Printable View
αυτο προπαθω να κανω!!!να μην τους ακουω
δεν μπορω να ασχοληθω με την ψυχολογια του πατερα μου
η κορη του κι ο εγγονος του δεν ειχαμε συνελθει ακομα απο το σοκ της απωλειας κι αυτος σκεφτοτανε τα λευτα του
ε εκιε που ειναι τωρα...καλα να παθει!
αλλωστε τους χρεωνω ολους για ολα
ακομα κ για την επιλογη του συζηγου μου
γιατι αν φαιροτανε σαν πραγματικοι γονεις σιγουρα δεν θα δενομουν με εναν ανθρωπο που πανω απο ολα εβαζε το αλκοολ κ μετα το παιδι του!
θελω να κανω μια καινουργια αρχη
Αυτο ακριβως! Μια καινουργια αρχη...
Ακουγεται καλο!
καμια φορα, ακομα και το να μισω καποιον(μιλω προσωπικα για μενα), ακομα και να τον απεχθανομαι, ακομα και να του καταλογιζω, παλι χανω! Παλι λερωνομαι με τη βρωμια του, παλι ασχολουμαι μαζι του!
Σκλαβια ειναι κι αυτο καλη μου, και το μισος, σκλαβια ειναι.
Καλα δεν σου μιλω για συγχωρεση, οι πληγες ειναι ακομα νωπες.
Εσυ τραβα μπροστα, και αν μια μερα βρεις τη δυναμη να συγχωρεσεις, πρωτα εσενα και μετα αυτον, αυτους, θα εχεις κανει ενα πολυτιμο δωρο στον εαυτο σου, μια μικρη ή μεγαλη λυτρωση. Η συγνωμη αυτη, η μεσα απο την καρδια, δεν ζητα ανταλλαγματα, γι αυτο και δεν προσφερεται. Δεν χρηζει την αποδοζη του αλλου, ουτε καν το να την ακουσει, ειναι ανεξαρτητη απο αυτον. Ειναι μονο για σενα, κατι ολοδικο σου που θα σε απελευθερωσει και θα σε παει μπροστα.
Μεγαλο πραγμα...
Αλλα ακομα, ξερω, φανταζομαι, ειναι τοσο νωρις για να σκεφτεσαι καν κατι τετοιο.
Τωρα πρεπει να σωσεις τον εαυτο σου, να τον κρατας καθαρο και φωτεινο. Ετσι πιστευω.
η οπια αγαπη ειχα για τον πατερα μου μεταμορφωθκε σε μισος
δεν με νοιαζει τι κανει αν ζει η οχι
αλλωστε απο τη στιγμη που εχασα τον αντρα μου τι να μου πει ο θανατος ενος τετοιου πατερα ??γιατι μονο πατερας δεν ειναι
η μανα μου κ τα αδερφια μου λενε πως αν δεν τον συφχωρεσω θα νιωσω ασχημα οταν πεθανει
εγω ξερω πως απλα θα χει πληρωσει το τιμημα των αμαρτιων του
καταρχην που εκανε 3 παιδια!
ενω δεν μπορεσε να προσφερει την πατροτητα ουτε σε 1
με ειχε ηδη σκοτωσει ψυχικα
κι αυτο το σκοτωμα ειναι χειροτερο
ισως αν δεν ηταν μμπροστα ο γιος μου να ηταν αλλιως
αλλα σε ενα παιδακι που ηδη εχει χασει τον πατερα του πως μπορεσε μποροστα στα ματια του να επιχειρησει να σκοτωσει κ την μανα του?????
εγκληματιας ψυχων ηταν παντα
το σωματικο ηταν το κερασακι στην τουρτα
αλλα αναρωτιεμαι τι στην ευχη εχω κανει κ τιμωρουμε ετσι???
σαν ανθρωπος ποιον μπορει να εβλεψα?
