Και εγένετο Φως!

Χαιρετώ την παρέα των Ανώνυμων Αγχωτικών η οποία όλο και μεγαλώνει. Νομίζω ότι θα πρέπει να φτιάξουμε σωματείο και να υπερασπιζόμαστε τα δικαιωματά μας σε αυτόν τον αγχωτικό κόσμο...είμαστε πια μια διόλου ευκαταφρόνητη μειονότητα! Επιτρέψετέ μου να διακωμωδήσω την κατάσταση που μας δέρνει όλους και μέσα από τον σαρκασμό να το ξορκίσουμε το κακό...

Να σας συστηθώ, με λένε Κατερίνα, είμαι 24 ετών, ζω σε μια γωνιά αυτού του αγχωτικού κόσμου όπου και εργάζομαι και κερδίζω έτσι την οικονομική τουλάχιστον ανεξαρτησία μου... Αυτή είναι κ η μόνη ανεξαρτησία που έχω, όλες τις άλλες επιλογές τις κάνει το άγχος μου για μένα. Έχει τα δικά του γούστα στο φαγητό μιας και ελέγχει το στομάχι μου, στους ταξιδιωτικούς προορισμούς αφού αν κάποιο μέρος δεν του αρέσει δεν αφήνει και μένα να πάω αλλά και στην καθημερινότητά μου με βγάζει από την δύσκολη θέση του να δράσω με ελεύθερη βούληση.Αποφασίζει για μένα πριν από μένα...το γλυκό μου...

Ναι, ταλαιπωρούμαι κι εγώ από την μεγάλη αυτήν λαλακία που λέγεται αγχώδης διαταραχή με κρίσεις πανικού και τα συναφή... Μα πείτε μου, απ' όλα τα δεινά του κόσμου τούτου δεν μας βρήκε το πλέον βλακώδες;
Θα σας κάνω μια μίνι επίδειξη του πόσο βαθιά γνώση έχω πάνω στο θέμα. Νομίζω ότι γεννήθηκα με άγχος αλλά το είχα τον έλεγχο μέχρι τα 21 μου που πήρε τα ηνία. Πήγα σε ψυχολόγους...χαπακώθηκα από γιατρούς...διάβασα τα απίστευτα από ειδήμονες και μη...έκανα παρακλήσεις στα Θεία...έγινε η ενδοσκόπηση καθημερινότητα μου τόσο που διογκώθηκε κάπως το ego μου από το πόσο πολύ ασχολήθηκα με τον εαυτό μου...μέχρι και στην Νότια Κορέα σε βουδδιστικό μοναστήρι ήθελα να πάω να διαλογιστώ και να πεφωτιστώ αλλά είναι πολύ μακριά και αγχώθηκα και μόνο στην σκέψη.

Ούσα πανικοβλημένη έκανα τα περισσότερα πράγματα στην ζωή μου από ποτέ. Κυνηγούσα το κάθε τι για να αντιμετωπίσω τις φοβίες μου str8 in the eye. Με δύσπνοια, ταχυκαρδία, με την αδρεναλίνη στα ύψη να φέρνει ζάλη, με το στομάχι στην πλάτη, ταξίδεψα, πήγα σε πάρτυ, έκανα σχέσεις (τις οποίες τελείωνα γιατί αγχωνόμουν πολύ), πήρα πτυχίο, βρήκα δουλειά μπλα μπλα μπλα.

Και πριν συνεχίσω...πείτε μου...πέρα από τον θυμό που νιώθετε για τον εαυτό σας και την γ..οκατάσταση, δεν γελάτε ποτέ μαζί του;...ελάτε..την αλήθεια θέλω..δεν μπορεί να είναι μόνο μιζέρια. Αναμένω απαντήσεις!

Quote:

---

Originally posted by KaterinaX




Και πριν συνεχίσω...πείτε μου...πέρα από τον θυμό που νιώθετε για τον εαυτό σας και την γ..οκατάσταση, δεν γελάτε ποτέ μαζί του;...ελάτε..την αλήθεια θέλω..δεν μπορεί να είναι μόνο μιζέρια. Αναμένω απαντήσεις!

---

Koίτα, θα σου μιλήσω σοβαρά, κι αυτό γιατί μ άρεσαν τα λόγια σου.

1. μη περιμένεις απαντήσεις :)
2. εννοώ που θα σε ικανοποιήσουν βαθιά ώστε να αλλάξεις.
3. θα σου πω για μένα γιατί το πέρασα
4. η κατάληξη είναι μόνο η αρχή
5. τον αγαπώ ( τον εμένα ), γελάω μαζί του, κ αν θες, έχεις όπως όλοι αυτή την magic technique, απλά μένει να την ανακαλύψεις.

και για το τέλος...

σεξ





αλλά πολύ...:))))

Quote:

---

Originally posted by KaterinaX
Χαιρετώ την παρέα των Ανώνυμων Αγχωτικών η οποία όλο και μεγαλώνει. Νομίζω ότι θα πρέπει να φτιάξουμε σωματείο και να υπερασπιζόμαστε τα δικαιωματά μας σε αυτόν τον αγχωτικό κόσμο...είμαστε πια μια διόλου ευκαταφρόνητη μειονότητα! Επιτρέψετέ μου να διακωμωδήσω την κατάσταση που μας δέρνει όλους και μέσα από τον σαρκασμό να το ξορκίσουμε το κακό...

Να σας συστηθώ, με λένε Κατερίνα, είμαι 24 ετών, ζω σε μια γωνιά αυτού του αγχωτικού κόσμου όπου και εργάζομαι και κερδίζω έτσι την οικονομική τουλάχιστον ανεξαρτησία μου... Αυτή είναι κ η μόνη ανεξαρτησία που έχω, όλες τις άλλες επιλογές τις κάνει το άγχος μου για μένα. Έχει τα δικά του γούστα στο φαγητό μιας και ελέγχει το στομάχι μου, στους ταξιδιωτικούς προορισμούς αφού αν κάποιο μέρος δεν του αρέσει δεν αφήνει και μένα να πάω αλλά και στην καθημερινότητά μου με βγάζει από την δύσκολη θέση του να δράσω με ελεύθερη βούληση.Αποφασίζει για μένα πριν από μένα...το γλυκό μου...

