SOS παιδια. δεν αντεχω αλλο, η ιψδ που ζω , ειναι κολαση:( δεν αντεχω αλλο παιδια, οποιος τη ν εχει ξερει πολυ καλα τι μαρτυριο ειναι:( ξερει κανεις ποσα χρονια κραταει?? ΕΛΕΟΣ ΠΙΑ!
Printable View
SOS παιδια. δεν αντεχω αλλο, η ιψδ που ζω , ειναι κολαση:( δεν αντεχω αλλο παιδια, οποιος τη ν εχει ξερει πολυ καλα τι μαρτυριο ειναι:( ξερει κανεις ποσα χρονια κραταει?? ΕΛΕΟΣ ΠΙΑ!
ειναι χιλιες φορες προτιμοτερο να ειχα οποιαδηποτε αλλη ασθενεια παρα ΙΨΔ. ΕΙΝΑΙ Η ΠΟΙΟ ΕΠΙΠΟΝΗ ΨΥΧΙΑΤΡΙΚΗ ΑΣΘΕΝΕΙΑ! και οποιος αμφιβαλει ας ρωτησει και ψυχιατρο.. ζω προσωπικα 10 χρονια μαρτυρικη ζωη, ειναι πολυ κολασμενη αρρωστια!!
δεν μπορω να βοηθησω τον εαυτο μου, νιωθω απιστευτα αδυναμος.. δεν ξερω τι να κανω
εγω την έχω απ τα 7 μου...δηλ βάλε 20 χρονια τώρα, και ειναι μόνο αυτα που θυμάμαι...ιδεοληψίες και ψυχαναγκασμούς
αυτό που έχω καταλάβει είναι 1)δεν περνάει 2)την έχουν πολλοί αλλά δε το ξέρουν 3)είναι προ'ι'όν αγχους και καταπίεσης 4)επιδινώνεται σε στρεσογόνες καταστάσεις αλλά αντιμετωπίζεται :)
ΔΕΝ ΠΕΡΝΑΕΙ?!? !( :( :(
Ερωτηση ταπεινη.Οταν λετε ψυχαναγκασμους πρακτικα τι εννοειτε?δλδ ενα παραδειγμα...
ψυχαναγκασμοί:επαναλαμβαν� �μενες κινήσεις στο εξωτερικό περιβάλλον (πχ έγω μικρή αναβόσβηνα το φως μέχρι τις 5 το πρωί περίπου, άλλοι ελέγχουν 1000 φορές τα ηλεκτρικά αν τα χουν κλείσει, άλλοι πλένουν τα χέρια μέχρι να ματώσουν)
το χειρότερο κατά τη γνώμη μου είναι οι ιδεοληψείες, ήτοι σου κολλάει μια ιδέα που δε θές, κυρίως μήπως κάνεις ή πάθεις κάτι που θεωρείς κακό σε σένα ή σε αγαπημένα σου πρόσωπα, ιδέα όμως που ΄δεν πρόκειται ποτέ να πραγματοποιήσεις και δε το ευχαριστιέσαι κιόλας και λες "πως είναι δυνατόν να το σκέφτηκα αυτό, είμαι τόσο κακός-διεστραμμενος-τρελός"
Και η αλήθεια είναι πως δεν είσαι τίποτα απ αυτά, απλά το μυαλό παίζει παιχνίδια και ιδιαίτερα σε στρεσογόνες καταστάσεις
Δεν ξέρω αν περνάει, μην πανικοβάλλουμε και τον κόσμο, εγώ ζω μ αυτό όλη μου τη ζωή, αλλά τα φάρμακα και η ψυχοθεραπεία με βοήθησαν σχεδόν να ξεχάσω ότι το έχω :)
οταν κανεις κατι, μια πραξη, μια δουλεια, πολλες φορες εως και 100 φορες μεχρι να σου φυγει το αγχος... :( ειδες τι κολαση ειναι η ιψδ?Quote:
Originally Posted by ανεμος
οκ να παρουμε το παραδειγμα με τα ηλεκτρικα.Τι σε ωθει να πας να τσεκαρεις το φουρνο πανω απο μια φορα?
Α)πηγες να δεις αλλα αντι για το φουρνο ειδες ολα τα αλλα?