αλλωτε παλι μιλαει η λογικη που λεει οτι μεγαλωσα διπλα σε εναν διπολικο πατερα που κακομεταχειριζοταν ολη την οικογενεια κ ζητησα στηριξη απο καποιον που στηριζοταν στο αλκοολ
κι εκει ειναι απλουστερα τα πραγματα
δε μοιαζει να με κυνηγαει μια κακια μοιρα
αλλα τωρα που τα καταλαβα απλα κ μονο πρεπει κ ωφειλω να αλλαξω τη ροτα της ζωης
οχι για μενα
εμενα δεν με νοιαζει πια
νιωθω ηδη διαλειμενη
αλλα για το μικρο μου
Μα το σίγουρο διαβάζοντας το βιβλίο είναι ότι η Βερόνικα ήταν καταθλιπτική με αυτοκτονικό ιδεασμό..Το οριακό τής το έβγαλα επειδή πήγαινε με πολλούς αλλά κανείς δεν της γέμιζε τα κενά...Βέβαια ψυχ.δεν είμαι..Είπα να κάνω μια αυθαίρετη γνωμάτευση!!!Χεχε..Ας με συγχωρήσουν οι ειδικοί..Quote:
Originally posted by Adzik
Και να φανταστεισ Κασσουλινο μου πωσ οταν το ειχα διαβασει εγω ελεγα πωσ ειναι καταθλιπτικη....ε και ναι...ταυτιζομουν πωσ να το κανουμε...Quote:
Originally posted by Kassi
Ρε συ Τζο τι κακό είναι κι αυτό να προσπαθείς να δείξεις δυνατή όταν όλα σου μέσα ουρλιάζουν;;;Πόσο σε καταλαβαίνω...Να το παίξεις δυνατή γιατί οι άλλοι δεν αντέχουν καταθλιπτικές φυσιογνωμίες...Λοιπόν εγώ βρήκα μια φίλη πουτης λέω το πρόβλημά μου σε γενικές γραμμές και με ενθαρρύνει κιόλας...Πίστευα ότι θα είχε λακήσει αλλά παρεμένει και δείχνει ανθρωπιά........Πάντως ναι είναι δύσκολο να δείχνεις δυνατός σε όλους γιατί όταν σπας γίνεσαι θρίψαλα.....Σπάσε εδώ μέσα που κανείς δεν θα σου πει\"Δεν μπορούμε την κλάψα σου\"...Γιατί καλώς κακώς οι άλλοι θέλουν να ακούνε ότι είσαι μια χαρά και όλα πάνε καλά....Ημουνα ψυχολογικά σκατά και δεν πήγα στην δουλειά..Κάπως το δικαιολόγησα αλλά ξέρω ότι το ******** μου συναίσθημα με πατάει κάτω...Παίρνω αντικαταθλιπτικά και ζω στη μαστούρα και χάνω δουλειές φιλους \"σχέσεις\" από τηνη κόπωση και την αδυναμία που με δέρνει...Δεν παίρνω το χάπι και με τρελαίνει η κατάθλιψη η βουλιμία και η κυκλοθυμία...Ρε πούστη θέλω μια νορμάλ ζωή.......Δεν μπορώ άλλο το ψυχολογικό μου χάλι και δεν μπορώ και αυτούς που είναι τρελή χαρά γεμάτοι και περιμένουν και από εσένα το ίδιο όταν το μέσα έχει πάει περίπατο.........Λοιπόν άρχισα να διαβάζω τώρα με περισσότερες γνώσεις ξανά το βιβλίο του Πάολο Κοέλιο Η Βερόνικα αποφασίζει να πεθάνει...Η τύπισσα πρέπει να είναι οριακή και ό,τι λέει με αγγίζει και μοιάζει τόσο στη συλλογιστική μου...Πάρε και διάβασέ το..Ίσως σου πει πολλά για τον εαυτό σου που δεν καταλάβαινες.....Όπως τότε που είχα δει την ταινία Girl Interrupted και την ένιωσα στο πετσί μου όπως τότε που διάβαζα για μια οριακή τύπισσα και ταυτίστηκα με ιδέες της και δεν ήξερα για τα οριακά μου στοιχεία....Όμως πως το καταλαβαίνεις ρε συ κι ας μην στο έχουν πει....Πώς πονάς και νιώθεις αυτά που λέει ο άλλος και είναι καθρέφτης σου...Και λες έτσι νιώθω κι εγώ.......Σαν να με ξύπνησε...Λοιπόν αυτή η ταινία με διαφώτισε έχω να πω........και το βιβλίο Η Βερόνικα...Η τύπισσα τα λέει όλα.......Δεν γράφει πουθενά ότι είναι οριακή αλλά πρέπει να είναι δικιά μας.......