Ναι, ταλαιπωρούμαι κι εγώ από την μεγάλη αυτήν λαλακία που λέγεται αγχώδης διαταραχή με κρίσεις πανικού και τα συναφή... Μα πείτε μου, απ\' όλα τα δεινά του κόσμου τούτου δεν μας βρήκε το πλέον βλακώδες;
Θα σας κάνω μια μίνι επίδειξη του πόσο βαθιά γνώση έχω πάνω στο θέμα. Νομίζω ότι γεννήθηκα με άγχος αλλά το είχα τον έλεγχο μέχρι τα 21 μου που πήρε τα ηνία. Πήγα σε ψυχολόγους...χαπακώθηκα από γιατρούς...διάβασα τα απίστευτα από ειδήμονες και μη...έκανα παρακλήσεις στα Θεία...έγινε η ενδοσκόπηση καθημερινότητα μου τόσο που διογκώθηκε κάπως το ego μου από το πόσο πολύ ασχολήθηκα με τον εαυτό μου...μέχρι και στην Νότια Κορέα σε βουδδιστικό μοναστήρι ήθελα να πάω να διαλογιστώ και να πεφωτιστώ αλλά είναι πολύ μακριά και αγχώθηκα και μόνο στην σκέψη.

Ούσα πανικοβλημένη έκανα τα περισσότερα πράγματα στην ζωή μου από ποτέ. Κυνηγούσα το κάθε τι για να αντιμετωπίσω τις φοβίες μου str8 in the eye. Με δύσπνοια, ταχυκαρδία, με την αδρεναλίνη στα ύψη να φέρνει ζάλη, με το στομάχι στην πλάτη, ταξίδεψα, πήγα σε πάρτυ, έκανα σχέσεις (τις οποίες τελείωνα γιατί αγχωνόμουν πολύ), πήρα πτυχίο, βρήκα δουλειά μπλα μπλα μπλα.

Και πριν συνεχίσω...πείτε μου...πέρα από τον θυμό που νιώθετε για τον εαυτό σας και την γ..οκατάσταση, δεν γελάτε ποτέ μαζί του;...ελάτε..την αλήθεια θέλω..δεν μπορεί να είναι μόνο μιζέρια. Αναμένω απαντήσεις!

---

Αγαπητη συμφορουμίτισα!
Ξερεις να χρησιμοποιεις ομορφα τα λογια.
Απολαυσα το φως που βγαινει μεσα απο τις λεξεις....
Περιεργο πραγμα οι λέξεις κι οι καταστάσεις.. Τις πλαθουμε, τις διαλεγουμε, τις ερμηνευουμε... οπως εμεις θελουμε.
Αφηνω στην ακρη τους φλυαρους προλογους:)
Καποτε,
δεν μπορουσα να βγω απο το σπιτι,
να παω για βόλτα,
να μιλησω με κόσμο.
Τοτε, ηταν επώδυνο, τωρα ευγνωμωνω εκείνο το κάποτε.
Γιατι το άρπαξα απο το αυτί και το έκανα από ενα αόριστο κάποτε ένα καινούργιο τώρα. Μια νέα αρχή.
Ειμαστε παράξενα όντα οι άνθρωποι και ειδικά οσοι κουβαλούν το βαρύ φορτιιο της ευαισθησίας ή του ευέλικτου μυαλού.
Καμιά φορά τα όρια, τα κίνητρα, οι επιθυμίες καμουφλάρονται πίσω απο τις φοβίες.
Ο καθένας ας βρει λοιπόν τα κρυφά μηνύματα που έχει να του ψιθυρίσει ο εαυτός του....
Η τεχνικη, έρχεται μετα.
Να εισαι παντα καλά.

Καλή σας μέρα!
Ήταν αισιοδοξία αυτά που διάβασα ή μου φάνηκε; Η ευτυχία είναι τρόπος σκέψης αγαπημένοι μου και μάλλον δεν μάθαμε να σκεφτόμαστε έτσι. Ποτέ δεν είναι αργά..θα έρθει εκείνη η ώρα που όχι θα βρούμε λύση στο πρόβλημα, απλάθα βαρεθούμε να έχουμε πρόβλημα!

Liberchild...
To sex δεν ήταν ποτέ ο τομέας μου...αγχώνομαι όταν αργώ να τελείωσω! :D

Weird....
Είμαστε παράξενα όντα. Κι έχουμε την ικανότητα να δημιουργούμε και να παράγουμε ανάμεσα στα άλλα πρωτεύοντα. Ε, ας μην δημιουργούμε προβλήματα και μάλιστα στον εαυτό μας.

Το ξέρω ότι όλα αυτά μοιάζουν θεωρείες. Για μένα είναι απλά εναλλακτικές σκέψεις απόλυτης ελευθερίας από αυτό που με καταβάλλει ενίοτε. Κάποια στιγμή αυτές οι εναλλακτικές σκέψεις δεν μπορεί παρά να κερδίσουν έδαφος και να δώσουν κλώτσο στις άλλες τις καταραμένες. Και επειδή ο weird μίλησε για την upcoming technique...σας την έχω. Κάθε φορά που σκέφτεστε \"να την, έρχεται, έρχεται η κρίση πανικού, την βλέπω μπροστά μου, μου μιλάει\" πείτε της και σεις ένα \"δεν γαμ..σαι και συ!\" δεν μπορεί..θα θιχτεί...

Στην γωνιά του κόσμου τούτου που μένω ο ήλιος λάμπει αυτό το φθινοπωρινό πρωινό. Επίζω να είναι για όλους σας μια όμορφη μέρα. Εύχομαι όλες οι μέρες μας να είναι όμορφες! Να είστε καλά αδέρφια!

