Καλημέρα και καλώς σας βρήκα.
Θέλω να θέσω το εξής ρώτημα:
Πιστεύετε πως υπάρχει αληθινός ρατσισμός στα άτομα με παραπάνω κιλά?
Ρατσισμός όσον αφορά τις σχέσεις, την ανεύρεση εργασίας ακόμη και τη φιλία?
Printable View
Καλημέρα και καλώς σας βρήκα.
Θέλω να θέσω το εξής ρώτημα:
Πιστεύετε πως υπάρχει αληθινός ρατσισμός στα άτομα με παραπάνω κιλά?
Ρατσισμός όσον αφορά τις σχέσεις, την ανεύρεση εργασίας ακόμη και τη φιλία?
καλημέρα liana12345..!υπήρξα με αρκετά παραπάνω κιλά και βίωσα αρκετό ρατσισμό..αντιμεώπιζα μεγαλύτερο ρατζισμό σε επίπεδο ''φιλίας'' και εννοείται και στις ερωτικές σχέσεις..βασικά ερωτικές σχέσεις έτσι και αλλίως δεν υπήρχαν πιστεύω για αύτο τον λόγο..όσο για τις φιλίες στεναχωρίμουν που δεν με αποδέχονταν για αύτο τον λόγο...όμως μετά σκέφτηκα ότι για να μου συμπεριφέρονται έτσι λόγο κάποιον παρα πάνω κιλών που είχα δεν μου άξιζε να τους\τις είχα φίλους\φίλες..ή να προσπαθώ να γίνω αποδεχτή απο αυτούς..σε όλα τα θέματα υπάρχει ρατσισμός..αν σου συμβαίνει το ίδιο δεν πρέπει να αλλάξεις εσύ για να τους αρέσεις..αυτό που πρέπει να κάνεις είναι να βρεις αληθινούς φίλους που θα σε στηρίζουν και θα σε αγαπάνε...είτε χοντρή,είτε κοκκαλίαρα,είτε κοντή,είτε ψιλή....;)
Στο θέμα της φιλίας δεν μπορώ να διαννοηθώ πως μπορεί να μην υπάρξει λόγω κιλών.
Όμως, στο θέμα της σχέσης και της δουλειάς πιστεύω πως παίζει μεγάλο ρόλο.
Έχω παρατηρήσει πως όταν παχαίνω, σπάνια να με κοιτάξει κάποιος, και όταν αδυνατίζω λες και βγάζω φωτεινή επιγραφή και με προσέχουν ξαφνικά.
Επίσης έχω παρατηρήσει πως το ίδιο γίνεται και στην καθημερινότητα μας.
Σε δημόσιες υπηρεσίες, στην τράπεζα, στα ψώνια πχ.
Έχετε παρατηρήσει το ίδιο;
εαν εμεις δεν εχουμε κομπλεξ.... δεν αντιμετωπίζουμε σπουδαία προβλήματα σε όλους τους τομείς. Γενικά ολες οι κατηγορίες ανθρώπων αντιμετωπίζουν προβλήμτα κατα διαστήματα... ψηλές (τις λένε άχαρες, χαζές, ατσούμπαλες κτλ) κοντές (τάπες, γυναίκες τσέπης, απλά ''κοντές'' κτλ κτλ!!!!) χοντρές (ας μην αναλύσω τι μας λένε!!), ξανθιές (χαζές, άχρωμες, κτλ κτλ), αδύνατες (κοκαλιάρες, καχιεκτικές κτλ κτλ) μελαχρινές (μαυροτσούκαλες, γυφτάκια κτλ κτλ), και ούτω καθεξής....
να σας πω όμως κάτι?
Αυτή η μοναδικότητα είναι κ η ομορφιά της φύσης μας!!
όλοι είμαστε διαφορετικοί κ χαρισματικοί σε διαφορετικούς τομεις...
εαν είμασταν ολοι τελειοι θα ηταν ολα τόσο ......γκρίζα.... τοσο μουντα , αχρωμα κ αγευστα...
Λατρευω που είμαστε ολοι διαφορετικοί!!! Λατρευω που δεν εχω ταλέντο στο τραγούδι κ εχω στη ζωγραφική.
Λατρευω που το χρώμα των ματιών μου είναι σκατουλί κ κανενας αλλος δεν εχει το ίδιο σκατουλί χρώμα στα μάτια του!!!!
Λατρευω που είμαι αυτη που είμαι κ λατρευω που δεν αρεσω σε ολο το κόσμο!!!
Πάνω απόλα ομως λατρευω εμένα!!!
Σας φιλώ κ όχι... δεν πιστευω πως υπάρχει ρατσισμός.... ζηλια κακία και δυστυχισμένοι ανθρωποι που έχουν ανάγκη να ασχοληθούν με τα προβλήματα των αλλων αντι των δικών τους.
Όλα είναι λίγο πολύ σχετικά.
Στη φιλία: Μπορεί οι φίλοι του υπέρβαρου να τον αγαπούν, αλλά δεν αποκλείεται ο ίδιος να αισθάνεται μερικές φορές άβολα από τη μεταξύ τους συναναστροφή. Όταν οι φίλοι σου κάνουν για παράδειγμα σκι, ταξιδεύουν με ιστιοπλοικό, πηγαίνουν για μπιτς βόλει στις παραλίες και όταν όλα αυτά είναι η καθημερινότητά τους, από την οποία δεν σε αποκλείουν, αλλά δε μπορείς και να ακολουθήσεις. Όταν η φίλη σου είναι σέξυ και ξημεροβραδυάζεται χορεύοντας στα κλαμπ, τη στιγμή που εσύ βουλιάζεις στην κατάθλιψη. Όταν οι φίλες σου κουβεντιάζουν για μόδα, σεξ, το τάδε μαγαζί με τα εκπληκτικά λιλιπούτεια ρούχα, τότε ναι, μπορεί να αισθανθείς άσχημα, αν όλα αυτά έχεις να τα θυμηθείς κάτι χρόνια ή αν δεν τα έχεις ζήσει καθόλου.
Στην εργασία: Ρατσισμός υφίσταται, αν έχει να κάνει το πρόσωπο με τη "βιτρίνα" ή με εργασίες όπου η ωραία εμφάνιση έχει σημασία.
Στον έρωτα, περί ορέξεως κολοκυθόπιτα είναι αυτό που λέγεται γενικά, αλλά αν με ρωτήσεις προσωπικά, θα σου πω πως για μένα η ωραία εξωτερική εμφάνιση παίζει σπουδαίο ρόλο, τουλάχιστον στην πρώτη επαφή.
μ' αρέσει που είσαι τόσο αισιόδοξη, ελπίζω να νιώθεις και έτσι...:)Quote:
Originally posted by ria
εαν εμεις δεν εχουμε κομπλεξ.... δεν αντιμετωπίζουμε σπουδαία προβλήματα σε όλους τους τομείς. Γενικά ολες οι κατηγορίες ανθρώπων αντιμετωπίζουν προβλήμτα κατα διαστήματα... ψηλές (τις λένε άχαρες, χαζές, ατσούμπαλες κτλ) κοντές (τάπες, γυναίκες τσέπης, απλά ''κοντές'' κτλ κτλ!!!!) χοντρές (ας μην αναλύσω τι μας λένε!!), ξανθιές (χαζές, άχρωμες, κτλ κτλ), αδύνατες (κοκαλιάρες, καχιεκτικές κτλ κτλ) μελαχρινές (μαυροτσούκαλες, γυφτάκια κτλ κτλ), και ούτω καθεξής....
να σας πω όμως κάτι?
Αυτή η μοναδικότητα είναι κ η ομορφιά της φύσης μας!!
όλοι είμαστε διαφορετικοί κ χαρισματικοί σε διαφορετικούς τομεις...
εαν είμασταν ολοι τελειοι θα ηταν ολα τόσο ......γκρίζα.... τοσο μουντα , αχρωμα κ αγευστα...
Λατρευω που είμαστε ολοι διαφορετικοί!!! Λατρευω που δεν εχω ταλέντο στο τραγούδι κ εχω στη ζωγραφική.
Λατρευω που το χρώμα των ματιών μου είναι σκατουλί κ κανενας αλλος δεν εχει το ίδιο σκατουλί χρώμα στα μάτια του!!!!
Λατρευω που είμαι αυτη που είμαι κ λατρευω που δεν αρεσω σε ολο το κόσμο!!!
Πάνω απόλα ομως λατρευω εμένα!!!
