Καλή χρονιά ! Άντε να ξεκολλάω σιγά σιγά ...

Καλησπέρα σας! Έχω ανακαλύψει αυτό το φόρουμ εδώ και καιρό και είπα σιγά σιγά να γίνω κι εγώ μέλος. Καλή χρονιά να έχουμε! Εδώ και 1μιση χρόνο είμαι σε διαδικασία απώλειας βάρους , ξεκίνησα από τα 128 και έχω φτάσει αισίως τα 102. Είμαι γυναίκα 24 ετών με ύψος 1,76, ξέχασα να το πω αυτό. Οπότε έχασα κάμποσα κιλά μόνη μου (εχοντας αρκετα μεγαλη εμπειρια με διαιτολόγους πριν απο αυτο) κυρίως γιατί η σκέψη και μόνο του "προγράμματος" μου ήταν πλέον αδιανόητη . Προσπαθούσα να ακολουθώ όσο πιο πολύ γίνεται σωστή διατροφή και όταν είχα τη διάθεση γινόμουν και λίγο πιο αυστηρή με τον εαυτό μου, όσο το άντεχα. Γυμναστήριο πάω 3-4 φορές την εβδομάδα , περπατάω όσο πιο πολύ μπορώ έξω , χρησιμοποιώ το ποδηλατο για τις μετακινησεις μου οταν ειναι οκ ο καιρός κλπ. Σύμφωνα με λιπομετρήσεις που κάνω κατα καιρούς σε διαιτολόγο έχω χάσει κατα κύριο λόγο λίπος γι αυτό υπάρχει και πολύ μεγάλη διαφορά στο σώμα μου. Από το καλοκαίρι και δω παρ' όλα αυτά έχω κολήσει στα 102 +-1 κιλό . Η υπομονή μου σχετικά με το θέμα έχει φτάσει να είναι πλέον οριακή οπότε πήγα στη διαιτολόγο λιγο πριν τα χριστουγεννα να εκπεμψω SOS . Μου έδωσε πρόγραμμα τελικά , όχι πολύ μακριά από αυτά που κάνω ήδη , απλώς λίγο να έχω τη λογική του αυστηρού προγράμματος για να μην ξεφευγω οσο γινεται . Από χθες λοιπόν έχω μπει σε συγκεκριμένο πρόγραμμα που θα ανανεώνεται κάθε βδομάδα , μπας και ξεκολλήσω κάποτε . Θα μπαινω όσο πιο συχνά μπορώ εδώ να τα λέμε να αλληλοϋποστηριζόμαστε :) Τελικός στόχος μου είναι τα 70 κιλά.

Αν είναι εύκολο ας με βοηθήσει κάποιος με το τικερακι

οκ τα καταφερα :)

Μπράβο σου που έχασες τόσα κιλά μόνη σου!!! Καλή συνέχεια εύχομαι :)

Μπραβο σου! Καλη συνεχεια, καλωσηρθες!

Καλησπέρα, Χρόνια Πολλά και με το καλό να ξεκολλήσεις και να φτάσεις τον στόχο σου!

Η συμβουλή μου (που την λέω σε όλους!) είναι να κοιτάξουμε και λίγο τί συμβαίνει μέσα μας. Τρώμε για κάποιον λόγο και αυτόν τον λόγο πρέπει να τον λύσουμε ούτως ώστε να φτάσουμε στο επιθυμητό βάρος και να μείνουμε εκεί χωρίς κόπο.

Δεν θα είμαστε για πάντα "πρώην παχύσαρκοι" που θα χρειάζεται να μετράμε μια ζωή θερμίδες και να ακολουθούμε αυστηρά προγράμματα. Στόχος είναι, πέρα από το φτάσιμο στο επιθυμητό βάρος, να καταφέρουμε να ξεκολλήσουμε το μυαλό μας και να είμαστε σαν όλους τους ανθρώπους που είχαν πάντα φυσιολογικό βάρος: να έχουμε φυσιολογική σχέση με το φαγητό!

Και εγώ το προσπαθώ προς αυτήν την κατεύθυνση!
Όλα να πάνε καλά! :thumbup:

Καλώς ήρθες, ήδη έχεις κάνει μια εξαιρετική προσπάθεια. Από κει και πέρα, νομίζω πως δεν είσαι ακόμα σε βάρος όπου δικαιολογούνται κολλήματα οπότε μάλλον τρως αρκετά, ειδικά αφού γυμνάζεσαι εντατικά. Θεωρώ πως θα σε βοηθήσει το πρόγραμμα του διαιτολόγου αν δε μπορείς να εντοπίσεις λάθη στη διατροφή σου.


@mantzourana: Δυστυχώς θα είμαστε πάντα "πρώην παχύσαρκοι", αν όλα πάνε καλά, πρέπει να το συνειδητοποιήσουμε. Κι αυτό δεν έχει να κάνει τόσο με την εξάρτηση από το φαγητό που δε φεύγει τόσο εύκολα όσο τα κιλά αλλά κυρίως με το σημείο ισορροπίας του οργανισμού μας που είναι πάνω από το φυσιολογικό βάρος. Ο οργανισμός μας δλδ έχει τη τάση να θέλει να ξαναπαχύνει ακόμα και αφότου αδυνατίσουμε. Υπάρχουν μελέτες πάνω σε αυτό, με όλες να φτάνουν σε ανάλογα συμπεράσματα. Με απλά λόγια, η διατήρηση σε κανονικό βάρος είναι πιο δύσκολη για μας από το μέσο άνθρωπο.

Τάσο έχει δίκιο, έχουμε κάνει και στην σχολή τέτοιες μελέτες....αν δεν μπορέσει να βρει κάποιο λινκ ο Φίλιπάρας, θα σου στείλω εγώ πηγές μόλις πάω σπίτι. (σε λίγες μέρες δηλαδή :P )

Δεν εξαιρούνται οι χειρυργημένοι από αυτό, ίσως το χειρουργείο να δίνει ενα μεγαλύτερο μαξιλάρι-χρονοκαθυστέρηση. Τώρα δε βρίσκω πρόχειρα κάποια έρευνα αλλά βρήκα αυτό που είχα βάλει πριν καμιά τριετία σε άλλο θέμα

Quote:

---

Metabolisms: It takes 50 calories per kg of LBM to maintain the weight of both obese and normal people (people who have never been obese). It?s important to note that the metabolisms of the obese are identical to normal people. The ?I?m fat because of my metabolism? argument was shot down in his lab because he discovered that obese and normal people burn calories at exactly the same rate. Obese people are simply taking in ? or burning fewer - calories than normal people and storing the excess as body fat.