Αν δεν σε καταθλίψει αυτό το βιβλίο θα σε βοηθήσει να καταλάβεις τον τροπο σκέψης σου που πολλές φορές τον θεωρείς την μόνη αλήθεια αλλά ίσως άλλοι να έχουν άλλη άποψη....Λοιπόν σπάσε εδώ μέσα..Ξέρω πόσο δυσκολο είναι σε αντίστοιχες καταστάσεις να προσπαθείς να το παίζεις νόρμαλος όταν όλα μέσα σου βράζουν...Να βλέπεις τους άλλους ήρεμους και σχεδόν απαθείς και εσύ να αισθάνεσαι τέτοια ένταση.......Να αισθάνεσαι η ξεκάρφωτη και η τρελή του χωριού....
Τα λογια σου Ιντερ αποπνεουν δυναμη και να ξερες ποσο κουραγιο δινουν! Στον καθε ενα πιστευω που περνα μια δυσκολια... Δεν το περιμενα, οτι υπαρχουν ανθρωποι που η ζωη τους βαζει μια μεγαλη τρικλοποδια χαζογελωντας κι αυτοι της ανταποδιδουν το χαμογελο.. Το ειδα κι αυτο εδω μεσα. Και χαιρομαι πραγματικα. Να σαι καλα και να συνεχιζεις τον αγωνα σου.
ειναι να μη σε βρει το ενα κακο αυτο πιστευω
αν κι οπως ειπα παντα υπαρχει μια λογικη εξηγηση πισω απο το \"κυνηγι των κακων φαντασματων της μοιρας\"
ολα ξεκιναν απο τον διπολικο πατερα μου
ολα με γεμισε τοσο ψυχολογικα που η κριση μου κλονιστηκε
το συναισθημα εγινε κυριαρχος
κι απο κει κ περα ο θανατος του αντρα μου με καταπιε
ο πατερας μου δηθεν εχει μετανιωσει δηθεν θελει να παω να τον δω αλλα εγω σοβαρα κ οχι δηθεν αλλα πολυ ειλικρινα δεν θα τον συγχωρεσω οσο κι αν ποναει καποιες στιγμες
στη λογικη εξηγηση των πραγματων κι οχι στο οπως πιστευα με κυνηγαει το κακο
ωφειλω ν αομολογησω οτι ειναι αποτελεσμα της ψυχοθεραπειας μου κ στην αναγκη μου να παψω να πιστευω πςσ με κυνηγαει μια καθ ολα αναποδη ζωη
αν εξακολουθησει να μου γυρναει την πλατη
θα παρω ασπιδα το γιο μου
κι οσο κι αν αυτη φεραιται σκληρα τοσο πιο πολυ θα την πολεμαω
Ίντερ μου,
ειλικρινά αισθάνομαι πολλές φορές πολλή λίγη μπροστά σου. Είσαι πολύ δυνατή κορίτσι μου και πρέπει να το πιστέψεις γιατί παλεύεις ήδη με νύχια και με δόντια.
