Το μήνυμα τροποποιήθηκε από την ομάδα διαχείρισης.
Printable View
Το μήνυμα τροποποιήθηκε από την ομάδα διαχείρισης.
αν το κάνει, δεν θα είναι αυτοκτονία. γιατί θέλεις να αυτοκτονήσεις; επίσης, σε περίπτωση που σου προτείνει κάποιος, να σε ενημερώσω ότι το πιθανότερο είναι να αποκτήσεις μια μόνιμη σωματική βλάβη που θα κάνει τη ζωή σου πολύ πιο δύσκολη και να μην επιτύχεις καν το στόχο σου.
insect, γιατί θέλεις να αυτοκτονήσεις?
δεν μου αρεσει η ζωη μου και δεν αντεχω αλλο να ειμαι τοσο μονος και να δεχομαι διαρκως μια απορριψη απο τον υπολοιπο κοσμο.
το σκεφτομαι εδω και καιρο και νομιζω πως καποια στιγμη θα το κανω.
εμπαρ, δεν καταλαβες αν το κανω θα σιγουρεψω οτι θα επιτευχθει το αποτελεσμα που θελω.
Μα τι κάθεσαι και ρωτάς insect ? Δεν έχεις αξιολογήσει όπως πρέπει τη ζωή για να ψάχνεις το θάνατο μου φαίνεται, σωστά ?
Ο θάνατος είναι κάτι άγνωστο, αλλά ακόμη πιο άγνωστο - και πιο γοητευτικό - είναι η ζωή που δεν έζησες.
Γιατί στα εύκολα φίλε μου ? Και όχι , δεν υπάρχει ανώδυνος τρόπος, γιατί απλά δεν υπάρχει ανώδυνη σκέψη που να γεννά μια τέτοια επιθυμία.
Πάρτο αλλιώς insect...
Το μήνυμα τροποποιήθηκε από την ομάδα διαχείρισης.
insect, πιστευω όλοι μόνοι μας είμαστε.
μη το κάνεις, δεν εχει κανένα νόημα..(τι λέω τωρα..)
ούτε κι εγω αντέχω τη μοναξιά.
Υπάρχουν δύσκολες μέρες που δεν αντέχουμε (όπως τωρα εσυ , και το έχω νιωσει και εγω να ψάχνω τρόπο να αυτοκτονίσω)
αλλά κάνε λίγο υπομονή και θα έρθει μια μέρα καλύτερη(τουλάχιστον απο τη σημερινή) κ θα τα δείς πιο θετικά.
μερικες φορες με πιανει ενας ψυχικος πονος αρκετα δυνατος, ερχονται και διαφορες σκεψεις, και ερχεται ολη αυτη η συμφορα μεσα μου και σκεφτομαι την αυτοκτονια.
σαμπ οντως ισως να μην υπαρχει ανωδυνος τροπος.
σημερα δεν την παλευω καθολου αυτο ειναι το μονο σιγουρο.
Μην κανεις καμιά βλακεία! Πάλεψε όσα σε απασχολούν, μην το βάζεις κάτω. Η λύση δεν είναι ο θάνατος. Μίλα σε κάποιον, δεν υπάρχει κανείς δικός σου που να σε καταλαβαίνει?
Ή μίλα σε εμάς...
Όπως είπες σήμερα δεν την παλεύεις, γι αυτό κάνεις αυτές τις σκέψεις. Όλοι μας θέλουμε κάποια στιγμή να τα παρατήσουμε γιατί κουραστήκαμε αλλά αυτή δεν είναι η λύση.Σε παρακαλώ κάτσε και σκέψου πιο λογικά.Quote:
Originally Posted by insect
insect, σε καταλαβαίνω.
Προσπάθησε να σκεφτείς κάτι όμορφο.. κάτι που σε κάνει να χαμογελάς.