Back to the equation Stored Body Fat = Food Intake ? Energy Expenditure - the energy expenditure (I?m going to abbreviate it as EE) part is made up of three parts: resting energy expenditure, non-resting EE, and thermic (the digestion of food). Resting EE accounts for about 50 ? 60% of the calories we burn in a day, thermic accounts for about 5%, and non-resting EE makes up the remainder. If we take in more energy (calories) than we expend, it?s stored in our bodies as protein, glycogen, and fat.

Our Bodies ARE Different!: This is the part that?s relevant to all of us maintainers. Like we?ve long suspected, our metabolisms ARE slower after we lose weight. Scientific research shows that we have to eat less and/or move more to sustain our weight losses.

Here?s the deal - it takes 50 calories per kg of LBM to maintain the body weight of either a normal or an obese person. BUT ? it takes only 42 calories per kg of LBM to maintain the weight of a reduced obese person (doctors and researchers call those of us who were obese and are now a normal weight the reduced obese).

We ARE different! Dr. Leibel said that we reduced obese may LOOK normal on the outside but our bodies are very different on the inside. He said that, in order to maintain our weight, we reduced obese need to eat 15 - 20% fewer calories per day than a comparable person ? same height, weight and gender etc ? who never was obese.

Why? The difference in calorie needs comes ALL from changes in NON-resting energy expenditure. The resting rate is unchanged. But our muscle efficiency increases by 15% after weight loss, so we become more efficient in using energy in exercise and everyday activities. And so we burn fewer calories per pound than either a normal weight or an obese person. It?s completely measurable in a lab ? all you have to do is put the reduced obese person on a stationary bike and measure energy expenditure. We aren?t going to burn as many calories as normal people do. In practical terms, it means that when you?re at the gym on a treadmill, the person next to you is going to be burning 15-20% more calories than you do even is she is exactly the same height, weight and age (so long as she never was fat). Wonderful, eh?

---

Καλέ κανένας δεν εξαιρείτε....είναι η τάση του οργανισμου αν επιστρέφει στην "αφάλεια", μιας και το λιπος στον οργανισμο μεταφφράζεται ως ζωή. Τείνει να κρατάει σε περίπτωση που χρειαστεί, γι αυτο και ΠΑΝΤΑ έχει την τάση να πηγαίνει στο μεγαλυτερο βάρος που ήταν ποτέ. Δυστυχώς :(

Ελα ρε συ, κάτι είναι κι αυτό :P Για φαντασου να μην είχαμε ΟΥΤΕ αυτο.....

Σκαρλετάκι αυτό είναι αρνητικό, δε ξέρω αν έγραψες ειρωνικά:puzzled:

Ο μόνος τρόπος να αντιμετωπίσουμε όλα αυτά σε ένα βαθμό είναι να έχουμε μεγαλύτερη μυϊκή μάζα από τον αντίστοιχο άνθρωπο ίδιου βάρους που πάντα βρισκόταν σε φυσιολογικό βάρος.

Eίχε μία δόση ειρωνείας (γιατί πράγματι είναι ψύχουλα) αλλά εντάξει και 15% αύξηση κάτι είναι :-P

15% αύξηση στην αποτελεσματικότητα λέει(efficiency), αυτό σημαίνει οι μυς μας καίνε 15% λιγότερη ενέργεια-θερμίδες για ο,τιδήποτε κάνουμε μέσα στη μέρα. Γι'αυτό σου είπα δε κατάλαβες...

Βέβαια σε περίπτωση λιμού μετατρέπεται αυτόματα σε θετικό:D

Ω.....πράγματι δεν είχα καταλάβει :S Ρε παιδιά, αν αθλούμασταν παλαιότερα μπας και κερδίζουμε τίποτα τουλάχιστον; Ήμουνα fit παλιά :P

Ok μόλις μου καταστρέψατε την μέρα :P αχαχαχαχαχαχα Απαίσιο ρε παιδιά....είναι απαίσιο :( Τουλάχιστον ελπίζω όσο θα περνάει ο καιρός και θα συνηθίζουμε να μην μας λείπει..... εννοώ π.χ σε τραπέζια να μην "ζηλευουμε" που οι άλλοι θα τρώνε τον σκασμό κλπ.... (ναι ευκολο να το λες δυσκολο να το κάνεις). Ακόμα κι εμένα που επι του παρόντος δεν έχω καμία ζήλεια κλπ, φοβάμαι μήπως μελλοντικά ξαναξυπνησουν.......

Όπως τα λες είναι :/

Συγνώμη που ήμουν αγγελιοφόρος κακών μαντάτων, αλλά το φόρουμ είναι και για να μοιραζόμαστε την όποια γνώση έχουμε... πάρτε και δυο μελέτες(η μία είναι αυτή στην οποία αναφέρεται και το κείμενο)

http://www.ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/6694559
http://www.ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/7632212

Ευχαριστούμε Φιλιπάρα!!
Εχει δικιο ο Τάσος, καλύτερα να τα ξέρουμε.....

Quote:

---

Originally posted by Tassos67i
Οπότε είμαι καταδικασμένος να τρώω λιγότερο από αυτόν ώστε να διατηρούμαι! Από άποψη οικονομίας υπερέχω.
...
Να χαρώ εγώ πλεονέκτημα...

---

Κι όμως!!!
Στην Ελλάδα του 2014, 2015, 2016, κλπ, αυτό ΕΙΝΑΙ ΠΛΕΟΝΕΚΤΗΜΑ! :smilegrin:

Quote:

---

Originally posted by filipparas
@mantzourana: Δυστυχώς θα είμαστε πάντα "πρώην παχύσαρκοι", αν όλα πάνε καλά, πρέπει να το συνειδητοποιήσουμε. Κι αυτό δεν έχει να κάνει τόσο με την εξάρτηση από το φαγητό που δε φεύγει τόσο εύκολα όσο τα κιλά αλλά κυρίως με το σημείο ισορροπίας του οργανισμού μας που είναι πάνω από το φυσιολογικό βάρος. Ο οργανισμός μας δλδ έχει τη τάση να θέλει να ξαναπαχύνει ακόμα και αφότου αδυνατίσουμε. Υπάρχουν μελέτες πάνω σε αυτό, με όλες να φτάνουν σε ανάλογα συμπεράσματα. Με απλά λόγια, η διατήρηση σε κανονικό βάρος είναι πιο δύσκολη για μας από το μέσο άνθρωπο.

