SOS

ΠΡΩΤΗ ΦΟΡΑ ΜΠΑΙΝΩ ΣΕ ΤΕΤΟΙΟ ΦΟΡΟΥΜ ΚΑΙ ΔΕ ΞΕΡΩ ΤΙ ΝΑ ΓΡΑΨΩ. ΑΥΤΟ ΠΟΥ ΞΕΡΩ ΕΙΝΑΙ ΟΤΙ ΔΕΝ ΕΙΜΑΙ ΚΑΛΑ.ΚΑΘΟΛΟΥ ΚΑΛΑ. ΕΧΩ ΑΤΟΝΙΑ ΚΟΥΡΑΣΗ ΣΥΝΕΧΟΜΕΝΑ ΚΛΑΜΑΤΑ ΚΑΚΕΣ ΣΚΕΨΕΙΣ. ΕΙΔΑ ΟΤΙ ΕΔΩ ΜΕΣΑ ΠΟΛΛΟΙ ΕΧΟΥΝ ΑΥΤΑ ΤΑ ΣΥΜΠΤΩΜΑΤΑ. ΔΕ ΜΠΟΡΩ ΝΑ ΚΑΝΩ ΤΙΠΟΤΕ ΚΑΙ ΚΑΝΕΙΣ ΔΕ ΜΕ ΒΟΗΘΑΕΙ. ΟΥΤΕ ΑΠΟ ΤΟΥΣ ΓΟΝΕΙΣ. ΕΧΩ ΚΑΙ ΜΕΓΑΛΗ ΜΟΝΑΞΙΑ. ΒΑΡΕΘΗΚΑ ΝΑ ΕΙΜΑΙ ΕΤΣΙ ΑΛΛΑ ΔΕΝ ΚΑΝΩ ΤΙΠΟΤΕ ΓΙΑ ΝΑ ΓΙΝΩ ΚΑΛΑ. ΔΕ ΜΠΟΡΩ. ΦΤΑΙΩ ΕΓΩ?

Φυσικά και δεν φταις εσύ...
Παραδέχεσαι ότι δεν μπορείς να κάνεις τίποτα για να βοηθήσεις τον εαυτό σου, παραδέχεσαι ότι έχεις πρόβλημα και χρειάζεσαι βοήθεια...
Αν δεν μπορείς να μιλήσεις για όλα σε κάποιον που να πιστεύεις εσύ ότι μπορεί να σε καταλάβει και να μην σε περάσει για τρελή/ό τότε δεν θα ήταν καλή ιδέα να επισκεφτείς έναν ψυχολόγο...
Βέβαια μπορείς να μιλήσεις εδώ μέσα [το μόνο βέβαιο πως θα σε νοιώσουμε] αλλά είναι διαφορετική σίγουρα η ανθρώπινη επαφή...
Μην το βάζεις κάτω. Έπεσες, θα σηκωθείς κάποια στιγμή... Εδώ θα είμαστε για ότι χρειαστείς....

ΠΑΙΔΙΑ ΣΑΣ ΕΥΧΑΡΙΣΤΩ ΓΙΑ ΤΗΝ ΑΝΤΑΠΟΚΡΙΣΗ. ΕΙΛΙΚΡΙΝΑ ΤΟ ΛΕΩ. ΔΕΝ ΤΟ ΠΕΡΙΜΕΝΑ. ΜΙΩΘΩ ΠΟΛΥ ΜΟΝΗ,ΔΕΝ ΕΧΩ ΚΑΝΕΝΑΝ. ΜΕ ΓΟΝΕΙΣ ΔΕΝ ΕΧΩ ΚΑΛΗ ΣΧΕΣΗ ΚΑΙ ΔΕΝ ΚΑΤΑΛΑΒΑΙΝΟΥΝ ΤΙ ΠΕΡΝΑΩ ΚΑΙ ΜΟΝΟ ΤΣΑΚΩΝΟΜΑΣΤΕ. ΜΕ ΦΙΛΟΥΣ ΠΑΝΤΑ ΚΑΤΙ ΓΙΝΕΤΑΙ ΚΑΙ ΤΟΥΣ ΧΑΝΩ. ΜΠΟΡΕΙ ΝΑ ΦΤΑΙΕΙ ΟΤΙ ΕΧΩ ΧΑΜΗΛΗ ΑΥΤΟΠΕΠΟΙΘΗΣΗ ΚΑΙ ΔΕΝ ΠΙΣΤΕΥΩ ΟΤΙ ΑΞΙΖΩ. ΑΥΤΟ ΔΕΝ ΤΟ ΔΕΙΧΝΩ ΑΜΕΣΑ ΑΛΛΑ ΙΣΩΣ ΝΑ ΦΑΙΝΕΤΑΙ. ΑΚΟΜΗ ΜΠΟΡΕΙ ΝΑ ΦΤΑΙΕΙ ΟΤΙ ΕΠΕΙΔΗ ΝΙΩΘΩ ΜΙΖΕΡΗ ΟΙ ΑΛΛΟΙ ΚΟΥΡΑΖΟΝΤΑΙ. ΜΠΟΡΕΙ ΝΑ ΜΗΝ ΕΙΝΑΙ ΤΙΠΟΤΕ ΑΠΟ ΤΑ 2,ΔΕ ΞΕΡΩ. ΔΕ ΜΟΥ ΑΡΕΣΕΙ ΠΟΥ ΔΕΝ ΚΑΝΩ ΚΑΤΙ. ΝΙΩΘΩ ΑΠΑΙΣΙΑ ΓΙΑ ΜΕΝΑ. ΜΑΚΑΡΙ ΝΑ ΞΑΝΑΣΗΚΩΘΩ ΤΟ ΒΡΙΣΚΩ ΔΥΣΚΟΛΟ:(

Αγαπητέ μου,
Αν, υπάρχουν κάποια πράγματα στη ζωή μας που δεν μας αρέσουν, έχουμε την δύναμη να τα αλλάξουμε!Έχουμε την \"δύναμη των σκέψεων και των λέξεων\".Επίσης, η ποιότητα των σκέψεων καθορίζει την ποιότητα της ζωής μας.Δεν φταίς εσύ απλά οι σκέψεις όπου πετιτρυγιρίζουν μέσα στο μυαλό σου όπου είναι αρνητικές και αυτές μπορεις να τις πολεμήσεις χρειάζοντας μεγάλη θέληση αλλά πραγματική!Κανεις δεν μπορεί να σε βοηθήση γιατί ειναι κάτι όπου αφορά αποκληστικά εσένα και μόνο..
Ευχαριστώ!

Σίγουρα δύσκολο το να σηκωθείς.....ʼμα ήταν εύκολο δεν θα είμασταν εδώ τώρα...προσωπικά πιστεύω πως πρέπει να αρχίσεις να το αποδέχεσαι ότι τα πράγματα δεν είναι όπως θα τα ήθελες... κάθε μικρή επιτυχία θα σε κάνει να αισθάνεσαι καλύτερα...στην αρχή μην περιμένεις πολλά πράγματα...αυτά θα έρθουν συν τω χρονω...τώρα το τι είναι επιτυχία εξαρτάται από σένα...φαντάσου τον εαυτό σου πως θα ήθελες να είσαι, πως είσαι... μικρά βήματα στην αρχή...θα κουραστείς είναι πολύ πιθανό...αλλά αυτό δεν σημαίνει πως δεν θα φτάσεις εκεί που ονειρεύεσαι...μη σε απασχολεί ο χρόνος...δεν έχει και τόση σημασία στην παρούσα φάση...δεν έχει σημασία αν αργεί η μέρα που ονειρεύεσαι...σημασία ΕΧΕΙ να πιστεύεις πως θα \'ρθει...
αλλιώς δεν έχει νόημα... δεν ξέρω... λέω εγώ τώρα...έχε πίστη σ΄ αυτό που μοιάζει τώρα αδύνατο...έτσι πολύ περισσότερες πιθανότητες να το πετύχεις...

ΝΙΩΘΩ ΟΤΙ ΕΧΩ ΠΕΣΕΙ ΤΟΣΟ ΠΟΛΥ ΠΟΥ ΔΕΝ ΥΠΑΡΧΕΙ ΠΕΡΙΠΤΩΣΗ ΝΑ ΞΑΝΑΣΗΚΩΘΩ. ΚΑΙ ΕΙΔΙΚΑ ΑΥΤΗ Η ΚΟΝΤΡΑ ΜΕ ΤΟΥΣ ΔΙΚΟΥΣ ΜΟΥ ΜΕ ΕΧΕΙ ΚΟΥΡΑΣΕΙ ΤΟΣΟ ΠΟΥ ΔΕ ΞΕΡΩ ΚΑΙ ΑΝ ΑΥΤΑ ΠΟΥ ΣΚΕΦΤΟΜΑΙ ΕΙΝΑΙ ΣΩΣΤΑ. ΚΑΙ Η ΜΟΝΑΞΙΑ ΕΠΙΣΗΣ ΜΕ ΕΧΕΙ ΚΑΝΕΙ ΝΑ ΝΙΩΘΩ ΠΟΛΥ ΧΕΙΡΟΤΕΡΑ ΟΤΙ ΔΕ ΧΡΕΙΑΖΕΤΑΙ ΝΑ ΠΡΟΣΠΑΘΩ ΚΑΙ ΟΤΙ ΠΑΝΤΑ ΕΤΣΙ ΘΑ ΕΙΜΑΙ. ΔΕΝ ΕΧΩ ΚΑΙ ΧΡΗΜΑΤΑ ΝΑ ΠΑΩ ΣΕ ΓΙΑΤΡΟ. ΑΡΑ ΑΔΙΕΞΟΔΟ. ΑΠΑΙΣΙΟΔΟΞΗ Ε?

Γεια,
νομίζω πως το να πιστέψεις πως κάποτε θα σηκωθείς είναι σημαντικό αλλά μη σε απασχολεί τόσο...επειδή αυτή η μέρα είναι πολύ πιθανό να έρθει μετά από αρκετό καιρό και πόνο θα σε κάνει να νοιώθεις χειρότερα...ότι έχεις ακόμη δρόμο μπροστά σου...


