Printable View
Προσωπικα λατρεευω τα πρωτα ραντεβου...ειναι πολυ ξεχωριστα και με πολυ ιδιαιτερη ατμοσφαιρα..
καμια φωρα ειναι αστεια η παραξενα..
θελετε να πουμε τα πρωτα μασ ραντεβου?καποιο ωραια...η χαλια...ετσι να γελασουμε... ?
...εχω να πω αρκετα..χεχεχεχχχ...
θα επανελθω συντομα μιας και χω κι εναν μπεμπη να βγαλω βολτα...χεχεχ..
Χοχοχο, θυμάμαι σίγουρα ότι η καρδιά μου έπαιζε ντραμς στο πρώτο ραντεβού ενώ σκεφτόμουν παράλληλα τι θα έκανα άμα πάγωνε η κουβέντα και ερχόταν αμηχανία ,κάτι που μεγάλωνε ακόμα περισσότερο την ένταση των ντραμς από μέσα μου :d
Θυμάμαι μια φορά δεν είχα τι να πω και έλεγα κάτι για τον καιρό. Τραγικόν το ξέρω :P
Αλλά τότε ήμουν μικρούλης οπότε δικαιολογούμαι :D
Δεν εχω να πω απολύτως τιποτα.
Οσο περνανε τα χρονια καθε νεο πρωτο ραντεβου που κανουμε γινεται πιο ψυχρο και αυτο δεν μου αρεσει :(.
Υ.Γ. Χρονια σου πολλα
Στα πρώτα ραντεβού ημουν πάντοτε πολυ χύμα.. μου έβγαινε ετσι.Φρόντιζα πάντα να είμαι περιποιημένη.Ελεγα οτι σκεφτόμουν και δεν με ενοιαζε τίποτα.Αν ήταν να συνεχιστεί κάτι θα γινόταν γιατι ειχα παρουσιάσει τον πραγματικό μου εαυτό.
Τώρα που το σκέφτομαι, ειχα καβαλήσει και ελαφρώς το καλάμι...
Γιατί Φωτεινή το βλέπεις έτσι;Quote:
Originally posted by Αφωτεινή
Στα πρώτα ραντεβού ημουν πάντοτε πολυ χύμα.. μου έβγαινε ετσι.Φρόντιζα πάντα να είμαι περιποιημένη.Ελεγα οτι σκεφτόμουν και δεν με ενοιαζε τίποτα.Αν ήταν να συνεχιστεί κάτι θα γινόταν γιατι ειχα παρουσιάσει τον πραγματικό μου εαυτό.
Τώρα που το σκέφτομαι, ειχα καβαλήσει ελαφρώς το καλάμι...
Τι κακό έχει το να είσαι \"χύμα\" και τι σχέση έχει με το καλάμι; :)
Αυτό που μου έχει μείνει στη μνήμη ήταν ένα ραντεβού όταν ήμουν πιο μικρή που ενώ γνώριζα λίγο καιρό τον συγκεκριμένο άνθρωπο και δεν μου έκανε μέχρι τότε και ιδιαίτερο κλικ, όταν το ραντεβού τελείωνε και με γύρισε σπίτι, χωρίς να το περιμένω με αρπάζει και με φιλάει...:) Ε μετά από αυτό είδα αστράκια! Και κόλλησα μαζί του:)
Δεν βλέπω κακό το να είσαι χύμα...Αντιθέτως μάλιστα.Quote:
Originally posted by anwnimi
Γιατί Φωτεινή το βλέπεις έτσι;Quote:
Originally posted by Αφωτεινή
Στα πρώτα ραντεβού ημουν πάντοτε πολυ χύμα.. μου έβγαινε ετσι.Φρόντιζα πάντα να είμαι περιποιημένη.Ελεγα οτι σκεφτόμουν και δεν με ενοιαζε τίποτα.Αν ήταν να συνεχιστεί κάτι θα γινόταν γιατι ειχα παρουσιάσει τον πραγματικό μου εαυτό.
Τώρα που το σκέφτομαι, ειχα καβαλήσει και ελαφρώς το καλάμι...
Τι κακό έχει το να είσαι \"χύμα\" και τι σχέση έχει με το καλάμι; :)
Αυτο που εννοούσα για το καλάμι,ειναι πως είχα δεδομένες τις προτάσεις ,δεν πιεζόμουν ,εκανα οπως έπρεπε να κάνω ,απλά γιατι ειχα τη δυνατότητα.Με λίγα λόγια αυτό μου εβγαινε ΚΑΙ επειδή ημουν \"ψωνάρα\"..
