Printable View
παντως, ο αλκοολισμος ειναι πιθανοτατα αληθεια, ισως γι αυτο κιε χει επιπλεον αποδιοργανωση.
αυτη η παθηση εχει μεγαλη σχεση με ταση στην καταχρηση αλκοολ.
οσο για το που βρισκει, αφου δεν βγαινει, δν ειναι επιχειρημα.
εκτος του οτι μπορει και να βγαινει εστω για το σμ, μπορει ευκολα να βρει ντελιβερι για ΟΤΙΔΗΠΟΤΕ.
Από τώρα και στο εξής, ναι....και ό,τι κάνω, για τον εαυτό μου θα το κάνω (στην ιστορία αυτή εννοείται). Θυμάμαι μάλιστα που τη Δευτέρα όταν απαιτούσε να κάτσω να την ακούσω βραδυάτικα μέχρι τότε που ήθελε εκείνη και μου έλεγε ότι δεν τη στηρίζω αρκετά, της πέταξα και ένα "να σε στηρίξω όσο μπορώ, αλλά δεν είμαι και εξομολογητής να κάθομαι με τις ώρες να ακούω", νευρίασε, άρχισε να φωνάζει, αλλά επέμεινα σε αυτή τη θέση μου. ίσως το ότι με έσβησε και αρνείται να με δεχτεί να οφείλεται στο ότι το "λάφυρό" της ξεκρεμάστηκε από τον τοίχο και έφυγε από τη συλλογή της, δεν έχει πια έναν άνθρωπο που δέχεται τα καπρίτσια της στο θέμα ωραρίων, αλλά και συμπεριφοράς. Της είπα μάλιστα, το ίδιο βράδυ, "αρκετά πια με τις κλάψες σου". Ναι, όσο το σκέφτομαι, τόσο πιο πολύ σιγουρεύομαι ότι αυτό που ένιωθε εκείνη ως αγάπη ήταν στην ουσία η αγάπη προς ένα κατοικίδιο, και μάλιστα κουταβάκι, που το κάνεις ουσιαστικά ό,τι θέλεις. Όποιος αγαπάει πραγματικά, το πρώτο που κάνει είναι να σέβεται τον άλλο. Δε διανοήθηκα ούτε τη μάνα μου ή τον συχωρεμένο τον πατέρα μου να απασχολήσω ποτέ στις 12-1 το βράδυ κι ας είχε γκρεμιστεί ο κόσμος γύρω μου. Ακόμα κι όταν ήμουν 19-20 χρονών παιδί και ζούσα μόνος μου.Quote:
Originally Posted by anxious4ever
Quote:
Originally Posted by Remedy
Το ότι δεν βγαίνει είναι σίγουρο. Ούτε για τσιγάρα από το περίπτερο μπροστά στην εξώπορτα.
Για το θέμα ντελίβερυ, θα μπορούσε να ισχύει ΑΝ.....αν δεν υπήρχε μια παράμετρος (την είχα αναφέρει και παλιότερα, στο θέμα γιατί δεν της χτυπάω το κουδούνι), μια παράμετρος λοιπόν που την καθιστά ανήμπορη να ελέγξει ποιος θα περάσει την εξώπορτα και θα μπει στο σπίτι της. Και αυτή η παράμετρος είναι που με κάνει να αποκλείω και αυτό το ενδεχόμενο.
Συν ακόμα μία: ουσιαστικά, δεν διαχειρίζεται χρήματα. Ο πατέρας πληρώνει τους λογαριασμούς της και της ανεβάζει φαγητό στο σπίτι, ενώ η ίδια δεν ασχολείται με καμία κερδοφόρο δραστηριότητα εδώ και τουλάχιστον ένα οχτάμηνο.
το ντελιβερι, ΔΕΝ περναει την πορτα.
νομιζω οτι οποιοσδηποτε μπορει να δεχτει ενα τνελιβερι , οτι θεματα κι ανε χει.
