Σωματική βια από τον αρραβωνιαστικό μου
Γειά σας. Θα ήθελα να μου δώσετε μια συμβουλή, την έχω πολύ ανάγκη γιατί πραγματικά δεν ξέρω τι να κάνω, είμαι σε απόγνωση. Ο αρραβωνιαστικός μου ασκεί σωματική βία επάνω μου. Δεν έχει κανένα πρόβλημα με εξαρτήσεις ή κάτι τέτοιο, απλά είναι σαν άνθρωπος πολύ νευρικός και ταυτόχρονα πολύ ευαίσθητος. Αγαπιόμαστε πολύ και είμαστε πολύ ταιριαστό ζευγάρι, αλλά έχει πρόβλημα με τα νεύρα του. Έχει πάθει και δύο φορές βαριά κατάθλιψη στο παρελθόν, από κοπέλες που τον εγκατέλειψαν. Τότε ήταν διαφορετικός άνθρωπος απ'ότι λέει, εκείνες μπορούσαν και να τον προσβάλλουν κι αυτός δεν σήκωνε ούτε μια φορά χέρι πάνω τους. Μετά όμως από τις ερωτικές απογοητεύσεις και τις καταθλίψεις άλλαξε και δεν σηκώνει πολλά. Εγώ πραγματικά είμαι πάρα πολύ καλή μαζί του, είναι ο χαρακτήρας μου τέτοιος που είμαι πολύ ήρεμο άτομο, τον αγαπάω, τον φροντίζω και ο ίδιος πολλές φορές παραδέχεται ότι είναι πολύ τυχερός που μες έχει κι ότι διαφέρω από τις άλλες γυναίκες. Έλα όμως που άλλες στιγμές βγαίνει ο κακός του εαυτός. Συνολικά έξι φορές με έχει χτυπήσει, μέσα στο περιθώριο των οχτώ μηνών που μένουμε μαζί, οπότε σαν να λέμε μια φορά το μήνα περίπου. Ομολογώ ότι φταίω κι εγώ, μπορεί να είμαι ήρεμο άτομο αλλά το κακό μου είναι ότι όταν νιώθω αδικημένη από αυτόν και τσακωνόμαστε μου βγαίνει γκρίνια-όπως και στις περισσότερες γυναίκες φαντάζομαι-και ειρωνεία. Δεν τον βρίζω, ούτε του φωνάζω, απλά παραπονιέμαι ήσυχα και πολλές φορες ειρωνεύομαι. Εκείνος όμως δεν ανέχεται την ειρωνεία, μεταμορφώνεται σε τέρας. Θα ήθελα να αποφύγω αυτή την ειρωνεία, αλλά δεν μπορώ, οι σχέσεις είναι δύσκολες και αυτός είναι πολύ νευρικός άνθρωπος, μου τη βγάζει αυτή την αντίδραση. Στα καλά μας είμαστε υπέροχα, κι εκείνος με φροντίζει και μου φέρεται καλά, όμως στους τσακωμούς είναι αλλιώς. Είναι γεγονός ότι πάσχει από ψυχολογικά προβλήματα, αφού και τους γονείς του τους έδερνε αρκετές φορές. Αυτό βέβαια δεν μου το αποκάλυψε από την αρχή, αλλά μετά. Τότε είχα ανησυχήσει μήπως κάνει και σε μένα αυτά που έκανε στο σπίτι του και δυστυχώς έτσι έγινε. Το ξύλο του είναι ανελέητο, με βαριά χτυπήματα, πιάσιμο στο λαιμό και λεκτικές φυσικά ύβρεις. Τώρα που γράφω βουίζει το κεφάλι μου από τα χτυπήματα και το πρόσωπό μου έχει μελανιές, είναι η έκτη φορά που με χτυπάει.
Μου έχει πει κατά καιρούς τα γνωστά παραμύθια των αντρών σε αυτές τις περιπτώσεις, ότι δεν θα το ξανακάνει κτλ αλλά όπως είναι φυσικό όλα είναι ψέμματα. Δώστε μου μια συμβουλή, ειλικρινά δεν ξέρω τι να κάνω. Αφενός, βάζοντας μπροστά τη λογική, σκέφτομαι να τον χωρίσω, γιατί φοβάμαι ότι μετά το γάμο θα κάνει χειρότερα. Τα νεύρα του δεν αλλάζουν και δεν τον εμπιστεύομαι. Αφετέρου αγαπιόμαστε πραγματικά και σκέφτομαι ότι αν τον χωρίσω θα νιώθω δυστυχισμένη για όλη μου τη ζωή. Θα μπορούσα ίσως να μην λέω τίποτα όταν τσακωνόμαστε και να μην χρησιμοποιώ ειρωνεία, αλλά μου είναι δυσκολο γιατί με πιάνει αντίδραση και σκέφτομαι ότι είναι σωστό άραγε την ώρα της φασαρίας να μου λέει ότι θέλει, να με προσβάλλει κι εγώ να μην λέω τίποτα; Είναι σωστό να φοβάμαι τον άνθρωπο που αγαπώ; Σήμερα ήμουν στα όρια να πάω στους γονείς του και να τα πω όλα, στους δικούς μου δεν τολμώ να το πω γιατί καταλαβαίνετε ποιά θα είναι η αντίδρασή τους, η κατάσταση θα γίνει χειρότερη κι όχι καλύτερη. Και στους γονείς του όμως, όσο κι αν με καταλάβουν επειδή έχουν κακοποιηθεί και οι ίδιοι από το γιό τους, διστάζω να αποκαλύψω την αλήθεια γιατί γιός τους είναι στο κάτω κάτω και θα τους βάλω σε δύσκολη θέση. Εσείς λέτε να το πω; Έχω ανάγκη να μιλήσω με κάποιον. Και να φανταστείτε ότι είμαστε, κι εγώ και ο αρραβωνιαστικός μου, ντρέπομαι που το λέω, ψυχολόγοι. Δώστε μου μια συμβουλή σας παρακαλώ. Σας ευχαριστώ.
