ΒΑΡΕΘΗΚΑ

εχω πραγματικα βαρεθει να προσπαθω να ειμαι καπως καλα.Πλεον νιωθω οτι δεν αξιζει τιποτα απ\'οτι κανω και οτι τιποτα δεν εχει νοημα στη ζωη μου.Παντα ειχα διαφορες ασχολιες και ενδιαφεροντα ομως τωρα πια δε με απασχολει τιποτα.Το μονο που κανω ειναι να πιεζω καπως τον ευατο μου για να μην παρατησω τη σχολη(δηλαδη αρχισα να πηγαινω καθημερινα,να διαβαζω κλπ)Ομως ουτε και αυτο σημαινει κατι για μενα.Οι δικοι μου με κατηγορουν οτι δεν ενδιαφερομαι για τιποτα χωρις ομως να καταλαβαινουν το παραμικρο για μενα.Δεν αντεχω αλλο,κουραστηκα να προσπαθω,δεν ξερω καν αν αξιζει να προσπαθω.Sorry αν σας κουρασα..:(

Nikigirl18, γεια! Απλά σκέψου πως πολλοί υποφέρουμε από κατάθλιψη. Εσύ τουλάχιστον πηγαίνεις στη σχολή σου. Ενώ εγώ έχω να πάω στη δουλειά μου σχεδόν 3 μήνες. Μήπως τελικά να κανονίσουμε καμιά συνάντηση? Μαζευτήκαμε πολλοί. Αλλά εδώ δεν έχουμε καταφέρει να μιλήσουμε στο chat room!!!

Quote:

---

Originally posted by nikigirl18
εχω πραγματικα βαρεθει να προσπαθω να ειμαι καπως καλα...:(

---

Αγαπητή μου φίλη Νίκη...η αλήθεια ειναι οτι ναι μεν καταβάλεις μια προσπάθεια ( ίσως όχι παντα συνειδητά...αλλά ενα τμήμα πιο κρυφό του εγώ σου) αλλά όχι για να είσαι καλά...αλλά μάλλον για να μη νιώθεις καλά.Και θα σου εξηγήσω αμέσως τι εννοώ ...για να μην παρεξηγηθώ κιόλας.Αυτό που χρειάζεται να καταβάλουμε ενεργητική προσπάθεια για να γίνει...είναι συνήθως κάτι που κοντράρεται με μια κατάσταση που υπάρχει αυθόρμητα ως φυσικό φαινόμενο.ΠΧ...για να σηκώσουμε ένα βάρος καταβάλουμε μια προσπάθεια...αφού πάμε να κοντραριστούμε με τον νόμο της βαρύτητας που θέλει τα βάρη να είναι όσο το δυνατόν πιο κοντά στην επιφάνεια της γής.
Εσύ....σαν φυσική (βιολογική) οντότητα...είσαι ένα έξυπνο κορίτσι,με ευαισθησίες...προορισμένο να εκφράσει τα ταλέντα του,να αγαπήσει και να αγαπηθεί.Όσες φορές σε είδα στο chatroom...ήσουν έτοιμη να δώσει πολύτιμες συμβουλές στον καθένα..κι όπως σου έχω ξαναπεί ...μου δίνεις την αίσθηση μιας χαρισματικής ψυχολόγου...ακριβώς επειδή εσύ βιώνεις και την αντίπερα όχθη...αυτήν δηλαδή του ανθρώπου που προσέρχεται στον ψυχολόγο.Έχοντας λοιπόν όλο αυτό το πολύτιμο φορτίο μέσα σου...για το μόνο που δε θα χρειάζονταν να καταβάλεις προσπάθεια θα ήταν το να νιώθεις καλά...μιας και στην θέα ενός τόσο όμορφου εαυτού...το να νιώθεις καλά θα ήταν απλώς μια φυσική συνέπεια.Για κάποιους λόγους όμως (είτε βιολογικούς σε επίπεδο νευροδιαβιβαστών,είτε ψυχολογικούς σε επίπεδο κάποιας άμυνας) ο οργανισμός σου καταβάλει προσπάθεια στο να μην νιώθεις καλά,στο να σου κρύβει απ τα μάτια σου όλα αυτά που διαθέτεις και που θα μπορούσαν να σε κάνουν τρισευτυχισμένη.....και όλη αυτή η προσπάθεια που καταβάλει ο οργανισμός σου...σου τρώει πολύτιμη ενέργεια και σε κάνει να βαριέσαι.
Μιλώντας όμως μαζί σου...κι εγώ και είμαι σίγουρος και πολλοί άλλοι....νιώθουμε απο καλά εώς καλύτερα και ειλικρινά λυπάμαι πολύ που δεν ήρθε ακόμα η ώρα να καταλάβεις πόσο όμορφος άνθρωπος είσαι Νίκη...και πόσο πολύ αξίζεις.Ίσως τελικά ακόμα και αυτή η μη κατανόηση απο πλευράς σου..να στοχεύει στο να γίνεις ακόμα καλύτερη.

Arktos το chat εδω κ καποιες βδομαδες εχει αρχισει κ λειτουργει και πραγματικα βοηθαει πολυ.Κυριως μετα τις 10-11 το βραδυ ολο και καποιος ειναι μεσα.
Λογοψυχε σ\'ευχαριστω πολυ για τα καλα σου λογια!!

Νίκη μου όταν είμαι πεσμένος ψυχολογικά προσπαθώ να κάνω κάτι. Αν δε μπορώ να βγω από το σπίτι φροντίζω να βρω δουλειές να κάνω μέσα σε αυτό. Θα συμμαζέψω το δωμάτιό μου, θα διαβάσω κάτι ευχάριστο, θα καθαρίσω. Αν μπορώ να βγω από το σπίτι θα περπατήσω. Το περπάτημα βοηθάει πάρα πολύ στη βελτίωση της διάθεσης. Εκτός αυτού σε φέρνει σε επαφή και με άλλο κόσμο. Αυτά τα κάνω για να είναι απασχολημένο το μυαλό μου αφενός και να μην σκέφτομαι ότι είμαι πεσμένος και γίνομαι χειρότερα αφετέρου. Ύστερα όταν κάνεις κάτι έρχεται και η ευχαρίστηση ότι έτσι προσφέρεις στον εαυτό σου. Αυτό σιγά σιγά σε ανεβάζει ψυχολογικά. Όταν προσφέρεις στον εαυτό σου αισθάνεσαι καλύτερα. Χρειάζεται υπομονή και προσπάθεια και μικρά σταθερά βήματα. Επίσης να σκέφτεσαι αισιόδοξα και να κοιτάς μακριά. Μην σκέφτεσαι πως είσαι αλλά πως θα ήθελες να ήσουν και προσανατολίσου προς τα εκεί. Βάλε στόχους που να μπορείς να εκπληρώσεις. Όταν κάνεις κάτι να επιβραβεύεις τον εαυτό σου για αυτό που κάνεις ακόμα και αν πρόκειται για κάτι μικρό. Δες το σαν ένα ακόμη βήμα προς τα εμπρός. Μην λες «σιγά τι έκανα;». Με αυτόν τον τρόπο ας πούμε μειώνεις την αξία της προσπάθειά σου. Θα ήταν καλύτερα αν δεν το έκανες καθόλου; Και τέλος πες μέσα σου «θέλω να περάσω καλύτερα, να βελτιώσω τη ζωή μου και θα το κάνω». Πίστεψέ το και επιδίωξέ το.
Φιλάκια Πολλά
Αλέξης