Μηπως ηρθε η ωρα να ανεβασεις την ενταση του φουρνου και να θερμανεις τα ραντεβου οπως παλιοτερα? ;)Quote:
Originally posted by Ολα_ειναι_δανεικα
Οσο περνανε τα χρονια καθε νεο πρωτο ραντεβου που κανουμε γινεται πιο ψυχρο και αυτο δεν μου αρεσει :(.
Mπα γιατι δεν εχει να κανει με μενα. Απλα οσο περνανε τα χρονια οι γυναικες τα βλεπουν ολα πιο ψυχρα (λειτουργουν περισσοτερο με τον εγκεφαλο οπως ειναι αποδεδειγμενο :) ). Να εχει καλη δουλεια ο αλλος, ενα αμαξακι κτλ. Αν υπαρχουν αυτα μετα κοιτανε και το συναισθηματικο κομματι
Quote:
Originally posted by Ολα_ειναι_δανεικα
Να εχει καλη δουλεια ο αλλος, ενα αμαξακι κτλ.
εσυ τι περιμενες να κοιτανε?
το χυτο κορμι σου η τα μπιρμπιλωτα ματια σου?
Προτιθονται να κανουν ενα κοινο σπιτικο,
και αυτο σημαινει υποχρεωσεις.
Αλλα αμα ειναι να λεμε τα αυτονοητα.....
το χασαμε το κορμι πατριωτη.
Φυσικά όταν έχεις επιλογές σημαίνει ότι είσαι ελκυστική οπότε και η αυτοπεποίθησή σου μεγαλώνει...αυτό δε συμβαίνει βέβαια σε όλους όσον αφορά τη σχέση αυτοπεποίθησης με την ελκυστικότητα.Quote:
Originally posted by Αφωτεινή
Δεν βλέπω κακό το να είσαι χύμα...Αντιθέτως μάλιστα.
Αυτο που εννοούσα για το καλάμι,ειναι πως είχα δεδομένες τις προτάσεις ,δεν πιεζόμουν ,εκανα οπως έπρεπε να κάνω ,απλά γιατι ειχα τη δυνατότητα.Με λίγα λόγια αυτό μου εβγαινε ΚΑΙ επειδή ημουν \"ψωνάρα\"..
Επομένως πίστευες στον εαυτό σου και αυτό δε σου δημιουργούσε ιδιαίτερο άγχος στα ραντεβού. Δεν το βλέπω κακό καλη μου, απεναντίας. Γιατί δηλαδή χαρακτηρίζεις τον εαυτό σου τότε ως ψωνάρα;...
χαχαχ:)Quote:
Originally posted by krino
το χασαμε το κορμι πατριωτη.
Να προσθέσω επίσης ότι δε νομίζω ότι η καλή δουλειά που προσελκύει έχει σχέση αποκλειστικά με το να ανταπεξέλθει κάποιος στις υποχρεώσεις της καθημερινής ζωής, ειδικά αν δεν παίζει το σενάριο γάμος. Πάιζει σίγουρα ρόλο και σε αυτό, αλλά όχι μόνο εκεί.
Έχει σχέση και με το τι εκπέμπει ο άλλος, τη δυναμικότητά του απέναντι στη ζωή και εν μέρει το χαρακτήρα του. Όχι πάντα όμως. Γιατί υπάρχουν άνθρωποι πολύ επιτυχημένοι που στη ζωή δεν είναι ιδιαίτερα δυναμικοί ή άνθρωποι που ασκούν ένα λειτούργημα αλλά δεν είναι άνθρωποι που στην ουσία προσφέρουν, μέσα και έξω από το επάγγελμα. Όπως και το αντίθετο βέβαια.
Όσο περνάνε τα χρόνια οι γυναίκες το βλέπουν πιο ρεαλιστικά,που καθόλου κακό δεν είναι.Γιατί ο ρεαλισμός να θεωρείται ψυχρός;Eγώ με μισό μάτι βλέπω την υπερβολή της εξιδανίκευσης,εκεί είναι που βγαίνουν ένα σωρό παρανοήσεις και γίνονται αχταρμάς προσδοκίες και πραγματικότητα.
Τέσπα.
