Printable View
Την έχω 10 χρόνια...τον τελευταίο όμως χρόνο είναι πολύ δύσκολο δεν περνά με τίποτα...χωρίς διάλειμμα...παλιά ήταν ποτέ καλύτερα ποτέ χειρότερα...τώρα είναι χωρίς λίγο διαλλειμα για ηρεμία..δεν ακολουθώ αγωγή...μόνη μου το παλεύω....ξεπερνιέται μόνο με αγνοηση των σκέψεων και αποφυγή των καταναγκασμών? Ή είμαστε για πάντα έτσι? Πολύ άγχος μου προκαλεί ..επίσης με την γέννηση ενός παιδιού έχετε παρατηρήσει αύξηση των σκέψεων?
ξεπερνιέται μόνο με αγνοηση των σκέψεων και αποφυγή των καταναγκασμών
απλά όπως φαίνεται δεν είναι τόσο εύκολο....
Έχεις ανθρώπους στην ζωή σου που σε βοηθάνε με τις σκέψεις ...όχι να σε βοηθήσουν στον καταναγκασμό,απλά να σε κάνουν να ξεχάσεις να νιώσεις όμορφα?
ναι και προσπαθούνε...Quote:
Originally Posted by Noname144
Είναι πολύ σπουδαίο και βοηθητικό αυτό ..εμένα δυστυχώς μόνο ο σύντροφός μου ξέρει για την ιψδ και πλέον δεν τον νοιάζει καν να ακούσει λέει ότι έχει τα πρόβληματα του να μην του μιλάω...νιώθω μεγάλη μοναξιά
αν δεν ξέρει η οικογένεια και οι φίλοι για την ιδιοψυχαναγκαστικής σου διαταραχή δεν καλούνται ούτε οικογένεια ούτε φίλοι...Quote:
Originally Posted by Noname144
εκτός και άν εση έχεις συστολή να τους εξηγήσεις...
έχω βαρεθεί και εγώ πλέον παλιά ήταν μια δυο σκέψεις τώρα είναι 1002 και νιώθω πως θα τρελαθώ πως αλλοιώνεται το μυαλό μου.. όταν είμαι με παρέα ξεχνιέμαι κάπως μετά αν είμαι μόνη αρχίζουν πάλι και είναι και αλλόκοτες ξέρω όμως πως όλα είναι στο μυαλό και ότι πρέπει να μάθω να ζω έτσι δυστυχώς.. προσπάθησε να μην τα σκέφτεσαι όσο μπορείς να ηρεμείς
Αδιαφορία χρειάζεται είναι δύσκολο αλλά πρέπει να το παλέψουμε όσο γίνεται κάποιες φορές θα έρχονται θα φεύγουν όταν όμως φύγουν και ξανά έρθουν προσπάθησε όσο μπορείς να ασχοληθείς με κάτι άλλο και να αδιαφορησεις
Γιατί να μάθεις έτσι?Quote:
Originally Posted by Mariaammeri
Σταμάτησες να το ψάχνεις και δεν επιθυμείς τώρα να ζητήσεις βοήθεια από ειδικό?
Πηγές για δεύτερη γνώμη?
Όχι δεν έχω πάει για δεύτερη γνώμη ακόμα.. λόγω που όλα γταν κλειστά λόγο Πάσχα θα το κάνω όμως σύντομα
Θέλει να αρνείσαι να υποχωρείς διαρκώς στις σκέψεις και να αποφεύγεις κάθε τελετουργικό, αλλά να το κάνεις συστηματικά, γιατί αλλιώς τρέφεις τα συμπτώματα και γίνονται όλο και συχνότερα. Παλιά είχα κολλήσει με τον αριθμό 23, γιατί ένα αγαπημένο μου ξαδερφάκι σκοτώθηκε 23 χρονών. Άσχετο, αλλά εγώ κόλλησα για λίγο. Ο τρόπος είναι μόνο αυτός, όχι υποχώρηση, το έκανα και λειτούργησε, μου κράτησε κάποιο διάστημα όμως, δεν ήταν και εντελώς καταναγκαστικό, αλλά είχα προσέξει ότι πχ όταν απέφευγα τον αριθμό αυτό, δεν πέρναγε με τίποτε. Και πια δε με ενοχλεί, παρόλο που το θυμάμαι. Προσοχή σε αυτό, να μην υποχωρείς!