οσο για τα λεφτα, θα ξερεις καλα, οτι ενας εθισμενος, βρισκει λεφτα η εστω ποτο (πχ, μια φιλη της το φερνει)
Quote:
Originally Posted by Remedy
Δεν υπάρχει κουδούνι στο σπίτι της να το χτυπήσει κάποιος και η ίδια δεν έχει πρόσβαση στο να ανοίξει την εξώπορτα. Οποιοσδήποτε θέλει να μπει στο σπίτι, του ανοίγει ο πατέρας που έχει μαγαζί από κάτω. Θεωρώ πιθανότερο η ΕΛΛΕΙΨΗ ΑΛΚΟΟΛ να την αποδιοργανώνει (αφού στη φάση μανίας, υπάρχει έντονη ανάγκη για λήψη ουσιών ή/και αλκοόλ) παρά η χρήση του. Δεν αποκλείω τίποτα βέβαια, αλλά το θεωρώ από πολύ δύσκολο ως απίθανο.
Το σενάριο της φίλης ή του φίλου παίζει. Μου είπε ότι έχει ένα κολλητό που την βλέπει σχεδόν κάθε μέρα, δεν ξέρω βέβαια αν ισχύει. Πόσο όμως μπορεί να δεχτεί ένας φίλος να την "ποτίζει" συνέχεια, βλέποντας την κατάστασή της; Πόσο απαρατήρητο μπορεί να περνάει το γεγονός ότι πίνει είτε από τον πατέρας της που μπαινοβγαίνει συνεχώς στο σπίτι, είτε από δυο άλλους συγγενείς που μένουν στα υπόλοιπα δύο διαμερίσματα της ιδιότυπης αυτής "πολυκατοικίας"; Και οι οποίοι επίσης την επισκέπτονται συχνά (ένας όροφος τους χωρίζει); Και μάλιστα, όλοι τους έχουν κλειδιά, δε χρειάζεται να χτυπήσουν κουδούνι για να μπουν. Η ίδια μου είπε ότι σε όσους λέει ότι πίνει, δεν το πιστεύουν γιατί δεν της φαίνεται καθόλου, ούτε όταν είναι πιωμένη. Πόσο αλήθεια να είναι αυτό; Πόσο να μην της φαίνεται πια μετά από καμιά 10ριά ποτήρια και βάλε που λέει ότι πίνει καθημερινά;
Πιο πιθανό θεωρώ ότι δεν υπάρχει θέμα αλκοολισμού. Ούτε στο ζήτημα της θεραπευτικής της προσέγγισης υπήρχε θέμα απεξάρτησης ή αποτοξίνωσης. Όταν μου έχει αποκρύψει τα φάρμακα που παίρνει (για ευνόητους λόγους φυσικά), είναι επόμενο να εστιάσει κάπου αλλού το πρόβλημά της, να ρίξει αλλού το βάρος. Δεδομένο είναι ότι λέει συνειδητά ψέματα. Και δεδομένο είναι ότι γενικά έπινε παλιά. Τι πιο "ανώδυνο' να ρίξεις εκεί το βάρος;
Κάτι στο θέμα "κλειδιών". Πολλές φορές μιλούσαμε και μου έλεγε "ωχ, ακούω κλειδιά και βήματα, ποιος έρχεται πάλι;" Και κάποιοες φορές ακουγόταν φωνή στο βάθος. Πόσο εύκολα μπορεί να κρυφτεί ένας αλκοολικός σε τέτοιες συνθήκες ελέγχου;
Ποτο μπορει ανετα να της παει ενας 'φιλος" που πινει και ο ιδιος.Quote:
Originally Posted by avgeris
τι ειδους "ελεγχο" κανουν δλδ?
αν η κοπελα ειναι στην κατασταση που περιγραφεις, το ποτο τους μαρανε?
απο την αλλη, ανετα θα σου ελεγε ψεματα και γι αυτο για να καλυψει παρενεργειες των φαρμακων, αλλα αν επαιρνε φαρμακα, δεν θα ειχε τοσα προβληματα, προφανως τα εχει επειδη ΔΕΝ παιρνει.