Το δικό μου πρώτο ραντεβού προήλθε στα 13-14,εγώ την έπεσα,σε πάρτυ,σταθερή αξία,λολ.Πρώτον όλα τα αγόρια έκαναν σα παρτσακλά,χαχα και κανένα δε μας ζήταγε να χορέψουμε,ενώ υποκρίνονταν πως δεν υπήρχαμε,καμιά δεκαπενταριά κορίτσια σουλουπωμένα και σενιαρισμένα λες και πηγαίναμε για νυφοπάζαρο(στην ουσία γι αυτό όλοι ήμασταν εκεί,για να χαμουρευτούμε,ουάχχαααα):P
Είδα κι απόειδα,κανένας δε χόρευε,τα κορίτσια τα είχαμε βάψει μαύρα,στο χείλος της νευρικής κατάπτωσης δηλαδή.Ε,λέω μέσα μου,δεν πάει,πάλι με κανέναν δε θα χορέψω,έβαζε και κάτι ωραία τραγουδάκια,απ\'αυτά που είναι μόνο για χούφτωστη χούφτωστη,οπότε ζήτησα έναν που καιρό είχα στο μάτι για χορό.Μετά του ζήτησα και ραντεβού.Το ραντεβού χάλια,γιατί αυτός παιδί μου δεν είχε γλώσσα,είχε χέλι.Δε μου άρεσε ο τρόπος που φίλαγε.Γενικά το θυμάμαι και γελάω αυτό το ραντεβούζ.:P:D
Quote:
Originally posted by anwnimi
Να προσθέσω επίσης ότι δε νομίζω ότι η καλή δουλειά που προσελκύει έχει σχέση αποκλειστικά με το να ανταπεξέλθει κάποιος στις υποχρεώσεις της καθημερινής ζωής, ειδικά αν δεν παίζει το σενάριο γάμος. Πάιζει σίγουρα ρόλο και σε αυτό, αλλά όχι μόνο εκεί.
Έχει σχέση και με το τι εκπέμπει ο άλλος, τη δυναμικότητά του απέναντι στη ζωή και εν μέρει το χαρακτήρα του. Όχι πάντα όμως. Γιατί υπάρχουν άνθρωποι πολύ επιτυχημένοι που στη ζωή δεν είναι ιδιαίτερα δυναμικοί ή άνθρωποι που εξασκούν ένα λειτούργημα αλλά δεν είναι άνθρωποι που στην ουσία προσφέρουν, μέσα και έξω από το επάγγελμα. Όπως και το αντίθετο βέβαια.
Συνδυασμοι υπαρχουν απειροι.
Απο κει και περα, τι εντυπωση σου δινει ενας τυπος που σου λεει, οτι εχω να δουλεψω ενα χρονο γιατι δεν βρισκω κατι να με εκφραζει?
για να μην ξεφευγει το μυαλο μας,
ενα επιπεδο λεει οτι ειμαι αυτονομος - στεκομαι στα ποδια μου - κανω την ζωη μου και ενα αλλο ειναι οτι πρεπει να εχω λεφτα με την σεσουλα για να ειμαι καποιος.
Η δικη μου κριση βασιζεται στο πρωτο δεδομενο,
δεν μιλησα καθολου λοιπον για ΚΑΛΗ δουλεια.
Μιλησα για ανθρωπους που ειναι αυτονομοι και ανεξαρτητοι.
Με προβληματα η χωρις, αδιαφορο.
Για να εκπεμπεις δυναμισμο πρεπει a priori να μην εχεις εξαρτησεις τοσο σοβαρες ωστε να σε κρατουν πισω στην ζωη σου.
Έχεις πολύ δίκιο Κρίνο...το λέω ως παθούσα και πλέον θέλω να πιστεύω μαθούσα....Quote:
Originally posted by krino
Συνδυασμοι υπαρχουν απειροι.
Απο κει και περα, τι εντυπωση σου δινει ενας τυπος που σου λεει, οτι εχω να δουλεψω ενα χρονο γιατι δεν βρισκω κατι να με εκφραζει?
για να μην ξεφευγει το μυαλο μας,
ενα επιπεδο λεει οτι ειμαι αυτονομος - στεκομαι στα ποδια μου - κανω την ζωη μου και ενα αλλο ειναι οτι πρεπει να εχω λεφτα με την σεσουλα για να ειμαι καποιος.
Η δικη μου κριση βασιζεται στο πρωτο δεδομενο,
δεν μιλησα καθολου λοιπον για ΚΑΛΗ δουλεια.
Μιλησα για ανθρωπους που ειναι αυτονομοι και ανεξαρτητοι.
Με προβληματα η χωρις, αδιαφορο.
Για να εκπεμπεις δυναμισμο πρεπει a priori να μην εχεις εξαρτησεις τοσο σοβαρες ωστε να σε κρατουν πισω στην ζωη σου.