Β)ειδες το φουρνο αλλα μεχρι να βγεις απ την πορτα ξεχασες οτι το ειδες καi πας για δευτερη φορα?
Γ)ειδες οτι ειναι κλειστος αλλα δεν εμπιστευεσαι τον εαυτο σου?
Δ)κατι αλλο?
ρωταω γιατι κατα μια εννοια ο ψυχαναγκασμος μπορει να μοιαζει με τον καταναγκασμο...
επισης καποιο απο αυτα τα εχω και εγω που δεν εχω ΙΨΔ αλλα οριακη διαταραχη και ηθελα να μαθω
εγω εχω κανει ολα τα παραπανω οταν ειμαι σε πανικο......
Και για
καπως ετσι, δηλαδη, παω ελεγχω το ματι της κουζινας αν το εκλεισα, και οταν φευγω δεν θυμαμαι αν το κοιταξα, και ξαναπαω, αυτη τη φορα το κοιταζω, ενταξει, φευγω παλι, ωπα λεω, το κοιταξα καλα?? και ξαναπαω, ωραια.. φευγω, σκεφτομαι, ειμαι 100% σιγουρος οτι το κοιταξα καλα?? και ξαναπαω! το βασικο χαρακτηριστικο της ΙΨΔ ειναι η αμφιβολια.. θα την χαρακτηριζα ΠΑΘΟΛΟΓΙΚΗ ΑΜΦΙΒΟΛΙΑ
ποπο!με το ματι της κουζινας,τον θερμοσιφωνα,κ το κλειδωμα της πορτας εχω κ εγω θεμα!Quote:
Originally Posted by seleios
Αμφιβολια οκ δλδ μου λες οτι εκεινη την συγκεκριμενη στιγμη (τουλαχιστον) δεν εμπιστευεσαι τον ευατο σου....Μου συμβαινει και εμενα αυτο οχι συνεχεια αλλα οταν ειμαι πολυ κουρασμενος στη δουλεια μου η οταν εχω υπερβολικο αγχος και πραγματι ειναι δυσκολο γιατι κουραζομαι περισσοτερο.
Τωρα που το σκεφτομαι εχω φυγει απο την δουλεια μου κανα μισαωρο και ξαφνικα αναρωτιεμαι αν εχω κλεισει πχ τον γενικο και ξαναγυριζω πισω και φυσικα τον εχω κλεισει και μετα γυνομαι τουρμο απο τα νευρα κλασσικη περιπτωση βλαβης
ωχχ... με στεναχωρεσες τωρα :( δηλαδη, εχεις και συ ψυχαναγκασμους??Quote:
Originally Posted by dora-agxos
οχι εκεινη τη συγκεκριμενη στιγμη, αλλα πολλες φορες δεν εμπιστευομαι τον εαυτο μου :(Quote:
Originally Posted by ανεμος
sdsd fhsdf hsdfhsdkjfhds
Quote:
Originally Posted by efi26
να μην ξερεις οτι εισαι εσυ?να απορεις γιατι εχω χερια,ποδια,μυτη,ματια?πως μιλαω?πως ειμαι εγω?
τι' χετε νιωσει?
.........................αα ρε ιδψ..
ΙΨΔ παρακαλω, οχι ΙΔΨ.. το θεμα μας απαιτει να ειμαστε λεπτομερεις, οριστε δε : (Ι)δεοψυχαναγκαστικη (Ψ)υχαναγκαστικη (Δ)ιαταραχη.. understund?? :)Quote:
Originally Posted by *Ghost*
Αυτό με την παθολογική αμφιβολία ως μορφή ΙΨΔ τόχω διαπιστώσει πχ :
να ελέγχεις και να ξαναελέγχεις κάτι αν το κανες σωστά ή
σε με μια εργασία που χεις να κάνεις ενώ θα μπορούσες να «κόψεις δρόμο» ακολουθείς ολόκληρη τη διαδικασία με τελικό αποτέλεσμα κούραση αχρείαστη ή
συνηδητοποιείς ότι κάποια πράγματα τα κάνεις μηχανικά και εντούτοις εξακολουθείς να τα κάνεις, διαφορετικά νοιώθεις άγχος, φόβο ότι θα πάει στραβά και αμηχανία αν το αφήσεις πίσω ή το κάνεις με διαφορετικό τρόπο ή
η πολλή σχολαστικότητα και η προσκόλληση στη λεπτομέρεια ή στις διαφορετικές όψεις ενός θέματος.