Σας φιλώ κ όχι... δεν πιστευω πως υπάρχει ρατσισμός.... ζηλια κακία και δυστυχισμένοι ανθρωποι που έχουν ανάγκη να ασχοληθούν με τα προβλήματα των αλλων αντι των δικών τους.
βέβαια, στο θέμα του πάχους και το ρατσισμό μόνο με τις κοπέλες που είναι αρκετά κοντές μπορώ να το συγκρίνω.
γιατί άλλο να σε πει κάποιος άχαρη, ή χαζή ξανθιά και άλλο να σε πει μπόγο...
συμφωνώ σε όλα μαζί σου.Quote:
Originally posted by Ava
Όλα είναι λίγο πολύ σχετικά.
Στη φιλία: Μπορεί οι φίλοι του υπέρβαρου να τον αγαπούν, αλλά δεν αποκλείεται ο ίδιος να αισθάνεται μερικές φορές άβολα από τη μεταξύ τους συναναστροφή. Όταν οι φίλοι σου κάνουν για παράδειγμα σκι, ταξιδεύουν με ιστιοπλοικό, πηγαίνουν για μπιτς βόλει στις παραλίες και όταν όλα αυτά είναι η καθημερινότητά τους, από την οποία δεν σε αποκλείουν, αλλά δε μπορείς και να ακολουθήσεις. Όταν η φίλη σου είναι σέξυ και ξημεροβραδυάζεται χορεύοντας στα κλαμπ, τη στιγμή που εσύ βουλιάζεις στην κατάθλιψη. Όταν οι φίλες σου κουβεντιάζουν για μόδα, σεξ, το τάδε μαγαζί με τα εκπληκτικά λιλιπούτεια ρούχα, τότε ναι, μπορεί να αισθανθείς άσχημα, αν όλα αυτά έχεις να τα θυμηθείς κάτι χρόνια ή αν δεν τα έχεις ζήσει καθόλου.
Στην εργασία: Ρατσισμός υφίσταται, αν έχει να κάνει το πρόσωπο με τη "βιτρίνα" ή με εργασίες όπου η ωραία εμφάνιση έχει σημασία.
Στον έρωτα, περί ορέξεως κολοκυθόπιτα είναι αυτό που λέγεται γενικά, αλλά αν με ρωτήσεις προσωπικά, θα σου πω πως για μένα η ωραία εξωτερική εμφάνιση παίζει σπουδαίο ρόλο, τουλάχιστον στην πρώτη επαφή.
Να σε ρωτήσω όμως κάτι?
Σε πόσους άντρες αρέσουν οι παχουλές;
Νομίζω πως είναι πολύ μικρό το ποσοστό και σίγουρα η πρώτη εντύπωση είναι η σημαντικότερη
Σπάνια κάποιος να δει τον εσωτερικό σου κόσμο και να ξεπεράσει την εμφάνιση. Εμείς οι γυναίκες είμαστε έτσι, οι άντρες όχι.
Αρέσουν σε κάποιο ποσοστό ανδρών. Αρέσουν ίσως και σε αυτούς που ήδη έχουν παχουλή σύντροφο και έχουν συνηθίσει την εικόνα στο μέγιστο βαθμό. Εξαρτάται και από το τι έχεις στο μυαλό στου τη δεδομένη στιγμή της γνωριμίας. Μπορεί, για παράδειγμα, να μαγευτείς τόσο από το πνεύμα και την προσωπικότητα του άλλου, ώστε να παραβλέψεις όλα τα άλλα. Οι περισσότεροι άντρες, βέβαια, σπάνια σκέφτονται έτσι, ίσως και γιατί στις σοβαρές σχέσεις έχουν κατά νου και το θέμα της τεκνοποίησης. Μπορεί δηλαδή να σκέφτονται, αν είναι έτσι τώρα, σκέψου να κάνει και κανα δυο παιδιά, άστο καλύτερα. Αλλά είπαμε, όλα είναι σχετικά και τυχερά!
+1 :thumbup:Quote:
Originally posted by ria
εαν εμεις δεν εχουμε κομπλεξ.... δεν αντιμετωπίζουμε σπουδαία προβλήματα σε όλους τους τομείς. Γενικά ολες οι κατηγορίες ανθρώπων αντιμετωπίζουν προβλήμτα κατα διαστήματα... ψηλές (τις λένε άχαρες, χαζές, ατσούμπαλες κτλ) κοντές (τάπες, γυναίκες τσέπης, απλά ''κοντές'' κτλ κτλ!!!!) χοντρές (ας μην αναλύσω τι μας λένε!!), ξανθιές (χαζές, άχρωμες, κτλ κτλ), αδύνατες (κοκαλιάρες, καχιεκτικές κτλ κτλ) μελαχρινές (μαυροτσούκαλες, γυφτάκια κτλ κτλ), και ούτω καθεξής....
να σας πω όμως κάτι?
Αυτή η μοναδικότητα είναι κ η ομορφιά της φύσης μας!!
όλοι είμαστε διαφορετικοί κ χαρισματικοί σε διαφορετικούς τομεις...
εαν είμασταν ολοι τελειοι θα ηταν ολα τόσο ......γκρίζα.... τοσο μουντα , αχρωμα κ αγευστα...
Λατρευω που είμαστε ολοι διαφορετικοί!!! Λατρευω που δεν εχω ταλέντο στο τραγούδι κ εχω στη ζωγραφική.
Λατρευω που το χρώμα των ματιών μου είναι σκατουλί κ κανενας αλλος δεν εχει το ίδιο σκατουλί χρώμα στα μάτια του!!!!
Λατρευω που είμαι αυτη που είμαι κ λατρευω που δεν αρεσω σε ολο το κόσμο!!!
Πάνω απόλα ομως λατρευω εμένα!!!
Σας φιλώ κ όχι... δεν πιστευω πως υπάρχει ρατσισμός.... ζηλια κακία και δυστυχισμένοι ανθρωποι που έχουν ανάγκη να ασχοληθούν με τα προβλήματα των αλλων αντι των δικών τους.
OXI
''το λακωνίζειν εστί φιλοσοφείν''. ΘΕΟΣ :cool2:
αγαπητη λιανα,ειμαι πεπεισμενη πως υπαρχει απιστευτα μεγαλος ρατσισμος προς ατομα με παραπανω κιλα, ο οποιος ομως προερχεται απο ρατσιστες..δλδ οκ, τα ατομα με παραπανισια κιλα κατα κανονα εχουν ενα κομπλεξ (βαζω κ τον εαυτο μου μεσα)..βιωνουμε ομως ενα ρατσισμο απο επισης κομπλεξικα ατομα..οκ,δεν γεννηθηκαμε ολοι με τον τελειο μεταβολισμο..καποιοι εχουν ταση προς την παχυσαρκια..καποιοι βεβαια εχουν μια ταση προς την ηλιθιοτητα και εκει ανηκουν ολοι αυτοι οι ρατσιστες..εγω απο τη στιγμη που πηρα 30 κιλα δεν ξανασταυρωσα σχεση, ενω παλαιοτερα ειχα επιτυχιες στο αντιθετο φυλο..επισης, επειδη παντοτε ημουν χυμωδης, ποτε δεν υπηρξα σιφλιδα και ζηλευα που καποιες κοπελες ηταν ετσι, μια "φιλη" μου τσακωθηκε μαζι μου επειδη γκρινιαζα για το σωμα μου (ενω ημουν στα φυσιολογικα κιλα μου τοτε), αντι να με στηριξει και να μου πει 5 κουβεντες για να ανυψωσει το ηθικο μου...οσο για τη δουλεια..εχω παει σε τοσες δουλειες κ κυριολεκτικα εχω παρακαλεσει να με προσλαβουν γιατι οντας φοιτητρια στην επαρχια εχω καποιες οικονομικες δυσκολιες..το τι κοροιδια εχω φαει δεν μπορεις να φανταστεις..σε ποσα μαγαζια μου ειπαν οτι δεν θελουν προσωπικο και μετα ειδα οτι προσλαβανε καμια κοπελιτσα αδυνατουλα, δεν μπορεις να φανταστεις..μεχρι και ενας δασκαλος μου οταν πηγαινα πεμπτη δημοτικου,γυρισε και με ειπε μπροστα σε ολα τα παιδακια ντουλαπα..μετα τι να του πεις αυτου του παλιομ@@@@α ρατσιστη που ειναι και δασκαλος..οπως βλεπεις εγω και ποσα αλλα ατομα εχουμε βιωσει τον ρατσισμο..ελπιζω να μην εχεις μπει σε αυτη τη θεση,ουτε να βρεθεις ποτε..γιατι πραγματικα,οταν σου συμπεριφερονται ετσι θελεις πολυ απλα να τους σπασεις στο ξυλο..:flaming:
τζοάνα ακριβώς αυτά που γράφεις εννοούσα όταν άνοιγα το θέμα.Quote:
Originally posted by joanna1991
αγαπητη λιανα,ειμαι πεπεισμενη πως υπαρχει απιστευτα μεγαλος ρατσισμος προς ατομα με παραπανω κιλα, ο οποιος ομως προερχεται απο ρατσιστες..δλδ οκ, τα ατομα με παραπανισια κιλα κατα κανονα εχουν ενα κομπλεξ (βαζω κ τον εαυτο μου μεσα)..βιωνουμε ομως ενα ρατσισμο απο επισης κομπλεξικα ατομα..οκ,δεν γεννηθηκαμε ολοι με τον τελειο μεταβολισμο..καποιοι εχουν ταση προς την παχυσαρκια..καποιοι βεβαια εχουν μια ταση προς την ηλιθιοτητα και εκει ανηκουν ολοι αυτοι οι ρατσιστες..εγω απο τη στιγμη που πηρα 30 κιλα δεν ξανασταυρωσα σχεση, ενω παλαιοτερα ειχα επιτυχιες στο αντιθετο φυλο..επισης, επειδη παντοτε ημουν χυμωδης, ποτε δεν υπηρξα σιφλιδα και ζηλευα που καποιες κοπελες ηταν ετσι, μια "φιλη" μου τσακωθηκε μαζι μου επειδη γκρινιαζα για το σωμα μου (ενω ημουν στα φυσιολογικα κιλα μου τοτε), αντι να με στηριξει και να μου πει 5 κουβεντες για να ανυψωσει το ηθικο μου...οσο για τη δουλεια..εχω παει σε τοσες δουλειες κ κυριολεκτικα εχω παρακαλεσει να με προσλαβουν γιατι οντας φοιτητρια στην επαρχια εχω καποιες οικονομικες δυσκολιες..το τι κοροιδια εχω φαει δεν μπορεις να φανταστεις..σε ποσα μαγαζια μου ειπαν οτι δεν θελουν προσωπικο και μετα ειδα οτι προσλαβανε καμια κοπελιτσα αδυνατουλα, δεν μπορεις να φανταστεις..μεχρι και ενας δασκαλος μου οταν πηγαινα πεμπτη δημοτικου,γυρισε και με ειπε μπροστα σε ολα τα παιδακια ντουλαπα..μετα τι να του πεις αυτου του παλιομ@@@@α ρατσιστη που ειναι και δασκαλος..οπως βλεπεις εγω και ποσα αλλα ατομα εχουμε βιωσει τον ρατσισμο..ελπιζω να μην εχεις μπει σε αυτη τη θεση,ουτε να βρεθεις ποτε..γιατι πραγματικα,οταν σου συμπεριφερονται ετσι θελεις πολυ απλα να τους σπασεις στο ξυλο..:flaming:
Ας μη κοροιδεύομαστε, τα κιλά παίζουν ΤΕΡΑΣΤΙΟ ΡΟΛΟ στην καθημερινότητα μας, ακόμη και στην ίδια μας τη ζωή.
Δεν μπορώ ν' ακούω πως μια γυναίκα με πολλά κιλά έχει αυτοπεποίθηση και το περνάει και στους γύρω της.
Όχι, δεν έχει και νομίζω πως κοροιδεύουμε τον εαυτό μας όταν λέμε κάτι τέτοιο.
Βλέπω και γω αυτό που βλέπεις και συ: προ κιλών τα φλερτ έπεφταν βροχή, ακόμα και σε μια δημόσια υπηρεσία να πας όταν είσαι εμφανίσιμη σου μιλάνε διαφορετικά.
Όταν έχεις παραπάνω κιλά σε κοιτάζουν και τις περισσότερες φορές με υφάκι τύπου, "κοίτα τη χοντρή" κλπ.
Νομίζω πως υπάρχει τεράστιος ρατσιμός.
Κάποτε μια φιλη μου παχουλή είχε σκοτωθεί με έναν άλλο φίλο μου που προσέχει πολύ την εμφάνιση του.
Εκείνος της έλεγε με λίγα λόγια, αν δεν αγαπάς εσύ τον εαυτό σου και το σώμα σου γιατί απαιτείς να σε αγαπούν οι άλλοι?
κάνε πρώτη την αρχή.
κοιτα να σου πω την ενσταση μου πανω σε αυτα που λες...πιστευω πως υπαρχουν γυναικες που αισθανονται καλα με τα κιλα τους..δεν μπορει ολες εμεις με τα παραπανισια κιλα να καταριομαστε τη μοιρα μας..καποια θα γουσταρει διπλα burger χωρις ενοχες που χαλαει τη διαιτα..και στην τελικη αφου αυτος ή αυτη το γουσταρει εμενα δεν με αφορα..μου τη σπαει ομως το γεγονος να βαζουμε ολους τους ανθρωπους σε ενα καζανι..αυτο που ενας ρατσιστης δεν γνωριζει ειναι πως για παρουμε εγω και συ και τοσοι αλλοι τοσα κιλα,δεν ηταν απλα επειδη βλεπαμε και λιγουρευομασταν παστες..εγω π.χ παχυνα γιατι χωρισαν οι γονεις μου..ο καθενας εχει ενα προσωπικο λογο..με θυμωνει λοιπον το γεγονος οτι με κρινουν ατομα που δεν ξερουν τι εχω περασει για να γινω ετσι οπως ειμαι...και στην τελικη,τι σκατα εχω?..ουτε ειτζ εχω,ουτε τιποτα μεταδοτικο..απλα δεν ειμαι αδυνατη..οκ..πρεπει να το κανουν τοσο μεγαλο θεμα?
διαφωνω λοιπον με ολους αυτους που λενε πως αμα αισθανεσαι καλα με τον εαυτο σου, θα ειναι οκ κ οι αλλοι..μεγαλη παπαρια..οσο καλα και να αισθανεσαι με 20-30-40 κιλα παραπανω, παντοτε θα βρεθει ενα ζωον στο δρομο σου που δεν θα σε αποδεχεται ετσι οπως εισαι..
οποτε ναι,αν δεν γουσταρεις την εικονα που βλεπεις στον καθρεφτη αλλαξε τη..οχι τιποτα αλλο,απλα για να βουλωσεις τα στοματα αυτων των ηλιθιων...
ο Γκαντι ελεγε : "Γινε η αλλαγη που θες να δεις στον κοσμο"!!!!!
Συμφωνώ τζοάνα...:)
Το μεγαλύτερο λάθος των ανθρώπων όταν κρίνουν κάποιον με παραπανίσια κιλά, είναι πως σκέφτονται ότι είναι αναίσθητος και τρώει ότι θέλει.
Στο μεγαλύτερο ποσοστό των παχύσαρκων όμως το θέμα της υπερφαγίας είναι καθαρά θέμα μπούκωσης των συναισθημάτων του.
Εγώ πχ, όταν είμαι στεναχωρημένη ή αντιμετωπίζω πρόβλημα, η πρώτη διέξοδος είναι το φαγητό. Είναι η προσωρινή ηδονή που θα με κάνει να νιώσω καλύτερα και μετά θα σκεφτώ πως θα λύσω το πρόβλημα. Το θέμα όμως που προκύπτει είναι ο φαύλος κύκλος που όλες πέφτουμε μέσα.
Τρώω, νιώθω καλά και μετά ενοχές που έφαγα πολύ και παίρνω κιλά που με κάνουν δυστυχισμένη γιατί άντε να τα χάσω.
Δυσκολεύομαι να πιστέψω πως αρέσει σε κάποιον να έχει 20-30 κιλά παραπάνω και να χαίρονται όταν τρώνε πέντε μπέργκερ.
Όχι, μπορείς να νιώσεις το ίδιο καλά όταν φας μόνο ένα.
Επειδή έχω φίλες αδύνατες και τις βλέπω να απολαμβάνουν το φαγητό ή το ποτό τους χωρίς τύψεις γιατί δεν κάνουν υπερβολές, έχω διαπιστώσει πως υπάρχει αυτή η ισσοροπία.
Ο Γκάντι όταν έλεγε αυτό δεν εννοούσε τέτοιου είδους αλλαγές.
Είναι σα να καπνίζεις εκατό ρσιγάρα την ημέρα και επειδή ο απέναντι σε κοιτάζει στραβά να πεις "είμαι η αλλαγή που είπε ο Γκάντι. Δεν θα νιώσω άσχημα επειδή κάνω κακό στον εαυτό μου..."