Θα συμφωνησω με τον Krino εδω. Αμα οι γυναικες κυνηγαγαν μονο τα χρηματα, τοτε με το βιωτικο επιπεδο της χωρας μας ολοι μπακουρια θα ημασταν :d
Οι γυναίκες θέλουν έναν τύπο τυχοδιώκτη,αλλά με σταθερή εργασία.Robert Claiborne,ψυχολόγος
χαχαχα,κάτι τέτοιο δηλαδή;:P:P
οι γυναικες ξερουν τι θελουν οταν το θελουν.
Κρινο
(ετσι πε του, του κυριο Κλαιρμπον.....)
χαχα, εγώ πάλι θέλω να έχω η ίδια σταθερή εργασία, ώστε να μπορώ να απολαύσω τον έρωτα με έναν τυχοδιώκτη!Quote:
Originally posted by RainAndWind
Οι γυναίκες θέλουν έναν τύπο τυχοδιώκτη,αλλά με σταθερή εργασία.Robert Claiborne,ψυχολόγος
χαχαχα,κάτι τέτοιο δηλαδή;:P:P
Ως προς τα πρώτα ραντεβού...θυμάμαι μια εμπειρία αντίστοιχη με τις ανώνυμης, που ενώ όλα ήταν καλούτσικα έως ψιλοαδιάφορα, μετά το πρώτο φιλί και τα...αστράκια, άλλαξε το σκηνικό.
Με τον άντρα μου, ήταν ένα πρωτότυπο πρώτο ραντεβού γιατί ξεκίνησε στις...9 το πρωί (με το σκεπτικό να μη χάσω και τη μέρα μου αν δεν πήγαινε καλά...φανταστείτε απογοητεύσεις που είχα φάει εκείνη την εποχή), αλλά τελικά κράτησε ως αργάααα το βράδυ!
Όσο για το πιο ενδιαφέρον πρώτο ραντεβού, ήταν πολύ παράδοξο για να το περιγράψω εδώ, αλλά χαρακτηριστικό του ήταν πως με την πρώτη ματιά...ήξερα! (πως θα μπλέξω άσχημα...χιχι)
Αχ βρε Ανώνυμη..ακου που σου λέω..τα χεις δει αυτα τα φαντασμένα κοριτσάκια που περπατούν σαν να τους ανήκει ο κόσμος?Quote:
Originally posted by anwnimi
Φυσικά όταν έχεις επιλογές σημαίνει ότι είσαι ελκυστική οπότε και η αυτοπεποίθησή σου μεγαλώνει...αυτό δε συμβαίνει βέβαια σε όλους όσον αφορά τη σχέση αυτοπεποίθησης με την ελκυστικότητα.Quote:
Originally posted by Αφωτεινή
Δεν βλέπω κακό το να είσαι χύμα...Αντιθέτως μάλιστα.
Αυτο που εννοούσα για το καλάμι,ειναι πως είχα δεδομένες τις προτάσεις ,δεν πιεζόμουν ,εκανα οπως έπρεπε να κάνω ,απλά γιατι ειχα τη δυνατότητα.Με λίγα λόγια αυτό μου εβγαινε ΚΑΙ επειδή ημουν \"ψωνάρα\"..
Επομένως πίστευες στον εαυτό σου και αυτό δε σου δημιουργούσε ιδιαίτερο άγχος στα ραντεβού. Δεν το βλέπω κακό καλη μου, απεναντίας. Γιατί δηλαδή χαρακτηρίζεις τον εαυτό σου τότε ως ψωνάρα;...
Ενα τετοιο ημουν και εγώ,που μετρούσε τον εαυτό του με τις \"κατακτήσεις\".
Ενα πρώτο ραντεβου..Εγω 16 ,εχω κάνει κοπάνα απο τα αγγλικά και έχω ραντεβού με εναν τρισάθλιο μαλλιά (μου αρεσαν μονο οι μεταλλαδες ),ετσι για χαβαλέ,ελα ομως που ο πατέρας μου με παρακολουθούσε(το εκανε πολυ συχνά,ακομα απορω πως εκανα τοσα με τετοια τρομοκρατια)και μου εμφανίζεται ξαφνικά ,να ανεβαίνει το πατάρι.Κρυφτηκα κατω απο το τραπέζι και αυτος μου ελεγε ερχεται!ερχεται! κοντεψα να παθω συγκοπή..
