Κοινωνική φοβία.

Συμφωνώ Μιχάλη με τα όσα αναφέρεις.

Αρχίζω να έχω τύψεις παιδιά

(Joker, Sandy, Olga, Danay, Μιχάλη, Gus, Νiki, libido κι οι υπόλοιποι).

Είχατε μια ωραία επικοινωνία, ανταλλάσσατε απόψεις, κάνατε χιούμορ και αστειάκια μεταξύ σας κι έχω την εντύπωση ότι μπήκα ξαφνικά με δυο - τρία βαρύγδουπα κι ασήκωτα κείμενα και χάλασα το όμορφο κλίμα που υπήρχε προκαλώντας αμηχανία.

Δεν ήταν στις προθέσεις μου.

(Μάλλον το παράκανα με τη σοβαρότητα)…

Καλησπέρα παιδιά! Έχει κανείς να προτείνει κανένα αξιόλογο βιβλίο σχετικά με την κοινωνική φοβία, καθώς και με τρόπους-μεθόδους αντιμετώπισής της;

Οχι nobile μην ανησυχεις καθολου γι\'αυτο που λες;)

ORION ποια πιστεύεις ότι είναι η αποτελεσματικότερη θεραπεία για την κοινωνική φοβία και γενικά για την έλλειψη αυτοεκτίμησης?Υπάρχουν δεκάδες θεραπείες το θέμα είναι ποια είναι η αποτελεσματικότερη.ʼλλοι λένε ότι τα προβλήματα αντιμετωπίζονται άμα καταλάβεις την αιτία τους και τους ασυνείδητους μηχανισμούς που σε επηρεάζουν,δηλαδή με ψυχανάλυση.ʼλλοι λένε ότι η κοινωνική φοβία και γενικά οι φοβίες αντιμετωπίζονται με έκθεση κλιμακωτή.Ένα άλλο βιβλίο που διάβαζα έλεγε ότι οι φόβοι αντιμετωπίζονται μέσα από βιωματικές θεραπείες.Τώρα έχουμε τη μέθοδο SILBA που είναι και απλή και ύπόσχεται ότι θα μας απαλλάξει σαν το μαγικό ραβδί.Έχουμε και ομοιοπαθητική,ανθοθεραπεί� �,γι.ογκα,ρεφλεξολογία,βελο� �ισμό και χίλιες δυο θεραπείες.ΕΠΙΤΕΛΟΥΣ μπορεί κάποιος να μιλήσει με συνέπεια και γνώση και να πει ναι αυτό και αυτό χρειάζεται για να αντιμετωπιστεί μόνιμα μια φοβία.Έχω πάει σε δέκα ψυχολόγους και ο καθένας λέει τα δικά του.Δεν μπορούν οι επιστήμονες που είναι δουλειά τους αυτή να πούνε ότι η αποτελεσματικότερη μέθοδος είναι αυτή και αυτό αποδεικνύεται και κλινικά μέσα από την πράξη.Τόσα χρόνια που μπένω σε σάιτς για ψυχολογία ο καθένας λεέι το μακρύ του και το κοντό του.Ρωτώ πολύ απλά και υπεύθυνα όποιον ξέρει να μου απαντήσει.Πώς καταπολεμά ριζικά κάποιος το κόμπλεξ κατωτερότητας που οδηγεί στην κοινωνική φοβία.Με απλά λόγια.Ευχαριστώ

Quote:

---

Originally posted by Orion
Η κοινωνική φοβία δεν είναι απλό πρόβλημα.Δεν είναι απλά να αντιμετωπίσεις το φόβο,αυτό ίσως είναι το πρώτο βήμα.Ο φόβος μπορεί να προκαλέσει με τη σειρά του επιπλέον ψυχολογικά προβλήματα.Η κοινωνική φοβία σε κάνει πολλες φορές κοινωνικά αδέξιο..και εκεί είναι η μεγαλύτερη δυσκολία.Εγώ πιστευω πως απαιτήται θέληση και πίστη.Δυστυχώς δεν καταπολεμάτε εύκολα με τη λογική οποιαδήποτε φοβία.Ισως αυτό να επιτυγχάνεται με τη δύναμη της θέλησης.Αλλά πρέπει το αισθημα της θέλησης να μην καταπιέζεται ασυνείδητα ,πρέπει να αφεθεί ελευθερο και να κινητοποιει.Πολλες φορές βολευομαστε με τη κατασταση που βρισκομαστε ,όσο και να μας ταλαιπωρεί,και φοβόμαστε το καινούργιο αυτό που θα έρθει.

