Αν έχετε χρόνο, παρακαλώ χρειάζομαι κάποιον να μιλήσω
Printable View
Αν έχετε χρόνο, παρακαλώ χρειάζομαι κάποιον να μιλήσω
Γιατι δεν λες αυτα που εχεις να πεις απλα;
Γεια σου wanderer, πως είσαι? Για πες.. Τι συμβαίνει?
Γράψε μας εδώ . Πως είσαι?
Όλη μέρα ή με χτυπούσαν ή με τραβούσαν ή με έσερναν στο πάτωμα ή με έδεναν. Όλη μέρα.
Έμαθα να λύνω τα χέρια. 3-4 φορές έχω λυθεί μόνη μου. Ήπια κι εγώ το σαπούνι για τα χέρια και τώρα είμαι με σωληνάκια στο στομάχι.
Eσυ στην θεση τους τι θα εκανες;
Χίλιες φορές να είχα πεθάνει.
Θα έφερνα έναν εφημερεύον ψυχολόγο να μιλήσει το άτομο. Αλλά θέλει μυαλό (και καλοσύνη).
Μην εκβιαζεις συναισθηματικα τους αλλους γιατι απλα θα σταματησουν να νοιαζονται ;)
Wanderer σε παρακαλώ πολύ, κλείσε τα μάτια, πάρε μια βαθιά ανάσα και προσπάθησε να λειτουργήσεις ψύχραιμα έστω και με το ζόρι. Νιώθεις χάλια, το καταλαβαίνω, αλλά προσπάθησε να αποσυνδέσεις το αίσθημα αυτό που σε σπρώχνει παρορμητικά να κάνεις διάφορα (αυτο)καταστροφικά και πες θα κάτσω εδώ και δε θα κάνω τίποτα κακό, όσο σκατά και να νιώθω. Δε θα είναι πάντα έτσι, θα περάσει η μεγάλη η φουρτούνα, στο υπόσχομαι και ύστερα πιο ψύχραιμα και από πολύ καλύτερη θέση θα μπορέσεις να ασχοληθείς με το πρόβλημά σου και να το δουλέψεις με τη βοήθεια του γιατρού σου (εννοείται..) και των δικών σου ανθρώπων. Κοίτα μόνο τώρα μη γίνει καμιά ανεπανόρθωτη ζημιά στο μεταξύ. Όλα τα άλλα θα αντιμετωπιστούν. Μπορούν να λυθούν και θα λυθούν. Κι εγώ τώρα που σου μιλάω δόξα τω Θεώ λεω που ειμαι ακόμα εδώ γύρω γιατί στη μεγάλη φουρτούνα μου κι εγώ έκανα διάφορα.. Εβγαινα στο μπαλκόνι έξω και κοίταζα το τσιμέντο της πυλωτής αν καταλαβαίνεις τι θέλω να πω. Ενα βράδυ πέρυσι είχαν μαζευτεί σε μια αυλή απέναντι μια παρέα που ψήνανε, παίζανε κιθάρα και τραγουδούσαν. Με είδε ο ένας που καθόμουνα εκεί και νόμιζε είχα βγει για να ακούσω τη μουσική. Μου λέει «δεχομαστε παραγγελιές και από μπαλκόνια», που να ξερε… Ευτυχως πάνε τώρα όλα αυτά, που έτσι κι αλλιώς ήτανε ξένα προς εμένα και το χαρακτήρα μου. Οταν ο άνθρωπος πιεστεί πάρα πάρα πολύ και μαζευτούν πολλά wanderer καμιά φορά μπορεί να βγάλει και τέτοια συμπτώματα που είναι τρομαχτικά. Δεν είναι δικα μας αυτά, είναι λόγω αφόρητης ψυχολογικής πίεσης, δεν μιλάει ο κανονικός εαυτός μας. Σφίξε τα δόντια, κάνε κουραγιο (κάνε ξένο κουράγιο που λέγαν οι παλιοί) και ΑΠΑΓΟΡΕΨΕ εσύ η ίδια στον εαυτό σου να κάνει το οτιδήποτε παρορμητικό. Με το ζόρι κάντο, με το στανιό.. Σου υπόσχομαι ότι θα είναι μόνο για λίγο και σύντομα το κύμα θα περάσει και θα το δεις να απομακρύνεται, να φευγει μακριά σου. Τα προβλήματα όλα δε θα φύγουν έτσι απλά, αλλά αυτό το χάος που σε