Νίκη μου είσαι όντως ένας πολύ όμορφος άνθρωπος...
Που προσπαθεί πάντα να συμβουλέψει τους άλλους, συμπάσχει μαζί τους, έχει πάντα ένα καλό λόγο να πει... Υπάρχει μεγαλύτερη ομορφιά ψυχής από αυτό;

Όσο σε χρειαζόμαστε εμείς, άλλο τόσο και πολύ περισσότερο σε χρειάζεται ο εαυτός σου...Να νιώσει την ομορφιά της ψυχής σου, να γαληνέψει επιτέλους...Γιατί όμως;

Τι έχει συμβεί και δε σ\' αφήνει να απολαύσεις τη ζωή; Τι νιώθεις ότι σου λείπει πραγματικά; Τι είναι αυτό που σε κάνει να νιώθεις ότι δεν υπάρχει νόημα σε τίποτα;

Προσπάθησε να απαντήσεις σε αυτά τα ερωτήματα και κάπου εκεί θα βρεθεί και η χαρά ξανά...Πίστεψε σε εσένα, δε χρειάζεται τίποτα άλλο απ\'το να αγαπήσεις λίγο τον εαυτό σου. Και όταν αγαπάς τον εαυτό σου θα δεις, θα σ\' αγαπήσουν και οι άλλοι.

Ήδη σε έχουν αγαπήσει!:)

Νικάκι,δεν είναι λίγο αυτό,που κάνεις,μπορεί να μη βρίσκεις νόημα,επειδή δεν είσαι σε καλή ψυχολογική κατάσταση,αλλά δεν είναι έτσι. Έχεις γύρω στους 2 μήνες φοιτήτρια και όσον αφορά τη σχολή δε μπορείς να κάνεις και περισσότερα. Είσαι και σε μια ηλικία,που αλλάζεις,ενηλικιώθηκες και ίσως θες να κάνεις και καινουρια πραγματα,είσαι σε ένα μεταβατικό σταδιο. Γι αυτό μπορεί να μη σε γεμίζουν όλα,όσα έκανες. Θα δεις αλλάγες πολλές στον εαυτό σου,όσο περνάει ο καιρός. Είναι ωραία χρόνια αυτά,εκμεταλλεύσου τα. Βέβαια η κατάθλιψη,αν όντως έχεις,μπορεί να θέλει και βοήθεια ειδικού. Συμφωνώ με την ανωνυμη,το πιστεύω και ίσως να το έχω γράψει κιόλας,ότι αν αγαπάμε σωστά τον εαυτό μας,θα μας αγαπήσουν και οι άλλοι. Φιλάκια

ευχαριστω πολυ για τις απαντησεις σας.Πραγματικα δεν μπορω να με καταλαβω,ενω ξερω οτι εφοσον δεν ειμαι κ πολυ καλα ειναι φυσιολογικο να μην μπορω να κανω ολα οσα εκανα,ομως παρ\'ολα αυτα εγω συνεχιζω να μειωνω την καθε μου προσπαθεια.Δεν ξερω,μερα με τη μερα γινομαι ακομα πιο απαισιοδοξη και οσο και αν καταλαβαινω το πως λειτουργει καποιος οταν ειναι σε μια τετοια κατασταση,δεν μπορω να κανω τιποτα για να το αλλαξω.Νιωθω δηλαδη πλεον οτι δεν μπορω να ελενξω τιποτα στη ζωη μου και αυτο με κανει να αισθανομαι ακομα χειροτερα.Βεβαια ειναι στιγμες που πιστευω οτι μπορω να τα αλλαξω ολα αυτα και να συνεχισω κανονικα τη ζωη μου,ομως αυτο διαρκει πολυ λιγο και μετα επανερχομαι στα ιδια..

Καλησπέρα!
Δεν είμαι ψυχολόγος απλά μπήκα στη σελίδα σας για να βοηθηθώ μιας και τελευταία δεν αισθάνομαι καλά. Είχα ερωτική απογοήτευση και μελαγχόλησα. Και πραγματικά η απάντηση του LOGOPSYXOY, μου έκανε ένα κλικ.! Αφού μπορώ άμα το προσπαθήσω να γελάσω και να αισθανθώ καλύτερα, γιατί θέλω να είμαι κλαψιάρα και στεναχωρημένη? Μήπως αυτό θα κάνει τον πρώην να με ξαναθέλει , ή θα γυρίσει? Νομίζω ότι έτσι πρέπει να είμαι? Δεν ξέρω. Απλά μου άρεσε αυτό στην απάντηση του LOGOSPYXOY: «η αλήθεια ειναι οτι ναι μεν καταβάλεις μια προσπάθεια ( ίσως όχι παντα συνειδητά...αλλά ενα τμήμα πιο κρυφό του εγώ σου) αλλά όχι για να είσαι καλά...αλλά μάλλον για να μη νιώθεις καλά.Και θα σου εξηγήσω αμέσως τι εννοώ ...για να μην παρεξηγηθώ κιόλας.Αυτό που χρειάζεται να καταβάλουμε ενεργητική προσπάθεια για να γίνει...είναι συνήθως κάτι που κοντράρεται με μια κατάσταση που υπάρχει αυθόρμητα ως φυσικό φαινόμενο.ΠΧ...για να σηκώσουμε ένα βάρος καταβάλουμε μια προσπάθεια...αφού πάμε να κοντραριστούμε με τον νόμο της βαρύτητας που θέλει τα βάρη να είναι όσο το δυνατόν πιο κοντά στην επιφάνεια της γής
Θα το έχω στο μυαλό μου! Να είστε καλά!

PERDIKA πραγματι ενω αρκετες φορες οταν δεν ειμαστε καλα μπορουμε να κανουμε κατι για να το αλλαξουμε αυτο,συνηθως δεν κανουμε τιποτα με αποτελεσμα να γινομαστε ακομα χειροτερα.Εγω πιστευω οτι αν προσπαθουσα λιγο παραπανω ισως μπορουσα να αλλαξω το πως αισθανομαι τωρα.Ομως πλεον ισως με εχω πεισει τοσο πολυ γι\'αυτα που ανεφερα πιο πανω που προς το παρον νιωθω οτι δεν εχω τη δυναμη να αλλαξω τιποτα και οτι ειναι αργα(και ειμαι μονο 18 χρονων και σκεφτομαι αυτα).Ελπιζω οτι δε θα φτασω στο σημειο να σκεφτομαι ακομα πιο αρνητικα και οτι καποια στιγμη θα αλλαξω γνωμη για οσα λεω τωρα και θα ειμαι οπως πριν.PERDIKA αν θελεις κανε ενα ποστ και πες μας το τι ακριβως σου συμβαινει και δεν εισαι καλα για να μπορεσουμε ισως να σε βοηθησουμε καπως.φιλακια σε ολους!