Όπως αναφέρθηκε πιο πάνω δε διαλέγεις το δύσκολο δρόμο.. και το εύκολο στη ζωή μας εμφανίζεται πάντα πρώτο :)
Μετά από τις δικές μου απόπειρες έχω να σου πω να το παλέψεις.. γι' αυτό μάζεψε τις δυνάμεις σου όσο μπορείς
έτσι ένιωθα και εγω μια περίοδο το χειμώνα, και δεν μίλησα σε κανέναν τότε. και έκανα υπομονή...Quote:
Originally Posted by insect
καλύτερα κοιμήσου όσο πιο νωρίς, για να μη σκέφτεσαι (αν μπορείς..)
το λεω γιατί πχ οταν δε κοιμαμαι χειροτερεύω
Θα σου πω κάτι insect που δεν έχω δημοσιοποιήσει ποτέ μου...
Και ίσως κι αυτή η μικρή ιστοριούλα να εξηγεί κατά κάποιο τρόπο για ποιο λόγο βρίσκομαι εδώ...
Πριν κάποια χρόνια, μπορεί από την επαγγελματική μου επιτυχία, την οικογενειακή γαλήνη, το ότι πήγαιναν όλα καλά, έπεσα στην παγίδα της κατάθλιψης, αρχίζοντας να σκέφτομαι αντίστροφα - αρνητικά. Τι θα γινόταν αν έχανα όλα όσα είχα πετύχει ? Αν πάθαινα κάτι εγώ ή οικογένεια μου ? Στο τέλος του δρόμου αυτής της αρνητικής επαγωγής από το too good to be true μέχρι το απόλυτο ψυχικό ναδίρ , έφτασα να έχω αυτοκτονικούς ιδεασμούς...
Πέρασα ατέλειωτα βράδια στο μπαλκόνι του σπιτιού μου, ψάχνοντας να βρω το θάρρος να περάσω το πόδι μου πάνω από το περβάζι...
Κι όταν χάραζε, γυρνούσα πίσω στο κρεβάτι μου, κουρέλι από την ψυχική εξάντληση και την ανημποριά να φτάσω σ' εκείνο τον ανόητο στόχο.
Κύλησε πολύ νερό στ' αυλάκι από τότε. Με δύναμη που άντλησα από τα αγαπημένα μου πρόσωπα, με κουράγιο ψυχής, με ιατρική βοήθεια - όλα αυτά γίνανε μια κακή ανάμνηση. Είχα σωθεί...
Γυρνώντας πάλι πίσω και φέρνοντας στη μνήμη μου όλα εκείνα τα ατέλειωτα βράδια που έψαχνα την δύναμη να με σκοτώσω, όταν τα είχα όλα και δεν μου έλειπε τίποτε, κάνω αυθόρμητα σήμερα ένα τελικό απολογισμό.
Τώρα που δεν έχω τίποτε σχεδόν μια και η οικονομική κρίση με αποδεκάτισε, έχω πολλά περισσότερα από τότε. Έχω την υγειά μου να απολαμβάνω την κάθε μέρα και την ελπίδα πως αυτά που έχασα, μια μέρα θα τα ξαναφτιάξω.
Ήμουν πολύ ανόητος να πιστεύω πως αν έπεφτα από το μπαλκόνι θα γλίτωνα απ' ότι με στοίχειωνε , γιατί νόμιζα πως τα πάντα ήταν αυτά που είχα και φοβόμουν μη και τα χάσω. Σήμερα ξέρω πως τα πάντα είναι αυτά που ψάχνω ακόμη να βρω...
Μην σταματάς να ψάχνεις...
Πάντα κάθε μέρα μπορεί να γίνει καλύτερη..Όχι νάναι καλύτερη...Να γίνει.
Άσε τις ανοησίες και ζήσε τη ζωή σου...
Aν μπορουσα να ξαναζησω τη ζωη μου
Θα τολμουσα να κανω περισσοτερα λαθη
την επομενη φορα
Θα χαλαρωνα. Θα εκανα γυμναστικη.
