να τα έβλεπα ολα πίσο απο ενα τζάμι, χωρις να χάνουν την υλικη τους υπόσταση όμως... και ολο αυτο ξαφνικά.. Τρόμαξα δεν ηξερα τι συμβαίνει, πέρασαν πολλα απο το μυαλο μου και όπως καταλαβένετε το πρωτο που έκανα ήταν να παω σε οφθαλμίατρο!!!! Αλλα ολα καλα με τα ματια , μετα παρατηρισα πως ολα ειχαν χάσει κατα καποιο τρόπο την ουσια τους,τα εβλεπα λητα,ξερα λες και δεν είχε τιποτα ζωη μεσα του, μέχρι και οι άνθρωποι γύρο μου ειχαν παψει να έχουν αυτο το "κατι" τους εβλεπα μόνο σαν παρατηριτης,σαν κεινουμενα κουφάρια που μιλάνε και ακουνε, τρωνε, κοιμουντε κτλπ... Παει λεω αυτο ηταν!!! Είμαι σίγουρα σε όνειρο, με έπιασε ένας τρόμος, ένα ριγος, ενα πακέτο με όλα τα άσχμημα συνεσθίματα που ειχα και δεν ειχα βιώση μεχρι στοιγμης και ενιωθα πολι "φτωχή" την γλώσσα μας για να τα περιγράψω...
Δέν είχα ιδεα περι Αποπραγμάτωσης, δεν είχα γνώσεις βασικά και το ερμηνευσα ετσι... Ειμουν 17 μισο τι αλλο θα μπορουσα να σκεφτω? Όπως καταλαβενετε πηγα σε 100 γιατρους οπου με καθησυχασαν πως δεν εχω τιποτα το παθολογικο, αρα λεω παει μου έστριψε εντελός "πως είναι δυνατον να τα βλεπω όλα σαν ονειρό αλλα να μην είναι?" " ή είμαι σε όνειρο ή τρελάθηκα εντελός.."
Άρχισε να με επηρεαζει ,δεν έτρωγα, δεν κοιμόμουν και το μυαλό μου δούλευε 24 ώρες με σκοπό να παρω καποτε μια πιστικη απαντηση για το αν είμαι ξύπνιος η όχι!!!! Νομιζα πως καπως έτσι θα εφευγε και η θολουρα και όλα τα άλλα, ενω πολυ απλα το ένα ηταν απο το στρες (θόλωμα- Αποπραγμάτωση) και το άλλο απο μια ιδέα (είμαι δεν είμαι σε όνειρο) τα οποία τα συνεδεσα και μιας που δεν μπορουσα με "τεχνιτους τροπους" να αποβάλω την θολούρα εκανα ενα τραγικό λαθος : το πίστεψα...
Μπορει να μην αντέχει να το χωρέσει το μυαλό σας αλλα εγω αυτό έκανα, είπα μεσα μου "αν είσαι όντος σε όνειρο τουλάχιστον πέρνα καλά" μπορεί να φένεται διασκεδαστικό αλλα εχοντας κληστοφοβία, ενιοθα να εγκλοβίστικα καπου.. και στην προσπάθεια να ξεφύγω απο αυτο, ενιωθα πιο πολι εγκλοβισμένος , σαν ενα ψάρι να προσπαθει να βγει ματαια απο μια γιάλα....
Ε απο τότε μεχρι και πριν λίγες μερες είμουν πεπισμένος πως μπορει και να "είναι όλα στο μυαλο" μου μια φρασει μου μου την είχαν πει για καλο αλλα στην περιπτωσή μου μόνο καλο δεν έκανε γιατι το έβλεπα σαν δυκοπο μαχαιρι δηλαδη : απο την μια "ολα ειναι στο μυαλο μου" αρα και τσαβα καθομαι και σκαω είμαι ξύπνιος και όλα καλα, παιχνιδια του μυαλου δηλαδη, και απο την αλλη ολα ειναι στο μυαλό μου (συμπεριλαμβανομένης και της φρασης) και ολη η πραγματικοτητα που ζω και βιωνω ειναι αποτέλεσμα δικό μου!
Είχα σίγουρα μπερδευτεί, διατηρουσα μια λεπτη ισοροποια 50% - 50% αν ειμαι η δεν είμαι, που είχε ως αποτέλεσμα να ψάχνω απαντήσεις που θα "εκλειναν καπως την ζυγαρια" προς μια φορα για να δω αν είμαι σε πραγματικότητα η μη....μέχρι που σταματησα να ασχολουμαι και είπα μεσα μου "οπου και να εισαι περνα καλα..." για τα 2 επόμενα χρόνια διατηρούσα σχετικά καλη ψυχικη υγεία αν και διχασμενος πολλες φορές ενιοθα "κατι" να εχω αφήσει πίσω, να μην το εχω ξεπεράσει αλλα να εχω συμβιβαστει να εχω προσαρμοστει.....
Πριν λίγες μέρες λοιπον και αφου πέρασα καποιου είδους στρεσογόνες καταστασεις, ενω είμουν στο pc μου και εβλεπα friends (χαρουμενα πραγματα δλδ) παθαίνω παλι κατι σαν κρίση : ένας ανεξέλενκτος φόβος , ενα τρεμουλιασμα ,ταχυπαλμία και να νομίζω πως χάνω την γη κάτω... απο τα πόδια μου.. Επανηλθε η αποπραγμάτωση και όλα οσα περασα τοτε... αν και ξερω πως η αποπραγμάτωση και η αποπροσωποιηση παίρνουν δύναμη απο την σημασία που τους δίνει κάποιος, αλλα μου είναι αδύνατον να την αγνοήσω. Εχω πάει και σε ψυχίατρο και σε ψυχολόγο, αλλα επειδη δεν εχω την οικονομικη δυνατότητα να κανω πολλες συνεδρίες αρκεστήκα στα φάρμακα του ψυχίατρου (μινιτραν 2-10) τα οποία με κάνουν ουσιαστικά να νιώθω καλα ξεροντας οτι εχω αμφιβολίες!!! Καπως ειρωνικο??? Τι να το κανω ,δε θελω να νιώθω όμορφα ξεροντας πως κάτι δεν παει καλα..... αυτο με κανει να νιωθω ηλίθιος!!! Ξέρω πως δεν υπάρχει φάρμακο που να βγάζει τις εκάστοτε αμφιβολίες αλλα και το κακό είναι πως και να είχα λεφτα για συνεδρίες με ψυχολόγο, δεν προλαβένω γιατι σε λίγες μέρες πάω φαντάρος :(
Συγνώμη αν σας κούρασα, αλλα αυτο νομίζω πως μου κάνει καλο.. το να τα βγάζω απο μέσα μου.. Δεν εχω πάψει πάντος να ελπίζω αλλα είμαι σε απόγνωση και απελπησία.
Καθε γνώμη δεκτή, ευχαριστώ για τον χρόνο σας και sorry για τα ορθογραφικα!

(θα σου πω κατι που ισως να σε τσαντισει, αλλα υπαρχει μια τσαμπα σελιδα που κανεις copy paste το greeklish κειμενο σου και στο κανει με ενα κλικ στα ελληνικα^^)




Οπως ειχα πει και στο προηγουμενο ποστς για τα reality checks,

θα μπορουσες να χρησιμοποιεις ενα καθε πρωι που ξυπνας απο το κρεβατι σου.