---

Φιλιππάρα,
βεβαίως και μένουμε για πάντα "πρώην παχύσαρκοι" αν κάνουμε τα πάντα για να βελτιώσουμε την εμφάνισή μας με άσκηση και διατροφή και δεν ασχοληθούμε καθόλου με την ΑΙΤΙΑ που μας οδήγησε στην παχυσαρκία.

Χωρίς να θέλω να σε αμφισβητήσω, για μένα οι μελέτες δεν λένε και πολλά. Είναι έγκυρες στατιστικές μεν, αλλά στατιστικές που αφορούν ανθρώπους που οι περισσότεροι δεν έχουν λύσει το εσωτερικό τους πρόβλημα.

Είναι σαν να είναι κάποιος κρυωμένος και έχει έντονο πυρετό... Αν κάνει κρύο ντουζ, βεβαίως και θα πέσει η θερμοκρασία του, όμως ο οργανισμός δεν σταματάει να έχει την τάση να ανεβάζει θερμοκρασία. Πρέπει να αντιμετωπιστεί το πρόβλημα από μέσα, με κάποιο αντιπυρετικό φάρμακο ούτως ώστε να σταματήσει να έχει πυρετό.

Έτσι είναι και με την παχυσαρκία. Κάνουμε "κρύο ντουζ" με τη δίαιτα και την πολλή άσκηση, χωρίς όμως να δίνουμε το "αντιπυρετικό" που είναι απαραίτητο, δηλαδή να αναγνωρίσουμε το εσωτερικό μας θέμα και να το λύσουμε. Και έτσι, ο οργανισμός έχει πάντα την τάση να "ανεβάζει θερμοκρασία", δηλαδή έχει την τάση να παίρνει κιλά. Το "συνεχόμενο ντουζ", δηλαδή η μεγάλη καταπίεση στη διατροφή, με αυστηρές δίαιτες και θερμίδες και η έντονη, ψυχαναγκαστική άσκηση δεν θα απελευθερώσει ποτέ τον άνθρωπο από το πρόβλημά του. Πάντα θα μένει "πρώην παχύσαρκος".

ΟΜΩΣ, ΜΠΟΡΕΙ να γίνει φυσιολογικός και να έχει φυσιολογική σχέση με το φαγητό. ΜΠΟΡΟΥΜΕ. Απλά πρέπει να έχουμε το ψυχικό σθένος να αντιμετωπίσουμε τα "μεσα μας" και να τα λύσουμε. Δεν λέω ότι είναι εύκολο. Κάθε άλλο. Αλλά δεν είναι αδύνατο.

Καταρχαςtou_moufasa_o_tsoutses καλη αρχη στην προσπαθεια σου! Ή μαλλον καλη συνεχεια! Αυτο που εχεις καταφερει ειναι τεραστιο και θα πρεπει να εισαι πραγματικα περηφανη για τον εαυτο σου.
Παιδια, αυτο για το εσαει διαιτα το εχω συνειδητοποιησει πλεον. Το κακο ειναι οτι ουτε η οικογενεια μου ουτε οι παρεες μου το καταλαβαινουν. Ετσι φαινομαι η κολλημενη υπερβολικη που -προφανως- κατι κανει λαθος με τη διατροφη της γι αυτο δεν μπορει να διατηρηθει σε φυσιολογικα επιπεδα (οχι οτι δεν κανω λαθη-σαφως και κανω).
Τι κανουμε λοιπον? Το παιρνουμε αποφαση οτι πρεπει μια ζωη να ειμαστε σε εγρηγορση και -ως ενα βαθμο- κοινωνικη απομονωση; Λεμε δε μας νοιαζει τιποτα και ξαναγυριζουμε στα προηγουμενα κιλα μας (μακρια απο μας);
Στεκομαστε αγερωχοι στα πιστευω μας και ακολουθουμε "ασκητικη" (οπως πολυ ωραια χαρακτηρισε κ ο τασος) διατροφη;
Βεβαια, τι γινεται αν στην τελευταια περιπτωση τα πιστευω μας, δεν ειναι και τοσο πιστευω μας αλλα μια καταναγκαστικη γραμμη πλευσης που ακολουθουμε προκειμενου να φτασουμε και να διατηρησουμε το στοχο μας;

Έχουν αποκαλυφθεί εδώ και δεκαετίες αλήθειες σε σχέση με τις ασθένειες στον άνθρωπο, που όμως δεν συμφέρουν κανέναν ιατρικό σύλλογο στον κόσμο και γι' αυτό και διώκονται.

Σχεδόν όλες οι ασθένειες που αντιμετωπίζουμε, έχουν την αιτία τους στον τρόπο με τον οποίο βλέπουμε τα πράγματα, σε παλιές και τωρινές μας στεναχώριες, σε θυμούς και μίση που κρύβουμε για καιρό μέσα μας και δεν απελευθερώνουμε. Αυτή είναι η αλήθεια. Όσο διατηρούμε τα μίση, τον θυμό, την στεναχώρια μέσα μας και όσο έχουμε τον παλιό τρόπο με τον οποίο βλέπουμε τα πράγματα, τόσο οι ασθένειες θα συνεχίζονται.

Ειδικά για το θέμα του καρκίνου, έχουν ασχοληθεί πολλοί επιστήμονες σε σχέση με το τί τον δημιουργεί. Και όσοι αποκάλυψαν την αλήθεια, διώχθηκαν ή έγιναν απόπειρες δολοφονίας εναντίον τους, όπως στον dr Hamer που είπε ότι ο καρκίνος προέρχεται από στεναχώριες, θυμούς ή μίση που κρατάμε μέσα μας και μάλιστα, ανάλογα σε ποιόν τομέα της ζωής μας έχουμε τη στεναχώρια, το μίσος ή το θυμό, σε αντίστοιχο όργανο εκδηλώνεται ο καρκίνος. Το να αφαιρέσει ο χειρούργος το όργανο που πάσχει, δεν κάνει τον ασθενή υγιή. Αν δεν λύσει την αιτία που του τον δημιούργησε, σε κάποιο χρονικό διάστημα θα εκδηλώσει και αλλού αυτήν την ασθένεια.

Αντί όμως να στραφεί η έρευνα των γιατρών στα ενδότερα των ασθενών για λύση, προτείνονται ισχυρά δηλητήρια (χημειοθεραπείες κλπ), τα οποία οι ασθενείς τα χρυσοπληρώνουν κιόλας!! Και έτσι οι φαρμακοβιομηχανίες θησαυρίζουν!

