Κοινωνική Φοβία

Ισχύει ότι η κοινωνική φοβία βασίζεται στην κατάθλιψη;

Quote:

---

Originally Posted by girly14

Καλημέρα σας, ο αδερφός μου από πέρυσι (Β γυμνασίου) απέκτησε -μάλλον- κοινωνική φοβία. Όντας αδύναμος μαθητής αγχωνόταν υπερβολικά όταν του έλεγαν να πει μάθημα και το γεγονός που πιστεύω χειροτέρεψε την κατάσταση ήταν ότι έμεινε μετεξεταστέος στην πρώτη. Παρά το γεγονός ότι πέρασε την τάξη, στην δευτέρα πολλοί καθηγητές του έλεγαν πως θα τον αφήσουν "για να μάθει". Έτσι κάθε πρωί σηκωνόταν με εμετούς και πήγαινε στο σχολείο με τα χίλια ζόρια, μέχρι που μια μέρα ενώ ήταν στην τάξη κάποιοι συμμαθητές του παρατήρησαν ότι του ερχόταν αναγούλα και γέλασαν. Αυτό ευτυχώς έγινε προς το τέλος της χρονιάς οπότε είχε αρκετές απουσίες και δεν κινδύνευε. Πέρασε την τάξη μετά βασάνων και δακρύων και φέτος πιστεύαμε ότι θα το είχε ξεπεράσει. Δυστυχώς όχι. Ξεκίνησε στην αρχή να κάνει κάποιες απουσίες, μετά για ένα διάστημα πήγαινε κι από τα Χριστούγεννα και μετά σταμάτησε εντελώς. Άρχισε να τον παρακολουθεί μια απαράδεκτη κατά την γνώμη μου ψυχίατρος και στη συνέχεια εδώ και περίπου ενάμιση μήνα άλλαξε και πήγε σε μια ψυχολόγο ειδικευμένη σε θέματα άγχους. Εκείνη είπε ότι έχει κατάθλιψη γιατί έχει χάσει την ταυτότητά του ως μαθητής και ότι η αυτοεκτίμησή του είναι στο μηδέν. Πλέον δε βγαίνει από το σπίτι σχεδόν καθόλου και η μόνη του ασχολία είναι τα ηλεκτρονικά. Μέσω αυτών επικοινωνεί και με τους συμμαθητές του αφού παίζουν μαζί. Ωστόσο, όταν τους συναντήσει από κοντά αγχώνεται μάλλον μην τον κρίνουν που δεν πηγαίνει σχολείο, νιώθει μειονεκτικά και του έρχεται αναγούλα. Οι γονείς μου έχουν τρέξει όσο δε πάει προκειμένου να περάσει την τάξη με την βοήθεια του Υπουργείου Παιδείας και ίσως του δωθεί η ευκαιρία να επιστρέψει στο σχολείο και να κάνει μόνος του μάθημα σε τάξη. Ο ίδιος λέει πως θέλει να πάει γιατί έχει βαρεθεί στο σπίτι, αλλά όταν του είπαμε ότι μάλλον έχει εγκριθεί το αίτημα τον έπιασε πανικός. Ανησυχώ πάρα πολύ για εκεινόν, φοβάμαι ότι δε θα μπορέσει να ανταπεξέλθει και θα το κυνηγάει αυτό το πρόβλημα μια ζωή. Διαβάζω στο φόρουμ ότι πολλοί από εσάς δεν το έχετε ξεπεράσει ούτε και με φάρμακα ακόμα και απελπίζομαι. Η ψυχολόγος είναι πολύ καλή αλλά και πάλι δε βλέπω να τον έχει βοηθήσει ιδιαίτερα μέχρι στιγμής. Χρειάζομαι λίγη ελπίδα, μια επιβεβαίωση ότι θα πάνε όλα καλά, γιατί αν συνεχίσει αυτή η κατάσταση θα πέσω κι εγώ σε κατάθλιψη...