έχει καταπιεί τώρα θα περάσει και θα τα δεις πιο ήρεμα τα πράγματα. Εσύ τώρα δεν μπορείς να το νιώσεις, δεν είσαι σε θέση να το δεις αλλά σου λέω οτι τα πράγματα θα φτιάξουν πάλι και μάλιστα σύντομα. Η πιο λαμπερή λιακάδα είναι μετά την καταιγίδα. Αυτή τη στιγμή μην εμπιστεύεσαι καθόλου τον παρορμητικό εαυτό σου, εμπιστεύσου όμως πολύ τους δικούς σου ανθρώπους και τους γιατρους σου και προσπάθησε να τους βοηθήσεις ωστε να σε βοηθήσουν. Αφήνω εδώ μια αγκαλιά σε περίπτωση που τη θέλεις, περαστικά να είναι όλα και να γίνεις σύντομα καλά σου εύχομαι. Γράφε μας να μαθαίνουμε τα νέα σου. Ο,τι θες εδώ είμαστε, ας το περάσουμε παρεούλα όλο αυτό το δύσκολο, δεν είναι ανάγκη να είσαι μόνη σου σε αυτό.
Γεια σου και πάλι wanderer. Να σε βασάνιζαν έτσι σε νοσοκομείο, λίγο δύσκολο. Αν τους επιτίθεσαι, έχουν δικαίωμα να αμυνθούν για την αυτοπροστασία τους και μόνο, αλλά όχι να σε δείρουν ή να σε χτυπήσουν. Καταλαβαίνω ότι η οριακή σου είναι σε έξαρση και θες να φύγεις. Σε κάθε περίπτωση, αν λες αλήθεια, έχεις δικαίωμα να κάνεις καταγγελία στην αστυνομία και να ζητήσεις εξέταση από ιατροδικαστή.
Φίλε μου μη με παρεξηγήσεις με αυτό που θα πω αλλά είσαι τελείως εκτός θέματος. Δεν έχεις ιδέα τι περνάει η κοπέλα και πως νιώθει, δεν εκβιάζει. Βέβαια δε σε κατηγορώ, εδώ υπάρχουν πολλοί που είναι και γιατροί που αδυνατούν να νιώσουν τους ασθενείς τους και πιστεύουν το ίδιο. Πόσο μα πόσο έξω πέφτουν..
Αστροπελέκια μου, όσοι είστε γιατράρες εκεί έξω και το διαβάζετε αυτό κοιτάξτε να μην ξεχνάτε τον Ιπποκράτη που σας είπε το «Ωφελέειν ή μη βλάπτειν». Να ωφελείς τον άρρωστο σου λέει, να τον βοηθάς, αλλά αν τυχόν δεν μπορείς να τον βοηθήσεις να βελτιωθεί ΠΡΟΣΕΞΕ τουλάχιστον να μην του προξενήσεις μεγαλύτερο κακό από αυτό που ήδη έχει. Το κατάλαβες? Ξαναδιάβασέ το, νιώσε το, κάνε το πράξη, πρόσεξε πολύ.. Ο κόσμος εκεί έξω έχει σοβαρότατα προβλήματα, ίσως δεν μπορείς να τα δεις, να τα νιώσεις, άκουσε τον άνθρωπο όμως, σου μιλάει, μην του τα αυξάνεις, μπορεί να μην το αντέξει αυτό ο άλλος.
Εγώ τη φάση που περνάει τώρα η κοπελα εκεί που είναι την πέρασα πριν δυο χρονάκια και σου λέω ότι μόνο εύκολο δεν ειναι. Και δεν ημουνα δεμένος, δε χρειαζόταν. Μια άλλη όμως κοπέλα που συμπτωματικά έκανε ακριβώς το ίδιο με το σαπούνι που έκανε και η wanderer τη δέσαν με τους ιμάντες. Πιστεψέ με φίλε μου ειναι άλλο να διαβάζουμε αναρτήσεις από ενα φορουμ και να κρινουμε και αλλο να έχεις ζήσει (αναγκαστικα) με τον άλλον για είκοσι μέρες και να το έχεις ζήσει live αυτό που περνάει.. Είναι μεγάλη ταλαιπωρία και θέλει υπομονή. Θα ήταν δύσκολη συνθήκη να το περάσει κάποιος ακόμη και όντας καλα, πόσο μάλλον..