Κατερίνα μου
ειμαι γενους θυληκου... χεχε παντα με μπερδευουν :)
Η τεχνική είναι μια τέχνη του καθενός και σίγουρα εφάπτεται στα δικά του κουμπιά.
Μου αρέσει η αισιοδοξία που βλέπω σε σενα...
Ποτε δεν πιστεψα( οκ, για να ειμαι ειλικρινης, τις δυσκολες ωρες αλλοξοπιστησα) οτι είναι τυχαίο αυτό που μου συνέβη ή οτι ήρθε ουρανοκατέβατο γιατί απλα τυχαίνει με μερικούς η ζωή να είναι σκληρη.
Απλά, μερικές φορές θέλει αγώνα για να ψαχουλέψεις τον εαυτό σου, θέλει σύννεφα και μπόρα για να σημάνει ο εσωτερικός συνεγερμός, χρειάζονται φόβοι για να έχεις ενα κίνητρο να ξεπεράσεις τον εαυτό σου.... είναι πολύπλόκο το σωματικο - ψυχικο- πνευματικό συστημα που απαρτίζει την οντότητα άνθρωπο.
Ποτε κατι δεν είναι απόλυτα ωφέλιμο ή απόλυτα βλαπτικό.
Χαιρομαι που βλέπω τόσο φως κι ελπίδα.
Να εισαι καλα ευχομαι, ειναι όμορφη πράξη αυτό το ποστ σου :))

Πολλες φορες εχω γελασει, και μια φορα επιασα τον εαυτο μου να μου λυπει... ετσι μια ψιλοκρισουλα οπως πριν λιγο.Μου μου φευγει ομως γρηγορα γιατι εχει καταλαβει οτι δεν σκαμπαζω εγω απο τετοια κ παντα ειμαι πανετημη\'να π.χ μολις το ενιωσα να ερχεται
αρχισα να πλενω το αυτοκινητο με μανια και μεσα σε 2 λεπτα μ περασε χεχε.Παρολο π ειχα τον γιο μ να μου κανει διαολιες στο αυτοκινητο κ να με φρικαρει παλυ καλα μ περασε ελαφρια αυτη την φορα.αρα τελικα δνε μ περασαν εντελως οι κρισεις.Ειχε καιρο να με πιασει.Μιας κ εκοψα τα φαρμακα π ειναι για τις κρισεις( ετσι μ ειπε η γιατρος) πανικου.Δεν τους φοβαμε πια τους πανικους τους εχω γεννησει στην ουσια.
Αλλα ρε γμτ εχω μια απορια.Τοσο καιρο βλεπω το φορουμ και ποτε δεν ειδα να γραφει καποιος οτι τους ξεπερασε εντελως ,με η χωρις φαρμακα.

Mαράκι έχεις μπροστά σου (οθονικά) μία που όντως τις ξεπέρασε. Τόχω γράψει και κατά καιρούς, το πώς και το γιατί. Αλλά θα στο πώ και σε σένα.


Είναι πολύ απλό ξέρεις, αρκεί να βρείς από πού, γιατί, πώς, ξεκίνησαν. Να \"θυμηθείς\" με λίγα λόγια αυτή την πρώτη φορά και ΤΙ στη ζωή σου είχε προηγηθεί άσκημο, που δεν μπορούσες να χωνέψεις αλλά στο επέβαλλαν. Αν γυρίσεις εκεί, έχεις ήδη κάνει την αρχή. Να γουστάρεις την καθημερινότητά σου στο έπακρο. Να τη ζείς και να την φχαριστιέσαι, δεν έχει σημασία με λίγα ή πολλά λεφτά, ούτε σε σώζει μιά \"καλή\" σχέση. Να περνάς και μόνη σου όμορφα και να τη βρίσκεις με Ο,ΤΙ καταπιάνεσαι.


φιλιά πολλά δεν ξέρω αν βοήθησα, νάσαι δυνατή κι αληθινή.



:D ( σα γράμμα μου βγήκε αλλά με ενέπνευσες )

βοη8ησες παρα πολυ και εχεις δικιο.εχω βρει ολα αυτα π με πονεσας και τα αλλαξα ριζικα.ξερω το καθε τι π με πληγωσε κ με τραυματησα αλλα τις γιατρεψα ολες τις πλήγες μου.και περναω πολυ καλα μονη μου και οτι κανω μ αρεσει και παντα μ αρεσε.απλα ειχα μερικες σοβαρες ατυχιες στην ζωη μ που ξεπεραστικαν πλεον.και γω 1 μερα περασε π δεν εχω πρει φαρμακα τα εκοψα σχεδον γιατι με το ενα μινιτραμ των 2 μιλιγκραμ ειναι σαν να μην περνω τπτ .

μπράβο σου ..



:)

liberchild ενιωθες νυστα?ωρες ωρες μ ρχεται να κοιμηθω εκει π καθομαι.

Δεν έχει σημασία και μη ρωτάς τι νιώθει και τι δεν νιώθει ο καθένας και αν ταιριάζουν με τα δικά σου. Σημασία έχει να είσαι καλά. Να δουλέψεις με τον εαυτό σου και με τους γύρω σου. Η δουλειά αυτή πρέπει αν είναι προς τη σωστή κατεύθυνση να σου φέρνει χαρά.

Αυτο προσπαθω να κανω.απλα παρατηρω οτι και κριση να με πιασει δεν ειναι εντονη πια αλλα νιωθω ολα αυτα π πανε μαζι εμ την κριση μετα ,κουρασηνμουδιασμα κλπ.τεσπα κοιμηθηκα και ειμαι καλυτερα τωρα.απορω γιατι μ σταματησε τα φαρμακα για τις κρισεις αφου με επιασε σημερα μια μικρη.

Είπαμε να είναι μια δέσμη φωτός αυτό το post και βλέπω για φάρμακα, μουδιάσματα, αγωνία...αχ αχ αχ, θα σας μαλώσω! Λοιπόν, χθες βράδυ γύρισα από Σαββατοκύριακο στην πρωτεύουσα που ετοίμαζα ένα μήνα τώρα...το είχα ακυρώσει τόοοοσες φορές λόγω άγχους. Πήρα λοιπόν κι εγώ τα φιλαράκια μου τα xanax και το πήρα απόφαση. Θα πας Κατερίνα. Πήγα, πέρασα καλά και να \'μαι. Δεν άφησα μουσείο για μουσείο(αυτή είναι η διασκεδασή μου εμένα), πήγα στο Γκάζι που γινότανε της κακομοίρας,περπάτησα χαζεύοντας στην πόλη.. και δεν έπαθα τίποτα...ουφ!