την φραση του Γκαντι την εβαλα εννοώντας πως εμεις θα γινουμε η αλλαγη που θελουμε να δουμε στον κοσμο οσον αφορα τον ρατσισμο..ενα ρατσιστη δυσκολα θα τον αλλαξεις, μπορεις ομως να αλλαξεις τον εαυτο σου..γι αυτο αν θελουμε αυτος ο κοσμος να αλλαξει και να γινει καλυτερος,ξεκιναμε να αλλαξουμε πρωτα τον εαυτο μας και μετα τους αλλους,αν ειναι δυνατον....:D
Επέτρεψέ μου να διαφωνίσω σε αυτό, όντας γυναίκα που πάντα είχα παραπάνω κιλά (είμαι πάνω από 100 κιλά από τότε που ήμουνα 12 ετών). Ναι μπορεί να υπάρχουν ανθρώποι που θα σε κοροιδέψουν, όμως θα υπάρξουν και ανθρώποι που θα σε θαυμάσουν για αυτό που είσαι, που θα δούν την λάμψη και τον αέρα που εκπέμπεις, όσα κιλά και να είσαι. Από την ηλικία των 15 ετών ήμουνα συνεχώς σε σχέσεις, και συνεχώς το φλερτ με περιτρυγίριζε. αυτό γιατι? γιατί ποτέ δεν είχα νιώσει άσχημα με τον εαυτό μου. Με αγαπούσα όπως ήμουνα στην κάθε στιγμή και άφηνα αυτή την αγάπη για τον εαυτό μου να βγει έξω.Quote:
Originally posted by liana12345
.........Δεν μπορώ ν' ακούω πως μια γυναίκα με πολλά κιλά έχει αυτοπεποίθηση και το περνάει και στους γύρω της.
Όχι, δεν έχει και νομίζω πως κοροιδεύουμε τον εαυτό μας όταν λέμε κάτι τέτοιο.
Οπως υπάρχει κάπιος που θα κοροιδέψει μια χονρή, υπάρχε και αυτός που θα κοροιδέψει μια αδύνατη.
Δεν περιμένουμε να αρέσουμε και να μας αγαπήσει το 100% των ανθρώπων. Αυτό ούτε ο θεός δεν το κατάφερε. Συμασία έχει να υπάρχει έστω και 1 άτομο που να σε αποδέχετε όπως είσαι.
Οσο αφορά το θέμα δουλιάς, εγώ δεν ένιωσα ρατσισμό λόγο των κιλών μου, ένιωσα ρατσισμό λόγω του φύλου μου. Και αυτό είναι χειρότερο...
polinaki....
Δεν αντιλέγω σε αυτά που λες, (αν πραγματικά τα πιστεύεις), θα σου πω όμως πως αν εγώ ήμουν πάνω από εκατό κιλά μόνο καλά δεν θα αισθανόμουν.
Από που να στο πιασω?
Από τη δυσκολία στο περπάτημα, στο ντύσιμο, στα παπούτσια, στην άθληση, στο σεξ?
Ναι, να αγαπάμε τον εαυτό μας, αλλά τον αγαπάμε όταν τον επιβαρύνουμε με τόσα κιλά μόνο και μόνο γιατί δεν έχουμε τη δύναμη να τα χάσουμε?
Όσο για το φλερτ, λυπάμαι αλλά πάλι μου φαίνεται δύσκολο, γιατί εκτός από τα παραπανίσια κιλά τα δικά μου, έχω φίλη πάνω από εκατό κιλά και σε διαβεβαιώ πως όχι μόνο δεν τη φλερτάρουν, αλλά την κοιτάζουν και με ειρωνία κάθε φορά που βγαίνουμε έξω, ενώ έχει πολύ όμορφο πρόσωπο, τα μάτια των άλλων πέφτουν στο σώμα της και όχι για να το θαυμάσουν.
λοιπον... τόσο καιρό απέφευγα να μιλήσω για αυτό το θέμα όμως πλέον νομίζω ότι ήρθε η στιγμή... ΣΑΦΩΣ και ΥΠΑΡΧΕΙ ΡΑΤΣΙΣΜΟΣ... κ αυτό ξεκινάει από εμάς τους ίδιους... καλώς ή κακώς το πρώτο πράγμα που θα σε τραβίξει ή θα σε απωθήσει σε έναν άνθρωπο είναι η εμφάνισή του... κ αν σκεφτείς ότι το πάχος συνεπάγεται και άλλα αρνητικά στοιχεία, όπως είναι η παραμελημένη εμφάνιση (ως αυτοτιμωρία, ως παραίτηση κτλ) ή η περιορισμένη γκάμα σε ρούχα τα οποία συνήθως στοιχίζουν πολύ, ή η χαμηλή αυτοπεποίθηση γιατί ούτε εμάς μας αρέσει ο εαυτός μας, τότε ναι σπάνια κάποιος θα κοιτάξει ερωτικά μία γυναίκα με πάρα πολλά κιλά... (στους άντρες νομίζω και λόγω κοινωνικών στερεοτύπων και λόγω της σωματικής τους διάπλασης όλοι είναι πιο επιοικείς)... Δεν θα μπει καν στην διαδικασία να ασχοληθεί με την ομορφιά που μπορεί να κρύβει μέσα της. Εκτός αν ως άνθρωπος έχει προτίμηση στους παχουλούς ή αν γνωρίζει την κοπέλα από πριν και παχύνει στην πορεία... Για να μην θέσω την διαφορά στο σεξ... προσωπικά μετά από 28 κιλά που έχω πάρει μπορώ να σας διαβεβαιώσω ότι ούτε τις αντοχές έχω ούτε την ευκινησία και την ευλυγισία που είχα παλιότερα...
Το ίδιο ισχύει και για τους φίλους... όταν εγώ δεν μπορώ να ακολουθήσω την παρέα στις όποιες δραστηριότητες της είτε λόγω βραδικινησίας είτε λόγω χαμηλής αυτοπεποίθησης (πχ στην παραλία) είναι δύσκολο , όχι ανέφικτο αλλά σίγουρα δύσκολο, να κάνω πολλούς καινούριους φίλους... Έκτος αν πάλι έχω πολλούς φίλους από παλιά και πάχυνα στην πορεία.
Επίσης τον ρατσισμό τον συναντάς σε κάθε δραστηριότητά σου... Όταν πας να δεις για ρούχα, τα περισσότερα μαγαζιά έχουν ρούχα λιλιπούτεια... όταν πας να αγοράσεις προϊόν αδυνατιστικό σου δείχνουν στην φωτο μια κοπέλα 50 κιλά η οποία λέει έχασε πόντους.. όταν πας να αγοράσεις μπότες πρέπει να δικαιολογηθεις για την μεγάλη σου γάμπα ή το φαρδύ σου κουτεπιέ... και παέι λέγοντας.... Όσο κι αν δεν μας αρέσει ζούμε στην εποχή που προάγει το να είσαι αδύνατος... Κ ούτε είμαι υπέρ του να είσαι 1,70 και 50 κιλά... αλλά δυστυχώς βλέπω πως κοινωνικά αποδεκτές γίνονται οι αδύνατες (όχι οι αρρωστημένα αδύνατες) ή οι μέτριες σε πάχος γυναίκες και ίσως κάποιες παχούλες που έχουν τόσο μεγάλη αυτοπεποίηθηση που τα κιλά είναι το τελευταίο που προσέχεις πάνω τους....
Τέλος ας μην ξεχνάμε πως και οι ίδιες -μιλάω για τις γυναίκες- φερόμαστε ρατσιστικά στον εαυτό μας... αν μόνος μας στόχος ήταν η υγεία θα ήμασταν ικανοποιημένες με 70-90 κιλά... όμως οι περισσότερες τουλάχιστον επιθυμούμε να δούμε το 5 ή το 6 ανάλογα το ύψος μας στην ζυγαριά μας... Όλες θέλουμε να μπαίνουμε σε όποιο μαγαζί μας αρέσουν τα ρούχα και να ψωνίζουμε (ας είναι και το xxl, δεν έχει σημασία, αρκεί να νιώθεις ότι βρίσκεις).. Και δεν λέω ότι αυτό είναι κακό...Το να θες να σου αρέσεις και να νιώθεις ότι έχεις θέση σε αυτή την κοινωνία χωρίς ειδικές προύποθεσεις δεν είναι κακό, φυσιολογικό είναι... Απλά το θέμα είναι όλο αυτό να λειτουργεί κινητοποιητικά στη ζωή μας και όχι κατακρεουργιστικά!... Αυτά έχω να πω.... ελπίζω να μην σας κούρασα και θα ήθελα να μοιραστώ μαζί σας ότι μετά από πολύ καιρό έβαλα τα 12ποντα μου χωρίς να νιώσω "τεράστια"... αυτά...