Πχ τωρα ξερεις σιγουρα οτι εισαι ξυπνιος και εγω που γραφω αυτες τις γραμμες δεν ειμαι ενα διημιουργημα του υποσεινηδητου σου, επειδη απλα... εισαι σε εναν υπολογιστη, εισαι σε μια μηχανη, πατας ενα κουμπι και δουλευει.
Για δοκιμασε να γραψεις στο ονειρο σου σε ενα pc, βασικα, αν καταφερεις να τον ανοιξεις πρωτα χεχε


.


Οποτε καθε βραδυ πριν κοιμηθεις θα μπορουσες να βαζεις ΠΑΝΤΑ ενα κινητο διπλα απο το κρεβατι σου, ή να φορας ενα ψηφιακο ρολοι, απλο,συνηθισμενο και διακριτικο.
Ετσι μετα το πρωι ΚΑΙ ΚΑΘΕ ΠΡΩΙ , το πρωτο πραγμα που θα κανεις οταν ξυπνας (ή μεσα στο βραδυ-γενικα ΟΤΑΝ ξυπνας) θα κοιτας την ψηφιακη ωρα η θα ανοιγεις το κινητο.

Αν κατι δεν παει καλα τοτε να σου ερθουν οι αμφιβολιες οτι μπορει και να εισαι σε ονειρο.Μετα απο εκει και περα θα δοκιμασεις και αλλα reality checks να το σιγουρεψεις, αλλα δεν νομιζω να φτασεις τωρα μεχρι εκεινο το σημειο.


Ειναι πολυ σημαντικο αυτο να σου γινει συνηθεια στον ξυπνιο σου, δηλαδη καθε πρωι να κοιτας την ωρα πχ, ετσι ωστε αυτη η συνηθεια να μεταφερθει και τον υπνο σου στο υποσεινηδητο σου.Μονο που στον ξυπνιο σου το ρολοι θα λεει 10:22 ενω στον υπνο σου θα λεει 99:88 και τα νουμερα θα παιζουν και θα αλλαζουν συνεχως :p

Οπως ξαναειπα ομως, κανε και αλλα reality checks γιατι μπορει απλα να τα εχει παιξει το ρολοι σου..

.




Α και αν θες να φορας για ενα μεγαλο διαστημα ενα ψηφιακο ρολοι, ετσι ωστε στον στρατο οταν θα κανεις αγγαρειες (οπως ολοι μας γκρρ...) και αρχισεις και εχεις την εντυπωση οτι κατι δεν παει καλα, απλα κοιτα διακριτικα και ωραια την ωρα..

Τι λες για αυτο?Ουτε τσιμπηματα ουτε τιποτα.Το μυαλο σου με μια μηχανη δεν μπορει να τα βαλει και να σε ξεγελασει στην ονειρικη σου περιπτωση.

Αυτο σε κανει να νοιωθεις οτι σε τυλιγει ενα πεπλο ασφαλειας και ανακουφισης και ξερει οτι ολα πανε καλα , για μια ζωη χωρις τετοιες αμφιβολιες.

Αν δεν σου συμβει μετα απο 1-2 μηνες τιποτα, τοτε εισαι πληρως καλα και δεν θα σου ξανασυμβει ποτε στο μελλον, μιας και θα εχεις νικησει τον -κοιμαμαι-δεν-κοιμαμαι- μερια του εαυτου σου ολοκληρωτικα.

Quote:

---

Originally posted by Georgz
Συγνώμη αν σας κούρασα, αλλα αυτο νομίζω πως μου κάνει καλο.. το να τα βγάζω απο μέσα μου.. Δεν εχω πάψει πάντος να ελπίζω αλλα είμαι σε απόγνωση και απελπησία.
Καθε γνώμη δεκτή, ευχαριστώ για τον χρόνο σας και sorry για τα ορθογραφικα!

---

Μην το ξαναπείς αυτό όχι μόνο δεν με κούρασες τουναντίον θα έλεγα με βοήθησες να κάνω σκέψεις και να κατεβάσω ιδέες που εάν δεν έγραφες εσύ, ίσως πότε να μην είχα αντιληφθεί.
Π.χ. σκέφτηκα εάν τα όνειρα έχουν αρώματα. Π..χ. εμένα μου αρέσει η κανέλα σταματώ για λίγο και προσπαθώ να σκεφτώ πως μυρίζει μα είναι αδύνατον... βρες και συ πιο άρωμα σου αρέσεις και δοκίμασε το να δεις

Κατά δεύτερον το ότι είσαι προικισμένος αυτό πιστεύω να το ξέρεις. Η δυσλεξία είναι η απόδειξη ότι έχεις ένα μυαλό turbo όπως λέει και ο Παυλίδης ( Παυλίδης τεστ εάν το έχεις ακουστά ) όποτε το μυαλό σου και όλων των δυσλεκτικών τρέχει με χίλια ( γι’ αυτό και σκέπτεσαι πολύ και διαρκώς ) και αρκετές φορές όταν δεν βρίσκουν λεωφόρους να τρέχουν μπερδεύονται προσωρινά σε μικρά δρομάκια. Μην απελπίζεσαι , το αντίθετο μαλών δες το ως μια εμπειρία να ανακαλύψεις τον άγνωστο εαυτό σου .
Ξέρεις τι θα έκανα εγώ. π.χ. μου αρέσει τρελά μια κοπέλα άλλα τα γόνατα μου τρέμουν όταν την σκέπτομαι και πάω να της μιλήσω τότε θα γυρνούσα το διακόπτη και θα έλεγα είμαι στο όνειρο …με έναν αέρα ροκ σταρ θα πήγαινα και θα της μιλούσα …
Κάτι που τώρα το βλέπεις ως πρόβλημα μπορείς να το μετατρέψεις σε ένα πολύτιμο προσόν ,ας πούμε εάν την καλλιεργήσεις αυτήν την ικανότητα θα μπορούσες να γίνεις ένας υπέροχος συγγραφέας η σκηνοθέτης.
Πάντος αυτό που θα έκανα εγώ σιγουρα είναι να το χρησιμοποιήσω για να πάρω αναβολές μέχρι να αποφύγω το στρατό .
Και ιδικά μέχρι να επανακτήσεις την ενέργεια που έχεις απολέσει αυτό το διάστημα στρατό ούτε στους εφιάλτες σου : )

Λοιπών να ξαναγράψεις όποτε και όσες φορές το θελήσει το υπέροχο δυσλεκτικό μυαλουδάκι σου :)

Σας ευχαριστώ boltseed , thessalo :)
Βoltseed εισαι ψυχολόγος;
Θα μπορούσαμε να έχουμε επι/νία; Μέσο U2U ή κάτι τέτοιο;

Υπάρχει κάποιος ψυχολόγος, εδώ στο forum να μου πει την γνώμη του πάνω σε όλο αυτο;
Ευχαριστώ προκαταβολικά....

