ΜΟΥ ΒΑΖΩ ΔΙΟΡΙΑ Κ ΜΕΤΑ ΙΣΩΣ ΠΕΘΑΝΩ

Αυτες τις μερες δεν πηγε οπως θα ηθελα παλι. ητανε ασχημα. σημερα δν εχω κουραγιο να μιλησω κ νιωθω αρρωστη κ τπτ δεν με παρηγορει. ψαχνω μεσα μου κ δν ξερω γτ νιωθω αυτο το σφιξιμο.

ειμαι κουρασμενη ποναω παντου δν εχω κουραγιο να ανοιξω τα ματια μου κ ειμαι αδυναμη.

η βδομαδα π περασε εφαγα παραπανω, χωρις να πειναω, απλα ενιωθα πως πρεπει. κ αυτο ειχε ως αποτελεσμα να πεσω ψυχολογικα, να μν θελω να βγω να δω κανεναν να μιλησω κουραζομαι.

σκεφτικα να παρω κ τον γιατρο αλλα δν εχω κουραγιο

τεσπα μιλαω μονο σε 1-2 ατομα που νιωθω πως μπορω

δεν κοιμαμαι, κ οταν ειμαι ξυπνια νυσταζω.οταν προσπαθω να κοιμηθω δεν μπορω.

σκεφτομαι παλι το φαι κ με γυρναει στα παλια παλι τοτε που ειχα πεσει και χτυπιομουνα κ κοβομουνα γτ δεν επρεπε να το κανω, γτ ξερω πως αμα το κανω θα ειμαι παλι κλεισμενη στον εαυτο μ θα νιωθω αβολα εξω, πως με κοιτανε κ σχολιαζουνε στον δρομο κλπ. κ το στομαχι μ με ενοχλει κ με πιανει αναγουλα

μετα μπερδευομαι για το αν πειναω η οχι

η διαθεση τα ιδια σκατα μια με πιανει νευρικο γελιο μια βουρκωνουν τα ματια, κ ταυτοχρονα εχω μπερδευτει γτ μια νιωθω απαθεια μεσα σε ολα αυτα! το οποιο με ανησυχει καπως απο λογικη σκοπια γτ αμα ειμαι απαθης, δν ειμαι κ συνηδητοποιημενη.

πνιγομαι θελω να με χτυπισω

ηθελα παλι να κανω αρχη σμρ να παω γυμναστηριο κλπ να νιωσω δυνατη μα ειμαι τοσο κουρασμενη.

εκοψα το χερι μου πριν λιγο στο γραφειο κ ρουφιξα αιμα μηπως αηδιασω κ δν θελω να φαω κατι.

σκεφτομαι σοβαρα σημερα, να πεθανω

Χωρις να θελω να στο παιξω εξυπνος η κατι αλλο εχεις παρει καποια δευτερη γνωμη ιατρου γιατι απο προσωπικη μου εμπειρια τα φαρμακα ειναι λιγο υπερβολικα σε δοσεις?Και οχι δεν θα πεθανεις δεν θα το βαλεις κατω ετσι για να σκασει ο γα'ι'δαρος και διωξε αυτες τις σκεψεις περι θανατου θα πεθανεις μονο οταν το πει ο Θεος.Τι αλλο να πω ο ανθρωπος να σου δωσω θαρρος,γιατι αγχωνεσαι και ξεπερνας τα ορια του εαυτου σου,μηπως ξενυχτας,μηπως καπνιζεις και γενικα να στω πω ωμα καταστρεφεις τον εαυτο σου.Τα πραγματα ειναι ασχημα για τον καθενα ξεχωριστα ο καθενας εχει κουβαλαει το δικο του σταυρο τι ηθελες να ειναι ολα στρωμενα με ροδοπεταλα?Και στην τελικη εισαι σε καλη κατασταση δεν εχεις γνωρισει αλλους που εχουν πεσει θυματα βιασμου η αγριου ξυλοδαρμου.Τωρα αν καποιος φερνει σκεψεις να κανει κακο στον εαυτο του αρνειται το δωρο της ζωης και του Θεου με αποτελεσμα να χασει την ψυχη του.Σου εστειλα u2u και αν θες απαντα.Βαλε καποια ορια στον εαυτο σου,απλοποιησε την ζωη σου,κλεισε την τηλεοραση τελειως ομως γιατι εκτος οτι λενε ψεματα σε γεμιζουν αγχος και ενοχες και πιασε τη ζωη απο τις μπαλες:P

εχω καταφερει κ πιεσει τον εαυτο μ να ξεπερασω μερικες καταστασεις, δεν σκεφτομαι τα χειροτερα που ισως μπορουσα να παθω! μου την δινουν τα καλυτερα ομως! δεν ξερω.......απλα πιστευω δεν εχει το δικαιωμα να μ πει κανεις αν ειμαι καλα η αν δεν ειμαι απ την στιγμη που δεν ειναι εγω! οπως κ εγω δεν κρινω τον οποιονδηποτε απ το τι περναει.

τεσπα..........με κουρασε η γαμωδοκιμασια? με κουρασε που δεν βλεπω αποτελεσμα? με κουρασε ο κοσμος? δεν ξερω παντως νιωθω αρρωστη κ κουρασμενη και αδικημενη.

για καταχρησεις, κανω, οχι πολλες. δεν μπορω να κλειστω κ σε μια γυαλα ομως..........δν ξερω

σκέψου ότι είναι μια άσχημη μέρα που θα τελειώσει. και θα έρθουν άλλες καλύτερες.

πρέπει να βάλεις σε σειρά τον εαυτό σου. πιέσου να πας γυμναστήριο, χαλάρα όμως εκεί, για να ανέβεις λίγο ψυχολογικά και να σε βοηθήσει και στον ύπνο.
γιατί κολάς τόσο με το αν θα σε κοιτάνε στο δρόμο? κανείς δεν ασχολείται, όλοι έχουν τα δικά τους προβλήματα.

WeakbutPowerfull εχει αναφερει σε αλλα θεματα η me καποιες εμπειριες της , καλυτερα μη βγαζεις βιαστικα συμπερασματα για το τι εχει περασει ο καθενας..

Me δεν ξερω αν κοβεσαι συστηματικα, παντως ελπιζω να εχεις καταλαβει οτι δε δινει λυση σε προβληματα..