Τόσο στην φίλη ΠΕΡΔΙΚΑ όσο και στη φίλη ΝΙΚΗ...θέλω να αναφέρω ότι άσχετα απ την φύση του προβλήματος μας (είτε καθαρά χημική είναι αυτή...πχ πρόβλημα στους νευροδιαβιβαστές μας..είτε καθαρά ψυχολογική ) τελικά το αποτέλεσμα είναι ο νούς μας να περιχαρακώνεται σε ένα συγκεκριμένο τρόπο σκέψης...σε μια συγκεκριμένη δομή σκέψης ...η οποία τελικά αναπαράγει και συντηρεί την διάθεση μας.Συζητώντας εδώ...φυσικά δεν κάνουμε ούτε ψυχανάλυση...ούτε ψυχοθεραπεία....και δεν μπορούν και δεν πρέπει να γίνονται αυτά μέσα απο ένα φόρουμ ή ενα chatroom.Αυτό όμως που μπορούμε να κάνουμε εδώ...είναι να κλωνίσουμε (όσο είναι δυνατόν να γίνει κάτι τέτοιο) αυτήν τη δομή σκέψης που φαίνεται να έχει άμεση σύνδεση με τα βαθύτερα αίτια της κατάστασης που περνάμε και παίζει σημαντικό ρόλο και στην διατήρηση και συνέχιση αυτής της κατάστασης.
Μπορεί να νιώθουμε χάλια....να βρίσκεται το συναίσθημα μας στραπατσαρισμένο...όμως πίσω απο όλα αυτά υπάρχει και ένα συγκεκριμένο μοτίβο σκέψης (πχ ΕΙΜΑΙ ΑΝΙΚΑΝΟΣ ΓΙΑ ΤΑ ΠΑΝΤΑ...κτλ) και άρα ένας καθαρά νοητικός ιστός.Αυτόν τον ιστό ας προσπαθήσουμε (όσο μπορούμε) να πλήξουμε....με την ίδια μας την σκέψη....

Αγαπητέ logopshixe, αλήθεια απολαμβάνω πολύ τις απαντήσεις σου. Η σκέψη σου είναι αρκετά συγκροτημένη και θαρρώ τα λόγια σου προσεχτικά διαλεγμένα. Αυτό όμως το «μάθε τον εαυτό σου», «αγάπησε τον εαυτό σου», «έλεγξε την σκέψη σου» δεν το έχω καταφέρει ακόμα και είμαι ήδη 29! Μήπως είμαι τεμπέλα και δεν προσπαθώ αρκετα?

Quote:

---

Originally posted by PERDIKA
Αγαπητέ logopshixe, αλήθεια απολαμβάνω πολύ τις απαντήσεις σου. Η σκέψη σου είναι αρκετά συγκροτημένη και θαρρώ τα λόγια σου προσεχτικά διαλεγμένα. Αυτό όμως το «μάθε τον εαυτό σου», «αγάπησε τον εαυτό σου», «έλεγξε την σκέψη σου» δεν το έχω καταφέρει ακόμα και είμαι ήδη 29! Μήπως είμαι τεμπέλα και δεν προσπαθώ αρκετα?

---

Φίλη Πέρδικα....αν απολαμβάνεις μια φορά τις απαντήσεις μου...θα πρέπει να απολαμβάνεις 1000 φορές τα θέματα που προκαλούν αυτές τις απαντήσεις...γιατί χωρίς αυτά δεν θα υπήρχαν οι απαντήσεις...Για να είμαι ειλικρινής κι εγώ δεν πολυχωνεύω όλες αυτές τις κατευθυντήριες εντολές...αφ ενός γιατί είναι σε προστακτική (μάθε,αγάπησε,έλενξε..) κι αφ ετέρου γιατί παρουσιάζουν μια διαδικασία που έχει δια βίου διάρκεια..ως κάτι το τετελεσμένο (μάθε....θαρρείς πως ο εαυτός είναι κάτι στατικό και μαθαίνεται σε κλάσματα του δευτερολέπτου).Στην πραγματικότητα....αυτό που ισχύει είναι κι εδώ το γηράσκω αεί διδασκόμενος.....μιας και ο εαυτός μας είναι μια συνεχώς εξελισσόμενη μονάδα και καθημερινά έχουμε πολλά καινούρια να μάθουμε γι αυτόν.Όμως...ακόμα και να μπορούσαμε να τον γνωρίσουμε μέσα σε κλάσματα του δευτερολέπτου...δεν θα είχε καμμιά πρακτική αξία αυτή η γνώση αν δεν την αξιοποιούσαμε και πρακτικά...κι αυτό είναι στο οποίο πρέπει να εστιαστούμε αν θέλουμε να δούμε κάποια αποτελέσματα.Αυτά που ήδη γνωρίζεις για σένα..τα έχεις αξιοποιήσει πρακτικά για να πετύχεις αυτά που επιθυμείς...?Την αγάπη που έχεις για τον εαυτό σου....πως την αποδεικνύεις έμπρακτα..? Ελέγχοντας τη σκέψη σου...καταφέρνεις να ελένξεις και τη δράση σου..?Η σπουδή του εαυτού μας τελιώνει την ημέρα που αφήνουμε την τελευταία μας πνοή....η εφαρμογή όμως του εαυτού μας καθημερινά \"τρέχει\"...και αυτή είναι τελικά που εγγυάται και την αυτογνωσία μας.ʼν βλέπουμε τον εαυτό μας φιλολογικά...και την αυτογνωσία την θεωρούμε ένα ακόμα θέμα προς συζήτηση με τον πρωινό καφέ μας....τότε μην περιμένουμε κανένα επιπλέον όφελος.

Ναι,δίκαιο έχεις LOGOPSΥHE. Αχ, πόσο με ηρεμείς και ούτε καν σε ξέρω. Νομίζω ότι χανομαι όταν κάτι δεν πάει καλά στην ζωή μου,΄(Π.Χ. μια ερωτική απόρριψη/ τα θέματα της δουλειάς τα χειρίζομαι μια χαρά.Τα αισθηματικά είναι που με τσακίζουν.) και βυθίζομαι σε ατελείωτες τύψεις για λάθη που νομίζω ότι έκανα, ή γιατί δεν το κατάλαβα πως δεν θα μπορούσε να προχωρήσει μια κατάσταση, ή γιατί δεν έιμαι δυνατή τώρα να ξεπεράσω γρήγορα την εικόνα του πρώην φίλου μου με την καινούργια του κοπέλα.
Πρέπει όπως λές και εσύ, \"να βάλω τα δυο μου χέρια κάτω και να σηκωθώ\" Μπορώ! Μήπως μαζοχιστικά μ\'αρέσει να λυπάμαι τον εαυτό μου?Αϊ σιχτιρ! Είχα πάει και σε μια ψυχολόγο και έιχα κάνει γύρω στις 10 επισκέψεις παλιά. Θα ήθελα να ξαναπάω τώρα. Θα ήθελα να πάω και σε ομάδα. Στην Θεσσαλονίκη υπάρχουν?

