Νομίζω ότι τα χω χάσει..

Ενώ έχω συνειδητοποιήσει ότι δεν έχω τίποτα σωματικό αλλά έχω ένα άγχος κι ένα φόβο χωρίς λόγο και όλο αυτό το μαρτύριο το προκάλεσα εγώ με τις σκέψεις και τις εμμονες μου, που βέβαια είχε υπόβαθρο μια πολύ στρεσσογονα περίοδο, αλλά το άφησα να με κυριεύσει νιώθω πολύ άσχημα για όλο αυτό, νιώθω ότι είμαι καλά σωματικά ότι δεν έχω τπτ ούτε ψυχικά αλλά το μυαλό μου έχει κολλήσει, οι σκέψεις μέσα μου μου λένε είσαι τρελή τα χέις χάσει εντελώς πια, είσαι για το ψυχιατρείο, κοιτάω τους άλλους κ λέω τι θα λένε για μένα αυτή η τρελή σκέφτομαι τις βλακειες που έχω κάνει κ λέω αν είναι δυνατόν τι βλακειες έκανα με τα γυαλιά κτλ, φοβάμαι ότι είμαι στα χαμένα δλδ τόσο καιρό δεν ζω στην πραγματικότητα αλλά στη φαντασία και στις σκέψεις μου. Θέλω να προσγειώθω στην πραγματικότητα. Κι εκεί που νιώθω φυσιολογική δλδ ο εαυτός μου εκεί μου έρχεται ο φόβος που έχω συνηθίσει κ εκεί με πιάνουν εναλλαγές συναισθημάτων και τότε με παίρνει από κάτω ξανά. Δεν μπορώ να καθίσω μαζί με παρέα στο τραπέζι κτλ με πιάνει άγχος και ανησυχία επειδή σκέφτομαι διαφορά δεν μπορώ να ηρεμήσω και προτείμω να κλεινομαι μόνη στο δωμάτιο μου και στις σκέψεις μου. Πως εξηγείται όλο αυτό;

Δεν θες να βγαίνεις εννοείς και να μιλάς με αλλους;

κοπελα μου σε νιωθω.. εγω προσωπικα οταν αντιμετωπισα ολα αυτα πιγα αμεσως σε ψυχιατρο. οχι οτι τωρα ειμαι εντελως καλα αλλα το παλευω.....ευχομαι να βρεις τον ευατο σου!

Quote:

---

Originally Posted by vickie_victoria

Ενώ έχω συνειδητοποιήσει ότι δεν έχω τίποτα σωματικό αλλά έχω ένα άγχος κι ένα φόβο χωρίς λόγο και όλο αυτό το μαρτύριο το προκάλεσα εγώ με τις σκέψεις και τις εμμονες μου, που βέβαια είχε υπόβαθρο μια πολύ στρεσσογονα περίοδο, αλλά το άφησα να με κυριεύσει νιώθω πολύ άσχημα για όλο αυτό, νιώθω ότι είμαι καλά σωματικά ότι δεν έχω τπτ ούτε ψυχικά αλλά το μυαλό μου έχει κολλήσει, οι σκέψεις μέσα μου μου λένε είσαι τρελή τα χέις χάσει εντελώς πια, είσαι για το ψυχιατρείο, κοιτάω τους άλλους κ λέω τι θα λένε για μένα αυτή η τρελή σκέφτομαι τις βλακειες που έχω κάνει κ λέω αν είναι δυνατόν τι βλακειες έκανα με τα γυαλιά κτλ, φοβάμαι ότι είμαι στα χαμένα δλδ τόσο καιρό δεν ζω στην πραγματικότητα αλλά στη φαντασία και στις σκέψεις μου. Θέλω να προσγειώθω στην πραγματικότητα. Κι εκεί που νιώθω φυσιολογική δλδ ο εαυτός μου εκεί μου έρχεται ο φόβος που έχω συνηθίσει κ εκεί με πιάνουν εναλλαγές συναισθημάτων και τότε με παίρνει από κάτω ξανά. Δεν μπορώ να καθίσω μαζί με παρέα στο τραπέζι κτλ με πιάνει άγχος και ανησυχία επειδή σκέφτομαι διαφορά δεν μπορώ να ηρεμήσω και προτείμω να κλεινομαι μόνη στο δωμάτιο μου και στις σκέψεις μου. Πως εξηγείται όλο αυτό;

---

Στο δωμάτιο που κλείνεσαι και μένεις με τις σκέψεις σου νιώθεις καλά; Εγω πιστεύω πως και πάλι στρεσαρισμένη είσαι και η αδρεναλίνη σου χτυπάει κόκκινο. Κάθε φορά που σε κυριεύει το άγχος ή ο οποιοσδήποτε φόβος η αδρεναλίνη σου πιάνει κόκκινο. Είπες προχθές πως δεν ήθελες να λάβεις ως συμβουλή την λήψη αγωγής και δεν σου πρότεινα καν κάτι τέτοιο σε ρώτησα όμως από την άλλη με τι δραστηριοτητες έχεις ασχοληθεί και δεν μου απάντησες.


Για να καταφέρει κάποιος να διώξει ενοχλητικές σκέψεις δεν είναι εύκολο και χρειάζεται δουλειά και προσπάθεια. Χρειάζεται να μάθει να μπορεί να ελέγχει το σώμα. Εφόσον δεν μπορούμε να ελέγξουμε τις σκέψεις για τον α ή β λόγο, τουλάχιστον πρεπει να μαθουμε να ελέγχουμε το παρασυμπαθητικό νευρικό σύστημα ώστε να ρίχνουμε την αδρεναλίνη και να κατευνάζει στη συνέχεια ως αντιδραση ο εγκέφαλος.

Τη αλήθεια είναι εφικτό κάτι τετοιο; Και ναι και όχι. Δηλαδή και εγώ σκέφτομαι κάποια πράγματα τα οποία κρατάω για μένα πολύ βαθιά μέσα μου και όταν τα παρουσιάζει ο εγκέφαλος ως σκέψη χαλιέμαι. Το καλό είναι πως όταν δουλεύω συγκεντρώνομαι και με απορροφάει η δουλειά το κακό είναι πως στον ελεύθερο χρόνο μου ή όταν κάτι μπορεί να προκαλέσει την πυροδότηση οι σκέψεις μου παρουσιάζονται στρεσσάρομαι, χαλιέμαι, έχω ανησυχία και η αδρεναλίνη μου χτυπάει κόκκινο.