Σκεψου τη ζωη σαν κατι που δινεται σε ολους , σε μερικους με περισσοτερες ευκολιες και σε αλλους με δυσκολιες, η αρχη και η καταληξη ολων ομως ειναι ιδια. Αν το σκεφτεις ετσι , αξιζει να ζησει κανεις αυτο που εχει, εστω με οτι επιλογες του δινονται του καθενος. Στην τελικη αφου η καταληξη ειναι ιδια για ολους και ερχεται καποια στιγμη για ποιο λογο να τρεχεις να τη φτασεις? :-/

Προσπαθησε να δεις τα πραγματα λιγο πιο ψυχραιμα και κανε κατι που σου ανεβαζει τη διαθεση.. Δεξου τον εαυτο σου ετσι οπως ειναι , μην τον κατακρινεις, καθενας ξερεις κουβαλαει τη δικη του ανασφαλεια, μη νομιζεις οτι ολοι αυτοι γυρω που ισως σε κοιταξουν ή κι οσοι δεν ασχολουνται, δε σκεφτονται ή δε νιωθουν ιδια συναισθηματα με σενα.. Ελπιζω να νιωσεις καλυτερα γρηγορα

ευχαριστω για την υποστηριξη κατ αρχην,

ισως ναι ειναι δυσκολη μερα κ αυριο ισως να γελαω με τα χαλια μου. ποιος ξερει, ειμαι απροβλεπτη. παντως ναι σμρ κοπικα κοβομουνα πιο συχνα παλια. γτ ετσι ασχολιομουν με τις πληγες μου, με καναν να ξεχναω η και με κανανε να σταματησω να κανω κατι που δεν πρεπει. αλλες φορες απλα ενιωθα την αναγκη να το κανω! ειναι τοσο βασανιστηκο να νιωθεις την αναγκη να κανεις κατι τετοιο!οτιδηποτε, που αγχωνεσαι αμα δεν γινει και εξαρτιεσαι απο αυτο! αλλα κ να το κανεις ξεπεφτεις κ παλι σκατα νιωθεις!

δεν ξερω οταν περπαταω στον δρομο ξερω πως κανεις δεν ασχολειται μαζι μου, αλλα εκεινη την ωρα μεσα μου κατι μ λεει πως σχολιζουν κ κοιτανε! ξερω πως δεν ισχυει, αλλα μερικες φορες πεφτω κ μεσα πιστευω πως οντως σχολιαζουνε δν ξερω. ισως πιστευω πως μερικες φορες πιανω κ τι σκεφτονται στο περιπου οταν περναω η οτιδηποτε, κ αυτο εκεινη την ωρα με κανει νευρικη

Πρεπει να βαλεις στην ζωη σου μια ωραια αρετη που λεγεται ΥΠΟΜΟΝΗ.Ολοι οι καλοι ανθρωποι και οι ευαισθητοι για κατι θα υποφερουν η κατι θα υποφερουν.Μηπως βλεπεις αυτους που μας διοικουν και νομιζεις οτι ειναι ευτυχισμενοι?Αβουλα οντα ειναι στο λεω εγω οπως οι περισοτεροι της τηλεορασης γιατι ειναι γα'ι΄δαροι και αψυχοι.Εσυ ομως καταβαθος εχεις καλη καρδια και ευαισθητο χαρακτηρα.Τωρα δεν θα λεγα οτι εισαι και αδικημενη εγω ξερεις τι θεωρω αδικια?Οτι καθε 3 δευτερολεπτα πεθαινει ενα παιδακι της αφρικη γιατι δεν εχει ενα ξεροκομματο?Ξερεις τι αλλο θεωρω αδικια?Οτι 1.000.000 τουλαχιστον εκτρωσεις τον χρονο στην Ελλαδα και στερουν σε αυτες τις αθωες ψυχες να ζησουν και να δωσουν χαρα.Ολοι μιλανε για οικονομικη κριση αλλα δεν μιλαει κανεις για δικαιωματα των μαναδων,των παιδιων των φυλακισμενων και γενικα των αδικημενων.Γιατι επειδη παθαμε μια θλιψη η καταθλιψη η μια διπολικοτητα και θελουμε να κανουμε κακο στον εαυτο μας.Θελεις να σου πω πως ο μονος τροπος να γινεις καλα απο αυτη τη μελαγχολια ειναι να πας να βρεις μια δουλεια η να ασχοληθεις τουλαχιστον με την κηπουρικη να δουλεψει ο εγκεφαλος(do things οπως λενε) να εχεις μια ασχολια.Ειχαν δικαιο οι αρχαιοι που ελεγαν αργια μητηρ πασης κακιας ο λογως ειναι προφανες.Και οχι δεν εισαι αδικημενη απλα επειδη τα εχουμε ολα και ζηταμε πιο πολλα με συνεπεια να ξεχναμε τον συνανθρωπο μας ο οποιος στην χειροτερη περιπτωση θα ειναι απορος και θα ζει με 1 κομματι ψωμι και ελιες αλλα θα ευχαριστει τον Θεο για αυτο(ετσι ηταν οι παππουδες μας οι οποιοι πηγαν σε πολεμο)αν λεγαμε σε αυτους τους ανθρωπους οτι εχουμε καταθλιψη κτλπ θα μας λεγανε παρε την τσαπα και αντε στο χτημα να δεις σε 2 μηνες και ελα να μου πεις μετα.Οι παλιοι ηταν σοφοι οχι σαν το χαζοκουτι που δειχνει την καθε χαζομενεγακη(δεν μου αρεσει να κρινω αλλα ξεχειλισε το ποτηρι)και να διαμορφωνουν συνειδησεις.Εγω απο τοτε που δεν βλεπω τηλεοραση νιωθω πολυ καλυτερα να μην πω οτι καθοριζω την σκεψη μου η οποια τωρα δεν ειναι κατευθυνομενη και αβουλη.Α και σε οποιους δεν αρεσει η εννοια Θεος και δεν θελουν να ακουνε για αυτον δικο τους προβλημα.Προσωπικα εγω εχω ζησει πολλα θαυματα αλλα και η οικογενεια μου.Και οχι δεν ειμαι φανατισμενος χριστιανος ουτε να διαμορφωσω συνειδησεις αλλα για καθιστε ρε τι ειμαστε?Ισλαμιστες να κανουμε επιθεσεις αυτοτονιας η μουσουλμανοι?Εδω μεσα οι περισοττεροι πιστευω ειναι χριστιανοι και σε καμια περιπτωση ο χριστιανος αλλα και ο ανθρωπος δεν εχει το δικαιωμα να παιρνει τη ζωη του αλλα και τη ζωη του αλλου.

