Απορίες σχετικά με τους άντρες και τη συμπεριφορά τους μέσα στις ερωτικές σχέσεις...

Quote:

---

Originally Posted by Mara.Z

παντα ετσι γινεται! Για αυτο σε ρωτησα!
εγω δεν το ειχα συνειδητοποιησει ποτε οτι ηταν κακοποιηση, ο 1ος ψυχιατρος στον οποιο ειχα πει για τη μανα μου ειχε πει οτι ειναι κακοποιηση και ειχα παθει σοκ γιατι ποτε δεν το ειχα προσδιορισει ετσι. Ελεγα οτι οκ ειχε νευρα, ξεσπασε, με πλακωσε στο ξυλο. Λες και ηταν κατι φυσικο...

Περα απο τη φαση που περασα με την κοινωνιοφοβια/αγοραφοβια και τη φαση καθηλωσης που δεν μπορουσα να περασω μαθημα στη σχολη (γιατι πηρα πολυ βαρια μερικες αποτυχιες, τοσο βαρια που κοπηκε η ορεξη για διαβασμα και προσπαθεια), περασα μετα φαση υπερεντασης και υπερπροσπαθειας φουλ μια δεκαετια, μαζι με νοσηλειες της μανας μου, χειρουργεια που εκανε, τρεξιματα, τα οποια τα εκανα οοοοολα μονη μου, και τελικα μετα αφου παραιτηθηκα απο τη δουλεια μου για κατι καλυτερο, δεν αντεξα, εκανε μπαμ το αυτοανοσο, και επιασα πατο.

Εχεις θεμα με τα νευρα σου? πως χειριζεσαι το θυμο σου? πως διαχειριζεσαι τις απογοητευσεις σου? τις ματαιωσεις?? επιμελεισαι την εμφανιση σου??σε ολα αυτα η κακοποιηση εχει αντιχτυπο, οχι μονο στο κοινωνικο κομματι...

Γιατι με τους αυτοτραυματισμους, επιτρεψε μου να σου πω, οτι δεν αγαπας τον εαυτο σου!

---

Τα νεύρα μου σπάνια να τα ξεσπάσω...ως επί το πλείστον τα κρατάω μέσα μου κι η ψυχολόγος μου λέει ότι τα ξεσπάω στον εαυτό μου κι ότι εν μέρει γι' αυτό αυτοτραυματίζομαι...και νομίζω πως έχει δίκιο...τις απογοητεύσεις εξαρτάται από το πόσο μεγάλες είναι, αν είναι για κάτι που ήταν πραγματικά σημαντικό για μένα με ρίχνουν μέχρι και το κρεβάτι...έχει τύχει να μην σηκώνομαι για μέρες...
Και την εμφάνιση μου δεν την φροντίζω ιδιαίτερα, δεν έχω διάθεση αλλά εγώ συνήθως ρίχνω το φταίξιμο στην κατάθλιψη...έχω να πάω και σ' ένα γάμο το Σάββατο και δεν έχω καμιά όρεξη για την προετοιμασία...
Κι όντως τον εαυτό μου δεν τον αγαπάω πολύ αλλά με τα κοψίματα προσπαθούσα να γλιτώσω κι απ' το μαρτύριο...να πεθάνω δηλαδή...να σου πω και κάτι άλλο...κατά διαστήματα τριγυρνάει στο μυαλό μου μια φράση "δεν αξίζεις" που μου είχε πει η σχέση που σου έλεγα νωρίτερα και νομίζω πως έχει δίκιο...

Κύκνε γεια σου!
Προσωπικά δεν εχω γνωρίσει κάποιον άντρα που να μου φερθεί βίαια παρόλο που έχω βγει πολλά ραντεβού στη ζωή μου και έχω κάνει αρκετές γνωριμίες.. μόνον τον παππου μου θυμαμαι να με κυνηγάει μικρή με τη βέργα στις σκανταλιές. Και το πιο ακραίο που έχω ακουσει ως βιαιη συμπεριφορά προς γυναίκα σε στενό κύκλο είναι το πολύ ένα χαστούκι πάνω στα νεύρα.