Αλλά θα τελειώσει και αυτο wanderer, κάνε κουράγιο λίγο ακόμη..
Ήμουν σε παθολογική, μεταφέρθηκα σε ψυχιατρική.
Συνειδητοποίησα σήμερα πως δεν έχω όρεξη/δεν θέλω τίποτα. Δεν έχω την θέληση για τίποτα. Δεν θέλω. Δεν θέλω ούτε ψυχολόγους από των οποίων το γραφείο φεύγω θέλοντας να με πατήσει αυτοκίνητο, ούτε φάρμακα. Μου λέει, η ψυχοθεραπεία θα είναι επίπονη διαδικασία, και θυμήθηκα όλες τις φορές που έβγαινα από το γραφείο και ήθελα να πέσω μπροστά από ένα αυτοκίνητο στον δρόμο. Δεν θέλω τίποτα που ξέρω ήδη πως θα είναι επίπονο.
Δεν έχω θέληση για τίποτα, δεν θέλω. Δεν. Θέλω. Και θα ήθελα αυτό να είναι σεβαστό.
Όσο για το άλλο, συνειδητοποίησα πως, όπως ακριβώς μου είπαν, προκαλώ μόνη μου την απόρριψη. Είχα ανθρώπους, δεν ήμουν μόνη, αλλά τους προκάλεσα να με απορρίψουν, και όλοι το έκαναν. Ακόμη κι αυτοί που μου υποσχέθηκαν πως δεν θα με άφηναν.
Δεν έχω θέληση. Δεν θέλω ψυχοθεραπεία που θα με κάνει να θέλω να πεθάνω, δεν θέλω φάρμακα, δεν έχω θέληση για τί πο τα. Δεν. Θέλω. Δεν θέλω τίποτα.
Θα σου μαθουν πως να φερεσαι ωραια στον εαυτο σου και να ελεγχεις τα συναισθηματα σου, φαντασομαι.
Τώρα σου βγαίνει και νιώθεις έτσι, σεβαστό και κατανοητό. Το μέσα μας δε μας ρωτάει πως θα νιώσει.. Παρακάτω όμως μπορεί να νιώσεις διαφορετικά πάλι, η «μπαταρία» ξαναφορτιζει wanderer, δε θα είσαι πάντα έτσι. Κοίτα να κυλήσουν οι μέρες ήρεμα και να βγεις από εκεί γιατί είναι δύσκολη φάση ο υποχρεωτικός εγκλεισμός και μετά με ηρεμία και καλύτερες συνθήκες θα δεις τι θα κάνεις. Προς το παρόν προσπάθησε να συνεργαστείς με τους γιατρούς, πάρε και τα φαρμακάκια σου να σε στηρίξουν, δεν παθαίνεις τίποτα, ούτε σημαίνει ότι θα τα παίρνεις μόνιμα, αλλά αυτόν τον καιρό έτσι όπως νιώθεις χρειάζεσαι ό,τι βοήθεια μπορείς να πάρεις. Θα περάσει όλο αυτό και θα ξαναβρείς τη ζωή σου, τα πατήματά σου.. Και θα είναι και στα υπέρ όλη αυτή η εμπειρία που θα έχεις πλέον αποκτήσει, θα σε κάνει πιο δυνατή. Εσύ κοίτα τώρα να αφήσεις ήσυχα τον καιρό να περασει χωρίς να κάνεις τίποτα το παρορμητικό. Κλείσε τα αυτιά σου και μην ακούς τον εαυτό σου που σου λέει να κάνεις διάφορα.. Θα κάνεις μόνο αυτά που σου λένε μέχρι να συνέλθεις, ενταξει? Γράφε μας κι εδω να μαθαίνουμε τα νέα σου. Καλή εβδομάδα, καλή δύναμη..