ΙΨΔ είναι και η «καταστροφικότητα», δηλαδή αν κάνω κάποιο λάθος, ’εστω μικρό, θα ακολουθήσει οπωσδήποτε μια αλληλουχία από γεγονότα όπου το ένα κακό θα φέρνει το άλλο με τελικό αποτέλεσμα την καταστροφή.
Έχω ξαναγράψει στο φόρουμ για μέθοδο, όπου ο ίδιος αναγνωρίζεις τη διαστρέβλωση τη στιγμή που σου ρχεται στο νου ως τέτοια, την κατανοείς ως παράλογη και μη ανταποκρινόμενη στην πραγματικότητα και με πείσμα την απωθείς βάζοντας άλλες θετικές σκέψεις, στόχους κλπ στη θέση της. Επίσης με το να παίρνουμε ρίσκα ώστε να εξοικοιωνόμαστε με τις καταστάσεις που μας φοβίζουν και να μην είμαστε ανεκτικοί ή παθητικοί με τους άλλους ώστε να μην δημιουργούνται μέσα μας τραύματα τα οποία πιστεύω φαίρνουν στο τέλος ψυχαναγκασμούς.
'Οχι,δεν είναι έτσι. Αυτό που έγραψες είναι η ΙΨΨΔ! (γιατί το ψυχαναγκαστική το έγραψες δύο φορές), λολQuote:
Originally Posted by seleios
Επίσης, σκέψου το, αν ήσουν στο γράψιμο ιδεοψυχαναγκαστικός θα έλεγχες και το understund, γιατί γράφεται understand... Σου παίρνω λοιπόν τα σκήπτρα! αλλά και τα δικά μου τα έχει κλέψει η claire προ πολλού! χαχαα
Κοίτα τώρα ένα κολπάκι, θα γράψω λάθος και θα το αφήσω έτσι, πάμε κόντρα στις διαταγές του νου μας. Aδιόρθοτε σέλειε.:P
τα σεβη μου, κυρια ηρω. υποκλινομαι (ΑΛΛΑ ΟΜΙΚΡΟΝ ΑΝΤΙ ΓΙΑ Ω-ΜΕΓΑ) στο αδιορθοτος... αρα: ουδεις αλανθαστος.. αλλα ομως, ΙΨΔ λεγεται βρε. βαζω και στοιχημα. :ΡQuote:
Originally Posted by RainAndWind
εγω πάντος δίνω ψήφο στον selios.
Γεια σας παιδια.Και εγω εχω την "κακοτυχια" να εχω ιψδ ειναι κατι με το οποιο ζω σχεδον ολη μου την ζωη..
απο την τριτη δημοτικου θυμαμαι αρχησα να εχω τις πρωτες ενδειξεις οπως το παραδειγμα που δωσατε παραπανω
με τα φωτα.ειμαι 21νος και πλεον το εχω συνειθησει κατα καποιο τροπο αν και πολλες φορες νιωθω γελειος..
Δεν ξερω αν θεραπευεται παντως υπηρξε ενα διαστημα πριν 2 χρονια οπου δεν ειχα ουτε ανεπιθυμητες σκεψεις
ουτε επαναλανβανα πραγματα και αυτο γιατι ειχα πολυ αυτοπεποιθηση!Ηταν πραγματηκα οι 3 πιο ξεκουραστοι μηνες της ζωης μου
αν και δυστηχως μετα αρχησαν παλι τα ιδια..Τεσπα αυτο που θελω να πω ειναι πως οσες φορες το εχω πολεμησει αγνωοντας το
νιωθω καλυτερα εστω και για λιγο αρα πιστευω πως ξεπερνιεται απλα εχει να κανει με το ποσο δυνατος εισαι...