και γιατι εισαι τοσο βεβαιος οτι δεν εχει προσβαση στην εξωπορτα και ανοιγει μονο ο πατερας της απ το μαγαζι? κλειδωμενη την εχουν?
Quote:
Originally Posted by Remedy
Ανέφερα το περιστατικό που μιλάμε και ανοίγει η πόρτα και μπαίνει κάποιος χωρίς να έχει χτυπήσει. Σε ανύποπτους χρόνους. δεν μπορεί κάποιος να πίνει συνέχεια και να μην τον καταλάβουν όταν μπαινοβγαίνουν άνετα στο σπίτι. Και σίγουρα, το αλκοόλ θα προβλημάτιζε τους συγγενείς κάποιου που παίρνει φάρμακα.
Στις παρενέργειες πήγε κι εμένα το μυαλό μου. Μπορεί να μην τηρεί ευλαβικά τη δοσολογία, αλλά σίγουρα κάποιες φορές παίρνει, οπότε είναι πιθανό να έχει κάποιες παρενέργειες.
Για το ότι πρόσβαση στο σπίτι έχουν μόνο μέσω του πατέρα το ξέρω, τόσο από την ίδια (ΟΚ, δεν είναι αξιόπιστη πηγή), όσο και, έμμεσα, από τον πατέρα (με τα όσα είχε πει σε άνθρωπο που τον γνωρίζει). Κλειδωμένη όχι, δεν είναι, αλλά δεν μπορεί να μπει όποιος εκείνη θέλει στο σπίτι της (ούτε καν για τα κάλαντα, μου είχε πει τα Χριστούγεννα).
Χάρη και στη δική σας βοήθεια, πέρα από αυτή που μου πρόσφερε η ψυχολόγος μου και οι φίλοι (έχω αρκετούς ευτυχώς) χτες το απόγευμα παίχτηκε το τελευταίο επεισόδιο της ιστορίας, σαν ένα χρονικό προαναγγελθέντος θανάτου. Αφού η κοπέλα "ξίνισε" στα οσα της είχα γράψει (ότι δεν μπορώ πια τα ψεύτικα του fb και θέλω να τη γνωρίσω στον πραγματικό κόσμο, να τελειώσει με αυτό που ξεκινάει και θα την περιμένω, ότι το ότι δεν έχουμε βρεθεί οφείλεται αποκλειστικά σε κείνη κλπ. κλπ.), μου κρατούσε μούτρα επί δυο μέρες. Λογικό και επιθυμητό. Χτες, τη ρώτησα τι έγινε τελικά με την ημερομηνία της εισαγωγής της, που θα τη μάθαινε προχτές. Δεν ήθελε να μου πει, επέμενε να μου μιλήσει στο τηλέφωνο "Η ΤΩΡΑ Η ΠΟΤΕ", φυσικά δεν το δέχτηκα και της είπα ότι μπορώ σε δύο ώρες (και όντως, έτσι ήταν), τελικά δέχτηκε λέγοντας ότι μου κάνει χάρη (τα συνηθισμένα κόλπα της). Την άφησα να μου μιλήσει και να την άκουσα να μου λέει πόσο την πρόδωσα, την απογοήτευσα, την πλήγωσα, ότι πια ούτε ως "φιλαράκι" μπορεί να με δει, ότι με κατατάσσει σε μια πολύ κατώτερη κατηγορία ανθρώπων, ότι δεν της φέρθηκα σωστά, ότι μ 'αγαπάει ακόμα αλλά θα με ξεπεράσει κλπ. κλπ. Την άκουγα ατάραχος, πλέον είχα πάρει τις