---

Κατ’ αρχήν να εξάρω την παραπάνω τοποθέτηση του Ωρίωνα. Οι επισημάνσεις του είναι ακριβείς και υποδηλώνουν κατ’ επέκταση την αυξανόμενη συνειδητοποίησή του. Πράγμα που με εκπλήσσει ευχάριστα (του το έχω πει κατ’ ιδίαν σε πι μι αλλά θέλω να το επαναλάβω και δημοσίως) γιατί διαπιστώνω αφενός την ωριμότητά του – σπάνια για την ηλικία του, αφετέρου τη θέλησή του να ξεπεράσει το πρόβλημα. Η συνειδητοποίηση των διαφόρων πλευρών του προβλήματος, το πώς αυτά εκδηλώνονται και το τι υποδηλώνουν, είναι οδός για το ξεπέρασμά τους.

Θα ήθελα επίσης να πω (στον/στην) φίλο/η Velout ότι η παραπάνω τοποθέτησή μου:

«Η συνειδητοποίηση των διαφόρων πλευρών του προβλήματος, το πώς αυτά εκδηλώνονται και το τι υποδηλώνουν, είναι οδός για το ξεπέρασμά τους»,

αποτελούν εμμέσως απάντηση και στο ερώτημα που έθεσε. Οδός για την συνειδητοποίηση αποτελεί όντως η ψυχανάλυση. Δεν σε θεραπεύει ντε και καλά, σε βοηθάει όμως σε μεγάλο βαθμό διότι η γνώση του εαυτού μας είναι σημαντικός παράγοντας. Τουλάχιστον έτσι λειτούργησε σ’ εμένα ώστε, σε συνδυασμό και με άλλους παράγοντες, να καταφέρω ν’ αποτινάξω από πάνω μου αυτό το πρόβλημα.

Ποια άλλα υποβοηθητικά μέσα υπάρχουν; Πολλά απ’ όσα ανέφερες, σε συνδυασμό πάντα μεταξύ τους. Η κλιμακωτή έκθεση λ.χ. (που απ’ όσο αντιλαμβάνομαι δεν είναι κάτι διαφορετικό από τις βιωματικές θεραπείες), με την κατάλληλη υποστήριξη ενισχύει το έργο της «απεξάρτησης» από το συναίσθημα της έλλειψης αυτοεκτίμησης.

Μέθοδοι mind control όπως η μέθοδος Σίλβα δρουν κι αυτές ενισχυτικά (κανείς δεν λέει ότι θα σε απαλλάξουν από μόνες της σαν το μαγικό ραβδί).

Η γιόγκα από μόνη της δεν βοηθάει. Όχι ότι είναι κακό να χαλαρώνει κάποιος με τη γιόγκα, αν είναι να επιλέξει πάντως κανείς, θα πρότεινα μέθοδο mind control κι όχι απλώς γιόγκα μια που το mind control προχωράει ένα επαναστατικό βήμα πιο πέρα από τις διάφορες μεθόδους γιόγκα όταν πρόκειται για αντιμετώπιση συγκεκριμένων προβλημάτων.

Ομοιοπαθητική, ανθοθεραπεία, ρεφλεξολογία, βελονισμός κλπ, νομίζω πως δεν αποτελούν παρά ημίμετρα. Δεν είναι κακό να ασχολείται κανείς, ας μην περιμένει όμως τίποτα σημαντικό από αυτά (ειδικά αν μεμονωμένα τα επιλέξει) για την συγκεκριμένη αντιμετώπιση του συγκεκριμένου προβλήματος.

Velout, καταλαβαίνω την απόγνωση κάτω από την οποία θέτεις το ερώτημα με τόση ένταση, μην περιμένεις όμως καμιά μαγική συνταγή γιατί δεν υπάρχει. Κι αυτό γιατί, κάθε άνθρωπος είναι διαφορετικός, με διαφορετική ψυχοσύνθεση, άλλες εμπειρίες και ενδεχομένως τραύματα, διαφορετικό περιβάλλον, άλλες επιδιώξεις για τη ζωή του. Μην περιμένεις λοιπόν να σου πει κάποιος «θα κάνεις αυτό κι αυτό και θα απαλλαχθείς σίγουρα».