αυτη τη συζητηση με καποιον την ειχα ξανακανει κ ειχα απαντησei αυτο που θα πω τωρα κ που λεω κ στον γιατρο μου.

δεν ξερω γιατι, συμπονω τους οσους λες. αλλα δεν με νοιαζει...........................δεν ξερω γιατι δεν με νοιαζει. εγωιστικο, ισως. αλλα δεν με νοιαζει. δν μπορω να υποκριθω πως με νοιαζει. γιατι πολυ απλα ΔΕΝ με νοιαζει...........ισως να μην πηρα απο αλλους αρκετο ''νοιαξιμο'' κ να την ειδα ετσι. η απλα ειμαι κακια. αλλα δεν με νοιαζει

Καμια φορα η συνηθεια στα πραγματα ειναι το πιο δυσκολο για να τα κανει να αλλαξουν, ειτε ειναι κοψιματα ειτε οτιδηποτε χρησιμοποιει κανεις για να ξεχαστει.

Αυτο το ψουψου ο κοσμος παντα το εχει ασχετα απο το ποιον εχει απεναντι του, εσυ μπορει να θεωρεις πχ οτι θα σε δουν και θα σχολιασουν ας πουμε εμφανιση, αλλος που νιωθει ανασφαλεια με τη συμπεριφορα του θα ανησυχει τι θα πουν οι αλλοι οταν ερθει σε επαφη μαζι τους, γενικα αυτο το πραγμα δεν τελειωνει ποτε. Οσο και τελειος να δειχνει κανεις οτι ειναι, ειναι στοιχειο των ανθρωπων να σχολιαζουν ειτε θετικα ειτε αρνητικα και στον καθενα ειναι οπως του φανει, εσυ να νιωθεις καλα με τον εαυτο σου , αυτο ειναι το σημαντικοτερο.

Ο κοσμος ως επι των πλειστων δεν σχολιαζει , εισαι και συ ενα κουβαρι με τους αλλους στο δρομο.

Αυτο βεβαια δεν αποκλειει το γεγονος οτι μπορει να μην περνας απαρατηρητη...ειδικα εαν εισαι γυναικα και ομορφη , ολο και καποιο ψου ψου ψου θα κανουν οι αντρες ή οι γυναικες.

Τεσπα , μπορει να ειναι απλως μια μερα νταουν , μην μασας και προσπαθησε να χαλαρωσεις.
Εαν πεινας φαε με μετρο , εαν δεν πεινας μη τρως. Αλλα να τρως αρκετα οσο χρειαζεται ο οργανισμος...ειδικα τωρα το χειμωνα και με το κρυο νομιζω ειναι φυσιολογικο να μας ανοιγει η ορεξη.
Ασχολιες και φιλοι...1 ή 2 ατομα ειναι υπεραρκετοι , δεν χρειαζεσαι πληθος. Αλλωστε συνηθως το πληθος ειναι ειπαμε 5-6 κουβεντες ενα γεια και εδω παν και οι αλλοι.
Απλως προσπαθησε να δεις με αλλο ματι τα πραγματα.:)

το προβλημα μου ειναι οτι δεν ειναι τοσο επιφανειακο οσο η εμφανιση, ειναι μια αλυσυδωτη εκρηξη γεγονοτων και απο διαφορες φοβιες. φοβιες που αλλοι εχουν ως καθημερινοτητα.

δεν με νοιαζει η εξωτερικη εμφανιση μονο κ μονο για να μαι ωραια σε μια παραλια!τοτε θα μουν απλα ενας φυσιολογικος ανθρωπος! με νοιαζει, επειδη απο πισω παιζεται κατι αλλιωτικο κ πιο σημαντικο! πιο συμαντικο για μενα. οπως κ ολες οι αλλες κοπελες πουε χουν το ιδιο.

φυσικα μεσα σε ολο αυτο το πανιγυρι, προστιθονται κ η ψυχωση μ

μι, παιρνεις μονο φαρμακα, η κανεις κ ψυχοθεραπεια?

πηγαινε γυμναστηριο, βοηθαει πραγματικα. εγω περασα χειροτερα απο εσενα μα δεν το εβαλα κατω δεν ειχα την δυναμη ουτε χασμουρηθω, σερνοντας πηγα στο γηπεδο και αρχισα σιγα, σιγα να τρεχω. η ασκηση ειναι το καλυτερο φαρμακο. δωσε δυναμη στον εαυτο σου me

ρε γμτ μου την δινει οταν ακουω την μλκια ''εγω περναω χειροτερα, εγω περναω χειροτερα'' γμτ την τρελλα μου!

παιρνω φαρμακα κ με βοηθαει ο ψυχιατρος δεν παω σε ψυχολογους κ τετοια. ειχα 2 ο ενας δεν μπορουσε να με αναλλαβει λεει γτ χρειαζομαι φαρμακα κ ενας αλλος μ εβαζε ολο ιδεες κ προσπαθουσε να μ κανει υπνωτισμο κ γυρναγα σπιτι μ φορτωμενη ως τα μπουνια.

καω οτι μπορω απο γυμναστικη κ τετοια!ξεθεωνομαι ομως!!!!!!μετα ισως κ να πειναω~!κ πραγματικα οσο κανω γυμναστικη ειναι φρικτα βαρετο! καπακι απ την δουλεια παω! δεν παλευεται γμτ. το οτι νιωθω καλυτερα μετα ναι ισχυει. εκτος αν με πιασει κανα επεισοδιο παλι

me, δεν ειναι καθολου μαλακια το να περναω ασχημα η ακομα χειροτερα απο καποιους αλλους. και, ναι, γαμω τη τρελα σου και μενα μου τη δινουν πολλα πραγματα στη ζωη, αλλα προσπαθω να ειμαι ηρεμος, και συγκρατημενος. τωρα οσον αφορα το θεμα σου, η ταπεινη μου γνωμη ειναι, να παρεις και μια δευτερη αποψη και απο αλλον ειδικο. δεν εχεις να χασεις τιποτα