Ο μοναδικός τρόπος για να ξεφύγω από αυτό είναι να κανω αναπνοές με γιόγκα. Δεν μπορώ να διώξω τις σκέψεις εντελώς απο μέσα μου, αλλά μπορώ έστω 40 ή 50 λεπτά να απορροφηθώ από τη γιόγκα να απελευθερωθούν ενδορφίνες και να νιώσω καλά έστω ένα 4ωρο μέχρι να κοιμηθώ.

Δυστυχως προσωπικά καποιες σκέψεις δεν μπορώ να τις διώξω από μέσα μου, είναι πέρα από τις δυνάμεις μου το μοναδικό που μπορώ να κάνω είναι να κανω γιόγκα να ελέγξω το σώμα μου και κατα καποιο τρόπο να βάλω αυτές τις σκέψεις μέσα σε ένα κουτι μέχρι να πυροδοτηθούν από κάτι και να βγουν πάλι έξω.

Quote:

---

Originally Posted by mindcrime

Στο δωμάτιο που κλείνεσαι και μένεις με τις σκέψεις σου νιώθεις καλά; Εγω πιστεύω πως και πάλι στρεσαρισμένη είσαι και η αδρεναλίνη σου χτυπάει κόκκινο. Κάθε φορά που σε κυριεύει το άγχος ή ο οποιοσδήποτε φόβος η αδρεναλίνη σου πιάνει κόκκινο. Είπες προχθές πως δεν ήθελες να λάβεις ως συμβουλή την λήψη αγωγής και δεν σου πρότεινα καν κάτι τέτοιο σε ρώτησα όμως από την άλλη με τι δραστηριοτητες έχεις ασχοληθεί και δεν μου απάντησες.


Για να καταφέρει κάποιος να διώξει ενοχλητικές σκέψεις δεν είναι εύκολο και χρειάζεται δουλειά και προσπάθεια. Χρειάζεται να μάθει να μπορεί να ελέγχει το σώμα. Εφόσον δεν μπορούμε να ελέγξουμε τις σκέψεις για τον α ή β λόγο, τουλάχιστον πρεπει να μαθουμε να ελέγχουμε το παρασυμπαθητικό νευρικό σύστημα ώστε να ρίχνουμε την αδρεναλίνη και να κατευνάζει στη συνέχεια ως αντιδραση ο εγκέφαλος.

Τη αλήθεια είναι εφικτό κάτι τετοιο; Και ναι και όχι. Δηλαδή και εγώ σκέφτομαι κάποια πράγματα τα οποία κρατάω για μένα πολύ βαθιά μέσα μου και όταν τα παρουσιάζει ο εγκέφαλος ως σκέψη χαλιέμαι. Το καλό είναι πως όταν δουλεύω συγκεντρώνομαι και με απορροφάει η δουλειά το κακό είναι πως στον ελεύθερο χρόνο μου ή όταν κάτι μπορεί να προκαλέσει την πυροδότηση οι σκέψεις μου παρουσιάζονται στρεσσάρομαι, χαλιέμαι, έχω ανησυχία και η αδρεναλίνη μου χτυπάει κόκκινο.

Ο μοναδικός τρόπος για να ξεφύγω από αυτό είναι να κανω αναπνοές με γιόγκα. Δεν μπορώ να διώξω τις σκέψεις εντελώς απο μέσα μου, αλλά μπορώ έστω 40 ή 50 λεπτά να απορροφηθώ από τη γιόγκα να απελευθερωθούν ενδορφίνες και να νιώσω καλά έστω ένα 4ωρο μέχρι να κοιμηθώ.

Δυστυχως προσωπικά καποιες σκέψεις δεν μπορώ να τις διώξω από μέσα μου, είναι πέρα από τις δυνάμεις μου το μοναδικό που μπορώ να κάνω είναι να κανω γιόγκα να ελέγξω το σώμα μου και κατα καποιο τρόπο να βάλω αυτές τις σκέψεις μέσα σε ένα κουτι μέχρι να πυροδοτηθούν από κάτι και να βγουν πάλι έξω.

---

μπραβο mindcrime.. εγω εκανα διαλογισμο αλλα με εβλεπε η μανα μου που κλεινομουν στο δωματιο με κερια και περιεργη μουσικη και φρικαρε. και με εβγαλε απο αυτο. απο τοτε χειροτερεψα. πηγα σε ψυχιατρο.

Βίκυ σέβομαι το γεγονός ότι έχεις ξεκαθαρίσει πως δε θέλεις να λάβεις φαρμακευτική αγωγή αλλά να το παλέψεις χωρίς φάρμακα . Θα σου προτείνω ξανά την ψυχοθεραπεία λοιπόν , χωρίς φαρμακευτική αγωγή, αλλά με έναν θεραπευτή που να νιώσεις ότι υπάρχει η δυνατότητα να δουλέψετε μαζί και να σε βοηθήσει να ξεφύγεις από όσα σε βασανίζουν . Δεν ξέρω εάν είναι απόλυτα εφικτό να το ξεπεράσεις όλο αυτό απολύτως μόνη , χωρίς κανενός είδους ψυχοθεραπεία .

Θυμαστε που σας ειχα πει πως απο μεσα μου επαναλαμβανω το ονομα μου και κανω ερωτησεις στον εαυτο μου που ειμαι πως λενε τους γονεις μου κτλ επειδη φοβαμαι οτι θα παθω αμνησια ξαφνικα, τωρα ξαφνικα μου εφυγαν ολα αυτα απο το μυαλο και νιωθω ενα κενο φοβαμαι οτι θα ξεχασω ποια ειμαι δεν επανλαμβανω αλλο ποια το ονομα μου ουτε αναρωτιεμαι αλλα εχω πολυ αγχος τωρα νομιζω πως θα ξεχασω ξαφνικα ποια ειμαι

To καταλαβαίνεις πως σου κανει παιχνιδια το μυαλό ετσι; Καντου και εσυ λοιπον να δουμε αν θα φυγει το αγχος. Τραβα ενα βιντεο τον εαυτό σου που θα λεει ολα αυτα που θα ηθελες να γνωριζεις για σένα στη περιπτωση που αυριο ξυπνουσες και δεν θυμοσουν τιποτα για τον εαυτό σου και βαλτο σε ενα USB και κολλα ένα ποστ ιτ πάνω που θα λεει αυτό ειμαι εγώ, να δουμε πως θα λειτουργησει ο εγκεφαλος σου ετσι και το κανεις αυτό.