Χμμμ αυτό που σκέφτομαι είναι ότι πρέπει να βρεις τρόπο να εκφράσεις το αγχος που έχεις συσσωρεύσει, η αποπραγμάτωση για εμένα έίναι σαν το μυαλό ή η ψυχή (ή δεν ξέρω και εγώ τι χεχε) να λέει
\"δεν αντέχω άλλο, είμαι τέρμα, πάω διακοπές... όταν ηρεμήσεις τα ξανα λέμε\"
έχεις στρεσαριστεί και το μυαλό σου δεν θέλει να στρεσαρεται άλλο, γιαυτο πράγματα που είναι αυτονόητα όπως ότι δεν βρίσκεσαι σε όνειρο όπως το περιγράφεις (\'η όπως το φεγγάρι δεν είναι χάρτινο και τα δέντρα πλάστικα και όλα να μοιάζουν σαν ξένα κλπ κλπ -εχμ αυτά ήταν μερικά που σκεφτόμουν εγώ..) δεν δέχεται να τα αντιληφθεί αμέσως (γιατί κουράστηκε να σκέφτεται συνέχεια) και τότε μπαίνεις σε διαδικάσια καινούριας πίεσης για να σκεφτείς ακόμα και τα αυτονόητα.
Το άγχος σου τώρα προέρχεται απο την αποπραγμάτωση και πιθανότατα είναι το μόνο που σε απασχολεί αλλά στην ουσία είναι άλλοι οι στρεσογόνοι παράγοντες που σε απασχολούσαν και μαζεύτηκαν μέσα σου και ίσως δεν αντιδρούσες, τα κράταγες όλα μέσα σου.
Χρειάζεται χρόνος να ήρεμήσεις και καταλαβαίνω αυτό που λές για τις αμφιβολίες αλλά όταν θα ήρεμήσεις δεν θα έχεις πια καμία αμφιβολία γιατι πολύ απλά η απάντηση στα αυτονόητα θα έρχεται κατευθείαν, δεν θα σου δημιουργούνται καν τέτοια ερωτηματικά που τώρα μόνο στόχο έχουν να προστατεύσουν απο άλλες πιεστικές σκέψεις πρέπει όμως να εκπαιδεύσεις και τον εαυτό σου να αντιδρά σε στρεσσογόνες καταστάσεις όχι να τα κρατά όλα μέσα του καθώς και το πως να τις διαχειρίζεσαι για να μην πιεζεσαι.
Βασικά δεν ξέρω ακριβώς πως να σου πω αυτά που σκέφτομαι και έχω περάσει και έχω ζήσει απο την αποπραγμάτωση ώστε να είμαι σαφής μπορώ όμως να σου πω ότι όταν δεν θα είσαι πια πιεσμένος το μυαλό σου δεν θα σου παίζει τετοια παιχνίδια για να σε ξεγελά απο αυτά που πραγματικά σε απασχολεί

Να σου πω ότι δεν είμαι ειδικός φυσικά απλά είχα βιώσει την αποπραγμάτωση σαν σύμπτωμα κρίσεων πανικού και λέω αυτά που εγώ αποκόμησα σαν εμπειρίες. Ο ψυχίατρος/ψυχολόγος σου είναι αυτός που πρέπει να σου δώσει να καταλάβεις τι ακριβώς είναι η αποπραγμάτωση ώστε να ηρεμήσεις απο αυτές τις αβάσιμες σκέψεις και στη συνέχεια να επικεντρωθείς στο να μάθεις να διαχειρίζεσαι εποικοδομητικά το άγχος σου και να μην σε παραλύει.

Έχεις δικιο, απλα ολη αυτη η διαδικασία (είμαι δεν είμαι σε όνειρο) με έκανε να σκέφτομαι διαρκώς και έκανα υπερανάλυση στα πάντα μεχρι και στα υπαρξιακά!! Σε τετοιο βαθμό που δεν μπορούσα να σταματήσω την σκέψη μου αλλα εγώ συνέχιζα νομίζοντας πως φτάνω όλο και πιο κοντα στην λύση ενώ ολο και πιο πολυ απομακρυνόμουν απο την πραγματικότητα, μέχρι που απαρνηθήκα και την ίδια μας την φύση!! Σκέψη στην σκέψη που έφερνε αλλες σκέψεις... Δεν έβαζα ενα όριο μέχρι που φρίκαρα εντελός και σταμάτησα επειδή φοβήθηκα..

Χρησιμοποεις αοριστο χρονο.

Τωρα στο παρον τι κανεις?

Προσπαθώ να επαναπροσαρμοστώ στην πραγματικότητα...

Με ποιον τροπο προσπαθεις να το επιτυχεις αυτο?

Εμπιστεύομαι τα μάτια μου ,τα αυτιά μου και γενικότερα τις αισθήσεις μου σταματώντας πλεον να προσπαθώ να συνηδητοποιώ και να ψυλαφίζω το καθετί, στην προσπάθεια μου να εχω αντίληψη του χωρου και του χρόνου.
Τωρα πια ξέρω πως είναι θέμα Αποπραγμάτωσης και είναι απο το στρές
Αλλα νιώθω πολυ πολυ μπερδεμένος μετα απο τοση σκέψη, ελπίζω με τον καιρό να έρθω στα ίσια μου....

Quote:

---

Originally posted by Georgz
Γειά σας, έκανα delete το προηγούμενο post που είχα μιας που ηταν σε greeklish, λογο δυσλεξίας κυρίος (δεν ξέρω αν έκανα καλά..)
.....
και sorry για τα ορθογραφικα!

---

Ναι, καλά έκανες και το ξανάγραψες στα ελληνικά!!!
Ευχαριστούμε!!!

Και μη σε νοιάζει για τα ορθογραφικά!!!

καλώς μας ήρθες!!! :)

Ευχαριστώ CeliaM :)
Εσύ απο ποιά οπτική γωνία βλέπεις το προβλημά μου?

Μπορεί κάποιος να με ενημερώσει αν και που μπορώ να βρώ κάποιον ψυχολόγο με ειδήκευση στην αποπραγμάτωση? Με επηρεάζει σε βαθμό που την πιστεύω και μαλλον αυτο δεν είναι καθόλου καλό.
Κάτι ακόμα, ακολουθώ συνταγή ψυχίατρου (minitran 2-10) ένα χάπι κάθε βράδυ και κάπως μπορώ να πω πως ηρεμώ.... Αν υποθέσουμε πως η αποπραγμάτωση είναι αποτέλεσμα του stress, καθώς ηρεμώ κάθε βράδυ θα φύγει σιγα σιγα το stress αρα και η αποπραγμάτωση??

Με λίγα λόγια θα επανέλθω ποτε στο φυσιολογικό μονο και μονο αν δεν το σκέφτομαι και χαλαρώνω? Η είναι θέμα υποσυνήδητου?

Και βέβαια θα επανέλθεις φιλαράκο, η ζυγαριά έχει απορυθμιστεί , δεν έχεις ούτε οργανικό ούτε ορμονικό, έχεις απλά μια δυσλειτουργία αντιλήψεις .


Μην επιτρέψεις στον φόβο σου να κυριαρχήσει στις σκέψεις σου !

Η αποπραγμάτωση είναι απλά ένα σύμπτωμα δεν χρειάζεται να κάνεις κάποια ιδιαίτερη ανάλυση ή συζήτηση για αυτή όταν θα περάσει το στρες θα φύγει και η αποπραγμάτωση σαν σύπτωμα
Εγώ προσωπικά όταν έβλέπα ότι αρχιζε η διαδικασία όπως πχ συζητούσα με κάποιον και ξαφνικά άρχιζαν όλα να μπερδεύονται και άρχιζαν οι αμφιβολίες, έστρεφα τη συζήτηση σε κάτι πιο΄ενδιαφέρον που μου αποροφούσε τη προσοχή περισσότερο ή επικεντρωνόμουν σε κάτι άλλο ώστε να μη μπώ σε αυτή τη διαδικασία σκέψης.
Σίγουρα όμως δεν πρέπει να προσπαθείς πάση θυσία να το κάνεις να σταματήσει και να πιέζεσαι γτ και τότε πάλι στρεσάρεσαι, πρέπει να δώσεις χρόνο να αποφορτιστεί η σκέψη σου να ηρεμήσεις και όλο αυτό θα φύγει απο μόνο του με το καιρό.
Όμως πρέπει μόλις περάσει αυτή η φάση και μπορείς να σκεφτείς χωρίς πίεση να δουλέψεις πάνω στη διαχείρηση του άγχους σου γτ έκει κάπου έιναι η ρίζα του προβλήματος.