Δεν ξέρω και τι μουσική ακούς αλλά πάρε εδώ κι ένα τραγουδάκι να πάει καλά η εβδδομάδα, με την ευχή να βάλεις και εσύ πάγο στον παρορμητισμό σου και να μην του επιτρεψεις να σε κυβερνάει, να γίνεις λίγο πιο frozen wanderer :)
Το nickname σου εν τω μεταξύ μου αρέσει πάρα πολύ. Κάποτε είχα βάλει στο φέις την εξής υπογραφή. Ο Tolkien σε ένα ποιηματάκι του λέει «not all those who wander are lost” και εγώ λίγο παραφράζοντάς το το έκανα «when wandering is your destination you can never lose your path”.
https://youtu.be/EZYxaWzN8Es?si=EexhLGFsDiG-T8m8
ο τρόπος γραφής σου δεν συνάδει με οτι λες οτι περνάς. Γράφεις με συνοχή, αντιλαμβάνεσαι και αιτιολογείς ενώ η κατάσταση που βρίσκεσαι όπως τη περιγράφεις είναι χαοτική. Αν είναι όντως αλήθεια αυτά που γράφεις, μόνο εσύ μπορείς να βοθήσεις τον εαυτό σου με τη βοήθεια ενός γιατρού. Όπως βλέπεις δεν είσαι μόνη σε αυτό, σου έχουν γράψει παραπάνω και άλλοι που έχουν περάσει παρόμοια. Έχεις συνηθίσει σε αυτή τη κατάσταση και ίσως νομίζεις οτι η ζωή είναι έτσι και δηλώνεις παραίτηση. Αν θέλεις όντως να αλλάξει η κατάσταση πρέπει κάνεις μια προσπάθεια, γιατί όντως θα υπάρξουν αρκεί να το θέλεις !
Εγώ δεν το πιστεύω ότι λύθηκες μόνη σου, δεν γίνεται αυτό. Άλλοι που βρίσκονται σε παράκρουση και δεν μπορούν, εσύ πώς τα κατάφερες;
Κάπου νομίζω ότι λές κάποια ψεματακιά. Ειδικά για την χρήση κινητού αυτό δεν μπορώ να σκεφτώ σε ποια ψυχιατρική είσαι και σε αφήνουν να έχεις κινητό.
Από εκεί και πέρα, πάρε τα φάρμακα σου, αν όντως λες αλήθειες γιατί εγώ άλλα έχω ζήσει, και θα σωφρονιστείς.
Από εμάς τι άλλο ζητάς;
Τίποτα. Μόνο επικοινωνία. Δεν είναι τίποτα ψέματα, αλλά ας πιστεύει ο καθένας ότι θέλει. Αν δεν με πιστεύεις, μην σχολιάζεις.
Έλα να σου δείξω πώς λύνονται τα χέρια και μέχρι και στο Δαφνί είχα κινητό. Πάρε και ρώτα αν έχουν κινητά στο 4ο.
Ποτέ δεν έχασα τη λογική και συνοχή μου. Πάντα τα έχω.
Ευχαριστώ για όλα, Βασίλη. Με συγκίνησες.
Να σαι καλά κοπέλα μου, δεν έκανα κάτι, κάνε υπομονή τώρα και όλα θα περάσουν. Εδω είμαστε, παρεουλα, θα μας γραφεις μέχρι να βγεις και αμα θες και μετά. Κι εμείς είχαμε κινητά τότε και μας τα φορτιζαν το βραδυ και μας τα διναν το πρωί. Βέβαια μου το φέραν λίγο πιο μετά εμένα, δεν το είχα απο την αρχή, υστερα οταν μου φέρανε κάτι πράγματα οι δικοί μου το πήρα. Λίγο στην πόρτα τους εβλεπα για δυο λεπτά, δεν επιτρεπόταν επισκεπτήριο.
Σε οξύ περιστατικό επιτρέπουν κινητό, δεμένο κιόλας, ενώ εγώ απ' όσα ξέρω δεν επιτρεπόταν παρά μόνο για ένα τέταρτο κι αυτό για τους νοήμων και ελεύθερους, πόσο μάλλον να το πήγαιναν στους δεμένους! Εκπλήσσομαι. Μάλλον γέρασα.
