Printable View
τα 2 πιο σημαντικα μου λενε.η διαφορα ηλικιασ και τα παιδια του.οτι καποια στιγμη ολα θα τελειωσουν γιατι ετσι γινεται παντα σε τετοιεσ περιπτωσεισ.θεωρω οτι ποτε δεν ξερεισ,οταν μπαινεισ σε μια σχεση δεν υπογραφεισ συμβολαιο οτι θα εισαι για μια ζωη με τον αλλο,ανεξερτητωσ ηλικιασ.θεωρουν οτι ειμαι επιπολαια.δεν βαζω την λογικη,λειτουργω απερισκεπτα.κανουν λαθοσ.μπορει να ειμαι ερωτευμενη με αυτον τον ανθρωπο,να τον αγαπαω οσο δεν εχω αγαπησει ποτε αλλα ξερω τι μου γινεται.
Δεν διαφωνώ ότι ξέρεις τι σου γίνεται, αλλά δεν έχεις ζήσει αρκετά και καθημερινά μέσα στη σχέση. Εκεί θα φανούν πολλά, γιατί μπορεί τελικά το αν θα χωρίσετε ή το αν θα μείνετε μαζί να καθοριστεί από κάτι άλλο (και όχι από την ηλικία ή τα παιδιά), που τώρα μέσα στα απλά ραντεβού δεν το φαντάζεστε καν.
Η διαφορά ηλικίας από μόνη της δεν λέει κάτι, αλλά συνήθως συνδυάζεται και με άλλες διαφορές. Τα παιδιά του δεν είναι απαραίτητα \'πρόβλημα\', αλλά είναι σίγουρα μια σημαντική ευθύνη και υποχρέωση από την πλευρά του που θα μοιραστείς. Δεν θα περάσετε από τη φάση \'οι δυο μας\', καθώς η οικογένεια που θα φτιάξετε θα συμπεριλαμβάνει εξαρχής 4 άτομα. Όντως στις σχέσεις δεν υπογράφεις κανένα συμβόλαιο, αλλά όσο περισσότερες διαφορές και δυσκολίες προϋπάρχουν τόσο μεγαλύτερες είναι και οι πιθανότητες να μην πάνε καλά τα πράγματα, χωρίς να είναι και μαθηματικώς βέβαιο.
Ξέρεις όταν έχουμε μια σχέση πιστεύουμε ότι δεν θα ξαναγαπήσουμε άλλον έτσι, αλλά μετά συχνά διαπιστώνουμε ότι βεβάιως και μπορεί να υπάρχει κάποιος που και μας ταιριάζει περισσότερο και αγαπάμε περισσότερο. Όταν τέλειωσε η σχέση που είχα διαπίστωσα όχι μόνο αυτό, αλλά και ότι είναι πολύ ωραίο τελικά να είσαι με έναν άνθρωπο που κουβαλά εμπειρίες παρόμοιες με τις δικές σου. Ο πρώην φίλος μου αντιμετώπιζε θέματα που ήταν εντελώς ξένα με τη δική μου εμπειρία, διατροφές, συνεννόηση με πρώην σύζυγο, οικονομικά προβλήματα, διαμάχες με τα \'σόγια\' κλπ, είχε περιορισμούς στη ζωή του που εγώ δεν είχα.
Έπειτα έβλεπα επάνω του τη φθορά του χρόνου και προβλήματα υγείας που τα θεωρούσα μακρινά, έλλειψη αντοχής και διάθεσης για πράγματα που εγώ ήθελα (όχι για σεξ, εκεί έμοιαζαν όλα μια χαρά!), άλλες προτεραιότητες, άλλες αναζητήσεις. Περιττό να σου πω ότι αυτά τα λέω τώρα, τότε μέσα στο φουλ του έρωτα περνούσαν όλα αυτά μπροστά από τα μάτια μου αλλά δεν τα υπολόγιζα. Τώρα βλέπω ότι ναι ίσως αυτός ανανεωνόταν μέσα από τη σχέση μας (στον περιορισμένο βαθμό που του επέτρεπαν οι επιλογές που είχε ήδη κάνει στη ζωή του), εγώ πάλι... ήταν σαν να γέρναγα πρόωρα! Συνολικά βέβαια το αξιολογώ θετικά γιατί ωρίμασα κιόλας, έμαθα, πήρα, έδωσα. Αλλά δεν θα επαναλάμβανα τέτοια σχέση.