Α και να σου πω όλες αυτές οι περίεργες σκέψεις μπορεί να γίνονται επώδυνες αλλά δεν είναι επικίνδυνες δηλαδή μόλις καταπολεμήσεις το στρες και περάσει κάποιος χρόνος να ηρεμήσεις και άλλος λίγος να ξεχαστείς.. όλες οι αναλύσεις που κάνεις τώρα θα είναι σαν πάρα μα πάρα πολύ μακρινές αναμνήσεις που ούτε το περιεχόμενο τους θα θυμάσαι ακριβώς γτ δεν θα σε απασχολούν τα αυτονόητα. Εγω είχα αποπραγμάτωση για τουλάχιστον 2 χρόνια (κράτησε τόσο γτ δεν έπαιρνα απόφαση να αλλάξω τους στρεσογόνους παράγοντες χεχ) και πίστευα ότι με όλα όσα είχα σκεφτεί δεν υπήρχε περίπτωση να ξαναγίνω ποτέ κανονικός άνθρωπος αλλά τ\'ωρα πια ούτε που μπορώ να θυμηθώ όλες αυτές τις σκέψεις.
Τώρα οι απαντήσεις σε υπαρξιακά θέματα όπως πχ για ποιο λόγο βρίσκομαι στη γη, υπάρχει θεος κλπ θα αντιληφθείς ότι έχεις όλη τη ζωή μπροστά σου να τα σκεφτείς δεν είναι ανάγκη να δώσεις απαντήσεις τώρα σαν να κρέμεται η ζωή σου απο μια κλωστή άσε που όποια απάντηση και να δώσεις σε αυτά τα ερωτήματα δεν υπάρχει αντικειμενική αλήθεια χεχε μόνο υποκειμενική και αυτή θα διαφοροποιείται καθόλη τη πορεία της ζωής σου με βάση τις εμπειρίες σου

Σας ευχαριστώ όλους για την βοήθεια σας!!!
Θα προσπαθήσω να φτιάξω την \"ζυγαριά\" μου Thessalo....thanks :)
Kater1na θα δοκιμάσω τον τρόπο που λες και ευχαριστώ για το ενδιαφέρον :)
Τώρα έχω μπροστά τον στρατό (13 αυγούστου παρουσιάζομαι) και ελπίζω σε πρόοδο μέχρι τοτε...
Όταν τελιώσω απο εκεί θα ασχοληθώ με Γνωσιακή Συμπεριφοριστική Ψυχοθεραπεία μου είπαν πως κάνει καλό...

Quote:

---

Originally posted by kater1na
Α και να σου πω όλες αυτές οι περίεργες σκέψεις μπορεί να γίνονται επώδυνες αλλά δεν είναι επικίνδυνες δηλαδή μόλις καταπολεμήσεις το στρες και περάσει κάποιος χρόνος να ηρεμήσεις και άλλος λίγος να ξεχαστείς.. όλες οι αναλύσεις που κάνεις τώρα θα είναι σαν πάρα μα πάρα πολύ μακρινές αναμνήσεις που ούτε το περιεχόμενο τους θα θυμάσαι ακριβώς γτ δεν θα σε απασχολούν τα αυτονόητα. Εγω είχα αποπραγμάτωση για τουλάχιστον 2 χρόνια (κράτησε τόσο γτ δεν έπαιρνα απόφαση να αλλάξω τους στρεσογόνους παράγοντες χεχ) και πίστευα ότι με όλα όσα είχα σκεφτεί δεν υπήρχε περίπτωση να ξαναγίνω ποτέ κανονικός άνθρωπος αλλά τ\'ωρα πια ούτε που μπορώ να θυμηθώ όλες αυτές τις σκέψεις.
Τώρα οι απαντήσεις σε υπαρξιακά θέματα όπως πχ για ποιο λόγο βρίσκομαι στη γη, υπάρχει θεος κλπ θα αντιληφθείς ότι έχεις όλη τη ζωή μπροστά σου να τα σκεφτείς δεν είναι ανάγκη να δώσεις απαντήσεις τώρα σαν να κρέμεται η ζωή σου απο μια κλωστή άσε που όποια απάντηση και να δώσεις σε αυτά τα ερωτήματα δεν υπάρχει αντικειμενική αλήθεια χεχε μόνο υποκειμενική και αυτή θα διαφοροποιείται καθόλη τη πορεία της ζωής σου με βάση τις εμπειρίες σου

---

Είσαι απίστευτη!!! Σε ευχαριστώ πάρα πολυ, σου εύχομαι να έχεις υγεία και οτι αγαπάς.
Με νιώθεις λοιπόν στο θέμα της αποπραγμάτωσης, αλλα το τραγικό που έκανα εγω τότε ηταν να πίστέψω σχεδόν πως είμουν σε όνειρο!!! Μιας που έτυχε να είχα και εκείνη την εμπειρία με τα απανοτά όνειρα, και η αποπραγμάτωση σου προκαλεί λίγο πολύ το αίσθημα του οτι είσαι \"αλλου\" δεν ήθελα και πολυ.... Για 2 χρόνια αμφέβαλα για όλα και τωρα πια μου έγινε τρόπος σκέψης.. Αλλα θα το παλέψω! Πάντος χέρομαι που εσύ το ξεπέρασες :)

Γιατί όταν παίρνω το χαπάκι μου (minitran 2-10) ολα καλά και ρόδινα, βλέπω καμια movie και πέφτω για ύπνο........... και το επόμενο πρωί παλι τα ίδια?? Είναι όσο διαρκέσει το χάπι δηλαδή? Τότε όταν τα κόψω τι γίνεται??? Και αν ξέρει κάποιος ας μου πεί.... τέτοιου είδους χάπια, μας κάνουν να νιώθουμε καλά και ας υπάρχει πρόβλημα? Ή μας κάνουν να νιώθουμε φυσιολογικά? να μας φέρνουν στα ίσια μας δηλαδή.... ?????

