Κοινωνική φοβία, χαμηλη αυτοεκτίμηση και χαμηλή αυτοπεποίθηση...

Καλησπέρα!!!
Είμαι καινούργιο μέλος εδώ...
Σας διαβαζω αρκετό καιρό τωρα.!
Το δικό μου πρόβλημα είναι η κοινωνική φοβία, χαμηλή αυτοεκτίμηση και χαμηλή αυτοπεποίθηση.. και ίσως και κατάθλιψη για όλα αυτά!
Απλά δεν ξέρω πως να βοηθηθώ... δεν μπορώ να αισθάνομαι έτσι άλλο.. κόβει την ζωή μου!
Είμαι άνεργη, άφραγκη.. και με φόβο να πιάσω δουλειά!
Ξέρω ότι όλα αυτα έχουν τις αιτίες τους, πράγμα που με σκέψη τις εχω βρει!!!
Σε ψυχολόγο δεν εχω παει.. λόγω χρημάτων!
τι μπορω να κανω;;;;; πρεπει να πάρω φάρμακα;
αν θέλετε μπορώ να σας πω και τα συμπτώματα μου! Πάντως νιώθω ότι δεν έχω τη δύναμη να κάνω τίποτα! Ότι δεν αξίζει να προσπαθώ, γιατι ό,τι και να κάνω θ'απογοητευτώ.....

την κοινωνική φοβία θα τη νικήσεις μεσα στην κοινωνία και όχι μακριά απ αυτήν. Το ζήτημα είναι να υπερβείς τις ψυχικές σου αντιστάσεις, εκεί που αυτές σε απωθούν να πας να βάζεις τα δυνατά σου και να πηγαίνεις, εκεί που σε απωθούν να μιλήσεις να ανοίγεις το στώμα και να μιλάς. Έτσι εξοικειώνεσαι, και κάθε φορά το κάνεις όλο και πιο εύκολα και ανεβαίνει και η αυτοεκτίμηση σου που τα κατάφερες και που η αντίδραση των άλλων ήταν πολύ καλύτερη απ ότι νόμιζες. και σε ψυχολόγο να πας σ αυτή τη μέθοδο τελικά θα καταλήξετε με τον ενα ή τον άλλο τρόπο.

ελπίζω λίγο να βοήθησα και επενδύω στην καλή διάθεση που σε φέρνει εδώ.

Έχω όρεξη και διάθεση να απαλλαγώ απ' όλα αυτά! αλλά δεν ξέρω αν φτάνει μόνο αυτό. Κάνω καποια μικρά βήματα! Αλλά συμβαίνει κάτι και απογοητεύομαι πιο πολυ μετά!
Μου προτείνουν δουλειά και δεν πάω γιατί ζούμε σε μικρή κοινωνία και είμαστε όλοι γνωστοί... φοβάμαι ότι θα γελοιοποιηθώ.. ότι δεν θα τα καταφέρω και μετά θα με σχολιάζουν(κοροιδευουν)
Ότι κάνω, το κάνω μόνο οταν νιώθω ασφάλεια... και να ξέρω ότι μπορώ ανά πάσα στιγμή να την κάνω.. όταν φτάσω σε σημείο να μην μπορώ!
Δεν διεκδικώ τα δικαιώματά μου και συνεχώς με εκμεταλλεύονται..
πιστεύω ότι πάντα πρέπει να δίνω στους άλλους
Πιστεύω οτι δεν έχω δυνατότητες, δεν υποστηρίζω την άποψη μου!
νομίζω ότι οι άλλοι με βλέπουν και με κριτικάρουν.. και ακόμα και αν προσπαθω.. νομίζω το καταλαβαίνουν.
Δυστυχώς στήριξη από την οικογενειά μου δεν έχω.. Να με βοηθήσουν, να πιστέψουν σε μένα ότι μπορώ.. αλλά μάλλον ζητάω πολλά! Οι λόγοι που αισθάνομαι έτσι, είναι οικογενειακοί.. ποτε δεν με στήριξαν.. τα λάθη μου ήταν γι αυτούς εγκλήματα! δεν έκανα ποτε τιποτα σωστό, αυτά οι γονείς μου.. η αδελφή μου ήταν και είναι πάντα υπερπροστατευτική και προσπαθεί να καθοδηγεί την ζωή μου!
Σήμερα μ΄εχει πάρει από κατω.. είμαι απογοητευμένη..
αλλές μέρες είμαι αισιόδοξη ότι θα τα καταφέρω... κάνω κάποια βήματα... ένας κύκλος...μ'έχει κουράσει πολυ!