Κάτι αντίστοιχο έχει στηθεί και με την παχυσαρκία. Μια τεράστια βιομηχανία "αδυνατίσματος" που το μόνο που προσφέρει στους ασθενείς είναι δόσεις "κρύου ντουζ" που έλεγα στο προηγούμενό μου post. Χρειάζεται να λύσουμε το εσωτερικό μας πρόβλημα. Και τότε πιθανόν να μην χρειαστούμε καν "ειδική διατροφή" γιατί τότε, ο οργανισμός μας δεν θα έχει την "ανάγκη" να συσσωρεύει γύρω του λίπος!

Και όλα αυτά, τα λέω πρώτ' απ' όλα για να τ' ακούω εγώ! Έχω ξεκινήσει διατροφή, αναβάλλοντας την εσωτερική ενδοσκόπηση. Πιθανόν γιατί έχω δυσκολίες στο να την πραγματοποιήσω. Όμως έχω την επιθυμία να την αρχίσω το συντομότερο δυνατόν, γιατί πλέον ξέρω ότι μόνο έτσι θα γίνω φυσιολογικός άνθρωπος και όχι "πρώην παχύσαρκος"... Μόνο έτσι θα με απασχολούν τα θέματα που απασχολούν όλους τους ανθρώπους και όχι το γιατί έφαγα ή δεν έφαγα εκείνο το "γεμάτο θερμίδες μελομακάρονο".

Quote:

---

Originally posted by Tassos67i
Μαντζουράνα, δεν διάβασες τα άρθρα. Πέρα από το ψυχολογικό θέμα υπάρχει και το υλικό. Μετά το αδυνάτισμα καίμε λιγότερο. Πρέπει να αλλάξουμε μόνιμα όχι μόνον ψυχολογία αλλά και διατροφή.

---

Τάσο, αυτό που λέω είναι ότι τα ενδότερά μας θέματα έχουν άμεση αντανάκλαση στο σώμα μας, στα όργανά μας και στην λειτουργία τους! Δεν είναι ξεχωριστά. Δεν είναι από τη μια "το ψυχολογικό" και από την άλλη "το σωματικό". Είμαστε ΜΙΑ οντότητα, ψυχή και σώμα ενωμένα, που λειτουργούν το ένα σε συνάρτηση με το άλλο.

Όταν υπάρχουν (πολλοί) άνθρωποι που έχουν νικήσει τον καρκίνο χωρίς φάρμακα ή αφαίρεση οργάνων, όταν (από την άλλη) από ξαφνική μεγάλη στεναχώρια άνθρωποι στα 50 τους (πριν υγιέστατοι και με φυσιολογικό βάρος) παθαίνουν ξαφνικά διαβήτη ή σοβαρής μορφής θυρεοειδή (και για τα δύο έχω πρόσφατα παραδείγματα από τον συγγενικό μου κύκλο), τότε μπορεί κάποιος να πει ότι η ψυχή δεν επιδρά άμεσα και δυνατά στο σώμα; Όταν από στεναχώρια αλλάζει ο μεταβολισμός ξαφνικά (με διαβήτη ή θυρεοειδή) προς το χειρότερο, γίνεται να μην αλλάζει και προς το καλύτερο με θετικές σκέψεις και λύση των ενδότερων θεμάτων μας;

Μαντζουράνα συμφωνω με ολα οσα γραφεις,ολα ξεκινανε απο την ψυχη μας,πρεπει να λυσουμε τα μεσα μας για να απαλαγουμε και απο προβλημα της παχυσαρκιας,πως ομως?εδω ειναι τα δυσκολα:no: Πως γινεται οταν ειμαστε ερωτευμενοι να μην μας νοιαζει καθολου το φαγητο?πως γινεται οταν αισθανομαστε πληρεις να ξεχναμε να φαμε και να μας το θυμιζει το στομαχι μας και σε αλλες περιπτωσεις,σε θυμο,σε χαρα,σε στεναχωρια να βρισκουμε διεξοδο στο φαγητο μηπως και αισθανθουμε καλυτερα?:no:

Ειναι σιγουρα σωστο και αυτο που γραφει ο Τασος,οτι οσο αδυνατιζουμε τοσο λιγοτερο φαγητο πρεπει να τρωμε,αλλες θερμιδες καταναλωνουμε για να συντηρησουμε τα 100 κιλα και αλλες τα 60 και αν τα χασουμε πολυ γρηγορα και δεν προσαρμοστουμε στις αλλαγες,πεφτουμε ευκολα σε λαθη

Quote:

---

Originally posted by filipparasΔυστυχώς θα είμαστε πάντα "πρώην παχύσαρκοι", αν όλα πάνε καλά, πρέπει να το συνειδητοποιήσουμε. Κι αυτό δεν έχει να κάνει τόσο με την εξάρτηση από το φαγητό που δε φεύγει τόσο εύκολα όσο τα κιλά αλλά κυρίως με το σημείο ισορροπίας του οργανισμού μας που είναι πάνω από το φυσιολογικό βάρος. Ο οργανισμός μας δλδ έχει τη τάση να θέλει να ξαναπαχύνει ακόμα και αφότου αδυνατίσουμε. Υπάρχουν μελέτες πάνω σε αυτό, με όλες να φτάνουν σε ανάλογα συμπεράσματα. Με απλά λόγια, η διατήρηση σε κανονικό βάρος είναι πιο δύσκολη για μας από το μέσο άνθρωπο.

---

δυστηχως Φιλιππα, τρεμω το καλοκαιρι που θα ερθει, που χρονο να ασχοληθω δε θα εχω. Θα εχω χασει αρκετα κιλα ως τοτε και φοβαμαι οτι μην εχοντας χασει ολα τα κιλα, μην εχοντας προλαβει να μπω σε συντηρηση να ακουσω το σωμα μου ποσο τρωει, θα ξαναβαλω κιλα. Γιατι το σωμα θυμαται την πρoτερη κατασταση, και θελει να ξαναγυρισει. Αυτο βεβαια ειναι θετικο στο γυμναστηριο, αλλα αρνητικο στη διατροφη :(
Kαι στο γυμναστηριο απο το 0 σχεδον αρχιζεις αν το αφησεις πανω απο 3μηνο, οποτε.....
Μια ζωη στον αγωνα θα ειμαστε, τουλαχιστον εγω για αλλα 2-3 χρονια, 1 να χασω τα κιλα, 1 στη συντηρηση, κι 1 πειραματα με την "ελευθερη" διατροφη.
Εχω σκεφτει και το ενδεχομενο της στροφης προς το βιγκανισμο η τις ωμες τροφες, να ξεμπερδευω μια για παντα με τα κιλα. Ομως ειναι μεγαλη αποφαση. Εχω παντως σιγουρακι αυτο που λες, παντα θα ειμαι μια πρωην παχυσαρκη. Παντα θα θελω να ειμαι μια τετοια, για να μη ξαναγυρισω στα παλια κιλα, με τα ιδια λαθη, οπως τις προηγουμενες φορες. Αυτη τη φορα θα ειμαι μια περηφανη πρωην παχυσαρκη ;)

Quote:

---

Originally posted by Tassos67i
Όσο πιο πολύ τεκμηριωμένη πληροφορία που με θέτει ενώπιον των ευθυνών μου έχω τόσο καλύτερα λειτουργώ.