Alex8888,
Να ψάξεις να βρεις καποιο ψυχολόγο της γνωστικοσυμπεριφορικής μεθόδου. Υπάρχει μέθοδος με την οποία μπορείς να αντιμετωπίσεις τους ψυχαναγκασμούς μέσα από την ίδια σου τη σκέψη. Την έχω δοκιμάσει και άμα κανείς πισμώσει πολύ στην εφαρμογή της μπορεί στο τέλος να τη ξεπεράσει. Κοντολογίς, μαθαίνεις να αναγνωρίζεις τις σκέψεις αυτές σαν να υπάρχει στην ίδια σου τη σκέψη ένας παρατηρητής, να μπορεις να την κατανοήσεις ως παράλογη τη σκέψη και εξωπραγματική εκεί που είσαι και μετά να τη διώξεις και να βάλεις στη θέση της κάτι άλλο.
Όσον αφορά την διάρκεια,δεν ξέρω αν υπάρχει κάποια στιγμή που γιατρεύεσαι τελείως ή απλά φεύγει η ΙΨΔ.Βασικά μου φαίνεται ότι κάνει κύκλους οι οποίοι κρατάνε κάποια χρόνια.
Αγαπητε ΓιαννηQuote:
Originally Posted by ioannis2
Διαβαζοντας σε μου εκανε απιστευτο κλικ το <<κουραση αχρειαστη>>.Εχω ταλαιπωρησει απειρες φορες τον εαυτο μου τσεκαρωντας μια δουλεια που εχω κανει απειρες φορες.Πολλες φορες εχω ξανακανει την ιδια δουλεια αλλες τοσες φορες για να επιβαβαιωσω οτι την πρωτη φορα την εχω κανει σωστα.Υπηρξαν επισης φορες που εκανα και ζημια κανοντας ολες αυτες τις επαληθευσεις .Και αυτο το βιωνα με τοσο αγχος οπου μερικες φορες μου κοβοταν η ανασα.
Επισης μου εβγαινε τρομακτικος ελεγχος.Να προβλεψω τα παντα και να εξαλειψω την πιθανοτητα λαθους κανοντας αυτο που περιγραφεις πιο πανω,αν γινει αυτο,τοτε θα γινει το αλλο και παει λεγοντας......Και αυτη η απιστευτη τελειομανια ολα να δουλευουν ρολοι.Εγω παντως αφηνομουνα οταν πραγματικα κουραζομουνα οπου το μυαλο μου τα παιζε και πραγματικα ησυχαζα.Τοτε ελεγα οτι γινει εγινε..Τι μου θυμισες.......
Και μετα αναρωτιομουνα γιατι ειμαι κουρασμενος.Ο προισταμενος μου εκανε παρτυ γιατι ειχε βρει τον καταλληλο ανθρωπο να του πινει τον αιμα.
Αυτη την μεθοδο που την εχεις?Θα ηθελα να ριξω μια ματια.
Ευχαριστω
Η μέθοδος είναι συνοπτικά αυτή:
Α) Αναγνώριση της διαστρεβλωμένης σκέψης, σα να σαι παρατηρητής της σκέψης σου, του εαυτού σου (να βλέπεις τη σκέψη που έρχεται όπως κάποιο τρίτο που πλησιαζει και τον αναγνωρίζεις ως τέτοιο). Να λες να το ερχεται ή αυτό που σκέφτομαι είναι διαστρεβλωση.
Β) Κατανόηση ότι η σκέψη που έρχεται ή βρίσκεται σε εξέλιξη δεν έχει καμιά σχέση με την πραγματικότητα, είναι κάτι το παράλογο, κάτι που υπάρχει μόνο μέσα στο κεφάλι και καθολου έξω απ αυτό.
Γ) Απόκρουση της αφού έκανες το Α και Β. Σα να της λες σταμάτα, φύγε. Σαν απότομη κίνηση. Σα να αποκρούεις και διώχνεις τον τρίτο που πλσιάζει.
Δ) Να βάλεις στη θέση της κάποια άλλη σκέψη ευχάριστη, ένα ευχάριστο γεγονός, ένα στόχο κλπ, να φύγεις απ εκεί που βρίσκεσαι ή να κάνεις κάτι άλλο.
Κατα αρχην σ ευχαριστω που απαντησες.
