Printable View
Ποιο το νόημα όλης αυτής της προσπάθειας? Όλης της προσπάθειας να πολέμάμε τον ίδιο μας τον εαυτό? Κάθε στιγμή, σε κάθε ανάσα? Δεν υπάρχουν αδύναμοι άνθρωποι? Γιατί να μην είμαι μία από αυτούς? Γιατί όλοι μου λένε ότι αξίζω κάτι και εγώ δεν το πιστεύω? Γιατί να αξίζω κάτι?
Έχω κουραστεί να προσπαθώ, εχω κουραστεί να κρύβω από όλους τα συναισθήματά μου...Απλά, έχω κουραστεί...
Και ποιά ειναι τα συναισθήματά σου? Θες να μας τα πεις?
Τα συναισθήματά μου?
Απόγνωση, απελπισία, αδυναμία...Είμαι εντελώς άδεια μέσα μου και δεν ξέρω πως να με γεμίσω...Ίσως και να μην θέλω...
Δεν μου έχει μείνει τίποτα και κανένας...Και όσο κι αν προσπαθώ να δω τα πραγματα πιο ψύχραιμα τόσο περισσότερο νοιώθω ότι κοροιδεύω τον εαυτό μου...
Η μόνη παρηγοριά που μου έχει μείνει είστε όλοι εσείς εδώ... Δεν σας ξέρω και δεν με ξέρετε... Ίσως και γι αυτό να θέλετε να μου μιλήσετε, να μου γράψετε κάτι... Αλλιώς θα είχατε φύγει και εσείς...
Καλησπερα!
Ειναι φορες που σκεφτομαι παρομοια πραγματα.Ενα γιατι ρωταω συνεχως,απελπιζομαι,δεν βρισκω λυσεις και τροπους διαφυγης.Αλλωτε με πιανει μια περιεργη αισιοδοξια οτι ολα μπορουν να γινουν,νιωθω ομορφα,δυναμη και ελπιδα.Βγαινω απο το σπιτι και νιωθω πως ο ηλιος βγηκε μονο για μενα..Αφηνω τον εαυτο μου να σκεφτεται ποτε νιωθω το ενα και ποτε το αλλο.Κατεληξα στο γεγονος οτι οντως οταν νιωθεις καλα με τον εαυτο σου ολα κυλουν καπως πιο ομαλα.Ειναι πανεμορφο το συναισθημα να μην εχεις αναγκες,απο αυτες τις αναγκες που σου καινε και θες να λυτρωθεις γιατι σε παρασερνουν σε μονοπατια δυσβατα.Να νιωθεις που δεν χρειαζεσαι κατι σπουδαιο να σε κανει να νιωσεις καλα...εχεις απλα τον εαυτο σου.Ξερω,πολλες φορες δεν αρκει,δεν μπορουμε να ζησουμε μοναχοι μας..
Οσοι εχουν φυγει απο εσενα και απο εμενα και απο αλλους απλα δεν επρεπε να ειναι εκει.Οσοι εμειναν απλα επρεπε να μεινουν.Ισως αν οντως μας γνωριζαν να μην εφευγαν ποτε αλλα και παλι ισως να μην ειμασταν αρκετοι για εκεινους.
Η ψυχικη μας υγεια ειναι πολυ σημαντικη.Ο ψυχικος μας κοσμος θελει να νιωθει ασφαλεια και οταν δεν εχουμε τον ελεγχο το χανουμε και αυτο..
Καποιες φορες ακομη και το πιο μικρο πραγμα μας δινει χαρα απλα γιατι το επιτρεπουμε.Μην κλεινεις τις πορτες..μην χανεις την πιστη σου.Η ζωη ειναι ομορφα φτανει να την δει με τα ματια καθαρα.Και θα την δεις...ολα γυριζουν και ολα ξανα απο την αρχη.Φτανει να μην κλεινεις την πορτα.Ξερω τα λογια μου ειναι γνωστα και ισως ανουσια..μα και εγω ενιωσα και νιωθω ετσι και αφου μπορω εγω να το δω μπορεις και εσυ και ολοι μας.
Δυναμη..
γεια σου!
Νιώθω ότι δεν μπορώ...Ότι δεν αντέχω...Ότι χάνω τον έλεγχο...\'Οτι θέλω να τελειώσουν τα πάντα...