Η οικογενεια σου γνωριζει για το προβλημα που εχεις;

Δουλευες παλαιοτερα;

Η μητέρα μου το ξέρει! Της το έχω πεί αρκετές φορές! Αλλά δεν μπορεί να με βοηθήσει. Ο πατέρας μου έχει το πρώτο λόγο πάντα, και από ψυχολογία δεν καταλαβαίνει!
Η πρώτη μου δουλειά ήταν σ'ένα λογιστικό γραφείο.. από την πρωτη μέρα δεν ήθελα να ξαναπάω.! αλλά ο πατέρας μου δεν με αφησε να φύγω για να μην εκτεθεί και τα σχετικά!
έτσι έμεινα εκεί 1 χρόνο.... και μετά εφυγα.. αυτό ήταν τρομερό λάθος σύμφωνα με τον πατερα μου... και μετά από αυτό όλο με μείωνε και όλο έλεγε οτι δεν έχω δυνατότητες γιατι δεν τα "καταφερα" εκεί.( ήμουν καλη στη δουλεια μου.. και αυτος μου είχε ξαναζητήσει να παώ!)Γενικότερα ότι έιμαι άχρηστη! Έτσι δεν δούλεψα για 6 χρόνια.. όσες δουλειες μου πρότειναν τις απέρριπτα όλες. Βρέθηκε μία δουλεια σερβιτόρας για 2 μήνες και πήγα και αυτό γιατί είμαστε φίλες με την αφεντικίνα μου και επειδη θα σταματούσα σε 2 μηνες.. Μετά δούλεψα σε ένα DVD club για 3 χρόνια πάλι για την ίδια οικογένεια. Αλλά τώρα έκλεισε και έμεινα άνεργη.

Παντως εκανες 2 δουλειες που εχει να κανει με κοσμο. Αφου βλεπεις οτι τα καταφερνεις με τον κοσμο δεν εχεις και τοσο μεγαλο προβλημα.

Ασφαλεια απο ΙΚΑ η ΟΓΑ δεν εχεις για να πας σε ψυχολογο;Δεν ξερω εαν το καλυπτουν αυτα τα ταμεια

Δεν ήμουν καν ασφαλισμένη. Δεν έχω πληρωθεί για το τελευταίο διάστημα και έτσι δεν έχω τίποτα!
Ναι έχει να κάνει με κόσμο..και δειλά δειλά μιλούσα!

Δειλα δειλα αλλα τα καταφερνες. Μηπως απλα εισαι ντροπαλη;;

Μακάρι να ήμουν!!! Είναι αυτό που λέμε ένιωθα "ασφάλεια".

Θέλει πολύ δουλειά με τον εαυτό μας αυτό το πράγμα και συνεχή προσπάθεια.. Ποτέ μου δεν είχα αυτοπεποίθηση και αυτοεκτίμηση.. Μία ζωή ο πατέρας μου θεωρεί πως όλα τα κάνω λάθος, δε μιλάω σωστά, δε στέκομαι σωστά, δε γελάω σωστά, δεν τα καταφέρνω σε τίποτα, ένα μπάζο είμαι κοινώς για εκείνον.. Ό,τι έχω καταφέρει στη ζωή μου μέχρι τώρα το έκανα από πείσμα να του αποδείξω το αντίθετο, ώσπου κάποια στιγμή δεν άντεξα και κατέρρευσα. Ό,τι και να έκανα πάντα θα έβρισκε κάτι άλλο που δεν είχα κάνει.. Σιγά σιγά απομονώθηκα, στέρεψε και το πείσμα μου και πίστεψα τελικά στην ιστοριούλα του ότι δεν είμαι ικανή για τίποτα. Τώρα παλεύω να βγω από όλο αυτό και πίστεψέ με, είναι πολύ δύσκολο. Πέρα από ότι χρειάζεται δουλειά με κάποιον ειδικό, νομίζω ότι βοηθάει και το να ρισκάρεις κάπως, να ζεις δλδ, να προσπαθείς να κάνεις αυτό που σε φοβίζει μπας και ο φόβος μειωθεί.. Το σημαντικό για μένα είναι να μη σταματάς.. Εάν χαλαρώσεις λίγο από αυτήν την προσπάθεια ξεκινάς μετά πάλι από το μηδέν..

Έτσι είναι! Νομίζω κάπως έτσι έγινε και με μένα! Δυστυχώς!!! Φυσικά και θέλει πολύ αγώνα.. και συνεχής προσπάθεια!!! Εγώ δυστυχώς κάνω ένα βήμα και μετά αλλα 3 πίσω...
Πρέπει να σε στηρίξουν και οι φίλοι σου... ένας ειδικός θα σε βοηθησει..... αλλά πόσα λεφτά θα ξοδεψεις; μέχρι να τα ξεπεράσεις όλα;; έτσι και αλλιώς η προσπάθεια είναι δικια σου...
Πιστεύω ότι πρέπει να κάνεις πραγματα που σε ευχαριστούν... να νιώθεις καλυτερα... και να ανεβαίνεις ψυχολογικά! Προσωπικα όταν πρέπει να αντιμετωπίσω τις φοβίες μου... δυστυχως γυρίζω από την άλλη και φευγω... ή αν πλησιάσω και συνειδητοποιήσω τι κανω... πάλι γυρίζω και φεύγω....