Ααα παίζει ρόλο ποσο καιρό κάνεις τη θεραπεία αν είσαι δηλαδή στην αρχή ΄δεν έχουν ακόμα αρχίσει να λειτουργούν στο μέγιστο επιθυμητό βαθμό. Εγώ και πριν να αρχίσω θεραπεία πάντα με έπιανε σαν πανικός με το που άνοιγα τα μάτια, γιατι ήταν σαν ξαφνικά να έπρεπε να έρθω αντιμέτωπη με τα πάντα ένω λίγα δευτερόλεπτα πιο πριν ήμουν ήρεμη (ακόμα και εφιάλτη να είχα ήμουν πιο ήρεμη απο όταν ξυπνούσα) μετά απο λίγο αφου επικεντωνόμουν σε αναπνοές και αρχιζα ασχολίες που αποροφούσαν την προσοχή μου ηρεμούσα
Σχετικά με τη φαρμακοθεραπεία θα σου πω ότι δεν έχεις κάτι άλλο εκτός απο πάρα πολύ αγχος (ανάλογα βέβαια και με τη περίπτωση εγώ για παράδειγμα είχα και κατάθλιψη εκτός απο αυτό) οπότε αυτό που κάνουν τα φάρμακα είναι να μειώνουν το αγχος που νιώθεις με αποτέλεσμα να μη νιώθεις τα συμπτώματα τους όπως η αποπραγμάτωση. Δηλαδή αυτό που θέλω να πω είναι ότι δεν έχεισ κάποια άλλη ασθένεια έχεις απλά αγχος και τα φάρμακα το μειώνουν.
Η φαρμακοθεραπεία σου δίνει την ευκαιρία να μπορέσεις να αναπνέυσεις, να ηρεμήσεις, να σκεφτείς χωρίς όλα να γίνονται ξαφνικά χάος και μαύρα θα σου δώσει την ευκαιρία να ανταπεξέλθεις στις άμεσες υποχρεώσεις σου και την δυνατότητα όταν θα αρχίσεις ψυχοθεραπεία να μπορέσεις να μιλήσεις για τα πράγματα που σε απασχολούν πραγματικά εφόσον όσο έχεις αποπργαγμάτωση αν είσαι σαν εμένα το μόνο που μπορέις να σκεφτείς όλη μέρα είναι αυτό.
Η παγίδα είναι ότι το άγχος προέρχεται απο το τρόπο σκεψης ας το πούμε δηλαδη το πως αντιλαμβανόμαστε τα προβλήματα και τις λύσεις τους γιαυτό αν κάνεις μόνο φαρμακοθεραπεία ο αγχώδης τρόπος που θα αντιμετωπίζεις τα προβλήματα θα παραμείνει ο ίδιος ενώ η ψυχοθεραπεία είναι αυτή που μπορεί να αλλάξει αυτο το τρόπο σκέψης να σε κάνει να συνειδητοποιήσεις πράγματα να σου δώσει εναλλακτικές σε αδιέξοδα κλπ και έτσι μπορέις να αντιμετωπίσεις τη ζωή πιο ήρεμα.

Ελπίζω!!! Πραγματικά.....Αλλα πες μου κάτι, πλέον είσαι τελείος καλά??? Έφυγε δηλαδή η αποπραγματοποίηση ?? Αν ναι Μπράβο σου!!! Και αφου άλαξες τρόπο σκέψης και τον τρόπο που αντιλαμβανόσουν τα πράγματα πως μπόρεσες και ήρθες πάλι στα αρχικά νορμάλ στάδια σου? Θέλω να πώ και να φύγει η απο πραγματοποίηση δυστιχός με έχει επιρεάσει είδη σε τετοιο βαθμό που αντιλαμβάνομαι (λανθασμένα) με διαφορετικό τρόπο τα πράγματα και τους ανθρώπους γύρο μου..... :(

Κοιτα η αποπραγμάτωση και οι σκέψεις που την ακολουθούσαν εχουν φύγει εντελώς δεν βλέπω καν τα πράγματα τόσο μπερδεμένα, χαοτικά, ψεύτικα, ξένα αλλά τον΄τρόπο σκέψης μου γενικά (δηλαδή η απαισιοδοξια, ο φόβος της αποτυχίας το αγχος μου και λοιπά) δεν μπορώ να πω ότι έχω καταφέρει να τα αλλάξω ακόμα θέλει πολύ δουλεία και προσπάθεια αλλά δεν παθαίνω πια ουτε κρίσεις πανικού ούτε αποπραγμάτωση

Είσαι τυχερή που δεν \"έσπασαν οι αμυνές σου\" γιατι αν σπάσουν το μπερδεμα γίνεται καπώς ποιο μόνιμο....θα την βρούμε την άκρη όμως.
Με ελπίδες...

Γιωργο και οι αμυνές μου είχαν σπάσει και είχα τρομερή κατάθλιψη και δεν θέλω καν να σου περιγράψω αυτά που σκεφτόμουν για να μην σε παρασύρω και αρχίσεις και ψάχνεις αν και εσύ σκέφτεσαι αυτά που έιχα \"δει\" και κράτησε μεγάλο χρονικό διάστημα απλά η φαρμακοθεραπεία και στη συνέχεια όταν ήμουν σε θέση για ήρεμες συζητήσεις με τον ψυχ. κάναν θαύματα και το ίδιο θα κάνουν και σε εσένα και εγώ όταν είχα αποπραγμάτωση δεν ήξερα τι ήταν όταν μου είπε ο ψυχίατρος για αποπραγμάτωση είχα βρει τότε ένα φόρουμ depersonalisation/derealisation disorder διαβασα τα post όλων των παιδιών και είδα ότι λίγο ως πολύ σκεφτόμασταν τα ίδια περίεργα και όλοι μετα απο βοήθεια ειδικού το ξεπέρασαν. Στην αρχή σκεφτόμουν μπα αυτοί ετυχε και το ξεπέρασαν και εγώ δεν θα τα καταφέρω αλλά εφόσον όλοι αυτοί τα είχαν καταφέρει είχα για πρώτη φορά ελπίδα.
Εγώ το μόνο που θα σου πω στα σίγουρα είναι ότι όταν φύγει το άγχος μετά απο κάποιο καιρό θα φύγει η αποπραγμάτωση και όταν θα περάσει καιρός δεν θα σκεφτεσαι καν αν είσαι σε όνειρο. Σε κάποιες στιγμές όταν θα ζορίζεσαι για κάποια δευτερόλεπτα στην αρχή θα περνά απο το μυαλό σου η σκέψη \"λες να?...\" αλλα θα έχεις τη δύναμη να τη σταματάς εκεί και μετά απο αρκετό χρόνο δεν θα έρχεται καν αυτή η σκέψη καθόλου. Σε κάποιες φάσεις όταν θα το έχεις αφήσει πίσω σου θα απορείς μα κάλα τι σκεφτόμουν και γιατί και δεν θα μπορείς ούτε καν να καταλάβεις πως τα σκεφτόσουν όλα αυτά. Γιατί πολύ απλά δεν θα έχεις πια αποπραγμάτωση δηλαδη δεν θα είσαι αποκομένος απο τη πραγματικότητα σου. Όμως τότε να ξέρεις ότι θα έρθεις πάλι αντιμέτωπος με τη πραγμάτικότητα σου δηλαδή τυχόν αγχη, υπερβολικές υποχρεώσεις, μοναξιά η δεν ξέρω ποιος θα μπορούσε να είναι΄ο λόγος που σε πίεσε τόσο ώστε να πάθεις αποπραγμάτωση και τότε θα πρέπει να έχεισ μάθει να αντιμετωπίζεις τα δύσκολα αλλά να σου πω κάτι αφού καταφέρνεις και περνάς απο την αποπραγμάτωση φαντάζομαι θα έχεις πάρει δυνάμεις να αντιμετωπίσεις το οτιδήποτε τώρα χεχε
Αυτά που θυμάμαι τότε απο το ψυχίατρο που μου είχε πει είναι : Η ζωή δεν είναι τέχνη αλλά τεχνική
Εγω δεν το πιστεύω ακριβώς έτσι πιστεύω ότι Η ζωή είναι τέχνη αλλά θέλει και τεχνική όπως όλες οι τέχνες
Κράτα την ελπίδα και κάνε υπομονή γτ θέλει και χρόνο και ηρεμία
Πόσος καιρός έχει περάσει που κάνεις θεραπεία?