Οσο χαλια και αν αισθανομαστε καποιες φορες,ισως ειναι καλυτερο να ψαξουμε να βρουμε πραγματα που μας κανουν να νιωθουμε καλυτερα.Αν πουμε να ψαξουμε τα πραγματα που μας ριχνουν ψυχολογικα τοτε σιγουρα θα βρουμε παρα πολλα.Ομως το σημαντικο ειναι να κοιταξουμε για ολα αυτα που μας κανουν να ειμαστε χαρουμενοι.Οσο κ αν εχουμε την εντυπωση οτι υπερισχυουν τα δυσαρεστα,παντου μπορει να κρυβονται πραγματα που θα μας εκαναν ευτυχισμενους,πολυ απλα και ισως και ασημαντα.Ομως δεν πρεπει να τα αγνοουμε καιι να μενουμε μονο στα αρνητικα!Ολα θα φτιαξουν!φιλακια!

Quote:

---

Originally posted by PERDIKA
Ναι,δίκαιο έχεις LOGOPSΥHE. Αχ, πόσο με ηρεμείς και ούτε καν σε ξέρω. Νομίζω ότι χανομαι όταν κάτι δεν πάει καλά στην ζωή μου,΄(Π.Χ. μια ερωτική απόρριψη/ τα θέματα της δουλειάς τα χειρίζομαι μια χαρά.Τα αισθηματικά είναι που με τσακίζουν.) και βυθίζομαι σε ατελείωτες τύψεις για λάθη που νομίζω ότι έκανα, ή γιατί δεν το κατάλαβα πως δεν θα μπορούσε να προχωρήσει μια κατάσταση, ή γιατί δεν έιμαι δυνατή τώρα να ξεπεράσω γρήγορα την εικόνα του πρώην φίλου μου με την καινούργια του κοπέλα.
Πρέπει όπως λές και εσύ, \"να βάλω τα δυο μου χέρια κάτω και να σηκωθώ\" Μπορώ! Μήπως μαζοχιστικά μ\'αρέσει να λυπάμαι τον εαυτό μου?Αϊ σιχτιρ! Είχα πάει και σε μια ψυχολόγο και έιχα κάνει γύρω στις 10 επισκέψεις παλιά. Θα ήθελα να ξαναπάω τώρα. Θα ήθελα να πάω και σε ομάδα. Στην Θεσσαλονίκη υπάρχουν?

---

Αγαπητή ΠΕΡΔΙΚΑ....δεν σε ηρεμώ εγώ....αλλά εσύ ηρεμείς τον εαυτό σου πιθανόν γιατί διαβάζοντας κάποια πράγματα που γράφω εγώ ή κάποιοι άλλοι συντονίζεσαι με τις σκέψεις-ηρεμιστικά που υπάρχουν ήδη μέσα σου.Όπως έχω γράψει και προηγούμενως...άσχετα απ την βιοχημεία ή την ψυχοδυναμική της κατάστασης που περνάμε....υπάρχει και ένας νοητικός ιστός (σκέψεις) που συντηρούν αυτήν την κατάσταση και εξασφαλίζουν έτσι το μέλλον της μέσα μας.Ίχνη αυτής της μορφής σκέψεων συναντά κανείς και σε αυτά που γράφεις σε αυτήν την παράγραφο....\"...νομίζω ότι χάνομαι...,ή γιατί δεν το καταλάβαινα....ή γιατί δεν είμαι δυνατή...\".Πίσω απο όλες αυτές τις εκφράσεις...αυτό που ουσιαστικά παραδέχεσαι (και αναμασάς) είναι ότι είσαι ανήμπορη....οπότε λογικό είναι η διαταγή αυτή να εκτελείται πλήρως απ το νευρικό σου σύστημα....και να σε ρίχνει ακόμα περισσότερο.
Για κάποιους λόγους χαλάσατε τη σχέση σας...ΟΚ...αυτό συμβαίνει καθημερινά σε πολύ κόσμο....και σίγουρα η απώλεια μιας σχέσης μας χαλάει για λίγο καιρό τη διάθεση....ουσιαστικά μέχρι να συνηθίσουμε τη νέα κατάσταση που περιλαμβάνει απευθείας επανασύνδεση με τον εαυτό μας..και επέκταση σε νέες γνωριμίες.Για κάποιους λόγους (που με τους ψυχολόγους μπορείς να τους διερευνήσεις) αποφεύγεις την απευθείας επανασύνδεση με τον εαυτό σου (όπως φαίνεται) , αρνείσαι να προσφέρεις εσύ προσοχή και ευτυχία στον εαυτό σου...και κολλάς στη σχέση σου με τον πρώην...που τώρα μόνο πόνο σου προσφέρει.Είναι σαν να λές μέσα σου \"ΑΥΤΟ ΜΟΥ ΑΞΙΖΕΙ\".Αφού λοιπόν ο προσανατολισμός σου είναι αυτού του είδους το αυτομαστίγωμα...λογικό είναι να νιώθεις κάτι σαν αδυναμία,σαν να χάνεσαι κτλ.Όταν μας μαστιγώνουνε....δεν μπορεί να διατηρούμε τις αισθήσεις μας ...ακριβώς για να μειωθεί η αίσθηση του πόνου.

Δεν μπορω να καταλαβω το πως μπορει να αλλαζει ετσι η διαθεση μου απο τη μια στιγμη στην αλλη.Τη μια στιγμη μπορει να ειμαι μια χαρα και μες στην αισιοδοξια και μετα απο δυο λεπτα(χωρις να εχει συμβει κατι)να ειμαι χαλια.Απο παντα ημουν καπως κυκλοθυμικη ομως πλεον εχει παραγινει αυτη η κατασταση.ΕΙναι τοσο αντιθετικα αυτα που αισθανομαι και που σκεφτομαι που φτανω σε σημειο να μην μπορω να καταλαβω ουτε τι θελω,ουτε τιποτα.Και το θεμα ειναι οτι και να αλλαξει για λιγο αυτο,η αλλαγη κραταει πολυ λιγο και επανερχομαι στην ιδια κατασταση.δε μπορω να βρω ακρη πια στο τι συμβαινει..

Νίκη ,
ίσως να είναι η νέα ζωή που ζεις που σε κάνει να νιώθεις έξω από τα νερά σου...
Το σχολείο τελείωσε, είσαι σε ένα καινούριο περιβάλλον, με άγνωστους αρχικά ανθρώπους, τα μαθήματα μπορεί να είναι ακαταλαβίστικα, όλα σου φαίνονται ξένα και οι επικείμενες εργασίες προς παράδοση μπορεί να φαίνονται βουνό! (προσωπική εμπειρία...:) Επίσης, όπως έχεις πει, άτομα που ήταν φίλοι σου τόσο καιρό να τους βλέπεις τώρα να σε αντιμετωπίζουν παράξενα...