σίγουρα η κρίση σου δεν είναι και τόσο σε φόρμα... δεν σημαίνει όμως ότι σκέφτεσαι λανθασμένα πάντοτε...είναι φυσικό να είσαι μπερδεμένη...είναι φυσικό να αισθάνεσαι ότι αντιδράς λανθασμένα... άλλωστε είναι κάτι άγνωστο για σένα... δεν ήσουν έτσι κι όλη σου τη ζωή ... έτσι δεν είναι???...απαραίτητο λοιπόν ΝΑ ΠΙΣΤΕΨΕΙΣ ΣΤΟΝ ΕΑΥΤΟ ΣΟΥ....ότι μπορείς να τα καταφέρεις...κι αν όχι αρκεί και μόνο να το φανταστείς... σκέψου πως είσαι δυνατή, πως δεν θα σε βάλουν κάτω οι αρνητικές σκέψεις, πως η ζωή είναι όμορφη και πρέπει να τη ζήσεις....φαντάσου τον εαυτό σου ανίκητο...προσπάθησε να το πιστέψεις..δεν είναι εύκολο... αλλά προσπάθησε...θα πάρεις κουράιο να συνεχίσεις...


η μοναξιά είναι άσχημη αν έτσι την αντιλαμβανόμαστε...προσπάθ� �σε να την απολαύσεις...ακούγεται παράξενο...πες...Ωραία νοιώθω μοναξιά κι ας έχω ανθρώπους γύρω μου εγώ νοιώθω μοναξιά...και τι με αυτό? είμαι οκ... τα βγάζω πέρα...δεν αισθάνομαι άσχημα γι\' αυτό...

δεν θα είσαι πάντα έτσι....είναι βέβαιο...τα νομίσματα έχουν δυο όψεις...έπεσες, θα σηκωθείς...χρειάζεται προσπάθεια βέβαια αλλά αξίζει τον κόπο δεν συμφωνείς??


δεν είσαι απαισιόδοξη...έτσι είναι τα πράγματα...δεν φταις εσύ γι\' αυτό...

από φίλους πως πάμε??

και που \'σαι σιγά σιγά θα ανεβαίνουμε έτσι???άντε μπράβο....:cool:

RAPHSSSODOS ΣΕ ΕΥΧΑΡΙΣΤΩ! ΜΟΥ ΔΙΝΕΙΣ ΚΟΥΡΑΓΙΟ ΑΛΛΑ ΔΕΝ ΚΡΑΤΑΕΙ ΚΑΙ ΠΟΛΥ. ΔΕ ΦΤΑΙΣ ΕΣΥ ΕΝΝΟΕΙΤΑΙ. ΚΑΤΑΛΑΒΑΙΝΕΙΣ ΠΩΣ ΤΟ ΛΕΩ. ΘΕΛΩ ΝΑ ΠΙΣΤΕΨΩ ΣΤΟΝ ΕΑΥΤΟ ΜΟΥ ΑΛΛΑ ΔΕ ΒΛΕΠΩ ΤΙΠΟΤΕ ΚΑΛΟ. ΚΑΙ ΟΙ ΑΛΛΟΙ ΠΟΥ ΔΕ ΞΕΡΟΥΝ ΤΙ ΠΕΡΝΑΩ ΔΕ ΒΛΕΠΟΥΝ ΚΑΙ ΜΕ ΕΠΗΡΕΑΖΟΥΝ ΚΑΙ ΠΙΣΤΕΥΩ ΟΤΙ ΕΧΟΥΝ ΔΙΚΙΟ. ΑΠΟ ΦΙΛΟΥΣ ΔΕΝ ΠΑΜΕ ΚΑΙ ΤΟΣΟ ΚΑΛΑ. ΕΙΜΑΙ ΜΟΝΗ. ΕΧΩ ΧΑΣΕΙ ΑΤΟΜΑ ΠΟΥ ΕΙΧΑ ΚΑΙ ΔΕΝ ΞΕΡΩ ΓΙΑΤΙ. ΤΟ ΤΗΛΕΦΩΝΟ ΜΟΥ ΧΤΥΠΑΕΙ ΣΠΑΝΙΑ. ΕΧΩ ΜΕΙΝΕΙ ΜΕ 1-2 ΦΙΛΕΣ ΚΑΙ ΟΥΤΕ ΑΥΤΕΣ ΜΕ ΚΑΤΑΛΑΒΑΙΝΟΥΝ,ΕΧΟΥΝ ΚΑΙ ΤΑ ΔΙΚΑ ΤΟΥΣ. ΝΙΩΘΩ ΠΟΛΥ ΜΙΖΕΡΗ ΚΑΙ ΟΤΙ ΚΑΙ ΕΣΕΙΣ ΘΑ ΜΕ ΕΧΕΤΕ ΒΑΡΕΘΕΙ. ΑΥΤΕΣ ΟΙ ΓΙΟΡΤΕΣ ΗΤΑΝ ΟΙ ΧΕΙΡΟΤΕΡΕΣ ΤΗΣ ΖΩΗΣ ΜΟΥ,ΔΕΝ ΕΙΧΑ ΚΑΘΟΛΟΥ ΗΣΥΧΙΑ ΚΑΙ ΤΣΑΚΩΝΟΜΟΥΝ ΣΥΝΕΧΕΙΑ ΜΕ ΓΟΝΕΙΣ. ΚΑΙ ΔΕΝ ΕΙΜΑΙ ΠΙΑ ΑΝΗΛΙΚΗ. ΧΑΛΙΑ ΟΛΑ. ΣΤΑΜΑΤΑΩ ΓΙΑΤΙ ΘΑ ΣΑΣ ΕΡΙΞΑ.

Καλησπέρα ak7ak

κατά αρχάς μη φοβάσαι δεν πέφτουμε δα τόσο εύκολα...συνηθίσαμε πια...
πόσο να πέσουμε ακόμη πια...καρδιά είναι αυτή...όχι πέτρα....

τέσπα,αυτό με το κουράγιο που λες το καταλαβαίνω απόλυτα...
ξεκίνησα να μιλάω σε fora όταν ήθελα να αυτοκτονήσω...
διαβάντοντας λόγια παρότρυνσης που με παρακινούσαν να ενδιαφερθώ ένοιωθα καλύτερα αλλά ήταν για λίγο...μη φοβάσαι...

η θλίψη, η κατάθλιψη και πες την όπως αλλιώς γίνεται συνήθεια...
δεν αλλάζει εύκολα όπως κάθε συνήθεια....
το θετικό είναι πως και η ευτυχία, η θετική σκέψη και η ευχάριστη ενέργεια γίνεται συνήθεια...
οπότε μη χολοσκάς τα λόγια παρηγοριάς κρατάν λίγο...
λόγια είναι πεταν χάνονται....
αλλά μη φοβάσαι έτσι και αρχίσεις και ανεβαίνεις σιγά σιγά κρατάν όλο και περισσότερο...μετά θα αρχίσει να βγαίνει από μέσα σου....και τότε θα έχεις αρχίσει να γίνεσαι καλά....


να προτείνω κάτι? με τη θρησκεία πως τα πας??
όπως και να το κάνουμε ένας \"πνευματικός\" ακούει και συμπάσχει τζάμπα...
αλλά επειδή θα σε πρήξει με το Θεό [και άμα είναι και κανας κολλημένος φασκελοκουκούλωστα...] πρέπει να το πιστεύεις για να το κάνεις...δεν ξέρω κι όλας...λέω...


μαλώνεις συνέχεις με τους γύρω σου???
δεν μου λες φυσικό δεν το βλέπεις??
πως να το κάνουμε άλλωστε περνάς μια πολύ δύσκολη και περίεργη φάση μπας και περίμενες πως οι σχέσεις δεν θα αλλοιώνονταν????
δυστυχώς έτσι είναι....και πάλι οι σχέσεις δεν χαλάνε μόνο από τη μεριά σου...δεν φταις μόνο εσύ δηλαδή....οπότε stay cool...


δεν βλέπεις τίποτα καλό στον εαυτό σου ε???
ε, και τι μ\' αυτό???
φαντασία έχεις???φαντάσου τα καλά σου...φαντάσου τα και προσπάθησε να τα φτάσεις...όχι ακραία πράγματα όμως...πάρτο χαλαρά...
στο φινάλε αυτή είσαι βρε αδερφέ χρυσή, κουτσή, στραβή, ανάποδη ζεις και αφού ζεις κάποιος λόγος θα υπάρχει....πίστεψε στο θαύμα που λέγεται ζωή...
πίστεψε πως αφού ζεις είσαι σημαντική....δες τον εαυτό σου σαν ένα μικρό Θεό... φέρσου του σαν ένα μικρό Θεό....τους Θεούς τους λατρεύουμε...

προσπάθησε να μην πλήττεις...αυτό είναι το χειρότερο όταν έχεις κατάθλιψη...
η κατάθλιψη θέλει να σε σκοτώσει...όταν όμως έχεις γεμάτο το μυαλό σου από ζωή [από πράγματα που σε ευχαριστούν και αγαπάς] δεν έχει χώρο και σιγά σιγά ξεκουμπίζεται...είναι πολύ αξιοσέβαστη αντίπαλος όμως...
μην την υποτιμήσεις...θα βγεις χαμένη από χέρι τότε... σέβασου την...
συμφιλιώσου μαζί της....μην ξεχνάς πως πολεμώντας την πολεμάς τον εαυτό σου...στον πόλεμο πας για να σκοτώσεις...θέλεις να σκοτώσεις τον εαυτό σου???ΟΥΤΕ ΚΑΤΑ ΔΙΑΝΟΙΑ!!! Συμφιλιώσου λοιπόν μαζί της αποδέξου την....


και για εμένα οι γιορτές δεν ήταν ότι καλύτερο...ήμουν σε κατάθλιψη...δεν μιλούσα σε κανένα....δεν υπήρχα για τον κόσμο ούτε κι ααυτός για μένα...
δεν είσαι μίζερη λοιπόν...δεν είσαι μόνη σου......και προ παντός πίστεψε πως η ζωή αξίζει τον κόπο...ακόμη και ο πόνος ακόμα και η κατάθλιψη αξίζει τον κόπο...λίγοι άνθρωποι έχουν το προνόμιο να περνούν από μια τέτοια κατάσταση...νοίωσε λοιπόν τυχερή και ευχαρίστησε το σύμπαν γι\' αυτό όσο χαζό και αν ακούγεται....