Πάντως άσχετα με τη δική μου εμπειρία, συμφωνώ με όσα έχει γράψει η μαρία και κυρίως με αυτό: να μην στεναχωριέσαι, να μην βιαστείς κ πάνω απ\'όλα να είσαι ευτυχισμένη με ότι κ αν κάνεις στην ζωή σου .
ζουμε σχεδον μαζι.περναμε πολλεσ ωρεσ την μερα μαζι.η σχεση μασ στην παροδο του χρονου περασε απο πολλα κυματα.δεν ηταν τοσο ομορφα τοσο ρομαντικα στην αρχη.υπηρχαν καποια αλλα προβληματα,ομωσ δωσαμε μαχη,το παλεψαμε.θα μπορουσαμε να το ειχαμε διαλυσει απο τοτε.γιατι να μπαιναμε στα βαθυα απο την αρχη?κι ομωσ δεν το αφησαμε.
το θετικο ειναι οτι ειναι πολυ ζωντανοσ ανθρωποσ.γεματοσ ενεργεια.πιστευα και εγω οτι λογω ηλικιασ θα βαριεται να κανει πραγματα,δεν θα εχει αντοχεσ ουτε και διαθεση.κι ομωσ τελειωσ διαφορετικα.ειναι πολυ δραστηριοσ,εχει διαθεση να δημιουργησει και να ζησει.να κανει οικογενεια,παιδια.μια καινουργια ζωη.
δεν ξερω ειλικρινα τι να κανω.βαρεθηκα και τισ απειλεσ,τισ φωνεσ απο τα αδερφια μου.κανεισ δεν με νιωθει.σερνομαι πλεον ψυχολογικα.αν δεν ηταν και αυτοσ θα ειχα διαλυθει εντελωσ.πωσ να μην στεναχωριεμαι λοιπον?δεν μπορω να χαρω την ευτυχια μου.δεν με αφηνουν.τι να κανω?τι?τον αγαπαω ρε γαμωτο και αυτο για καποιουσ ειναι εγκλημα.
πολύ απλά να χαρείς την ευτυχία σου κ να μην δίνεις κ τόσο σημασία στους άλλους, όλο αυτό που ζείς μην το χαραμιζεις καταναλώνοντας την ενεργεια σου στο τι θα πουν ή θα κανουν οι άλλοι, ΖΗΣΤΟ τώρα που έχεις την ευκαιρία. πιστεύω ακράδαντα ότι όταν σου δοθεί κάτι τέτοιο τόσο μαγικο στην ζωή που μπορεί να σε απογειώσει δεν πρέπει να χάνεις στιγμή απο το να το ζεις, γιατι άλλη περιμένουν χρόνια.. δεν έρχεται κ αν σου \'ρθει.. δεν ξερεις αν έχεις την ευκαιρια να ξαναζήσεις κάτι τέτοιο! άσε τον εαυτό σου να το απολαύσει για όσο υπάρχει!
Ο φίλος σου τι λέει για αυτά και πώς σκέφτεστε να το χειριστείτε μαζί; Έχετε κάνει κάποια συγκεκριμένα σχέδια για το μέλλον; Καλό θα ήταν βέβαια να μπορέσεις να ζήσεις μόνη σου προτού συγκατοικήσεις με έναν άλλο άνθρωπο, αλλά νομίζω είχες αναφέρει σε προηγούμενο μήνυμα ότι δεν μπορείς λόγω οικονομικών. Αν όμως τα οικονομικά δεν φτάνουν για να συντηρήσουν εσένα την ίδια, θα επαρκούν σε περίπτωση δημιουργίας οικογένειας; Θέλω να πω, όλα τα πρακτικά ζητήματα μιας σχέσης τα έχετε συζητήσει και αποφασίσει πώς θα προχωρήσετε;
Από εκεί και πέρα, αν εσείς αποφασίσετε να προχωρήσετε μαζί, οι άλλοι δεν θα έχουν άλλη επιλογή από το να το αποδεχτούν. Σημασία έχει εσείς να είστε σίγουροι για αυτό που θέλετε και να περνάτε καλά. Δυστυχώς μερικές φορές κάποιοι θα στενοχωρηθούν και θα απογοητευτούν, αλλά έτσι είναι τα πράγματα: το γνωστό παράδειγμα με την ομελέτα και τα αυγά. Στην πορεία πάντως, λίγοι γονείς δεν θα υποχωρήσουν στις αντιρρήσεις τους αν βλέπουν το παιδί τους ευτυχισμένο.
