Εχουν περασει τοσα χρονια απο τοτε που χωρισαμε τοσο ξαφνικα και χωρις λογο και εγω καθε πρωι που ξυπναω τον σκεφτομαι και κλαιω.. δεν κοιμαμαι δεν βγαινω δεν ζω ..για τους αντρες ειναι πιο ευκολο να ξανακανουν την ζωη τους για τις γυναικες οχι και ειδικα για μενα ...ειχα ονειρευτει την ζωη μου μαζι του οπως και αυτος .οι ανθρωποι ψαχνουν σε ολη τους την ζωη να βρουν το αλλο τους μισο και εγω χωρισα εξαιτιας των γονιων που μπλεχτηκαν στην ζωη μ πισω απ την πλατη μου ..θελω ακομη να τον παρω τηλ να ακουω την φωνη του ...σχεση φυσιολογικη δεν ξανακανα .η συγκριση μαζι του κανει τους αλλους να μοιαζουν πολυ λιγοι ουτε εκεινοι με θελαν για σχεση ομως μονο σεξ. .ημουν απ τους ανθρωπους που πιστευουν οτι μια φορα στην ζωη σου αγαπας πραγματικα κ εγω την εχασα την ευκαιρια μου και εχουν φθαρει τοαο πολυ απο τις αλλες<<σχεσεις>>που εκανα ..κακοποιηση συναισθηματικη και σεξουαλικη . .μια ζωη που δεν ηταν για μενα ..και το μισος που εχω μεσα μου για τους ανθρωπους που με κατεστρεψαν ειναι μεγαλο . Καιγομαι οταν τους βλεπω δεν μ9ορω ουττε να φυγω απ το σπιτι με ολα αυτα που επαθα τα ψυχολογικα ..θα θελα να γυρισω πισω και να ζησω την ζωη που ονειρευτικα μαζι του ευτιχισμενη και δεν γινετε ουτε μπροστα να παω ειμαι εγκλωβισμενη ...