Προσπαθησε να δεις τα πραγματα οχι μοναχα απο τα δικα σου ματια..Δεν μπορουν να τελειωσουν ολα.Το νοημα θα το βρεις στην δυναμη σου και οχι στο τιποτα..
Ποια δύναμη? Μου τα έχουν πάρει όλα...Και εγώ δεν μπορώ να τα βρω...
Μονο εσυ οριζεις την δυναμη σου...ασε τους αλλους να ζουν και δες τον εαυτο σου.Μην ξεχνας πως οι αλλοι απλα σε συντροφευουν στην ζωη σου,εσυ οριζεις ομως την πορεια.
Απλά έπαψα να πιστεύω ότι μπορώ να καταφέρω κάτι...Είναι 8 περίπου μήνες που βλέπω κάποια ψυχολόγο...Είναι πάρα πολύ καλή και με έκανε να καταλάβω πάρα πολλά πράγματα...Ως εκεί όμως...Όταν πρέπει να πολεμήσω εγώ για τον εαυτό μου...δεν μπορώ...δεν περιμένω την λύση από τους άλλους...αλλά δεν μπορώ να την περιμενω από εμένα πλέον...
Τι θες απο την ζωη σου;....τι θα ηθελες να κανεις; ξερεις;... τι θα σου εδινε ελπιδα; αφου δεν μπορεις να την περιμενεις απο εσενα ποιος θα σου την φερει;
Κανένας δεν θα μου την φέρει. Και αυτό που θέλω είναι να φύγω μακρια, από όλους και από όλα. Τίποτα άλλο.
Η φυγη δεν ειναι παντοτε η λυση...ισως σου φρεσκαρει το μυαλο ισως και οχι.Ξυπνω και κοιμαμαι με αυτο..να φυγω μακρια απο ολα,να κανω αλλα πραγματα..καποια μερα θα γινει.Ξερω την αναγκη της φυγης..
Πες μου..και εκει που θες να πας τι θες να βρεις; Τι θα σου εκανε να ηρεμησεις; Πες το δυνατα να το ακουσεις τι ειναι αυτο που θες.Μην πεφτεις,μην λυγιζεις
Ξέρεις πόσο περίεργο μου φαίνεται που υπάρχει έστω και ένας να μου απαντάει?
Και εγώ προσπαθώ να σκέφτομαι λογικά, ψύχραιμα. Να προσπαθώ να δώσω κουράγιο και σε μένα και στους άλλους. Ακόμα και εδώ μέσα. Όποτε νοιώθω ότι μπορώ να πω κάτι σε κάποιον το λέω. Για να το ακούσει και εκείνος και εγώ.
Κατά βάθος όμως ξέρω ότι δεν έχει νόημα. Δεν έχει νόημα να προσπαθώ να πείσω τον εαυτό μου ότι μπορεί να τα καταφέρει, ότι μπορεί να απεμπλακεί από όλα όσα τον κυριευουν. Απλά δεν γίνεται.
Δεν ξέρω που θα ήθελα να πάω αν μπορούσα να φύγω. Δεν ξέρω αν θα ήταν λύση η φυγή. Για το μόνο που είμαι σιγουρη είναι ότι δεν θα ήθελα να είμαι εδώ που είμαι...
Μπορει να σου γραφει ενας αλλα σε παρακολουθουν πολλοι και νοιαζονται να σε ακουσουνQuote:
Originally posted by aretiva
Ποια δύναμη? Μου τα έχουν πάρει όλα...Και εγώ δεν μπορώ να τα βρω...
Ολοι εδω εχουμε την δικη μας, μικρη ή μεγαλη, γλυκια ή πικρη ιστορια.
Θα ηθελες να αρχισεις να ξετυλιγεις λιγο το κουβαρι και να μας πεις σιγα σιγα πως εφτασες σε αυτες τις σκεψεις;
Τι ειχες, ποιους ειχες, ----- τι εχασες, ποιους εχασες;
Ελα σιγα σιγα, μην φοβασαι οτι θα σε αποριψουμε οπως λες, και οτι σου γραφουμε ακριβως επειδη δεν σε ξερουμε.
Σηκω το κεφαλι και γραψε!!!