διαφωνώ στο εξής... το να σε αποδέχεται 1 ή 2 ή 3 δεν μου λέει κάτι, γιατί αναγκαστικά θα πρέπει να κάνω έκπτωση στα όποια στάνταρ μου γιατί δεν έχω άλλη επιλογή..... τι να το κάνω αν έχω σχέση με κάποιον επειδή ήταν ο μόνος που με φλέρταρε εδώ και χρόνια και σκέφτομαι που θα ξαναβρώ αλλον?Quote:
Originally posted by polinaki1983
Συμασία έχει να υπάρχει έστω και 1 άτομο που να σε αποδέχετε όπως είσαι.
Quote:
Originally posted by liana12345
Από τη δυσκολία στο περπάτημα, στο ντύσιμο, στα παπούτσια, στην άθληση, στο σεξ? Ναι, να αγαπάμε τον εαυτό μας, αλλά τον αγαπάμε όταν τον επιβαρύνουμε με τόσα κιλά μόνο και μόνο γιατί δεν έχουμε τη δύναμη να τα χάσουμε? Όσο για το φλερτ, λυπάμαι αλλά πάλι μου φαίνεται δύσκολο, γιατί εκτός από τα παραπανίσια κιλά τα δικά μου, έχω φίλη πάνω από εκατό κιλά και σε διαβεβαιώ πως όχι μόνο δεν τη φλερτάρουν, αλλά την κοιτάζουν και με ειρωνία κάθε φορά που βγαίνουμε έξω, ενώ έχει πολύ όμορφο πρόσωπο, τα μάτια των άλλων πέφτουν στο σώμα της και όχι για να το θαυμάσουν.
λέμε το ίδιο πράγμα....
Quote:
Originally posted by konina
λοιπον... τόσο καιρό απέφευγα να μιλήσω για αυτό το θέμα όμως πλέον νομίζω ότι ήρθε η στιγμή... ΣΑΦΩΣ και ΥΠΑΡΧΕΙ ΡΑΤΣΙΣΜΟΣ... κ αυτό ξεκινάει από εμάς τους ίδιους... καλώς ή κακώς το πρώτο πράγμα που θα σε τραβίξει ή θα σε απωθήσει σε έναν άνθρωπο είναι η εμφάνισή του... κ αν σκεφτείς ότι το πάχος συνεπάγεται και άλλα αρνητικά στοιχεία, όπως είναι η παραμελημένη εμφάνιση (ως αυτοτιμωρία, ως παραίτηση κτλ) ή η περιορισμένη γκάμα σε ρούχα τα οποία συνήθως στοιχίζουν πολύ, ή η χαμηλή αυτοπεποίθηση γιατί ούτε εμάς μας αρέσει ο εαυτός μας, τότε ναι σπάνια κάποιος θα κοιτάξει ερωτικά μία γυναίκα με πάρα πολλά κιλά... (στους άντρες νομίζω και λόγω κοινωνικών στερεοτύπων και λόγω της σωματικής τους διάπλασης όλοι είναι πιο επιοικείς)... Δεν θα μπει καν στην διαδικασία να ασχοληθεί με την ομορφιά που μπορεί να κρύβει μέσα της. Εκτός αν ως άνθρωπος έχει προτίμηση στους παχουλούς ή αν γνωρίζει την κοπέλα από πριν και παχύνει στην πορεία... Για να μην θέσω την διαφορά στο σεξ... προσωπικά μετά από 28 κιλά που έχω πάρει μπορώ να σας διαβεβαιώσω ότι ούτε τις αντοχές έχω ούτε την ευκινησία και την ευλυγισία που είχα παλιότερα...
Το ίδιο ισχύει και για τους φίλους... όταν εγώ δεν μπορώ να ακολουθήσω την παρέα στις όποιες δραστηριότητες της είτε λόγω βραδικινησίας είτε λόγω χαμηλής αυτοπεποίθησης (πχ στην παραλία) είναι δύσκολο , όχι ανέφικτο αλλά σίγουρα δύσκολο, να κάνω πολλούς καινούριους φίλους... Έκτος αν πάλι έχω πολλούς φίλους από παλιά και πάχυνα στην πορεία.
Επίσης τον ρατσισμό τον συναντάς σε κάθε δραστηριότητά σου... Όταν πας να δεις για ρούχα, τα περισσότερα μαγαζιά έχουν ρούχα λιλιπούτεια... όταν πας να αγοράσεις προϊόν αδυνατιστικό σου δείχνουν στην φωτο μια κοπέλα 50 κιλά η οποία λέει έχασε πόντους.. όταν πας να αγοράσεις μπότες πρέπει να δικαιολογηθεις για την μεγάλη σου γάμπα ή το φαρδύ σου κουτεπιέ... και παέι λέγοντας.... Όσο κι αν δεν μας αρέσει ζούμε στην εποχή που προάγωγει το να είσαι αδύνατος... Κ ούτε είμαι υπέρ του να είσαι 1,70 και 50 κιλά... αλλά δυστυχώς βλέπω πως κοινωνικά αποδεκτές γίνονται οι αδύνατες (όχι οι αρρωστημένα αδύνατες) ή οι μέτριες σε πάχος γυναίκες και ίσως κάποιες παχούλες που έχουν τόσο μεγάλη αυτοπεποίηθηση που τα κιλά είναι το τελευταίο που προσέχεις πάνω τους....
Τέλος ας μην ξεχνάμε πως και οι ίδιες -μιλάω για τις γυναίκες- φερόμαστε ρατσιστικά στον εαυτό μας... αν μόνος μας στόχος ήταν η υγεία θα ήμασταν ικανοποιημένες με 70-90 κιλά... όμως οι περισσότερες τουλάχιστον επιθυμούμε να δούμε το 5 ή το 6 ανάλογα το ύψος μας στην ζυγαριά μας... Όλες θέλουμε να μπαίνουμε σε όποιο μαγαζί μας αρέσουν τα ρούχα και να ψωνίζουμε (ας είναι και το xxl, δεν έχει σημασία, αρκεί να νιώθεις ότι βρίσκεις).. Και δεν λέω ότι αυτό είναι κακό...Το να θες να σου αρέσεις και να νιώθεις ότι έχεις θέση σε αυτή την κοινωνία χωρίς ειδικές προύποθεσεις δεν είναι κακό, φυσιολογικό είναι... Απλά το θέμα είναι όλο αυτό να λειτουργεί κινητοποιητικά στη ζωή μας και όχι κατακρεουργιστικά!... Αυτά έχω να πω.... ελπίζω να μην σας κούρασω και θα ήθελα να μοισραστώ μαζί σας ότι μετά από πολύ καιρό έβαλα τα 12ποντα μου χωρίς να νιώσω "τεράστια"... αυτά...
+++1000
συμφωνώ απόλυτα.
Κοίτα υπήρξα μέχρι και 150 κιλά, και ούτε μια μέρα δεν έμεινα χωρίς ερωτικό σύντροφο, και ούτε είχα τισ δυσκολίες που αναφέρεις για το περπάτημα, το ντύσιμο κτλ.Quote:
Originally posted by liana12345
polinaki....
Δεν αντιλέγω σε αυτά που λες, (αν πραγματικά τα πιστεύεις), θα σου πω όμως πως αν εγώ ήμουν πάνω από εκατό κιλά μόνο καλά δεν θα αισθανόμουν.
Από που να στο πιασω?
Από τη δυσκολία στο περπάτημα, στο ντύσιμο, στα παπούτσια, στην άθληση, στο σεξ?
Ναι, να αγαπάμε τον εαυτό μας, αλλά τον αγαπάμε όταν τον επιβαρύνουμε με τόσα κιλά μόνο και μόνο γιατί δεν έχουμε τη δύναμη να τα χάσουμε?
Όσο για το φλερτ, λυπάμαι αλλά πάλι μου φαίνεται δύσκολο, γιατί εκτός από τα παραπανίσια κιλά τα δικά μου, έχω φίλη πάνω από εκατό κιλά και σε διαβεβαιώ πως όχι μόνο δεν τη φλερτάρουν, αλλά την κοιτάζουν και με ειρωνία κάθε φορά που βγαίνουμε έξω, ενώ έχει πολύ όμορφο πρόσωπο, τα μάτια των άλλων πέφτουν στο σώμα της και όχι για να το θαυμάσουν.