Εγω προσωπικα την παταω στο Β δλδ μπορω να αναγνωρισω οτι η σκεψη που κανω ειναι μαλλον υπεβολικη η οντως δεν αντιστοιχει στην πραγματικοτητα αλλα τις περισσοτερες φορες καπου το χανω και υποκυπτω στις φοβιες μου και στο αγχος μου.Νομιζω οτι αυτο που με τρομαζει πιο πολυ και με οδηγει σ ολη αυτη την παρανοια ειναι ο βαθυς μου φοβος να μην προξενησω κακο σ αλλους εστω και εμμεσα.Στην δουλεια μου σχεδον δεν επιτρεπονται τα λαθη διοτι ειναι αμεσα συνδεδεμενα με την ασφαλεια μου καθως και του υπολοιπου προσωπικου και ολο αυτο με βαραινει ιδιαιτερα.Νομιζω οτι για μενα πισω απο ολα αυτα κρυβεται ας πουμε η αναγκη μου να προστατευσω κυριως τους αλλους απο τα λαθη μου και τον κακο μου εαυτο.....
Θα την δοκιμασω Γιαννη και βλεπουμε πως θα παει.Σ ευχαριστω και παλι γιατι μαλλον ηρθα ξανα σ επαφη με κατι που το ειχα ας πουμε αμελησει....
Α θα ηθελα να γραψεις αν αυτο το συμπτωμα εμφανιζεται και στις σχεσεις σου με τους αλλους και με ποια μορφη δινοντας και καποιο παραδειγμα αν θες νομιζω οτι θα με βοηθουσε αυτο.....
Προστασία και στο βάθος φόβος. Ίσως έτσι να ναι. Ο φόβος σε κάνει να θέλεις να προστατεύσεις από κάτι άγνωστο. Και σε κρατά τελικά στην αδράνεια και χάνεις ευκαιρίες. Ο φόβος-προστασία εμφανίζεται στις σχέσεις μου με τους άλλους με αποτέλσμα να δείχνω συνεσταλμένος ή να μην παίρνω πρωτοβουλίες ή να έχω στο νου πολλά να κάνω ή ναπω και να μην κάνω τίποτα τελικά.
Γιαννη ξερεις και εχω δειχνω συνεσταλμενος η ακομα και ντροπαλος αλλα αυτο συμβαινει οταν δεν νιωθω ασφαλης.Δλδ εχω βρεθει σε παρεα οπου δεν ηξερα κανενα και ουσιαστικα ειπα μονο ενα <<γεια σας>> και ενα <<αντιο σας>>.Με βοηθησε πολυ η ομαδα ψυχοθεραπειας οπου ουσιαστικα ξεκινησα σιγα σιγα να μιλαω με πολυ φοβο στην αρχη αλλα λυθηκε η γλωσσα μου αρκετα.Εκει ειδα οτι μπορουσα να εμπιστευτω τον εαυτο μου γιατι ενιωθα οτι ημουν ασφαλης να ειμαι ο εαυτος μου καθως ακομα και οι συγκρουσεις μπορουσαν να γινουν διαχειρισιμες απο τα μελη της ομαδας με την βοηθεια των θεραπευτων.Σημερα εχω διαλεξει ανθρωπους με τους οποιους νιωθω ασφαλης για να σχετιζομαι παρολα αυτα στην πραγματικοτητα καταλαβα οτι η ασφαλεια υπαρχει μονο μεσα μου γιατι συνεβησαν γεγονοτα με τους ανθρωπους αυτους τα οποια με αιφνιδιασαν δλδ δεν το περιμενα.Κανω μικρα βηματα με ανθρωπους που γνωριζω λιγο καιρο και με ενδιαφερουν τετοια ωστε το ρισκο να ειναι ελεγχομενο παρολα αυτα εχω φαει και Χ .Νταξει ειναι και αυτο και η αποριψη ειναι στο παιχνιδι.
Αυτο που συνεβαινε εντονα στο παρελθον ηταν σε παρεες οπου δεν ηξερα το μυαλο μου να μου επιτιθεται συνεχως δλδ.<<Τι θα πεις τωρα?Μαλακια θα πεις>>,<<μη μιλας θα γινεις ρεζιλι>>συνεχεια στην κριτικη και εμενα καθε φορα που ηθελα να πω κατι μου στραβωνε το στομα σαν να παθαινα εγκεφαλικο ηταν.Φρικη και μονο φρικη....