στον δημο μ παντως το χω ψα3ει υπαρχει ψυχολογος, κοινωνικος λειτουργος, ψυχιατρος κ ολοι οι γιατροι κ πας τσαμπε με ραντεβου πιστευω το ιδιο συμβαινει κ στους αλλους δημους μην το αφηνεις γτ χανεις χρονο απτη ζωη σου..
και γτ απορριπτεις δουλειες?αλλοι ψαχνουν ψαχνουν κ συ απορριπτεις?μεγα λαθος ακομα κ αν κανεις υπερπροσπαθεια πρεπει να επιμενεις δεν ειναι ευκολα τα πραγματα εκει ε3ς με μπαμπα κ μαμα για προστασια..βγες απτο κλουβι βρες ειδικο μπορεις κ τσαμπα κ αρχισε βημα βημα να προχωρας..

Είχε ένα ψυχολόγο στο δήμο μας αλλά τον έδιωξαν... έληξε η συμβασή του και δεν την ανανέωσαν! Κάνουν αγώνα να τον ξαναφέρουν αλλά ακόμα κανένα αποτέλεσμα!
όσο για την δουλειά έχεις δίκαιο.. και εγώ θυμώνω με τον εαυτό μου και κλαίω.. Δεν είναι ότι της απορρίπτω αμέσως... αρχίζουν οι σκέψεις, ο φόβος, οτι δεν θα τα καταφέρω και μετα τις απορρίπτω και ησυχάζω. Μην φανταστείς ότι δέχομαι συχνά προτάσεις... ή ότι αυτές που δέχομαι είναι και οι καλύτερες.

ωραια δεν εχει στο δημο σ ψαξε στον διπλανο δημο εμενα απλα με ρωτανε μενεις σετον δημο μας λεω ναι τελειςνει η υποθεση

Μένω σε νησί.. άρα έχουμε ένα δήμο!!!

Εχω μια απορια. Μεσα απο το φορουμ αυτο εχω δει οτι η κοινωνικη φοβια χτυπα μονο γυναικες. Ισχυει αυτο η απλα ετσυχε;

Ίσως επειδή είμαστε πιο ευαίσθητες!

Μπα δεν νομίζω. Δεν είναι θέμα φύλου. Είχα έναν συμμαθητή στο γυμνάσιο υπέρμετρα ντροπαλό και φοβισμένο και σ' αυτό ευθύνονταν καθαρά η οικογένεια του που δεν τον άφηνε να το κουνήσει ρούπι.


Πρώτα απ' όλα εγώ συνιστώ να μην βγάζεις μόνη σου διαγνώσεις. Από τα όσα έχεις πει μέχρι τώρα εμένα μου φαίνεται ότι είσαι απλά ντροπαλή.


Οι άνθρωποι που έχουν κοινωνική φοβία δεν είναι απλώς ντροπαλοί. Υποφέρουν πραγματικά όταν βρίσκονται ανάμεσα σε κόσμο και πρέπει να μιλήσουν για να τους γνωρίσουν καλύτερα οι άλλοι. Δεν είναι τόσο απλό. Άλλο η ντροπαλότητα άλλο η κοινωνική φοβία που είναι ασθένεια.

Δεν ξέρω τι έχω.. αν έχω κοινωνική φοβία ή απλά είμαι ντροπαλή! Ίσως να έχεις και δίκαιο!
Δεν ξέρω ίσως να είμαι φοβισμένη... και απλά να πρεπει να γίνω πιο δυναμική! Ειλικρινά δεν ξέρω!

move-on ΔΕΝ καταφερα να διαβασω ολα τα ποστς σου αλλα κ εγω απο αγχος κ κοινονικη φοβια πασχω..τωρα σε μικροτερο βαθμο βεβαια..παλιοτερα ομως αστα να πανε..απο τα 13 μου μπορω να σου πω...καταθλιψη ειχα σε μικρο βαθμο αλλα την καταπολεμισα...καποια περιοδο επερνα χαπια (σεροξατ κ κατι αλλα-ουτε θυμαμαι ονοματα...) γενικα δεν ειμαι ουτε υπερ ουτα κατα των φαρμακων.....

θα σου προτεινα εναν/μια ψυχολογο..σε πρωτη φαση.....επισης κ το γκρουπ θεραπι βοηθαει σε περιοπτωσεις κοινονικης φοβιας , αλλα αυτο καλυτερα να το αποφασισει ο/η ψυχολογος σου..αν δηλαδη θα σε βοηθισει στην στην παρούσα φάση.

καλη σου δυναμη, και φυσικα (ακουγετε κλισε , το ξερω) δεν εισαι μονη σου :)


Γιωργος

Σ'ευχαριστώ πολύ! καλή δύναμη και σε σένα!!!
Με παρηγορεί που και άλλοι αισθάνονται όπως και εγώ! Δεν με ευχαριστεί και μακάρι κανείς μας να μην είχε αυτα τα πράγματα!
Προς το παρόν θα κάνω μικρά βήματα μόνη μου.. να μάθω να είμαι θαρραλέα για αρχή και μόνο θετικές σκέψεις!!