Φύγε από το αρρωστημένο περιβάλλον όσο πιο γρήγορα μπορείς και δε θα έχεις κάνέναν 24 ώρες πάνω από το κεφάλι σου να σου γεμίζει το κεφάλι με πράγματα που σε πληγώνουν...
Το ξέρω΄δεν είναι ότι πιο εύκολο σήμερα μία μητέρα με ένα παιδί μόνοι τους αλλά προσπάθησέ το καλή μου...
κι εγω θελω να ειμαι κι οχι μονο να δειχνω δυνατη κ πολλες φορες ετσι νιωθω
αυτο θα κανω καλη μου
σπιτι πηρα με τη συνταξη του μικρου με δανειο μερεμετια κανω
κι οσο κ αν δυσκολα ειναι μονη μου με τον πιτσιρικα μου τουλαχιστον ετσι θα μας βαραινει μονο το πενθος κι οχι οι κακες σκιες των γονιων μου
αλλωστε θα εκτισει τα 3/5 της ποινης του κατι που σημαινει οτι σε λιγοτερο απο 17 μηνες ο πατερας μου θα αφεθει ελευθερος
κ δεν το κανω οχιιιιι
δεν το θελω κ δεν το μπορω να συνυπαρξω μαζι του
Αυτό που σκέφτομαι είναι ότι στην θέση της Ίντερ δεν θα είχα κουράγιο να αγαπήσω κανένα και απορώ αν αυτή η γυναίκα τα καταφέρει ποτέ με τόσο μίσος που βίωσε....Αν ο πατέρας σου ήθελε να σε σκοτώσει τότε τι θα θέλουν οι άλλοι άντρες από εσένα;;;
Βρε Κασσουλινο... μη ριχνεισ λαδι στη φωτια..
...απλα πιστευω πωσ η δυναμη και η αναγκη τησ ελπιδασ πωσ δεν ειναι ολοι ιδιοι...ειναι εκεινη που μασ δινει το κουραγιο να αφηνουμε τισ πορτεσ ανοιχτεσ...η εστω μισανοιχτεσ ωστε να μασ ξαναπλησιασει καποιοσ... και ετσι πρεπει κι ολασ..γιατι ωντοσ δεν ειναι ολοι ιδιοι...ισα ισα ολοι ειναι διαφορετικοι...
..ολοι εχουμε αναγκη απο αγαπη..και ειδικα οι πληγωμενοι.
Quote:
Originally posted by Kassi
Αυτό που σκέφτομαι είναι ότι στην θέση της Ίντερ δεν θα είχα κουράγιο να αγαπήσω κανένα και απορώ αν αυτή η γυναίκα τα καταφέρει ποτέ με τόσο μίσος που βίωσε....Αν ο πατέρας σου ήθελε να σε σκοτώσει τότε τι θα θέλουν οι άλλοι άντρες από εσένα;;;
Καταλαβαίνω ότι τα προσωπικά μας βιώματα είναι πολύ δύσκολο να τα μετατρέψουμε σε υγιείς συμβουλές ή έστω σε εμψυχωτικά λόγια..
Kassi φαντάσου να σου έλεγα: αν ο πατέρας μου με λάτρευε τότε όλοι οι άντρες θα με λατρεύουν. Ισχύει?
Το θέμα είναι πως στεκόμαστε εμείς απέναντι στον κόσμο με όλα όσα μας φόρτωσαν. Θα κλείσουμε το διακόπτη, θα μας αλλάξουν τα φώτα ή θα απαιτήσουμε καινούργιο ηλεκτρικό κύκλωμα?
Καλημέρες..;)
Ίντερ χάρηκα πάρα πολύ με τα νέα του σπιτιού!
\"Αν ο πατέρας σου ήθελε να σε σκοτώσει τότε τι θα θέλουν οι άλλοι άντρες από εσένα;;;\"
Δυστυχώς η ζωή επιφύλασσε ένα (και όχι μόνο ένα) πολύ ισχυρό πλήγμα για την Ίντερ.
