Quote:
Originally posted by RainAndWind
Δε θα σου πω ψέματα.Δε θα σου πω πως αυτό που ζεις είναι εύκολο.Δε θα σου πω πως έχεις άδικο για όλα όσα αναρωτιέσαι.Έχω ζήσει πολλά χρόνια από τη ζωή μου με μία μητέρα με ψυχιατρική νόσο για να πιστεύω σε εύκολα κλισέ.Τίποτε από όσα έχουν να κάνουν με το να περνάς τις μέρες σου με ένα άτομο που βασανίζεται δεν είναι τόσο απλό όσο κάποιοι-όσοι δεν το έχουν βιώσει-το θεωρούν.
Στην πράξη χρειάζεσαι τόση στήριξη όση και ο σύντροφός σου.Κι εσύ έχεις τα δικά σου δικαιώματα που αισθάνεσαι να σου αφαιρούνται δίχως να το έχεις επιλέξει.Το κατανοώ.Όπως και κατανοώ το βαθύτερό σου φόβο.Αυτή την ανασφάλεια για το τι κρύβει το αύριο για σας τους δύο και καθώς για σένα εσύ είσαι στην προτεραιότητα,τι κρύβει για σένα το μέλλον.
Χρειάζεται κότσια και δύναμη για να στηρίξει κάποιος ένα άτομο με ψυχική ιδιαιτερότητα και ένα γερό δίκτυο υποστήριξης,ένα πλέγμα προστασίας και κοινωνικής αλληλεγγύης που στην πραγματικότητα είναι αρκετά δύσκολο να βρεθεί στη χώρα που ζούμε.Εγώ ζω με ένα άτομο με μία σοβαρή δερματική-και αρκετά συνηθισμένη-νόσο και πάλι βρέθηκα σε θέση να παλεύω με την άγνοια των γύρω μου,με την άγνοια των ίδιων των δικών του και των δικών μου γονέων,με το ρατσισμό και την απομόνωση,με τις ενοχές που είχε ο ίδιος από όσα αντιμετώπισε στην πορεία του.Με βοήθησε όμως το γεγονός πως ήμουν ευαισθητοποιημένη αλλά και σκληραγωγημένη ταυτόχρονα από τα ίδια μου τα βιώματα.
Αυτή τη σκληραγώγηση θα την χρειαστείς κι εσύ.Αλλά πριν την αποκτήσεις,θα πρέπει να αποφασίσεις κάτι βασικό.Έχεις τη διάθεση να το κάνεις,αισθάνεσαι πως η σχέση αυτή σου έδινε τόσα ώστε να θελήσεις να αγωνιστείς γι αυτήν,ο άνθρωπος αυτός σε κάλυπτε τόσο ώστε να τον κρατήσει στη ζωή σου παρόλες τις αντιξοότητες που ενδεχομένως θα συναντήσετε και οι δυο σας;Σκέψου το καλά,αφού λάβεις πληροφόρηση και όλες τις απαραίτητες γνώσεις πάνω στο τι αντιμετωπίζει,όπως και στο τι καλείσαι εσύ να αντιμετωπίσεις,ως σύντροφος ενός ατόμου με κάποια ιδιαιτερότητα.
Αν κάνοντας τα παραπάνω δεν αισθάνεσαι να έχεις τις αντοχές ούτε τη διάθεση,το τιμιότερο θα ήταν να του το εξηγήσεις με απλά και καθαρά λόγια,γιατί έτσι κι αλλιώς τον αφορά άμεσα και η δική σου θέση πάνω στο ζήτημα.Μιλάμε και για τη δική σου ζωή,όχι μόνο για τη ζωή του άλλου,έχεις το ίδιο δικαίωμα να έχεις λόγο πάνω στις επιλογές σου,όπως έχει και το έτερον ήμισυ της σχέσης.
Σε περίπτωση που αποφασίσεις να το παλέψεις,θα σε βοηθήσουν κάποιοι παράγοντες,όπως οι εξής:
Δική σου στήριξη από κάποιον ψυχολόγο.
Ένα δίκτυο αποτελούμενο από φίλους και συγγενείς με διάθεση να στηρίζουν,να κατανοούν και να μοιράζονται την αλήθεια σας και την πραγματικότητά σας.
Εσωτερική δύναμη και αποθεματικό αποφασιστικότητας,όχι μοιρολατρείας.
Ενδιαφέροντα που θα σε τροφοδοτούν και θα σε κρατάνε ισορροπημένη.
Ένα ενδιαφέρον και μία αποφασιστικότητα και από την πλευρά του συντρόφου σου,γιατί και από τη δική του αντιμετώπιση της ασθένειας-ιδιαιτερότητας θα ανατροφοδοτείται η σχέση σας.Πρέπει αφού έρθει σε λογαριασμό με τα νέα δεδομένα στη ζωή του να δείξει την ανάλογη διάθεση για να συνεχίσει τη ζωή αυτή με τα νέα δεδομένα,με θετική ματιά και αισιοδοξία,από αυτή του την οπτική εξαρτώνται πολλά.
Θετική αυτοιδέα,απενοχοποίηση από μεριάς σου,ικανοποιητική αίσθηση εαυτού.
Μίλα του καθαρά για το τι αντιμετωπίζει,δίχως να τον ενοχοποιείς και δίχως να τον φορτώνεις τύψεις.Ούτε αυτός το επέλεξε.
Βρείτε ξανά όσα απολαμβάνατε και ξαναφέρτε τα στο προσκήνιο.
Κι αυτός είναι το ίδιο μπερδεμένος,ξαφνιασμένος,φ οβισμένος με σένα.Και οι δυο σας το περνάτε,γίνετε οι καλύτεροι σύμμαχοι της σχέσης σας,ώστε να ανταπεξέλθετε στη δοκιμασία.Ίσως ανακαλύψετε πολλά και για την ίδια σας τη σχέση και τις δυνάμεις σας μέσα από το ταξίδι αυτό.Σας το εύχομαι.:):)
πολυ σωστη!!! συμφωνω απολυτα Ρειν!