Θα ημουν πιο τρελη απο οτι σε αυτο το ταξιδι
Θα επαιρνα λιγοτερα πραγματα στα σοβαρα
Θα επαιρνα περισσοτερα ρισκα
Θα εκανα περισσοτερα ταξιδια
Θα σκαρφαλωνα σε περισσοτερα βουνα
και θα κολυμπουσα σε περισσοτερα ποταμια
Ισως ειχα περισσοτερα προβληματα
αλλα θα ειχα λιγοτερα φανταστικα.
Βλεπετε ειμαι ενα απο αυτα τα ατομα
που ζουν μετρημενα
και συνετα, την καθε ωρα, την καθε μερα.
Ω, ειχα τις καλες μου στιγμες
κι αν επροκειτο να ξαναζησω τη ζωη μου απο την αρχη
θα ειχα περισσοτερες.
Στην πραγματικοτητα,
θα προσπαθουσα να μην ειχα τιποτα αλλο,
μονο στιγμες.
Θα ζουσα τη μια μετα την αλλη,
αντι να ζω τοσα χρονια παντα την επομενη μερα
Αν ξαναζουσα τη ζωη μου,
θα ξεκινουσα ξυπολυτη νωρις την ανοιξη
και θα εμενα ετσι ως το φθινοπωρο.
θα πηγαινα σε περισσοτερους χορους
θα καβαλουσα
τα περιστρεφομενα αλογακια του λουνα παρκ
Θα μαζευα περισσοτερες μαργαριτες.
nadine stair, 85 χρονων
Εισαι τοσο νεος, παρε λιγη απο τη σοφια των τοσο εμπειρων και ξεκινα απο την αρχη..
τι ωραίο κείμενο...Quote:
Originally Posted by carrie
ναι, είναι πολύ ωραία η ζωή, αρκεί να αντιληφθούμε σύντομα πως δεν μας την έχει χαρίσει κανείς και δεν θα την έχουμε για πάντα..
μερικές φορές σκέφτομαι πόσα πράγματα θέλω να κάνω, εκτός από αυτά που θέλω να ΞΑΝΑ κάνω και σκέφτομαι πως ούτε διακόσια χρόνια δεν μου φτάνουν.
Η ζωή είναι πανέμορφη, αρκεί να έχουμε εμείς τα μάτια να τη δούμε...:)
μπορω να σου προτεινω εγω!!
ελα να σου σπασω το κεφαλι για την μαλακια που σε δερνει!!!
Αυτο που εχω προσεξει ειναι οτι οταν ενας ανθρωπος ειναι ευαισθητος και καλος σκεφτεται να αυτοκτονησει..ενω οσοι ειναι γουρουνανθρωποι θελουν να ζησουν αιωνια!!
ιχιιχιιχιιι...το πρωτο πραγμα που μου ήρθε να του πω, ηταν: αρχισες τις μλκες παλι βινς? Εγώ του απάντησα ρομαντικά και πήρες εσύ την ευθύνη...:ρQuote:
Originally Posted by Φωτεινη!
ε μα..
ακους εκει..ελα εντομακι να μου ζητησεις εξηγησεις!
πολυ μου αρεσαν τα κειμενα της καρι και του σαμπ..με συγκινησαν!
γενικα όλοι απογοητευομαστε καποιες στιγμές στη ζωή μας και μπορεί να αναπτύξουμε ακραίες σκέψεις..
Το θέμα είναι εκεινη τη στιγμή, να το γυρίσουμε αλλιως. Να πάμε λίγο παρακάτω έστω και με το πιο λίγο και το πιο χαζό πράγμα. Φτάνει να πάμε.
Πρέπει η διάθεση μας να είναι έτοιμη να αναπτυχθει κάθε λεπτό...(προς το καλυτερο).
νομιζεις οτι καποια στιγμη θα το κανεις.Quote:
Originally Posted by insect
μπορει ομως καποια στιγμη να μην νοιωθεις πια μονος.
δεν ησουν παντα μονος, μας εχεις μιλησει καποιες φορες για σχεσεις σου.
οι σχεσεις τελειωνουν, ερχονται ομως αλλες.