Αλλά ευτυχώς δεν είναι όλοι οι άντρες έτσι. Εμείς οι γυναίκες είμαστε ίδιες; Ή όλες οι γυναίκες είναι ίδιες με τις μανάδες μας; Προς θεού, ευτυχώς όχι!
δεν ξερω τι εχω να περιμενω κι αν απο καποιον αντρα κι αν εχει να κανει με τη σχεση\"ΣΚΑΤΑ\"με τον ανθρωπο που ελαχε να με κανει να μεγαλωσει οπως κι οσο ηληθια το εκανε αυτο
ξερω εναν αρσενικο που παντα θα δινω την αγαπη μου οσο μπορω κι οποτε μπορω
το γιο μου
απο κει κ παραπερα δεν ξερω
δεν πιστευω τιποτα
δεν ελπιζω τιποτα
δεν φοβαμαι τιποτα
ειμαι λευτερος
απο φοβους κι απο ελπιδες
κι απο ροζ συννεφακια
...Στην ερώτησή σου δεν ισχύει....Αλλά- δεν ξέρω γιατί-οι γονείς παίζουν σημαντικό ρόλο στην μετέπειτα ζωή του ανθρώπου..Και η απόρριψή τους στιγματίζει όσο τίποτα άλλο....Άντα δεν ξέρω αν ρίχνω λάδι στην φωτιά ή αν απλά είμαι ρεαλίστρια.....Ίσως να βοηθάω την Ιωάννα να καταλάβει αν δεν έχει ήδη τι φταίει και δεν φέρεται καλά στις σχέσεις της αλλά βγάζω και το δικό μου γμτ για τις δικές μου επιλογές...Αν η μόνη σου αλήθεια μέχρι τα κάποια σου χρόνια ήταν το οικογενειακό σου περιβάλλον και το μοντέλο του άντρα και της γυναίκας ήταν για επίσης πολλά χρόνια αυτό του πατέρα σου και της μητέρας σου τότε αν η αλήθεια ήταν κακή όπως και τα μοντέλα αμφιβάλλω αν αυτό θα μπορέσεις εύκολα να το ξεφορτωθείς στην μετέπειτα ζωή.....Φαντάζω σαν η σκληρή της υπόθεσης ή ότι βάζω λάδι στην φωτιά...Απλά λέω την ωμή αλήθεια..Μακάρι η αλήθεια να ήταν ροζουλί αλλά έχει κορακιάσει.......Και ας πάρει και επιτέλους κάποιος τις ευθύνες και ας μην καταπίνει όλες τις αναποδιές για όλους και όλα η Ίντερ..Αυτή φταίει που πέθανε ο άντρας της,που δεν ήταν καλή σύζυγος,που δεν ήταν καλή κόρη,που δεν είναι η καλύτερη μάνα που που που......Ε έλεος......Quote:
Originally posted by Reina
Quote:
Originally posted by Kassi
Αυτό που σκέφτομαι είναι ότι στην θέση της Ίντερ δεν θα είχα κουράγιο να αγαπήσω κανένα και απορώ αν αυτή η γυναίκα τα καταφέρει ποτέ με τόσο μίσος που βίωσε....Αν ο πατέρας σου ήθελε να σε σκοτώσει τότε τι θα θέλουν οι άλλοι άντρες από εσένα;;;
Καταλαβαίνω ότι τα προσωπικά μας βιώματα είναι πολύ δύσκολο να τα μετατρέψουμε σε υγιείς συμβουλές ή έστω σε εμψυχωτικά λόγια..
Kassi φαντάσου να σου έλεγα: αν ο πατέρας μου με λάτρευε τότε όλοι οι άντρες θα με λατρεύουν. Ισχύει?