Δεν θέλω απλώς να μπω σε αγωγή.για δικούς μου λόγους τουα οποίους θα πω και στον ψυχολόγο.. ξέρω πως όλα είναι στο μυαλό μου ξέρω πως όλα είναι παράλογα και προσπαθώ μόνη μου να το αντιμετωπίσω πρέπει να αποδεχτώ πως έτσι είναι το μυαλό μου και ότι δυστυχώς κάποιες φορές θα είμαι χάλια με άσχημες και παράλογες ιδεοληψίες.. μπορεί να διαφωνεί κάποιος και με την αγωγή αλλά θέλω να το παλέψω μόνη μου
Να μην υποχωρώ εννοείς στο θέμα του να μην κάνω τους καταναγκασμους μου σωστά? Ακόμα και αν νιώθω τεράστιους τόνους αγχουςQuote:
Originally Posted by WildHoney
Χρειάζεται αδιαφορία..αλλά πολλές φορές νιώθεις τόσο ηττημένος τόσο κουρασμένος....δεν σε βαστανε ούτε τα πόδιαQuote:
Originally Posted by Mariaammeri
Τα ίδια κ εγώ έχω ψυχοσωματικά τώρα πονάνε όλα κου τα κόκαλα όποτε ξυπνάω το πρωί..νιώθω έχω τερματίσει Με τις ιδεοληψίες..
Και εγώ παθαίνω πολλά ψυχοσωματικά όλη την ημέρα...πόσα χρόνια παλεύεις με την ιψδ? Εγώ έχω δέκα χρόνια...ήμουν 18 και τώρα είμαι 28...όλα τα νιάτα μου έφαγα ...Quote:
Originally Posted by Mariaammeri
από τα 17 εγώ τώρα πάω στα 26 με φάσεις που ήταν ήπιες άλλες πολύ δύσκολα..τώρα έχω πιάσει πάτο όμως η μια ιδεοληψία φεύγει έρχεται η άλλη αστα προσπαθώ και κάνω υπομονή.. θα περάσει εάν προσπαθήσουμε πολύ..όλα στο μυαλό μας είναι το ξέρουμε αυτό είναι το βασικό και σιγά σιγά θα φύγουν
Πάντως αυτό βλέπω και εγώ ...ότι τα πρώτα χρόνια ήταν πιο νορμάλ η κατάσταση ..τώρα όσο πάει είναι δυσκολότερο...εγώ είμαι και μητέρα και το άγχος της καθημερινότητας φουντώνει περισσότερο τις σκέψεις ....μόνο όταν κοιμάμαι το βράδυ ηρεμώ και δεν νιωθω πόνο....δεν παίρνω ούτε και φάρμακα ...εσύ παίρνεις?Quote:
Originally Posted by Mariaammeri
Αυτό ακριβώς παρατήρησα και εγώ τα πρώτα χρόνια τα περνούσα πιο πολύ φλου όλα δεν πολύ ασχολιόμουν γιατί είχα βέβαια και πολλές ασχολίες την σχολή δούλευα ταυτόχρονα και πιο πολύ με ένοιαζε ο γκόμενος η να ψωνίσω ρούχα να πάω βόλτα να φτιάχτω όταν γνώρισα τον άντρα μου ήμουν σε περίοδο τρίς ευτυχισμένη.. μένω έγκυος και τότε με πιάνουν πάλι σε έντονο βαθμό αλλά κράτησε πολύ λίγο αφού μόλις έμαθα πως είμαι έγκυος έπαθα ένα σοκ διότι δεν το περίμενα και δεν μπορούσα να σκεφτώ κάτι άλλο πέρα από αυτό και έτσι έκανα με τον άντρα μου αρραβώνα και πήγα στα πεθερικά μου δίπλα μέναμε τότε και η αλήθεια είναι πως δεν ξανά είχα καθόλου αρνητικές σκέψεις και ψυχαναγκασμους.. γεννησα και έπλεα σε πελάγη ευτυχίας, μέχρι που έμεινα έγκυος το δεύτερο παιδάκι και στον 7ο μήνα της εγκυμοσύνης άρχισε η σκέψη μην κάνω κακό μετά που γεννησα άστο με πήρε η κάτω βόλτα για τα καλά ποτε δεν ήμουν έτσι.. δεν το βάζω κάτω όμως προσπαθώ παρά πολύ και τα παιδια μου φροντίζω και καθαρίζω το σπίτι μαγειρεύω σφίγγω τα δόντια μου και προσπαθώ να την παλέψω με κάθε τρόπο για τα παιδιά μου.. δεν περνω φάρμακα όπως είπα και παραπάνω δε ξέρω σκέφτομαι πως θέλω να παλέψω ακόμα μόνη μου για λίγο
Επίσης και εγώ μόνο απόγευμα προς βράδυ είμαι καλά και μόνο όταν κοιμάμαι ηρεμώ..