Θα ήθελες να μου πεις ορισμένα παραδείγματα από την καθημερινότητα σου ώστε να καταλάβω τι σου συμβαίνει μήπως και σε βοηθήσω;

Quote:

---

Originally Posted by move-on

Σ'ευχαριστώ πολύ! καλή δύναμη και σε σένα!!!
Με παρηγορεί που και άλλοι αισθάνονται όπως και εγώ! Δεν με ευχαριστεί και μακάρι κανείς μας να μην είχε αυτα τα πράγματα!
Προς το παρόν θα κάνω μικρά βήματα μόνη μου.. να μάθω να είμαι θαρραλέα για αρχή και μόνο θετικές σκέψεις!!

---

το ξερω..και ωρες βρες ολοι νιωθουμε οτι ειμαστε μονοι μασ με τα προβληματα μας...κ εμενα με πηρε αρκετα χρονια να διαπιστοσς οτι τελικα και αλλοι υποφερουν απο τα ιδια..μερικες φορες χειροτερα..αλλες φορεσ οχι τοσο..αλλα πανω κατω ολοι μασ κουβαλαμε τον δικο μας σταυρο...

ολα θα γινουν...συντομα θα νιωσεις καλυτερα...

Όταν ήσουν μικρή ποια ήταν η σχέση με τους γονείς σου; Οι γονείς σου τι χαρακτήρες είναι;

Το θέμα των χρημάτων με απασχολεί και εμένα, και μάλιστα πολύ. Αν δεις και παλιότερα posts μου, συχνά - πυκνά το αναφέρω. Είναι μανίκι, το ξέρω από πρώτο χέρι. Πέρα από τη μαυρίλα που νιώθω και που με γεμίζει ενοχές κατά καιρούς το ζήτημα αυτό έχω καταλήξει στο εξής: ας γίνω εγώ καλά και χαλάλι τα χρήματα, ειλικρινά. Το μαρτύριο που έζησα και ζω σε μικρότερο βαθμό τώρα δε συγκρίνεται ούτε υπολογίζεται με όλα τα χρήματα του κόσμου. Ας πάρει και χρόνο, δε με νοιάζει πια. Προτιμώ 10 χρόνια ψυχοθεραπείας, παρά 50 χρόνια (ή όσο ζήσω τέλοσπάντων) δυστυχισμένη. Και πολύ άργησα να ξεκινήσω να σου πω.. Έχεις δίκιο, η προσπάθεια είναι καθαρά δική μας, αλλά χρειάζεται κάποιος που να ξέρει να μας δείξει το δρόμο, να μας φωτίσει κάποια σκοτεινά σημεία.. Έχεις σκεφτεί ότι ίσως προσπαθούμε με το λάθος τρόπο? Ίσως γι'αυτό δεν ξεμπερδεύουμε από το πρόβλημα. Εκεί ακριβώς χρειάζεται ο ειδικός. Οι φίλοι καλοί είναι, προσωπικά είμαι τυχερή σε αυτόν τον τομέα. Θα πουν μία καλή κουβέντα, θα σε κάνουν να ξεχαστείς για λίγο. Όμως αν δεν το έχουν περάσει, δε μπορούν να σε καταλάβουν ακριβώς. Και να σε καταλάβουν, δε μπορούν να σε βοηθήσουν όσο χρειάζεσαι.. Ο γολγοθάς είναι δικός μας και έχουμε το δικαίωμα της επιλογής να τον αντιμετωπίσουμε όπως κρίνει ο καθένας μας..

Είναι ο σταυρός που κουβαλάει ο καθένας! Δεν θα το σηκώσει κανείς για μας!! ο αγώνας είναι δικός μας!
Ελεγα να κανω μια προσπάθεια μόνη μου γιατί δεν έχω την δυνατότητα να πάω σε κάποιο ψυχολόγο τώρα!
Όσο για τους φίλους, πρέπει να είσαι πολύ επιφυλακτική σε ποιους θα μιλήσεις και θα εμπιστευτείς! Δεν θέλουν πάντα όλοι το καλο μας!

Αυτό που με έχει βοηθήσει πάρα πολύ είναι ο πνευματικός μου πατέρας (εξομολόγος), με έχει βοηθήσει να δω τις αδυναμίες μου και τις αιτίες όλο αυτών που νιώθω.
Με καθοδηγεί και πιστεύει ότι μπορώ να το ξεπεράσω με αρκετή προσπάθεια και δουλευουμε σε αυτό τωρα. Δεν έχει αποκλείσει το ενδεχόμενο ψυχολόγου απλα αν δεν κάνω την προσπάθεια εγώ σε όσους ψυχολόγους και να παώ δεν θα με βοηθήσουν!


η σχέση με τους γονείς μου είναι καλή! Με τον πατέρα μου θα έλεγα καλή-αδιάφορη κυρίως, αλλά όχι κακή, απλα όποτε μπορεί να με μειώσει θα το κάνει. Είναι λιγάκι αυστηρός στις απόψεις του(είμασταν ελευθερες γενικότερα και όχι περιορισμένες)
με την μητέρα μου έχουμε άριστες σχέσεις. Κανουμε καλή παρεά.. φίλη που λέμε!