Όσο αναφορά τα χάπια, κάθε ήρωας, σε κάθε ιστορία, έχει ένα μαγικό φίλτρο, κάτι που τον βοηθάει να γίνεται πιο δυνατός και να υπερνικά τα εμπόδια. Σκεφτείτε κάπως έτσι κι εσείς.

Και όποιος δεν μπορεί να πάει νηφάλιος..ας χαπακωθεί και ας πάει να δει το Τισιανό στο κυκλαδικής τέχνης...δεν υπάρχει...

Καλή σας μέρα! Η ζωή είναι απρόβλεπτη. Μην της παίρνετε το μόνο καλό που έχει σχεδιάζοντας την επόμενη κρίση πανικού.


Σήμερα θα έχετε όλοι μια καλή μέρα, χωρίς καμία αρνητική σκέψη (υποβολή είναι αυτό :P )

Κατερινα τα λες πολυ ωραια. Θαρρος χρειαζεται και πιστη. Νομιζουμε, ολοι αυτοι που βγαινουν, πανε εκδρομες, εχουν φιλους και περνανε καλα οτι ειναι χαλαροι και δεν εχουν προβληματα. Αυτο ειναι λαθος. Μπορει να εχουν παρει τα φαρμακακια τους, να εχουν κανει την ψυχοθεραπεια τους και να ζουν τη ζωη τους.

εχεις δικιο Μαρια198, ετσι ειναι... Υπαρχει πολυς κοσμος γυρω μας που εχει περασει ή περνα τωρα αυτα ακριβως που εχουμε εμεις, απλα δεν το εξωτερικευσαν ποτε!!! Εμεις διαφερουμε γιατι απλα βρηκαμε την δυναμη να ΜΙΛΗΣΟΥΜΕ, να φωναξουμε για να το βγαλουμε απο μεσα μας!!!

Καλη δυναμη σε ολους αδερφια....! Μη μασατε και ολα θα γινουν οπως πρωτα!

Μα και εμεις μπορει να συναντηθουμε στον δρομο και να νομιζουμε ο ενας για τον αλλον οτι δεν εχει προβλημα ...:D:D

Η αλήθεια είναι οτι εδω μέσα είναι ενας σχετικά ασφαλής χώρος να δείχνουμε τα εσώτερά μας.
Η αλήθεια είναι οτι εκει έξω,
ακόμα κι αν περνάμε μια κρίση , ΝΟΜΙΖΟΥΜΕ οτι ο άλλος θα σκεφτει, θα καταλάβει, αλλα συνηθως το μυαλό του άλλου δεν παει καν εκεί.
Κατερινα,
κορίτσι μου,
τι να πω.
Εχω ενθουσιαστεί μαζί σου.
Σε σκεφτόμουνα σήμερα στο λεωφορείο, οχι εσενα δηλαδή, αλλα το σχήμα της ψυχής σου... κοφτερό λαμπερο...
και ξέρεις τι σκεφτηκα?
Καποτε, η ψυχολόγος μου,
μου χάρισε μια φράση του Νιτσε. Ενα δώρο τόσο πολυτιμο για μένα τότε!
Σου την χαρίζω τώρα εγω, γιατι είσαι ενα ολοζώντανο παράδειγμα τούτου.
Είπε λοιπόν ο Νίτσε
\"Μου αρεσουν οι άνθρωποι που η ψυχή τους είναι πιο βαθιά απο τις πληγές τους.\"

Weird... νομίζω ότι υπερτόνωσες το ego μου για βράδυ...να \'σαι καλά! Να με σκέφτεσαι, η θετική ενέργεια είναι πολύτιμη ακόμα και όταν έρχεται από άγνωστη πηγή!

Θέλω όμως να κάνουμε focus σε κάτι. Δεν έχουμε κανένα πρόβλημα. Αυτό θα μας έκανε προβληματικούς και δεν νομίζω κανείς να θέλει να τον χαρακτηρίζουν έτσι. Μπορούμε να πούμε ότι είμαστε προβληματισμένοι υπέρ του δέοντος για κάποια θέματα της καθημερινότητας που αφήνουν αδιάφορους τους άλλους.

Το άγχος είναι απαραίτητο για την επιβίωση. Εμείς απλά το παρακάνουμε και λειτουργεί αντίστροφα. Κάνει την επιβίωση δύσκολη. Ας αδιαφορήσουμε και λιγάκι. Ας μην δώσουμε σημασία στο τι λέει για μας ο διπλανός μας ή τι σκέφτεται για μας. Τόσο καλύτερος είναι πια εκείνος που μπορεί να κρίνει;
Αυτό δεν φοβόμαστε, την κριτική;
Δεν τρομάζουμε μήπως κάποιος δει κάτι από μας και το κρίνει σε βαθμό που μας πλήξει, εμάς και τους γύρω μας;

Κανείς δεν είναι καλύτερος από κανέναν.
Θυμάμαι μια φράση από την καταπληκτική ταινιά \"Οldboy\" λέει: Τι κι αν είμαι ένα τέρας, δεν αξίζω κι εγώ να ζω;

Σας μεταφέρω την σκέψη της ημέρας:
Δεν μετανιώνω για τίποτα και αγαπώ το κάθε τι που με έφερε πιο κοντά στον εαυτό μου, ακόμα και το άγχος μου.

Καληνύχτα αδέρφια...