Κουραγιο
Ακομα και που γραφεις εδω και που θα συμβουλεψεις καποιον αυτο σημαινει πως εισαι ακομα ζωντανη..γιατι οσο κτυπα η καρδια σου εισαι!!..Δεν μπορεις να λες πως δεν υπαρχει νοημα.Γιατι δινοντας δυναμη σε καποιον που σε χρειαζεται σημαινει απο καπου την αντλεις και αυτο το καπου ειναι μεσα σου.Το οτι γραφω στο θεμα σου θελοντας να σου δωσω δυναμη αυτο δεν εχει νοημα;..Νοημα μπορεις να δωσεις και στο πιο ασημαντο φτανει να δεις,να δεις καθαρα.Γραψε οτι θες,μονο ασε να κανεις βηματα μπροστα.Μην ψαχνεις το νοημα αν θες,μην φιλοσοφεις αν θες,μην αναρωτιεσαι αν εισαι καλα και τι θα κανεις για να γινεις....ξερω ποσο κουραστηκο ειναι αυτο.Απλα ασε τον εαυτο σου να χαλαρωσει,να ηρεμησει...μην τον πνιγεις με σκεψεις.Ξερω ειναι δυσκολο μα οχι ανεφικτο γιατι το παλεψα και μπορω να σου πω με εμπιστοσυνη πως μπορεις να το κανεις!!!....Οπως και εγω οπως και ολοι.Και να ξερεις πως δεν φταιει τοσο ο τοπος που εισαι αλλα το πως εισαι εσυ μεσα σε αυτον....
Καταρχάς ευχαριστώ για τις απαντήσεις σας.
Αλλά από χτες προσπαθώ να σκεφτώ τι μπορώ να γράψω. Πώς να περιγράψω όλα αυτά που νοιώθω. Δεν ξέρω αν έχει σημασία το πως έφτασα εδώ. Απλά οφείλεται σε λάθη του παρελθόντος. Κάποιων άλλων αρχικά και δικά μου στη συνέχεια. Λάθη που δεν γίνεται να αλλάξουν. Και που με έχουν κάνει να αδιαφορώ για όλα. Ακόμα και για την ίδια τη ζωή. Δεν με νοιάζει. Έχω κουραστεί να παλεύω. Να παλεύω για να σταματήσω να έχω εμμονές, σκέψεις και συναισθήματα που με τρελαίνουν.
ποσο χρονων εισαι aretiva αν επιτρεπεται;
26...
και ποσο καιρο νιωθεις ετσι; διαβασα οτι πας 8 μηνες στο ψυχολογο αλλα δεν ξερω αν εχει αρχισει αυτη σου η περιπετεια νωριτερα
Είναι σχεδόν δυο χρόνια
Λαθη,επιλογες,πισωγυρισματ α..Κλειστα σε μια ντουλαπα,βαλε κλειδαρια και παμε για αλλα.Τα λαθη μπορει να μην διορθωνονται μα μπορεις να σταματησεις εσυ η ιδια την κατρακυλα.Τι νοημα τελικα εχει να αναλογιζεσαι χρονια τι εκανες και τι επρεπε να κανεις.Τωρα τι κανεις;Ολα τωρα αρχιζουν..απο το χερι σου ειναι να τα σταματησεις.
Θες να μην παλευεις;Μην παλευεις..Αστα ολα.Οι εμμονες οσο δεν τους δινεις τροφη θα ξεχυχησουν,οι σκεψεις θελουν κινητρα,οσο δεν τους δινει δεν θα ερχονται πια...και σιγα σιγα ολα θα ηρεμησουν.Οσο για τα σναισθηματα σου ειναι ανεφικτο να σταματησουν να υπαρχουν,αγαπησε τα..γιατι τα φοβασαι;Αυτη εισαι και θα εισαι παντα...με αυτα που νιωθεις και αγαπας.Μην σκοτωνεις τον εαυτο σου,μην το κανεις..Λυπησου μοναχα τις ωρες και τις μερες που χανεις σπαταλωντας τοση ενεργεια στην θλιψη και στον χαμο.Μην συντριβεσαι για πραγματα που εκανες αλλα για πραγματα που δεν θα κανεις αν μεινεις ετσι...
Καλημερα
Οποτε νιωσεις πιεση απο τις ερωτησεις μου πες το μου....