Μαρινα 9 το πρωι? Εγω δεν βγενω τετοια ωρα ουτε αν με πληρωναν :p
Αντιθετα θυμαμαι ενα ραντεβου μου που ξεκινησε πολυ χαλαρα το απογευμα, και τελειοσε την αλλη μερα στις 6 το πρωι να τρωμε πρωινιο στα McDonald στο Συνταγμα. Και επειδη το πρωι δουλευα.. και επεστρεψα σπιτι κατα τις 7 το πρωι, πητα στη δουλεια μου οτι και καλα ημουν αρρωστη και κοιμομουν μετα μεχρι το μεσημερι :)))))))
Χαχα, καταλαβαίνω τι λες αλλά υπήρχε...υπερπροσφορά εκείνη την εποχή (so many men so little time...) οπότε ήθελα να βάλω κι άλλα ραντεβού αργότερα (εκεί, παρά τις απογοητεύσεις εγώ επέμενα!). Έπειτα, εκείνος γιατί νομίζεις ότι συμφώνησε να βρεθούμε τέτοια ώρα? Είχε κι αυτός κάτι άλλα υποψήφια ραντεβού στο καρνέ για απόγευμα! :)Quote:
Originally posted by Mariah
Μαρινα 9 το πρωι? Εγω δεν βγενω τετοια ωρα ουτε αν με πληρωναν :p
Σήμερα είναι πολύ διασκεδαστικό όταν θυμόμαστε αυτό το πρώτο μας - ολοήμερο τελικά - ραντεβού. Το δικό μου κινητό χτυπούσε ασταμάτητα την ώρα που πίναμε καφέ (λογικό με τόσους στην αναμονή) και από την πλευρά του κάποια στιγμή το απόγευμα \'πετάχτηκε\' σε μια \'δουλειά\' για καμιά ωρίτσα (στην πραγματικότητα συνάντησε και ξαπόστειλε στα γρήγορα με δικαιολογίες μια άλλη) και επέστρεψε....για τα καλά!
Ωραιες εποχες ε? :)))
Τωρα που σκεφτομαι να βγω για ραντεβου, οτι πρεπει να ετοιμαστω, να φτιαχτω , να βρω τι να βαλω, με πιανει μια βαρεμαρα που προτιμω να μενω σπιτι :p
αληθεια????εγω μαλλον πιο θερμα θα ελεγα.χεχεχεχ...ευχαριστω πολυυυ!!Quote:
Originally posted by Ολα_ειναι_δανεικα
Οσο περνανε τα χρονια καθε νεο πρωτο ραντεβου που κανουμε γινεται πιο ψυχρο και αυτο δεν μου αρεσει :(.
Υ.Γ. Χρονια σου πολλα
σωστος ο μαγκας..χεχεχεχχQuote:
Originally posted by anwnimi
Αυτό που μου έχει μείνει στη μνήμη ήταν ένα ραντεβού όταν ήμουν πιο μικρή που ενώ γνώριζα λίγο καιρό τον συγκεκριμένο άνθρωπο και δεν μου έκανε μέχρι τότε και ιδιαίτερο κλικ, όταν το ραντεβού τελείωνε και με γύρισε σπίτι, χωρίς να το περιμένω με αρπάζει και με φιλάει...:) Ε μετά από αυτό είδα αστράκια! Και κόλλησα μαζί του:)
αα..εμενα με νιαζε παντα να υπαρχει επικοινωνια και να γελαμε πολυ...μαζι.. για αρχη.. :PQuote:
Originally posted by Ολα_ειναι_δανεικα
Mπα γιατι δεν εχει να κανει με μενα. Απλα οσο περνανε τα χρονια οι γυναικες τα βλεπουν ολα πιο ψυχρα (λειτουργουν περισσοτερο με τον εγκεφαλο οπως ειναι αποδεδειγμενο :) ). Να εχει καλη δουλεια ο αλλος, ενα αμαξακι κτλ. Αν υπαρχουν αυτα μετα κοιτανε και το συναισθηματικο κομματι
Πριν απο λιγο καιρο σε πρωτο ραντεβου καθισαμε μαζι απο τις 9 το βραδακι ως τις 3 τα ξημερωματα και την επομενη μερα καταλαβε οτι δεν ειμαι αυτο που θελει :D
Πιστεύω πως το πρώτο ραντεβού μένει αξέχαστο έτσι και αλλιώς αν θες πολύ τον άλλο. Είναι απ τα πράγματα που θυμάσαι μετά με κάθε λεπτομέρεια από την αρχή μέχρι το τέλος, ακόμη και αν δεν έκανες τίποτε το συγκλονιστικό ή περίεργο.