Αν δεν έρθει η ρωγμή, πως θα επέλθει η αλλαγη?
Ετσι είναι. Μια ευκαιρία ειναι όλο αυτό , να γνωρίσουμε βαθύτερα κομμάτια μας.
Αχ, αυτος ο φόβος της κριτικής.
Ο φόβος της κριτικής μικραίνει εως και εξαφανίζεται όσο μεγαλώνει το αληθινό νοιάξιμο για τον ίδιο μας τον εαυτό, κι όσο πληρέστερα φροντίζουμε τον ψυχισμό μας.
Κατερινα,
δεν μου αρέσει ο όρος \"προβληματικός\". Θεωρώ οτι εδω μέσα γράψουν ευαίσθητες ψυχες, ανθρωποι που εχουν την πολυτέλεια αλλα και το βαρύ φορτίο της ευαισθησίας πάνω τους.
Ο όρος προβληματικός θα έρπεπε να χρησιμοποιείται για όλους μας απο την άλλη, αφου ο καθένας εχει τις ιδιαιτερότητες του, οποιες κι αν είναι αυτές...
Τωρα, όσον αφορά το αγχος...
Το αγχος μπορει να γίνει ενας πολυ καλος φιλος. Να συνεργάγεται κανεις μαζί του. Αρκει να βρουν ενα τρόπο, μια κοινη γλώσσα επικοινωνίας....
Υπαρχει ελπιδα.
ΠΟΤΕ μα ΠΟΤΕ να μην αφησετε καποιον να σας πεισει, οτι αυτο που εχετε ξεπερνιεται ετσι ή αλλιως ή καθόλου!
Ο καθενας είναι ο πρωταγωνιστής της δικής του ίασης.
Αυτα ειχα να πω πρωι πρωι.
Καλη μερα σε ολους μας ευχομαι!

Καλημερα σε ολους και απο μενα.
Weird θα συμφωνησω μαζι σου στο: \"εαν δεν ερθει η ρωγμη, πως θα επελθει η αλλαγη?\" αλλα το ερωτημα μου ειναι: γιατι να χανω τοσο καιρο στο να επαναφερω τον εαυτο μου στην \"αρχικη\" του κατασταση. Τοτε που αναμελα ζουσε στιγμες, ενιωθε, γευοταν χαρες, εκανε ονειρα, εκτιζε δειλα-δειλα το μελλον κτλ κτλ. Τωρα τι??? Μια αεναη μαχη με τα εσωψυχα μου, για να αποδειξω οτι και εγω πρεπει να \"συνεχισω\" και θα συνεχισω να ζω....
Ειναι κριμα να χανουμε τοσο καιρο... ΟΚ το παθημα εγινε μαθημα και ολα τα συναφη!!! οκ πρεπει να αναθεωρησουμε καποια \"πραγματα\" πανω στην ζωη...κτλ κτλ. Ολα αυτα τα καταλαβαινω... Αυτο που δεν μπορω ομως να καταλαβω ειναι γιατι να \"ταλαιπωρουμαστε\" τοσο καιρο!!!
Γιατι γιατι γιατι? ....

Allons enfants de la patrie!

Επανάσταση είναι η απάντηση.Επανάσταση απέναντι σε κάθε τι που με καταδυναστεύει ακόμα και αν πρόκειται για τον ίδιο μου τον εαυτό. Άλλαξε αυτό που δεν σου αρέσει έστω και με \"βία\".

Lostsoul...το γιατί το ξέρω αλλά δεν μπορώ να στο πω(πρόκειται για καθολική πραγματικότητα). Είναι το τελικό στάδιο του παιχνιδιού που πρέπει να φτάσεις ή τουλάχιστον να επικρατήσεις όσο πιο πολύ μπορείς σε αυτό το παιχνίδι για να το μάθεις. Θα δεις πολλά game over μέχρι να πάρεις απάντηση αλλά υπάρχει πάντα η ένδειξη New Game! Μόλις το φτάσεις όμως θα νιώσεις ένας μικρός Βούδδας :P

Weird..η υπερευαισθησία είναι το βασικό θέμα μας. Σημασία έχει να βρει ο καθένας τρόπος να την κάνει δημιουργική. Αλλιώς η ευαισθησία μεταλλάσσεται και παίρνει τυραννική μορφή...u all know what I mean...

Το θέμα είναι πως και σήμερα αρχίζει μια νέα μέρα και είναι και ηλιόλουστη!

Σας δίνω και το τραγούδι της ημέρας: Viva la Vida από Coldplay.

χαιρομαι ειλικρινα Katerina X, που βλεπεις τα πραγματα με τετοια αισιοδοξια... Ισως βεβαια γιατι ακομα εισαι στην αρχη, δεν ξερω. Ξερω ομως για εμενα (που σ.σ. ειμαι στα 3 1/2 χρονια αυτου που ονομαζουν πολυ απλα οι γιατροι: Αγχωτικη Διαταραχη με Ιδεοληψια), οτι η υπομονη μου εχει εξαντληθει!!!!...
Πραγματικα αναρωτιεμαι ρε παιδια, εαν ειχα παρει τα φαρμακα που μου συνεστησαν απο την πρωτη στιγμη, πώς θα ημουν τωρα? Αραγε θα τα ειχα αφησει ολα αυτα πισω??? Το πολεμαω μονος μου ολα αυτα τα χρονια, υπαρχουν περιοδοι που νικω εγω αλλα και περιοδοι που με νικαει αυτο... και πιστεψτε με οταν με νικαει αυτο, χανεται απο μεσα μου η χαρα του \"διαστηματος\" που το ειχα νικησει εγω... Δυστυχως τα ξεχναω ολα αυτα... Δυστυχως... Αρα ποιο ειναι το συμπερασμα? Να ξεκινησω θεραπεια εστω και τωρα???
Σημερα θα συναντησω τον γιατρο μου, υστερα απο πολυ καιρο και πραγματικα θα ειναι η πρωτη ερωτηση που θα του κανω.....

τα λεμε... αδερφια

Όχι χαμένη ψυχή...δεν είμαι νέα στον χώρο. Αντίθετα, από μικρή στα βάσανα και με όλη του την ένταση. Απλά έχω ένα καλό, βαριέμαι πολύ εύκολα, βαριέμαι ακόμα και το άγχος μου μερικές φορές.