αποφάσεις που θα σχετίζονταν όμως και με αυτά που θα μου έλεγε. Στην ερώτησή μου αν θέλει να βρεθούμε μετά τη θεραπεία, μου είπε ΟΧΙ, μετά όμως όταν είδα ότι δεν μπήκα στον κόπο να την παρακαλάω και το δέχτηκα, λέγοντάς της "δικαίωμά σου", το άλλαξε και είπε "εντάξει, κανένα εξάμηνο μετά, ίσως πιούμε κανένα καφέ μαζί, εγώ θα είμαι με το αγόρι μου" (φανερή διάθεση να μου την πει, αλλά δεν), και της απάντησα "αν είναι έτσι, πιείτε τον καφέ μόνοι σας, εγώ μόνο με σένα θέλω να τον πιω, αλλιώς άστο". Εκεί, το ξαναάλλαξε και είπε "εντάξει, θα το δούμε, γιατί όχι" κλπ. Αφού μιλούσαμε επί μιάμιση ώρα σε ψυχρό ύφος από τη μεριά μου (εκείνη πότε μυξοκλαίγοντας πότε ορυόμενη εναντίον μου), τη ρώτησα "πότε είναι να μπεις τελικά;". Σημείωση: στο μήνυμα μου είχε πει "μπαίνω άμεσα", απλώς δεν έλεγε ημερομηνία. Στην ερώτηση λοιπόν αυτή μου απάντησε "2 Μαϊου.....εεεε.....συγγνώμη, 2 Απριλίου". Αμέσως τσέκαρα στο κινητό ότι εκείνη η μέρα πέφτει Κυριακή, λίγο δύσκολο να γίνει προγραμματισμένη εισαγωγή και μάλιστα σε δημόσιο νοσοκομείο (εδώ οι αιμοκαθάρσεις δεν γίνονται Κυριακή, απ 'όσο ξέρω από τον πατέρα μου). Μου έκανε εντύπωση που το "άμεσα" έγινε 20 μέρες μετά ξαφνικά και μάλιστα Κυριακάτικο και ήμουν σίγουρος για την επόμενη κίνηση που θα έκανε. "Εσύ θα με στηρίξεις ως τότε;" η ερώτηση προς κάποιον που μέχρι πριν λίγο δεν τον θεωρούσε ούτε καν φίλο. Η απάντησή μου αβίαστη, αφού την είχα προετοιμάσει στα δευτερόλεπτα πριν μου την κάνει: "Φυσικά και θα σε στηρίξω. Ανθρώπινα και στο μέτρο του δυνατού". Έμεινε. "Τι εννοείς ανθρώπινα; Δε θα με στηρίξεις ερωτικά;" "Μα εσυ΄είπες ότι τελείωσε όλο αυτό, ότι δεν με βλέπεις καν ως φίλο, άλλωστε σου είπα κι εγώ ότι πλέον θέλω επαφές σον πραγματικό κόσμο, όχι virtual reality". Η επόμενη ερώτησή της ήταν που έβαλε την οριστική "ταφόπετρα": "Δηλαδή, μπορεί να βρεις και γκόμενα;" "Από τη στιγμή που εσύ δεν μου έχεις προσφέρει ως τώρα και αργείς τόσο να μου προσφέρεις αυτό που θέλω, ναι, δεν έχω κάποια στο μυαλό μου αλλά αν προκύψει κάτι στην πορεία, δεν θα το αρνηθώ. Αλλά, ναι θα σε στηρίξω, όσο μπορώ" "Σε κλείνω τώρα, ε, όχι, δεν το ανέχομαι" "Κλείσε" με φωνή σταθερή "Σε κλείνω" ούρλιαξε "Ε, κλείσε"......και έκλεισε.