Δεν το εμπιστευομαι το μυαλο μου πια τοσο πολυ τις περισσοτερες φορες μου στηνει παγιδες ειδικα στην δουλεια οπου περιεγραψα πιο πανω.
Σε ρωτησα για το συμπτωμα στις διαπροσωπικες σου σχεσεις γιατι ηθελα να δω αν μου συμβαινει κατι παρομοιο και δεν το εχω δει.............
Το σύμπτωμα είναι το πιο πάνω, όπως σου συνέβαινε και σενα. Το να χεις τόσα και τόσα να πεις, παραπάνω και καλύτερα απ όλους τους άλλους, αλλά να φοβάσαι ν ανοίξεις το στόμα για τους λογους που και συ περιγράφεις. Και η ανατροφοδοτηση είναι να σου το λενε ότι δε μιλάς σα να σου λενε θέλουμε τη γνώμη σου, έχεις και συ πολλά να πεις, μη μένεις με το στόμα κλειστό.Θεραπεύεται νομίζω με το να ξεκινήσεις δηλά δηλά να μιλάς, λίγα στην αρχή πιο πολλά μετά, να αποδεχτείς το ότι δε τα πεις και όλα σωστά, θα κάνεις και λάθη όπως όλοι, να μάθεις να μη γενικεύεις τα λάθη, ότι είπα κάτι λάθος άρα ότι είπα και ότι γενικά λέω είναι λάθος, να νικήσεις κατ΄αρχήν τη φοβία που σε εμποδίζει (ο τρόπος είναι αυτός που εδώ περιγράφω), να εννοήσεις ότι οι άλλοι δεν είναι καλύτεροι σου αλλά και συ αξίζεις και έχεις πιο πολλά να πεις.Quote:
Originally Posted by ανεμος
Ρε παιδια.αυτο ακριβως ηθελα να ρωτησω και βασιζομαι στο ποστ του ανεμου.
Το περιεχομενο της ΙΨΔ εχει να κανει μόνον με το να φοβαται για το τι ειναι ικανό να κανει/ή να παθει ενα άτομο?
Σε εμενα π.χ. οι φορες που φοβήθηκα για την παρορμηση μου, ηταν ελαχιστες σε σχεση με της διαστρεβλωμένες σκεψεις μου
Οι σκέψεις μου αφορουν περισσοτερο την κριτικη των αλλων πανω σε παραλογα πραγματα,επεκτείνονται σε αμφιβολίες του εαυτού μου βάζοντας με στη διαδικασία να αναρωτιέμαι είμαι δεν είμαι,να ψαχνω πραγματα για να καταλαβω ή να κανω κινησεις αντιθετες αυτων.Αυτη η τελευταια διαδικασια που περιγραφω,απ οσο εχω καταλαβει ειναι ενα ειδος ψυχαναγκασμών,που ωστοσο ενισχυει αυτες τις σκεψεις μου.
Όμως η ουσια ειναι οτι δεν φοβαμαι τοσο πολυ για το μην τυχών κανω κατι αλλα γι αυτες τις σκεψεις που σας ανεφερα και που ξέρω οτι είναι ψευτικες.Διότι δεν εχουν καμια ουσιαστική βαση, κ δεν περνούσαν απ το μυαλο μου πριν τα 22 μου.
Είναι αυτο εμμονες ιδεες και ιδεοψυχαναγκαστικη διαταρραχή ή κατι αλλο?
Ποιο ειναι το ευρος του περιεχομενου αυτης της παθησης?