Μια συμβουλή από κάποια που μόνο είδική δεν είναι για σένα και για όσους είναι σε αυτό το δίλημμα. Με την σωστή ιατρική καθοδήγηση και αγωγή, ακόμα και αν δεν έχεις φτάσει στα όρια σου από το άγχος, γιατί κατ\'εμέ είναι μέγα λάθος πρώτα να γίνεσαι ράκος και μετά να ζητάς βοήθεια, μπορείς να βοηθηθείς. Η αγωγή θα δημιουργήσει ένα επίπεδο στην καθημερινότητά σου και θα σε απαλλάξει για όσο αυτή διαρκεί από τα σωματικά συμπτώματα. Χωρίς αυτά μπορείς πιο ξεκάθαρα να \"ζυγίσεις\" τις σκέψεις σου και να κάνεις επιλογές χωρίς την παρεμβολή άγχους. Δεν γίνεσαι junkie αν ακολουθήσεις μια θεραπεία με αγχολυτικά! Ούτε τρελός είσαι αν ζητήσεις απάντηση σε κάτι χημικό. Επίσης, το γεγονός ότι αυτά τα φάρμακα χορηγούνται με ειδική συνταγή που φέρουν κόκκινη γραμμή είναι κάπως αποτρεπτικό για τον λόγο του ότι δημιουργούν εντυπώσεις....

Θυμάμαι έναν φαρμακοποιό που πήγα να πάρω xanax...μου πήρε και αριθμό ταυτότητας και μου είπε όλο περισυλλογή και πνεύμα...καλύτερα κόκα παρά αυτά...μπα του λέω...η κόκα είναι ακριβή και παράνομη.
Ο καθένας έχει την προσωπική του γνώμη αλλά μόνο εσείς ξέρετε πως νιώθετε και μην διστάζετε να δράσετε για τον εαυτό σας χωρίς την έγκριση του όποιου κύκλου έχετε και σας επηρεάζει...Δεν νομίζω ότι η μαμά μου χαίρεται που με έχει συνοεδεύσει σε ψυχίατρο, ούτε που έχω χαπό-βοήθεια στην τσάντα μου... ΕΓΩ όμως, και τονίζω το ΕΓΩ, νιώθω μια έστω τεχνητή ασφάλεια με τα ροζ μου χαπάκια...απλά να τα έχω στην τσάντα μου...δεκανίκια στα απροσδόκητα...

Κουβεντιάστε με τον εαυτό σας...θα σας δώσει απάντηση σε όλα...αλλά πρώτα με αυτόν.

Το βαριεμαι γιατι το βλεπεις καλο?

Marley...να εξηγηθώ πάραυτα!

Φτάνει η φάση που βαριέμαι να είμαι υποτονική και \"φοβιτσιάρα\" με τα πάντα και αρπάζω τον ταύρο από τα κέρατα. Έτσι, σαν μικρό διάλειμμα...όχι όλο αχ και βαχ και ουφ...καλύτερα τώρα να φανταστώ :)

Ειναι αληθεια;)
παντως αυτο το βαριεμαι,υποθετικα μιλωντας,ειναι σαν ενας φαυλος κυκλος...ΒΑζουμε τον εαυτο μας επαναστατη απο κατι,ενα μερος του (υπερεγω?) μας που θελει να αλλαξει κατι,ενω ολα ειναι μεσα στην εμπειρια,αν κατι δεν μας αρεσει...ή δεν μας λεει κατι αυτη τη στιγμη απλα στριβουμε στην πρωτη γωνια.Αν κατι μας φοβιζει,διακρινουμε το φοβο μεσα μας,και οπως προανεφερες που συμφωνω συζηταμε με τον εαυτο μας και προσωπικα με μια τελευταια συζητηση που ειχα,μου φανηκε ως ενα θεμα επιλογων.Στη συνειδηση μου,να αποδεκτω αυτα που αντιδρω αφου φανερα τα αποδεχονται και οι γυρω μου και γιατι οχι να τους δωσω την δικια μου πινελια (αφου ειναι δικα μου), και μολις παγιωθει η επιλογη,ξαφνικα σαν να μην υπηρχε φοβος..Εκει που υπαρχει πραγματικη επανασταση ειναι οταν ο εαυτος δει οτι ολα ειναι ενα διαστημα πεπερασμενο.Το ποσο κοντα ειμαστε στο θανατο,Καπου εκει κρυβεται νομιζω και η μεταμορφωση του τιτλου σου:)

Είμαστε αυτό που επιλέγουμε.
Αν επιλέξουμε τον φόβο τότε γινόμαστε φόβος.
Ας φροντίσουμε να μην καταλήξουμε εκεί.

Διαφωνώ κάθετα! Δεν είμαστε κοντά στον θάνατο. Δεν υπάρχει θάνατος!
Κάτι τέτοιο θα μας ανακούφιζε, το ξέρω...ότι κάποτε ίσως όλα τα βασανά μας τελειώσουν...
Αυτό που υπάρχει είναι ζωή, ζωή που φθείρεται. Επιβραδύνετε όσο μπορείτε την φθορά. Ζήστε την όπως της πρέπει.
Μετά την φθορά ακολουθεί η γνώση. Γνώση που μας μεταφέρει σε άλλη διάσταση ζωής...

Καλημέρα αδέρφια!
Μια νέα μέρα άρχισε!
Πάιξτε μαζί της!

Τι γινεται ομως Κατερινα Χ , οταν ολες αυτες οι φοβιες, ολες αυτες οι διαταραχες ξεκινουν απο τον φοβο για το θανατο??? Και πιστεψε με.... δεν θελω να ακουσω παλι αυτο το \"κοινοτυπο\" και χιλιοειπωμενο: \"ελα βρε συ.... ξερεις ποσους τροπους μπορω να σου βρω εγω...οι οποιοι μπορουν να σε οδηγησουν στον θανατο καθημερινα....\"

Ο γιατρος μου, μου ειπε λοιπον εχθες οτι αξιζει τετοιους ειδους διαταραχες να τις \"παλευεις\" μονος σου!!!! Μην παρεις χαπια μου λεει.... Και ομως του εξηγω οτι δεν αντεχω αλλο. Ναι ρε παιδια δεν αντεχω αλλο!!! Δεν αντεχω να καθομαι στο γραφειο της εταιριας μου αυτην την στιγμη και να αισθανομαι το κορμι μου να τρεμει ολοκληρο, να μην μπορω να αρθρωσω μια λεξη.... να φοβαμαι να σηκωθω για να μην ζαλιστω... να μην μπορω να φαω γιατι το στομαχι μου εχει γινει κομπος... και σε τελικη αναλυση να μην μπορω να \"προγραμματισω\" τι θα κανω το απογευμα που ερχεται και να γευτω οπως λες και εσυ Κατερινα καθε στιγμη της καθε μερας που ξημερωνει....