Το μόνο που έχω να καταθέσω εγώ είναι η προσωπική μου εμπειρία. Κι επειδή πέρασα από τα 40 κύματα, μπορώ τουλάχιστον να αναφερθώ σε ορισμένα πράγματα που κατά τη γνώμη μου είναι κοινά σε πολλούς από όσους αντιμετωπίζουν παρόμοια προβλήματα ώστε να βοηθηθούν.

Για να μην επαναλαμβάνομαι, θα σε παρότρυνα Velout να ξαναδιαβάσεις αυτά που έγραψα στις δύο τρεις προηγούμενες σελίδες. Από το πρώτο κείμενό μου που εξιστορώ την περιπέτειά μου και την απαλλαγή μου.

Εν συντομία και σαν επισκόπηση: Αναφέρθηκα κατ’ αρχήν (1ον) στη γνώση. Στη γνώση και ως προς το τι σημαίνει αυτό το πρόβλημα για την επιστημονική κοινότητα αλλά και στη γνώση του ίδιου μου του εαυτού μέσω της αυτοψυχανάλυσης.

Στη συνέχεια (2ον) αναφέρθηκα στο mind control σαν μέθοδο αλλαγής των «κακών» προγραμμάτων που έχουμε στον σκληρό δίσκο του εγκεφάλου μας και αντικατάστασής τους με νέα προγράμματα. (Αν λ.χ. πιστεύουμε ότι είμαστε υποδεέστεροι των άλλων – χαμηλή αυτοεκτίμηση – προχωρούμε σε τεχνητή και με τη θέλησή μας αντικατάσταση του «προγράμματος» αυτού με νέο όπου αλλάζουμε την εικόνα που έχουμε για τον εαυτό μας με καινούργια).

Εννοείται ότι η γνώση και η ψυχανάλυση υποβοηθούν τη διαδικασία αυτή «αλλαγής» των προγραμμάτων μέσω του mind control ώστε οι αλλαγές αυτές να αποκτήσουν σταθερότητα, ενώ το mind control βοηθάει με τη σειρά του στην περαιτέρω κατανόηση του εαυτού μας μέσω της ψυχανάλυσης.

Αναφέρθηκα επίσης (3ον) στο εργασιακό μου περιβάλλον εκείνης της περιόδου, το ότι δηλ. σχετιζόμουν με άτομα που δεν με αντιμετώπιζαν κριτικά και άρα δεν είχα λόγο να βρίσκομαι σε κατάσταση συνεχούς άμυνας, πράγμα που μείωσε το καθημερινό μου άγχος ως προς τις μεταξύ μας ανθρώπινες σχέσεις. Ήταν μεν εύνοια της τύχης, με ώθησε όμως αυτό να συνειδητοποιήσω ότι τα προβλήματά μας πρέπει να τα συζητάμε, έστω κάνοντας την αρχή με τους ανθρώπους με τους οποίους νιώθουμε ότι έχουν μεγαλύτερη κατανόηση και τους περιβάλλουμε με εμπιστοσύνη.