Οσο για τα κιλά, δεν αγαπάω τον εαυτό μου μόνο και μόνο γιατί δεν είχα την δύναμη ποτέ να χάσω τα κιλά μου. Τον αγαπάω γιατί πραγματικά αξίζει. Ξέρω πως πολλά άτομα εδώ μέσα ποτέ δεν πίστεψαν για αυτό που λέω, με είπαν και ψεύτρα και από όλα. Ομως δεν πάβω να είμαι ο εαυτός μου και σε όπιον αρέσω.
Με μένα είμαι τέτιος άνθρωπος που κάπιος ή θα με λατρέψει με το πρώτο χαίρετε, ή θα με μισήσει με το πρώτο χαίρετε. Δεν υπάρχει μέση λύση.
Το φλερτ πάντα υπήρχε, πάντα υπάρχει και πάντα θα υπάρχει στην ζωή μου, και αυτό δεν πρόκειτε να το αλλάξει η άποψη κανενώς.
Μπορείς να διαβάσεις το δικό μου τόπικ αν θες, και θα καταλάβεις πως βλέπω την ζωή και τί άνθρωπος είμαι.
Και ξέρω πως επειδή μέσα σου θα διερωτάσε γιατί έκανα το χειρουργείο αφού με αγαπάω, θα σου πω πως ακριβώς για αυτό τον λόγο το έκανα. επειδή με αγαπάω και ξέρω πως μεγαλώνοντας αυξάνονται οι πειθανότητες για διάφορες επιπλοκές της παχυσαρκίας. Αλλοστε γιαυτό και ο στόχος μου δεν είναι το 65-70 που θα έπρεπε να έιναι με βάση το 1.67 ύψος που έχω, αλλά το 85, που αν και πάλυ παχύσαρκη θα είμαι. απλά θέλω ένα πιο υγιή οργανισμό ανεξαρτήτων κιλών, πράγμαπου έχω είδη κερδίσει με βάση τις τελευταίες μου αναλύσεις.
Ποτέ δεν είπα πως θα πρέπει να έχεις σχέση με κάπιον ο οποίος είναι κάτω από τις προσδοκίες σου, μόνο και μόνο γιατί μόνο αυτός σε αποδέχετε. Εμένα προσωπικά οι σχέσεις μου όλες ήταν με πολύ ωραίους άντρες.Quote:
Originally posted by konina
διαφωνώ στο εξής... το να σε αποδέχεται 1 ή 2 ή 3 δεν μου λέει κάτι, γιατί αναγκαστικά θα πρέπει να κάνω έκπτωση στα όποια στάνταρ μου γιατί δεν έχω άλλη επιλογή..... τι να το κάνω αν έχω σχέση με κάποιον επειδή ήταν ο μόνος που με φλέρταρε εδώ και χρόνια και σκέφτομαι που θα ξαναβρώ αλλον?Quote:
Originally posted by polinaki1983
Συμασία έχει να υπάρχει έστω και 1 άτομο που να σε αποδέχετε όπως είσαι.
Και να ξέρεις πως αν υπάρχει έστω και ένα άτομο που θα σε αποδεκτεί, θα πει πως κάπου εκεί έξω υπάρχουν κιάλλα πολλά άτομα που θα σε αποδεκτούν. Αυτό όμως μπορεί να γίνει μόνο αν αποδεκτείς εσύ τον εαυτό σου. Αυτό εννοώ στο προηγούμενό μου μύνημα.
οκ αυτό δεν το είχα καταλάβει έτσι... τι να πω ίσως είσαι πολύ τυχερή.. εγώ πάντως πολύ περισσότερες κατακτήσεις είχα όταν ήμουν 62 κιλά παρά στα 85 και 56 που είχα φτάσει κάποτε... κ επίσης μπορώ να σε διαβεβαιώσω ότι οι κατακτήσεις διαφοροποιήθηκαν όχι μόνο ποσοτικά (που δεν μου λέει και κάτι) αλλά κυρίως ποιοτικά...
Κ επίσης όταν μιλάω για ρατσισμό μιλάω όχι μόνο για αυτό που δεχόμαστε αλλά και αυτόν που προάγουμε... προσωπικα όσο επιφανειακό κι αν ακουγεται δεν θα έμπαινα στην διαδικασία να γνωρίσω κάποιον όσον αφορά τα ερωτικά μου, αν ήταν υπερεβολικά παχύς απεριποίητος και με χαμηλή αυτοπεποίθηση... οπότε φαντάζομαι ότι το ίδιο θα ελεγαν και κάποιοι για εμένα πριν λίγο καιρό...(δεν έχω αδυνατήσει τρελά απλά φροντίζομαι και έχω αρχίσει να μου αρέσω).
πωλινάκι.....
Δεν θα σε πω ψεύτρα, θα σε πω όμως εγωίστρια. Έχω περάσει από το στάδιο που λες, (έτσι είμαι και σε όποοιν αρέσω) και βγήκα αμέσως όσον αφορά στην εμφάνιση μου, γιατί είδα αυτό που λέει και η κορίνα: αλλάζεις τάργκετ γκρουπ τουλάχιστον στους άντρες. Συνήθως σου την πέφτουν άτομα που δεν μπορούν να έχουν γυναίκες όπως τις θέλουν και κατευθύνονται σε μια άλλη κατηγορία που σίγουρα θα έχουν επιτυχίες καθώς οι παχουλές γυναίκες δεν έχουν αι μεγάλη πέραση.
Δεν πιστεύω πως ένας ωραίος άντρας, (αν δεν έχει φετίχ με τις παχουλές), θα διαλέξει κάποια 150 κιλά ενώ μπορεί να είναι με μια πολύ όμορφη γυναίκα που τον καλύπτει εκτός των άλλων και εμφανισιακά.
Γιατί μπορεί να είσαι η σούπερ-γκόμενα μέσα σου αλλά μη μου πεις πως υπάρχουν ωραίοι άντρες, (επαναλαμβάνω χωρίς φετίχ), που να επιλέξουν τα 150 από τα 60.
Αυτό από μόνο του ακυρώνει τα όσα λες.
Όσο για την εγχείριση που έκανες , μπράβο σου και εύχομαι να πάνε όλα καλα.
Λες πως την έκανες για την υγεια σου. Το ίδιο λέμε. Ένας άνθρωπος που φτάνει τόσα κιλά πρώτα απ' όλα δεν αγαπάει τον εαυτό του για να φτάσει μέχρι εκεί να τον ταλαιπωρεί και να παίζει με την υγεία του.
Όσον αφορά την ευλιγισία στο σεξ με 150 κιλά, συγνώμη αλλά σαν ανέκδοτο μου ακούγεται.
δεν μπορώ να σου αλλάξω άποψη, αλλά δεν έχεις δικαίωμα να με αμφισβητείς λέγοντάς με κιόλας εγωίστρια. Και όχι δεν άλλαξα ταρκετ γκρουπ αντρών και το ότι εβγαινα με πολύ ωραίους άντρες θα μπορούσα να στο αποδείξω αν ήθελα και με τις φώτο που έχω. ομως δεν αξίζει καν να ασχολούμε. Και κατι άλλο, ένας άνθρωπος που φτάνει στα 100-150-200 κιλά, υπάρχουν πολλοί παράγοντες που φτάνει την τότε δεδομένη στιγμή, και δεν πρόκειτε να το συζητήσω αυτό, γιατί πολύ απλά δεν είναι το θέμα μας.Quote:
Originally posted by liana12345
πωλινάκι.....
Δεν θα σε πω ψεύτρα, θα σε πω όμως εγωίστρια. Έχω περάσει από το στάδιο που λες, (έτσι είμαι και σε όποοιν αρέσω) και βγήκα αμέσως όσον αφορά στην εμφάνιση μου, γιατί είδα αυτό που λέει και η κορίνα: αλλάζεις τάργκετ γκρουπ τουλάχιστον στους άντρες. Συνήθως σου την πέφτουν άτομα που δεν μπορούν να έχουν γυναίκες όπως τις θέλουν και κατευθύνονται σε μια άλλη κατηγορία που σίγουρα θα έχουν επιτυχίες καθώς οι παχουλές γυναίκες δεν έχουν αι μεγάλη πέραση.
Δεν πιστεύω πως ένας ωραίος άντρας, (αν δεν έχει φετίχ με τις παχουλές), θα διαλέξει κάποια 150 κιλά ενώ μπορεί να είναι με μια πολύ όμορφη γυναίκα που τον καλύπτει εκτός των άλλων και εμφανισιακά.