θελουμε και οι δυο να ειμαστε μαζι.κανουμε σχεδια για το μελλον.να κανουμε δικη μασ οικογενεια, παιδια.στεναχωριεται με ολη την κατασταση γιατι βλεπει και εμενα ετσι.θελει ομωσ να το παλεψουμε.θελει να μιλησει στουσ δικουσ μου αλλα ετσι οπωσ ειναι η κατασταση φοβαμαι να κανει καποια κινηση.στο θεμα οικονομικων δεν υπαρχει προβλημα.εχει μια αρκετα καλη δουλεια ο φιλοσ μου και μπορουμε να ανταπαξελθουμε σε περιπτωση δημιουργιασ οικογενειασ.
εμεισ περναμε καλα στουσ αλλουσ πωσ να το πουμε και να το δεχτουν.ειναι αρνητικοι και μονο στην σκεψη.τισ προαλλεσ μου ειπε ο αδερφοσ μου αφου ειχε προηγηθει τηλεφωνημα απο κακοπροαιρετουσ και ειχε νευριασει απιστευτα οτι αν ισχυει κατι τετοιο δεν θα μεινει τιποτα ορθιο, αν τον πιασει στα χερια του.δεν θα υπολογισει τιποτα.και ειδικα αν το μαθουν οι δικοι μασ και παθουν κατι.πωσ να αντιδρασω εγω σε ολα αυτα?
Πιστεύετε ότι είστε έτοιμοι να κάνετε κάποια κίνηση; Θα μπορούσατε π.χ. να παντρευτείτε και να μείνετε μαζί εδώ και τώρα; Να σου πω βέβαια, ότι θα πρέπει να φροντίσεις κι εσύ να είσαι πάντα αυτάρκης, ώστε να μην είναι η μόνη σου επιλογή να επιστρέψεις στους γονείς, αν τυχόν τα πράγματα δεν πάνε καλά. Και να μη βιαστείτε να κάνετε παιδιά. Ο φίλος σου τελικά τι σκέφτεται, θέλει να μιλήσει στους δικούς σου να του πει τι; Αν είναι να τους κάνει κάποια απλή δήλωση ότι σε αγαπά, δεν βλέπω κανένα νόημα στο να μπείτε σε αυτή τη διαδικασία που απλά θα προκαλέσει αναταραχή και αντιδράσεις.
Ο αδερφός σου πάλι τι δουλειά έχει να ανακατεύεται; Όσο για το αν θα πάθουν κάτι οι γονείς, ναι θα απογοητευτούν, αλλά από εκεί και πέρα έχουν εύθραυστη υγεία που σε κάνει να ανησυχείς; Θα χρειαστεί να αποφασίσεις αν θα υπερισχύσει ο φόβος \'μην πάθουν κάτι\' ή η επιθυμία να ζήσεις τις επιλογές σου.
οπωσ εχω πει ξανα ποτε δεν εισαι σιγουροσ,ουτε υπογραφεισ συμβολαιο.νιωθω οτι ειμαστε ετοιμοι να μεινουμε μαζι.εχω φυσικα και εγω την δουλεια μου απλα προσ στιγμην τα οικονομικα μου ειναι πεσμενα.να τουσ μιλησει για ολα.οχι απλα οτι με αγαπαει.οτι θελει να ειμαστε μαζι,θελει να κανουμε οικογενεια,να τουσ δειξει οτι δεν πρεπει να φοβουνται που εχει μπλεξει το παιδι τουσ.να δουν ποιοσ ειναι αυτοσ που θελω να ειμαι μαζι του.
ειναι αδερφοσ μου και δυστυχωσ ειμαστε παραδοσιακη οικογενεια,δεν ειμαστε τελειωσ απελευθερωμενοι.πιο πολυ φοβαται μην παθουν κατι οι δικοι μου.δεν εχουν ευθραυστη υγεια αλλα δεν παυω να φοβαμαι τισ αντιδρασεισ τουσ.εγω θελω να ζησω τισ επιλογεσ μου αλλα σε αυτουσ πωσ να το περασω?
σε ευχαριστω για το χρονο σου...