Ο βιασμός θεωρείται κακούργημα όπως επίσης και η αποπλάνηση.
Όμως δεν μπορώ να καταλάβω με ποια λογική συνδέεις την εγκληματικότητα με το φύλο?
Το ότι γεννηθηκε καποιος άντρας τον καθιστά βίαιο?
Σίγουρα υπάρχουν άντρες πιο αγενείς και άλλοι πιο ευγενικοί αλλά το να σε βλάψουν ή να κάνουν πράγματα παρά τη θέληση σου είναι εγκληματική πράξη. Μην σου οτι πολλοί άντρες μάλιστα είναι πιο μαλθακοί και από τις γυναίκες.
Αμα άκουγες την ιστορία ενός άντρα όπου η μητέρα του και μετέπειτα μια γυναίκα του έκαναν μεγάλο κακό όπως για παράδειγμα να τον βλάψουν με μαχαίρι ή να τον εγκαταλείψουν και κατέληγε ότι οι γυναικες είναι επικίνδυνα όντα, τι θα τον συμβούλευες?

Quote:

---

Originally Posted by Macgyver

Να σου πω , κρινοντας απο εμενα ................μια και εισαι εδω , ειναιευκολο ναρχισεις καποια επικοινωνια με καποο μελος που σου ' παει ' , εκτος αν εχεις καποια φιλη κοντινη , οχιπολλα πραματα , ανταλλαγη αποψεων , κουβεντουλα , ασε την εξοδο προς το παρον , αν και εσυ πας και για κανα μπανιο .....................νασαι ανοιχτη σε νεες γνωριμιες, χωρις καχυποψια , δεν υπαρχει λογος να υποψιαζεσαι τους παντες , αν πχ. ,λεμε τωρα , παραδειγμα , σουλεγα να τηλεφωνηθουμε , θαπρεπε να δεχθεις , μεχεις δει , δεν φαινομαι κακοποιο στοιχειο , ετσι ειναι πολυς κοσμος , ολοι οι φιλοι μου , ειναι καλοπροαιρετοι ................εγω εχω την εντυπωση , οτι αμα βρεις εναν αντρα που σου ' παει ' , σου εμπνεει ασφαλεια , θα σου περασουν ολα , συν τω χρονω , αλλα οχι καθημενη στο σπιτι ........λιγο να βοηθησεις τον εαυτο σου , πραματικα δεν μπορω να βλεπω εδωκαι 3 χρονια , ποστ σου , στο ιδιο μοτιβο ...................

---

Ε, είναι επειδή κλείστηκα σπίτι που λες κι εσύ κι η μοναξιά κάνει χειρότερα τα πράγματα αλλά χθες μου ήρθε μια ιδέα για ν' αρχίσω να βγαίνω λίγο παραπάνω και θα κάνω κι ένα καλό...αν μου κάτσει θα σας πω τι είναι... :)

Quote:

---

Originally Posted by Magdalinx

Κύκνε γεια σου!
Προσωπικά δεν εχω γνωρίσει κάποιον άντρα που να μου φερθεί βίαια παρόλο που έχω βγει πολλά ραντεβού στη ζωή μου και έχω κάνει αρκετές γνωριμίες.. μόνον τον παππου μου θυμαμαι να με κυνηγάει μικρή με τη βέργα στις σκανταλιές. Και το πιο ακραίο που έχω ακουσει ως βιαιη συμπεριφορά προς γυναίκα σε στενό κύκλο είναι το πολύ ένα χαστούκι πάνω στα νεύρα.

Ο βιασμός θεωρείται κακούργημα όπως επίσης και η αποπλάνηση.
Όμως δεν μπορώ να καταλάβω με ποια λογική συνδέεις την εγκληματικότητα με το φύλο?
Το ότι γεννηθηκε καποιος άντρας τον καθιστά βίαιο?
Σίγουρα υπάρχουν άντρες πιο αγενείς και άλλοι πιο ευγενικοί αλλά το να σε βλάψουν ή να κάνουν πράγματα παρά τη θέληση σου είναι εγκληματική πράξη. Μην σου οτι πολλοί άντρες μάλιστα είναι πιο μαλθακοί και από τις γυναίκες.
Αμα άκουγες την ιστορία ενός άντρα όπου η μητέρα του και μετέπειτα μια γυναίκα του έκαναν μεγάλο κακό όπως για παράδειγμα να τον βλάψουν με μαχαίρι ή να τον εγκαταλείψουν και κατέληγε ότι οι γυναικες είναι επικίνδυνα όντα, τι θα τον συμβούλευες?