Ξυπνω το πρωι και βλεπω στον καθρεφτη ενα προσωπο ωχρο, \"ξεθωριασμενο\", και καθε κυτταρο του κορμιου μου \"εισπραττει\" αυτην την αρνηση!!!! απο το πρωι... αρα πως περιμενεις η υπολοιπη μερα μου να ειναι καλη?....

Καλημερα σε ολους και καλη δυναμη!!!

Χαζεύω έξω από την μπαλκονόπορτα και μόλις πέρασε ένα σκυλάκι μια σταλιά χοροπηδηχτά από την μέση του δρόμου. Μες στην τρελή χαρά σας λές!
Δεν μου φάνηκε αγχωμένο για κάτι..ούτε για την επερχόμενη νταλίκα που μπορεί να του στοιχίσει την ζωή...

Ηθικό δίδαγμα...πρέπει να είσαι και λίγο κτήνος για να μπορέσεις να επιβιώσεις...απλοποίησε τις σκέψεις σου...

the truth is out there... :P

και τι να πω δλδ??? τι κι αν παθαινω? μια μερα θα γινει κι αυτο??
Τι κι αν εχασα τον μεγαλυτερο ερωτα της ζωης μου??? θα ερωτευτω ξανα!!!
Τι κι αν θελω να φυγω απο ολους και απο ολα??? ενταξει να ηρεμισω!!!
Ή μηπως να βγω και εγω στο δρομο και να χοροπηδαω σαν το σκυλακι που βλεπεις απο την μπαλκονοπορτα????
Εχω να φαω το κραξιμο!!!! χιχιχιχιχι....
ποσο χρονων εισαι Κατερινα Χ? Δεν εργαζεσαι? Μενεις Αθηνα?

Ναι! Όλα αυτά να πεις!
Άλλη μια κρίση πανικού σήμερα..γαμώτο..θα περάσει και αυτή και θα πάει να βρει τις άλλες!
Ο μεγαλύτερος έρωτας δεν χάνεται εκτός και αν δεν έχει βρεθεί ακόμα... Ο κόσμος είναι γεμάτος από όμορφες ερωτεύσιμες ψυχες..
Τάσεις φυγής; Μπες στο αμάξι, στο τρένο, στο λεωφορείο και πήγαινε κάπου χωρίς προγραμματισμό. Δεν χρειάζεται να τις πολεμήσεις...ακολούθησέ τες! Για να τις έχουμε κάτι θέλουν να μας πουν και κάπου να μας οδηγήσουν.

Όχι, μην βγεις έξω ωσάν το γκριφονάκι...δεν θα πάρεις τις καλύτερες κριτικές και η κριτική είπαμε, μας σκοτώνει εμάς. Πάρε όμως αυτό το ελάχιστο που μπορεί να σου δώσει ο χοροπηδηχτούλης. Παράδειγμα τόλμης έστω και από τα πολύ χαμηλά!

Και για να απαντήσω στις ερωτήσεις σου χαμένη ψυχή...Είμαι 24, δουλεύω το καταπληκτικό απογευματινό ωράριο (εξού και η πρωινή μου ανεμελιά) και δεν μένω στην πρωτεύουσα...είμαι παιδί της τιμημένης επαρχίας!

Το τραγούδι της ημέρας: Only if I loose my self από Depeche Mode..μελαγχολική μουσική...αισιόδοξοι στίχοι...στα μετρα μας...

Πάω για εργασία και χαρά αδέρφια!
Σας φιλώ!

Καλη συνεχεια...καλη δουλεια λοιπον Κατερινα Χ...
Ας συνεχισουμε να ζουμε.... οπως ζουμε.....

Quote:

---

Originally posted by lostsoul
Καλημερα σε ολους και απο μενα.
Weird θα συμφωνησω μαζι σου στο: \"εαν δεν ερθει η ρωγμη, πως θα επελθει η αλλαγη?\" αλλα το ερωτημα μου ειναι: γιατι να χανω τοσο καιρο στο να επαναφερω τον εαυτο μου στην \"αρχικη\" του κατασταση. Τοτε που αναμελα ζουσε στιγμες, ενιωθε, γευοταν χαρες, εκανε ονειρα, εκτιζε δειλα-δειλα το μελλον κτλ κτλ. Τωρα τι??? Μια αεναη μαχη με τα εσωψυχα μου, για να αποδειξω οτι και εγω πρεπει να \"συνεχισω\" και θα συνεχισω να ζω....
Ειναι κριμα να χανουμε τοσο καιρο... ΟΚ το παθημα εγινε μαθημα και ολα τα συναφη!!! οκ πρεπει να αναθεωρησουμε καποια \"πραγματα\" πανω στην ζωη...κτλ κτλ. Ολα αυτα τα καταλαβαινω... Αυτο που δεν μπορω ομως να καταλαβω ειναι γιατι να \"ταλαιπωρουμαστε\" τοσο καιρο!!!
Γιατι γιατι γιατι? ....

---

Αγαπητε,
εχοντας περασει απο πολλα δεινα, εχω να σου πω το εξης.
Καταλαβα σε καποια στιγμη της πορειας μου, οτι το ζητημα δεν ηταν να επαναφερω τον εαυτο μου στην κατασταση που ηταν πριν τις φοβιες!!!
Μου πηρε πολυ κοαιρο να το δω αυτο, καθως νοσταλγουσα τον παλιο μου εαυτο για ενα μεγαλο διαστημα της θεραπειας μου....
Και εχοντας πλεον κανει βηαμτα σημαντικα, ειδα οτι αυτο που χτιστηκε, εχει μεν κομματια του παλιου μου εαυτου αλλα σε καμια περιπτωση δεν ταυτιζεται με εκεινο που ημουν!! Τοτε, ημουν κυριολεκτικα μια χαμενη ψυχη, που ναι μεν ονειρευόταν και ζούσε την αγνοια των \"κανονικων\" ( για να καταλαβαινομαστε) ανθρώπων, αλλα το τι ειμαι τωρα, το ποσες δυνατοτητες μου πραγματωνω, το τι αυτογνωσια κουβαλάω, δεν συγκρινεται. Νιωθω πολυ πιο ολοκληρωμενη...
Κι εξαλλου, μην ξεχνας, οτι οσο ομορφος κι αν φανταζει ο παλιος σου εαυτος στα ματια σου, ειναι αυτος που σε οδηγησε στο τωρα. Προφανως, κατι πηγαινε \"στραβα\" ανεξαρτητα του αν το καταλαβαινες/ συνειδητοποιουσες.
Η αλλαγη, δεν ειναι το να ενωνουμε ρωγμες... ειναι κατι... ανωτερο.
Φιλακια.