Γιατί μπορεί να είσαι η σούπερ-γκόμενα μέσα σου αλλά μη μου πεις πως υπάρχουν ωραίοι άντρες, (επαναλαμβάνω χωρίς φετίχ), που να επιλέξουν τα 150 από τα 60.
Αυτό από μόνο του ακυρώνει τα όσα λες.
Όσο για την εγχείριση που έκανες , μπράβο σου και εύχομαι να πάνε όλα καλα.
Λες πως την έκανες για την υγεια σου. Το ίδιο λέμε. Ένας άνθρωπος που φτάνει τόσα κιλά πρώτα απ' όλα δεν αγαπάει τον εαυτό του για να φτάσει μέχρι εκεί να τον ταλαιπωρεί και να παίζει με την υγεία του.
Όσον αφορά την ευλιγισία στο σεξ με 150 κιλά, συγνώμη αλλά σαν ανέκδοτο μου ακούγεται.
ΚΑι συγνώμη που θα στο πω, αλλά εγωιστής είναι αυτός που έχει την απαίτηση να τον αποδεκτούν οι άλλοι, και παραπονιέτε γιατί να μην τον αποδέχονται, ενώ ο ίδιος δεν μπορεί να αποδεκτεί τον εαυτο του. Αυτός είναι ο εγωιστής.
εγώ θα μείνω σε αυτό και θα σου πω, χωρίς να θέλω να περάσω τα όρια, ότι αν είναι όντως έτσι-που δεν έχω λόγο να πιστεύω το αντίθετο-, τότε έχεις βιώσει μόνο αυτήν την πραγματικότητα, δηλαδή προφανώς και μια κοπέλα παχύσαρκη μπορεί να έχει σχέση ή μπορεί να κάνει σεξ, ή μπορεί να πάει για περπάτημα, όχι όμως με τον ίδιο τρόπο που μπορεί μια κοπέλα μέτρια...κ αν είχες τόσες κατακτήσεις στα 150 κιλά, τότε πίστεψε με στα 70 θα είχες πολύ περισσότερες, κι αν το σεξ που κάνεις στα 120 κιλά σε ικανοποιεί, στα 70 θα σου φαίνεται ονειρεμένο...κτλ κτλ... απλά λέω ότι είναι πολύ εύκολο για κάποιον να δει την "διαφορά" στην συμπεριφορά των άλλων όταν ουσιαστικά έχουν συμβεί "αλλαγές"... Αν πάντα είχες πολλά περιττά κιλά, τότε συγνώμη που στο λέω, αλλά δεν γνωρίζεις πως είναι ο κόσμος σου όταν είσαι αδύνατος...κ επειδή βλέπω ότι έχεις πολύ δύναμη μέσα σου σου εύχομαι ολόψυχα να συνεχίσεις έτσι και να χάσεις όλα τα κιλά σου, καθώς και να αποκτήσεις νέες εμπειρίες ακόμη πιο όμορφες από τις ήδη υπάρχουσες....Quote:
Originally posted by polinaki1983
(είμαι πάνω από 100 κιλά από τότε που ήμουνα 12 ετών).
κακα τα ψεμματα ρατσισμος υπαρχει, τουλαχιστον εγω τον βιωσα 1-2 φορες σε καταστημα ρουχων και σε δουλεια, απο αντρες δεν υπαρχει απλα οποιοι δε γουσταρουν δεν ασχολουντε και οποιοι γουσταρουν ασχολουνται! παντου τα παντα εννοειτε, και θα συναντησεις και οχι.
και επειδη εμεις οι γυναικες μεταξυ μας ειμαστε σκυλες, και ευτηχως παντα ειχα αντρες φιλους και περασα καλα με φιλιες, παντα απο γυναικες αντιμετωπιζα ρατσισμο .
και οσο βλεπεις και αλλαζει η συμπεριφορα απεναντι σου οσο χανεις βαρος ειναι ακομα πιο τραγικο. απλα δεν ασχολουμε κ ολα καλα.
ουτε εκδικηση και παπαριες που λενε.. κλαιν μαιν οποιος γουσταρει :yes::yes:
Το ξέρω πως δεν γνωρίζω πως είναι να είσαι αδύνατος, άλλοστε το έχω δηλώσει πολλές φορές, όπως έχω δηλώσει ότι αυτό με φοβίζει γιατί δεν θα ξέρω πως να φερθώ. Ξέρω όμως πώς είναι να είσαι μια ζωή παχύσαρκος. και έχω δει πως έστω και μια ζωή παχύσαρκη, δεν στερήθηκα τίποτα από αυτά που ήθελα να κάνω. Ναι ίσως στα 70 κιλά να τα έκανα με διαφορετικό τρόπο, αλλά δεν συμαίνει πως δεν μπορώ να τα κάνω και τώρα στα 107 ή πριν στα 125.
Ισως γιαυτό και να μην ένιωσα ποτέ άσχημα με τον εαυτό μου. Ισως γιαυτό ποτέ δεν είχα όλα τα κομπλεξ που συνήθως συνοδέυουν ένα παχύσαρκο.
Απλά ξέρω πως όσα κιλά και να φτάσω, όπου και να σταματίσει η ζυγαριά, πάντα θα είμαι η ίδια Πωλίνα που αγαπάει τον εαυτό της.
πωλίνα....
Δεν έχεις καταλάβει ακόμη τι λέω.
Δεν σε κατηγορώ, όπως και κανέναν άνθρωπο με κιλά. ʼνοιξα αυτό το θέμα για το ρατσισμό που βιώνουν οι άνθρωποι με κιλά και κατά πόσο επηρεάζονται από αυτόν.
Εσύ λες πως δεν επηρεάζεσαι, εγώ δεν το πιστεύω. Εκεί είναι η διαφορά μας.
Όμως, ούτε εγώ ούτε εσύ μπορούμε να το αποδείξουμε με επιχειρήματα οπότε η κάθε μία λέει την αποψη της και οφείλουμε να τη σεβαστούμε.
Να σε ρωτήσω κάτι?
Πόσο χρονών είσαι?
Ναι δεν επιρεάζομαι ούτε από τον ρατσισμό για τους παχουλούς, ούτε από οπιονδήποτε άλλο ρατσισμό. Γιατί δηλαδή πρέπει να αφήσω την ζωή μου να επιρεαστεί από τρίτους? Αυτό είναι που δεν καταλαβαίνω.
28 είμαι. εσύ?
Καλά κάνεις και σου εύχομαι να είσαι πάντα έτσι.Quote:
Originally posted by polinaki1983
Ναι δεν επιρεάζομαι ούτε από τον ρατσισμό για τους παχουλούς, ούτε από οπιονδήποτε άλλο ρατσισμό. Γιατί δηλαδή πρέπει να αφήσω την ζωή μου να επιρεαστεί από τρίτους? Αυτό είναι που δεν καταλαβαίνω.
28 είμαι. εσύ?
Ξέρεις πως τα κιλά σε κάνουν πολύ μεγαλύτερη?
Όχι μόνο εσένα, όλες μας.
Δηλαδή εσύ μπορείς να δεις τον εαυτό σου δίπλα σε έναν 28αρη συνομιλικό σου?
Είδα τις φώτο σου, είσαι πολύ γλυκιά και σίγουρα αν αδυνατίσεις θα γίνεις ακόμη καλύτερη.
Προσωπικα ειμαι και γω 28 και φαινομαι το λιγοτερο 24-25 :) Ο αδελφος μου ειναι 2χρονια μικροτερος και ολοι νομιζουν οτι εγω ειμαι 2χρονια πιο μικρη του(δλδ 24).
Εγω παντως θα συμφωνησω οτι υπαρχει ρατσισμος και προπαντων στο θεμα σχεσεις.
Δεν μου άρεσαν ποτε οι συνομίλικοι μου. Ο άντρας μου είναι 33 ετών.
Οσο για το ότι με δείχνουν τα κιλά μεγαλύτερη το ξέρω, άλλοστε φένετε η διαφορά στο πρόσωπο και από τα 125 στα 108, πόσο μάλλον αν γίνει μεγαλύτερη η διαφορά. Αυτό όμως δεν έχει καμία σχέση με τον ρατσισμό, και το αν με αποδέχονται οι άλλοι ή οχι.
Εσύ όμως δεν μου απάντησες τί ηλικία έχεις.