Το συναίσθημα είναι αυτό που καθορίζει το πόσο σημαντικό και αναλοίωτο θα μείνει στο μυαλό σου....
αχαχαχαχαχαχαχαχαχαχχαχαχ αχαχααχαχαχχαχαχαχαχαχχα.. .. λολολολλολλλ.....Quote:
Originally posted by RainAndWind
Όσο περνάνε τα χρόνια οι γυναίκες το βλέπουν πιο ρεαλιστικά,που καθόλου κακό δεν είναι.Γιατί ο ρεαλισμός να θεωρείται ψυχρός;Eγώ με μισό μάτι βλέπω την υπερβολή της εξιδανίκευσης,εκεί είναι που βγαίνουν ένα σωρό παρανοήσεις και γίνονται αχταρμάς προσδοκίες και πραγματικότητα.
Τέσπα.
Το δικό μου πρώτο ραντεβού προήλθε στα 13-14,εγώ την έπεσα,σε πάρτυ,σταθερή αξία,λολ.Πρώτον όλα τα αγόρια έκαναν σα παρτσακλά,χαχα και κανένα δε μας ζήταγε να χορέψουμε,ενώ υποκρίνονταν πως δεν υπήρχαμε,καμιά δεκαπενταριά κορίτσια σουλουπωμένα και σενιαρισμένα λες και πηγαίναμε για νυφοπάζαρο(στην ουσία γι αυτό όλοι ήμασταν εκεί,για να χαμουρευτούμε,ουάχχαααα):P
Είδα κι απόειδα,κανένας δε χόρευε,τα κορίτσια τα είχαμε βάψει μαύρα,στο χείλος της νευρικής κατάπτωσης δηλαδή.Ε,λέω μέσα μου,δεν πάει,πάλι με κανέναν δε θα χορέψω,έβαζε και κάτι ωραία τραγουδάκια,απ\'αυτά που είναι μόνο για χούφτωστη χούφτωστη,οπότε ζήτησα έναν που καιρό είχα στο μάτι για χορό.Μετά του ζήτησα και ραντεβού.Το ραντεβού χάλια,γιατί αυτός παιδί μου δεν είχε γλώσσα,είχε χέλι.Δε μου άρεσε ο τρόπος που φίλαγε.Γενικά το θυμάμαι και γελάω αυτό το ραντεβούζ.:P:D
θυμαστε?λολ...στο δημοτικο...που παιζαμε και μπουκαλα...στα παρτυ...πωπω...ενα χρονο περιμεναμε...μεχρι να ερθει αυτη η στιγμη για να φιληθουμε...ετσι φιλησα πρωτη φωρα...λολ..χεχεχεχ.. αχ να παιζαμε και τωρα μπουκαλα ε?...αλλα ημαστε κομπλεξικοι ολοι οι δεσμευμενοι... σιγα μην το αφηνανε ετσι..οι αντρες μασ...αμεσως καβγας θα γινοταν..ενω ισα ισα θα μπορουσε να ανανεωσει αθωα..και νομιμα καθε ψυχουλα ..χεχεχεχ:P:P:P:P:P:P
Quote:
Originally posted by RainAndWind
Οι γυναίκες θέλουν έναν τύπο τυχοδιώκτη,αλλά με σταθερή εργασία.Robert Claiborne,ψυχολόγος
χαχαχα,κάτι τέτοιο δηλαδή;:P:P
οι γυναικες..αλλα και οι αντρες πρεπει πανω απ ολα να ξερουν τι ΔΕΝ θελουν!!!!!!
Αντα.:P
ρεινννννννννννν!!! Τι μου θύμισες!!!
Εμείς κάναμε πάρτι, 7.30-11.00 και περιμέναμε πως και πως να χορέψουμε κανένα μπλουζ με τον έρωτα των γυμνασιακών χρόνων.