Συνεχίσε να προσπαθείς....:)

ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΑ ΣΕ ΕΥΧΑΡΙΣΤΩ ΠΟΛΥ. ΦΑΙΝΕΣΑΙ ΠΟΛΥ ΚΑΛΟ ΚΑΙ ΕΥΑΙΣΘΗΤΟ ΑΤΟΜΟ ΚΑΙ ΣΟΥ ΑΞΙΖΟΥΝ ΤΑ ΚΑΛΥΤΕΡΑ. ΦΙΛΟΙ ΜΟΥ ΔΕ ΜΟΥ ΕΧΟΥΝ ΜΙΛΗΣΕΙ ΕΤΣΙ ΚΑΙ ΔΕ ΓΝΩΡΙΖΟΜΑΣΤΕ. ΣΤΕΝΟΧΩΡΗΘΗΚΑ ΠΟΥ ΕΙΠΕΣ ΟΤΙ ΤΙΣ ΓΙΟΡΤΕΣ ΔΕΝ ΥΠΗΡΧΕΣ ΓΙΑ ΤΟΝ ΚΟΣΜΟ. ΕΧΕΙΣ ΠΟΛΛΑ ΝΑ ΔΩΣΕΙΣ ΚΑΙ ΣΙΓΟΥΡΑ ΕΙΝΑΙ ΤΥΧΕΡΟΙ ΑΥΤΟΙ ΠΟΥ ΣΕ ΕΧΟΥΝ. ΚΑΙ ΝΑ ΠΑΡΕΙΣ ΦΥΣΙΚΑ. ΛΕΣ ΣΥΝΕΧΙΣΕ ΤΗΝ ΠΡΟΣΠΑΘΕΙΑ ΑΛΛΑ ΕΓΩ ΜΑΛΛΟΝ ΔΕΝ ΚΑΝΩ ΚΑΜΙΑ. ΒΑΡΕΘΗΚΑ ΜΑΛΛΟΝ. ΒΑΡΕΘΗΚΑ

Δεν χρειάζεσαι να με ευχαριστείς...
Είμαι μανιοκαταθλιπτικός...σε καταλαβαίνω απόλυτα...και σε παρηγορώ ακριβώς όπως παραγηρώ τον εαυτό μου...
πάνω κάτω η αντιμετωπίση είναι η ίδια...αυτό που αλλάζει είναι ο χαρακτήρας...ξέρεις η δύναμη που έχει ο καθένας,οι αντοχές, ο τρόπος που βλέπουμε τα πράγματα, ο τρόπος που αντιδράμε στα διάφορα ερεθίσματα και τέτοια...
Αυτό που λες για το παρε-δώσε.....Πράγματι έχω πράγματα να δώσω [έτσι αισθάνομαι τουλάχιστον και αυτό εισπράττω από τις σχέσεις μου με τους γύρω μου αλλά στο πάρε...υπάρχει πρόβλημα.......ίσως επειδή καλύπτω πολλά πράγματα που πολλοί βρίσκουν σε άλλους μόνος μου...δεν είναι και ότι καλύτερο....δίνεις πολλά δεν παίρνεις και αισθάνεσαι άβολα...τεσπα όμως...

Στο θέμα μας......βαρέθηκες λες.....βαρέθηκα σου λέω......και τι με αυτό;;;
θα τα παρατήσουμε;;;;; ΟΧΙ ΒΕΒΑΙΑ... πρόκειται για τη ζωή μας...δεν θα την αφήσουμε έρμαιο μιας ασθένειας...και να θυμάσαι ότι δεν σε σκοτώνει, σε δυναμώνει....Με άλλα λόγια αν καταφέρεις και το υποστείς ώσπου το ξεπεράσεις...δεν φαντάζεσαι πόση χαρά και ικανοποίηση θα αισθανθείς...ΑΞΙΖΕΙ ΤΟΝ ΚΟΠΟ ΛΟΙΠΟΝ...

Κάτι για τους φίλους σου...Μην τους κρίνεις με το πόσο μπορούν να σε ενθαρρύνουν και να σου συμπαρασταθούν....Αυτό που περνάς αν δεν το έχει βιώσει κάποιος δεν μπορεί ούτε να το φανταστεί....Οι φίλοι σου δεν σε καταλαβαίνουν....δεν φταίνε αυτοί...δεν είναι ότι δεν θέλουν.....

βαρέθηκες το ξέρω αλλά επάνω του.....δώστου να καταλάβει....

Βασίλης

Σε ποια πόλη ζεις?

Παντού βρισκονται άνθρωποι που μπορούν να μας βοηθήσουν και γιατροί που δεν μας κοιτάνε στα χέρια...

Ξέρεις , το πιο δυσκολο ειναι να ζητήσουμε βοήθεια. Πες μας που ζεις και ίσως κάποιος γιατρός φίλος του site μας να μπορέσει να σε βοηθήσει.. μην απελπίζεσαι...

ΕΥΧΑΡΙΣΤΩ ΟΣΟΥΣ ΑΣΧΟΛΗΘΗΚΑΤΕ ΜΑΖΙ ΜΟΥ. ΔΕΝ ΤΟ ΕΧΩ ΣΥΝΗΘΙΣΕΙ. ΜΕΝΩ ΚΟΝΤΑ ΣΤΗΝ ΑΘΗΝΑ. ΔΕ ΘΑ ΗΘΕΛΑ ΝΑ ΠΩ ΠΟΥ ΑΚΡΙΒΩΣ. ΟΤΙ ΝΙΩΘΩ ΚΑΙ ΖΩ ΔΕΝ ΑΛΛΑΞΕ ΚΑΙ ΝΙΩΘΩ ΒΑΡΕΤΗ ΝΑ ΓΡΑΨΩ ΠΑΛΙ ΤΑ ΙΔΙΑ. ΝΟΜΙΖΩ ΟΤΙ ΟΛΑ ΘΑ ΜΕΙΝΟΥΝ ΕΤΣΙ:(

Αγαπητή φίλη μη το βάζεις κάτω. Το ξέρω ότι σου το χουν πει πολλοί αλλά πραγματικά αν τα παρατήσεις δεν έχεις άλλη ελπίδα να γίνεις καλύτερα. Ούτως ή άλλως λένε ότι η ελπίδα πεθαίνει πάντα τελευταία. Κράτα τη ζωντανή μέσα σου κι αυτή θ\' αρχίσει να αναζωπυρώνεται όταν έρθει η ώρα της. Ένας καλός ψυχίατρος δεν πρόκειται να σε βοηθήσει αν έχεις χάσει την εσωτερική σου δύναμη. Το βλέπω συνέχεια γύρω μου. Ασθένειες που τις θεωρούμε ανίατες (π.χ. καρκίνος) γιατρεύονται από ανθρώπους που το παλεύουν σκληρά και δεν το βάζουν κάτω. Φαντάσου λοιπόν ότι υπάρχουν και χειρότερα. Αν και ποτέ δεν ήμουν της άποψης \"υπάρχουν και χειρότερα\" καθώς τη στιγμή που σου συμβαίνει και νιώθεις να βουλιάζεις, νιώθεις ότι αυτό που περνάς είναι το χειρότερο. Ξύπνα όμως! (με την καλή έννοια). ;) Γνώμη μου είναι παθήσεις που έχουν να κάνουν με τη ψυχή δε γιατρεύονται μόνο με φάρμακα. Είναι πολύπλοκο και απαιτεί πολλά περισσότερα από μια συνταγή γιατρού.

Αν θυμάμαι καλά έγραψες ότι δεν έχεις καλές σχέσεις με τους γονείς σου και δε σε καταλαβαίνουν. Συμβαίνει αυτό. Μη νιώθεις όμως \"προδοσία\" επειδή δε σε καταλαβαίνουν. Όταν χρειάστηκε να απευθυνθώ σε κάποιο γιατρό ξέρεις τι έκανα? Βρήκα μια δουλειά και το ανέλαβα μόνη μου. Χωρίς να το γνωρίζουν οι γονείς μου. Δεν ήθελα να τους επιβαρύνω συναισθηματικά με τα δικά μου προβλήματα κι επιπλέον μερικά πράγματα που με κατέβαλλαν δεν τα γνώριζαν και δεν ήθελα να τους τα εκμυστηρευτώ. Η όλη διαδικασία με έκανε δυνατότερη. Συνειδητοποίησα ότι μπορώ να στηριχτώ στον εαυτό μου αν υπήρχε ανάγκη. Νιώθω καλύτερα και που δεν τους έμπλεξα σε αυτό και που κατάφερα οικονομικώς να το υποστηρίξω μόνη μου. Επιπλέον μου κανε καλό που δούλεψα. Αν και δεν λάτρευα τη συγκεκριμένη θέση, γνώριζα ότι ήταν κάτι προσωρινό και επιπλέον με έκανε να αισθανθώ πιο άξια. Από το να πενθώ τον εαυτό μου, πήρα την απόφαση να βγω έξω και να αντιμετωπίσω τον κόσμο. Δεν ήταν εύκολο (ειδικά όταν έπρεπε σε καθημερινή βάση να θέτω τον εαυτό μου σε αυτή τη διαδικασία) αλλά στα μάτια μου ήταν η μοπναδική λύση.

Μην τα παρατάς. Αν το κάνεις, θα σε παρατήσει κι αυτό. Αυτό ισχύει όχι μόνο στη δική σου περίπτωση αλλά παντού αν το καλοσκεφτείς. Σου εύχομαι τα καλύτερα!

Ak7ak λοιπόν.....να διευκρίνω κάτι....πολλοί από μας είμαστε ήδη πάσχοντες...οπότε όταν σου λέμε πως όλα θα πάνε καλά...είναι γιατί το πιστεύουμε και ας είμαστε πάσχοντες....όχι τόσο ότι το πιστεύουμε όσο ότι το παλεύουμε και για να παλέψουμε χρειάζεται να το πιστέψουμε αν καταλαβαίνεις τι εννοώ....