Quote:

---

Originally Posted by mindcrime

To καταλαβαίνεις πως σου κανει παιχνιδια το μυαλό ετσι; Καντου και εσυ λοιπον να δουμε αν θα φυγει το αγχος. Τραβα ενα βιντεο τον εαυτό σου που θα λεει ολα αυτα που θα ηθελες να γνωριζεις για σένα στη περιπτωση που αυριο ξυπνουσες και δεν θυμοσουν τιποτα για τον εαυτό σου και βαλτο σε ενα USB και κολλα ένα ποστ ιτ πάνω που θα λεει αυτό ειμαι εγώ, να δουμε πως θα λειτουργησει ο εγκεφαλος σου ετσι και το κανεις αυτό.

---

Το έγραψα σε χαρτί.. Πάντως είναι πολύ τρομακτικό γιατί είχα συνηθίσει σε ένα καταιγισμό σκεψεων και ξαφνικά λέω καλά τι κάνω;; τι γίνεται;;; σαν να ξυπνάω. Πέφτω βεβαια πάλι αλλά ξανά ξυπνάω και νομίζω ότι κάτι παθαίνω ότι κάτι μου συμβαίνει. Είναι πολύ περίεργο.

Ειναι τρομακτικό ναι γιατι αμφιβαλλεις για τον εαυτό σου και δεν ξέρεις πως να αμυνθείς σε αυτα που σου κάνει το μυαλό.Και είναι δύσκολο γιατί πρέπει να ξεπεράσεις τη τρικλοποδιά που πάει να σου βάλει το μυαλό με το ίδιο όργανο που πάει να σου στήσει τη παγίδα.

Quote:

---

Originally Posted by mindcrime

Ειναι τρομακτικό ναι γιατι αμφιβαλλεις για τον εαυτό σου και δεν ξέρεις πως να αμυνθείς σε αυτα που σου κάνει το μυαλό.Και είναι δύσκολο γιατί πρέπει να ξεπεράσεις τη τρικλοποδιά που πάει να σου βάλει το μυαλό με το ίδιο όργανο που πάει να σου στήσει τη παγίδα.

---

Καταλαβαίνω ότι έχω πέσει σε μια συνήθεια ζωής με αυτόν τον τρόπο να ζω με σκέψεις φοβίες ψυχαναγκασμους κτλ. Και τώρα που Συνειδητοποίω πόσο ανούσια είναι νομίζω προ τρελάθηκα γιατί μου φαίνεται ο εαυτός μου ξένος. Λέω τι είναι αυτά που κάνω.

Ψυχοθεραπεία κάνεις?

Quote:

---

Originally Posted by george1520

Ψυχοθεραπεία κάνεις?

---

Ναι κανω ψυχοθεραπεία

Εγω με την καραντινα ειχα εμμονη πως θα παθω καταθλιψη και δεν θα μπορουσα να δουλεψω. Ειχα την καταστροφή 24/7 στο μυαλο μου και ευτυχως δεν έπεσα

Quote:

---

Originally Posted by mindcrime

Εγω με την καραντινα ειχα εμμονη πως θα παθω καταθλιψη και δεν θα μπορουσα να δουλεψω. Ειχα την καταστροφή 24/7 στο μυαλο μου και ευτυχως δεν έπεσα

---

Εγώ με διπολική και ψύχωση

Quote:

---

Originally Posted by vickie_victoria

Ναι κανω ψυχοθεραπεία

---

Είχα πάθει πριν δύο χρόνια μια γερή κρίση πανικού και δεν μπορούσα να μιλήσω, είχα ξεχάσει τις λέξεις, απλά έδειχνα με τα χέρια μου. Πήγα νοσοκομείο, έκανα εξετάσεις και επέστρεψα σπίτι την επόμενη μέρα και τότε μου καρφώθηκε η ιδέα ότι αν πάθω κάτι θα αφησω τα ζώα μου πίσω και έπρεπε να βρω λύση. Τύπωσα φωτογραφίες για το καθένα και τις κόλλησα στα δοχεία με το φαγητό τους έτσι ώστε οι δικοί μου άνθρωποι να ξέρουν τι είναι το καθετί. Ξυπνούσα κάθε πρωί στις έξι για να τα φροντίσω μην τυχόν και πάθω κάτι μέσα στην ημέρα (τουλάχιστον για εκείνη την μέρα να είναι εντάξει).. Όλο αυτό ήταν κόλαση, ο φόβος μην πάθω κάτι. Πόσα μπορεί να κάνει το μυαλό ε? Πόση δύναμη έχει και αναρωτιέμαι πως κατάφερα να βγω από όλο αυτό.

Το μυαλό φτιάχνει ένα ψεύτικο σενάριο στο οποίο μπορούμε να βρούμε λύσεις για να μας αποσπάσει την προσοχή από το πραγματικό μας πρόβλημα.. Η λύση σου δεν είναι να το υπακους και να το αφήνεις να σε ελέγχει αλλά να ασχοληθείς με το πραγματικό σου πρόβλημα που είναι η ρύζι για όλα αυτά που περνάς. Ή θα το αφήσεις να σε τρομάζει με σενάρια που ξέρεις ότι δεν έχουν λογική ή θα σταθείς απέναντι του και θα το κοιτάξεις στα μάτια για να το νικήσεις. Ξέρω ότι ο φόβος σου είναι πιο πάνω από την λογική σου αλλά αν το βάλεις δίπλα σου όλο αυτό θα δεις πόσο μικρό είναι και πόση ζημιά κάνουν τα υποθετικά σενάρια. Το μυαλό είναι κομμάτι σου, είναι μέρος του εαυτού σου αξιοποίησε το υπέρ σου, πάρε τον έλεγχο ξανά στα χέρια σου. Αυτό θα γίνει με το να αποδεχτείς αυτό που σου συμβαίνει (ότι είναι παιχνίδι του μυαλού) και με την βοήθεια του ψυχολόγου να επουλώσεις τις πληγές σου.