για να δωσω ενα απλο παραδειγμα
π.χ. Σε ενα εμπορικό κατάστημα θα μου ρθει η ιδέα οτι φαινομαι κλεφτρα στους υπολοιπους.Αυτο με γεμίζει αγχος και με κανει να νιωθω πολυ αμηχανα.Σε πολυ ελαχιστες περιπτωσεις με εχει οδηγησει στο φοβο μηπως είμαι ικανή κατω απ αυτο το αγχος ν απλωσω το χερι μου και κλεψω(παρορμηση).Ξερω αρχικα οτι δεν εχω κανεναν σκοπο να κανω κατι τετοιο,ομως με βασανιζει τοσο πολυ το να νιωθω οτι οι αλλοι με βλεπουν ετσι.Αποτελεσμα αρχιζω εναν αγωνα με το μυαλο μου προσπαθωντας να με πεισω να μη με νοιαζει,γιατι ξερω οτι δεν ειμαι,να ψαχνω λόγους να μου το αποδειξω,και στο τελος να μπερδευομαι κι εγω η ιδια για το αν ειμαι ή οχι κι αν ειχα τετοιο σκοπο ή οχι.Πολλες φορες κανω αμήχανες κινήσεις ίσως θεωρώντας οτι αυτο θα κανει τους αλλους να καταλαβουν οτι δεν ειμαι,ή θα διωξουν τη σκεψη μου.και διαφορα τετοια
Σημειωτέων "δεν εχω κλέψει ουτε τσιχλα στη ζωή μου"--->αυτο δειχνει την αβασιμότητα κ την παραλογια της σκέψης μου
Αρα στην ουσία δεν φοβάμαι πιθανες πραξεις μου,αλλα τις ιδιες τις ιδέες
Αυτο συμβαινει σε παμπολλα αλλα -ισως πιο περιπλοκα- πραγματα.
-Όπως και σ αυτο που αναφερει ο ανεμος,να χω την προκαταληψη να μη μιλήσω γιατι το μυαλομου θα με κανει να πω μαλακια κ θα ξεφτιλιστω και στο τελος να με πειθω για αυτο
-Ακομα και αυτο που αναφερουν παιδια πιο πανω,μην τυχων προκαλεσω -εμμεσα- κακο σε αλλους απο πραξεις,λόγια ή συμβουλές μου
-Να αναρρωτιέμαι αν γίνομαι απολυτα κατανοητη σ οτι θελω να πω με αποτελεσμα να υπεραναλύω να πλατιάζω κ να επαναλαμβανομαι και μετα να ξανασκέφτομαι αν αυτη τη φορα ήμουν απόλυτα ακριβής κ κατανοητη.
κ πολλα πολλα αλλα που με βασανιζουν σχεδον 6 χρονια τωρα.
Τι σκατα ειναι αυτο?Εμμονες ιδεες ή κατι αλλο?
Καμια γνωμη ρε παιδια??...κατι??
καποιος με παρομοια κολληματα??
Niah αυτο το κανω κι εγω!! Δεν ειναι κατι που με αγχωνει αλλα αυτη την σειρα σκεψεων μηπως νομιζουν οτι θα κλεψω κατι, εχω παρατηρησει τον εαυτο μου να την κανει. Ο.ο Περιεργο μ φαινεται που το διαβαζω απο καποιον αλλον! Δεν ειχα σκεφτει ποτε οτι αυτες οι χαζες σκεψεις μπορει να ειναι ιδψ..μονο σκεφτομουν οτι ειμαι πολυ εγωκεντρικη και συνεχεια σκεφτομαι πως φαινομαι στους αλλους, αν βγαζει νοημα αυτο.