θα ερθουν και για σενα.
κι αν τυχον αυτο που σε απασχολει ειναι μια ασθενεια, η επιστημη εξελισσεται. μπορει σε μερικα χρονια να θεραπευεται κι εσυ να μην ζεις γιατι βιαστηκες...
γιατι δεν περιμενεις να δεις την συνεχεια? δεν εισαι περιεργος?
μπορεις να ετοιμαζεσαι για κατι καλυτερο που θα ερθει στο μελλον, ειτε αυτο ειναι ενας ανθρωπος, καποιοι φιλοι, μια θεραπεια, μια ενδιαφερουσα δουλεια, μερικα ωραια ταξιδια....
το σιγουρο ειναι οτι αν σταματησεις εδω δεν προκειται να συμβει τιποτε απο αυτα.
αλλιως εχεις καποιες πιθανοτητες...
ελπιζω να το σβυσα.
κατερινακι
ποσα θες να μας τρελανεις? :Ρ
Σοβαρα ρεμεντυ , να το διαγρψω ? πως? πεσ μου. το μετανοιωσα που τογραψα
οχι, δεν νομιζω οτι ενοχλει κανεναν. απλα ειναι επιστημονικη φαντασια .Quote:
Originally Posted by katerinaki
να το γυρισουμε ταινια :)
Θελω να το σβυσω ,με κομπλαρες, εγω τα πιστευω αυτα που γραφω!
κοιτα.Quote:
Originally Posted by katerinaki
εκ πρωτης οψεως φαινεται ενα σεναριο επιστημονικης φαντασιας.
αλλα αν θες να το συζητησουμε ειλικρινα.
κανεις δεν μπορει να βεβαιωσει οτι δεν θα μπορουσε να ειναι και ετσι τα πραγματα....
οποτε προς τι το κομπλαρισμα>
αυτοι που μιλανε δλδ για μετα θανατον ζωη με την ευλογια της εκκλησιας ειναι πιο κοντα στην πραγματικοτητα?
Ντάξει δεν ξέρω τι με έπιασε εκείνη τη στιγμή. Είναι κάτι στιγμές που παθαίνω κάτι τέτοια...
Ευχαριστώ για τα μηνύματα σας, νιώθω καλύτερα τωρα.
Καλό σας βράδυ!
καληνυχτα εντομακι..και μη ξεχνας!εγω σπασω κεφαλι :D
δεν στέλνεις ένα φιλάκι καλύτερα? :(
απειραααααααα!!!!!
και σου αφιερωνω και ενα τραγουδακι
http://youtu.be/8cfHcrNl9HE
Να μαι και εγω...ασε τα χαζα ινσεκτ και εγω ελεγα να αυτοκτονησω αλλα αν σου πω τον λογο θα γελας για χρονια λολ (εμενα παντως ακομα μου φαινεται σημαντικος μες την γελοιοτητα του:p)
Κι εγώ κάνω ώρες ώρες αυτοκτονικές σκέψεις,ιδίως σε περιόδους γιορτών και διακοπών,λόγω μοναξιάς περισσότερο,γιατί αν είσαι χωρίς σχέση και φίλους σε τέτοιες περιόδους τα βλέπεις όλα μαύρα και νιώθεις εντελώς αποτυχημένος.Αυτο,σε συνδιασμό με τη χαρά των γύρω σου,που ζουν ας πούμε φυσιολογική ζωή,σε ρίχνει στα Τάρταρα.Προσωπικά μου έχουν μείνει 1-2 γνωστοί για να βγαίνω και αν δεν τους είχα ούτε αυτούς μπορεί και να είχα φουντάρει.Δεν ξέρω για ποιο λόγο θέλει ο insect ν'αυτοκτονήσει,αλλά αν είναι για μοναξιά του δίνω ένα δίκιο.