Quote:

---

Originally Posted by george1520

Είχα πάθει πριν δύο χρόνια μια γερή κρίση πανικού και δεν μπορούσα να μιλήσω, είχα ξεχάσει τις λέξεις, απλά έδειχνα με τα χέρια μου. Πήγα νοσοκομείο, έκανα εξετάσεις και επέστρεψα σπίτι την επόμενη μέρα και τότε μου καρφώθηκε η ιδέα ότι αν πάθω κάτι θα αφησω τα ζώα μου πίσω και έπρεπε να βρω λύση. Τύπωσα φωτογραφίες για το καθένα και τις κόλλησα στα δοχεία με το φαγητό τους έτσι ώστε οι δικοί μου άνθρωποι να ξέρουν τι είναι το καθετί. Ξυπνούσα κάθε πρωί στις έξι για να τα φροντίσω μην τυχόν και πάθω κάτι μέσα στην ημέρα (τουλάχιστον για εκείνη την μέρα να είναι εντάξει).. Όλο αυτό ήταν κόλαση, ο φόβος μην πάθω κάτι. Πόσα μπορεί να κάνει το μυαλό ε? Πόση δύναμη έχει και αναρωτιέμαι πως κατάφερα να βγω από όλο αυτό.

Το μυαλό φτιάχνει ένα ψεύτικο σενάριο στο οποίο μπορούμε να βρούμε λύσεις για να μας αποσπάσει την προσοχή από το πραγματικό μας πρόβλημα.. Η λύση σου δεν είναι να το υπακους και να το αφήνεις να σε ελέγχει αλλά να ασχοληθείς με το πραγματικό σου πρόβλημα που είναι η ρύζι για όλα αυτά που περνάς. Ή θα το αφήσεις να σε τρομάζει με σενάρια που ξέρεις ότι δεν έχουν λογική ή θα σταθείς απέναντι του και θα το κοιτάξεις στα μάτια για να το νικήσεις. Ξέρω ότι ο φόβος σου είναι πιο πάνω από την λογική σου αλλά αν το βάλεις δίπλα σου όλο αυτό θα δεις πόσο μικρό είναι και πόση ζημιά κάνουν τα υποθετικά σενάρια. Το μυαλό είναι κομμάτι σου, είναι μέρος του εαυτού σου αξιοποίησε το υπέρ σου, πάρε τον έλεγχο ξανά στα χέρια σου. Αυτό θα γίνει με το να αποδεχτείς αυτό που σου συμβαίνει (ότι είναι παιχνίδι του μυαλού) και με την βοήθεια του ψυχολόγου να επουλώσεις τις πληγές σου.

---

Τι ωραία που τα λες έτσι είναι...η ψυχολόγος μου είπε ότι επηρεάστηκα πολύ που διάβασα μηνύματα του φίλου μου με τους φίλους του να λέει ότι ειμαι τρελή για ψυχιατρείο και ότι είχα πάει σε ψυχίατρο ο οποίος μου είχε πει πως αν δεν πάρω τα φάρμακα σε 5 χρόνια θά ειμαι χειρότερα και τελικά έπεσε μέσα. Με στιγμάτισε αυτό που είδα να το λέει. Αναρωτιέμαι συνέχεια γιατί να μου συμβαίνει αυτό γιατί να τρελάθηκα γιατί να είμαι έτσι. Κοιτάζω τους άλλους και νομίζω πως λένε αυτή είναι τρελή . Οι βλακείες που έκανα με τα γυαλιά με τρέλαναν κ Μ έφτασαν ως εδώ. Γιατί κρυβομουν μη δει κανείς τι κάνω και όλο αυτό Μ έκανε να νιώθω τρελη. Αυτές οι ηλίθιες σκέψεις που κατακλύζουν το μυαλό μου μπορούν κ με κάνουν να νιώθω ότι σκέφτομαι. Πίστευα ότι έχω προβλήμα στην καρδιά πάθαινα αρρυθμίες μετά πίστευα στο στομάχι είχα καούρες και δεν μπορούσα να καταπιω τώρα νομίζω ότι έχω ψύχωση η διπολική η κάτι άλλο σοβαρό παθαίνω διάφορα περίεργα να τρομάζω συνέχεια να φοβάμαι να ότι κίνηση κάνω να τη σκεφτομαι και να παθαίνω πανικους με το κάθε τι.

Quote:

---

Originally Posted by vickie_victoria

Τι ωραία που τα λες έτσι είναι...η ψυχολόγος μου είπε ότι επηρεάστηκα πολύ που διάβασα μηνύματα του φίλου μου με τους φίλους του να λέει ότι ειμαι τρελή για ψυχιατρείο και ότι είχα πάει σε ψυχίατρο ο οποίος μου είχε πει πως αν δεν πάρω τα φάρμακα σε 5 χρόνια θά ειμαι χειρότερα και τελικά έπεσε μέσα. Με στιγμάτισε αυτό που είδα να το λέει. Αναρωτιέμαι συνέχεια γιατί να μου συμβαίνει αυτό γιατί να τρελάθηκα γιατί να είμαι έτσι. Κοιτάζω τους άλλους και νομίζω πως λένε αυτή είναι τρελή . Οι βλακείες που έκανα με τα γυαλιά με τρέλαναν κ Μ έφτασαν ως εδώ. Γιατί κρυβομουν μη δει κανείς τι κάνω και όλο αυτό Μ έκανε να νιώθω τρελη. Αυτές οι ηλίθιες σκέψεις που κατακλύζουν το μυαλό μου μπορούν κ με κάνουν να νιώθω ότι σκέφτομαι. Πίστευα ότι έχω προβλήμα στην καρδιά πάθαινα αρρυθμίες μετά πίστευα στο στομάχι είχα καούρες και δεν μπορούσα να καταπιω τώρα νομίζω ότι έχω ψύχωση η διπολική η κάτι άλλο σοβαρό παθαίνω διάφορα περίεργα να τρομάζω συνέχεια να φοβάμαι να ότι κίνηση κάνω να τη σκεφτομαι και να παθαίνω πανικους με το κάθε τι.