Όπως και να έχει δεν μπορεί να σε τραβούν, να πίνεις σαπούνια κι ακόμη να σου επιτρέπουν κινητό, εσύ είσαι ένα βήμα πριν την αυτοκτονία, είσαι σε έξαρση, δεν υπακούς, λύνεσαι όπως λες.
Γενικά δεν είσαι ένα έμπιστο άτομο για να έχεις παροχές και δεν μπορώ να καταλάβω πώς τις έχεις. Αν σε βοηθάει καλά κάνεις και τις έχεις αλλά ίσως δεν σου κάνει και καλό.
Εγώ σε καταλαβαίνω αλλά με κρύο συναίσθημα και προσπαθώ να σου πω ό,τι καλύτερο νομίζω ότι θα σου κάνει καλό.
Για έναν περίεργο λόγο συμφωνώ και με τον Βασίλη και με τη Χάρλεϊ, παρόλο που έχουν διαφορετική προσέγγιση, αλλά και οι δυο καταλήγουν στο ίδιο: ότι ο εγκλεισμός σου μόνο καλό μπορεί να σου κάνει, wanderer.
Θα πω όμως κάτι, και ξέρω ότι ο Βασίλης θα διαφωνήσει καθέτως, οριζοντίως και διαγωνίως. Wanderer, είσαι αρκετά χειριστική και γι αυτό ευθύνεται 100% η οριακή σου. Όταν δε σου κάνουν το χατίρι, ξεφεύγεις. Μου θυμίζεις 5χρονο παιδάκι που το έχουν κακομάθει και όταν ακούει το "όχι", τρελαίνεται, κλαίει, χτυπιέται και φωνάζει, γιατί πιστεύει ότι έτσι θα κάνει το όχι ναι. Το κακό είναι ότι άφησες τον εαυτό σου ή σε άφησαν για χρόνια χωρίς ουσιαστική ψυχιατρική φροντίδα. Αν σε είχαν πάει από την εφηβεία σου σε παιδοψυχίατρο, πιστεύω θα ήσουν αλλιώς. Θα είχες μάθει να βάζεις όρια, να έχεις αυταξία, και να ελέγχεις τον παρορμητισμό σου.
Και τώρα όμως δεν είναι αργά να αρχίσεις ψυχοθεραπεία, να πάρεις φαρμακευτική αγωγή αν σου πουν οι γιατροί σου και να κάνεις δραστηριότητες στο μέλλον για την αυτοβελτίωσή σου. Θα είναι δύσκολο, αλλά όχι και ακατόρθωτο. Κάλλιο αργά παρά ποτέ.
κανεις δεν παιρνει φαρμακα για να κανει το κεφι του. φαρμακα παιρνει καποιος οταν ειναι απολυτως απαραιτητο.
αν συνεχιζεις το ιδιο βιολι, θα εχεις τα ιδια αποτελεσματα.
αν δεν παρεις μια σωστη φαρμακευτικη αγωγη, θα κανεις τι δηλαδη; θα καταδιωκεις οποιον δεν σε θελει, να σε θελησει με το ζορι, θα αυτοτραυματιζεσαι και θα καταληγεις στα ψυχιατρεια; γιατι, αυτο θα συμβαινει. δεν γινεται να συμβει κατι αλλο οσο εσυ κανεις τα ιδια και δεν κανεις μια σωστη ψυχοθεραπεια.
εγω δεν καταλαβαινω γιατι σε τραβολογανε και σε χτυπανε οπως λες, αφου εισαι σε ψυχιατρειο. οταν σε πηγαινουν σε ψυχιατρειο με εντολη εισαγγελεα, σε χαπακωνουν, δεν σε ρωτανε την γνωμη σου για τα φαρμακα.. κι οταν σε χαπακωνουν σε ψυχιατρειο, δεν εχεις περιθωριο για βιαιες αντιδρασεις... οποτε, το ξυλο, τα δεσιματα και τα υπολοιπα που κολλανε και πως προεκυψαν;
Δεν λαμβάνω φάρμακα, τίποτα, μιλάω λίγο στην ψυχίατρο, 5 λεπτά (;). Εγώ αποφασίζω τι θα είναι στο σώμα μου και τι όχι, κανένας άλλος. Είναι δικό μου σώμα και οι βλάβες, επίσης.