---

Γεια σου Magdalinx!

Ναι, το ξέρω ότι θεωρούνται κακουργήματα κι ίσως να έπρεπε να τον είχα καταγγείλει αυτόν μιας κι ήταν ενήλικος αλλά εγώ όχι όμως ντράπηκα πολύ...

Όχι, δεν ήθελα να πω ότι επειδή κάποιος γεννήθηκε άντρας είναι απαραίτητα και βίαιος αλλά με τρομάζουν γιατί μπορούν να είναι ενώ εμείς πιο δύσκολα, χρειαζόμαστε όπλα όπως το μαχαίρι που ανέφερες...
Επίσης δεν ξέρω αν διάβασες όλα τα μηνύματα αλλά εγώ έχω φάει αρκετό ξύλο στη ζωή μου οπότε δεν είναι φυσικό να το φοβάμαι;

Τέλος όσον αφορά την σεξουαλική βία ναι, είναι όντως εγκληματική πράξη αλλά εγώ είμαι πολύ εύκολος στόχος καθώς φοβάμαι ν' αντιδράσω πια γιατί φοβάμαι μήπως ο άλλος νευριάσει και γίνει ακόμα πιο βίαιος απ' ότι αν καθόμουν ήσυχα...

Όσο για την υποθετική περίπτωση που αναφέρεις νομίζω ότι θα προσπαθούσα αρχικά να τον ηρεμήσω και μετά θα του έλεγα ότι υπάρχουν και κάποιες που είναι ήρεμες και καλές κι ότι αν τους φέρεται καλά δεν υπάρχει λόγος να τον εγκαταλείψουν ή να τον βλάψουν...

Quote:

---

Originally Posted by Κύκνος

Τα νεύρα μου σπάνια να τα ξεσπάσω...ως επί το πλείστον τα κρατάω μέσα μου κι η ψυχολόγος μου λέει ότι τα ξεσπάω στον εαυτό μου κι ότι εν μέρει γι' αυτό αυτοτραυματίζομαι...

---

ετσι γινεται... οταν κρατας κατι τοξικο μεσα σου σε δηλητηριαζει. Λεει η Αλις Μιλλερ στο βιβλιο ΑΠΑΓΟΡΕΥΜΕΝΗ ΓΝΩΣΗ οτι μεσω τετοιας συμπεριφορας προσπαθεις ματαια να εκφρασεις το αδιεξοδο σου, να βρεις ανακουφιση, να αναλαβεις ενα ρολο στον οποιο δεν μπορεις να ανταποκριθεις με αποτελεσμα να καταδικαζεις σε σιωπη την εξωτερικευση της απογνωσης σου.

Περα απο τον μπαμπα σου και απο εκεινο το περιστατικο, υπηρχαν και αλλες περιπτωσεις οπου φερθηκε καποιος απεναντι σου βιαια;

Δεν ξερω αν μποω να σε καθησυχασω λεγοντας σου οτι οι περισσοτεροι ανθρωποι εχουν μεσα τους το κοινωνικο στοιχειο και το οριο να διαχωριζουν το θυμο απο την κακοποιηση και την εγκληματικοτητα καθοσον σιγουρα δεν μπορω να εγγυηθω για μια μικροτερη ομαδα πιο προβληματικη. Ενα ισως ανοητο αλλα καπως παρεμφερη παραδειγμα ειναι η κλοπη, ποσες φορες εχουμε θαυμασει ενα αντικειμενο σε μαγαζι η σ εναν αγνωστο αλλα το να μπουμε σε διαδικασια να κλεψουμε ξεπερνα το όριο των περισσοτερων ανθωπων.

Θελει προσοχη σιγουρα καο στα παντα αλλα με μέτρο.
Μια πολεμικη τεχνη εκτατης αναγκης πιστευεις θα ενισχυε την αυτοπεποιθηση σου;

Ειναι ανωφελο να αποφευγεις τους αντρες αν και απολυτα κατανοητο γιατι ενα κομματι του παζλ θα σου λειπει η συντροφικοτητα. Παρε το χρονο σου και προσπαθησε να γνωρισεις ανθρωπους με γνησιο ενδιαφερον που θα σεβαστουν απολυτα τις αναγκες σου σαν υπαρξη και θα εχουν τη διαθεση να σε κανουν να νοωθεις περισσοτερο ασφαλη χωρις να βιαζονται. τ ετοιες γνωριμιες μπορεις να βρεις σε χομπι επισης, οπου ενας ευρυτερος κυκλος θα σου παρεχει μια μεγαλυτερη ασφαλεια. Τι λες για ολα αυτα;

Quote:

---

Originally Posted by Κύκνος

εγώ έχω φάει αρκετό ξύλο στη ζωή μου οπότε δεν είναι φυσικό να το φοβάμαι;

---

Κυκνακι ο ψυχολογος σου τι λεει??