Εγώ καταλαβαίνω πως περνάς χειρότερα από όλους. Εσύ περνάς χειρότερα από μένα. Εσύ περνάς χειρότερα γιατί δε μπορείς να νιώσεις (και απόλυτα δικαιολογημένα, γιατί πολύ απλά υποφέρεις) πως νιώθουν οι άλλοι. Και δεν είναι καθόλου εγωιστικό να μη νοιάζεσαι, γιατί αυτή τη στιγμή προτεραιότητα για σένα είσαι εσύ. Κανείς δε μπορεί να μπει μέσα σου και να βιώσει τον πόνο σου. Νιώθω την κούρασή σου. Μια συμβουλή μου θα ήταν να μη πηγαίνεις συνέχεια γυμναστήριο αλλά περιόρισέ το σε 2 ή 3 φορές την εβδομάδα. Επίσης υπάρχουν και άλλου είδους δραστηριότητες που μπορούν να είναι πιο ευχάριστες και ταυτοχρονα προσφέρουν ευεξία όπως ο χορός, το περπάτημα ή το κολυμβητήριο. Εμένα μου κάνει καλό να πηγαίνω με παρέα γιατί συζητάω και έτσι περνάει πιο ευχάριστα η ώρα. Το μόνο που μπορώ να κάνω είναι να σου πω ΚΟΥΡΑΓΙΟ και να σου δώσω μια ΜΕΓΑΛΗ ΑΓΚΑΛΙΑ με πολύ αγάπη. Αύριο θα είναι καλύτερα και μεθαύριο ακόμα πιο καλά. Θα με κάνεις πολύ χαρούμενη αν αύριο μπεις και γράψεις ότι είσαι καλύτερα. Και αν όχι αύριο, δε πειράζει υπάρχει και το μεθαύριο. Α! και δεν είσαι κακιά γιατί πολύ απλά κακός δεν είναι κανείς. Πράξεις μόνο κακές υπάρχουν.

αυτο με το ποιος περναει χειροτερα κ εμενα μου σπαει τα @@ παρα πολυ! ενταξει δεν ειναι μονο αντικειμενικο το ζητημα ρε παιδια! ειναι κ υποκειμενικο πως να το κανουμε! κ καποιων η βιολογια μπορει να ειναι πιο ευαισθητη, να "γραφουν" πιο εντονα τα συναισθηματα σε καποιους ανθρωπους για παρομοιες εμπειριες η σκεψεις/τροπους που βλεπει κανεις τα πραγματα!

Η ζωή σου περιστρέφεται γύρω από το φαγητό και στο φαγητό έχει δοθεί η εξουσία της βάφτισης των ημερών σου. Τρως περισσότερο? Είναι φριχτές. Κρατάς τον "έλεγχο"? Είναι ωραίες.Εκεί για μένα εστιάζεται το θέμα, στη συμβολική αξία που έχεις προσδώσει στον διατροφικό έλεγχο. Όταν λοιπόν σκέφτεσαι πως χάνεις τον έλεγχο αρχίζουν οι εσωτερικές κατηγόριες, είσαι αδύναμη,είσαι έτσι, είσαι αλλιώς και μετά η αυτοτιμωρία. Φαγητό,ενοχές,αυτοτιμωρία και ξανά από την αρχή. Όλο το πανηγύρι στήνεται γύρω από αυτό το σύμβολο.Τι θα κάνεις είπαμε γι αυτό? Θα πεθάνεις? Δεν ξέρω,είμαι η μόνη που σκέφτεται πως υπάρχουν λύσεις όπως ένας ειδικός στις διατροφικές διαταραχές και μία συστηματική δουλειά για να δεις αλλαγές στον τρόπο αντιμετώπισης όσων σε προβληματίζουν? Η γυμναστική έχει καταλήξει σε καταναγκαστική εργασία εφόσον δε την κάνεις πλέον με την καρδιά σου, ίσως να σκεφτείς κάποια άλλη μορφή άσκησης που να σου κεντρίσει το ενδιαφέρον και να μην είναι εξοντωτική, για να διατηρείς τις δυνάμεις που σου είναι αναγκαίες για να λειτουργείς και στους άλλους τομείς της ζωής σου(προσωπικός,επαγγελματι κός κτλ).

Βιάζεις τις επιθυμίες του κορμιού σου, όπως την πείνα, με όπλο την αηδία, δεν είναι φυσικό να σε ενοχλεί για παράδειγμα το στομάχι σου όταν αντί για κάτι εύγεστο και ευωδιαστό του προσφέρεις αίμα για να "ελέγξεις"? Θα σου πρότεινα αντί να αποφεύγεις κάθε πειρασμό, να έβαζες λίγο πειρασμό στη ζωή σου. Η εξοικείωση με αυτό που φοβάσαι θα σε κάνει να μην το φοβάσαι λίγο λίγο, ενώ τώρα οι άκαμπτοι κανόνες σε φυλακίζουν στη θέση της ανημπόριας. Δηλαδή "μαθαίνεις" τον εαυτό σου να φοβάται διαρκώς, να μην τολμάει να έρθει σε επαφή με ό,τι θα σε έριχνε στη βουλιμία. Όμως έτσι τα κάγκελά της γίνονται ισχυρότερα, ενώ εσύ διδάσκεσαι πως είσαι ανίσχυρη απέναντι στο φαγητό, πως είσαι έρμαιο της επιθυμίας σου. Θα σου βρω ένα άρθρο που είχε πέσει στην αντίληψή μου τελευταία σχετικά με αυτό, ήταν πολύ ενδιαφέρον.
Σου εύχομαι σύντομα να νιώσεις πάλι αισιόδοξη.:)

Εχετε μπερδεψει λιγο τα πραγματα

Τις λετε επαναλαμβανόμενα πραγματα τα οποια εχει και εχουμε ακουσει …Το προβλημα είναι ποιος είναι χειροτερα από τον αλλον? Τι γυμναστηριο και π@π@ριες...
Αυτό είναι το πρόβλημα? Ο εγκεφαλος τι ρόλο παιζει ας πουμε στην ψυχολογια? Κανενα?

Εχεις σκεφτει αγαπητή «εαυτε μου» ότι όλα αυτά που κανεις πανε σχεδον αχρηστα?
Όλα τα φαρμακα ολοι οι γιατροι και ολες οι θεραπείες?

Εχεις μπει ποτε σε διαδικασια να σκεφτεις γιατι συμβαινει αυτό σε σένα?
Εχεις σκεφτει για τα αδιεξοδα που μας δημιουργει ο ο ιδιος μας ο εαυτος?
Εχεις τοσες επιλογες μπροστα σου και κάθεσαι και ασχολείσαι με πραγματα τα οποια δεν μπορουν να σε γιατρέψουν..