τουλάχιστον για μένα έχει μεγαλύτερη αξία να ακούω πως όλα θα πάνε καλά από κάποιον που πάσχει [και όχι απλά συμπάσχει...] γιατί ξέρω ότι με καταλαβαίνει....

Μπορείς να γράψεις ακριβώς τα ίδια αν θέλεις....μπορείς να γράψεις ότι εσύ θέλεις....καταλαβέ το :) σε καταλαβαίνουμε :) περνάμε και εμείς δύσκολα:o το παλεύουμε και συνεχίζουμε....όσο θα μας πάρει να σε πείσουμε να μην τα παρατάς, να μην παραδίδεις τα όπλα και να συνεχίζεις την προσπάθεια εμείς θα είμαστε εδώ για να σε ενθαρρύνουμε....όσο και να μην το έχεις συνηθίσει...εμείς αυτό ξέρουμε να κάνουμε και δεν βαριόμαστε να το κάνουμε;):)

δεν θα μείνουν έτσι....εκτός και αν παρατήσεις την προσπάθεια....εσύ όμως δεν πρόκειται ;) να την παρατήσεις οπότε θα αλλάξουν συν τω χρόνω...και τότε θα νοιώσεις πραγματικά χαρούμενη......θα έχεις καταχτήσει τη ζωή...τη ζωή σου...:)

ΔΕΝ ΑΙΣΘΑΝΟΜΑΙ ΠΡΟΔΟΣΙΑ ΑΠΛΑ ΟΤΙ ΓΙΑ ΝΑ ΣΥΜΒΑΙΝΟΥΝ ΑΥΤΑ ΕΙΜΑΙ ΑΧΡΗΣΤΗ. ΟΤΑΝ ΕΙΜΑΙ ΧΑΛΙΑ ΚΑΘΟΜΑΙ ΚΑΙ ΤΡΩΩ ΟΤΙ ΝΑ ΝΑΙ ΚΑΙ ΕΧΩ ΠΑΡΕΙ 10 ΚΙΛΑ ΚΑΙ ΑΥΤΟ ΜΕ ΚΑΝΕΙ ΑΚΟΜΗ ΧΕΙΡΟΤΕΡΑ. ΚΑΙ ΔΟΥΛΕΙΑ ΕΧΩ ΣΚΕΦΤΕΙ ΝΑ ΒΡΩ ΑΛΛΑ ΚΑΤΙ ΜΕ ΣΤΑΜΑΤΑΕΙ. ΠΙΣΤΕΥΩ ΟΤΙ ΔΕ ΘΑ ΤΑ ΚΑΤΑΦΕΡΩ ΚΑΙ ΕΤΣΙ ΚΡΥΒΟΜΑΙ ΑΠΟ ΠΑΝΤΟΥ. ΚΑΙ ΤΩΡΑ ΠΟΥ ΤΑ ΛΕΩ ΑΥΤΑ ΣΚΕΦΤΟΜΑΙ ΟΤΙ ΘΑ ΜΕ ΠΑΡΕΞΗΓΗΣΕΤΕ ΚΑΙ ΕΣΕΙΣ. ΔΕΝ ΕΙΜΑΙ ΚΑΙ ΠΟΛΥ ΚΑΛΑ.

Ακ7ακ,αυτη την περιοδο ειμαι σε μια παρομοια κατασταση με σενα και καταλαβαινω πολυ καλα το τι παιρνας..Ξερω ειναι δυσκολο να σκεφτομαστε για κατι καλυτερο ομως το σιγουρο ειναι οτι καποια στιγμη ολα αυτα θα τελειωσουν και θα εισαι μια χαρα!Μη φοβασαι οτι θα σε παρεξηγησουμε η οτι γινεσαι βαρετη οπως λες,δεν συμβαινει κατι τετοιο και αλλωστε ειμαστε εδω για να βοηθαμε ο ενας τον αλλον.Δωσε χρονο στον ευατο σου και ολα θα πανε καλα!φιλακια!

ΔΕΝ ΑΙΣΘΑΝΟΜΑΙ ΠΡΟΔΟΣΙΑ ΑΠΛΑ ΟΤΙ ΓΙΑ ΝΑ ΣΥΜΒΑΙΝΟΥΝ ΑΥΤΑ ΕΙΜΑΙ ΑΧΡΗΣΤΗ. ΟΤΑΝ ΕΙΜΑΙ ΧΑΛΙΑ ΚΑΘΟΜΑΙ ΚΑΙ ΤΡΩΩ ΟΤΙ ΝΑ ΝΑΙ ΚΑΙ ΕΧΩ ΠΑΡΕΙ 10 ΚΙΛΑ ΚΑΙ ΑΥΤΟ ΜΕ ΚΑΝΕΙ ΑΚΟΜΗ ΧΕΙΡΟΤΕΡΑ. ΚΑΙ ΔΟΥΛΕΙΑ ΕΧΩ ΣΚΕΦΤΕΙ ΝΑ ΒΡΩ ΑΛΛΑ ΚΑΤΙ ΜΕ ΣΤΑΜΑΤΑΕΙ. ΠΙΣΤΕΥΩ ΟΤΙ ΔΕ ΘΑ ΤΑ ΚΑΤΑΦΕΡΩ ΚΑΙ ΕΤΣΙ ΚΡΥΒΟΜΑΙ ΑΠΟ ΠΑΝΤΟΥ. ΚΑΙ ΤΩΡΑ ΠΟΥ ΤΑ ΛΕΩ ΑΥΤΑ ΣΚΕΦΤΟΜΑΙ ΟΤΙ ΘΑ ΜΕ ΠΑΡΕΞΗΓΗΣΕΤΕ ΚΑΙ ΕΣΕΙΣ. ΔΕΝ ΕΙΜΑΙ ΚΑΙ ΠΟΛΥ ΚΑΛΑ.


Αγαπητή Ak7ak,
δεν σε παρεξηγούμε :)
Δεν είσαι άχρηστη απλά αναπαράγοντας αυτή τη σκέψη μαζί με άλλες αρνητικές σκέψεις φτάνεις σε μια στιγμή όχι μόνο να το πιστέψεις αλλά και να ψάχνεις επιχειρήματα να το υποστηρίξεις.
Για όλο αυτό όμως δεν φταις εσύ απλά προσπάθησε όταν κάνεις αρνητικές σκέψεις να τις αντικαθιστάς με θετικές.Δεν είναι εύκολο και στην αρχή δεν θα τα καταφέρνεις. Με τον καιρό όμως θα δεις πως οι αρνητικές σκέψεις θα υποχωρούν αλλά δεν γίνεται αμέσως. Θέλει υπομονή και δύναμη.
Δεν κρύβεσαι μόνο εσύ αλλά και εγώ τα διαστήματα που περνάω από κατάθλιψη είναι κατά κάποιο τρόπο φυσιολογικό...αλλά προσπάθησε...να βγαίνεις περισσότερο έξω, προσπάθησε να κάνεις πράγματα που θα σου δίνουν κάποιου είδους ευχαρίστηση....ας πούμε νοίκιασε να δεις κωμωδίες...
γενικά προσπάθησε να επανέφερεις το γέλιο στη ζωή σου....όταν έχεις κατάθλιψη φαίνεται αδύνατο αυτό...αλλά δεν γίνεται αλλιώς....
και να θυμάσαι...ΘΑ ΠΕΡΑΣΕΙ!!:)

ΣΑΑ ΕΥΧΑΡΙΣΤΩ ΠΑΙΔΙΑ ΓΙΑ ΤΟ ΚΟΥΡΑΓΙΟ. ΤΙΠΟΤΕ ΟΜΩΣ ΔΕΝ ΠΑΕΙ ΚΑΛΑ. ΚΑΙ ΔΕ ΞΕΡΩ ΑΠΟ ΠΟΥ ΝΑ ΑΡΧΙΣΩ. ΑΠΟ ΓΟΝΕΙΣ ΦΙΛΟΥΣ ΔΟΥΛΕΙΑ ΤΟ ΒΑΡΟΣ ΜΟΥ? ΟΛΑ ΕΙΝΑΙ ΜΠΕΡΔΕΜΕΝΑ ΚΑΙ ΔΕ ΜΠΟΡΩ ΝΑ ΚΑΝΩ ΤΙΠΟΤΕ. ΓΙΑΤΙ ΝΑ ΣΥΜΒΑΙΝΕΙ ΣΤΟΥΣ ΑΝΘΡΩΠΟΥΣ ΑΥΤΗ Η ΑΣΧΗΜΗ ΚΑΤΑΣΤΑΣΗ? ΝΑΙ ΘΑ ΠΕΡΑΣΕΙ ΑΛΛΑ ΜΕΧΡΙ ΤΟΤΕ? ΧΑΝΩ ΤΑ ΩΡΑΙΟΤΕΡΑ ΧΡΟΝΙΑ ΤΩΡΑ. ΟΛΑ ΕΙΝΑΙ ΜΑΥΡΑ.