---

εννοείται ότι όλα θα πάνε καλά φτάνει να το πιστεύει και ο αδερφός σου. από προσωπική εμπειρία θα σου πω ότι όταν εγώ πήγαινα σχολείο μου δημιούργησε ένας καθηγητής άγχος και κάθε φορά που έμπαινα στην τάξη ντρεπόμουν και αγχωνομουν να συμμετέχω. αυτό οδήγησε και σε άλλα πρόβλημα καθώς απομονωθηκα, είχα γενικά άγχος με διαπροσωπικές σχέσεις και στην μετέπειτα ζωή μου. κάποια στιγμή δεν άντεχα άλλο και έπρεπε να κάνω κάτι. άρχισα να σκέφτομαι διάφορα, από που πηγάζει αυτό, τι με ενοχλεί, πως θα το ξεπεράσω κλπ. έβγαλα από την ζωή μου ανθρώπους που με έκαναν χειρότερα, ξεκίνησα σιγά-σιγά να κάνω κοινωνικές σχέσεις και να έχω αυτοπεποίθηση. ο διαλογισμός που είχα κάνει με τον εαυτό μου, με βοήθησε και σε άλλες καταστάσεις που έπρεπε να αντιμετωπίσω χωρίς άγχος. αν διάβασες μέχρι εδώ να σου πω ότι από αυτά που είπες, κατά την γνώμη μου όλα αυτά δημιουργήθηκαν στον αδερφό σου από την εικόνα που έχει για τον εαυτό του και την γνώμη του κόσμου. αν αποδεχτεί τον εαυτό του όπως είναι, να έχει κοντά του ένα δύο φίλους που τον δέχονται όπως είναι και να τον στηρίζουν όχι να τον κάνουν να νιώθει μειονεκτικά, να αρχίσει να δραστηριοποιείται (καλό θα ήταν να γεμίζει τις ώρες του με ένα χόμπι, η γυμναστική βοηθάει πάρα πολύ, έστω και ηλεκτρονικά παιχνίδια για κάποιο χρόνο) και τότε θα πάψει να τον ενδιαφέρει η γνώμη των γύρω του και μέσα από αυτή την εμπειρία θα βγει πιο δυνατός και στην συνέχεια θα αντιμετωπίζει πιο εύκολα παρόμοιες καταστάσεις.

Quote:

---

Originally Posted by iamverysad

Ισχύει ότι η κοινωνική φοβία βασίζεται στην κατάθλιψη;

---

πιστεύω εξαρτάται από την κάθε περίπτωση. λογικά αν έχεις κατάθλιψη δεν θα επιθυμείς να βρίσκεσαι και να συζητάς με κόσμο

Κοινωνικη φοβια πολυ απλα ειναι οτι σου κανουν πολυ κριτικη κι εσυ τουσ παιρνεισ σοβαρα λυνεται αν αποκτησεισ αποψη για τον εαυτο σου και δεν πιστευεισ οτι σ λενε γτ μερικοι χειραγωγουν ειχα κι εγω μικροσ και το ξερω ο φοβοσ θα φυγει οσο πιο ισχυρη ειναι η αποψη του εαυτου σου για να μη σε κανουν οτι θελουν πρεπει να παρεισ την ευθυνη του εαυτου σου καλη επιτυχια

IreneGi μπορω να σε βοηθησω με συμβουλες. Θα σου πω τι ακριβως μπορεις να κανεις. : [email protected] (Δεν είμαι κανας επαγγελματιας , βοηθαω αφιλοκερδως)

Γειά σας! Είμαι νέα στη παρέα σας!
Και πιστεύω πως βασανίζομαι και εγώ με την κοινωνική φοβία, θα ήθελα πολύ να ακούσω και εγώ αυτές τις συμβουλές.

ρε παιδια εγω δεν εβγαινα απο το σπιτη για 3 χρονια πιστευοντας οτι ειμαι ο πιο αχρυστος ανυρωπος στον κοσμο ογιατρος ο πρωτος που με ειδε μ ειπε πως αν πας κατω στον κοσμο και δεις τι κυκλοφορει αναμεσα μας τοτε θα καταλαβες εγω εκεινω τον και ρο δοθλευα αλλα η συμπεριφορα του κοσμου με εκανε κοινωνιοπαθυ με αποτελεσμα να φυγω απο την δουλεια την καρτησα 6 μηνες παραπανω και με την αγωγη που επαιρνα καπως ολα πηγαιναν μηχανικα απο πλευρας μου καλος στην δουλεια μου νευριος κ γρηγοροσ.ειχα ανεβασματα στην δουλεια μου κατι σαν σχοιζοφρενια αλλα ηταν η ιδια η πραγματικοτητα κατι που το καταλαβα το 2011 οταν πλεον σταματησα να παιρνω την αγωγη και αναθεωρωντας καποιες αποψεις του παρελθοντος εμεινα 18 μηνες χωρις φαρμακο η οποια μονο θετικα πραγματα εχει να διδαξει δεν μπορειτε να φανταστιτε πως ημουν.τωρα επι του παροντος παιρνω αγωγη και μαπιστα πολι καλη στα μετρα μ αν δεν την παρω εχετε θεμα αλλα κ που την παιρνω παλι εχετε θεμα μιλανε τα καναλια για μενα ο κοσμος δεν εχει οιρμο σκεψης οταν μιλανε δεν ξερουν τι λενε μπαινουν για καφε στα μαγαζια κ ζιτανε περιεργα πραγματα η σκεψη μ ειναι τοσο δυνατη που με ακουει ολο το συμπαν