Ο μόνος τρόπος να \'περάσεις\' στους άλλους τις επιλογές σου είναι να μείνεις σταθερή σε αυτές, να κρατάς την ηρεμία σου και να προχωράς στο δρόμο που επέλεξες. Προσωπικά δεν βλέπω κανένα λόγο για τέτοιες συναντήσεις με τους γονείς σε αυτή τη φάση. Απλά η γνώμη μου είναι ότι δεν σε βοηθά να φανείς μια αποφασισμένη και ανεξάρτητη ενήλικη. Όταν εσείς οι δύο έχετε σκεφτεί και προετοιμάσει τα πάντα για το επόμενο βήμα, μπορείτε να τους το ανακοινώσετε, να πείτε ότι είσαστε ευτυχισμένοι και θέλετε να συμμετέχουν στη χαρά που νιώθετε. Βέβαια εσύ ξέρεις καλύτερα...αν νιώθεις ότι θέλεις την έγκρισή τους προτού πάρεις αποφάσεις, τότε κάντε αυτό που προτείνεις.
Για τον αδερφό σου, αν μέσα από κάποιες γενικές συζητήσεις περί σχέσεων βλέπεις ότι δεν συνεννοείστε, να μην ασχολείσαι, πες του ότι και εσύ νοιάζεσαι για τους γονείς σας και θέλεις να νιώθουν χαρούμενοι, αλλά δεν θέλεις να συζητάς την προσωπική σου ζωή και όταν έχεις κάτι να του πεις θα το συζητήσεις μόνη σου μαζί του.
δεν ειναι θεμα να παρω την εγκριση τουσ απλα θελω να ειναι και αυτοι ευτυχισμενοι.δεν θα ειμαι καλα οταν θα ξερω οτι ειναι δυστυχισμενοι η θα εχουν αρρωστησει με ολο αυτο.δεχομαι πιεση και υπαρχουν στιγμεσ που λυγιζω και σκυβω το κεφαλι.δεν σημαινει ομωσ οτι θελω να σταματησω μαζι του.οτι μετανιωνω απλα με τσακιζουν ψυχολογικα ολα αυτα.
με τον αδερφο μου ειχαμε παντα καλεσ σχεσεισ.συζητουσαμε τα προσωπικα μασ.ηξερε για τισ σχεσεισ μου και δεν εφερνε ποτε αντιρρηση.δεν δεχεται τωρα ουτε καν στην υποψια οτι μπορει κατι να γινεται.
καλημερα.σημερα δεν ηθελα να ξυπνησω.τα πραγματα εχουν μπει σε μια ευθεια.ξεκινανε οι μαχεσ.πρεπει να φανω δυνατη για να μπορεσω να ειμαι με αυτον τον ανθρωπο.ελπιζω τουλαχιστον να τα καταφερουμε.αλλιως........
να ρωτησω κατι?το να επισκεφτεισ ψυχολογο ποσο περιπου κοστιζει?και ποσεσ φορεσ την εβδομαδα πηγαινεισ?δεν νομιζω οτι θα τα καταφερω χωρισ βοηθεια.και εχω ξεκινησει να περνω ζαναξ και δεν θελω.γιατι δεν ηρεμω αλλιωσ.με πλακωνουν οι σκεψεισ.θα τρελαθω.
παιδια που ειστε?εχετε χαθει.σασ χρειαζομαι.πρεπει να παλεψω και νιωθω αδυναμη.τι να κανω?που να βρω δυναμη.μονο αυτοσ ειναι η κινητηρια δυναμη.γιατι δεν με καταλαβαινουν οι δικοι μου?ουτε τα ιδια μου τα αδερφια.αν ειναι δυνατον.
Quote:
Originally posted by κοντεσακι
παιδια που ειστε?εχετε χαθει.σασ χρειαζομαι.πρεπει να παλεψω και νιωθω αδυναμη.τι να κανω?που να βρω δυναμη.μονο αυτοσ ειναι η κινητηρια δυναμη.γιατι δεν με καταλαβαινουν οι δικοι μου?ουτε τα ιδια μου τα αδερφια.αν ειναι δυνατον.
κοντεσάκι μου...τι ακριβώς έγινε?
τα εμαθε ολα ο αδερφοσ μου και μου λεει τελοσ.δεν θα συνεχισεισ τιποτα με αυτον.εγω ομωσ δεν θελω να τον αφησω αυτον τον ανθρωπο.γιατι δεν το καταλαβαινουν?γιατι?πρεπει να κανω καμια τρελα για να το καταλαβουν?θα μιλησω ανοιχτα σε ολουσ αυτεσ τισ μερεσ το πηρα αποφαση.θελω να ζησω,ειμαι ευτυχισμενη μαζι του.ασ το καταλαβουν.