Μήπως όλα αυτά είναι που σε επηρεάζουν αρνητικά; Θυμάμαι τον εαυτό μου πρωτοετή και αντί να το χαρώ στην αρχή ήμουν συνέχεια αγχωμένη και δεν ήξερα τι μου φταίει...Η σχολή, οι άνθρωποι, όλα! Ένα βάρος με ακολουθούσε παντού! Αν όμως δεν είχα περάσει και έμενα πίσω τότε θα καταλάβαινα την αξία!

Η φάση του πρωτοετούς για πολλούς είναι δύσκολη και αυτό είναι απόλυτα φυσιολογικό. Μετά όμως πρέπει σιγά σιγά να φύγουμε από τη φάση αυτή είτε ανεπαίσθητα είτε σπρώχνοντας όσο μπορούμε κι εμείς. Γνώρισε καινούριους ανθρώπους. Στην αρχή μπορεί να σου φαίνονται ότι δεν έχετε κοινά, ειδικά αν είσαι εσωστρεφής όπως εγώ. Πόσες φορές είπα όχι σε συμφοιτητές επειδή προτιμούσα να δω για πολλοστή φορά παλιές παρέες. Σίγουρα δε θα έβλαπτε να βγαίνω και μαζί τους, δε θα παραμελούσα τις παλιές μου φίλες.
Ευτυχώς μετά το κατάλαβα και τελικά κατέληξα να γνωρίσω την καλύτερη μου φίλη εκεί. Που ποτέ δε σταματήσαμε να κρατάμε επαφή.
Δεν ξέρεις τι σου επιφυλάσσει η νέα σου ζωή! Θα δεις σιγά σιγά θα προσαρμοστείς και όλα θα κυλήσουν πολύ πιο φυσιολογικά...

Εδω και μια βδομαδα περιπου μ\'εχει ξαναπιασει καταθλιψη κ ειμαι χαλια.Δεν αντεχω τη ζωη μου,δεν εχω κουραγιο για τιποτα,θελω ολη μερα να κοιμαμαι να μη σκεφτομαι,ουτε να διαβασω μπορω,ουτε τιποτα.Συνεχεια προσποιουμαι οτι ειμαι καλα ομως νιωθω οτι τιποτα δεν μ\'ευχαριστει.Ξερω οτι δεν πρεπει να το αφηνω να με παιρνει τοσο απο κατω,ομως δεν μπορω να κανω κατι για να αλλαξω την κατασταση κ αυτο με κανει να αισθανομαι αχρηστη.Εχω βαρεθει να κλαιω,ειμαι τοσο χαλια και ολοι οι γυρω μου με εχουνε γραμμενη..Ακομα και το να βγω λιγο εξω το θεωρω πολυ δυσκολο..
Σε ψυχολογο ακομα περιμενω να μου κλεισουν ραντεβου,ελπιζω τουλαχιστον οταν παω να βελτιωθει λιγο η κατασταση.

nickgirl, τι είναι αθτό που σε κάνει να νιώθεις έτσι;
Αν πραγματικά έχεις ανάγκη να δεις έναν Ψυχολόγο γιατί δεν ψάχνεις κάποιον που να έχει περισσότερο ελεύθερο χρόνο ώστε να σε δεχτεί; Αλήθεια, σε ποια περιοχή ψάχνεις Ψυχολόγο;

Εκει που ειχα παει για ψυχολογο ηξερα απο την αρχη οτι παει με σειρα προτεραιοτητας,οποτε υπαρχει αρκετη αναμονη..
Τωρα θα δω μαλλον τελικα θα αρχισω να ψαχνω και αλλου..

Eυχομαι Nίκη να βρείς έναν καλό ψυχολόγο με τον οποίο θα μπορέσετε να αναπτύξετε μια σχέση εμπιστοσύνης και θα μπορέσει να απαλύνει τις πληγούλες που έχεις στην ψυχή σου!ευχομαι να μπορέσεις να βρεις τον δρόμο σου για την ευτυχία!αυτόν δεν ψάχνουμε άλλωστε όλοι μας?όλα θα πάνε καλά!μην ανησυχείς!μας βλέπει κάποιος από πάνω και μας δείχνει τι πρέπει να κάνουμε για να βάλουμε την αγάπη μέσα στην καρδιά μας!το πιστεύω αυτό!θα δεις που μια μέρα θα γελάς γεμάτη από αληθινα συναισθήματα και μια γεμάτη καρδιά!μην φοβάσαι τίποτα!τα πάντα μας οδηγούν στην ομορφιά και στην ευτυχία! με πολλή αγάπη kitty

When everybody\'s in and you\'re left out
And you feel you\'re drowning in the shadow of a doubt
Everyone\'s a miracle in their own way
Just listen to yourself, not what other people say

When it\'s seems you\'re lost, alone and feeling down
Remember everybody\'s different; just take a look around

Welcome to wherever you are
This is your life; you made it this far
Welcome, you got to believe
Right here, right now
You\'re exactly where you\'re supposed to be

Be who you want to be
Be who you are
Everyone\'s a hero
Everyone\'s a star

When you want to give up and your heart\'s about to break
Remember that you\'re perfect; God makes no mistakes

Welcome to wherever you are
This is your life; you made it this far
Welcome, you got to believe
Right here, right now
You\'re exactly where you\'re supposed to be
And I say welcome…
I say welcome…
Welcome…


Οι Bon Jovi τραγουδούν για σένα...:cool:
Αξίζει τον κόπο να συνεχίζεις την προσπάθεια...Καλή σου τύχη λοιπόν στο δικό σου ταξίδι...:)

Νικάκι,
καλά κάνεις και σκέφτεσαι να κοιτάξεις και αλλού, αφού νιώθεις, ότι χρειάζεσαι βοήθεια. Καταλαβαίνω απόλυτα, τί περνάς και ξέρω, ότι είναι δύσκολη περίοδος, όμως θα περάσει, γιατί έχεις κουράγιο και θέληση. Μην αισθάνεσαι άσχημα, αν θες να κοιμάσαι, μπορεί να το χρειάζεσαι. Η ψυχολογική κούραση φέρνει και σωματική. Να μην είσαι σκληρή με τον εαυτό σου, αν υποτίθεται δεν κάνεις αυτά, που έκανες παλιά. Όταν ξαναβρείς τη δύναμη σου, θα τα καταφέρνεις πάλι εξίσου καλά.
Αισθάνεσαι μοναξιά και πιστεύεις, ότι δε σε καταλαβαίνουν και μπορεί να είναι έτσι, αν δεν περνούν το ίδιο, αλλά είναι διαφορετικό, από το ότι σε έχουν γραμμένη.
Συμφωνώ με την anwnimi και έχουμε ξαναπεί, ότι η περίοδος, που βρίσκεσαι, είναι πολύ ενδιαφέρουσα, γιατί ανακαλύπτεις τον εαυτό σου και αλλάζεις.
Μη το βάζεις κατω, όλοι έχουμε τις δυσκολίες μας. Όλα θα πάνε καλα! Και ξέρεις, ότι αν χρειαστείς κάτι...;)
Πολλά φιλάκια!