Μπορεί να φαίνονται όλα μαύρα....
Υπάρχουν μαύρα βάσανα και άσπρα. Τα μαύρα είναι αυτά που δεν περνάνε ενώ τα άσπρα είναι αυτά που περνάνε....Και τα δικά σου θα περάσουν....
Λοιπόν να τα πάρουμε ένα-ένα;
πρέπει να προσδιορίσεις τι δεν πάει καλά, πως θα ήθελες να είναι τα πράγματα...αλλά όχι όλα μαζί...ένα-ένα....
πρώτα από όλα πρέπει να πιστέψεις σε σένα....τα πράγματα θα γίνουν πιο εύκολα έτσι....δεν είναι εύκολο αυτό αλλά δεν γίνεται αλλιώς :)

ΘΕΛΩ ΝΑ ΠΕΡΑΣΟΥΝ. ΔΕ ΜΠΟΡΩ ΑΛΛΟ ΕΤΣΙ ΑΛΛΑ ΟΛΑ ΕΙΝΑΙ ΕΙΣ ΒΑΡΟΣ ΜΟΥ. ΣΚΕΦΤΟΜΑΙ ΣΥΝΕΧΕΙΑ ΟΤΙ ΕΧΩ ΧΑΣΕΙ ΠΡΑΓΜΑΤΑ ΚΑΙ ΟΤΙ ΠΕΡΝΑΕΙ Ο ΧΡΟΝΟΣ ΚΑΙ ΔΕ ΖΩ ΤΙΠΟΤΕ. ΑΠΑΙΣΙΟΔΟΞΟ ΚΑΙ ΑΥΤΟ? ΝΙΩΘΩ ΝΑ ΣΕΡΝΟΜΑΙ ΚΑΙ ΝΟΜΙΖΩ ΟΤΙ ΜΕ ΟΛΑ ΑΥΤΑ ΚΑΤΙ ΚΑΚΟ ΘΑ ΣΥΜΒΕΙ:(

Θα περάσουν:) απλά χαλάρωσε λίγο και άσε τον χρόνο να κάνει τη δουλειά του...Δεν είναι καλό να ζορίζουμε τόσο πολύ τα πράγματα.... Καταλαβαίνω πως έχεις κουραστεί....Και για μένα είναι κουραστικό να σκέφτομαι πως από μέρα σε μέρα μπορεί να πέσω πάλι σε κατάθλιψη....Αλλά το δέχομαι ως έχει και περιμένω να περάσει ....Είναι δύσκολο, πολύ δύσκολο αλλά τι να κάνουμε; Καλά ή κακά έτσι είναι....Χρειάζεται χρόνος...Σκέψου πως δεν έφτασες να είσαι σε απόγνωση σε μία μέρα...Ομοιοτρόπως δεν θα ξυπνήσεις ένα ωραίο πρωινό και θα νοιώθεις πως όλα είναι καλά...Ακούγεται σκληρό αλλά πρέπει να παραδεχτείς πως έτσι έχει η κατάσταση....Να δείξεις υπομονή και δύναμη και να δεις που όλα θα περάσουν....Έτσι παρηγορώ τον εαυτό μου δεν έχω άλλα λόγια...:)

RAPSSSODOS ΩΡΑΙΑ ΠΑΡΗΓΟΡΕΙΣ ΤΟΝ ΕΑΥΤΟ ΣΟΥ ΚΑΙ ΕΣ ΕΥΧΑΡΙΣΤΩ ΠΟΥ ΑΣΧΟΛΕΙΣΑΙ ΜΑΖΙ ΜΟΥ. ΟΜΩΣ ΔΕ ΞΕΡΩ ΓΙΑΤΙ ΣΚΕΦΤΟΜΑΙ ΕΤΣΙ ΑΛΛΑ ΑΚΟΜΑ ΚΑΙ ΑΝ ΓΙΝΩ ΚΑΛΑ ΘΑ ΕΧΩ ΧΑΣΕΙ ΠΟΛΛΑ ΧΡΟΝΙΑ ΚΑΙ ΔΕ ΞΕΡΩ ΠΩΣ ΘΑ ΤΟ ΞΕΠΕΡΑΣΩ ΚΑΙ ΑΝ ΜΠΟΡΩ ΝΑ ΧΑΡΩ ΟΤΙΔΗΠΟΤΕ. ΜΠΟΡΕΙ ΝΑ ΣΚΕΦΤΟΜΑΙ ΛΑΘΟΣ. ΔΕ ΝΙΩΘΩ ΚΑΙ ΚΑΛΑ ΜΕ ΤΟΝ ΕΑΥΤΟ ΜΟΥ ΚΑΙ ΠΙΣΤΕΥΩ ΟΤΙ ΣΑΣ ΚΟΥΡΑΖΩ. ΔΕ ΤΟ ΘΕΛΩ.

RAPSSSODOS ΩΡΑΙΑ ΠΑΡΗΓΟΡΕΙΣ ΤΟΝ ΕΑΥΤΟ ΣΟΥ ΚΑΙ ΕΣ ΕΥΧΑΡΙΣΤΩ ΠΟΥ ΑΣΧΟΛΕΙΣΑΙ ΜΑΖΙ ΜΟΥ. ΟΜΩΣ ΔΕ ΞΕΡΩ ΓΙΑΤΙ ΣΚΕΦΤΟΜΑΙ ΕΤΣΙ ΑΛΛΑ ΑΚΟΜΑ ΚΑΙ ΑΝ ΓΙΝΩ ΚΑΛΑ ΘΑ ΕΧΩ ΧΑΣΕΙ ΠΟΛΛΑ ΧΡΟΝΙΑ ΚΑΙ ΔΕ ΞΕΡΩ ΠΩΣ ΘΑ ΤΟ ΞΕΠΕΡΑΣΩ ΚΑΙ ΑΝ ΜΠΟΡΩ ΝΑ ΧΑΡΩ ΟΤΙΔΗΠΟΤΕ. ΜΠΟΡΕΙ ΝΑ ΣΚΕΦΤΟΜΑΙ ΛΑΘΟΣ. ΔΕ ΝΙΩΘΩ ΚΑΙ ΚΑΛΑ ΜΕ ΤΟΝ ΕΑΥΤΟ ΜΟΥ ΚΑΙ ΠΙΣΤΕΥΩ ΟΤΙ ΣΑΣ ΚΟΥΡΑΖΩ. ΔΕ ΤΟ ΘΕΛΩ.



Σε κάθε μήνυμα που στέλνεις σχεδόν αναφέρεσαι σε εμάς...
Θα ήταν καλό να αρχίσεις να σκέφτεσαι τον εαυτό σου πρώτα και όχι τους άλλους....νομίζω καταλαβαίνεις τι εννοώ...
Κοίτα ούτε και εγώ ξέρω γιατί είμαι διπολικός [με ότι συνεπάγεται αυτό]....
Στην αρχή με ενδιέφερε και εμένα να μάθω το γιατί σε μένα, γιατί, γιατί...
ʼκρη δεν βρήκα γιατί πολύ απλά δεν υπάρχει...
Συνέβη σε μένα [συνέβη σε σένα] και ως εκεί....
Απλά συμβαίνει.....Μην τυραννιέσαι να βρεις το γιατί.....Δεν υπάρχει....
Μην μείνεις στο ότι χάνεις χρόνια απ\' τη ζωή σου [αν και εγώ έτσι νοιώθω αλλά μου περνάει γρήγορα...;)]....
Δεν έχει νόημα να σκέφτεσαι έτσι....
Όταν περάσει όλο αυτό θα δεις πως ήταν μια ασύλληπτη εμπειρία που δεν την περνάει ο καθένας....
Σε μια κατάθλιψη όλα φαίνονται μαύρα αλλά μόνο φαίνονται δεν είναι...
Δεν είναι ότι σκέφτεσαι λάθος......Οι αρνητικές σκέψεις έρχονται πρώτα στην κατάσταση που είσαι και το καταλαβαίνω απόλυτα....
Έτσι είναι η κατάθλιψη [καλά ή κακά]....
δεν φταις εσύ για την ποιότητα των σκέψεων....
δεν περνάει μόνο από το χέρι σου.....
όπως σου είπα όμως χαλάρωσε.....από ότι φαίνεται πιέζεις πολύ τον εαυτό σου...δώστου χρόνο...κάνε ένα διάλειμμα....αφέσου στον χρόνο....είσαι κουρασμένη....μην τον πολεμάς άλλο...συμφιλιώσου μαζί του.....
θα έρθουν καλύτερες μέρες......και θα γελάσεις και θα χαρείς τον ήλιο και όλα θα γίνουν....trust me...:):)

ΣΑΣ ΑΝΑΦΕΡΩ ΓΙΑΤΙ ΔΕ ΝΙΩΘΩ ΚΑΛΑ ΜΕ ΜΕΝΑ ΓΙ ΑΥΤΟ ΚΑΙ ΝΤΡΕΠΟΜΑΙ. ΣΚΕΦΤΟΜΑΙ ΣΥΝΕΧΕΙΑ ΤΑ ΙΔΙΑ ΚΑΙ ΔΕ ΘΕΛΩ ΝΑ ΣΑΣ ΚΟΥΡΑΖΩ ΛΕΓΟΝΤΑΣ ΣΑΣ ΤΑ ΞΑΝΑ. ΔΕ ΜΠΟΡΩ ΝΑ ΞΕΦΥΓΩ ΑΠΟ ΑΥΤΑ ΠΟΥ ΜΕ ΒΑΣΑΝΙΖΟΥΝ ΚΑΙ ΝΑ ΖΗΤΗΣΩ ΒΟΗΘΕΙΑ ΚΑΙ ΔΕΝ ΠΡΟΚΕΙΤΑΙ ΕΤΣΙ ΠΟΤΕ ΝΑ ΓΙΝΩ ΚΑΛΑ. ΘΑ ΜΕΙΝΩ ΣΤΑ ΙΔΙΑ. ΟΛΟΙ ΟΙ ΑΛΛΟΙ ΘΑ ΚΑΝΟΥΝ ΚΑΤΙ ΓΙΑ ΤΟΝ ΕΑΥΤΟ ΤΟΥΣ ΚΑΙ ΕΓΩ ΜΟΝΟ ΘΑ ΜΕΝΩ ΠΙΣΩ. ΔΕ ΞΕΡΩ ΟΥΤΕ ΧΑΛΑΡΗ ΝΑ ΕΙΜΑΙ ΟΥΤΕ ΞΕΡΩ ΚΑΙ ΠΩΣ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΜΕ ΠΙΕΖΩ ΣΩΣΤΑ. ΔΕ ΞΕΡΩ ΜΑΛΛΟΝ ΤΙΠΟΤΕ.

ak7ak , πραγματικά έχεις μπει σε έναν φαύλο κύκλο αρνητικών συναισθημάτων και σκέψεων;
Γιατί το κάνεις αυτό στον εαυτό σου;
Το κάθε πρόβλημα λύνεται μόνο όταν βρούμε την αιτία του και όταν είμαστε αποφασισμένοι ότι θέλουμε να το λύσουμε.
Διώρθωσέ με αν κάνω λάθος αλλά θεωρώ ότι εσύ ούτε την αιτία έχεις βρει ούτε θέλεις να βγεις από το πρόβλημα!
Γι\'αυτό ότι κι αν σου λένε οι άλλοι εσύ θα διαιωνίζεις την κατάστασή σου αν δεν κάνεις κάτι σήντομα. ʼρχισε από κάπου, στην τελική δες έναν ειδικό!
Αυτά είχα να πω για πρώτη φορά.
Καλή συνέχεια.