Βιωσες τοτε πριν 2 χρονια καποια απωλεια; εφυγε καποιος δικος σου απο τη ζωη, χωρισες με καποιον αγαπημενο σου; εχασες τη δουλεια σου; μετακομισες σε ξενο τοπο; περασες καποια ασθενεια εσυ ή κοντινο σου ατομο;
Μείνε και ξεκουράσου πλάι μας. Μην απαντάς αν σε κουράζει τώρα που οι πληγές αιμμοραγούν. Θα σου περάσει και θα βρεις δύναμη. Πως βρήκες τόση για να γράψεις? Έτσι θα κυλήσουν όλα και θα περάσουν.Κάνε κουράγιο, βρήκες σκιά, μείνε να ξεδιψάσεις.
Ετσι ακριβως...
Απλά ήταν η περίοδος που έπειτα από κάποια γεγονότα άρχισα να καταλαβαίνω ότι μέχρι τότε δεν ζούσα. Ζούσα μέσα από την ζωή των άλλων. Ήταν σαν να ξυπνούσα τότε. Και από εκείνη τη στιγμή άρχισε η κατρακύλα.Quote:
Originally posted by boubourina
Βιωσες τοτε πριν 2 χρονια καποια απωλεια; εφυγε καποιος δικος σου απο τη ζωη, χωρισες με καποιον αγαπημενο σου; εχασες τη δουλεια σου; μετακομισες σε ξενο τοπο; περασες καποια ασθενεια εσυ ή κοντινο σου ατομο;
Ξέρω ότι πρέπει να τα αφήσω όλα πίσω. Αλλά δεν είναι απλό. Δεν είναι ανώδυνο. Αν ήταν τόσο εύκολο όσο είναι στα λόγια, δεν θα υπήρχε αυτό το forum, δεν θα υπήρχαν ούτε ψυχολόγοι ούτε και ψυχίατροι...
Ποιος μιλησε για απλο και ευκολο;...κανεις.Ομως οταν με το καλο περασει θα καταλαβεις και εσυ οτι αξιζε η τοση προσπαθεια.Γιατι θα περασει....Ο ψυχολογος ειναι εκεινος που θα σου απελευθερωση πιο ευκολα την σκεψη οχι ομως εκεινος που μπορει να σε σωσει.Και πισυευω το γνωριζεις.
Χαιρομαι που απαντας,δειχνει οτι θες ακομη να το παλεψεις
Ενταξει καταλαβα, και το να νιωσεις και να συνειδητοποιησεις οτι εχεις χασει καποια χρονια απο την ζωη σου απωλεια ειναι.Quote:
Originally posted by aretiva
Απλά ήταν η περίοδος που έπειτα από κάποια γεγονότα άρχισα να καταλαβαίνω ότι μέχρι τότε δεν ζούσα. Ζούσα μέσα από την ζωή των άλλων. Ήταν σαν να ξυπνούσα τότε. Και από εκείνη τη στιγμή άρχισε η κατρακύλα.
Ξέρω ότι πρέπει να τα αφήσω όλα πίσω. Αλλά δεν είναι απλό. Δεν είναι ανώδυνο. Αν ήταν τόσο εύκολο όσο είναι στα λόγια, δεν θα υπήρχε αυτό το forum, δεν θα υπήρχαν ούτε ψυχολόγοι ούτε και ψυχίατροι...
Οταν το καταλαβες οτι ζουσες τη ζωη των αλλων ή μεσα απο τις ζωες των αλλων, το αλλαξες; το σταματησες;
Αυτό προσπαθώ να κάνω τώρα. Προσπαθώ να ζήσω για μένα. Για τα δικά μου θέλω. Και όχι για τον άλλον. Αλλά μου είναι δύσκολο. Γιατί ξεκινάω από το μηδέν. Από τον πάτο βασικά. Με όλα τα δυσάρεστα να τριγυρίζουν στο μυαλό μου. Αυτό με δυσκολεύει περισσότερο από οτιδήποτε. Οι σκέψεις. Που νοιώθεις ότι σε τρώνε. Αργά αργά και βασανιστικά.Quote:
Originally posted by boubourina
Οταν το καταλαβες οτι ζουσες τη ζωη των αλλων ή μεσα απο τις ζωες των αλλων, το αλλαξες; το σταματησες;
Εγώ χαίρομαι που μου απαντάται. Είναι η μόνη παρηγοριά που έχω αυτή τη στιγμή... Σας ευχαριστώ.Quote:
Originally posted by Alterego
Χαιρομαι που απαντας,δειχνει οτι θες ακομη να το παλεψεις
Για τα δικα σου θελω να ζησεις..να νιωσεις και παλι.Οσο κι αν πεσεις κατω,οσο σκοταδι κι αν νιωσεις οση πικρα,θα ξαναβγεις απανω..Ο πατος δεν κραταει πολυ.Να γραφεις οποτε νιωθεις πως θες.Δεν εισαι μονη...ποτε ξανα μονη πιστεψε το.