γεια σου Νικηgirl18!!!!

προσπάθησε προσπαθησε θέλει πολλή δύναμη και θέληση να λες από μέσα σου θα σε νικήσω
μέχρι ο ήλιος να ζεστανει την καρδιά και το σώμα μου
διέλυσε τις αρνητικές σκέψεις /κάνε τα πράγματα που σου αρέσουν
πίστευε σε σένα /
έλπιζε

να σκέφτεσαι θετικά να χαμογελάς και ο κόσμος θα χαμογελάσει μαζί σου.

πήγαινε σε κάποιον ψυχολόγο


πολλά φιλάκια ,όταν ήμουν φοιτήτρια αισθανόμουν πολύ χάλια -δεν μου άρεσαν οι συμφοιτητές μου μισούσα τους καθηγητές την πόλη τις παραδόσεις όλα μου φαίνονταν άσχημα. όταν πριν λίγα χρόνια επισκέφτηκα ξανά την πόλη των φοιτητικών μου χρόνων είδα πόσο λάθος είχα κάνει -ήταν μια πολύ όμορφη πόλη, αλλά λόγω της κατάθλιψης δεν έβλεπα τίποτα όμορφο γύρω μου.

hey coma από ότι βλέπω ξεπέρασες τα κάτω...Χαίρομαι!!:)

Πρωτα απ’όλα σας ευχαριστω για τις απαντησεις σας..ειναι σημαντικα για μενα αυτά που μου λετε..Δεν εχει αλλαξει κατι δυστυχως στο πως αισθανομαι και καποια προβληματα που υπαρχουν και αφορουν καποιο προσωπο της οικογενειας μου με κανουν να μην μπορω να ξεφυγω σχεδον καθολου απ’ολη αυτή την απαισιοδοξια και την καταθλιψη.
Από μικρη συνηθιζα να καταπατω κατά καποιο τροπο τις δικες μου αναγκες και επιθυμιες για να μη στεναχορω τους γυρω μου..Επισης ημουν και ειμαι τελειομανης,δηλαδη θελω ότι αναλαμβανω να γινεται τελεια και να τα βγαζω περα μονη μου..Με όλα αυτά πιεζα πολύ τον ευατο μου να καταφερει να ανταποκριθει σε καταστασεις ,χωρις όμως να κοιταω λιγο και εμενα και δινοντας μεγαλη αξια σε ανθρωπους που δεν επρεπε..Ετσι λοιπον τωρα εξαιτιας του ότι ειμαι χαλια ψυχολογικα δεν μπορω να ανταπεξελθω σχεδον σε τιποτα(εδώ μου είναι δυσκολο να σηκωθω απ’το κρεβατι)οποτε η ζωη μου είναι σαν να εχει μπει σε έναν φαυλο κυκλο..Καθε μερα σκεφτομαι ότι παλιοτερα εκανα πολύ περισσοτερα πραγματα και τα καταφερνα μια χαρα και τωρα δεν μπορω να κανω τίποτα,με αποτελεσμα να με κατηγορω συνεχως για την τωρινη κατασταση,δεν μπορω να δεχτω το πώς νιωθω τωρα,ουτε όμως και να το αλλαξω και ετσι μου ριχνω συνεχως ευθυνες..αυτο με κανει να ειμαι πιο χαλια και παλι από την αρχη..
Θελω πολύ να μπορεσω να ειμαι λιγο αισιοδοξη για το μελλον και να πιστεψω πως ολο αυτό είναι μια προσωρινη κατασταση,όμως δεν μπορω..Βρισκομαι σε μια συνεχης συγχιση,δεν καταλαβαινω το γιατι ειμαι ετσι και γιατι κανω συνεχως δυσαρεστες σκεψεις.Μερικες φορες αισθανομαι ότι βρισκομαι τοσο σε αδιεξοδο που σκεφτομαι μεχρι και την αυτοκτονια,ξεροντας βεβαια ότι αυτό δεν είναι λυση.Καθε μερα αντι για καλυτερα,βλεπω τα παντα να γινονται χειροτερα..Ειμαι ολη την ωρα αφηρημενη σε σημειο να περναω ωρες ολοκληρες να μην κανω τιποτα αλλο παραμονο να σκεφτομαι και να μου ριχνω ευθυνες για τα παντα..
Σας ευχαριστω και παλι και sorry αν σας κουρασα με τα ιδια και τα ιδια..

δεν μας κουράσες νίκη:)
λοιπόν όσον αφορά τις ευθύνες....
δεν φταις εσύ για όλο αυτό που περνάς....
μην το παίρνεις προσωπικά...
η κατάθλιψη είναι ασθένεια....
δεν επιλέγουμε εμείς αν θα την έχουμε.....
αυτό δεν σημαίνει βέβαια ότι δεν θα παλέψεις....
φυσικά και θα παλέψεις....
η κατάθλιψη θέλει να σε σκοτώσει...
όταν είμαστε σε απόγνωση το πρώτα πράγμα που σκεφτόμαστε είναι πως θα βγούμε απ\' το αδιέξοδο...ο θάνατος τότε χτυπάει την πόρτα...δεν συμβαίνει μόνο σε σένα αυτό [συμβαίνει και σε μένα...]
κάθε φορά που έρχεται όμως αυτή η σκέψη φωνάζω ένα μεγάλο ΟΧΙ και αυτό είναι μία μικρή νίκη....όπως φαίνεται αυτό κάνεις και εσύ:)

δεν ξέρω αν θα σε κάνει να νοιώσεις καλύτερα αυτό αλλά όλα αυτά που περιγράφεις τα περνάω και εγώ κατά περιόδους [είμαι διπολικός:o] οπότε μη νοιώθεις άσχημα που αισθάνεσαι άσχημα....
οι αρνητικές σκέψεις και όλα είναι απόρροια της κατάθλιψης...

όταν μου πρωτοεμφανίσθηκε ρωτούσα και εγώ γιατί σε μένα, τι και πως αλλά απάντηση δεν βρήκα γιατί πρακτικά δεν υπάρχει....έτσι το αποδέχτηκα και συνέχισα παρακάτω...δεν υπάρχει λόγος να βασανίζεσαι ψάχνοντας μια άκρη που δεν υπάρχει....
έτυχε να είσαι εσύ [έτυχε να είμαι και εγώ] δέξου το και προχώρησε...