Νιωθεις το αδιεξοδο να σε πνιγει και θελεις κατι να δεις ένα φως και μια ελπιδα…
Ψαξου, δες, άλλαξε γιατρό η και γιατρους. Άλλαξε φαρμακολογία, αλλαξε ακομη και φιλους αν χρειασθεί…

Το Nick σου τα λεει όλα…Κοιταξε τον εαυτο σου

seleios κι εσυ δεν εισαι στα καλητερα σ τελευταια οποτε ασε...........

tita σε ευχαριστω παααααααααρα πολυ!!!!!!!!!!!!!!!!!ειληκρινα χαιρομαι που μου μιλησες ετσι!

RAIN ο,τι βρεις ναι ειναι καλοδεχουμενο, προσπαθω κ γω να διαβαζω

vasilis.................αν νομιζεις οτι ειναι ετσι ενα πραμα απλο, που σκεφτεσαι πατας ενα κουμπι κ λυνεται. δν θα χε κανενας τιποτα!!!!!!!!!!!!αλλα οπως ειπα, δεν ειναι ενα πραγμα!ειναι αλυσιδα!το ενα διαδεχεται το αλλο! δεν ειμαι καμια ψωναρα να με νοιαζει η εμφανιση μ μονο κ μονο για το πως θα βγω στην παραλια οπως οι φυσιολογικοι ανθρωποι!!!το εξηγησα! επισης ξερω ΠΟΛΥ καλα γιατι εβαλα αυτο το νικ..................φυσικα και ξερω.

εχω δει γιατρους! δεν ξεκινησα χτες! δεν θελω να ακουω να μ λενε να βρω γιατρους, ξερω πως κ τι πρεπει να κανω, αλλα πολλες φορες δεν μπορουμε να το κανουμε!αυτο ειναι το θεμα μας!ολοι ξερουμε τι πρεπει να κανουμε εδω μεσα!

δεν λεω τα εσωψυχα μ ουτε εγω, ουτε κανεις για να ακουει οτι πρεπει να αλλαξει γιατρο κ μπουρου μπουρου, απλα ζηταει γνωμες εμπειρικες κ λογια παρηγοριας! που ξερεις τον γιατρο μ?που ξερω εγω τον δικο σου ωστε να σ πω να πας κ σε αλλους. που ξερω την οικονομικη σ ευχερεια να το κανεις.?

τελοσπαντων..............δν ξερω αν τα ειπα καλα, ισως μπερδευτικα κ εγραψα αλλα απ οσα η8ελα να πω, γιατι ειμαι λιγο καμμενη

Λοιπόν, αντί να προσπαθείς να σταματήσεις να είσαι κάτι, γιατί να μην προσπαθήσεις να γίνεις κάτι άλλο? Είναι ευκολότερο. Αντί λοιπόν να προσπαθείς να σταματήσεις να είσαι βουλιμική,να σκέφτεσαι "θα προσπαθήσω να γίνω ξέρω γω ,διαβαστική" #λολ, άκυρη λέξη αλλά καταλαβαίνεις#
Οπότε αντί σταματώ να είμαι αυτό, αν το πάω διαφορετικά απλά προσπαθώ όχι να μην είμαι κάτι, αλλά να γίνω κάτι. Νομίζω πως σε αυτό τον τρόπο σκέψης βρίσκεται ευκολότερα η έννοια του motivation, του κίνητρου, που θα είναι πια με θετικό, όχι με αρνητικό πρόσημο και χροιά. Γενικά, η δράση δίνει πάντα μηνύματα πολύ δυνατότερα στον εγκέφαλο, έτσι πιστεύω και πως οι διδαχές από την κινητοποίηση εντυπώνονται πιο αποτελεσματικά όταν με μαθαίνω πως πάω να γίνω κάτι όχι να μην είμαι πια κάτι.

ναι, εχεις δικιο, δεν ημουν και στα καλυτερα μου, αλλα ΤΩΡΑ αυτη τη στιγμη, και ξερω πως και αυριο και καθε μερα θα ειμαι ολο και καλυτερα. το πιστευω τοσο εντονα που θεωρω πως ΠΕΤΥΧΑ ΤΗΝ ΕΝΟΠΟΙΗΣΗ με τον εσωτερικο μου εαυτο, για μενα αυτο ειναι το σημαντικοτερο βημα. ισως ειμαι τυχερος. ποιος ξερει? ευχομαι να ειναι περαστικο αυτο που βιωνεις, γιατι ετσι φαινετε, οτι θα ειναι.

Καλησπερα.Η αληθεια ειναι οτι εχω διαβασει απο νωρις το ποστ αλλα δεν ηξερα τι να σου γραψω,ουτε και τωρα ξερω...αλλα απο την αλλη διαισθανομαι την εντονη δυσκολια σου και ηθελα να σταθω διακριτικα απεναντι σ αυτο που σου συμβαινει.Καταλαβαινω οτι αυτην την στιγμη μπορει οι παρεναισεις να μην βοηθανε αλλα βλεπω οτι υπάρχει κοσμος-ανθρωποι σαν και σενα και σαν και μενα που σε στηριζουν και αυτο νομιζω ειναι πολυ καλο.Κανεις δεν μπορει να βαλει τα παπουτσια σου και να αισθανθει αυτο εσυ αισθάνεσαι αλλα τουλαχιστον ανταποκρινεται στο καλεσμα σου...δλδ υπάρχει κοσμος που νοιαζεται.Θα ηθελα και γω με την σειρα μου να σου στειλω μια διαδικτιακη αγκαλια και να ευχηθω αυριο να ειναι μια καλυτερη μερα για σενα αλλα και για ολους οσους γενικα υποφερουν......

Έτσι άνεμος! Η me αυτή τη στιγμή περνάει δύσκολα και δεν είναι σε θέση για συμβουλές και ενδείξεις. Είναι κουρασμένη και νιώθει απίστευτα ταλαιπωρημένη από το σταυρό που σηκώνει. Φαίνεται από αυτά που γράφει ότι η ψυχή της αναζητά απεγνωσμένα λίγη ανακούφιση και 2 λόγια αγάπης και κατανόησης. Ας αφήσουμε τις συμβουλές για μια επόμενη ημέρα που θα νιώθει πιο γερά στα πόδια της και θα είναι σε θέση να συζητήσει με πιο ήρεμο κεφάλι. Όλοι μας ξέρουμε πως είναι αυτές οι δύσκολες κωλομέρες που έρχονται και το μόνο που έχουμε τη δύναμη να κάνουμε είναι απλά να ευχόμαστε να περάσουν.
Το καλό είναι ότι περνάνε και συνεχίζουμε!!!