πόσο καιρό πας σε ψυχίατρο κ παίρνεις αυτό το χάπι?ποιά είναι η διαγνωσή του?

πόσο καιρό πας σε ψυχίατρο κ παίρνεις αυτό το χάπι?ποιά είναι η διαγνωσή του?

πόσο καιρό πας σε ψυχίατρο κ παίρνεις αυτό το χάπι?ποιά είναι η διαγνωσή του?

πόσο καιρό πας σε ψυχίατρο κ παίρνεις αυτό το χάπι?ποιά είναι η διαγνωσή του?

πόσο καιρό πας σε ψυχίατρο κ παίρνεις αυτό το χάπι?ποιά είναι η διαγνωσή του?

Κατάθλιψη και Ανχώδη διαταραχή που μου εκδηλώνεται σε έντονο βαθμό σε αποπραγματοποίηση και αποπροσωποίηση...

Quote:

---

Originally posted by zouzounitsaaa
πόσο καιρό πας σε ψυχίατρο κ παίρνεις αυτό το χάπι?ποιά είναι η διαγνωσή του?

---

\"Θεραπεία\" κάνω 2 βδομάδες (αν μπορει να θεωρηθεί θεραπεία...) με minitran 2-10 που είναι ηρεμιστικό - αντικαταθλιπτικό 1 κάθε βράδυ. Έπερνα και παλαιότερα κατι φάρμακα (serequel kai solian θυμάμαι καλα)
Κατερίνα ξέρω πολυ καλα τι θέλεις να πεις για αυτα τα πράγματα που είχες \"δει\", η αποπραγματοποίηση πολλες φορες σε βαζει σε σκέψεις στην προσπάθεια σου να να συνειδητοποιήσεις τα πάντα γυρο σου επειδη μιάζουν ψέυτικα, σουρεαλιστικά κτλπ...και η μία σκέψη ακολουθεί την επόμενη οπου σε κάποιο σημείο πάθαινα κατι σαν διαλείψεις... Είχα μπει θα έλεγα, σε μια διαδικασία που δεν θα έπρεπε να μπω... Όπου λες και διέγραψα τον τρόπο με τον οποίο σκεφτόμουν απο τότε που συνεβη η αποπραγματοποίηση και το χειρότερο; μου φαινόταν και σωστός!!!! Πλέον δέν με ενοχλεί η αποπραγματοποίηση αλλα το αποτελεσμά της, δέν ξέρω πια ποιο είναι το φυσιολογικο και ποιο οχι, δεν ξέρω ποιον τρόπο σκέψης θα έπρεπε να ακολουθησω....και πως θα έπρεπε να βλέπω τα πράγματα, είμαι εξερετικά μπερδεμένος με ΟΛΑ. Αλλα δεν εχω σταματησει να ελπίζω.. μακάρι η ρουτίνα της ζωης, ακόμα ακόμα και ο στρατός να με φέρουν στα φυσιολογικά μου επιπεδα.
Έχω χάσει το \"είναι\" μου , την προσωπικότητά μου, δεν ξέρω πια τι είναι σωστο και τι λαθος...Αμφιβάλω και για τα αυτονόητα (δεν ξέρω.. ίσως φταίει που σκέφτομαι πολυ , αλλα απο την αλλη που να βαλω όριο; θα έπρεπε; μηπως δεν φταιει που σκέφτομαι πολυ αλλα το οτι σκέφτομαι λαθος; και ποιό είναι το σωστο αφου στον καθένα διαφέρει;;;!!!! Απο την άλλη δεν μπορώ να θυμηθώ πως σκεφτόμουν παλαιότερα, μήπως ο παλιός τρόπος σκέψης ήταν ο λάθος;;;;) Έχω κουραστεί αφάνταστα εδώ και 2,5 χρόνια, ο χρόνος περνάει αφάνταστα γρήγορα, πέφτω για ύπνο και όταν καταφερω να κοιμηθώ βλεπω εφιάλτες!!! Μια \"σταθερά\" θέλω μόνο κατι σίγουρο... η έστω ένα διάλυμα.. το μυαλό μου λειτουργεί 24 ωρες το εικοσιτετράωρο.... υποφέρω!! Και όταν σταματάω να σκέφτομαι η παω να ασχοληθώ με κάτι άλλο βουλιάζω παλι στην αποπραγματοποίηση...
Ο χρόνος λένε τα αλλάζει ολα.. για να δουμε...

Κατάθλιψη και Αγχώδη διαταραχή και εγώ τα ίδια χεχε όταν πήγα βασικά στο doc πήγα κυρίως γτ δεν άντεχα τις κρίσεις πανικού που εκφράζονταν με αποπραγμάτωση και θυμάμαι και΄εμένα μου έιχε συστήσει μινιτράν τα οποία με βοήθησαν αρκετά αλλά είχα πάρα πολύ κατάθλιψη και έτσι σταμάτησα και άρχισα θεραπεία με αντικαταθλιπτικό.
Καταλαβαίνω όλα αυτά που λές και σε νιώθω αλλά να ξέρεις ότι όλα αυτά που σκέφτεσαι τώρα δεν είναι επικίνδυνα απλά και μόνο γτ σε λίγο καιρό θα σβηστούν και οι ίδιες οι σκέψεις και οι σκέψεις που έφεραν στη συνέχεια, θα το δεις και θα με θυμήθεις :)
Αυτό που λές ότι το μυαλό σου δουλεύει 24ώρες το 24 είναι πολύ συνηθισμένο στην αγχώδη διαταραχή και με το καιρό και τη βοήθεια του ειδίκού και αυτό μειώνεται και σε κάποια στιγμή έρχεται ισοροπία στη σκέψη. Θυμάμαι πριν απο χρόνια που είχα πάει στο χωριό για πάσχα και έβλεπα απο το παράθυρο το μπαμπα μου στο κήπο να κάθεται και απλά να κοιτάει τον ουρανό και να πίνει το καφέ του και σκεφτόμουν απο μέσα μου : μα καλά πως το κάνει δεν τρελαίνεται που απλά κάθεται έτσι χωρίς να κάνει κάτι? τι σκέφτεται? εγω αν δεν κάνω κάτι συνέχεια νομίζω θα τρελαθω δεν θα αντέξω με αυτά που σκέφτομαι
Και τώρα έχουν περάσει τόσα χρόνια και που τις θυμάμαι αυτές τισ σκέψεις μου φαίνεται αστείο και τραγικό ταυτόχρονα που περνούσα τόσο ασχημα τότε αλλά τόσο χαρούμενη που δεν ήταν τουλάχιστον κάτι πραγματικά σοβαρό ή κάποια ανίατη ασθένεια ή τελος πάντων κάτι που δεν θα μπορούσα να αλλάξω.
Όσο για το μπέρδεμα που νιώθεις και ότι δεν ξέρεις πια τι είναι σωστό ή λάθος αυτό ακριβώς παθαίνεις στην αποπραγμάτωση έιναι σαν να αποσυνδέεσαι απο την πραγματικότητα σου μέχρι χτες και όλα φαίνονται σαν χάος αλλά δεν έιναι κάτι μόνιμο ή κάτι σοβαρό γιατι πολύ απλά με τη κατάλληλη βοήθεια όταν περνάει αυτό το άγχος (ανάλογα για τον καθένα εγώ την αποπραγμάτωση την ξεπέρασα καθαρά και μόνο με φαρμακοθεραπεία (αντικαταθλιπτικό) αλλά για να βοηθηθώ στην κατάθλιψη άρχισα ψυχοθεραπεία γιατί το αντικαταθλιπτικό δεν είχε να μου προσφέρει περισσότερα... έπρεπε να αλλάξω και εγώ για να αρχίσει να αλλάζει η οπτική μου) η σκέψη σου αρχίζει και μπαίνει στη σειρά όπως παλία (αν έχεις μάθει και μέσα απο αυτή τη διαδικασία να είσααι λιγότερο απαισιόδοξος και αγχώδης ακόμα καλύτερα χεχε;)
Ο χρόνος όλα τα αλλάζει αλλά θέλει και τη δική σου συμμετοχή σε αυτό οπότε ενημερώνεις τον ψυχίατρο σου για την πορεία και αν κάνει και ψυχοθεραπεία αυτός ή αν απεθύνεσαι σε ψυχολόγο όταν ηρεμίσεις να μιλήσετε για το αγχος και τη κατάθλιψη γενικότερα και τι θα μπορούσες να κάνεις για να γίνει η ζωή σου πιο εύκολη και πιο όμορφη