Είναι ένα πολύ σημαντικό βήμα, ίσως το σημαντικότερο απ’ όλα. Να αρχίσουμε να μιλάμε γι αυτά χωρίς ντροπή. Πώς θα αποβληθεί η ντροπή; Δεν ξέρω, εδώ είναι που ο καθένας πρέπει να υπερβεί τον εαυτό του. Γι αυτό επιμένω ότι δεν υπάρχουν μαγικές συνταγές, δεν μπορούμε να λέμε απλώς «πέστε μου τι να κάνω» σαν να πρόκειται για κάποια χαπάκια που θα τα πάρουμε και θα εξαλειφθεί το πρόβλημα. Μοιάζει λίγο τεμπέλικο αυτό. Όχι, εμείς πρέπει να κινητοποιηθούμε, ο καθένας από εμάς για να ξεπεράσει το προσωπικό του πρόβλημα. Κι ένα μεγάλο, τεράστιο βήμα, είναι να καταπολεμήσουμε το άκρως ΕΓΩΙΣΤΙΚΟ συναίσθημα ότι θα πέσουμε στην υπόληψη των συνανθρώπων μας εάν τους πούμε με ειλικρίνεια λ.χ. «κοίταξε να δεις, εγώ έχω αυτό το πρόβλημα: για λόγους παρά τη θέλησή μου, νιώθω μειονεκτικά όταν είμαι ανάμεσα σε άλλους κι είναι φορές που εύχομαι να ανοίξει η γη να με καταπιεί. Θέλω να το γνωρίζεις αυτό και να μη με φέρνεις σε δύσκολη θέση». Ή «θέλω τη συμπαράστασή σου». Και αν δεν έχουμε τη συμπαράστασή του, πα να πει την κατανόησή του, τότε να ΚΟΒΟΥΜΕ μια και καλή σχέσεις με τέτοιους ανθρώπους. Δεν νοείται φιλική σχέση όταν δεν υπάρχει κατανόηση. Δεν γίνεται να επιτρέπουμε να μετατρέπονται οι φιλικές σχέσεις σε σχέσεις δυναστικές ή καταπιεστικές, γιατί είναι σαν να επιβραβεύουμε τον σαδισμό με εμάς στη θέση του μαζοχιστή. Απομακρυνθείτε από σχέσεις που σας καταπιέζουν. Όχι μετά από δέκα σφαλιάρες που θα φάτε αλλά μετά από την πρώτη κιόλας. Χωρίς τύψεις, χωρίς φόβο και χωρίς πάθος. Απομακρυνθείτε απλά, ήρεμα και αποφασιστικά. Κι αν επιμείνει ο άλλος, εξηγήστε του τι δεν ανέχεστε επάνω του. Επαναλαμβάνω, ΑΠΛΑ, ΗΡΕΜΑ και ΑΠΟΦΑΣΙΣΤΙΚΑ. Μην γίνεστε έρμαια των καταστάσεων ή του ενός και του άλλου.

Παρασύρθηκα και μακρηγόρησα στο ζήτημα των φιλικών σχέσεων στο οποίο δεν είχα αναφερθεί μέχρι τώρα. Αποτελεί μια άλλη μεγάλη παράμετρο την οποία κάποια στιγμή καλό είναι να αναλύσουμε εκτενέστερα. Προς το παρόν θα προχωρήσω στο τελευταίο (4ον) ζήτημα που είχα βάλει, κι αυτό είναι το ΘΕΑΤΡΟ το οποίο πρότεινα για όσους και όσες έχουν πρόβλημα στο να μιλούν μπροστά σε ακροατήριο (διάλεξη, παράδοση σε μαθητές ή φοιτητές κλπ). Γι αυτό προέτρεψα να ασχοληθείτε με το ερασιτεχνικό θέατρο. Είναι μια εκπληκτική μορφή ψυχοθεραπείας αλλά και κοινωνικοποίησης.

Προσπαθώ να δώσω κάποιες κατευθύνσεις σε όσους έχουν παρόμοια προβλήματα ώστε να βοηθηθούν στο ξεπέρασμά τους. Παίρνοντας ως βάση τη δική μου αίσθηση των πραγμάτων και τη δική μου εμπειρία, γνωρίζοντας όμως παράλληλα ότι αποτελούν φόρμουλες κοινές για πολλούς άλλους. Προσπαθώ να μην μπλέξω πάρα πολλά στις αναφορές μου ώστε να είναι όσο γίνεται κατανοητά αυτά που λέω χωρίς να μπερδεύουν τον αναγνώστη σε δαιδαλώδεις ατραπούς.

Για να καταλήξω, δεν υπάρχει μια συνταγή. Υπάρχουν παράλληλες κατευθύνσεις που πρέπει να ακολουθήσει κανείς για να ξεφύγει από τη μέγγενη αυτή. Και θα ξεφύγει αν το κάνει, το θεωρώ βέβαιο αυτό.

Συγχωρείστε με και πάλι για το μεγάλο κείμενο. Είμαι στη διάθεσή σας είτε για οποιαδήποτε απορία είτε για οποιαδήποτε αντίρρηση – δεν έχω το αλάθητο του πάπα.

Αλλά μην επαναπαύεστε. Παλέψτε το. Μπείτε στην καθημερινή ζωή και πατήστε πόδι.

Nobile μου μην έχεις τύψεις καλέ..... ποιός σου είπε ότι μπήκες στη μέση? Δηλαδή όποιος συμμετέχει στην ανταλλαγή απόψεων στο εν λόγο θέμα θεωρείται αυτομάτως εμπόδιο??????