η αληθεια ειναι οτι ναι ειναι κουραση κ χρειαζονται λογια παρηγοριας οχι συνταγες γιατρου απ αυτες εχουμε ολοι μας!

seleios δεν ξερω γιατι, αλλα δν σε πιστευω.........πιστευω πως πραγματικα δεν εισαι καλα...........

Περίεργο. Εγώ σε ανάλογες περιπτώσεις διαπίστωσα ότι τα λόγια παρηγοριάς δεν είχαν κανέναν ουσιαστικό αντίχτυπο πάνω μου. Ακριβώς επειδή ήμουν ακραία συναισθηματική οι πιο κατάλληλες παρεμβάσεις στη ζωή μου ήταν από άτομα με στεγνή λογική και πειθώ "ακαριαία", πχ μία ξαδέρφη μου καλή της ώρα, αντί να μου ψελλίζει χαδιόλογα και τέτοια, μου έλεγε "κάντο, και η ζωή συνεχίζεται". λολ, μπορεί να ήταν σκωτσέζικο ντους, να ήθελα να τη δαγκώσω εκείνη τη στιγμή, χαχααα, αλλά στην ουσία αυτό χρειαζόμουν, κάποιον με οπτική εντελώς διαφορετική από τη δική μου. Γούστα,λολ.

Quote:

---

τεσπα μιλαω μονο σε 1-2 ατομα που νιωθω πως μπορω

---

Ναι, θελεις να πεις τωρα οτι εμεις ειμαστε 1-2 ατομα εδω εε? ;D
Μαλλον στο σχολειο την ωρα της αριθμητικης ζωγραφιζες στα βιβλια σκιτσακια και δεν προσεχες!!!




Και οσο για αυτο με την διορια του να πεθανεις, δε το καταλαβαινω.
Εννοω, θα πεθανεις οπως και να εχει καποτε. Και εγω θα πεθανω. Και με βεβαιοτητα μπορω να σου πω οτι ολα οσα τα ατομα εχεις γνωρισει στην ζωη σου , εχεις δει στην tv , εχεις δει γενικα , θα πεθανουν. Δεν μας λες κατι νεο κυρια μενταλιστ..! Ειναι αναποφευκτο.!

Τωρα θα σου πω κατι το απλο:

Εστω οτι μαθαινεις οτι θα πεθανεις σε 2 μερες ακριβως απο σημερα απο καποια μολυνση απο κανενα μεταλαγμενο ποντικι που οποιον δαγκωνει τον μετατρεπει σε ζομπι ξερω γω.

Αυτες τις 2 μερες τι θα μπορουσες να κανεις που δεν εχεις κανει ακομα στην ζωη σου?

αααααχ βρε μι κούκλα μουυυυυυ!!! Πραγματικά δεν ξέρω τι να σου πω για να σε κάνω να νιώσεις καλύτερα διότι δυστυχώς αυτήν την βδομάδα είμαι επίσης στις μαύρες μου. :( Σχετικά με το φαί όμως να σου πω τι κάνω. Τρώω κάθε 3 ώρες ένα μικρό γεύμα συνολικά 5-6 γεύματα τη μέρα. Επίσης πρόσθεσε λαχανικά αν δεν τρως στην διατροφή σου γιατί νομίζω οι φυτικές ίνες σε κρατάνε (εχμ διασταυρωσέ το μην λέω καμιά βλακεία). Βάλε προϊόντα ολικής άλεσης στην διατροφή σου και φρούτα. Πραγματικά δεν το λέω όπως το λένε πολλοί σαν συμβουλή... Επειδή το κάνω και έχω δει πως η διατροφή παίζει ρόλο στις φάσεις που είμαι στα πάνω μου και στα κάτω μου.

Και μη λες κουταμάρες άντε εκεί θα πεθάνεις. Εμένα όταν με πιάνουν τέτοια παίρνω το αμάξι και κάνω μια βόλτα. Κάνε μια πεζοπορία καταλαβαίνω πως η κούραση μπορεί να μην σε αφήνει αλλά δοκίμασε να κάνεις κάτι.. Μπορείς να ζωγραφίσεις που σου αρέσει. Ουφ οκ το ξέρω πως θα λες από μέσα σου τώρα "καλά εγώ είμαι χάλια και εκείνοι μου λένε να ζωγραφίσω;", όταν είμαι κι εγώ χάλια δεν έχω κέφια για τίποτα. Προσπάθησε όμως να βρεις κάτι ενδιαφέρον που θα σε κρατήσει έστω και για 10 λεπτά σε πιο χαλαρά πράγματα...

boltseed μαρεσει οταν μ τα χωνεις ετσι με ειρωνια πολυ την βρισκω!!!!!!!ξερω θα πεθανω χαιρω πολυ. αλλα πες αληθεια, δν σ εχει ερθει στο μυαλο να αυτοκτονισεις ποτε?δεν το βλεπεις σαν μια λυτρωση σε περιπτωση π δν αντεχεις?εγω απο παντα σκεφτομουνα ''αμα δν παει αλλο εχω κ μια επιλογη, να αυτοκτονισω'' κ ηρεμω γτ ξερω οτι εχω κ αυτη την επιλογη....δν ξερω............κ μην μ πεις πως δν εχεις φαντασιωθει την κηδεια σ ποτε.

οσο για τα 1-2 ατομα μιλαω για τις σχεσεις στο στενο μ περιβαλλον οχι τις διαδυκτιακες

γατος ναι αυτο ειναι απλο για ολους εκτος απο τα ατομα με διατροφικη διαταραχη.

ρειν οταν λεω λογια παρηγοριας δν λεω απλα σαλτσες...........λογια, απο καποιον που κτλβαινει. αυτα που λες εσυ σαφως κ μενα δν με πιανουν γτ δεν νιωθω.....το χω ξαναπει οτι δεν νιωθω..........μερικες φορες με πιανουν λογια που ακουνε στην λογικη ισως...

Quote:

---

Originally Posted by me_vs_myself

γατος ναι αυτο ειναι απλο για ολους εκτος απο τα ατομα με διατροφικη διαταραχη.