Πριν δυο μήνες, ένα βράδυ (πάντα βράδυ συμβαίνει αυτό) έφτασα σε ένα τέλμα.Είχα καιρό να εμφανίσω μεταπτώσεις, οι οποίες πλέον δεν έχουν την ίδια χρονική διάρκεια, καταφέρνω να καταπολεμώ τους συναισθηματισμούς. Αλλά είναι μερικές φορές που βλέπεις πως είσαι, τί έχεις κάνει μέχρι τώρα, τί έχουν καταφέρει οι άλλοι γύρω σου, αναλογίζεσαι πόσα χρόνια ζεις μια μη φυσιολογική ζωή, πως σου έτυχε αυτο σε εσένα αφου δεν υπήρχε κανένα προφανές αίτιο, και δεν θες να πεθάνεις, δεν σε γοητεύει ούτε σε έλκει ο θάνατος. Αντίθετα τρομάζεις στην σκέψη και μόνο, των ανθρώπων που σε αγαπούν . Απλά θέλεις να σταματήσεις να ζεις, να μην αισθάνεσαι να μην υπάρχεις μέχρι να σταματήσει αυτό.
Αποφάσισα λοιπόν να συγκεντρώσω μια καλή ποσότητα lexotanil των 3mg σε μια κόλλα Α4 και με μισό λίτρο νερού κλειδώθηκα στο δωμάτιο μου αποφασισμένος κάθε γουλιά να κατεβάζω 2 απ αυτά. Δεν θα ήταν περισσότερες από είκοσι γουλιές... Σε μια κατάσταση μέθης, σύγχυσης, απερίγραπτη τέλος πάντων άρχισα να κατεβάζω τα πρώτα 2, μετά άλλα 2 και άλλα δυο με ενδιάμεσες στάσεις λυγμών και σπαραγμών. Σαν ένας βασανιστής να διέταζε το σκηνικό. Εν τέλει μετά την τρίτη δόση όλα άρχισαν να γίνονται υπέροχα.... Τέτοια μαστούρα είχα να νιώσω από την εποχή των Remeron! Ακόμα έχω την κόλλα με τα χάπια, παίρνω ένα κάθε βράδυ με τα seropram μου... Πάντως έχω κατά καιρούς εντρυφήσει στο θέμα της αυτοκτονίας, "κατάλληλοι" συνδυασμοί χαπιών, σχοινιά, γέφυρες, δηλητηριώδη αέρια, μέχρι τα τεχνικά χαρακτηριστικά του ηλεκτρικού και του μετρό έμαθα απ εξω...
Αν σκέφτεστε να το κάνετε, think it again, ποτέ δεν είναι η κατάλληλη στιγμή γιατί πάντα θα υπάρχει μια χειρότερη στιγμή. Εξάλλου όπως είπε και ένας γνωστός, ζωή είναι οι μικρές στιγμές ευτυχίας που παρεμβάλλονται των απέραντων στιγμών λύπης... Ακόμα και αν τα καταφέρετε τίποτα δεν σας εγγυάται ότι θα είναι καλύτερα... πόσο μάλλον για τους δικούς σας ανθρώπους
ποσα πηρες δηλαδη και τι εγινε μετα?
καλα, τοσο γρηγορα δρουν τα χαπια? με την τριτη γουλια καταλαβες διαφορα?
βινς, κάπου πήρε το μάτι μου πως έχεις κόψει τα φάρμακα σου κ μάλιστα από μόνος σου.
για το τελευταίο δν είμαι κ σίγουρη.
για αυτό που είμαι σίγουρη είναι πως μετά το έσβησες.