Δεν περιγράφω την χαρά που ένιωσα. Κυρίως όταν κατάλαβα το "παιχνίδι" της. Και προς επιβεβαίωση του αρρωστημένου "παιχνιδιού" (στο οποίο συμμετείχα εν γνώσει μου για αρκετό καιρό και δεν συγχωρώ τον εαυτό μου γι αυτό), λίγη ώρα μετά είδα και κάτι που μου έδιωξε κάθε αμφιβολία. Υπήρχε κάποιος συγκεκριμένα που σε κάθε φωτογραφία της που ανέβαζε, της έστελνε ζωγραφισμένες καρδούλες, εκείνη του απαντούσε με ένα χαμόγελο. Μου είπε ότι την ενδιαφέρει αλλά είμαι εγώ γι αυτήν και δεν θέλει να προχωρήσει. Χτες λοιπόν, σε μια νέα αλλαγή φωτογραφίας προφίλ (τραβηγμένη προ διετίας), η ζωγραφισμένη καρδούλα απ' αυτόν ήταν πάλι εκεί, μόνο που αυτή τη φορά η απάντησή της ήταν επίσης μια καρδούλα. Χαμογέλασα και σκέφτηκα "κακομοίρη, που πας να μπλέξεις. καλά ξεμπερδέματα και κοίτα να είσαι πιο έξυπνος από μένα". Το νέο "λάφυρο", το νέο "μετάλλιο" έτοιμο να κρεμαστεί στον τοίχο, λίγες μόλις ώρες αφότου το προηγούμενο την είχε κοπανήσει. Το εντυπωσιακό είναι ότι η καρδούλα από αυτήν μπήκε πριν την τελευταία συνομιλία μας, πριν μου ζητήσει ουσιαστικά να μην τολμήσω να βρω γυναίκα για να τη στηρίζω τυφλά. Ο ορισμός του δίπορτου και του όπου φυσάει ο άνεμος.
Η ψυχολόγος μου το είπε. Η κοπέλα φερόταν σαν το νεογέννητο που απαιτεί την παρουσία της μάνας επί 24ώρου βάσεως, 7 μέρες τη βδομάδα, αδιαφορώντας αν εκείνη είναι κουρασμένη, άρρωστη ή οτιδήποτε και εκείνο ως αντάλλαγμα δίνει ένα...χαμόγελο...και γκρινιάζει κάθε φορά που η ανάγκη του δεν ικανοποιηθεί ΑΜΕΣΩΣ. Σε τέτοια κατάσταση είχα μπλέξει.
Ευχαριστώ όλους εσάς που με τα λόγια σας, ακόμα και τις αρνητικές κριτικές, μου ανοίξατε τα μάτια. Να πω την αλήθεια, πλέον δεν με νοιάζει ούτε καν αν θα τη δω ποτέ. Ίσως, μετά από καιρό, αν μάθω τι κάνει και που βρίσκεται, να επιδιώξω να τη δω, χωρίς όμως πια να καίγομαι ούτε γι αυτό. Λυπάμαι, πληγώνομαι βαθειά που το λέω, αλλά τη θεωρώ ανίατη κατάσταση, η ημερομηνία που μου είπε μου φάνηκε το λιγότερο ύποπτη (Κυριακή; το άμεσα ήταν σε 20 μέρες; Στην επιτροπή της είχαν πει το πολύ σε δυο βδομάδες, το πιθανότερο σε μία, κι εδώ μιλάμε για 20ήμερο). Ύποπτη στη λογική ότι πρώτον ήθελε να με ψαρέψει αν μείνω κοντά της για τόσο μεγάλο διάστημα και δεύτερον στη λογική ότι μάλλον έχει στο μυαλό της να την "κοπανήσει" πάλι (όσο κι αν η ίδια λέει το αντίθετο) οπότε προσπάθησε να κερδίσει χρόνο μέχρι τότε, αφού στο μεσοδιάστημα θα έχει μπει και θα έχει βγει, ίσως και άμεσα. Δεν ξέρω. Όπως και να'χει, η όλη στάση της απέναντί μου έδειξε πολλά, ειδικά η τελευταία της απαίτηση να παραμείνω "καλόγερος" για να περιμένω κάποια η οποία μισή ώρα πριν έλεγε ότι δεν θέλει ούτε να με δει. Και απιβεβαίωσε με το χειρότερο τρόπο τις υποψίες μου.