Quote:

---

Originally Posted by move-on

Έχω όρεξη και διάθεση να απαλλαγώ απ' όλα αυτά! αλλά δεν ξέρω αν φτάνει μόνο αυτό. Κάνω καποια μικρά βήματα! Αλλά συμβαίνει κάτι και απογοητεύομαι πιο πολυ μετά!
Μου προτείνουν δουλειά και δεν πάω γιατί ζούμε σε μικρή κοινωνία και είμαστε όλοι γνωστοί... φοβάμαι ότι θα γελοιοποιηθώ.. ότι δεν θα τα καταφέρω και μετά θα με σχολιάζουν(κοροιδευουν)
Ότι κάνω, το κάνω μόνο οταν νιώθω ασφάλεια... και να ξέρω ότι μπορώ ανά πάσα στιγμή να την κάνω.. όταν φτάσω σε σημείο να μην μπορώ!
Δεν διεκδικώ τα δικαιώματά μου και συνεχώς με εκμεταλλεύονται..
πιστεύω ότι πάντα πρέπει να δίνω στους άλλους
Πιστεύω οτι δεν έχω δυνατότητες, δεν υποστηρίζω την άποψη μου!
νομίζω ότι οι άλλοι με βλέπουν και με κριτικάρουν.. και ακόμα και αν προσπαθω.. νομίζω το καταλαβαίνουν.
Δυστυχώς στήριξη από την οικογενειά μου δεν έχω.. Να με βοηθήσουν, να πιστέψουν σε μένα ότι μπορώ.. αλλά μάλλον ζητάω πολλά! Οι λόγοι που αισθάνομαι έτσι, είναι οικογενειακοί.. ποτε δεν με στήριξαν.. τα λάθη μου ήταν γι αυτούς εγκλήματα! δεν έκανα ποτε τιποτα σωστό, αυτά οι γονείς μου.. η αδελφή μου ήταν και είναι πάντα υπερπροστατευτική και προσπαθεί να καθοδηγεί την ζωή μου!
Σήμερα μ΄εχει πάρει από κατω.. είμαι απογοητευμένη..
αλλές μέρες είμαι αισιόδοξη ότι θα τα καταφέρω... κάνω κάποια βήματα... ένας κύκλος...μ'έχει κουράσει πολυ!

---

move on, φαινεται πως εχει δεχτει πολυ αποδοκιμασια απο την οικογενεια σου και μονο καλο δεν σου εχει κανει.. ξερεις υπαρχει μια λεπτη γραμμη σχετικα με το αν "πρεπει" να προσπαθησεις να παρεις απο τους γονεις σου την αποδοχη που δεν σου εδειξαν οταν επρεπε η αν δεν εχει νοημα.. Δεν καταδικαζω τους ανθρωπους γενικα, και με βαση οσα γραφεις και ΜΟΝΟ, νομιζω πως στην δικη σου περιπτωση ειναι ματαιο να ψαξεις να βρεις αποδοχη απο τον πατερα σου κυριως. ειναι πολυ ασχημο που η σχεση σου με τον 1ο αντρα της ζωης σου δεν πηγε τοσο καλα, ομως πιστεψε με μπορεις να αναπτυξεις μηχανισμους καινουργιους για να το αντιμετωπισεις και να προχωρησεις λιγο παρακατω. Δεν πιστευω πως "ξεπερνιουνται" ολα ειδικα τα οικογενειακα αλλα πιστευω πως μπορουμε να συνεχισουμε ακομα και μετα απο συνεχεις καταιγιδες..επισης να σου προτεινω κατι? βρες δουλεια και φυγε απο το σπιτι σου και ελα αθηνα.. νομιζω πως θα βρεις τον ευατο σου..

Ναι έχεις δίκαιο! Πρέπει να βρω δουλειά και να φύγω σιγά σιγά! Δεν χρειάζεται να ανέβω Αθήνα! Μπορώ απλά να μετακομίσω στη πόλη! 20 λεπτά μακρια. Που αν το καταφέρω αυτό θα είναι μεγάλο βήμα για μένα!
Πλέον δεν με νοιάζει τη άποψη έχει και τι πιστεύει για μένα. Ειλικρινά δεν έχω να του αποδείξω τίποτα! Ξέρω τι άνθρωπος είμαι και τι δυνατότητες έχω. Μπορώ να πώ ότι ανακαλύπτω τον εαυτό μου! Ξέρω τις αδυναμίες μου! Ο πατέρας μου δεν θα αλλάξει...αλλά μπορώ να αλλάξω εγω και αυτό θα προσπαθησω να κανω(( σήμερα είμαι αισιόδοξη :) )) Ελπίζω να τα καταφερω. Προσπαθω να μετατρεψω αυτό το θυμό που έχω σε δύναμισμό και πίστη.