---

αυτό!

Quote:

---

Originally posted by filipparas
Συγνώμη που ήμουν αγγελιοφόρος κακών μαντάτων, αλλά το φόρουμ είναι και για να μοιραζόμαστε την όποια γνώση έχουμε... πάρτε και δυο μελέτες(η μία είναι αυτή στην οποία αναφέρεται και το κείμενο)

http://www.ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/6694559
http://www.ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/7632212

---

οπως σου ειπε ο Τασος, μονο κακα μαντατα δεν ειναι. Η αγνοια ειναι που προκαλει προβληματα, και η γνωση μια μερα οτι...τοσο καιρο ειχαμε αγνοια, σχεδον σκοτωνει καθε καλη ψυχολογια. Ευχαριστουμε για τα λινκ, θα τα μελετησω αργοτερα.

Quote:

---

Originally posted by filipparas

Ο μόνος τρόπος να αντιμετωπίσουμε όλα αυτά σε ένα βαθμό είναι να έχουμε μεγαλύτερη μυϊκή μάζα από τον αντίστοιχο άνθρωπο ίδιου βάρους που πάντα βρισκόταν σε φυσιολογικό βάρος.

---

δεν ξερω αν ειναι ο μονος, αλλα ειναι πολυ πετυχημενος τροπος, ο οποιος επισης θελει υποστηριξη. Μολις διακοψεις (αν) το γυμναστηριο και την προπονηση...δε θες να ξερεις

Quote:

---

Originally posted by Tassos67i

Quote:

---

Originally posted by filipparas
Δυστυχώς θα είμαστε πάντα "πρώην παχύσαρκοι", αν όλα πάνε καλά, πρέπει να το συνειδητοποιήσουμε. Κι αυτό δεν έχει να κάνει τόσο με την εξάρτηση από το φαγητό που δε φεύγει τόσο εύκολα όσο τα κιλά αλλά κυρίως με το σημείο ισορροπίας του οργανισμού μας που είναι πάνω από το φυσιολογικό βάρος. Ο οργανισμός μας δλδ έχει τη τάση να θέλει να ξαναπαχύνει ακόμα και αφότου αδυνατίσουμε. Υπάρχουν μελέτες πάνω σε αυτό, με όλες να φτάνουν σε ανάλογα συμπεράσματα. Με απλά λόγια, η διατήρηση σε κανονικό βάρος είναι πιο δύσκολη για μας από το μέσο άνθρωπο.

---

Οπότε για εμάς η μόνη λύση είναι το χειρουργείο.
Ειδάλλως ένα (σημαντικό) τμήμα της ζωής μας θα καταναλώνεται στην προσπάθεια συντήρησής μας. Κι όταν δεν συμβαίνει αυτό η ζυγαριά θα παίρνει τον ανήφορο.

Αν έχεις εύκαιρο κάποιο σύνδεσμο για τις παραπάνω μελέτες θα με ενδιέφερε να τις διαβάσω.
Μέχρι στιγμής είχα κατά νου τις στατιστικές που επικαλείται ο Stelios.
Όσο πιο πολύ τεκμηριωμένη πληροφορία που με θέτει ενώπιον των ευθυνών μου έχω τόσο καλύτερα λειτουργώ.

---

δεν θα συμφωνήσω Τάσο μου ότι το χειρουργείο είναι η λύση!πίστεψέ με,δεν είχα σκεφτεί ποτέ γιατί έτρωγα...συναισθηματικοί ήταν κ οι δικοί μου λόγοι,και το αντιλαμβάνομαι τώρα 2 χρόνια μετά,που περνάω δύσκολα και μέσα στις γιορτές αναζητούσα να φάω γλυκά σαν τρελή,και ναι πλέον δεν με πειράζουν όσο στην αρχή,το αποτέλεσμα είναι να είμαι 2-3 κιλά πάνω,που στην δική μου περίπτωση λόγω επέμβασης μόλις μαζευτώ θα τα χάσω αμέσως,ΑΛΛΑ δεν πάυουν να είναι έξτρα κιλά που πήρα παρόλο που είμαι χειρουργημένη.Αυτό που λέει ο Φίλιππος ότι το σώμα μας έχει μνήμη και τίνει να ανέβει στα κιλά που έχει μείνει για πολλά χρόνια το είχα διαβάσει κ εγώ παλιότερα και ξέρω καλά πως αν δεν ακολουθήσω κανόνες δεν είναι δύσκολο να φτάσω ξανά εκεί,άσε που ξέρω κ κόσμο με μεγάλη παράκαμψη που μερικά χρόνια μετά τρώνε όπως ακριβώς κ προ επέμβασης κ φυσικά είναι στα κιλά που ήταν τότε!!!η μόνη λύση είναι η συνεχής προσπάθεια από τον εαυτό μας,δεν βλέπω άλλο δρόμο.





φίλη καλώς ήρθες και καλή συνέχεια να έχεις στην προσπάθειά σου!!δεν είναι κ λίγα τα κιλά που έχεις χάσει,μπράβο :)

Quote:

---

Originally posted by forty
Μαντζουράνα συμφωνω με ολα οσα γραφεις,ολα ξεκινανε απο την ψυχη μας,πρεπει να λυσουμε τα μεσα μας για να απαλαγουμε και απο προβλημα της παχυσαρκιας,πως ομως?εδω ειναι τα δυσκολα:no: Πως γινεται οταν ειμαστε ερωτευμενοι να μην μας νοιαζει καθολου το φαγητο?πως γινεται οταν αισθανομαστε πληρεις να ξεχναμε να φαμε και να μας το θυμιζει το στομαχι μας και σε αλλες περιπτωσεις,σε θυμο,σε χαρα,σε στεναχωρια να βρισκουμε διεξοδο στο φαγητο μηπως και αισθανθουμε καλυτερα?:no:

---

Το πώς θα απαλλαγούμε, είναι μια μεγάλη συζήτηση.
Αρχικά πρέπει να συνειδητοποιήσουμε ότι πρέπει να κάνουμε δουλειά με τον εαυτό μας και να λύσουμε τα ενδότερά μας θέματα. Αυτή η συνειδητοποίηση πιστεύω είναι η μισή λύση και σ' αυτήν δεν φτάνει δυστυχώς ποτέ η μεγάλη πλειοψηφία των νυν και πρώην παχύσαρκων ανθρώπων.