Παλιότερα έκανες πάλι φαρμακοθεραπεία για την αγχώδη διαταραχή? γτ σταμάτησες?

Έκανα και και πιό παλια φαρμακοθεραπεία, επειδή δεν ήξερα ακριβός τι έχω οταν είχα πάει στον ψυχίατρο δεν είπα κατι για αποπραγμάτωση.... αλλα το πώς ένιωθα τοτε και ένα απο αυτά που του είπα ήταν πώς δεν κοιμάμαι καθόλου (καμια φορα έκανα και 5 μέρες αυπνος...!)
και έτσι μου έδωσε κατι για να κοιμάμαι (serequel νομίζω) και όταν μετα απο κανα μηνα μπόρεσα να κοιμάμαι καπως πιο καλα δεν υπήρχε λόγος να τα συνεχίσω να τα παίρνω ,οντος μετα και για 2 χρόνια κοιμόμουν καλα.. (Αλλα η αποπραγμάτωση αποπραγμάτωση!!!!)
Έλα που όμως πριν 2 βδομάδες ξαναέπαθα κρίση και επιδεινώθηκε και η αποπραγμάτωση, τότε το έψαξα περετέρω και μέσα απο αυτό το site έμαθα τι είχα!!!!!!! Αλλιός θα συνέχιζα να πιστέυω πως μπορεί και να είμαι σε όνειρο!!! Το διανοείσαι???

Πρέπει να μιλάς στο γιατρό σου και να του λες οτιδήποτε νιώθεις γιατι αλλιώς δεν μπορέι να βγάλει μαι σωστή διαγνωση και να σε βοηθήσει ουσιαστικά στη φαρμακοθεραπεία. Για παράδειγμα και εγώ στη πρώτη επίσκεψη το μόνο που μπορούσα να πω στο doc ηταν \"πείτε μου αν είμαι τρελή και κάντε κάτι γιατι δεν αντέχω αλλό προτιμώ να πεθάνω\" και απλά σε όλο το ραντεβού μου εξηγούσε τι μου συνέβαινε αν και πριν φύγω απο το γραφείο θυμάμαι να του λέω \"σίγουρα δεν το έχω χάσει μηπως δεν θέλετε να μου το πείτε? λολ \"
Τεσπα στην αρχή πήγαινα συχνά για να καταλάβω ακριβώς τι συνέβαινε γτ δεν μπορούσα με τιποτα να πεισθω ότι θα γίνω καλά και ευτυχώς αρχισα να τον επμιστευομαι τον άκουγα τι μου έλεγε για τα συμπτώματα και ότι ουσιαστικά είναι ακίνδυνα απλά είναι επώδυνα και απλά και μόνο αυτό έκανε τεράστια διαφορά στη ψυχολογία μου. Στη συνέχεια αφού είχα ηρεμήσει αρκετά απο τις κρίσεις πανικού κατάφερα και του είπα πιο ουσιαστικά πράγματα.

Α και κάτι που είπες και είναι σημαντικό ειναι οτι πίστευες ότι μπορεί και να συμβαίνει και όχι ότι ήσουν απολύτως σίγουρος οτι ζούσες σε όνειρο και δεν υπήρχε καμία πιθανότητα να κάνεις λάθος. Δηλαδή είναι σαν μια φοβία ότι κάτι περίεργο μπορεί να συμβαίνει γτ νιώθεις περίεργα, όταν δεν θα νιώθεις περίεργα και θα ξέρεις για ποιούς λόγους πραγματικά νιώθεις πιεσμένος δεν θα ψάχνεις απαντήσεις σε περίεργες ιδέες.

Σωστά είναι θέμα χρόνου λοιπόν.... Εσύ πριν πόσο καιρό το είχες αυτό? Θα αντέξω λες φαντάρος με την αποπραγμάτωση? (Προσπάθησα να σου στείλω U2U αλλα μου έβγαζε μνμ λάθους, μπορει και να το στειλε για τσεκ! )

Ειχα πά8ει αποπραγμάτωση προς το τέλος του 2002 και δεν είχα ιδέα τι μου είχε συμβεί και νόμιζα απλά ότι είχα τρελαθει για περιπου 4-5 μήνες μετά αποφάσισα να πάω σε ειδικό (παρότι είχα παντελή άγνοια για τη ψυχική υγεία και λόγο του στίγματος που υπάρχει -και είχε περάσει και σε εμένα- νόμιζα ότι θα με εκλειναν σε κάποιο ψυχιατρείο κλπ αλλά δεν άντεχα άλλο ή θα σταματούσε αυτή η κατάσταση ή δεν ήξερα και εγώ τι θα έκανα)
Απο τη πρώτη κίολας επίσκεψη όλα αρχισαν να αλλάζουν αφού αρχισα να καταλαβαίνω τι πραγματικά συνέβαινε και όχι όλα τα καταστροφικά σενάρια που είχα δημιουργήσει στο μυαλό μου, πήρε άρκετό χρόνο όμως... στην αρχή μειώθηκαν οι κρίσεις πανικού και η κατάθλιψη αρχισε λίγο να φεύγει αλλά η αποπραγμάτωση έφυγε περίπου ενα μιση χρόνο μετά την ημέρα που χώρισα με τον πρώην μου και ήταν ένα απο τα τελευταία σκηνιά ας το πούμε που με κρατούσε δέσμια στην άσχημη εκείνη κατάσταση.
Δηλαδή ναι μεν όλα μειώθηκαν με την φαρμακευτική αγωγή αλλά έπρεπε να γίνουν πράξη κάποιες αλλάγες στη ζωή μου που ήταν αναγκαίες για να μην καταπιέζομαι πλέον. Αυτό δεν σημαίνει ότι σε έσενα πχ θα κρατήσει τόσο γιατι κάθε ανθρωπος είναι διαφορετικός οι λόγοι που οδηγούν σε αυτές τις \"προκλήσεις\" είναι διαφορετικοί η αποφασιστικότητα του καθενός να παρει τη ζωή στα χέρια του επισης
Δεν ξέρω για το στρατό γιατι δεν έχω πάει και είναι πολύ διαφορετική κατάσταση απο αυτές που έχω ζήσει για να μπορώ να ξέρω τις συνθήκες που επικρατούν εκεί, απο αυτά που λένε οι φιλοι στις παρέες η γνώμη που μου έχει σχηματισεί είναι ότι και ο πιο ηρεμος ανθρωπος του κόσμου να ήμουν δεν θα ήθελα να πάω αλλα αυτό το λέω εκ του ασφαλούς γιατι είναι μια κατάσταση που δεν θα έρθω αντιμέτωπη οπότε δεν το έχω σκεφτεί ιδιαίτερα καθώς και οι πληροφορίες που έχω είναι κουβέντες της παρέας που μερικές φορές για το χαβαλέ είναι υπερβολικές κλπ
Πάντως να σου πώ ότι το διάστημα που είχα αποπραγμάτωση και δεν έκανα καν θεραπεία ακόμα αλλα και μέχρι να μου περάσει, την υποχρέωση που έιχα να πηγαίνω στη σχολή όλη μέρα λόγω εργαστηρίων, υποχρεωτικής παρακολούθησης, παράδοση εργασιών σε πολύ στενα χρονικά όρια και πτυχιακή παρότι μου φαινόταν σαν κόλαση μερικές φορές και τις περισσότερς ενώ σωματικά βρισκόμουν εκει και το μυαλό μου είχε φτάσει στην άβυσσο, θα σου πω ότι περισσότερο καλό μου είχε κάνει παρά μετά που τελείωσα τη σχολή και ήμουν όλη μερα σπίτι, παράτησα φίλους και μπήκα σε μια διαδικασία αποφυγής. Απλά πρέπει να κρατήσεις και μια ισορροπία που να μπορείς να αντέξεις και αυτήν την ξέρεις μόνο εσυ.