Quote:

---

Originally Posted by move-on

Ναι έχεις δίκαιο! Πρέπει να βρω δουλειά και να φύγω σιγά σιγά! Δεν χρειάζεται να ανέβω Αθήνα! Μπορώ απλά να μετακομίσω στη πόλη! 20 λεπτά μακρια. Που αν το καταφέρω αυτό θα είναι μεγάλο βήμα για μένα!
Πλέον δεν με νοιάζει τη άποψη έχει και τι πιστεύει για μένα. Ειλικρινά δεν έχω να του αποδείξω τίποτα! Ξέρω τι άνθρωπος είμαι και τι δυνατότητες έχω. Μπορώ να πώ ότι ανακαλύπτω τον εαυτό μου! Ξέρω τις αδυναμίες μου! Ο πατέρας μου δεν θα αλλάξει...αλλά μπορώ να αλλάξω εγω και αυτό θα προσπαθησω να κανω(( σήμερα είμαι αισιόδοξη :) )) Ελπίζω να τα καταφερω. Προσπαθω να μετατρεψω αυτό το θυμό που έχω σε δύναμισμό και πίστη.

---

Αφου αναγνωριζεις οτι εχεις θυμο μεσα σου, τοτε περα απο το να προχωρησεις πρεπει να βρεις εναν "υγιη" τροπο για να εκτονωσεις τον θυμο που εχεις μεσα σου..Ο χρονιος και συσσωρευμενος θυμος μπορει να γινει επικδυνος.. να σε ρωτησω κατι? αν εκανες μια συζητηση με τον πατερα σου ετσι ωστε οχι λογικα αλλα συναισθηματικα να καταλαβαινε τι σου εχει προκαλεσει (πχ με το να ξεσπασεις που λογικα θα γινει αν ανοιχτει τετοια συζητηση) πως πιστευεις πως θα ηταν? σου προτεινω να το σκεφτεις, θα ειναι πολυ καλο για σενα..

Είχαμε κατά καιρούς κάποιες συζητήσεις και έχω ξεσπάσει αρκετές φορές αλλα δεν καταλαβαινει. Του έχω πεί καποια πραγματα αλλά από ψυχολογία και τέτοια δεν έχει ιδέα.
Έχει περάσει και αυτός δύσκολα παιδικά χρόνια (ξενιτειά χωρίς γονείς)και κάπου το δικαιολογώ!!! Καταβάθος δεν είναι κακός.. Απλά έτσι έχει μάθει!
Προσπαθώ να αποβάλλω το θυμό που έχω.. Και να είμαι θυμωμένη δεν θα τον αλλάξει..απλά δεν μπορούμε να επικοινωνήσουμε. Δεν εύχομαι το κακό του ίσα ίσα εύχομαι να είναι πάντα καλά!
Απλά πρέπει να κλείνω τα αυτια μου και να κοιτάω να κάνω αυτό που πρέπει!!

Quote:

---

Originally Posted by move-on

Είχαμε κατά καιρούς κάποιες συζητήσεις και έχω ξεσπάσει αρκετές φορές αλλα δεν καταλαβαινει. Του έχω πεί καποια πραγματα αλλά από ψυχολογία και τέτοια δεν έχει ιδέα.
Έχει περάσει και αυτός δύσκολα παιδικά χρόνια (ξενιτειά χωρίς γονείς)και κάπου το δικαιολογώ!!! Καταβάθος δεν είναι κακός.. Απλά έτσι έχει μάθει!
Προσπαθώ να αποβάλλω το θυμό που έχω.. Και να είμαι θυμωμένη δεν θα τον αλλάξει..απλά δεν μπορούμε να επικοινωνήσουμε. Δεν εύχομαι το κακό του ίσα ίσα εύχομαι να είναι πάντα καλά!
Απλά πρέπει να κλείνω τα αυτια μου και να κοιτάω να κάνω αυτό που πρέπει!!

---

Ειμαι σιγουρη πως η συμπεριφορα του πατερα σου μπορει να δικαιολογηθει ειδικα αν σκεφτεις πως μεγαλωσε. Επισης ειμαι σιγουρη πως δεν εχει συναισθηση τι σου εχει προκαλεσει..Νομιζω πως δεν εχει δει τα πραγματικα σου συναισθηματα και την πραγματικη επιρροη που εχει ασκησει πανω σου.. Αν μου επιτρεπεται θα σου δωσω ενα πραδειγμα συζητησης που εγω εννοω. Αν του ελεγες : "Μπαμπα χρειαζομαι να με αποδεχτεις , χρειαζομαι να με στηριξεις, χρειαζομαι να μου δειξεις πως δεν σε ντροπιαζω . Ειναι η πιο σημαντικη αποδοχη που θελω να δω στη ζωη μου και αν δεν την δω ξερω πως μια ζωη αυτο θα μου λειπει .. μπαμπα αποδεξου με σε παρακαλω αν μ αγαπας. " του εχεις πει ποτε αυτα που μας λες εδω μεσα με αλλα λογια?