Αk7ak δεκτά όσα γράφεις...όμως τι θα έλεγες αν επικεντρωνόσουν λιγάκι σε σένα [μόνο σε σένα]....
Ξέρω πως είναι δύσκολο να μένεις πίσω.....
Να σου δώσω ένα παράδειγμα....Είμαι 18 και έχω σταματήσει το σχολείο λόγω καταθλιπτικών επεισοδίων....Οι φίλοι μου γίνονται φοιτητές και εγώ έχω μείνει στην απ\' έξω....
Το θεωρείς χρήσιμο να κάθομαι και να σκάω επειδή έμεινα πίσω όπως λες και εσύ;
Δεν είναι και ότι καλύτερο σίγουρα αλλά δεν μπορώ να μείνω εκεί...Οφείλω στον εαυτό μου να προχωρήσω...
Όταν πέφτω σε κατάθλιψη δεν μιλάω σε κανέναν, δεν βγαίνω έξω και πάει λέγοντας.....
Και εκεί μένω πίσω.....
Ξέρω πως ότι και αν σου πουν αυτή τη στιγμή όλα θα τα δεις από την άσχημη πλευρά.....
Ξέρω πως δεν έχει νόημα να σε παρηγορήσω λέγοντας σου πως όλα θα πάνε καλά και τέτοια...δεν σε βοηθάει κάτι τέτοιο....αν κάνω λάθος σε παρακαλώ να με διορθώσεις....
Είσαι μόνη σου [είναι σκληρό αλλά έτσι είναι...].....
Δεν υπάρχει σωστός τρόπος για να βγεις από όλο αυτό ούτε και μπορώ να σου πω πως θα βγεις....
Σου έχουν γίνει συνήθεια οι αρνητικές σκέψεις τις οποίες και ανακυκλώνεις συνεχώς....
Αν για κάποιον λόγο δεν υπάρχει η δυνατότητα να επισκεφτείς έναν ειδικό με τον οποίο θα δημιουργήσεις μια προσωπική επαφή ώστε να μην νομίζεις πως τον κουράζουν όσα του λες τότε πρέπει να βρεις έναν τρόπο να το μοιραστείς όλο αυτό με κάποιον.......
Το ξέρεις και εσύ πως χρειάζεσαι βοήθεια....
Προσπάθησε να αποσπάσεις τη σκέψη σου σε κάτι που σε ευχαριστεί [ξέρω πως δεν είναι εύκολο να νοιώσεις ευχαρίστηση για το οτιδήποτε κάνω λάθος;]...
Χρειάζεται υπομονή και επιμονή....δεν θα περάσει αύριο αλλά θα περάσει....:)

RAPHSSSODOS ΣΕ ΚΑΤΑΛΑΒΑΙΝΩ ΑΛΛΑ ΕΣΥ ΕΙΣΑΙ 18 ΚΑΙ ΕΓΩ ΣΤΑ 27. ΕΧΕΙΣ ΜΕΛΛΟΝ. ΦΑΙΝΕΣΑΙ ΠΟΛΥ ΚΑΛΟ ΠΑΙΔΙ ΚΑΙ ΞΕΡΕΙΣ ΤΙ ΣΟΥ ΣΥΜΒΑΙΝΕΙ ΚΑΙ ΘΑ ΤΑ ΚΑΤΑΦΕΡΕΙΣ.
ΚΕLLY_PSY ΓΝΩΡΙΖΩ ΤΗΝ ΑΙΤΙΑ ΑΠΛΑ ΕΧΩ ΠΕΣΕΙ ΤΟΣΟ ΠΟΛΥ ΚΑΙ ΟΛΑ ΓΥΡΩ ΜΟΥ ΕΙΝΑΙ ΑΡΝΗΤΙΚΑ ΠΟΥ ΔΕ ΜΠΟΡΩ ΝΑ ΠΑΩ ΣΤΟΝ ΕΙΔΙΚΟ.
ΔΕ ΘΕΛΩ ΟΜΩΣ ΝΑ ΕΙΜΑΙ ΕΤΣΙ:(

ak7ak, αν όντως γνωρίζεις την αιτία προσπάθησε να δουλέψεις πάνω σε αυτό. Τι κι αν έχεις πέσει, όπως λες Ψυχολογικά, αν θέλεις μπορείς να βγεις από το πρόβλημά σου. Θέλει προσπάθεια και όλα τα άλλα θα έρθουν. Μην περιμένεις να φτιάξουν τα πράγματα μόνα τους, αυτό ποτέ δεν έγινε και σε κανέναν. Μην τα παρατάς.

Γεια σου 7ακ7(?)
Διαβασα τα μηνυματα σου καθως και τις απαντησεις που πηρες.Εγω δε θα σου πω τι να κανεις.Περναω σχεδον τα ιδια με σενα,δεν ξερω ομως αν ειναι καταθλιψη,παντως σιγουρα τα πραγματα δεν πανε καλα για μενα,νιωθω να καταρρεω,τα βλεπω μαυρα,κανω αρνητικες σκεψεις,νιωθω μονος κτλ.Επειδη λοιπον ειμαι σε παρομοια κατασταση με σενα ξερω οτι δεν ειναι ευχαριστο να σου λενε οι αλλοι \"μην τα βλεπεις ολα μαυρα,βγες εξω,κανε αυτο,κανε το αλλο\",ποσο μαλλον το κοινοτυπο \"ολα θα πανε καλα\"!Οι κοινοτυπιες αγαπητοι φιλοι σε περιπτωσεις καταθλιψης κανουν πολυ χειροτερη την κατασταση,οσο καλη προθεση και αν εχουν.Ειναι σαν μαχαιριες οι λεξεις αυτες.Τι βοηθαει καποιος να σου λεει \"δεν κανω αυτο\" και ο αλλος να σου λεει \"κανε το\";.Βλεπετε οτι η φιλη μας δε βοηθιεται με τις καλοπροαιρετες συμβουλες σας.Και πραγματικα ουτε ενας ψυχολογος θα τη βοηθουσε.Και αυτο το λαθος γινεται παντα σε ολες τις σχεσεις.
Ακ7κ στην παρουσα φαση της ζωης σου εισαι μονη.
Με τους γονεις σου μαλωνεις..Ποιοι ειναι οι λογοι που μαλωνετε;Εχουν απαιτησεις απο σενα;Εισαι 27 και δε μπορουν οι γονεις σου να σου επιβαλλονται σε θεματα σχεσεων,φιλιων η οτιδηποτε αλλο.Αν δε σε καταλαβαινουν καλυτερα να τους αγνοησεις και να απομακρυνθεις απο αυτους.Ειναι δυσκολο γιατι ειναι οι ανθρωποι σου αλλα καλυτερα μονος παρα να καταπιεζεις τα συναισθηματα σου και αυτο που εισαι(η θελεις να εισαι) σε μια σχεση.Τωρα αν νιωθεις πως θες να καταλαβουν οπωσδηποτε,οχι για να σε βοηθησουν,απλα για να ξερουν πως νιωθεις και οτι οι πραξεις σου και η συμπεριφορα σου δικαιολογουνται προσπαθησε να τους προσεγγισεις αλλιως.Το ιδιο λαθος εκανα και εγω και ηταν ενας φαυλος κυκλος.Ο πατερας μου με ειρωνευοταν και η μητερα μου με εριστικο τροπο με κατηγορουσε εμμεσα για πολλα πραγματα,μου εριχνε το φταιξιμο και δεν αναγνωριζε ποτε την ευθυνη της.Εγω εχανα τη φωνη μου,επαιρνα θυμωμενο υφος και η συζητηση δεν κατεληγε πουθενα.Ενιωθα να χανω συνεχεια.Και με τον αδερφο μου χειροτερα.Με αυτον δε μιλιομαστε καθολου,με αποτελεσμα να δημιουργουνται εντασεις και οι γονεις μου να ριχνουν το φταιξιμο σε μενα.Εσυ εχεις αδερφια;Αν οχι,ειναι καλο αυτο.Φαντασου να ειχες καμια αδελφη που να ζηλευες,που να αγαπουσαν περισσοτερο οι γονεις σου(ετσι να εδειχναν τουλαχιστον)που να μην μηλιοσασταν.
Καμια φορα η μοναξια σε κανει πολυ δυνατο.Αντιθετα το να εισαι προσκολλημενος σε ατομα μονο και μονο για να αποφυγεις τη μοναξια σε κανει αδυναμο και δε σε ωριμαζει.
Πολλοι ανθρωποι στην εποχη μας χανουν πολλα χρονια απο τη ζωη τους.Φροντισε στο διαστημα αυτο να βγεις κερδισμενη απο κατι.Να μαθεις πραγματα για τον εαυτο σου,να ωριμασεις,να προετοιμασεις το εδαφος για κατι καλυτερο.Εγω περναω μια πολυ δυσκολη φαση.Ειμαι ουσιαστικο μονος.Ειμαι σε αδειξοδο.Εχω βαλει ομως καποιους στοχους τους οποιους θα πρεπει να εκπληρωσω μεχρι το σεπτεμβριο,οποτε και ευελπιστω να αρχισει μια καινουργια περιοδος στη ζωη μου,πιο ευχαριστη και πιο δημιουργικη.Δε λεω οτι τοτε δια μαγειας θα κανω φιλους,σχεσεις και ολα θα αλλαξουν ξαφνικα μια μερα προς το καλυτερο.Απλα προετοιμαζω το εδαφος.Τα βρισκω με τον εαυτο μου.Γιατι αυτο ειναι ενας μεγαλο μερος της καταθλιψης.Να μην τα εχεις καλα με τον εαυτο σου.Η να μην εισαι ο εαυτος σου.Η να εισαι, αλλα αυτος ο εαυτος να σου δημιουργει μονο προβληματα.Δε θα σου δωσω συμβουλες.Εσυ ξερεις τι ειναι καλο για σενα.Ξερεις τι σου αρεσει και τι οχι.Απορριπτε με τη μια προσωπα,καταστασεις,πραγμα τα που δε σου αρεσουν και δεν προκειται να σε βγαλουν απο το προβλημα.Διαλεγε μονο εκεινα που σε αφορουν αμεσα.Ξεσπασε με καποιον τροπο.Βγαλε μια αλλη συμπεριφορα σαν αμυνα.Συμβουλες σου δινω ε;Αναγκαιο κακο.Παντως ελπιζω οτι ειναι πιο χρησιμες απο το \"ολα θα πανε καλα\" και το \"κανε κατι\".
Εχεις ενα προβλημα τωρα.Πρεπει να επωφεληθεις απο αυτο.Πρεπει να μαθεις.Να κερδισεις κατι.Και παντα αυτο συμβαινει.Θα ερθει η ωρα.
Θα επανελθω.