Quote:

---

Originally Posted by Magdalinx

Περα απο τον μπαμπα σου και απο εκεινο το περιστατικο, υπηρχαν και αλλες περιπτωσεις οπου φερθηκε καποιος απεναντι σου βιαια;

Δεν ξερω αν μποω να σε καθησυχασω λεγοντας σου οτι οι περισσοτεροι ανθρωποι εχουν μεσα τους το κοινωνικο στοιχειο και το οριο να διαχωριζουν το θυμο απο την κακοποιηση και την εγκληματικοτητα καθοσον σιγουρα δεν μπορω να εγγυηθω για μια μικροτερη ομαδα πιο προβληματικη. Ενα ισως ανοητο αλλα καπως παρεμφερη παραδειγμα ειναι η κλοπη, ποσες φορες εχουμε θαυμασει ενα αντικειμενο σε μαγαζι η σ εναν αγνωστο αλλα το να μπουμε σε διαδικασια να κλεψουμε ξεπερνα το όριο των περισσοτερων ανθωπων.

Θελει προσοχη σιγουρα καο στα παντα αλλα με μέτρο.
Μια πολεμικη τεχνη εκτατης αναγκης πιστευεις θα ενισχυε την αυτοπεποιθηση σου;

Ειναι ανωφελο να αποφευγεις τους αντρες αν και απολυτα κατανοητο γιατι ενα κομματι του παζλ θα σου λειπει η συντροφικοτητα. Παρε το χρονο σου και προσπαθησε να γνωρισεις ανθρωπους με γνησιο ενδιαφερον που θα σεβαστουν απολυτα τις αναγκες σου σαν υπαρξη και θα εχουν τη διαθεση να σε κανουν να νοωθεις περισσοτερο ασφαλη χωρις να βιαζονται. τ ετοιες γνωριμιες μπορεις να βρεις σε χομπι επισης, οπου ενας ευρυτερος κυκλος θα σου παρεχει μια μεγαλυτερη ασφαλεια. Τι λες για ολα αυτα;

---

Όχι, εκτός απ' αυτά όχι...
Ναι, με καθησυχάζει κάπως αυτό που λες ότι η πλειονότητα των ανθρώπων διαχωρίζει τον θυμό από την κακοποίηση και το παράδειγμα σου το κάνει ακόμα πιο εύκολο να το καταλάβω...
Θεωρώ ότι οι πολεμικές τέχνες θα με τάραζαν ακόμα περισσότερο, δεν νομίζω πως είναι για μένα γιατί με τρομάζουν οι απότομες κινήσεις και δεν θέλω να πρέπει ν' αντιμετωπίσω κάτι τέτοιο...
Η συντροφικότητα μου λείπει ήδη κι εν μέρει γι' αυτό άνοιξα και το θέμα μήπως και πάψω να φοβάμαι τόσο και μπορέσω να την αναζητήσω...κι αυτό που λες για το χόμπι το σκέφτομαι ήδη από προχθές απλά πρέπει να μιλήσω με κάποιον στο τηλέφωνο και δεν ευκαίρησα...θα το κάνω όμως σύντομα! :D

Quote:

---

Originally Posted by Mara.Z

Κυκνακι ο ψυχολογος σου τι λεει??

---

Δεν της έχω κάνει αυτή την ερώτηση ακριβώς έτσι όπως το ρώτησα εδώ αλλά στην τελευταία μας συνεδρία μου είπε ότι είναι παράλογο να πιστεύω ότι οι περισσότεροι άνθρωποι χτυπάνε...

Της εχεις πει για το ξυλο απο τους γονεις ??

Quote:

---

Originally Posted by Mara.Z

Της εχεις πει για το ξυλο απο τους γονεις ??