Δεν ξέρω καν αν με ενδιαφέρει να γίνει καλά. Ανθρώπινα σκεπτόμενος, ναι, το θέλω πολύ. Αλλά, μεταξύ μας, δεν το θεωρώ καθόλου πιθανό. Τουλάχιστον, έκανα ότι μπορούσα και παραπάνω απ' όσο μπορούσα. Το θέμα είναι να ψαχτώ μέσα μου στο τι με εμπόδιζε τόσο καιρό να καταλάβω τι γίνεται. Και δεν θεωρώ τον εαυτό μου κουτό.
Τέλος πάντων. Σας ευχαριστώ όλυς για το ενδιαφέρον και τα λόγια στήριξης και βοήθειας. Και δεν σκοπεύω να το κλείσω το θέμα εδώ, θα μπαίνω να γράφω κάποιες σκέψεις μου πάνω στην ιστορία, ίσως παραθέσω και διαλόγους για να γίνουν περισσότερο κατανοητά κάποια πράγματα. Εφόσον βέβαια το επιθυμείτε κι εσείς.
Μιας και έφτιαξε και ο καιρός, να ευχηθώ και Καλή Άνοιξη, η αγαπημένη μου εποχή. Ίσως και ο ερχομός της να μου άνοιξε τα μάτια.
Ευτυχώς που έχεις φίλους και ψυχολογικη υποστήριξη. Θα βιώσεις το τέλος πιο ομαλά νομίζω. Πολύ ψέμμα η κοπέλα μακριά. Γενικά από άνθρωπο που ζει όλο με ψέμμα μακριά δεν παλεύεται!!!
πιστευω οπως σου εχω ξαναπει οτι η 'εισαγωγη" ηταν το τελευταιο της χαρτι οταν σε ειδε αποφασισμενο να το κοψεις αν δεν παει για θεραπεια.
ηταν χειριστικο, δεν νομιζω οτι το εχει δρομολογησει πραγματικα.
οχι, δεν στο ειπε για να δει ΑΝ εισαι διατεθιμενος να παραμειενις μεχρι να παει σε θεραπεια η οταν βγει, στο ειπε για να παρει μια παραταση σε αυτο που ειχε στησει.
ειχε στησει μια κωλλυσιεργεια για τα θεματα της.
ειχε βρει καποιον να την και τον απασχολει 24/7 για να μην αντιμετωπισει οπως θα επρεπε (με θεραπεια) τα προβληματα της, ειτε ειναι η παθηση, ειτε η παθηση και οι ουσιες μαζι.
ναι, θεωρει οτι την "προδωσες", γιατι δραπετευσες απο το ψεμα που ειχε στησει για να μην μπει σε θεραπεια (η σε απεξαρτηση). με την βιρτουαλ ζωη ,μπορουσε να συντηρηθει στο μεσοδιαστημα μεταξυ αληθειας και φαντασιας.
της εσκασες την σαπουνοφουσκα κι αυτο που θα κανει ειναι να προσπαθησει να την ξαναφιαξει με σενα η με αλλον.
μπορει μαλιστα να ειχε ηδη αντικαταστατες σου, γιατι ξερει καλα οτι αυτο που προσφερει ειναι αβιωτο για νορμαλ ανθρωπο και αργα η γρηγορα θα φυγει. αυτος που καθεται πολυ, εχει καποια θεματα που δεν εχει λυσει. μετα, φευγει.
και αναλογα με το ποιος και ποτε το "σκαει' απο την παγιδα, ενεργοποιει καποιον αλλον που εχει παραλληλα η τον εχει στην αναμονη..
αυτα πιστευω.
Quote:
Originally Posted by Remedy
100% σωστός, αυτά πιστεύω πλέοον κι εγώ. Η ίδια μου πετούσε κατά καιρούς "και να με αφήσεις, έχω τόσους που ενδιαφέρονται και με πολιορκούν". Με σχεδόν 3000 φίλους στο fb (κάποια στιγμή μέτρησα 68 καινούριους φίλους ΣΕ ΜΙΑ ΜΕΡΑ !!!, σχεδόν όλοι άντρες και από άλλη πόλη, μόνο τυχαίο δεν είναι αυτό, από τον συντοπίτη σου δύσκολα κρύβεσαι), είχε "κάβα" να "παίξει".