---

έχεις απόλυτο δίκιο!!! Συμφωνώ απόλυτα πως δεν μπορεί να γνωρίζει κάποιος που δεν το έχει περάσει πως είναι αλλά και να το είχα περάσει πάλι κανείς δεν μπορεί να καταλάβει πως το περνάει ο άλλος.

Αλήθεια κουράγιο. Κάνε ένα βήμα κάθε λίγο. Πρόσθεσε λαχανικά σε 1 γεύμα π.χ. και εφάρμοσε το για 1 βδομάδα. Μετά βάλε 1 φρούτο κ.ο.κ.. Αλήθεια θα τα καταφέρεις απλά θέλει προσπάθεια. Ξέρω πως σου φαίνεται αδύνατο αλλά αποκλείεται να μην γίνεται να βρούμε αυτό που θα μας βοηθήσει.

Βρε κοριτσακι ... γιατροσ σε παρακολουθει?
διατροφολογοσ?θα ειναι ευκολοτερο ετσι..

μαεννοειται πως τρωω ολο φρουτα!αλλα ενα σοκολατακι ακομα μ προκαλει βουλιμικο!ισως οχι οπως παλια, που εκανα ασητια για μηνες, αλλα με πιανει.

ναι γιατρο εχω, ειχα διαιτολογο αλλα δν μπορω να αναλωθω αλλο σε αυτον, ηδη εχω αγχωθει με τοσα που κανω καθε μερα! κ χαλαω λεφτα παντου! απο διατροφη ξερω πολυ καλα τι πρεπει να κανω, θα πρεπε να γινω η ιδια διαιτολογος!αλλα δυσκολη ειναι η εφαρμογη του.

καλα οι γονεισ σου που ειναι?

σπιτι! και τι θα κανουν οι γονεις μ?ειναι οπως ολοι οι γονεις! οταν βλεπουν οτι κινδυνευεις να πεθανεις απο ασητια κ εχεις ασπρισει κ κρυωνεις 15αυγουστο, τοτε συνηδητοποιουν πως ειναι σοβαρα τα πραματα κ καθονται κ σε κλαινε κ δν σ χαλανε χατηρια σαν να σαι ετοιμοθανατος. οταν αποκτας παλι νευρα, λενε πως εισαι καλα κ δν θελουν πια να ακουνε τπτ!!!!!!!

την προσοχη τους την τραβας για λιγο διαστημα, οσο εισαι σε νοσοκομειο η με νευρικο κλωνισμο. αλλιως δν ασχολουνται λενε πως ΄΄δεν εχεις τπτ '' η το γνωστο ''στο μυαλο σου ειναι '' κ ενα που μ την δινει τοσο ωστε μ ρχεται να γδαρω τα σωθικα μ ειναι το ''ακου προβληματα!!!!'' ειρωνικο.........

Quote:

---

Originally Posted by me_vs_myself

boltseed μαρεσει οταν μ τα χωνεις ετσι με ειρωνια πολυ την βρισκω!!!!!!!ξερω θα πεθανω χαιρω πολυ. αλλα πες αληθεια, δν σ εχει ερθει στο μυαλο να αυτοκτονισεις ποτε?δεν το βλεπεις σαν μια λυτρωση σε περιπτωση π δν αντεχεις?εγω απο παντα σκεφτομουνα ''αμα δν παει αλλο εχω κ μια επιλογη, να αυτοκτονισω'' κ ηρεμω γτ ξερω οτι εχω κ αυτη την επιλογη....δν ξερω............κ μην μ πεις πως δν εχεις φαντασιωθει την κηδεια σ ποτε.

---

Λιγο πολυ ολοι εχουμε σκεφτει καποτε να τα κακαρωσουμε!

Ζουμε εντονα μια κατασταση καταπιεσης και μαρτυριου οποτε φανταζομαστε οτι οταν πεθανουμε θα γλιτωσουμε το μαρτυριο. Καποιες φορες εχει μια λογικη αυτο , πχ η μανα μιας γνωστης μου που η συγχωρεμενη ειχε καρκινο απο τα 50 της και μερα με την μερα ενοιωθε τα οργανα της να σαπιζουν και να λιωνουν σαν υδροχλωρικο οξυ μεσα της σε σημειο που να μην ειχε πλεον την δυναμη ουτε να ουρλιαξει απο τον πονο. Ο ενας της γιος που ειχε καταρευσει και αυτος (δεν ηταν ο μονος) ηταν πραγματικα ετοιμος να την αποσυνδεσει απο το μηχανημα , δεν αντεχε να την βλεπει ετσι ουτε να τον παρακαλει καθε λεπτο να το κανει καποιος, αλλα δεν το εκανε επειδη ..ενταξει.

Ομως υπαρχουν και αλλες φορες που αυτη η λογικη μοιαζει σαν πονάει κεφάλι - κόψει κεφάλι.
Σαν να χαλασουν τα φωτα απο ενα αυτοκινητο και αντι να το πας στο συνεργειο ,να αποφασισεις να το πας στον διαλυστη για να στο κανει τενεκεδες.!

Με το να δωσει καποιος την ζωη του, μπορει να δινει τον πονο μακρυα οντως, αλλα θα δωσει και αλλα πραγματα επισης που πιθανον να μην εχει σκεφτει καν λογω της πιεσης οτι εχει.




Καλοκαιρι.
Ηξερα καποτε τον Σπυρο. 25 χρονων, ψηλος, γυμνασμενος, καλο παιδι, εξυπνος. Ηξερα και τον σκυλο του, τον Μαξ , ενα κόλει σαν την τηλεοπτικη λάσι που ηταν η χαρα της γειτονιας. Οποτε τα πιτσιρικια πλησιαζαμε τον Μαξ (λασι!!) συνηθως η μανα του Σπυρου ελεγε "Σπυρο, ειναι επικινδυνο αυτο! Θα τα δαγκωσει!!" και αυτος της ελεγε "Ωχου ρε μανα, μια ζωη ολο το κακο σκεφτεσαι! τιποτα δε θα γινει!" .

Ο Σπυρος ειχε μια μηχαναρα ΝΑ , σαν αυτα τα μοτοκρος στυλ αμα εχεις δει που ειναι για τα χωματα.