---

Αυτός που λες ότι είναι ο φίλος σου, αυτός που δεν σεβάστηκε το πρόβλημα σου είναι ακόμη φίλος σου??
Δείξε μου έναν άνθρωπο, ενα(!!!!) που δεν έχει ψυχολογικά.. Ενα!!!!

Quote:

---

Originally Posted by george1520

Αυτός που λες ότι είναι ο φίλος σου, αυτός που δεν σεβάστηκε το πρόβλημα σου είναι ακόμη φίλος σου??
Δείξε μου έναν άνθρωπο, ενα(!!!!) που δεν έχει ψυχολογικά.. Ενα!!!!

---

Δεν ξέρω σίγουρα θα υπάρχουν... Φοβάμαι πως είμαι παγιδευμένη και πως έτσι θα ζω πάντα και να γίνω καλά θα πέφτω πάλι. Τώρα έφτασα στον πάτο ελπίζω να μην υπάρχει χειρότερο για μένα.

Quote:

---

Originally Posted by vickie_victoria

Εγώ με διπολική και ψύχωση

---

Εχεις πάει ποτε σε ψυχίατρο;

Quote:

---

Originally Posted by mindcrime

Εχεις πάει ποτε σε ψυχίατρο;

---

Ναι μου είπε Γενικευμένη αγχώδη διαταραχή και αρρωστοφοβια. Μου είπε ότι αν δεν πάρω χάπια σε 5 χρόνια θα είμαι χειρότερα. Βασικά μου λέει άμα δεν τα πάρεις τώρα μη μου έρθεις μετά από 5 χρόνια χειρότερα. Έτσι ακριβώς.

Quote:

---

Originally Posted by vickie_victoria

Δεν ξέρω σίγουρα θα υπάρχουν... Φοβάμαι πως είμαι παγιδευμένη και πως έτσι θα ζω πάντα και να γίνω καλά θα πέφτω πάλι. Τώρα έφτασα στον πάτο ελπίζω να μην υπάρχει χειρότερο για μένα.

---

Έχει καλύτερο σημείο να κάνει κάποιος επανεκκίνηση πέρα από τον πάτο? Δεν νομίζω. Δεν φοβάσαι ότι θα πέσεις κι άλλο αλλά μόνο να ανέβεις. Αυτό που ζεις το εζησαν - το ζουν κι αλλοι και να μην ντρέπεσαι. Δεν είσαι "τρελή" αλλά παλεύεις με τους φόβους που δημιουργεί το μυαλό σου. Αν αποδεχτείς αυτο που σου συμβαίνει θα δεις ότι τα πράγματα είναι πιο απλά και πρέπει να καταλάβεις πως όπως νοσεί το σώμα έτσι νοσεί και η ψυχή. Άρχισε να μιλάς με τον ψυχολόγο για την παιδική σου ηλικία, για τους γονείς σου (περισσότερο για την μητέρα σου) και θα δεις σιγά σιγά βελτίωση. Το μυαλό θα συνεχίσει να σου κάνει παιχνιδια αλλά πλέον θα ξέρεις πως στόχος του είναι να σου αποσπάσει την προσοχή, να σου δημιουργήσει ψεύτικα προβλήματα. Θα πέσεις, θα ξανά σηκωθείς αλλά κάθε φορά θα είσαι σε καλύτερο σημείο και κάποια στιγμή θα βγεις νικήτρια.

Απομάκρυνε από την ζωη σου ανθρώπους που δεν σέβονται αυτό που ζεις και γενικά εσένα και δώσε περισσότερη σημασία στα δικά σου θέλω και στις δικές σου ανάγκες.. Και στο λέει ένας άνθρωπος που ήταν στην θέση σου, που πέρασε ότι και εσύ αλλά πεισμωσε και βγήκε όρθιος. Και να ξέρεις η κατάθλιψη στο τέλος σου δίνει μόνο καλά. Εκτιμάς περισσότερο την ζωή, αναγνωρίζεις εύκολα τους τοξικους ανθρώπους και μαθαινεις επιτέλους ποιος πραγματικά εισαι.

vickie_victoria,
Δεν είμαι ειδικός και μπορεί να λέω μπούρδες, αλλά από ότι έχω διαβάσει στα μηνύματά σου μέσες άκρες θα σου πω τα εξής:

- Οι γύρω σου σου τροφοδοτούν τις ανασφάλειες κι ακριβώς λόγω ανασφάλειας κρατάς κοντά σου αυτά τα άτομα που είναι επιεικώς απαράδεκτα. Γονείς, "φίλους" και λοιπούς κάνε τους πέρα.
- Μία δουλειά είναι απαραίτητη από πολλές απόψεις. Και για να γίνεις οικονομικά ανεξάρτητη από τους γονείς (βασικό να μείνεις μόνη σου κάποια στιγμή), και για να κοινωνικοποιηθείς με κόσμο και να δεις ότι κάποιοι θα σε εκτιμήσουν, κάποιοι θα σε παρεξηγήσουν, κάποιους εκ των πραγμάτων θα σους βάλεις στη θέση τους, κάποια προβλήματα δεν θα μπορείς να τα αποφύγεις κτλ κτλ ... και μέσα από όλο αυτό θα ωριμάσεις, θα δεις πλευρές του εαυτού σου που δεν ήξερες, θα μάθεις να αξιολογείς πιο καλά τι είναι σημασίας και μπορεί να σε στρεσάρει και τι όχι κι ένα σωρό άλλα πράγματα.
- Βασικό και σχετικό με τα παραπάνω, να γεμίσεις τη μέρα σου πιο επικοδομητικά και συνεπώς το μυαλό σου με πιο λογικές και δημιουργικές σκέψεις. Αν πηγαίνεις με φίλους που ταιριάζεις μία βόλτα ή εάν ετοιμάζεις το τάδε project για την δουλειά, δεν θα έχεις χρόνο να κάθεσαι να σκέφτεσαι βλακείες όλη μέρα.
- Χαζή δεν είσαι, ούτε τα χάνεις. Αυτή τη στιγμή το μυαλό σου παίρνει 100δες στροφές το λεπτό, απλά οι σκέψεις σου είναι χαώδεις και στρέφονται σε ένα σωρό άκυρες κατευθύνσεις και άκυρα σενάρια. Αυτό δεν δείχνει χαζό άνθρωπο, άνθρωπο που πρέπει σιγά σιγά να πειθαρχεί και να οργανώνει τις σκέψεις του σε πιο θετική κατεύθυνση δείχνει. Αν το καταφέρεις να διοχετεύεις όλη αυτή την ενέργεια σε δημιουργικά και ουσιαστικά πράγματα, σύντομα θα τρίβεις τα μάτια σου με τον νέο σου εαυτό.
- Εάν τόσο καιρό μόνο με ψυχοθεραπεία δεν βλέπεις βελτίωση, μην δαιμονοποιείς την αγωγή. Είναι μία βοήθεια σημαντική για να δώσεις χρόνο στον εαυτό σου να οργανωθεί, να ανακουφιστεί από τα πολλά ψυχοσωματικά και να ετοιμαστεί για την μάχη μες την ίδια την καθημερινότητα και τον τρόπο σκέψης σου.
-Βάλε κάθε μέρα μικρούς στόχους και τήρησε ένα βασικό πρόγραμμα. Π.χ. "σήμερα θα πάω 1 ώρα περπάτημα ή θα οδηγήσω μέχρι εκεί κι εκεί και δεν θα γυρίσω πίσω αν δεν το κάνω, όσο κι αν αγχωθώ." "Σήμερα θα αφιερώσω 2 ώρες να φιάξω το βιογραφικό μου και να το στείλω στις τάδε αγγελίες που με ενδιαφέρουν." "Κάθε Τρίτη και Πέμπτη θα αφιερώνω το απόγευμα να βοηθάω την φιλοζωική της γειτονιάς μου."