μήπως να το έβλεπες ξανά το θέμα.
i'm watching you....:)
Quote:
Originally Posted by katestrammeni
Όχι... Τόσο αργά τα έπαιρνα εγώ. Βασικα πάντα τα lexotanil με πιάνουν στο τέταρτο με μεσαωρο αναλόγως το στομάχι. Συνολικά έξι πήρα. Είχα πάρει και στο παρελθόν (σε ποσότητα επιπλέον της δοσολογίας)αλλά για να μου φτιάξουν την διάθεση. Έτσι συνέβη όμως και πριν δυό μήνες. Η βασικα άφησα να συμβεί.Quote:
Originally Posted by Remedy
Ινσεκτ, καλημέρα.:)
Μπορείς να χωρίσεις τους τομείς που θέλεις να βελτιώσεις στη ζωή σου, για να τους έχεις στο μυαλό σου έναν έναν ξέχωρους και να τους αντιμετωπίζεις όχι σαν ένα και μοναδικό τεράστιο πρόβλημα, αλλά σαν αυτό που πράγματι είναι. Τομείς. Χωριστοί. Ένα κομμάτι το επαγγελματικό, άλλο οι κοινωνικές επαφές, άλλο η σχέση με τον εαυτό, άλλο το ερωτικό, καταλαβαίνεις. Και να προσπαθήσεις να βάλεις αρχικά κάποιους μικρούς στόχους, που να σου δώσουν άμεση ανακούφιση σε κάποιον απ' αυτούς. Δηλαδή ΕΝΑ-ΕΝΑ, όχι όλα μαζί, τόσο στο κεφάλι σου, όσο και στην προσπάθεια βελτίωσης των τομέων που σε απασχολούν.
Σημαντικό: ρεαλιστικοί στόχοι, όχι στο διάστημα. Δε θα περάσεις από την έλλειψη κοινωνικών επαφών σε πάρτι άνιμαλ σαν στόχο, θα σκεφτείς το ένα βήμα το πιο κοντά σ' αυτό που ζεις τώρα. Δηλαδή, πάρε ένα τηλεφωνάκι και πάγαινε για έναν καφεδάκο. Αυτό γι αρχή. Και το τηλεφωνάκι μόνο θα σε φέρει κοντύτερα σε ό,τι θεωρείς άπιαστο αυτές τις μέρες. Επαφή είναι κι αυτή, αλλά κοντινή στο τώρα σου, μικρή, βολική, όχι στ'άστρα. Το ένα θα οδηγεί στο άλλο.
Από τα λίγα που γνωρίζω η CBT θα ήταν κατάλληλη για να αποκτήσεις κάποιες δεξιότητες στις κοινωνικές σου σχέσεις. Αν δεν έχεις χρήματα, γιατί δεν κλείνεις ένα ραντεβού σε κάποιο κψυ? Πιστεύω πως θα σε βοηθήσει.
Όσο για το κόψιμο φαρμάκων, ελπίζω να το έκανες με τη συνδρομή και καθοδήγηση κάποιου ειδικού και να μην πειραματίστηκες από μόνος σου. Δεν αντικαθιστά κανένας τον ειδικό που σε παρακολουθεί, το ξέρεις αυτό, έτσι δεν είναι? Και μήπως να πας μια βόλτα, να συζητήσεις το πώς νιώθεις αυτό τον καιρό για σένα, τους άλλους, τον κόσμο σου, να πεις τι σκέφτεσαι, πώς βλέπεις τα πράγματα?
Πρόσεξε και το άλλο. Αν σταματήσεις να γυρεύεις θαύματα, η ζωή θ'αρχίσει απλώς να συμβαίνει. Όταν η ζωή συμβαίνει, μπορούμε να χαρούμε το απροσδόκητο, να του δώσουμε σημασία, να το εκτιμήσουμε. Το μικρό και το μηδαμινό, το απλό, το ταπεινό, έχει τη δική του εσωτερική αξία. ερμ το φιλοσόφησα πάλι,λολ.