Η αλλαγη, οδηγει σε κατι καινουργιο, οχι στο παλιο, αλλα σε κατι που θα περιεχει πολλα κι απο το παλιο.

Το ξεθωριασμενο προσωπο στον καθρεφτη ειναι φθαρτο ματαιο και δειλο.Ολοι μας εχουμε ενα δειλο και ματαιο φθαρτο σωμα.Η ψυχη ειναι αφθαρτη.Αν φθαρει η φθορα ειναι ηθικη.Ολες οι ενοχες και οι αναμνησεις που μας βαραινουν ειναι μηδαμινες μπροστα στο ναο της ψυχης.Ολες οι αναμνησεις και οι ενοχες που μας βαραινουν δεν ειναι αληθινες και προερχονται απο λανθασμενες αντιληψεις και επεξεργασιες δικες μας.Αυτο που λεμε οτι απλα το σκεφτομαστε πολυ...Ενω στην ψυχη δεν υπαρχει τιποτα παρανομο,κανενας αστυφυλακας,τιποτα δεν μας ανηκει, αλλα ολα ειναι δικα μας...


Καθε νεα στιγμη κραταει τοσες αλλαγες οσες και νεες αρχες.O οριζοντας ανοιγεται συνεχως μπροστα με ορμη,κανοντας μας χωρο για τα νεα μας βηματα...
Ανωνυμου

\"Δεν μετανιώνω για τίποτα και αγαπώ το κάθε τι που με έφερε πιο κοντά στον εαυτό μου, ακόμα και το άγχος μου.\"
Αυτό μου αρεσε! Μου αρεσε πολυ!!! Σ ευχαριστω Κατερινα. Τα λογια σου μέσα απο τα οποια εκφραζεις τα κοινα μας προβληματα πιστευω αντιπροσωπευουν πολλους και δεν εχω λοιπον κατι να προσθεσω. Κοντευω να χάσω τη δουλεια μου απο τις βιαιες ξαφνικες κρισεις πανικου που ξαναγυρισαν πιο δυνατες. Δεν ξερω ποσο ακομη θ\' αντεξω, πόσο ακομη θα κρυβομαι, ποσο ακομη θα πιεζομαι... Καλο κουραγιο σε όλους.

Συμφωνώ απόλυτα με την Weird. Δεν επιθυμώ με τίποτα να επανέλθω σε εκείνη την κατάσταση όπου γνώριζα τα πάντα για τον εαυτό μου και τα έβγαζα πέρα μια χαρά γιατί απλά δεν μου αρκεί εκείνο που ήμουν και ξέρω ότι τώρα μέσα από όποια δυσκολία και το πόσο αυτή με κατέβαλε έχω εξελιχθεί σε κάτι όχι απλά ανώτερο αλλά ουσιαστικό και μεστό.

Marley...μην ακυρώνεις έτσι το σώμα. Μην ξεχνάς ότι σου δημιουργεί τόση ταλαιπωρία καθημερινά. Φροντισέ το. Αγάπα το με όποια του αδυναμία και υποστηριξέ το. Αν το βάζεις σε δεύτερη κατηγορία τότε θα είναι πάντα ο κομπλεξικός της παρέας που θα δημιουργεί τα προβλήματα. Άκουσε το. Μια συνετή ψυχή αυτό θα σε συμβούλευε.

Wintertimes...θα φύγεις από την δουλειά σου όχι λόγω των κρίσεων. Θα φύγεις όταν εσύ το αποφασίσεις για να βρεις μια νέα δουλειά που θα σε ικανοποιεί περισσότερο και δεν θα σου αφήνει περιθώρια να την αμφισβητήσεις.

Το προηγουμενο μηνυμα μου πηγαινε για τον/την lostsoul,Το σωμα μου υπαρχει απλα και μεσα του ειναι ο κοσμος ολος!:)

Κατερινα, θα συμπληρώσω.
Σ εκεινη την κατάσταση οπου ΝΟΜΙΖΑ οτι γνωριζα τα παντα για τον εαυτό μου.
Καλη μερα να εχουμε ολοι παιδια :)

liberchild σοβαρά ξεπέρασες τελείως το πρόβλημα? Μπόρεσες να γίνεις όπως λέω εγώ στον εαυτό μου \"φυσιολογικό\" άτομο σαν όλους τους άλλους?

Quote:

---

Originally posted by liberchild
Mαράκι έχεις μπροστά σου (οθονικά) μία που όντως τις ξεπέρασε. Τόχω γράψει και κατά καιρούς, το πώς και το γιατί. Αλλά θα στο πώ και σε σένα.


Είναι πολύ απλό ξέρεις, αρκεί να βρείς από πού, γιατί, πώς, ξεκίνησαν. Να \"θυμηθείς\" με λίγα λόγια αυτή την πρώτη φορά και ΤΙ στη ζωή σου είχε προηγηθεί άσκημο, που δεν μπορούσες να χωνέψεις αλλά στο επέβαλλαν. Αν γυρίσεις εκεί, έχεις ήδη κάνει την αρχή. Να γουστάρεις την καθημερινότητά σου στο έπακρο. Να τη ζείς και να την φχαριστιέσαι, δεν έχει σημασία με λίγα ή πολλά λεφτά, ούτε σε σώζει μιά \"καλή\" σχέση. Να περνάς και μόνη σου όμορφα και να τη βρίσκεις με Ο,ΤΙ καταπιάνεσαι.


φιλιά πολλά δεν ξέρω αν βοήθησα, νάσαι δυνατή κι αληθινή.



:D ( σα γράμμα μου βγήκε αλλά με ενέπνευσες )

---