Η πίστη και η εξομολόγηση είναι ένας τρόπος αντιμετώπισης, η ψυχοθεραπεία ένας άλλος, η αυτοβοήθεια άλλος.. Κανείς δεν αποκλείει το συνδυασμό τους.. Σίγουρα η προσπάθεια είναι δική σου. Σε όσους ψυχολόγους και να πας, εάν εσύ δεν προσπαθήσεις, μάταιος κόπος.. Ο ψυχολόγος απλά είναι ένα "εργαλείο" που θα βοηθήσει να βρεις εσύ τον τρόπο να αντιμετωπίσεις το πρόβλημά σου. Με την ίδια λογική, το ίδιο ισχύει και για τους εξομολόγους.. Παντού απαιτείται η ατομική προσπάθεια. Και μόνο το γεγονός ότι γράφτηκες στο forum για να συζητήσεις το θέμα σου δείχνει θέληση και προθυμία για να το αντιμετωπίσεις.. Ακόμα και το να "μάθεις" να κλείνεις τα αυτιά σου θέλει μεγάλη προσπάθεια.. Προσπάθεια για να αποβάλεις το ότι επηρεάζεσαι από αυτά που ακούς, γεγονός που συμβαίνει χρόνια, προσπάθεια και για να μάθεις να τα "κλείνεις".. Αποβάλεις τον παλιό τρόπο αντιμετώπισης και υιοθετείς έναν νέο...

Quote:

---

Originally Posted by move-on

η σχέση με τους γονείς μου είναι καλή!

Δυστυχώς στήριξη από την οικογενειά μου δεν έχω.. Να με βοηθήσουν, να πιστέψουν σε μένα ότι μπορώ.. αλλά μάλλον ζητάω πολλά! Οι λόγοι που αισθάνομαι έτσι, είναι οικογενειακοί.. ποτε δεν με στήριξαν.. τα λάθη μου ήταν γι αυτούς εγκλήματα! δεν έκανα ποτε τιποτα σωστό, αυτά οι γονείς μου..

---

Τώρα, όσον αφορά τις σχέσεις με τους γονείς σου, αυτά που σου παραθέτω παραπάνω είναι κάπως αντικρουόμενα, δε νομίζεις? Να και ένα άλλο κομμάτι που πρέπει να εξετάσεις..

Quote:

---

η σχέση με τους γονείς μου είναι καλή! Με τον πατέρα μου θα έλεγα καλή-αδιάφορη κυρίως, αλλά όχι κακή, απλα όποτε μπορεί να με μειώσει θα το κάνει. Είναι λιγάκι αυστηρός στις απόψεις του(είμασταν ελευθερες γενικότερα και όχι περιορισμένες)
με την μητέρα μου έχουμε άριστες σχέσεις. Κανουμε καλή παρεά.. φίλη που λέμε!

---

Quote:

---

η σχέση με τους γονείς μου είναι καλή!
Δυστυχώς στήριξη από την οικογενειά μου δεν έχω.. Να με βοηθήσουν, να πιστέψουν σε μένα ότι μπορώ.. αλλά μάλλον ζητάω πολλά! Οι λόγοι που αισθάνομαι έτσι, είναι οικογενειακοί.. ποτε δεν με στήριξαν.. τα λάθη μου ήταν γι αυτούς εγκλήματα! δεν έκανα ποτε τιποτα σωστό, αυτά οι γονείς μου..

---

Θα το ξαναπώ γιατί ίσως να μην σας έδωσα να καταλάβετε τι συμβαίνει!
Με το πατέρα μου έχω το κυριότερο ας πούμε πρόβλημα! Ναι μεν μιλάμε τα τυπικά ή για το καιρό ή τα νέα, δεν συζητάμε τίποτα άλλο γιατί πολύ απλά είναι αδιάφορος και δεν θα κάτσει να ασχοληθεί. Βλεπει μόνο το εξωτερικό και ποτέ το βάθος ή τα αισθήματα μου, τους φόβους μου.(((Να πει π.χ θα τα καταφέρεις , ή δεν πειράζει που έκανες λάθος και τέτοια.)) μονάχα γιατί τα παράτησες και που αν ήταν ο τάδε θα τα κατάφερνε και τα σχετικά. Θέλω να πω ότι σε αποθαρρύνει.
όσο αφορά την μητέρα μου έχω σαφώς καλυτερη σχέση.. απλά λέω ότι δεν με στηρίζει γιατί ίσως ο τρόπος της να μην με ευχαριστεί ή να μην με βοηθάει ή να μην τον καταλαβαινω καν. Εξαλλου τις τελευταίες μέρες τις έχω μιλησει...και της εξήγησα το πρόβλημα μου. Τις είχα μιλήσει και παλαιότερα αλλα ίσως να μην της έδωσα να καταλάβει τι νιώθω.
Ελπίζω να κατάλαβες..

Τώρα όσο αφορά την εξομολόγηση φυσικά και είναι ένας τρόπος αντιμετώπισης! Υπάρχουν και αλλοι που ανέφερες, ψυχοθεραπέια και τα σχετικά!! Δεν τα αρνούμαι αυτά, Απλα την χρονική στιγμη έχω την εξομολόγηση και με βοηθάει αρκετά( έχετε πάει ποτέ;;))στο γνωρίσω πτυχες του εαυτού μου! Αν κάπου δεν τα καταφέρνω στο τρόπο που πρέπει να τα αντιμετωπίσω και έχω λεφτα σίγουρα θα πάω σ' ενα ψυχολόγο!