Απομάκρυνε τους ανθρώπους που σε βλάπτουν από δίπλα σου, άκου τους ειδικούς, βάλε μια κανονικότητα στην καθημερινότητά σου και θα δεις ότι τα πράγματα θα φιάξουν σιγά σιγά.

Quote:

---

Originally Posted by george1520

Έχει καλύτερο σημείο να κάνει κάποιος επανεκκίνηση πέρα από τον πάτο? Δεν νομίζω. Δεν φοβάσαι ότι θα πέσεις κι άλλο αλλά μόνο να ανέβεις. Αυτό που ζεις το εζησαν - το ζουν κι αλλοι και να μην ντρέπεσαι. Δεν είσαι "τρελή" αλλά παλεύεις με τους φόβους που δημιουργεί το μυαλό σου. Αν αποδεχτείς αυτο που σου συμβαίνει θα δεις ότι τα πράγματα είναι πιο απλά και πρέπει να καταλάβεις πως όπως νοσεί το σώμα έτσι νοσεί και η ψυχή. Άρχισε να μιλάς με τον ψυχολόγο για την παιδική σου ηλικία, για τους γονείς σου (περισσότερο για την μητέρα σου) και θα δεις σιγά σιγά βελτίωση. Το μυαλό θα συνεχίσει να σου κάνει παιχνιδια αλλά πλέον θα ξέρεις πως στόχος του είναι να σου αποσπάσει την προσοχή, να σου δημιουργήσει ψεύτικα προβλήματα. Θα πέσεις, θα ξανά σηκωθείς αλλά κάθε φορά θα είσαι σε καλύτερο σημείο και κάποια στιγμή θα βγεις νικήτρια.

Απομάκρυνε από την ζωη σου ανθρώπους που δεν σέβονται αυτό που ζεις και γενικά εσένα και δώσε περισσότερη σημασία στα δικά σου θέλω και στις δικές σου ανάγκες.. Και στο λέει ένας άνθρωπος που ήταν στην θέση σου, που πέρασε ότι και εσύ αλλά πεισμωσε και βγήκε όρθιος. Και να ξέρεις η κατάθλιψη στο τέλος σου δίνει μόνο καλά. Εκτιμάς περισσότερο την ζωή, αναγνωρίζεις εύκολα τους τοξικους ανθρώπους και μαθαινεις επιτέλους ποιος πραγματικά εισαι.

---

Μακάρι να βγω νικήτρια και πιο σοφή όπως τα λες.. Και να μην ξαναπεσω να τα βρω με τον εαυτό μου οριστικά!

Quote:

---

Originally Posted by Sonia

vickie_victoria,
Δεν είμαι ειδικός και μπορεί να λέω μπούρδες, αλλά από ότι έχω διαβάσει στα μηνύματά σου μέσες άκρες θα σου πω τα εξής:

- Οι γύρω σου σου τροφοδοτούν τις ανασφάλειες κι ακριβώς λόγω ανασφάλειας κρατάς κοντά σου αυτά τα άτομα που είναι επιεικώς απαράδεκτα. Γονείς, "φίλους" και λοιπούς κάνε τους πέρα.
- Μία δουλειά είναι απαραίτητη από πολλές απόψεις. Και για να γίνεις οικονομικά ανεξάρτητη από τους γονείς (βασικό να μείνεις μόνη σου κάποια στιγμή), και για να κοινωνικοποιηθείς με κόσμο και να δεις ότι κάποιοι θα σε εκτιμήσουν, κάποιοι θα σε παρεξηγήσουν, κάποιους εκ των πραγμάτων θα σους βάλεις στη θέση τους, κάποια προβλήματα δεν θα μπορείς να τα αποφύγεις κτλ κτλ ... και μέσα από όλο αυτό θα ωριμάσεις, θα δεις πλευρές του εαυτού σου που δεν ήξερες, θα μάθεις να αξιολογείς πιο καλά τι είναι σημασίας και μπορεί να σε στρεσάρει και τι όχι κι ένα σωρό άλλα πράγματα.
- Βασικό και σχετικό με τα παραπάνω, να γεμίσεις τη μέρα σου πιο επικοδομητικά και συνεπώς το μυαλό σου με πιο λογικές και δημιουργικές σκέψεις. Αν πηγαίνεις με φίλους που ταιριάζεις μία βόλτα ή εάν ετοιμάζεις το τάδε project για την δουλειά, δεν θα έχεις χρόνο να κάθεσαι να σκέφτεσαι βλακείες όλη μέρα.
- Χαζή δεν είσαι, ούτε τα χάνεις. Αυτή τη στιγμή το μυαλό σου παίρνει 100δες στροφές το λεπτό, απλά οι σκέψεις σου είναι χαώδεις και στρέφονται σε ένα σωρό άκυρες κατευθύνσεις και άκυρα σενάρια. Αυτό δεν δείχνει χαζό άνθρωπο, άνθρωπο που πρέπει σιγά σιγά να πειθαρχεί και να οργανώνει τις σκέψεις του σε πιο θετική κατεύθυνση δείχνει. Αν το καταφέρεις να διοχετεύεις όλη αυτή την ενέργεια σε δημιουργικά και ουσιαστικά πράγματα, σύντομα θα τρίβεις τα μάτια σου με τον νέο σου εαυτό.
- Εάν τόσο καιρό μόνο με ψυχοθεραπεία δεν βλέπεις βελτίωση, μην δαιμονοποιείς την αγωγή. Είναι μία βοήθεια σημαντική για να δώσεις χρόνο στον εαυτό σου να οργανωθεί, να ανακουφιστεί από τα πολλά ψυχοσωματικά και να ετοιμαστεί για την μάχη μες την ίδια την καθημερινότητα και τον τρόπο σκέψης σου.
-Βάλε κάθε μέρα μικρούς στόχους και τήρησε ένα βασικό πρόγραμμα. Π.χ. "σήμερα θα πάω 1 ώρα περπάτημα ή θα οδηγήσω μέχρι εκεί κι εκεί και δεν θα γυρίσω πίσω αν δεν το κάνω, όσο κι αν αγχωθώ." "Σήμερα θα αφιερώσω 2 ώρες να φιάξω το βιογραφικό μου και να το στείλω στις τάδε αγγελίες που με ενδιαφέρουν." "Κάθε Τρίτη και Πέμπτη θα αφιερώνω το απόγευμα να βοηθάω την φιλοζωική της γειτονιάς μου."

Απομάκρυνε τους ανθρώπους που σε βλάπτουν από δίπλα σου, άκου τους ειδικούς, βάλε μια κανονικότητα στην καθημερινότητά σου και θα δεις ότι τα πράγματα θα φιάξουν σιγά σιγά.

---

Συμφωνώ με όσα λες.. Σήμερα είμαι πιο ήρεμη έχω κόψει τους ψυχαναγκασμους και δεν νιώθω και την ανάγκη να το κάνω. Οι σκέψεις που επαβαλμβανα έχουν φύγει από το κεφάλι μου και το νιώθω άδειο.. Κάθομαι στο μπαλκόνι και πίνω καφέ με απόλυτη ηρεμία χωρίς άγχος μετά από πολύ καιρό.. Νιώθω όμως περίεργα γιατί είχα συνηθίσει αλλιώς.. Νιώθω σαν να βρίσκομαι σε άλλη πραγματικοτητα από αυτή που ήμουν τόσο καιρό.

Quote:

---

Originally Posted by vickie_victoria

Ναι μου είπε Γενικευμένη αγχώδη διαταραχή και αρρωστοφοβια. Μου είπε ότι αν δεν πάρω χάπια σε 5 χρόνια θα είμαι χειρότερα. Βασικά μου λέει άμα δεν τα πάρεις τώρα μη μου έρθεις μετά από 5 χρόνια χειρότερα. Έτσι ακριβώς.

---

Θυμασαι τι σου ειχε προτεινει απο φαρμακα;

Quote:

---

Originally Posted by mindcrime

Θυμασαι τι σου ειχε προτεινει απο φαρμακα;

---

Zoloft για 2 μήνες και Xanax σε περίπτωση που πάθω πανικό. Μου είπε 2 μήνες να παίρνω μόνο φάρμακα χωρίς ψυχοθεραπεία. Και να πάω μετά από 2 μήνες να με δει.

Quote:

---

Originally Posted by vickie_victoria

Zoloft για 2 μήνες και Xanax σε περίπτωση που πάθω πανικό. Μου είπε 2 μήνες να παίρνω μόνο φάρμακα χωρίς ψυχοθεραπεία. Και να πάω μετά από 2 μήνες να με δει.

---

Και ποτε εγινε αυτό;

Quote:

---

Originally Posted by mindcrime

Και ποτε εγινε αυτό;

---

Πριν 2 χρόνια μετά έκανα ψυχοθεραπεία συνηλθα για 5μηνες ήμουν πολύ καλά και μετά μ κόλλησε η καρδιά ότι έχω πρόβλημα έτσι ξαφνικά επειδή είχα περίοδο και ένιωθα down και κόλλησα μετά κ έγινε όλο αυτό. Όταν δεν νιώθω καλά η βαριεμαι και νιώθω πλήξη με παίρνει από κάτω νομίζω κάτι έχω και παθαίνω τέτοιες εμμονες για να αποδώσω κάπου την αίσθηση που έχω της πλήξης.

Quote:

---

Originally Posted by vickie_victoria

Πριν 2 χρόνια μετά έκανα ψυχοθεραπεία συνηλθα για 5μηνες ήμουν πολύ καλά και μετά μ κόλλησε η καρδιά ότι έχω πρόβλημα έτσι ξαφνικά επειδή είχα περίοδο και ένιωθα down και κόλλησα μετά κ έγινε όλο αυτό. Όταν δεν νιώθω καλά η βαριεμαι και νιώθω πλήξη με παίρνει από κάτω νομίζω κάτι έχω και παθαίνω τέτοιες εμμονες για να αποδώσω κάπου την αίσθηση που έχω της πλήξης.

---

Τελικά η ψυχοθεραπεια δεν προσφερει μονιμο αποτελεσμα έτσι έχει relapse. Πιστευω και εγω πως η πληξη τα παθη και οι ανεκπληρωτες επιθυμίες γινονται δαιμονες στη ζωή μας

Quote:

---

Originally Posted by vickie_victoria

Πριν 2 χρόνια μετά έκανα ψυχοθεραπεία συνηλθα για 5μηνες ήμουν πολύ καλά και μετά μ κόλλησε η καρδιά ότι έχω πρόβλημα έτσι ξαφνικά επειδή είχα περίοδο και ένιωθα down και κόλλησα μετά κ έγινε όλο αυτό. Όταν δεν νιώθω καλά η βαριεμαι και νιώθω πλήξη με παίρνει από κάτω νομίζω κάτι έχω και παθαίνω τέτοιες εμμονες για να αποδώσω κάπου την αίσθηση που έχω της πλήξης.