Όσο για το πώς, υπάρχουν πάρα πολλοί τρόποι. Φτάνει να βρούμε αυτόν που θα δουλέψει για μας και να τον συνεχίσουμε μέχρι τέλους. Υπάρχει (αν διαθέτουμε χρήματα)...
η ψυχοθεραπεία και μάλιστα πολλών ειδών ψυχοθεραπείας (ανάλογα τί ταιριάζει στον καθένα),
η ψυχανάλυση,
η ύπνωση,
ο βελονισμός,
...και έπειτα έχουμε πολλούς άλλους τρόπους με λιγότερα έξοδα, όπως είναι το...
να διαβάσουμε βιβλία αυτοβοήθειας (και πάλι πρέπει να βρούμε αυτό που θα μας κάνει "κλικ")
να στραφούμε στην θρησκευτική πίστη (ανάλογα ποιά και αν ταιριάζει στον καθένα)
να κάνουμε διαλογισμό ή yoga ή παρόμοιες ασχολίες...

Υπάρχουν άπειροι τρόποι να θεραπεύσουμε το σώμα και την ψυχή μας. Πιστεύω ότι αν το θέλουμε πολύ και το ψάξουμε λίγο, θα μας "φανερωθεί" ο τρόπος να το πράξουμε αργά ή γρήγορα. Άλλος τρόπος ταιριάζει για τον έναν, άλλος για τον άλλον, ή συνδυασμός τρόπων για τον τρίτο.

Quote:

---

Originally posted by forty
Ειναι σιγουρα σωστο και αυτο που γραφει ο Τασος,οτι οσο αδυνατιζουμε τοσο λιγοτερο φαγητο πρεπει να τρωμε,αλλες θερμιδες καταναλωνουμε για να συντηρησουμε τα 100 κιλα και αλλες τα 60 και αν τα χασουμε πολυ γρηγορα και δεν προσαρμοστουμε στις αλλαγες,πεφτουμε ευκολα σε λαθη

---

Προφανώς και είναι σωστό αυτό που λέει ο Τάσος, αλλά δεν έχει καμία σχέση με αυτό που ανέλυσα.
Αν λύσουμε την ενδότερη αιτία που μας κάνει να τρώμε πολύ, τότε δεν θα έχουμε καν ανάγκη να "προσέχουμε" τί τρώμε όταν αδυνατίσουμε, γιατί απλά θα τρώμε φυσιολογικά και ΔΕΝ ΘΑ ΘΕΛΟΥΜΕ να φάμε περισσότερο.
Αν όμως δεν την λύσουμε, και 40 χρόνια να έχουμε χάσει τα κιλά, πάντα θα έχουμε την τάση να παχαίνουμε και θα χρειάζεται για να διατηρηθούμε, να μετράμε θερμίδες, να ζυγίζουμε τροφές και να καταπιεζόμαστε εφ' όρου ζωής. Εγώ μια τέτοια καθημερινότητα δεν την θέλω. Ας την ακολουθήσουν αυτοί που την γουστάρουν. Θέλω να είμαι φυσιολογικός άνθρωπος.

Παιδια σορρυ που σας το λέω, αλλά ακόμα κι εγώ που σπουδάζω και ψυχολογία είμαι ΚΑΘΕΤΗ στο οτι οι σωματικοί παράγοντες θα ξεπεραστούν μόλις λύσουμε τα σωψυχα μας. Σιγουρα η ψυχολογία μας επηρεάζει το σώμα μας, αλλά όχι σε σημείο να επηρεάσει τόσο πολύ ζωτικά όργανα, για καρκίνους κλπ που αναφέρθηκαν. Μα πάμε καλά; Εχουν γίνει ΤΟΣΕΣ μελέτες που αποδεικνύουν αυτα τα πράγματα και ελάχιστες για το αντίθετο. Οι οποίες μάλιστα είτε είναι ελλειπείς σε κάποιο στοιχείο, είτε απλα δεν εχουν στατιστικά σημαντικο αποτέλεσμα. Εγω ενα εχω να πω. Αυτοι που στα αληθεια τρώνε τα λεγτά μας, δεν είναι οι γιατροί και τα φάρμακα (οκ το κανουν κι αυτοι, αλλα εκεί υπάρχουν εξαιρεσεις). Αυτοι που μας τα τρώνε είναι κάτι ψευτοεπιστημονες με βιβλία αυτοβοήθειας, θρησκείες, κι άλλες χιλιες δυο ψευτιές απλά για να μας πάρουν λεφτα και να μας κάνουν να εξαρτόμαστε απο αυτούς.

Quote:

---

Originally posted by Μαντζουράνα

Quote:

---

Originally posted by forty
Μαντζουράνα συμφωνω με ολα οσα γραφεις,ολα ξεκινανε απο την ψυχη μας,πρεπει να λυσουμε τα μεσα μας για να απαλαγουμε και απο προβλημα της παχυσαρκιας,πως ομως?εδω ειναι τα δυσκολα:no: Πως γινεται οταν ειμαστε ερωτευμενοι να μην μας νοιαζει καθολου το φαγητο?πως γινεται οταν αισθανομαστε πληρεις να ξεχναμε να φαμε και να μας το θυμιζει το στομαχι μας και σε αλλες περιπτωσεις,σε θυμο,σε χαρα,σε στεναχωρια να βρισκουμε διεξοδο στο φαγητο μηπως και αισθανθουμε καλυτερα?:no:

---

Το πώς θα απαλλαγούμε, είναι μια μεγάλη συζήτηση.
Αρχικά πρέπει να συνειδητοποιήσουμε ότι πρέπει να κάνουμε δουλειά με τον εαυτό μας και να λύσουμε τα ενδότερά μας θέματα. Αυτή η συνειδητοποίηση πιστεύω είναι η μισή λύση και σ' αυτήν δεν φτάνει δυστυχώς ποτέ η μεγάλη πλειοψηφία των νυν και πρώην παχύσαρκων ανθρώπων.