Το θέμα είναι πως στεκόμαστε εμείς απέναντι στον κόσμο με όλα όσα μας φόρτωσαν. Θα κλείσουμε το διακόπτη, θα μας αλλάξουν τα φώτα ή θα απαιτήσουμε καινούργιο ηλεκτρικό κύκλωμα?
Καλημέρες..;)
kassi μου δεν προκειται να ριχνεις λαδι στη φωτια καταρχην εχει καει ηδη το λαδι κ καταδευτερον καταλαβαινω πως το λεςQuote:
Originally posted by Kassi
...Στην ερώτησή σου δεν ισχύει....Αλλά- δεν ξέρω γιατί-οι γονείς παίζουν σημαντικό ρόλο στην μετέπειτα ζωή του ανθρώπου..Και η απόρριψή τους στιγματίζει όσο τίποτα άλλο....Άντα δεν ξέρω αν ρίχνω λάδι στην φωτιά ή αν απλά είμαι ρεαλίστρια.....Ίσως να βοηθάω την Ιωάννα να καταλάβει αν δεν έχει ήδη τι φταίει και δεν φέρεται καλά στις σχέσεις της αλλά βγάζω και το δικό μου γμτ για τις δικές μου επιλογές...Αν η μόνη σου αλήθεια μέχρι τα κάποια σου χρόνια ήταν το οικογενειακό σου περιβάλλον και το μοντέλο του άντρα και της γυναίκας ήταν για επίσης πολλά χρόνια αυτό του πατέρα σου και της μητέρας σου τότε αν η αλήθεια ήταν κακή όπως και τα μοντέλα αμφιβάλλω αν αυτό θα μπορέσεις εύκολα να το ξεφορτωθείς στην μετέπειτα ζωή.....Φαντάζω σαν η σκληρή της υπόθεσης ή ότι βάζω λάδι στην φωτιά...Απλά λέω την ωμή αλήθεια..Μακάρι η αλήθεια να ήταν ροζουλί αλλά έχει κορακιάσει.......Και ας πάρει και επιτέλους κάποιος τις ευθύνες και ας μην καταπίνει όλες τις αναποδιές για όλους και όλα η Ίντερ..Αυτή φταίει που πέθανε ο άντρας της,που δεν ήταν καλή σύζυγος,που δεν ήταν καλή κόρη,που δεν είναι η καλύτερη μάνα που που που......Ε έλεος......Quote:
Originally posted by Reina
Quote:
Originally posted by Kassi
Αυτό που σκέφτομαι είναι ότι στην θέση της Ίντερ δεν θα είχα κουράγιο να αγαπήσω κανένα και απορώ αν αυτή η γυναίκα τα καταφέρει ποτέ με τόσο μίσος που βίωσε....Αν ο πατέρας σου ήθελε να σε σκοτώσει τότε τι θα θέλουν οι άλλοι άντρες από εσένα;;;
Καταλαβαίνω ότι τα προσωπικά μας βιώματα είναι πολύ δύσκολο να τα μετατρέψουμε σε υγιείς συμβουλές ή έστω σε εμψυχωτικά λόγια..
Kassi φαντάσου να σου έλεγα: αν ο πατέρας μου με λάτρευε τότε όλοι οι άντρες θα με λατρεύουν. Ισχύει?
Το θέμα είναι πως στεκόμαστε εμείς απέναντι στον κόσμο με όλα όσα μας φόρτωσαν. Θα κλείσουμε το διακόπτη, θα μας αλλάξουν τα φώτα ή θα απαιτήσουμε καινούργιο ηλεκτρικό κύκλωμα?
Καλημέρες..;)
για τους γονεις δυτυχως ειναι πολυ δυσκολο να απεγκλωβιστεις απο τα ψυχολογικα των πρωτων παιδικων χρονων
ως ενηλικας απλα τα καταλαβαινεις κ προσπαθεις το περισσοτερο δυνατον να ζεις χωρις τα οσα σκατα σε γεμισαν