πλακα πλακα τι δυσκολο που ειναι τελικα να ζησει καποιος ετσι με μια φυσικη αυθεντικοτητα
να γνωριζει τι θελει και να πορευεται προςς την επιτυχη η οχι πραγματωση του...
ετσι απλα
χωρις γκρινιες χωρις παραπονα χωρις να ξοδευει ολη του την ενεργεια στο γιατι και το πως
και στο κριμα
δυσκολο τελικα ε?
και γω νομιζα οτι ηταν πιο ευκολο
aretiva, ολοι εδω μπηκαμε γιατι ειχαμε αναγκη να μην νιωθουμε μονοι, και για εμενα ηταν παρηγορια οταν εβλεπα απαντησεις και το ενδιαφερον ανθρωπων στα θεματα μου, ανθρωπων που δεν ξερω τη χροια της φωνης τους, που δεν γνωριζω τα προσωπα τους, που δεν εχω ακουσει ποτε πως ειναι το γελιο τους και το κλαμα τους, αλλα που γνωριζουν για εμενα μετα απο 7 μηνες, περισσοτερα απ\'οσα ξερει η ιδια μου η οικογενεια!Quote:
Originally posted by aretiva
Εγώ χαίρομαι που μου απαντάται. Είναι η μόνη παρηγοριά που έχω αυτή τη στιγμή... Σας ευχαριστώ.
Και η χαρα σου γινεται αυτοματα και δικη μας χαρα, και η θλιψη σου γινεται δικο μας θεμα και αναγκη να σου σταθουμε.
Να εισαι καλα, συνεχισε.
Quote:
Originally posted by boubourina
aretiva, ολοι εδω μπηκαμε γιατι ειχαμε αναγκη να μην νιωθουμε μονοι, και για εμενα ηταν παρηγορια οταν εβλεπα απαντησεις και το ενδιαφερον ανθρωπων στα θεματα μου, ανθρωπων που δεν ξερω τη χροια της φωνης τους, που δεν γνωριζω τα προσωπα τους, που δεν εχω ακουσει ποτε πως ειναι το γελιο τους και το κλαμα τους, αλλα που γνωριζουν για εμενα μετα απο 7 μηνες, περισσοτερα απ\'οσα ξερει η ιδια μου η οικογενεια!Quote:
Originally posted by aretiva
Εγώ χαίρομαι που μου απαντάται. Είναι η μόνη παρηγοριά που έχω αυτή τη στιγμή... Σας ευχαριστώ.
Και η χαρα σου γινεται αυτοματα και δικη μας χαρα, και η θλιψη σου γινεται δικο μας θεμα και αναγκη να σου σταθουμε.
Να εισαι καλα, συνεχισε.
αχ βρε boubourina μου γλυκεια
ειπες μεγαλη κουβεντα
γνωριζουν ειπες για μενα οσα ουτε η οικογενεια μου δεν γνωριζει
ποσο σημαντικο μου ακουγεται
ποσο φοβομαστε να επικοινωνησουμε πραγματα στις οικογενειες μας
ποσο κρυβομαστε
ο ενας κοροιδευει τον αλλον
γιατιιι?
εγω μικρη φοβομουνα το μαλωμα και δεν ελεγα ανοιχτα αυτο που αισθανομουν
τωρα δεν ξερω τι φοβαμαι
γελω καμια φορα βλεποντας το μπαμπα μου να ερχεται σπιτι με το υφος αυτο που τοσο πολυ φοβομουν μικρη
ενας Θεος ηξερε τι εχει
και γω ποσο εφταιγα....