Όσο για το πώς, υπάρχουν πάρα πολλοί τρόποι. Φτάνει να βρούμε αυτόν που θα δουλέψει για μας και να τον συνεχίσουμε μέχρι τέλους. Υπάρχει (αν διαθέτουμε χρήματα)...
η ψυχοθεραπεία και μάλιστα πολλών ειδών ψυχοθεραπείας (ανάλογα τί ταιριάζει στον καθένα),
η ψυχανάλυση,
η ύπνωση,
ο βελονισμός,
...και έπειτα έχουμε πολλούς άλλους τρόπους με λιγότερα έξοδα, όπως είναι το...
να διαβάσουμε βιβλία αυτοβοήθειας (και πάλι πρέπει να βρούμε αυτό που θα μας κάνει "κλικ")
να στραφούμε στην θρησκευτική πίστη (ανάλογα ποιά και αν ταιριάζει στον καθένα)
να κάνουμε διαλογισμό ή yoga ή παρόμοιες ασχολίες...

Υπάρχουν άπειροι τρόποι να θεραπεύσουμε το σώμα και την ψυχή μας. Πιστεύω ότι αν το θέλουμε πολύ και το ψάξουμε λίγο, θα μας "φανερωθεί" ο τρόπος να το πράξουμε αργά ή γρήγορα. Άλλος τρόπος ταιριάζει για τον έναν, άλλος για τον άλλον, ή συνδυασμός τρόπων για τον τρίτο.

.

---

Ναι πραγματικα πρεπει να βρουμε αυτο που θα μας κανει κλικ γιατι δεν δουλευουν ολα για ολους.Πιστευω οτι η παχυσαρκια ειναι κατι σαν ψυχοσωματικο,οπως και πολλες αλλες αρρωστιες και πρεπει να "συζηταμε" συνεχεια με τον εαυτο μας,να μην αφηνουμε τα ασχημα συναισθηματα μας να μας παρασυρουν γιατι ετσι χανουμε τον ελεγχο,ομως για μενα τουλαχιστον ειναι πολυ βασανιστικο και δυσκολο,το παλευω συνεχεια αλλα συχνα μου ξεφευγει

Κατ' αρχάς, οι άνθρωποι που γράφουν βιβλία αυτοβοήθειας δεν είναι όλοι τσαρλατάνοι. Υπάρχουν πάρα πολλοί με πτυχία επί πτυχίων ψυχολογίας και άπειρες συνεδρίες με άπειρους ασθενείς στο ενεργητικό τους και γράφουν τα συμπεράσματα δεκαετιών εργασίας και έρευνας. Μια τέτοια είναι και η συγγραφέας των βιβλίων που με βοήθησαν προσωπικά.

Θα σου έλεγα Scarllet_D, αν έχεις την διάθεση, να ψάξεις για τη ζωή και το έργο του dr Hamer.

Έχω άπειρα παραδείγματα που μπορώ να αναφέρω σχετικά με τη σύνδεση ψυχολογίας και υγείας ή ασθένειας αντίστοιχα. Δεν θα το κάνω όμως καθώς δεν έχω τη διάθεση να επιχειρηματολογήσω για να πείσω κάποιον που δεν επιθυμεί να ακούσει αυτά τα πράγματα. Ο καθένας ακολουθεί την πορεία του με βάση τα πιστεύω του. Το μόνο που θα ήθελα να σχολιάσω είναι ότι αν κάποιος από τους ψυχολόγους που έχω επισκεφθεί στο παρελθόν, ακολουθούσε τη μέθοδο της ψυχολόγου Louise Hay (που τυχαίνει να είναι και πολύ επιτυχημένη συγγραφέας), εγώ θα είχα θεραπευτεί τώρα και δεν θα είχα ξοδέψει άπειρα χρήματα χωρίς να θεραπευτώ.

Φιλικά.

Quote:

---

Originally posted by forty
Ναι πραγματικα πρεπει να βρουμε αυτο που θα μας κανει κλικ γιατι δεν δουλευουν ολα για ολους.Πιστευω οτι η παχυσαρκια ειναι κατι σαν ψυχοσωματικο,οπως και πολλες αλλες αρρωστιες και πρεπει να "συζηταμε" συνεχεια με τον εαυτο μας,να μην αφηνουμε τα ασχημα συναισθηματα μας να μας παρασυρουν γιατι ετσι χανουμε τον ελεγχο,ομως για μενα τουλαχιστον ειναι πολυ βασανιστικο και δυσκολο,το παλευω συνεχεια αλλα συχνα μου ξεφευγει

---

Έχεις δίκιο απόλυτο. :thumbup:
Και εγώ τις ίδιες δυσκολίες έχω. Ελπίζω όμως να τις ξεπεράσουμε σύντομα!

Κατ αρχας να ξεκαθαρισω πως πιστευω ότι και πολλοί ψυχολόγοι είναι τσαρλατάνοι. Παίρνουν ένα πτυχιο και πάνε και κάνουν θεραπείες....αμ δεν ειναι ετσι τα πραγματα παιδιά. Το εχω ξαναναφέρει, με ενα πτυχιο βγαίνεις ΣΥΜΒΟΥΛΟΣ ψυχικής υγείας, όχι ψυχολόγος. Πρέπει να κάνεις Master για να μπορεις να έχεις τίτλο ψυχολογου, και ειδικά στο Ελλάντα οι πιο πολλοί λένε και ψέματα στις καρτες και ταμπέλες τους ενω είναι ΠΑΡΑΝΟΜΟ για να πάρουν λεφτά. Οποτε σε αυτό μαζί σου.
Όμως, επειδή αυτοι είναι σκάρτοι δεν σημαίνει πως είναι όλοι, ούτε πως οι άλλοι επειδη έχουν τα πτυχία είναι καλύτεροι. Για εμένα, και το τονιζω πως είναι προσωπική άποψη αυτό, τα βιβλία αυτοβοήθειας μπαίνουν στην ίδια κατηγορία με την θρησκεία. Ψέματα για να μας φάνε λεφτά. Απο εκει και πέρα αν σε βοηθάει, σκέψου το ενδεχόμενο μηπως θα μπορουσες να είχες βοηθηθεί και μόνη σου χωρίς να πληρώσεις τόσα λεφτά για τα βιβλία.....
Θα τον ψάξω τον άνθρωπο που λες, κυρίως γιατι με ενδιαφέρει να ξέρω για τι πράγματα μιλάω και να μην λέω αερολογίες :)
Αλλά αν θέλεις ψάξε κι εσύ για έρευνες που εχουν γίνει απο μεγάλα πανεπιστημια σχετικά με το θέμα που αναφέρθηκε πιο πάνω!
Κάπου εδώ, λιγο πριν κλείσω το μηνυμα μου, θα ήθελα να εξηγησω πως το δεν έχω διάθεση να επιχειρηματολογησω, στα αυτιά μου όπως και στα αυτια πολλών ακουγεται λίγο άσχημο. Δεν μπορείς να πετάς μια γνώμη και να παρουσιάζεις τον συνομιλητή σου ως κλειστόμυαλο την στιγμη που αρνείσαι να στηρίξεις τα λεγομενά σου.