28 και γω ..ολα τα συνομιλικα στην πιστα! κοριτσια πιστευω οτι πολλες φορες εχει να κανει με τα χαρακτηριστικα του προσωπου και οχι με τα κιλα αν μεγαλοδειχνεις η οχι, εστω με το δερμα, ξερω γω? ετσι πιστευω.. :blush:
εγώ είμαι 35 και έχω δει τον εαυτό μου όταν αδυνατίζει να φαίνεται μικρότερος και όταν παχαίνω μεγαλύτερος.Quote:
Originally posted by polinaki1983
Δεν μου άρεσαν ποτε οι συνομίλικοι μου. Ο άντρας μου είναι 33 ετών.
Οσο για το ότι με δείχνουν τα κιλά μεγαλύτερη το ξέρω, άλλοστε φένετε η διαφορά στο πρόσωπο και από τα 125 στα 108, πόσο μάλλον αν γίνει μεγαλύτερη η διαφορά. Αυτό όμως δεν έχει καμία σχέση με τον ρατσισμό, και το αν με αποδέχονται οι άλλοι ή οχι.
Εσύ όμως δεν μου απάντησες τί ηλικία έχεις.
Κοίτα, μπορεί να σου αρέσουν οι μεγαλύτεροι άντρες, μπορεί και να μη μπορείς να είσαι με συνομίλικους και να συμβιβάστηκες με αυτό.
Το θέμα που συζητάμε δεν είναι αν μας αρέσει ο εαυτός μας, αλλά αν αρέσουμε στους άλλους και κατά πόσο επηρεάζουν τα κιλά τη ζωή μας και τις "επιλογές" που δεν έχουμε.
Το αν υπόκεινται σε ρατσισμό οι άνθρωποι με πολλά κιλά.
Εσύ λες πως τα έχεις βρει με τον εαυτό σου και σε αποδέχονται όπως είσαι.
Εγώ πάλι δεν το πιστεύω και όπως σου είπα και πριν σέβομαι την άποψη σου, αλλά δεν μπορείς να με κάνεις να την υιοθετήσω.
Αυτό λέγεται δημοκρατικός διάλογος...:)
Ωραία τότε μπορείς να μου υποδίξεις τί είναι αυτό που σε κάνει να μην πιστεύεις ότι με αποδέχονται όπως είμαι?
Και για να σου απαντήσω, ποτέ δεν μου άρεσαν οι άντρες την ηλικίας μου, δεν είναι θέμα συμβιβασμού, απλά δεν μπορώ να συζιτήσω μαζί τους.
Και δεν είπα ότι δεν υπόκεινται σε ρατσισμό οι άνθρωποι με πολλά κιλά. Είπα πως όπως υπόκεινται οι άνθρωποι με πολλά κιλά, άλλο τόσο υπόκεινται και οι αδύνατοι, και οι μαυροι, και οι άραβες κτλ. Γιατί πρέπει να αφίνω τα κόμπλεξ του άλλου (γιατί περί κόμπλεξ πρόκειτε ο ρατσισμός) να επιρεάσουν την δικιά μου ζωή?
Αν επέτρεπα αυτό να συμβεί, αυτό θα σύμαινε πως θα έπρεπε να κλειστώ μεστο σπίτι, και να κλείσω και τον άντρα μου και τον γιο μου μαζί και να μένουμε εκεί, επειδή κάπιοι άλλοι έχουν κόμπλεξ με τα κιλά μου, με την εθνηκότητα του άντρα μου και με το επώνυμο του γιού μου. Ε όχι, αυτό δεν γίνετε!
Και κάτι άλλο που ξαναείπα και πιο πάνω, ζούμε και σε διαφορετικές κοινωνίες. Δεν ξέρω πως είναι εκεί τα πράγματα, εγώ ξέρω το τί ζω εδώ.
Quote:
Originally posted by polinaki1983
Ωραία τότε μπορείς να μου υποδίξεις τί είναι αυτό που σε κάνει να μην πιστεύεις ότι με αποδέχονται όπως είμαι?
Και για να σου απαντήσω, ποτέ δεν μου άρεσαν οι άντρες την ηλικίας μου, δεν είναι θέμα συμβιβασμού, απλά δεν μπορώ να συζιτήσω μαζί τους.
Και δεν είπα ότι δεν υπόκεινται σε ρατσισμό οι άνθρωποι με πολλά κιλά. Είπα πως όπως υπόκεινται οι άνθρωποι με πολλά κιλά, άλλο τόσο υπόκεινται και οι αδύνατοι, και οι μαυροι, και οι άραβες κτλ. Γιατί πρέπει να αφίνω τα κόμπλεξ του άλλου (γιατί περί κόμπλεξ πρόκειτε ο ρατσισμός) να επιρεάσουν την δικιά μου ζωή?
Αν επέτρεπα αυτό να συμβεί, αυτό θα σύμαινε πως θα έπρεπε να κλειστώ μεστο σπίτι, και να κλείσω και τον άντρα μου και τον γιο μου μαζί και να μένουμε εκεί, επειδή κάπιοι άλλοι έχουν κόμπλεξ με τα κιλά μου, με την εθνηκότητα του άντρα μου και με το επώνυμο του γιού μου. Ε όχι, αυτό δεν γίνετε!
Βλέπεις λοιπόν?
Το ίδιο λέμε.
Εγώ δεν σου είπα πως να φέρεσαι ΕΣΥ απέναντι στο ρατσιμό, φυσικά και πρέπει να κάνεις όλα τα παραπάνω. Αυτό που συζητάμε είναι αν υπάρχει και κατά πόσο μας επηρεάζει στη ζωή μας σε αντιπαραβολή του αν είχαμε κανονικό βάρος.
Εσύ πας να μου πεις πως είναι το ίδιο και γω απλά δεν συμφωνώ. Μάλιστα στο πρωτο σου ποστ έλεγες τα παρακάτω λόγια, που τώρα τα έχεις αλλάξει 100%
....""""""Επέτρεψέ μου να διαφωνίσω σε αυτό, όντας γυναίκα που πάντα είχα παραπάνω κιλά (είμαι πάνω από 100 κιλά από τότε που ήμουνα 12 ετών). Ναι μπορεί να υπάρχουν ανθρώποι που θα σε κοροιδέψουν, όμως θα υπάρξουν και ανθρώποι που θα σε θαυμάσουν για αυτό που είσαι, που θα δούν την λάμψη και τον αέρα που εκπέμπεις, όσα κιλά και να είσαι. Από την ηλικία των 15 ετών ήμουνα συνεχώς σε σχέσεις, και συνεχώς το φλερτ με περιτρυγίριζε. αυτό γιατι? γιατί ποτέ δεν είχα νιώσει άσχημα με τον εαυτό μου. Με αγαπούσα όπως ήμουνα στην κάθε στιγμή και άφηνα αυτή την αγάπη για τον εαυτό μου να βγει έξω. ........""""""""
Σε αυτά δεν συμφωνώ, αλλά και πάλι όπως είπαμε, είναι απλά η άποψη μου. Δεν σου ζητώ να την υιοθετήσεις.
Εγώ δεν βλέπω πουθενά να αλλάζω τα λόγια μου. Και στο πρώτο μου ποστ είπα πως ναι υπάρχουν άνθρωποι που θα κοροιδέψουν, και τώρα είπα πως ο ρατσισμός υπάρχει γενικός ΓΙΑ ΟΛΟΥΣ. Αυτό που προσπαθώ να πω, αλλά δεν το καταλαβαίνεις είναι ότι ο ρατσισμός υπάρχει για όλου και όλους ανεξερέτως βάρους/ύψους και πως δεν μπορούμε να αρέσουμε σε όλους 100%. Και ΄και στα 2 ποστ μου υποστιρίζω πως αυτό ΔΕΝ επιρεάζει την δικιά μου ζωή. ΠΟυ είναι η αντίθεση λοιπόν?
Επειδή όμως δεν μπορείς να αποδεκτείς πως ένα άτομο μπορεί να ζει όμορφα και να αισθάνετε όμορφα με αυτό που είναι, και αυτό γιατί πολύ απλά ΕΣΥ δεν μπορείς να το νιώσεις, και να δεκτείς τον εαυτό σου, τα ρείχνεις όλα στους άλλους.
Και σε ξαναρωτώ, πώς θες να αρέσεις στους άλλους και να σε σέβονται και να μην σε κοροιδεύουν όταν εσύ η ίδια δεν σου αρέσεις?
Λοιπόν δεν το συζητάω άλλο γιατί στο τέλος θα χαρακτηριστώ και πάλι ψεύτρα, εγωίστρια και ότι άλλο έχω χαρακτιριστεί κατά καιρούς εδώ μέσα.