---

Η ψυχοθεραπεία είναι η μόνη που μπορεί να σε βγάλει από όλο αυτό που ζεις γιατί βγάζεις τα τραύματα σου στην επιφάνεια, τα επουλωνεις και έτσι σταματάνε να σε επηρεάζουν.

Με τον ψυχολόγο έχετε μιλήσει για την απόρριψη που δεχτηκες και δέχεσαι από την μητέρα σου ή συζητησατε μόνο για τις φοβίες σου?

Quote:

---

Originally Posted by mindcrime

Τελικά η ψυχοθεραπεια δεν προσφερει μονιμο αποτελεσμα έτσι έχει relapse. Πιστευω και εγω πως η πληξη τα παθη και οι ανεκπληρωτες επιθυμίες γινονται δαιμονες στη ζωή μας

---

Παλι μπορει να πεσεις κ ας εχεις κανει ψυχοθεραπεια αλλα σε μαθαινει να το διαχειριζεσαι!

Quote:

---

Originally Posted by pink floyd

Παλι μπορει να πεσεις κ ας εχεις κανει ψυχοθεραπεια αλλα σε μαθαινει να το διαχειριζεσαι!

---

Δεν ξερω δεν εχω κανει ποτε το θεωρω χασιμο χρονου

Και με τα φάρμακα υποτροπιαζεις. Πήγα για περπάτημα τωρα δεν κουράστηκα καθόλου πρώτη φορά. Δεν σκεφτόμουν τίποτα για καρδιά και γενικά όσα σκεφτόμουν και ήμουν μια χαρά.

Πως γίνεται χτες κ προχτές να είχα κατάθλιψη και σήμερα από το μεσημέρι κ μετά να νιώθω φυσιολογική και πότε να νιώθω ενέργεια και χαρά κ μετά να πέφτω σε πιο ήπια συναισθήματα. Μου έχει καρφωθεί ο φόβος για διπολική και όποτε πάω να χαρώ η να νιώσω ενέργεια νομίζω ότι παθαίνω μανία η υπομανια κ το κόβω κ πέφτω πάλι σε κατάθλιψη. Γίνεται να έχει κάποιος διπολική και ανά 2 μέρες να αλλάζει από κατάθλιψη σε υπομανια; Η ή κάθε κατάσταση κραταει περισσότερο; ώρες ώρες με πιάνει να αρχισω να τρέχω να κάνω κάτι δραστήριο κ μετά φοβάμαι μην πάθω μανία και σταματάω.

Quote:

---

Originally Posted by vickie_victoria

Πως γίνεται χτες κ προχτές να είχα κατάθλιψη και σήμερα από το μεσημέρι κ μετά να νιώθω φυσιολογική και πότε να νιώθω ενέργεια και χαρά κ μετά να πέφτω σε πιο ήπια συναισθήματα. Μου έχει καρφωθεί ο φόβος για διπολική και όποτε πάω να χαρώ η να νιώσω ενέργεια νομίζω ότι παθαίνω μανία η υπομανια κ το κόβω κ πέφτω πάλι σε κατάθλιψη. Γίνεται να έχει κάποιος διπολική και ανά 2 μέρες να αλλάζει από κατάθλιψη σε υπομανια; Η ή κάθε κατάσταση κραταει περισσότερο; ώρες ώρες με πιάνει να αρχισω να τρέχω να κάνω κάτι δραστήριο κ μετά φοβάμαι μην πάθω μανία και σταματάω.

---

Το τι έχεις και το τι δεν έχεις θα στο πει μόνο ο ειδικός.. Ουτε το ίντερνετ, ούτε κάποιος από εμάς εδώ..

Το ότι η ψυχολογια σου είναι μια έτσι κι μια αλλιώς να ξέρεις είναι φυσιολογικό και είναι κάτι που το έχουν αρκετά άτομα..
Τον ψυχολόγο κάθε πόσο τον βλέπεις?

Quote:

---

Originally Posted by george1520

Το τι έχεις και το τι δεν έχεις θα στο πει μόνο ο ειδικός.. Ουτε το ίντερνετ, ούτε κάποιος από εμάς εδώ..

Το ότι η ψυχολογια σου είναι μια έτσι κι μια αλλιώς να ξέρεις είναι φυσιολογικό και είναι κάτι που το έχουν αρκετά άτομα..
Τον ψυχολόγο κάθε πόσο τον βλέπεις?

---

Κάθε βδομάδα 1 φορά την εβδομάδα

Quote:

---

Originally Posted by vickie_victoria

Κάθε βδομάδα 1 φορά την εβδομάδα

---

Συζητησατε για την παιδική σου ηλικία?

Quote:

---

Originally Posted by george1520

Συζητησατε για την παιδική σου ηλικία?

---

Όχι δεν με έχει πάει πολύ πίσω συζητήσαμε για τη μητέρα μου για παλιότερα χρόνια αλλά αυτή κυρίως εστιάζει στο τώρα. Γι αυτό είπα ότι ίσως χρειάζομαι ψυχανάλυση.

Quote:

---

Originally Posted by vickie_victoria

Όχι δεν με έχει πάει πολύ πίσω συζητήσαμε για τη μητέρα μου για παλιότερα χρόνια αλλά αυτή κυρίως εστιάζει στο τώρα. Γι αυτό είπα ότι ίσως χρειάζομαι ψυχανάλυση.

---

Θα σε βοηθήσει αν μιλήσεις και για τα παιδικά σου χρόνια γιατί είναι η βάση του ανθρώπου. Εγω αυτό έκανα και άρχισα από το μηδέν και από εκεί εχτιζα. Στην ουσία έχεις ανοιχτές πληγές όπου ματωνουν με την πρώτη ευκαιρία και είναι καλο να κλείσουν.. Έχεις και την τάση να κρατάς ανθρώπους στην ζωή σου που δεν σου φέρονται καλά και προσπαθείς να τους αλλάξεις για να πάρεις επιτέλους την αποδοχή που θες γιατί πιστεύεις ότι εσύ ευθύνεσαι για την συμπεριφορά τους.