**Για το u2u δεν ξέρω και πολύ καλά πως λειτουργεί αλλά δεν έχω κανένα καινουριο μήνυμα οπότε ότι χριεαστείς ξανα προσπάθησε

Χαρά στο κουράγιο σου που εκανες τις δουλείες σου με αποπραγμάτωση.... Εμένα μπορώ να πώ με κράτησαν αρκετά πισο..
Και μην ξεχνάς εσύ έμαθες τι είχες σχετικά νωρίς στους 4-5 μηνες, εγώ το έμαθα μετα απο 3 κοντά χρόνια... Έμαθα να ζώ με αυτό και ας με πόναγε αφάνταστα.. Ελπίζω το \"καλιο αργα παρα ποτέ\" να κανει την δουλειά του!!
U2U δεν μπορώ να στείλω, προσπάθησα αρκετες φορες και βγάζει μνμ λαθους..Ηθελα να τα λέγαμε μεσα απο κάποιο chat τυπου msm αν έχεις και θέλεις.. Γτ post σε post λέμε πολλα αλλα όχι αρκετά!!! Μπορώ να σου πώ πώς μέσα απο τις εμπειρίες σου ταυτίζομαι κατα 70% και σκέψου πως για 2.5 χρόνια κανένας δεν με καταλάβενε... Είναι πολυ σημαντικό για μένα, πλέον δεν νιώθω τόσο μόνος..

γεια χαρα!!!μετα απο τρια χρονια αγωνα δρομου βρησκω ενα ακομα χαμενο μου κοματι ...εχει λιγο παραπανω απο χρονο οπου εχω σταματησει τα αντικαταθλιπτικα χωρις την συγκαταθεση του ντοκτορ!η διαγνωση του ηταν ιδεοψηχαναγκαστικη καταθλιψη...ολα ομως ξεκινησαν απο αυτη την εμπειρια που περιγραφεις georgz...η εμπειρια αυτη δημιουργηθηκε κατω απο τρομαχτικες συνθηκες με την συμβολη ουσιας την οποια δεν γνωριζω...το αποτελεσμα ηταν να ζησω μια μπειρια η οποια δεν μπορει να αποκοδηκοποιηθει διοτι ηταν κατι το ηπερβατικο...την επομενη μερα η ποιος ξερει ποτε με εποιασε μια κατασταση οπου αισθανομουν μονος με ολη την ουσια της λεξης...μαλων με την δικια μου ουσια να κολαει επανω στις λεξεις(κι αρχησε ενοιγματα να ληνει μιας τεχνης και μιας εποχης παλιας και σκοτηνης,θηβαιος)ημουν πολυ μονος αρχησα να σκεφτομαι διαφορετικα,ειμαι ανθρωπος των ακρων και αρχησα να αλαζω τροπο σκεψης,αρχησα να αμφηβαλω για τα παντα πηγαινα το χρονο μπρος και πισω ζητουσα λεξεις και αφορμες ουσιες και πνευματα αληθειες και ψεματα...ζητουσα βοηθεια!!ετσι μια μερα καπου στις τρις την νυχτα σηκωθηκα απο το κρεβατι και αμφεβαλα αν υπαρχω η οχι αισθανομουν κατι σαν κενο και ζαλη μαζι κοιταξα το χερι μου και το κουνησα αριστερα και δεξια αμφεβαλα ομως και γιαυτο εγω ειμαι αυτος που κουναει το χερι μου,λεω θα το παω δεξια αληθεια πηγαινε!μετα ομως το ξεχνουσα και σκεφτομουν τελικα το πηγα δεξια,να ξαναδοκημασω...πηγα στο νοσοκομειο και μου ειπαν δεν ειναι εδω ο ψυχιατρος οπα λεω εδω ειμαστε το εχασα...,με τα πολλα αρχησα μια θεραπεια για το μονο που δεν αμφεβαλα πλεων ειναι πως τα φαρμακα με εκαναν να νοιωθω καλα,κατι επρεπε να γινει ομως ετσι εποιασα να διαβασω ενα βιβλιο το πρωτο βιβλιο που ειχα διαβασει ποτε κι ετσι αρχησε η συνομοσια του συμπαντο για την δικη μου την αλαγη εποιασα ενα δευτερο βιβλιο και ενα τριτο μετα διαβασα ενα φιλοσοφο μετα ενα αλλο πειρα ενα λεξικο της φιλοσοφιας και μπηκα στον αιωνιο διαλογο, εποιανα μια μια λεξη εναν εναν ορισμο μεχρι που εφτασα στον ντεκαρτ...για το μονο πραγμα που δεν μπορεις να αμφηβαλεις ειναι για το οτι αμφηβαλεις...σκεφτομαι αρα υπαρχω...αυτο ηταν βρηκα μια σταθερα ...ακομα συνεχιζω το ψαξημο,εχω αρχησει να οσχολουμε με την σχολη μου και οταν τελειωσω θα ξαναδωσω εξετασεις να μπω στη φιλοσοφικη...τελικα δεν ξερω αν το προκαλεσα ολο αυτο εγω στον εαυτο μου η αν καποια πραγματα ειναι γραμενα να γηνουν...το μονο σηγουρο ειναι πως τιποτα δεν μενει στασημο και πως αν ψαχνεις κατι θα βρεις.......συγνωμη αν σας κουρασα,σπανια ασχολουμε με την τεχνολογια και τα ειπα ολα μαζι,georgz δεν ηθελα να επεκταθω επανω στην συγκεκρημενη εμπειρια γιατι ισως μου εβγαινε κανενα (αριστουργημα) απο αυτα τα μαυρα!! και θα ηταν καλητερα να το κρατησω και να το ερμηνευσω με ενα τροπο που να δηνει δηναμη και σε εμενα και σε αλλους που περασαν και περνουν το ιδιο ;);)