μην πιέζεις τον εαυτό σου...ξέχνα για λίγο το πως είσαι....προσπάθησε να προσαρμοστείς στην κατάθλιψη....προσπάθησε να νοιώθεις άνετα μαζί της...
καμμιά φορά όταν πιέζουμε τα πράγματα πάρα πολύ πετυχαίνουμε τα αντίθετα αποτελέσματα...αφέσου στον χρόνο [δεν είναι εύκολο το ξέρω...]
άσε τον εαυτό σου ελεύθερο...με τον καιρό θα αποχωρούν οι αρνητικές σκέψεις [αυτό θέλει δουλειά όμως...]
ώσπου θα νοιώσεις [ξαφνικά και αναπάντεχα...] μια μέρα και πάλι ζωντανή...έτοιμη να πάρεις τη ζωή στα χέρια σου....και θα \'ρθει αυτή η μέρα νίκη θα έρθει σίγουρα:)

Νίκη, έχω συνειδητοποιήσει ότι άνθρωποι σαν εμάς που πιστεύουμε ότι μόνο ως τέλειοι είμαστε αποδεκτοί από κάποιους άλλους, απο τους γονείς μας, τους φίλους μας είναι φυσικό και επόμενο κάποια στιγμή στη ζωή μας να καταρρέεουμε! Αυτό το κάνει η ίδια η φύση για να μας ταρακουνήσει! Για να μας κάνει να συνειδητοποιήσουμε ότι δεν είμαστε υπεράνθρωποι ούτε ρομπότ.

Πρέπει να μην είμαστε και πια τόσο σκληροί με τον εαυτό μας, να μάθουμε να τον αγαπάμε και να τον φροντίζουμε όπως άλλωστε φροντίζουμε και αυτούς που αγαπάμε.

Μην απογοητεύεσαι που έφτασες σε αυτή την κατάσταση. Όντως, μου έχει τύχει να πέφτω σε κατάθλιψη ή απόγνωση, να είμαι όλη τη μέρα στο κρεβάτι, να κοιτάω το ταβάνι και να σκέφτομαι, να σκέφτομαι και να μην καταλαβαίνω πότε βράδιασε. Να έχω μείνει νηστική 20 ώρες και να νιώθω κουρέλι!

Κάνε μικρά βήματα, κάνε ότι σε ευχαριστεί. Μην αναλαμβάνεις τις υποχρεώσεις αν δεν αισθάνεσαι έτοιμη και μην κατηγορείς τον εαυτό σου για αυτό.

Συνάντησε φίλους, και μόνο από τη φυσική τους παρουσία θα αιστανθείς καλύτερα.

Δεν μας κουράζεις, σε αυτό το forum ο καθένας έχει δικαίωμα να εξωτερικεύσει τις αγωνίες του και να βρει συμπαράσταση. Είναι
πολύ ανθρώπινο αυτό...

Ενω ξερω οτι υπαρχουν πραγματα που θα μπορουσαν να με κανουν να νιωσω καπως καλυτερα πχ μια βολτα με φιλους κλπ νιωθω οτι δεν μπορω να κανω τιποτα.Δεν μπορω να σταματησω να σκεφτομαι κ οσο και αν καταλαβαινω οτι αυτο μου κανει μεγαλυτερο κακο το μυαλο μου κολλαει στις ιδιες αρνητικες σκεψεις..Ολοι μου λενε οτι εχω αλλαξει πολυ και το βλεπω κ εγω η ιδια αυτο ομως δεν μπορω να ειμαι οπως πριν ουτε να προσποιουμαι πλεον πως ειμαι καλα.Πραγματικα νιωθω οτι βρισκομαι σε αδιεξοδο και πως οτι και να κανω δε θα αλλαξει τιποτα..

niki18 ,

μην αγχωνεσαι για τη κατάσταση σου...νοιωθεις άσχημα...είναι ανθρώπινο...
όλοι περνάμε δύσκολες καταστάσεις...και εσύ είμαι σίγουρη οτι θα νικήσεις...
και εγω είμαι σε μια πολλη δύσκολη κατάσταση...προσπαθώ...όπως και εσύ προσπαθείς...και μόνο που ανακοινώνεις και μοιράζεσαι τη κατάσταση που βρίσκεσαι είναι μια μεγάλη προσπαθεια.
είχα πάει σε ψυχολόγο και με βοήθησε πολύ.
Όλα είναι στο μυαλό μας....αν θα δούμε το ποτήρι γεμάτο η αδειο...
είσαι στα καλύτερα σου χρόνια.....μη φοβάσαι....
κάτι που έμαθα απο τις συνεδρίες και θέλω να το μοιραστώ μαζί σου είναι ότι
πολλές φορές σε δύσκολες καταστάσεις επιλέγουμε ,ασυνείδητα ,ακατάλληλα ατομα... άσχημες συνθήκες και γινόμαστε χειρότερα....
ας πούμε εγώ διαλεγα μουσικη πολυ καταθλιπτικη , ανθρωπους κλειστους και δυστροπους...ασχολίες εγκεφαλικες......δηλαδη όλα αυτα μου ετρωγαν οτι μου ειχε απομεινει για να βοηθησω τον ευατο μου....
συνέχεια σκεφτόμουνα και εβρισκα λάθη ,δικα μου λαθη ....
πρόσπαθησε να χτίσεις τη μέρα σου με χαρουμενα πραγματα...ευχαριστα....
απο το πρωι που ξυπνας...μεχρι το βραδυ....πες στον εαυτο σου πως εισαι μωρο και πρεπει να το προσεξεις....και βρες ασχολιες ενεργητικες...οπως το περιπατο που ειπε ο αλεχ .... η χορο η γυμναστικη η μια πολεμικη τεχνη....
θα δεις οταν βρεις το τροπο ....να τα προσπερνας θα ανακουφιστεις και θα εισαι ηρεμη....και δυνατη....και θα μαθεις και να βοηθιεσαι απο τους αλλους...να μη τα κανεις ολα μονη σου....
να χαιρεσαι και να προσεχεις τον ευατο σου....
ολα θα πανε καλα...και οταν μιλησεις με ψυχολογο ....θα δεις ....ολα τα ασχημα θα υποχωρησουν και θα ερθει φρεσκος αερας στη ψυχη σου....
let the sunshine in......

Quote:

---

Originally posted by nikigirl18


εγώ είμαι εδώ!

εχω πραγματικα βαρεθει να προσπαθω να ειμαι καπως καλα.Πλεον νιωθω οτι δεν αξιζει τιποτα απ\'οτι κανω και οτι τιποτα δεν εχει νοημα στη ζωη μου.Παντα ειχα διαφορες ασχολιες και ενδιαφεροντα ομως τωρα πια δε με απασχολει τιποτα.Το μονο που κανω ειναι να πιεζω καπως τον ευατο μου για να μην παρατησω τη σχολη(δηλαδη αρχισα να πηγαινω καθημερινα,να διαβαζω κλπ)Ομως ουτε και αυτο σημαινει κατι για μενα.Οι δικοι μου με κατηγορουν οτι δεν ενδιαφερομαι για τιποτα χωρις ομως να καταλαβαινουν το παραμικρο για μενα.Δεν αντεχω αλλο,κουραστηκα να προσπαθω,δεν ξερω καν αν αξιζει να προσπαθω.Sorry αν σας κουρασα..:(

---

θελω να σου στειλω μνμ και δεν μπορω!!!πως εισαι?