Στέφανε μη τρελαίνεσαι:o...
Πάσχω από μανιοκατάθλιψη και να σε πληροφορήσω αγαπητέ πως ένας ειδικός μπορεί να μη βοηθήσει σε κάποιες περιπτώσεις [για διάφορους λόγους...] πάντως δεν κάνει κακό...Σε περίπτωση που δεν έχεις ιδέα τι περνάς και νοιώθεις άσχημα χωρίς να βλέπεις τον λόγο πίστεψέ με θα σε βοηθήσει...
Και επειδή έχω ξαναδιαβάσει εκφράσεις τύπου \"όλα θα πάνε καλά και τέτοιες κοινότυπες εκφράσεις... δεν βοηθάνε\" και....:o:o:o:mad::mad::mad:
Δηλαδή τι προτείνεις να κάνουμε αγαπητέ σε μία τέτοιου είδους αγορά στην οποία και συμμετέχεις;;;;
Γνωρίζω πολύ καλά πως δεν βοηθάνε τέτοιες εκφράσεις αλλά όταν συμπάσχεις δεν μπορείς να μην καταφύγεις σε τέτοιες εκφράσεις πόσω μάλλον όταν τηλε-συμπάσχεις....
Αυτά προς το παρόν...

HELENA ΔΕ ΜΠΟΡΩ ΝΑ ΤΟ ΔΩ ΕΤΣΙ ΑΚΟΜΗ ΚΑΙ ΑΝ ΚΑΤΑΦΕΡΩ ΝΑ ΝΙΚΗΣΩ ΤΗΝ ΚΑΤΑΘΛΙΨΗ. ΜΠΟΡΕΙ ΝΑ ΦΤΑΙΕΙ ΤΟ ΟΤΙ ΕΙΜΑΙ ΑΠΑΙΣΙΟΔΟΞΗ. ΤΙ ΜΕ ΟΔΗΓΗΣΕ ΕΔΩ? ΜΑΛΛΟΝ ΟΣΑ ΕΧΩ ΠΕΡΑΣΕΙ ΜΕ ΓΟΝΕΙΣ. ΠΡΑΓΜΑΤΑ ΠΟΥ ΔΕ ΘΕΛΩ ΝΑ ΘΥΜΑΜΑΙ. ΕΤΣΙ ΚΑΤΕΛΗΞΑ ΕΝΑ ΑΤΟΜΟ ΠΟΥ ΔΕ ΞΕΡΕΙ ΤΙ ΤΟΥ ΓΙΝΕΤΑΙ ΚΑΙ ΝΙΩΘΩ ΟΤΙ ΓΙΑ ΟΛΑ ΦΤΑΙΩ ΕΓΩ.
STEFANΟS ΑΝ ΜΠΟΡΟΥΣΑ ΝΑ ΠΑΩ ΣΕ ΨΥΧΟΛΟΓΟ ΑΛΛΑ ΕΒΡΙΣΚΑ ΕΝΑΝ ΚΑΛΟ ΠΙΣΤΕΥΩ ΟΤΙ ΘΑ ΒΟΗΘΟΥΣΕ. ΕΥΧΑΡΙΣΤΩ ΠΟΥ ΜΕ ΑΚΟΥΤΕ

ΓΕΙΑ. ΚΑΙΡΟ ΕΧΟΥΜΕ ΝΑ ΤΑ ΠΟΥΜΕ. ΔΕ ΜΠΟΡΟΥΣΑ ΝΑ ΜΠΑΙΝΩ ΣΥΧΝΑ ΔΕ ΜΟΥ ΑΠΑΝΤΗΣΑΤΕ ΚΑΙ ΕΣΕΙΣ ΚΑΙ ΧΑΘΗΚΑΜΕ. ΝΙΩΘΩ ΟΜΩΣ ΤΟ ΙΔΙΟ ΕΓΚΛΩΒΙΣΜΕΝΗ ΚΑΙ ΟΤΙ ΒΡΙΣΚΟΜΑΙ ΣΕ ΣΤΟ ΙΔΙΟ ΣΗΜΕΙΟ. ΔΕΝ ΕΧΕΙ ΑΛΛΑΞΕΙ ΤΙΠΟΤΕ. ΘΕΛΩ ΠΟΛΥ ΝΑ ΚΑΝΩ ΠΡΑΓΜΑΤΑ ΚΑΙ ΟΤΑΝ ΕΡΧΕΤΑΙ Η ΣΤΙΓΜΗ ΚΑΤΙ ΜΕ ΣΤΑΜΑΤΑΕΙ. ΕΙΝΑΙ ΤΡΟΜΑΚΤΙΚΟ ΤΟ ΠΩΣ ΣΚΕΦΤΟΜΑΙ ΤΟ ΜΕΛΛΟΝ. ΕΧΩ ΕΝΑ ΒΑΡΟΣ ΚΑΙ ΑΙΣΘΑΝΟΜΑΙ ΕΝΤΕΛΩΣ ΑΝΙΚΑΝΗ. ΔΕΝ ΑΝΤΕΧΩ ΑΛΛΟ.

koυράγιο φίλη, κουράγιο!
να, εγώ και πολλοί άλλοι δε σε ξέρουμε, κι όμως νιώθουμε μαζί σου στον αγώνα σου!
έχεις την αγάπη μας! κουράγιο!

Γεια σου και πάλι μετά από αρκετό καιρό.
Το θέμα του γιατρού το κοίταξες καθόλου;

EYXΑΡΙΣΤΩ ΠΑΙΔΙΑ. ΑΙΣΘΑΝΟΜΑΙ ΠΟΛΥ ΜΟΝΗ. ΕΙΝΑΙ ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΑ ΜΕΓΑΛΟΣ ΚΑΙ ΔΥΣΚΟΛΟΣ ΑΓΩΝΑΣ. ΒΛΕΠΩ ΤΟ ΜΕΛΛΟΝ ΕΝΤΕΛΩΣ ΜΑΥΡΟ. ΠΗΓΑ ΣΕ 1 ΓΙΑΤΡΟ ΑΛΛΑ ΔΕ ΜΟΥ ΑΡΕΣΕ ΠΟΛΥ ΚΑΙ ΔΕΝ ΕΧΩ ΤΑ ΧΡΗΜΑΤΑ ΝΑ ΣΥΝΕΧΙΣΩ. ΜΕΝΩ ΣΕ 1 ΜΕΡΟΣ ΠΟΥ ΔΕΝ ΜΠΟΡΕΙΣ ΝΑ ΕΧΕΙΣ ΠΡΟΣΩΠΙΚΗ ΖΩΗ ΚΑΙ ΕΧΩ ΜΑΘΕΙ ΝΑ ΜΗ ΜΙΛΑΩ ΓΙΑ ΜΕΝΑ ΓΙΑ ΝΑ ΜΗ ΜΕ ΚΡΙΝΟΥΝ. ΚΑΙ ΕΔΩ ΤΟ ΙΔΙΟ ΠΑΘΑΙΝΩ ΠΑΡΟΛΟ ΠΟΥ ΥΠΑΡΧΕΙ ΑΥΤΟ ΤΟ ΨΥΧΡΟ ΜΗΧΑΝΗΜΑ ΠΟΥ ΣΟΥ ΠΡΟΣΦΕΡΕΙ ΑΝΩΝΥΜΙΑ. ΔΕ ΜΟΥ ΑΡΕΣΕΙ ΚΑΘΟΛΟΥ ΝΑ ΑΙΣΘΑΝΟΜΑΙ ΑΥΤΟ ΤΟ ΑΣΗΚΩΤΟ ΒΑΡΟΣ.

Δεν ξερω γιατι, αλλα ολη αυτη η ιστορια, ακ7ακ, μου φαινεται πως επαναλαμβανεται συνεχως.. Απλα της δινουμε αλλα ονοματα και ειναι διαφορετικος ο χρηστης που θετει το θεμα. Δε θα σου πω ουτε εγω τι να κανεις. Το μονο που θα σου πω, ειναι \" ΚΑΝΕ ΚΑΤΙ!\" Ο,τι νομισεις πως θα σε κανει να αισθανθεις καλυτερα. Προσωπικα, οταν ειχα παθει τη δικη μου καταθλιψη, στραφηκα στο Θεο (ημουν αθεη πριν, το ομολογω). Ειναι πολυ σημαντικο το να πιστευεις σε κατι, το να προσβλεπεις σε κατι. Αν δεν ειναι ο εαυτος σου αυτος, τοτε στηριξου σε καποιον Ανωτερο. Ζητησα βοηθεια και την πηρα. Αν λοιπον αισθανεσαι πως απο ανθρωπους δεν βλεπεις προκοπη, αναζητησε βοηθεια απο Εκεινον. Ουτε θα σε κρινει, ουτε θα σε μαλλωσει, ουτε θα σου βαλει τις φωνες. Μονο θα σου χαρισει αγαπη και παρηγορια.

