Originally Posted by
Vox
Μα ακριβώς γι' αυτό λέω ότι ο άντρας ως πιο δυνατός μπορεί να κάνει πιο πολλά. Απλό είναι.
Δεν έχεις ιδέα. Αυτό που λες ίσως να είναι μια περίπτωση. Υπάρχουν όμως και τύποι αντιδραστικοί, που δε δέχονται το κατεστημένο ακόμα κι αν αυτό είναι φτιαγμένο για να τους βολεύει. Εγώ π.χ. ξεκίνησα γύρω στα 15-16 με το σιδέρωμα των ρούχων μου. Η μητέρα μου ήταν πάντα εκεί και φρόντιζε όλες τις ανάγκες της οικογένειας. Εξάλλου σ' εκείνη τη γενιά στα χωριά δεν υπήρχε καν η έννοια της εξόδου για τις γυναίκες που επικαλείσαι. Αλλά ... δεν ήθελα να ασχολείται με τα δικά μου ρούχα. Τότε είχαμε αγοράσει και το πρώτο πλυντήριο και ασχολούμουν με ιδιαίτερο ενδιαφέρον με την ταξινόμηση των ρούχων και τα διάφορα προγράμματα (φυσικά τα κατάφερνα καλύτερα απ' ό,τι εκείνη). Δυο χρόνια μετά ήρθε ώρα να εγκαταλείψω την οικογένεια και να ζήσω μόνος. Εκεί δεν είχα πια πλυντήριο και φυσικά ούτε λόγος να αγοράσουμε κάποιο. Έμαθα λοιπόν να πλένω τα ρούχα μου στο χέρι. Και λίγο-λίγο άρχισα να μαγειρεύω, να συμμαζεύω, να καθαρίζω, μέχρι και να πλένω το πάτωμα με το σφουγγάρι. Σιγά το πράμα εδώ που τα λέμε, ένα δωμάτιο ήταν αρχικά. Και δεν κοίταξα ξανά πίσω μου. Είχα πλέον την αυτονομία μου.
Εκτός αυτού, υπάρχουν και άντρες στους οποίους αρέσει να μαγειρεύουν. Άλλοι το σπουδάζουν κιόλας.
Το ξαναλέω, είναι πιο δυνατός, μπορεί να κάνει πιο πολλά.
Ποτέ δεν κατάλαβα (και δεν αποδέχτηκα) αυτό το σκεπτικό. Μου φαίνεται αυθαίρετο. Κάποιοι άλλοι θα σου έλεγαν ότι είναι σεξιστικό.
Ακριβώς. Με το να αναλαμβάνει όσο περισσότερα μπορεί, αυτό ακριβώς της αποδεικνύει, ότι εκείνη δεν έχει τίποτα να φοβηθεί όσο είναι κοντά του. Π.χ. εκείνη αρρωσταίνει; Εκείνος θα είναι εκεί για να σηκώσει όλο το φορτίο.
Έχω κι εγώ κοσμητικό επίθετο για το πρότυπο άντρα που περιγράφεις εσύ: ο ημιανάπηρος πασάκας. Όχι τίποτ' άλλο, για την ομοιοκαταληξία. :P
Μπορεί. Το έχω σκεφτεί, αλλά δε με απασχολεί.