Originally Posted by
Lanis
Άκουσε, φίλε Δημήτρη.
Σε νιώθω και κατανοώ πόσο τρομακτικό είναι όλο αυτό. Είναι φορτίο ασήκωτο και μάλιστα για 2 χρόνια!
Έκανες ήδη ένα βήμα επικοινωνώντας εδώ. Μην το σταματήσεις. Δεν είσαι μόνος, δεν είσαι ο μόνος. Έχει τη μητέρα σου, αν μη τι άλλο. Ξεκίνα θεραπεία με κάποιον ειδικό.
Είσαι σίγουρος πως ένας ψυχίατρος-ψυχοθεραπευτής δεν μπορεί να βοηθήσει για αρχή, έστω στο μέρος που ζεις;
Κάνε το βήμα και το προσαρμόζεις στην πορεία, αν χρειαστεί.
Βγες έστω για λίγη ώρα κάθε μέρα από το σπίτι, κάνε μια μικρή βόλτα, κάτσε σε ένα παγκάκι, έστω κι αν δεν το θες, έστω και αν σου φαίνεται δύσκολο. Τη δεύτερη μέρα, θα είναι λίγο πιο εϋκολο και την επομένη ευκολότερο. Κάνε απλά πραγματάκια, μίλα με έναν φίλο, και παίρνε θάρρος από τη σκέψη ότι δεν είσαι ο μόνος και ότι η κατάσταση δεν είναι μη αναστρέψιμη!