Εδω και μια βδομαδα περιπου ειμαι καπως καλυτερα σε σχεση με πριν,δηλαδη δεν εχω αυτη την πληρη απαισιοδοξια κλπ.Και παλι βεβαια εξακολουθω να αισθανομαι οτι ακομα και τωρα που κανω καποια πραγματα για να ειμαι καλυτερα πχ αρχισα να βγαινω καπως περισσοτερο και να μην μενω συνεχως σπιτι να σκεφτομαι,πιστευω οτι σε λιγο θα ειμαι παλι τα ιδια(δεν ξερω για ποιο λογο).Υπαρχουν κιολας και καποια προβληματα υγειας καποιου δικου μου προσωπου και διαφορα άλλα με αποτελεσμα και να αισθανομαι πολυ ανασφαλης για το τι θα γινει αλλά και μολις παω να ειμαι καπως καλα,κατι να συμβαινει και να ειμαι παλι χαλια.Τουλαχιστον εχω παρει αποφαση οτι δεν πρεπει να περιμενω δια μαγειας να αισθανθω καλυτερα αλλα πρεπει να το παλευω οσο μπορω για να εχω εστω και καποιο προσκαιρο αποτελεσμα.Σας ευχαριστω και παλι!Φιλακια!

Επειδη εξακολουθω να ειμαι πολυ χαλια,αποφασισα να απευθυνθω και καπου αλλου για ψυχολογο και τελικα εκλεισα ραντεβου για 7 Μαρτιου..Ισως ετσι να μπουν σε μια σειρα καποια πραγματα γιατι οσο τ\'αφηνω γινονται χειροτερα..

δαναη?ακους την δαναη?εχει δικιο σε αυτα που λεει!!!

Συμφωνω και εγω Δαναη μου,αλλωστε δεν εμενε και κατι αλλο να κανω.Εχω προσπαθησει πολλες φορες να με πεισω οτι δεν πρεπει να με παιρνει απο κατω και οτι θα φτιαξουν τα πραγματα αλλα δεν μπορω.Εχω πεσει τοσο πολυ που μου ειναι πολυ δυσκολο να σκεφτω οτι καποια στιγμη θα τελειωσει ολο αυτο.Θεωρω οτι τιποτα δεν κανω σωστα και οτι δημιουργω προβλημα και στους αλλους με την εννοια οτι στεναχωρω και τους δικους μου ανθρωπους με το να με βλεπουν ετσι..Προσπαθω λιγο να ηρεμησω αλλα συνεχεια γυριζω στα ιδια..:(

Γεια σου νικη
με λενε στεφανο κ ειμαι κ εγω 18.
Περναω ασχημη φαση σαν εσενα.Πιστευω πως αν μιλησεις με συνομιληκους σου θα ειναι καλυτερα γιατι θα βρεις περισσοτερα κοινα.Οπως και να το κανουμε υπαρχει ενα χασμα γενεων.Θα ηθελα να τα πουμε μεσω τσατ αν θελεις.
στειλε μου το ιμειλ σου.προσπαθησα μεσω U2U να στειλω,δεν γινοταν.Εγω τελευταια συνομιλω με ενα παιδι στην ηλικια μου με παρομοια προβληματα και με εχει βοηθησει παρα πολυ οπως δε θα μπορουσει ενας 30χρονος οσο καλοπροαιρετος και αν ειναι ουτε και καποιος ψυχολογος που κυριως θα σε βοηθησει να εντοπισεις το προβλημα σου,αλλα να το λυσεις...Οταν διαπιστωσεις ποσα πραγματα μπορεις να κανεις τωρα που εισαι 18 δε θα εχεις καταθλιψη για οσα δεν κανεις αλλα αγωνια να κανεις οσα περισσοτερα μπορεις..Δεν εχω σκοπο να σε ενθαρρυνω..Απλα θελω να ανταλλαξουμε αποψεις και βιωματα..

Quote:

---

Originally posted by stefanos
Εγω τελευταια συνομιλω με ενα παιδι στην ηλικια μου με παρομοια προβληματα και με εχει βοηθησει παρα πολυ οπως δε θα μπορουσει ενας 30χρονος οσο καλοπροαιρετος και αν ειναι ουτε και καποιος ψυχολογος που κυριως θα σε βοηθησει να εντοπισεις το προβλημα σου,αλλα να το λυσεις...Οταν διαπιστωσεις ποσα πραγματα μπορεις να κανεις τωρα που εισαι 18 δε θα εχεις καταθλιψη για οσα δεν κανεις αλλα αγωνια να κανεις οσα περισσοτερα μπορεις..Δεν εχω σκοπο να σε ενθαρρυνω..Απλα θελω να ανταλλαξουμε αποψεις και βιωματα..

---

Φίλε μου μήπως στις διατυπώσεις σου δε θα έπρεπε να είσαι τόσο απόλυτος; Δηλαδή μόνον ένας 18χρονος μπορεί να βοηθήσει περισσότερο από έναν ψυχολόγο ή από έναν 30χρονο; Και αν ναι γιατί; Επειδή είναι της ίδια ηλικίας με τη Νίκη και την κάθε Νίκη που βρίσκεται στα 18 της με κάποια δυσκολία στη διάθεση; Δηλαδή πρωτεύοντα ρόλο στην παροχή βοήθειας σε κάποιο ψυχικό πρόβλημα παίζει η ηλικία και όχι οι γνώσεις κάποιου γύρω από το πρόβλημα αυτό; Τι παραπάνω γνωρίζει ο 18χρονος από τον σπουδαγμένο ψυχολόγο σε θέματα ψυχικής υγείας; Και αν ο ψυχολόγος τυγχάνει να είναι και 30χρονος τότε είναι διπλό το κακό στην παροχή βοήθειας; Είμαι 32χρονών με προβλήματα στην ψυχική διάθεση σε ηλικία μκρότερη από τη δική σου και δεν επαγγέλομαι ψυχολόγος. Στην ηλικία των 16 μου χρόνων πολύ μεγαλύτερη βοήθεια βρήκα από μεγαλύτερους ηλικιακά προς εμένα από ότι από τους συνομιλίκους μου που καποιοι από αυτούς στην προσπάθειά τους να βοηθήσουν εμένα έμοιαζαν με μαθητευόμενους μάγους. Ποτέ όμως δεν είπα και μέσα μου αλλά και σε φίλους και γνωστούς ότι βοήθεια κάποιος μπορεί να βρει ΜΟΝΟΝ από κάποιον συνομίληκό του. Και ο συνομίλικος μπορεί να βοηθήσει αλλά και πολλοί άλλοι. Ας μην τα βλέπουμε απόλυτα.
Νίκη μου τις απόψεις μου για το τη κατά τη γνώμη μου θα ήταν καλό να κάνεις τις γνωρίζεις και δε θέλω να επαναλαμβάνομαι.
Φιλικά
Alex30

Εχεις δικιο εν μερει.Αν ο μεγαλυτερος εχει γνωσεις ψυχολογιας και αναλογες εμπειριες μπορει να βοηθησει.
Σκεφτηκα οτι θα ηταν καλο για τη νικη.Φανηκα απολυτος,το αναγνωριζω.
Βλεπωντας ομως η νικη παιδια της ηλικιας της με παρομοια προβληματα ισως αυτο την ενθαρυννει.