Εγω παιδια εχω ιδψ απο το γυμνασιο ,και μενα ετσι ξεκινησε χαλαρα σιγα σιγα,μεχρι που πηγα λυκειο εκει αρχησε να σοβαρευει η κατασταση .Τελος παντων μεγαλος γολγοθας ,ακομα το εχω και ειμαι κοντα στα 26.Οσο και να προσπαθω δεν γινεται δουλεια τιποτα
Τωρα είναι χειρότερο ;; Εμένα αστα ότι πιο αλλόκοτο και παρανοϊκό ύπαρχεη έχει περάσει από το μυαλό μου γενικά κανένα νόημα οι σκέψεις μου όλα μπερδεμένα όταν είμαι έξω με παρέα ξαφνικά όλα φυσιολογικά δεν σκέφτομαι τίποτα, και μετά από το απόγευμα έως βράδυ όλα καλά.. το μόνο που φοβάμαι είναι μην αρχίσω να τα πιστεύω είναι ο χειρότερος φόβος μπυ
Ναι τωρα ειναι ακομα ποιο χειροτερα. Στην 2α λυκειου οι σκεψεις αρχισαν να τις εχω ακομα και οταν ημουν εξω με τους φιλους μου (φοβομουν μην ειπα κατι που δεν επρεπε)Quote:
Originally Posted by Mariaammeri
Ασε δυσκολα τα πραγματα
Υπομονή αυτό έχω να πω.. το χειρότερο είναι οι τύψεις που νιώθω και η στεναχώρια και να λέω γιατί να σκεφτώ αυτό γιατί να σκεφτώ το άλλο; Είμαι τρελη και κάτι τέτοια απλώς όλα είναι από το άγχος.. όταν δεν είμαι αγχωμένη δεν το σκέφτομαι
Καλημέρα το μυαλό μας ο χειρότερος εχθρός μας....
Αυτό ακριβώς και το θέμα είναι πως από εκεί που ήμουν μια χαρά έκανε ένα μπουμ αστα.. και νόμιζα πως ρε είχα ξεπεράσει όλα εδώ γελάμε..τώρα κατάλαβα πως τελικά το μυαλό μου έτσι θα είναι πάντα και ότι πρέπει να κάνω υπομονή και να προσπαθώ συνέχεια
Το θέμα είναι να προλαβαίνεις κάτι πριν έρθει πχ να μιλάς με κάποιον κάποια που έχει όρεξη να σε ακούσει και όχι να κάνει ότι σε ακουει
Τι εννοεις;Quote:
Originally Posted by Tsoufis1989
Ότι μην αφήνεις το εαυτό σ να φτάσει στα άκρα ότι όταν βλέπεις κάτι κακό να έρχεται στο μυαλό σ μοιράσου το κάνει μια συζήτηση να ξεφυγεις
Ξέρετε τι σκέφτομαι κάποιες φορές; Ότι όταν πρώτο μπήκε η πρώτη σκέψη εάν ήμουν κάπου έξω η ήμουν με παρέα η είχε έναν άνθρωπο να μιλήσω ίσως να το προσπερνούσα και να μην έμπαινε ποτε η σκέψη και τώρα να ημπυν καλά από την άλλη όμως επειδή έχουμε αυτό το πρόβλημα κάποια στιγμή θα το περνούσα.. είμαι μόνο 26 και σκέφτομαι αν είναι τώρα να σκέφτομαι τέτοια πως θα αντέξω π.χ μέχρι τα 25 λέω θα μου έχει στρίψει τελείως.. πφφ ο ψυχολόγος λέει πως ειναο μόνο φόβος και ότι δεν πρόκειται να τρελαθώ
Αυτό είπα κι εγώ πιο πριν να το μοιράζεσαι είτε εδώ σε γενική συζήτηση η πρωσοπικα με κάποιον η με κάποιο δικό σ ατομο
Κοιτά σε δικό μου άνθρωπο δεν μπορω και σεν θέλω κανεις δεν θα καταλάβει ασε που εάν πω ότι σκέφτομαι κ με φοβίζει θα με πούνε όντως τρελη όποτε άστο καλύτερα
Ε τότε εδώ που δν έχεις να χάσεις τπτ ούτε μια σε χαρακτηρίσει καποιος
Σήμερα πως είστε; Εγώ ξύπνησα λίγο καλύτερα μέχρι τώρα υπήρχαν σκέψεις αλλά προσπαθώ να τις ελέγχω, μένει η στεναχώρια και οι τύψεις τώρα και γιατί να τα σκεφτώ αυτά..νιώθω έχει αλλοιωθεί το μυαλό μου…
Εγώ ξύπνησα χαλιά επειδή πονούσα και γενικά είμαι down πολυ
Γειαα σας παιδια,εγω εχθες ημουν χαλια πολυ .Σημερα ειμαι καλυτερα
Και εγω αυτο ακριβως μαρια ακριβως το ιδιοQuote:
Originally Posted by Mariaammeri
Παντως μια ειμαι καλα και μια δεν ειμαι
Ναι τα ίδια και εγώ προσπαθώ όσο μπορω να είμαι όπως πριν.. να μην με πέρνει από κάτω έχω και δυο παιδιά και τα μεγαλώνω μόνη μου ο άντρας μου είναι ναυτικός και λείπει συνέχει