Βασικα δεν εχω και μεγαλο ιστορικο απο ιδψ. Περσι το καλοκαιρι με επιασαν μετα απο μεγαλη περιοδο αγχους και απογοητευσεων. Ακουστε λοιπον την ηλιθια ιστορια μου...εχω ενα κουνελι, μου ειπαν οτι παθαινει καρκινο αστειρωτο μετα τα 2 χρονια, πρεπει να το στειρωσεις...πηγα σε κτηνιατρο μου ειπε δικο σου ρισκο γτ μπορει να πεθανει στην στειρωση. Ε μετα χαμος, ψαχνομουν ωρες ατελειωτες σε σαιτ, οτι και να κανω θα πεθανει το κουνελι, απειρες τυψεις, αγχος, δε μπορουσα να κοιμηθω να φαω, το σκεφτομουν ολη μερα προσπαθωντας να βρω λυση για να ησυχασω, κλαμα καθημερινα....Και ταυτοχρονα να καταλαβαινω οτι ειναι ηλιθιο να κανω ετσι, οποιοσδηποτε φυσιολογικος ανθρωπος θα το σκεφτοταν λογικα και θα αποφασιζε κατι..καποια στιγμη καταλαβαμε οτι προκειται για ιδψ! Φαρμακα λοιπον, λαντοζ συγκεκριμενα, και μου εφυγε...ενιωθα τοσο χαζη που φερομουν ετσι για το κουνελι, ελεγα αν ειναι δυνατον να κανω τετοια σεναρια στο μυαλο μου! Με τα χαπια το ειδα λογικα και αποφασισα να το αφησω αστειρωτο. Τεσπα...τελευταια ειμαι παλι πολυ αγχωμενη και μου ερχονται αγχωτικες σκεψεις και σχετικα με το κουνελι...οχι με τη στειρωση. Αλλα σκεφτομαι..οπως ας πουμε οτι τωρα που ειναι μονο του εκει (στων γονιων μου το αφησα γιατι δε μπορω εδω να το παρω) ειναι δυστυχισμενο και νιωθω τυψεις...μετα σκεφτομαι μηπως το δωσω, νιωθω τυψεις και λυπη και δε θελω να το δωσω. Αρα θα το κρατησω...καποια στιγμη ομως μπορει να χρειαστει να το δωσω πχ οταν διοριστω σε νηση (γτ ειμαι δασκαλα). Με αγχωνει απειρα αυτο η σκεψη κ μονο δλδ οτι θα το δωσω, φτιαχνω στο μυαλο μου την εικονα του αποχωρισμου να φανταστειτε! Μετα αλλο αγχος, θα παω εξωτερικο 4 μηνες, θα δυστυχησει αυτο γτ θα ειναι τελειως μονο του 4 μηνες ενω τωρα παω καμια φορα τη βδομαδα και το βλεπω..μηπως πεθανει οσο λειπω...τετοια πραγματα!! Νομιζω ξαναρχιζω δλδ τις ιδψ! Εσεις τι νομιζετε? Μεχρι ποιο σημειο ειναι λογικες αυτες οι σκεψεις? Προσπαθω να απασχολω το μυαλο μου με αλλα οταν μ ερχονται αυτες οι σκεψεις αλλα μετα σκεφτομαι οτι δεν θα ειναι ιδψ κ ειναι φυσιολογικο να τ σκεφτομαι! Ξερω οτι οι ιδψ προκαλουνται μετα απο περιοδους εντονου αγχους η καταθλιψης ετσι εγινε σε μενα...αλλα ειναι σαν φαυλος κυκλος...το αγχος υποσυνειδητα προκαλει ιδψ κ αυτες με τη σειρα τους προκαλουν ακομη μεγαλυτερο αγχος. Δεν ειναι δυνατον να αγχωνομαι τοσο για το κουνελι κ τπτ αλλο....γιατι δε φοβαμαι δλδ οτι μπορει να παθει κατι η μαμα μου οσο θα λειπω? Μηπως επειδη νιωθω να ειμαι υπευθυνη για το ζωο και εγω θα φταιω για οτι παθει??δε ξερω...με ζαλισα! :P
exeis δικιο για τον φαυλο κυκλο.Ετσι παει.
Αυτο που εχεις σε σχεση με το κουνελι μου μοιαζει με υπερβολικο αγχος.οχι ιδεοληψια.Ακριβως για τον λογο που αναφερεις.Οτι νιωθεις υπευθυνη για αυτο.Η μητερα σου το ξερεις οτι ειναι ανεξαρτητη και μπορει να φροντιζει τον εαυτο της.Ισως γι αυτο δεν σε πιανει εκει.
Οπως και να χει πρεπει να ηρεμησεις σε σχεση με το θεμα.Το φροντιζουν οι δικοί σου.Και στην τελικη αν εγκατασταθεις καπου μόνιμα θα μπορεσεις να το παρεις εκει.
Παντως δεν ειναι παραλογες οι σκεψεις σου,ωστε να θεωρηθουν ιδεοληψιες.Απλως εχεις τεραστιο αγχος απ το οποιο βεβαια πρεπει να απαλλαγεις.
@cocomero: Πόσο χρονών είσαι αν επιτρέπετε;
Στα 22 ειμαι..
Στην εφηβεία σίγουρα δεν είχες αντίστοιχες εμπειρίες;