Φιλικά πάντα :)

Καλά τα λέει! Συμφωνώ στο ότι θελει συνδυασμό, απλά μην τα ρίχνουμε και όλα στην ψυχολογία..... δεν ειναι μαγικο χαπάκι που μόλις φτιάξει σταματαμε να ζηταμε τροφή.

Δηλαδή πιστεύεις πως αν είχες λύσει το συναισθηματικό κομμάτι θα έλυνες και τα προβληματα που σου προκαλεί το οτι είσαι πρώην παχυσαρκός; Αυτα ταλινκ που εδωσε ο Φιλιπάρας πιο πάνω δηλαδή, γαιτι κάτι τέτοιο ακούστηκε κι εγώ σάλταρα....

Σας ευχαριστώ όλους πάρα πολύ για το θερμό καλοσωρισμα. Η αλήθεια είναι οτι μπήκα και χθες το βράδυ απ το κινητο σε κάποια φαση και ειδα την απάντηση της μαντζουράνας αλλά απ το λαπτοπ είναι πιο άνετα να γράφω. Μπαίνω πριν απο λίγο και βλέπω 30κατι απαντήσεις στο θέμα μου ! Ευχάριστη έκπληξη γιατί απ όσο είχα καταλάβει το φόρουμ δεν έχει και τρελή κίνηση σε γενικές γραμμές .

fillipara διάβασα το αυτό που ανήρτησες από παλιότερα , δεν διάβασα τα λινκς με τις μελέτες . Το σώμα φυσικά και πάντα έχει την τάση να επιστρέψει στην οποιαδήποτε κατάσταση έχει συνηθίσει για καιρό (είτε είναι παχυσαρκία , είτε κάποιου είδους εθισμός). Ισχύουν όλα όσα αναφέρονται στο κειμενό σου και είναι απολύτως λογικά. Συμφωνώ παρ' όλα αυτα και με την Μαντζουράνα αν και οχι απόλυτα. Σίγουρα για να φτάσουμε να είμαστε σε θέση να μην ζητάει το σώμα μας τροφή (οταν αυτό συμβαίνει για ψυχολογικούς λόγους) πρέπει να λύσουμε τους εσωτερικούς λόγους που μας ωθούν σε αυτή τη συμπεριφορά . Απ την άλλη όμως δεν πρέπει να επαναπαυθούμε μόλις θεωρήσουμε οτι "λύσαμε" το πρόβλημα (στο επίπεδο της ψυχολογίας). Η καθημερινότητα και τα βιώματα του κάθε ένα από εμάς μπορεί πάντα να αρχίσουν να έχουν πάλι αντίκρισμα στη σχέση μας με το φαγητό, ακριβώς όπως πάντα ένας πρωην ναρκομανής ή ένας πρώην καπνιστής κινδυνεύει να επιστρέψει στις παλιές συμπεριφορές. Κατ' εμέ η ψυχολογία πρέπει να δουλεύεται παράλληλα με την διατροφή και για πάντα!

Δεν θυμάμαι πιο μέλος το ειπε πιο πάνω αλλά κάπου δίαβασα για κοινωνική απομόνωση στα πλαίσια του να κρατάμε τη διατροφή μας σε κάποια επιπέδα . Όχι! Δεν πειράζει το να ξεφύγουμε που και που , αρκεί να το κάνουμε με καλή παρέα :)

Τασο οχι δεν είναι το χειρουργείο μονόδρομος. Βασικά για εμένα προσωπικά το χειρουργείο είναι μια μέθοδος που θα πρέπει να ακολουθείται μόνο σε περιπτώσεις που κρίνεται απαραίτητο λόγω θεμάτων υγείας ή υπερβολικού βάρους (BMI πάνω απο 40 πχ) . Εκεί ναι ! Σκέψου το όμως λίγο και από την θετική του πλευρά τα πράμα : Το να υπάρχει κάποιος λόγος (έστω και αν δημιουργείται αυτός ο λόγος από ανάγκη) για τον οποίο θα πρέπει να είμαστε για μια ζωή στην τσίτα διατροφικά και από άποψη άσκησης (στα πλαίσια του λογικού πάντα) και να ψαχνόμαστε στα μέσα μας να βλέπουμε τι μας συμβαίνει , μήπως μας ωθεί να είμαστε λίγο πιο "ψαγμένοι" σαν άνθρωποι γενικότερα; Τουλάχιστον από άλλους ανθρώπους που μπορεί να μην έχουν αντιμετωπίσει τα ίδια θέματα με εμας ή να είναι γενικότερα εφησυχασμένοι; Εδώ που τα λέμε οι δυσκολίες είναι που χτίζουν έναν "δυνατο" (σωματικά και ψυχολογικά) άνθρωπο.

Σιγουρα ναι, αλλα δεν θα ήμασταν πιο χαλαροί και ξεκουραστοι κι ευτυχισμένοι αν δεν είχαμε ΚΑΙ αυτά στο κεφάλι μας;;

Scarlet αν δεν είχαμε αυτά θα είχαμε άλλα , σίγουρο αυτό. Επίσης και τα άλλα που θα είχαμε θα θέλαμε να τα ξεφορτωθούμε ,σίγουρο και αυτό, και θα λέγαμε όλοι ακριβώς αυτή την πρόταση που είπες (όπως τη λέμε και τώρα δηλαδή) . Κοινώς κλαύτα Χαράλαμπε :cool:

Προβληματα όλος ο κόσμος έχει ναι, αλλα΄το συγκεκριμένο είναι ένα εξτρα νομίζω!

Σίγουρα ! Το θέμα με τα προβήματα (δύσκολα η όχι) είναι κατα πόσο τα αντιμετωπίζουμε ή τα αφήνουμε να μας κάνουν ότι θέλουν. Σίγουρα πάντως θεωρώ οτι υπάρχουν και χειρότερα και αυτό γιατί η παχυσαρκία είναι ένα πρόβλημα που σε πολλές περιπτώσεις είναι στο χέρι μας να το λύσουμε . Τι κάνεις όμως οταν αντιμετωπίζεις κάτι που η λύση του δεν είναι στο χέρι σου ;

Ναι οκ άλλο αυτο όμως, κι άλλο το δεν θα επρεπε να συντηρούμαι σε λιγοτερες θερμίδες συγκριτικά με κάποιον που δεν ήταν ποτέ υπέρβαρος!