ELISABETH EΥΧΑΡΙΣΤΩ. ΔΕ ΝΟΜΙΖΩ ΟΜΩΣ ΟΤΙ ΕΙΝΑΙ ΑΥΤΗ Η ΛΥΣΗ ΓΙΑ ΜΕΝΑ. Ο ΚΑΘΕΝΑΣ ΠΙΣΤΕΥΕΙ Η ΟΧΙ ΚΑΙ ΛΕΙΤΟΥΡΓΕΙ ΔΙΑΦΟΡΕΤΙΚΑ. ΔΕ ΘΕΛΩ ΝΑ ΘΙΞΩ ΤΟ ΘΕΜΑ ΤΗΣ ΘΡΗΣΚΕΙΑΣ ΕΔΩ ΚΑΙ ΟΥΤΕ ΘΑ ΗΘΕΛΑ ΝΑ ΠΕΙΣΩ ΚΑΝΕΝΑΝ ΓΙΑ ΤΙΣ ΑΠΟΨΕΙΣ ΜΟΥ ΣΤΟ ΖΗΤΗΜΑ ΑΥΤΟ. ΚΡΑΤΑΩ ΠΑΝΤΩΣ ΤΟ \"ΚΑΝΕ ΚΑΤΙ\". ΑΥΤΟ ΠΡΟΣΠΑΘΩ ΧΩΡΙΣ ΑΠΟΤΕΛΕΣΜΑ. ΝΙΩΘΩ ΕΓΚΛΩΒΙΣΜΕΝΗ ΚΑΙ ΜΠΕΡΔΕΜΕΝΗ ΣΕ ΕΝΑ ΚΟΥΒΑΡΙ ΠΟΥ ΔΕ ΞΕΤΥΛΙΓΕΤΑΙ. ΕΤΣΙ ΠΙΣΤΕΥΩ ΟΤΙ ΘΑ ΜΕΙΝΩ ΓΙΑ ΠΑΝΤΑ ΜΕΣΑ ΣΤΟ ΚΟΥΒΑΡΙ ΧΩΡΙΣ ΝΑ ΜΠΟΡΩ ΝΑ ΞΕΦΥΓΩ.
ΘΕΛΩ ΝΑ ΣΑΣ ΡΩΤΗΣΩ ΚΑΤΙ. ΤΟ ΟΤΙ ΣΚΕΦΤΟΜΑΙ ΟΤΙ ΙΣΩΣ ΘΑ ΗΤΑΝ ΚΑΛΥΤΕΡΑ ΝΑ ΠΕΘΑΝΩ ΧΩΡΙΣ ΩΣΤΟΣΟ ΝΑ ΣΚΕΦΤΟΜΑΙ ΤΗΝ ΑΥΤΟΚΤΟΝΙΑ ΕΙΝΑΙ ΑΝΗΣΥΧΗΤΙΚΟ;

Εχω διαβασει καπου, πως ειναι η θεληση μας αυτη που μας κραταει στη ζωη, και πως απλα και μονο με τη θεληση μπορουμε και να πεθανουμε. Χωρις μαχαιρια ή χαπια ή ελευθερη πτωση απο ψηλα κτηρια ανευ αλεξιπτωτου. Λενε πως μπορεις με τη θεληση σου να σταματησεις την καρδια σου να χτυπα. (Ανατριχιαζω κ μονο που το σκεφτομαι..!)
Πολλα λενε, και ισως να ειναι ολα αυτα αληθεια. Μηπως ομως δεν ειναι κι αυτα αυτοκτονια? Το να σταματησεις να τρως και να πεθανεις απο την πεινα, ή να προκαλεσεις εναν αλβανο να σε μαχαιρωσει, δεν ειναι αυτοκτονια με την στενη εννοια του ορου, αλλα με την ευρεια. Κι αυτα ομως ειναι αυτοκτονια.
Οπως σου ειχαν γραψει κι αλλοι χρηστες παραπανω, η καταθλιψη θελει το χρονο της για να γιατρευτει, και παλι δε γιατρευεται απο μονη της. Κοιτωντας εκ νεου τις καταχωρησεις στο θεμα σου, ειδα πως εχει παραπανω απο εξι μηνες που εθεσες το ζητημα και τωρα βρισκεσαι στην ιδια κατασταση που ησουν και τοτε. Τι εχεις κανει ολον αυτον τον καιρο? Απλα καθοσουν κι εκλαιγες τη μοιρα σου? Γιατι θυματοποιεις τον εαυτο σου? Ως ποτε θα αφηνεις τις καταστασεις ανεξελεγκτες? Ως ποτε θα σε οριζει η αυτολυπηση, το τι πιστευει η μανα σου και ο πατερας σου και ο κοσμος γυρω σου? Αυτους θα σκεφτεις ή τον εαυτο σου, που τον βλεπεις να λιωνει μερα με τη μερα? Συνελθε κοριτσι μου, και δες καταματα την πραγματικοτητα. Δεν οφελει σε τιποτα το να αναμασας τοσο καιρο τον πονο σου και να αυτοπεριοριζεσαι σ εναν κυκλο αδυσωπητης μιζεριας. Προσπαθεις να γινεις μαρτυρας? Πιστευεις αληθινα πως καποιος θα σου το αναγνωρισει αυτο?
Πονας, ενταξει, υποφερεις, το καταλαβαινω. Αλλα παρε τη ζωη στα χερια σου. Εισαι 27 χρονων αν θυμαμαι καλα. Δεν εχεις μαθει ακομα να κυβερνας τη ζωη σου, την καθημερινοτητα σου? Ποτε θα τα μαθεις αυτα? Δουλευεις, σπουδαζεις? Τι κανεις στη ζωη σου? Κοριτσακι, αν δε βγεις εξω στον κοσμο, ποτε δε θα μαθεις ποια ειναι η πραγματικη ζωη. Θα εξακολουθησεις να πιστευεις πως ολος ο κοσμος εισαι εσυ και η κακη ψυχολογια σου. Κι ομως, για κανε μια βολτα εξω, να δεις ποσοι ανθρωποι ειναι σε χειροτερη κατασταση απο εσενα κι ομως πιστευουν πως αξιζει να ζει κανεις. Γιατι αραγε? Εδω σωθηκαν ανθρωποι απο καρκινο και Aids μονο και μονο γιατι ειχαν πιστη στη ζωη (δε σου λεω στο Θεο αφου σε ενοχλει) και τη θεληση να το ξεπερασουν! Μπορεις να συγκρινεις την περιπτωση σου με τις παραπανω? Τι σε κανει εσενα κατωτερη απο αυτους τους ανθρωπους?
Σε πηρα μονοτερμα. Θελω ομως να ξερεις το εξης: Κι εγω περασα με καταθλιψη 4 χρονια της ζωης μου, ενω ταυτοχρονα σπουδαζα και εργαζομουν. Καταφερα να την ξεπερασω, με βοηθεια στα πρωτα σταδια (υποχρεωτικα ψυχιατρικη διοτι παθαινα κρισεις, και φαρμακευτικη) και στη συνεχεια μονη μου. Τωρα εχει χρονια που την εχω αφησει πισω μου, και σκεφτομαι: Αν ειχα αφεθει σε ολες εκεινες τις απαισιοδοξες και πεισιθανατιες σκεψεις, τοτε που ημουν στα χειροτερα μου, θα ζουσα τωρα για να χαιρομαι την καθε μερα μου? Με τη δουλεια μου, την αναγνωριση που απολαμβανω τοσο εργασιακα οσο και κοινωνικα, τις σχεσεις που εχω αναπτυξει στο μεταξυ και γεμιζουν τη ζωη μου, τις ελπιδες και την προσμονη της δημιουργιας της δικης μου οικογενειας... Δε λεω πως δεν υπαρχουν προβληματα, αλλα τωρα ειμαι πολυ πιο αισιοδοξη. Πριν περιπου ενα μηνα χωρισα με τον τελευταιο μου συντροφο, που αγαπουσα τρελλα. Επι μια εβδομαδα ημουν σε φοβερη κατασταση. Τρελλανα τους παντες γυρω μου. Και μια ωραια μερα, σκεφτηκα: Εισαι σοβαρη? Θα πεσεις σε μαυρη καταθλιψη για ΕΝΑΝ ΑΝΤΡΑ? Που δεν το αξιζει κι ολας? Οταν μπορεις να τον αντικαταστησεις με ενα καλυτερο μοντελο? Χα! Ολα περνανε σ αυτην τη ζωη, φιλη μου, αλλα το μονο που δεν μπορεις να αντικαταστησεις ειναι η ιδια ζωη και ο χρονος που αφηνεις να περνα ανεκμεταλλευτος. Κανε λοιπον κατι για τον εαυτο σου, γιατι εισαι ο μονος ανθρωπος που μπορει. Κανεις δεν μπορει να σε βοηθησει, και τα λογια παρηγοριας δε σημαινουν τιποτα. Ο καθενας εχει το δικο του προβλημα, δε θα τον απασχολησει παραπανω το δικο σου. Γινε κι εσυ λοιπον εγωιστρια, και σκεψου την ψυχουλα σου που χρειαζεται το γιατρικο της για να γιανει. Με βοηθεια (εννοω γιατρους) ή χωρις (η θεληση μας ειναι ο μεγαλυτερος γιατρος, αρκει να υπαρχει). Ομως ξεκολλα!! Καποτε μου ειπε ενας σοφος φιλος: Τα αγορια δε συμπαθουν τα κοριτσια με προβληματα. Εγω θα το επεκτεινω. Κανενας συντροφος, φιλος, συγγενης (εκτος ισως απο την αμεση οικογενεια) δεν αντεχει την ατερμονη μιζερια. Ιδιως οταν εξακολουθει να υφισταται σε βαθος χρονου, χωρις καμμια προσπαθεια βελτιωσης!!!!
Ισως ειμαι σκληρη, αλλα να ξερεις πως ειμαι ειλικρινης και ολα αυτα τα λεω επειδη νοιαζομαι. Και τα πραγματα δε θα διορθωθουν με ευχολογια, αλλα με πραξεις. Το ξερεις αυτο. Γι αυτο δραστηριοποιησου!

Δεν είναι ανησυχητικό αλλά αποτέλεσμα όλης αυτής της αρνητικής πίεσης.