---

Ναι, βέβαια, όλα της τα έχω πει αλλά θεωρεί ότι κακώς πιστεύω ότι οι περισσότεροι άνθρωποι αν νευριάσουν χτυπάνε...τώρα μένει να πειστώ 100% γι' αυτό, σ' εκείνη τη συνεδρία δεν είχαμε προλάβει να το αναλύσουμε εντελώς γιατί ήταν η τελευταία πριν τις διακοπές της και μιλήσαμε πολύ για το άγχος που μου προκαλούσε αυτή η απουσία, ανυπομονώ να έρθει η 31η Αυγούστου που θα ξαναγυρίσει...

Quote:

---

Originally Posted by Κύκνος

Ναι, βέβαια, όλα της τα έχω πει αλλά θεωρεί ότι κακώς πιστεύω ότι οι περισσότεροι άνθρωποι αν νευριάσουν χτυπάνε...τώρα μένει να πειστώ 100% γι' αυτό,

---

Να διαβασεις Αλις Μιλλερ πριν πας. Θα σε βοηθησει να αποκτησεις μια αλλη οπτικη στο θεμα κακοποιηση...
- οι φυλακες της παιδικης ηλικιας
-απαγορευμενη γνωση
- το ξυπνημα της Ευας

Στην απαγορευμενη γνωση λεει η Αλις Μιλλερ για μια κοπελα που ετρωγε υπερβολικο ξυλο απο πολυ μικρη ηλικια. Τοσο πολυ που μια φορα την ειχαν κρεμασει απο το νυχτικο σε κρεμαστρα. Οπως ηταν λογικο, εμπλεκε παντα με βιαιους αντρες. Παντρευτηκε, ετρωγε ξυλο, και μια φορα αφου ειχε κανει ενα μωρο, μιλουσε στο τηλεφωνο, το μωρο αρχισε να κλαιει, και επειδη δεν μπορεσε να χειριστει τα νευρα και το θυμο της σηκωσε το τηλεφωνο, χτυπησε το μωρο τοσο δυνατα που το σκοτωσε. Στη φυλακη παλι εμπλεξε με εναν τυπο, εμεινε εγκυος χωρις να το θελει και γεννησε ενα μωρακι.

Θα βρω το αποσπασμα και θα το αντιγραψω!!

Quote:

---

Originally Posted by Mara.Z

Να διαβασεις Αλις Μιλλερ πριν πας. Θα σε βοηθησει να αποκτησεις μια αλλη οπτικη στο θεμα κακοποιηση...
- οι φυλακες της παιδικης ηλικιας
-απαγορευμενη γνωση
- το ξυπνημα της Ευας

---

Δεν ξέρω, με τρομάζει που λες ότι μετά κάνεις ώρα να συνέλθεις...δεν θέλω να ταράζομαι κι άλλο, δεν το αντέχω, χρειάζομαι ηρεμία, όσο περισσότερη γίνεται...

Quote:

---

Originally Posted by Mara.Z

Στην απαγορευμενη γνωση λεει η Αλις Μιλλερ για μια κοπελα που ετρωγε υπερβολικο ξυλο απο πολυ μικρη ηλικια. Τοσο πολυ που μια φορα την ειχαν κρεμασει απο το νυχτικο σε κρεμαστρα. Οπως ηταν λογικο, εμπλεκε παντα με βιαιους αντρες. Παντρευτηκε, ετρωγε ξυλο, και μια φορα αφου ειχε κανει ενα μωρο, μιλουσε στο τηλεφωνο, το μωρο αρχισε να κλαιει, και επειδη δεν μπορεσε να χειριστει τα νευρα και το θυμο της σηκωσε το τηλεφωνο, χτυπησε το μωρο τοσο δυνατα που το σκοτωσε. Στη φυλακη παλι εμπλεξε με εναν τυπο, εμεινε εγκυος χωρις να το θελει και γεννησε ενα μωρακι.

Θα βρω το αποσπασμα και θα το αντιγραψω!!

---

Όχι, ευτυχώς εγώ δεν ξεσπάω τα νεύρα μου σε άλλους...δεν θα το δεχόμουν με τίποτα στον εαυτό μου, το θεωρώ απαράδεκτο και σίγουρα δεν θα μπορούσα να ζήσω αν είχα σκοτώσει το παιδί μου...Μην μου το δείξεις καλύτερα γιατί είμαι πολύ ευαίσθητη με τα παιδιά και θα γίνω χάλια, δεν θέλω...