τι ηλιθιοτητα
γελω αλλα οι ιδιες ενοχες με περιστοιχιζουν
κι αυτες δεν εχουν καμια αισθηση του χιουμορ
ρε συ
δεν γινεται να ζουμε απλα
δημιουργικα
χωρις ολο αυτο το ωχ
χωρις ολη αυτη την περιπλεγμενη αγχοθλιψη
ετσι
καλημερα
αγκαλια
χομογελακι
καφες
δημιουργια
ποσο θα θελα ολο αυτο να γινει στο χωρο μου
τωρα που το γραφω ομως επικαθεται στο λαιμο η δικη μου αγωνια
θα εχω λεφτα; γελοιο αλλα μου επικαθεται σαν κοκαλο ψαριου
καλη μου θεματοθετρια σορυ για το ολο στορυ
σε νιωθω ειλικρινα
μεσα απο δικα μου βιωματα....
Ναι..φανταζει δυσκολο γιατι το παραπονο και η γκρινια ειναι σχεδον ευφυτη αναγκη του ανθρωπου.Ειναι δυσκολο να γνωριζεις και να εξερευνεις τον εαυτο σου.Ομως ειναι καποιες μικρες στιγμες που μπορεις εστω και λιγο να νιωσεις την πληρωτητα.Εστω για λιγο να σταματησεις την γκρινια και να παλεψεις.Ισως να ειναι και λιγο πιο ευκολο,εξαρταται πως θα το δεις και νατο νιωσεις.
Μου αρεσε,αυτο που ειπες μπουμπουρινα.Για το οτι δεν ξερεις την χροια της φωνης τους,το γελιο και το κλαμα κι ομως γνωριζουν πραγματα..Ειναι οντως σαν μαγεια..Ειναι τρομερο και δινει δυναμη.
Καλημερα
Αγκαλια
Χαμογελακι
Καφεδακι
Θα παρω ευχαριστως :) και δημιουργια φυσικα!!!
Ετσι το φανταζομαι και εγω
Όλοι θα θέλαμε να ζούμε απλά... Χωρίς \'\'όλο αυτό το ωχ\'\' όπως λες και εσύ...
Αλλά τι γίνεται όταν από την πρώτη στιγμή που θυμάσαι τον εαυτό σου, σου δημιουργούν αισθήματα ενοχής... Όταν σε κάνουν να ντρέπεσαι για τα πάντα, όταν νοιώθεις ότι το μόνο που κάνεις είναι να τους κλέβεις τον αέρα που αναπνέουν... Πως να τα ξεπεράσεις? Πως να κάνεις τα πράγματα απλά? Πως να χαίρεσαι για την ζωή?
Όταν το καταλάβεις αρχίζουν τα προβλήματα. Αναρωτιέσαι γιατι δεν ξύπνησες νωρίτερα. Γιατί, γιατί, γιατί.
Κανεις δεν εχει το δικαιωμα να σε φορτωνει με ενοχες,ουτε να ντρεπεσαι για τιποτα.Τον δικο σου αερα κλεβουν και μην το επιτρεπεισ αυτο.Αγαπησε αυτο που εισαι ειναι η καλυτερη αμυνα σε ολους..οποιος σε κανει να νιωθεις ετσι ειναι γιατι οι ιδιοι εχουν καποιο προσςπικο προβλημα..
Δεν ξερω αν αυτο που θα σου πω θα σε παρηγορησει αλλα εγω ειμαι 38 χρονων, με το ζορι εδω μεσα προσπαθουν να με κανουν να καταλαβω οτι ζω τη ζωη μου μεσα απο αλλους.Quote:
Originally posted by aretiva
Όλοι θα θέλαμε να ζούμε απλά... Χωρίς \'\'όλο αυτό το ωχ\'\' όπως λες και εσύ...
Αλλά τι γίνεται όταν από την πρώτη στιγμή που θυμάσαι τον εαυτό σου, σου δημιουργούν αισθήματα ενοχής... Όταν σε κάνουν να ντρέπεσαι για τα πάντα, όταν νοιώθεις ότι το μόνο που κάνεις είναι να τους κλέβεις τον αέρα που αναπνέουν... Πως να τα ξεπεράσεις? Πως να κάνεις τα πράγματα απλά? Πως να χαίρεσαι για την ζωή?