Εγώ βλέπω ότι έχω γίνει χειρότερα, ξεκίνησαν κι οι εφιάλτες, έχω μια άλλη κοπέλα σχιζοφρενή στο δωμάτιο και νιώθω να τρελαίνομαι, γιατί έχει ξεφύγει, με ξυπνά με φωνές κλπ, εγώ ξύπνια δεν θέλω να είμαι, όχι, δεν μου έχει κάνει ούτε ένα καλό ο εγκλεισμός, ΤΟ ΑΝΤΙΘΕΤΟ, γιατί μετά από τόση βία, έχω κι εγώ βίαιες σκέψεις και πολύ περισσότερο θυμό από όταν μπήκα. Τώρα ας πούμε, κάθομαι εδώ και σκέφτομαι, γιατί δεν τον χτύπησα τότε; Πόσο ηλίθια ήμουν που έφυγα; ΑΝ με είχε βοηθήσει ο εγκλεισμός, θα έπρεπε να σκέφτομαι πως ήταν βλακεία να ΠΑΩ, όχι πως ήταν βλακεία που δεν τον χτύπησα. Έχω πολύ θυμό με εμένα επειδή δεν το έκανα. Αντί να το συζητήσω με κάποιον, καθόμαστε παίζουμε ξύλο να μην δεθώ. Δεν είχα την ευκαιρία ή τον χρόνο να το συζητήσω με κάποιον και να μου εξηγήσει λίγα πράγματα για αυτό, μια ωρίτσα ξέρω εγώ.
πριν μας ελεγες οτι σε δερνουν, σε σερνουν, σε τραβολογανε στους διαδρομους και σε δενουν. αν σε εδεναν θα ειχες εκτος ελεγχου συμπεριφορα, ενω τωρα μας λες οτι σε ενοχλει μια αλλη με φωνες και οτι εσυ κρινεις αν θα παρεις φαρμακα σε ενα ψυχιατρειο που μπηκες με εντολη εισαγγελεα (οπου χαπακωνεσαι υποχρεωτικα, δεν σε δερνουν, ουτε σε ρωτανε αν σου αρεσουν τα φαρμακα). καταλαβαινεις φανταζομαι οτι δεν κολλανε οσα λες...
δεν εφυγες, σε εδιωξε. δεν μπορεις να "μεινεις" οταν καποιος δεν σε θελει. δεν τον χτυπησες, γιατι ισως θυμοσουν τοτε οτι αν τον χτυπουσες θα ησουν φυλακη, οχι νοσοκομειο...
τι να σου εξηγησει; οτι δεν εχεις δικαιωμα να δερνεις κανεναν , ουτε να του φορτωνεσαι αν δεν θελει;
Μια χαρά κολλάνε. Και με χτύπησαν, και με έσυραν και με έδεσαν. Χτες με έλυσαν και τώρα είμαι λυμενη, αλλά δεν καταλαβαίνω τι σχέση έχει το δέσιμο με το ότι η διπλανή με ξυπνάει και όλα αυτά; Και τα δύο συνέβαιναν ταυτόχρονα, το ένα δεν αποκλείει το άλλο, έλεος. Τώρα έφυγε το δέσιμο, οπότε κι έμεινε μόνο το ένα πρόβλημα από τα δύο.
Φυλακή καλύτερα θα περνούσα από ότι πέρασα εδώ αυτήν την εβδομάδα, πίστεψέ με. Και θα είχα κάνει ΚΑΤΙ, θα ήταν δίκαιο, δεν θα ήταν αυτή η αδικία που τιμωρήθηκα χωρίς να πειράξω κανέναν. Κανένας δεν θα μου έλεγε "δεν έχεις δικαιώματα, γιατί είσαι άρρωστη", όπως μου είπε χτες ο ίδιος ο ψυχίατρος.
Σε τέτοιες νοσηλείες, πολλές φορές φέρνουν άτομα από τις φυλακές, με συνοδεία δύο αστυνομικών πάντα. Όλοι οι φυλακισμένοι προτιμούν να γυρίσουν στην φυλακή, παρά να μείνουν σε ψυχιατρική. Κάτι λέει αυτό.