Ολα γινανε γρηγορα. Ο Σπυρος προσπαθησε να κανει μια προσπερασει απο ενα μεγαλο φορτηγο. Το φορτηγο δε προλαβε να αντιδρασει. Ακουστηκε μονο ενα σκρρριιιικκ και μετα αποτομο φρεναρισμα..
Υστερα ασθενοφορα και τροχαια στην περιοχη..


Ολοι στην γειτονια ειμασταν διαλυμενοι, ειδικα η μανα του. Κανεις δε μπορουσε να πιστεψει οτι το ιδιο ατομο που μεχρι χθες του ζηταγαμε να χαιδεψουμε τον Μαξ, πλεον δεν ηταν στην ζωη.

Ο Μαξ περιμενε να γυρισει το αφεντικο του αλλα ποτε δεν γυρισε. Εκανε να γαυγισει θυμαμαι πανω απο μηνα που λεει ο λογος και κοιταγε ολο προς την κατευθυνση του δρομου να ακουσει την μηχαναρα να ερχεται..


Για καποιες βδομαδες ολοι ηταν κοντα στην οικογενεια τους. Η μανα σε κατασταση σοκ για καιρο. Μετα απο χρονια χωρισε και εχασε το μυαλο της.Ποτε δεν μπορεσε να το ξεπερασει.

Εκεινο το καλοκαιρι , μετα απο λιγες βδομαδες μετα το τραγικο συμβαν , θυμαμαι η μανα μου ειχε αργησει να γυρισει απο μια δουλεια. Τελικα γυρισε αργα το βραδυ και μου ειπε τι ειχε γινει.
Η "Αρχοντία" (η Ναντια μας!!!) η 20αδερφη του Σπυρου , μια κουκλαρα και ψυχαρα ναααα που ολα τα παιδακια σε αυτην τρεχαμε , δεν αντεξε τον χαμο του αδερφου της και αποφασισε να τον πολεμησει με το να παρει χαπια για να τον "συναντησει". Ηταν διαλυμενη κυριολεκτικα. Την προλαβαν στο τσακ αφοτου ειχε παρει τα χαπια . Η μανα μου ετυχε και ηταν εκει η μονη με αυτοκινητο εκεινη την ωρα οποτε την πηρε αμεσως προς το νοσοκομειο στα επειγοντα.

Στον δρομο η αδερφη του Σπυρου αρχισε να συνερχεται λιγο λιγο σχεδον μισολυποθυμη. Η μανα μου προσπαθουσε να της πει μερικες ιστοριες να την κρατησει ξυπνια μεχρι να φτασουν στο νοσοκομειο. Η Ναντια ηταν πιο ηρεμη αλλα και φοβισμενη, γιατι τοτε, εκει στο πισω καθισμα του αυτοκινητου ενα βημα πριν τον θανατο , καταλαβε την αξια της ζωη της. Ειχε φτασει να βαρεσει του κουδουνι του θανατου αλλα ευτυχως ο μιστερ χάρος δεν το ακουσε και ηταν ετοιμη να το ξαναπατησει να της ανοιξει..
Ειχε καταλαβει τι εκανε , πιο καθαρα τοτε , και πως αυτο δεν ηταν λυση . Κανενας δεν θα αντεχε τον χαμο της, ουτε η ιδια.

Τωρα ειναι παντρεμενη και εχει 2 παιδακια κιολας.

Quote:

---

Originally Posted by me_vs_myself

σπιτι! και τι θα κανουν οι γονεις μ?ειναι οπως ολοι οι γονεις! οταν βλεπουν οτι κινδυνευεις να πεθανεις απο ασητια κ εχεις ασπρισει κ κρυωνεις 15αυγουστο, τοτε συνηδητοποιουν πως ειναι σοβαρα τα πραματα κ καθονται κ σε κλαινε κ δν σ χαλανε χατηρια σαν να σαι ετοιμοθανατος. οταν αποκτας παλι νευρα, λενε πως εισαι καλα κ δν θελουν πια να ακουνε τπτ!!!!!!!

την προσοχη τους την τραβας για λιγο διαστημα, οσο εισαι σε νοσοκομειο η με νευρικο κλωνισμο. αλλιως δν ασχολουνται λενε πως ΄΄δεν εχεις τπτ '' η το γνωστο ''στο μυαλο σου ειναι '' κ ενα που μ την δινει τοσο ωστε μ ρχεται να γδαρω τα σωθικα μ ειναι το ''ακου προβληματα!!!!'' ειρωνικο.........

---

Δηλώνω παθών. Το άσχημο σε εμένα είναι που οι γνωστοί των γονιών μου κάθονται και λένε σε εκείνους πως τα παιδιά τους που έπαθαν κατάθλιψη το ξεπέρασαν με μόλις 1 επίσκεψη σε ψυχολόγο........ και φυσικά τους πείθουν.

ναι συνιθως οσοι κανουν αποπειρες εχω ακουσει μονο απο χαπια τους προλαβαινουνε..........

δεν ξερω καν αν εχω τα κοτσια να αυτοκτονισω......εχω κ περιεργη αισθηση οσο αναφορα τον πονο. δεν ποναω αμα κοπω η οτιδηποτε κ αν μ κανουνε, εχω αντεξει τοσα πιρσινγκ πχ κ ταττ σε περιεργα σημεια, αλλα αμα ποναει η κοιλια μ δεν την παλευω!!!!δν ξερω αν θα παιρνα ποτε χαπια,.,,,,,

οταν ποναει η κοιλια μ μ θυμιζει κ την βουλιμια μ.....η την πεινα. δν ξερω γτ

Quote:

---

Originally Posted by Γάτος

Δηλώνω παθών. Το άσχημο σε εμένα είναι που οι γνωστοί των γονιών μου κάθονται και λένε σε εκείνους πως τα παιδιά τους που έπαθαν κατάθλιψη το ξεπέρασαν με μόλις 1 επίσκεψη σε ψυχολόγο........ και φυσικά τους πείθουν.

---

εμενα δεν το συζητανε παραοξω το θεωρουν ντροπη. οταν εχανα συνεχεια κιλα απλα ελεγαν πως ειμαι αρρωστη

γιατί έχεις συνδέσει την κοιλιά με το φαγητό. ;) Και έλα μιιιιιιιιιιιιιιιιιι άκου δεν έχεις κότσια να αυτοκτονήσεις... Τι είναι αυτά που λες τώρα??? Έχεις τα κότσια να αντιμετωπίσεις την ******* Ζωή να λες!