Quote:
Originally posted by BARB3
αχ κλικ μου! κι εγω απογοητευτηκα απο τον εαυτο μου. θελω να τα κανω ολα και τελικα δεν κανω τιποτε!
ειμαι ολο λογια και υποσχεσεις και κανεις δεν λεει να με βοηθησει. δεν προλαβαινα βρε κλικ. ετρεχα πανικοβλητη ολη μερα και ανασα δεν μπορουσα να παρω. το πολυ ακομη ενα μηνα να αντεχα με υπερτεντωμενα νευρα. και τα νευρα θα τα εκτονωνα στα παιδια και μαλλον θα ηταν αδικο....
μπορει να κανω και λαθος...αλλά σκεφτομαι οτι σημερα θα επρεπε να σχολασω στις 4 να ειμαι σπιτι στις 4:30, να τα παρατησω ολα για να ξαναφυγω στις 5:30 και να γυρισω 7:30. και μετα τι θα εκανα μεχρι το βραδυ? ισα ισα θα τρωγαμε θα διαβαζαμε και θα μαγειρευα για τη επομενη. δεν ξερω ποσο αξιζε να τα παρατας ολα μισα και μισοδιαβασμενα και να γινεται αυτο καθε μερα για μηνες και μηνες...ηδη μισοπαρατημενο το εχω το σπιτι...
δεν ειναι παραλογα αυτα που λες, απλως δεν καταλαβαινω γιατι επρεπε και η μικρη να κοψει το κολυμβητηριο και να κλειστει μεσα.