Ίνσεκτ,
Καλημερα κι απο εμενα. Ελπίζω να σαι καλά. Ελπίζω όταν μπεις στο φορουμ και διαβασεις τα μηνυματα που σου στελνουμε να σαι πολύ καλήτερα από όταν άνοιξες το θέμα αυτό. Σου χουν απαντήσει άτομα που βρέθηκαν σε παρόμοιες καταστάσεις απόγνωσης όπως εσύ, όμως κανένας τους δεν προχώρησε στην απεγνωσμένη πράξη και τώρα όλοι αυτοί είναι εδώ και σου στέλνουν αισιόδοξα μηνύματα, τα οποία πηγάζουν μέσα από τη δική τους ζωή, ζωή την οποία επέλεξαν να συνεχίσουν και όχι να σταματησουν, και δεν μετάνοιωσαν καθόλου γι αυτό, και απολαμβάνουν για το λόγο αυτό σημερα τις χαρές της ζωής. Γιατί να μην είσαι και συ ένας από αυτούς;
Είδα προηγουμένως το προφίλ σου. Έχεις αρκετούς φίλους εδώ, και έχω διαπιστώσει επίσης ότι είσαι δημοφιλής στο φορουμ. Δε σε γεμίζει αισοδοξία αυτό; επειδή σε βρήσκουν ενδιαφέρον άτομο, επειδή λες ωραία πράγματα. Δε σε απέρριψε κανείς εδώ. Ίσα ίσα βλέπω να συμβαίνει το αντίθετο, δηλαδή να σαι δημοφιλής. Επειδή εδώ εκφράζεσαι ελεύθερα, λες αυτό που ακριβώς νοιώθεις, ξανοίγεσαι στους άλλους, παίρνεις πρωτοβουλία. «Συνάντησες» εδώ άτομα με παρομοιους προβληματισμούς με σένα, με τους οποίους επικοινωνείς άψογα. Ίσως εκεί που μένεις να μην εκφράζεσαι ελεύθερα, να μην ξανοίγεσαι, αντίθετα δηλαδή από ότι εδώ, και να μη ψάχνεις να συναντήσεις άτομα με παρόμοιους προβληματισμούς, όπως κάνεις εδώ. Και επιλέγεις να κλείνεσαι, να μην βγαινεις έξω, να σαι απαισιόδοξος. Γιατί δεν υιοθετείς τον τρόπο έκφρασης και πρωτοβουλίας που έχεις εδώ στην καθημερινή σου ζωή; Εδώ τον δοκίμασες και πέτυχε, γιατί να μην πετύχει και εκεί που είσαι; Ξέρω ότι σε βασανίζει αφάνταστα η μοναξιά. Σου χα γραψει και παλιοτερα για το θεμα αυτό. Σου χα πει να κινηθείς στους διαφορους χώρους που σε εκφράζουν και εκεί να ψαξεις να βρεις αυτούς που σε καταλαβαίνουν, με τους οποίους μπορείς να κανεις παρεα, φιλία. Και οι άνθρωποι αυτοί υπάρχουν, για τον καθένα υπάρχουν οι κατάλληλοι άνθρωποι, αρκεί να ψάξεις, να πάρεις εσύ την πρωτοβουλία και να ψάξεις να τους βρεις. Σιγά σιγά, βημα βημα όπως σου λεει πιο πάνω η Rain andWind, δεν θα δεις μεγαλη κοινωνικοποίηση απότομα, αλλά θα ρθει με τον καιρό του μεσα από την προσπαθεια σου. Η αδράνεια και η επιλογή απομώνωσης τονώνουν την απαισιοδοξία σου. Χάνεις τον καιρό σου, τα χρόνια σου και δε σου βγαίνει σε τίποτα.
Όσον αφορά τα φαρμακα που πηρα ο ΜΙΛΤΟΝ αυτά δεν είναι λύση, είναι φυγή, φυγη του νου, σε μια κατάσταση που ΄παραμένει όμως στάσιμη. Κάνε τη φυγή σου με άλλους τρόπους, με τους οποίους θα αλλάξει, έστω σταδιακά, η στασιμότητα.
Νομίζω Γιάννη με παρεξηγήσες. Δεν προτείνω ως οδό διαφυγής καμία κατάχρηση. Απεναντίας συστήνω ανεπιφύλακτα την φαρμακευτική θεραπεία καθώς αυτή ακολούθησα και είδα θεαματικά αποτελέσματα. Απλά ήθελα και εγώ να δώσω την δίκη μου οπτική περί αυτοκτονίας.