Εγώ μετά από εξι μήνες καρδιοχτύπι, ήρθε μια μερα να με παρει απ το σχολειο και να μου δωσει και το λεύκωμα που του ειχα δωσει, (φακ, προδιδω και την ηλικια μου). Αφού περπατήσαμε και είχε νυχτώσει, εγω έτρεμα ολόκληρη και όταν με φίλησε μου έπεσε η τσαντα απ τα χέρια, είχα μείνει άγαλμα και ακόμα και όταν σταμάτησε το φιλί, εγώ είχα μείνει με κλειστά τα μάτια σαν ούφο....:(
πωπω καλα αυτα τα ραντεβου..που κρατανε οοολλη νυχτα..εξω..βολτα..και καταληγετε το πρωι για πρωινο..καπου...5 ωρα...πχ γλυφαδα..η οπου μπορεις να βρεις καποιο μαγαζι να ανοιγει ...και βλεπεις το ξημερωμα μαζι...ειναι ολα τα λεφτα...το κακο ειναι μονο οτι εισαι σαν μαυρο χαλι.. μαλλι πατσαβουρα..και το makeup ..μια μουντζουρα...σχεδον ανυπαρκτο.. χεχεχεχεχQuote:
Originally posted by Mariah
Μαρινα 9 το πρωι? Εγω δεν βγενω τετοια ωρα ουτε αν με πληρωναν :p
Αντιθετα θυμαμαι ενα ραντεβου μου που ξεκινησε πολυ χαλαρα το απογευμα, και τελειοσε την αλλη μερα στις 6 το πρωι να τρωμε πρωινιο στα McDonald στο Συνταγμα. Και επειδη το πρωι δουλευα.. και επεστρεψα σπιτι κατα τις 7 το πρωι, πητα στη δουλεια μου οτι και καλα ημουν αρρωστη και κοιμομουν μετα μεχρι το μεσημερι :)))))))
εγω καθε φωρα μετα απο πρωτα ραντεβου..οταν με πηγεναν σπιτι (πολυ σημαντικο αυτο ετσι?...το αν σε παει ο αλλος στην πορτα...αν θα βγει απο το αμαξι κλπ..:P)
..επεφτα στο κρεβατι και..σκευτομουν παλι ..καρε καρε..οοολο το ραντεβου..τις κινησεις του...τις λεξεις που χρισιμοποιουσε και προσπαθουσα να αποκοδηκοποιησω..τι εννοουσε...χεχεχεχ....αν του αρεσα..ποσο του αρεσα..και τετοια...μικρο σπιτι στο λιβαδι με δυο λογια χεχεχεχεχεχ
....και παντα χαιρομουν παρα πολυ...οταν μου εστελναν το ιδιο βραδυ ..μηνυμα για καληνυχτα...
ενα ασ το πουμε πρωτο ραντεβου πολυ αστειο που θυμαμαι.. ηταν βασικα και η γνωριμια μασ ..
..με εφερε στην παρεα για καφε ενας φιλος ο οποιος ο καιμενος προσδοκουσε να τον προσεξω..και για κακη του τυχη εφερε και 2 φιλους του..ο ενας απο τους 2 ηταν ΚΟΥΚΛΟΣ....1.90 μακρυ μαλλι...τελειο χαμογελο..σακακι με λευκο φανελακι απο μεσα...θεος..
οταν τον ειδα..επαθα ταμπλας...θυμαμαι ειπα μεσα μου..ΧΡΙΣΤΕΕΕΕ ΜΟΥ ΤΙ ΘΕΟΟΣ ειναι αυτος (χωρις φυσικα να δειξω το παραμικρο).....και αμεσωσ μετα σκευτηκα...\'\'καλα δεν εχω καμια ελπιδα δεν υπαρχει καμιιιιιιιιιιιια περιπτωση να ενδιαφερθει...\'\' οποτε χαλαρωσα εντελως και ημουν τρομερα ανετη..και αστεια...λες και τον ηξερα απο χθες...
κατι που φυσικα του εκανε τρομερη ενυπωση...σου λεει...πολυ ανετη ειναι αυτη...πως γινεται?
εντωμεταξυ ..μετα τον καφε πηγαμε ολοι σε ενα κλαμπακι...και να βαραει η μουσικη...και να μην ακουμε τι λεει ο ενας στον αλλον..και να γκαριζουμε...
άλλα ελεγα.. άλλα καταλαβαινε...αλλα μου ελεγε αλλα καταλαβαινα εγω...σε καποια φαση...αρχισα να τον πειραζω...και του δειχνω με νοηματα... την κοιλια του..(ετσι οπως ειχε κατσει ηταν λες και ειχε λιγη κοιλιτσα) ..και του δειχνω..πρεπει να κολυμπησεις πολυ ...το καλοκαιρι...
ξαφνιαστηκε αυτος..σου λεει..ατσα η κοντουλα... )(1.56 εγω) ..μου την λεει κι ολας...
αργοτερα...κατι τον ρωτησα..αλλο ακουσε και με την απαντηση που μου εδωσε εγω παρεξυγηθηκα..οπωτε ειπα\'\'μα καλα..τι βλακασ..μμμμ...σιγααα\'\'
(χεχεχεχεχε) ...και τον εφτυσα(μετφορικα)...