Για να δώσω ακόμα ένα στοιχείιο της διαταραγμένης της προσωπικότητας (θα γράφω λίγα-λίγα κάθε φορά, στοιχεία που σχετίζονται με την ιστορία), κάποια στιγμή είδα ότι στους καινούριους φίλους ήταν η.....μητέρα της, με την οποία ήταν "φίλες" από παλιά. Την είχε διαγράψει προφανώς και την είχε ξανακάνει φίλη. ΤΗ ΜΑΝΑ ΤΗΣ !!!!!.......Επίσης, κολλητοί της, αδελφικοί, παιδικοί φίλοι με τους οποίους εμφανιζόταν στις μισές και παραπάνω φωτογραφίες μαζί, σε ξενύχτια, σε γλέντια, σε πάρτι, σε σπιτικές συγκεντρώσεις, σε ταξίδια στο εξωτερικό, πλέον δεν είναι φίλοι της εδώ και καιρό. Τους διέγραψε, τη διέγραψαν, δεν ξέρω, πάντως κάτι δείχνει κι αυτό.
Τώρα που ξεμπέρδεψα, έχω πολλά να θυμηθώ και να μοιραστώ μαζί σας. Ίσως και ως παρακαταθήκη για κάποιον που μπορεί να πέσει σε παρόμοια παγίδα. Με την ίδια ή με άλλο άτομο.
Quote:
Originally Posted by avgeris
γυναικα ειμαι καλε.
να λες οσα θελεις , απ οσα σε προβληματιζουν και σκεφτεσαι, αλλα προσεχε μην λες πολλα που την φωτογραφιζουν σαν ταυτοτητα, γιατι εχεις πει ηδη αρκετα τετοια.
Είναι πολύ δύσκολο να σταθείς σε ένα άτομο πού πάσχει από διπολική διαταραχή. Σε τιμάει ιδιαίτερα αν όντως νιώθεις πράγματα γι αυτήν και δεν υπάρχουν δεύτερες σκέψεις , ατομικιστικές. Πριν κάνεις το οτιδήποτε , καλό είναι να την πληροφορήσεις σχετικά με όσα ξέρεις για την υγεία της. Το θεωρώ αδιάκριτο και τρομακτικό (για την κοπέλα ) παρ'όλη την καλή σου πρόθεση , να μιλήσεις με τους γιατρούς της. Αν κάτι χρειάζεται η κοπέλα αυτή , είναι μια αίσθηση ασφάλειας. Πρέπει να της μάθεις , να ζει στην πραγματικότητα. Να την κρατάς στην πραγματικότητα. Έργο δύσκολο. Να έχεις πάντα στο μυαλό σου , ότι τυχόν ψέματα και υπερβολές πού θα ακούσεις να αφηγείται είναι συνέπεια της διαταραχής. Δεν έχει πρόθεση. Το ζήτημα είναι ένα . Ρώτα στο εαυτό σου " Πόσο έτοιμος και διαθέσιμος είμαι , να μπω σε μία τέτοια σχέση? " . Όλο αυτό , χωρίς να θέλω να σε τρομάξω , έχει μια κάποια ευθύνη , απέναντι στην κοπέλα.
Quote:
Originally Posted by Remedy
Χαχαχα....ναι, όταν έγραφα το "σωστός" σκέφτηκα την παγίδα, αλλά το άφησα στο 50-50. Εννοείται ότι θα αποφύγω οτιδήποτε την "φωτογραφίζει", δεν ξέρω ποια απ όσα 'εχω αναφέρει είναι τόσο συγκεκριμένα ώστε να την προσδιορίζουν, γενικά είναι κάτι που προσπάθησα όσο γινόταν να αποφύγω.