στη ζωη μας πρεπει να πολεμησουμε την όποια ασχημη παρέμβαση(γονέων,συγγενων ,φιλων κ.τ.λ)πάντα υπάρχουν πειρασμοι στο περασμα μας απο αυτη τη ζωή..εμεις κοιτάμε μπροστα κ βρισκουμε τροπους να πολλαπλασιάζουμε την αγάπη για τον ευατό μας..δε μιλάω για έπαρση μιλαω για τον απλο σεβασμό απέναντι τη ζωντανη υπαρξή μας.. παει χαραμι ο χρόνος της ζωής μας fragile βάζοντας το κεφαλι στη γη γιατί το υπόλοιπο σωμα ειναι εκτεθειμένο κ χρειαζεται οπωσδήποτε εναν εγκεφαλο να το καθοδηγεί..εναν εγκεφαλο που εμεις προγραμματίζουμε κ οχι οι αλλοι..οπότε δε νομίζω αφου εχεις ολα τα εφοδια να μη μπορεις να καταφέρεις να γινεις η δυναμη προσωποποιημενη ετσι ώστε να μην σε αγγίζουν λόγια καρφιά αλλά κ ψευτικοι φοβοι όπως η δηθεν παράλιση σε εκθεση σου σε δημόσιο χωρο...με λίγα λογια fragile..μπορεις να καταφερεις τα παντα αρκει να το θελεις.