Quote:

---

Originally Posted by msor

Ειμαι σιγουρη πως η συμπεριφορα του πατερα σου μπορει να δικαιολογηθει ειδικα αν σκεφτεις πως μεγαλωσε. Επισης ειμαι σιγουρη πως δεν εχει συναισθηση τι σου εχει προκαλεσει..Νομιζω πως δεν εχει δει τα πραγματικα σου συναισθηματα και την πραγματικη επιρροη που εχει ασκησει πανω σου.. Αν μου επιτρεπεται θα σου δωσω ενα πραδειγμα συζητησης που εγω εννοω. Αν του ελεγες : "Μπαμπα χρειαζομαι να με αποδεχτεις , χρειαζομαι να με στηριξεις, χρειαζομαι να μου δειξεις πως δεν σε ντροπιαζω . Ειναι η πιο σημαντικη αποδοχη που θελω να δω στη ζωη μου και αν δεν την δω ξερω πως μια ζωη αυτο θα μου λειπει .. μπαμπα αποδεξου με σε παρακαλω αν μ αγαπας. " του εχεις πει ποτε αυτα που μας λες εδω μεσα με αλλα λογια?

---

Όχι δεν έχει καταλάβει και ούτε καν προσπαθεί να καταλάβει!
Πλέον δεν θέλω και εγώ να μπώ στη διαδικασία να του ξαναμιλήσω γιατί δεν θα αλλάξει κάτι!
Έχει περάσει πολλά και εκεινος και τον δικαιολογώ αλλα δεν φταίω γι αυτά εγώ!

Κατάλαβα ακριβώς τί εννοείς... Αυτό που θέλησα να επισημάνω είναι ότι το "καλή" είναι μία πολύ σχετική και υποκειμενική έννοια και "παίρνει πολύυυυυ νερό στο κρασί της"..

Quote:

---

Originally Posted by move-on

Όχι δεν έχει καταλάβει και ούτε καν προσπαθεί να καταλάβει!
Πλέον δεν θέλω και εγώ να μπώ στη διαδικασία να του ξαναμιλήσω γιατί δεν θα αλλάξει κάτι!
Έχει περάσει πολλά και εκεινος και τον δικαιολογώ αλλα δεν φταίω γι αυτά εγώ!

---

επιτρεψε με απο εμπειρια καθαρα να σου προτεινω να του δωσεις την ευκαρια να σε ακουσει και να σε δει.. και αν δεν αλλαξει κατι τι ειχαμε τι χασαμε. αν ομως αλλαξει (που δεν το αποκλειω) γιατι πιστευω στους ανθρωπους τοτε θα ειναι πολυ σημαντικο. οπως και να εχει συμφωνω με τον chr1986 οτι ο συνδυασμος ειναι το καλυτερο..

Ο κάθε άνθρωπος πρέπει ν' αναλάβει την ευθύνη να φέρει σε μια ισορροπία τον εαυτό του πριν αναλάβει τον σημαντικότερο ρόλο στην ζωή τον ρόλο του γονέα. Και φυσικά δεν ευθύνεσαι εσύ και μην το ξανασκεφτείς αυτό. Έχω ζήσει και γω τα ίδια, πολλές φορές μπήκα στην θέση τους, προσπάθησα να τους καταλάβω αλλά αυτοί ακόμα να ξυπνήσουν. Και δεν θα το κάνουν ποτέ. Δεν πειράζει. Το μόνο που με ικανοποιεί είναι ότι ξέρω πως εγώ δεν θα κάνω τα ίδια λάθη γιατί η καρδιά μου είναι γεμάτη με αγάπη για να δώσω.


Το να έχεις έναν πνευματικό είναι πολύ όμορφο για μένα, μόνον αν είναι ανοιχτόμυαλος βέβαια. Εγώ πιστεύω όμως πως το ν' απευθυνθείς σ' έναν ψυχολόγο επιβάλλεται ειδικά αν όντως ισχύει αυτό που φοβάσαι δηλαδή η κοινωνική φοβία.

Είμαι η chr1986..! Γμτ, κάτι πρέπει να κάνω με αυτό το nick, και όταν είχα πρωτομπεί για αγόρι με πέρασαν...! :p

Quote:

---

Originally Posted by chr1986

Κατάλαβα ακριβώς τί εννοείς... Αυτό που θέλησα να επισημάνω είναι ότι το "καλή" είναι μία πολύ σχετική και υποκειμενική έννοια και "παίρνει πολύυυυυ νερό στο κρασί της"..

---

Αν εσύ αισθάνεσαι καλά μετά την επικοινωνία σου μ' έναν άνθρωπο τότε και η επικοινωνία ήταν καλή ανεξαρτήτως του αν διαφωνείτε ή όχι. Αυτό προυποθέτει ωριμότητα όμως.

Quote:

---

Originally Posted by chr1986

Είμαι η chr1986..! Γμτ, κάτι πρέπει να κάνω με αυτό το nick, και όταν είχα πρωτομπεί για αγόρι με πέρασαν...! :p

---

βάλε ένα πιο χαριτωμένο :)