..ε...και τελικα στο τελος της βραδιας μου ζητησε το τηλεφωνο μου εγω δεν ηθελα να του το δωσω ...(εχοντας παρεξυγηθει απο πριν) ..επεμενε ομως..οποτε σκευτηκα να του το πω πολυ πολυ γρηγορα..κατι η βιασυνη..κατι ο θορυβος..λεω...δεν θα ακουσει καλα..και θα τον ξεφορτοθω...
του το ειπα...οοοσο πιο γρηγορα μπορουσα...και εφυγα..εεε..
μετα απο 5 λεπτα...να σου το μηνυμα...ηταν και τυχερος..χεχεχεχ
μειναμε 1 χρονο μαζι... οταν το ιδιο βραδυ με πηρε τηλεφωνο να μου μιλησει...εγω σχεδον τον εβρησα..λεγοντας του...πωε τολμαει να μου λεει τετοια...που μου ειπε στο κλαμπ και ποιος νομιζει οτι ειναι κλπ...εε τελικα...λυθηκε η παρεξυγηση....και εγεινε 2ρο ραντεβου...
:P
οπως επισεις..ενα αλλο σκηνικο..εχει τυχει να βγω πρωτο ραντεβου.. να εχουν παει οοολα υπεροχα..να υπαρχει τρελη ερωτικη ελξη...να μην κρυβωμαστ πισωαπο το δαχτυλο μασ..και την ωρα που ηταν να βγω απο το αμαξι να κανωνισουμε ξανα να βρεθουμε....να πω καληνυχτα και να φυγω.. ..
ανοιγω την πορτα..και ..σιωπη...δεν μου λεει πως θελει να με ξανα δει η κατι παρομοιο...τιποτα ..σιωπη...
μενω ..αφωνη..χαμογελαω...κομπλαρ� �σμενη...λεω καληνυχτα και φευγω...
κανω..10 βηματα...και αγανακτησμενη..επιστρεφω με γρηγορα βηματα πισω..ανοιγω την πορτα και ξαναμπενω μεσα...\'\'για σου\'\' του λεω...\'\'για σου..\'\' μουλεει..
...
\'\'ε δεν αντεξα..επρεπε να ε ρωτησω\'\' λεω...\'\'δεν περασεσ καλα?\'\'
\'\'υπεεεεροχα\'\' απανταει.... (σιωπη)
..\'\'τοτε?\'\'
\'\'τοτε τι?\'\' μου λεει...
..δεν θελεις να με ξαναδεισ? ρωταω..
\'\'θελω πολυ\'\' μου λεει...
\'\'τοτε γιατι δεν μου το ζητησεσ?\'\'
...νομιζα πωσ εσυ δεν ηθελες...
..\'\'κι εγω νομισα πως εσυ δεν ηθελες...\'\'
....μα δεν ηταν απιστευτο?..απο μια παρεξυγηση παραλιγω να χαθουμε και να τελειωσει το ολο θεμα εκει..παλι καλα που ειχα τα κοτσια και την περιεργει α να ρωτησω..χεχεχεχε
αχαχαχα,Θεοφανία,σιγά ρε,η ηλικία και κουραφέξαλα.Είμαστε όσο νιώθουμε,το έχει πει και ο Μπουσκάλια,ο οποίος όταν τον ρωτούσαν την ηλικία του,απαντούσε\"δε σας λέω.Γιατί να σας πω,για να με βάλετε σε κατηγορίες πώς πρέπει να φέρομαι ανάλογα με την ηλικία μου;\".Γαμάτος.:P
Ναι,απίστευτα γέλια τα πάρτυζ,λολ.Και η Άντα μου θύμισε τη μπουκάλα,χαχααα,φτου,ποτέ δεν έπεφτα σε κάποιον που μου άρεσε,γιατί ρε γμτ την τύχη μου,αχααα:P
Ετσι, μην κολαμε στης ηλικιες!
Στο κατω κατω ενα νουμερο ειναι.
Να πχ εγω δεν εχω κανενα απολυτως θεμα να σας πω οτι τωρα αυτη την στιγμη ειμαι ....γκουχ*γκουχ... χρονών. Να ειδατε? Δεν φοβαμαι! ;)
αχαχαχχαα,άντε ρε σεις σήμερα,με έχει πιάσει η κοιλιά μου από το γέλιο!Νά\'στε καλά kiddos!:D