Όταν το καταλάβεις αρχίζουν τα προβλήματα. Αναρωτιέσαι γιατι δεν ξύπνησες νωρίτερα. Γιατί, γιατί, γιατί.
Εισαι κατα 12 χρονια σε καλυτερη μοιρα απο εμενα, στο λεω για να το δεις θετικα.
Κοιτα να δεις, πριν απο 5 χρονια πεθανε ο πατερας μου. Εαν ζουσε ακομα θα ζουσα τη δικη του ζωη, μοναχοκορη, καμμια επανασταση, φτανει να ειναι ο μπαμπας ευχαριστημενος και εγω να ειμαι παντα το κοριτσακι του μπαμπα. Στη χηρα μανα μου τοτε, με πολυ κοπο προσπαθησα να της εξηγησω οτι τωρα που εχασε τον αντρα της δεν μπορουμε να παντρευτουμε μεταξυ μας, γιατι εκεινη αυτο ηθελε, να ζησει την υπολοιπη ζωη της μαζι μου.
Δεν σπουδασα οτι ηθελα αλλα οτι ηθελαν, δεν εκανα τη δουλεια που ηθελα αλλα τη δουλεια που ηθελαν, και παντοτε εφταιγα για ολα. 30 χρονων ακομα ζητηγα την αδεια για να βγω και γυριζα την ωρα που μου ελεγαν. Ακομα και οταν δεν μου ελεγαν τιποτα, μεσα μου ηξερα τι ηθελαν και φυσικα αυτο εκανα για να τους ευχαριστησω.
Μονο τους συντροφους διαλεγα μονη μου και ασυστολα!! αλλα εκει αποτυγχανα απο μονη μου, οποτε παλι επεφτα στις δαγκανες τους.
.......... και εκανα οικογενεια, και παλι προσπαθω να ικανοποιω τους αλλους.... (ε researcher;) αλλα τωρα εχω αρχισει και ψιλογκρινιαζω κιολας, και δειλα δειλα αρχιζω να σκεφτομαι τι θελω εγω.......
Ελπιζω να ενιωσες οτι δεν εισαι μονη.
εγω παντως οταν το καταλαβαQuote:
Originally posted by aretiva
Όλοι θα θέλαμε να ζούμε απλά... Χωρίς \'\'όλο αυτό το ωχ\'\' όπως λες και εσύ...
Αλλά τι γίνεται όταν από την πρώτη στιγμή που θυμάσαι τον εαυτό σου, σου δημιουργούν αισθήματα ενοχής... Όταν σε κάνουν να ντρέπεσαι για τα πάντα, όταν νοιώθεις ότι το μόνο που κάνεις είναι να τους κλέβεις τον αέρα που αναπνέουν... Πως να τα ξεπεράσεις? Πως να κάνεις τα πράγματα απλά? Πως να χαίρεσαι για την ζωή?
Όταν το καταλάβεις αρχίζουν τα προβλήματα. Αναρωτιέσαι γιατι δεν ξύπνησες νωρίτερα. Γιατί, γιατί, γιατί.
μειωθηκαν τα προβληματα
ξεμπουκωσα ρε παιδι μου
λεω δεν γινεται για ολη αυτη τη γελοιοτητα να φταιω μονο εγω
τελικα ειπα οτι δεν φταιω καθολου χα χα!
εγω τους εχω πραγματικη εγνοια
αυτοι παλι εχουν μαθει να ζουν φυτευοντας ενοχες δεξια και αριστερα
και η εποχη του φυτεματος των ενοχων ειναι καθε εποχη
εγω πως θα ξεγινω ευφορη γη για καθε ειδους ενοχη με λετε?
παντως ξεμπουκωσα λιγο απο τοτε που καταλαβα τι παιζει
α στο καλο!
ας ιδουμε και καμια ασπρη μερα....
.......... και εκανα οικογενεια, και παλι προσπαθω να ικανοποιω τους αλλους.... (ε researcher;) αλλα τωρα εχω αρχισει και ψιλογκρινιαζω κιολας, και δειλα δειλα αρχιζω να σκεφτομαι τι θελω εγω.......
αχ!