Μη λες χαζομάρες βρε.........!!!!!!!!! Επαγωγικά φαντάζομαι ότι όλοι εδώ με τον δικό τους τρόπο εκδήλωσαν την θετική αποδοχή προς το άτομό σου και τη συμμετοχή σου εδώ!:)

Πέραν όλων βέβαια εγώ χρειάστηκα ορό αντοχής για να μελετήσω τα μακροσκελή μηνύματά σου.....χι..χι Ειλικρινά θα εκτιμούσα μια μελλοντική σύμπτιξη των σκέψεών σου..:):)

Η μέθοδος Σίλβα μιας και την ανέφερες δεν έχει καταφέρει μέχρι στιγμής να παγιωθεί , εξαιτίας πολλών παραγόντων......Χωρίς να αναφέρω λεπτομέρειες και λόγο άμεσης εμπλοκής στο θέμα αυτό λόγο παράλληλης επαγγελματικής δραστηριότητάς μου, αφήνει πολλά κενά και δεν είναι ιδανική για πολλά θέματα...... Υπάρχουν πολλά κενά που αφήνει και δεν είναι η κατάλληλη προσέγγιση για κάποια θέματα....
Χαίρομαι που εσένα αυτή η προσέγγιση σε βοήθησε!!!!!:)
ʼλλοι κακώς κατά την εμπειρία μου την ακολούθησαν..και δεν το λέω τυχαία......υπάρχουν λόγοι που σίγουρα αγνοείς....:(

Τέλος πάντων......ελπίζω εσένα να είχε θετικά αποτελέσματα αυτή η πνευματική προσέγγιση!;)

Μείνε στην παρέα....:)

Έχεις δίκιο Olga ότι ήταν θετική η αποδοχή που εκδηλώθηκε από τα παιδιά στις παρεμβάσεις μου.

Έχεις δίκιο επίσης και για το ότι τα μακροσκελή κείμενα δεν βοηθούν πάντα, αντίθετα, είναι φορές που κουράζουν οπότε… πάνε περίπατο οι όποιες αγαθές προθέσεις. Μια προσπάθεια σύμπτυξης που έκανα προηγουμένως, κατέληξε και πάλι σε μακροσκελές κείμενο. Θα φροντίσω στο εξής να είμαι όσο γίνεται πιο σύντομος και σαφής.

Για τη μέθοδο Σίλβα δεν θα επιμείνω για να μην προκληθεί η λάθος εντύπωση ότι αποτελεί πανάκεια. Σέβομαι και εκτιμώ την «παράλληλη επαγγελματική δραστηριότητα» που αναφέρεις. Αν δεν έχεις αντίρρηση, θα ήθελα κάποια στιγμή που θα έχεις το χρόνο και τη διάθεση, να με πληροφορήσεις – έστω και με U2U – για τις αντιρρήσεις σου στη μέθοδο ενημερώνοντάς με για τα πράγματα που όντως μπορεί να έχω άγνοια.

οκ Nobile μου, ειλικρινά χαίρομαι που έχεις αντικειμενική διαύγεια στον έκαστο διάλογο!:):)
Όσο για τη μέθοδο Σίλβα σίγουρα μόνο με U2U θα καταφέρω να σου πω κάποια πράγματα, μιας και δημοσίως ακόμα και να ήθελα δεν θα μπορούσα να σου αναφέρω για λόγους που προανέφερα... Σίγουρα επίσης δεν θα μπορέσω να σου πω όσα ξέρω για κάποιες πτυχές της , μιας και δεσμεύομαι επαγγελματικά για τα στοιχεία που μπορώ να διαρρεύσω χωρίς να υπάρχει πρόβλημα... Πανάκεια δε με βεβαιότητα δεν αποτελεί και επιβεβαίωση είναι χιλιάδες άνθρωποι παγκοσμίως που ακολούθησαν αυτή την προσέγγιση και δεν είδαν ουσιαστικά αποτελέσματα, παρά μόνο μια έμεση θεραπευτική προσέγγιση του ψυχικού τους κόσμου.......Ψάξε σχετικά άρθρα στο διαδίκτυο μιας και η μέθοδος αυτή έχει παγκόσμια εξάπλωση....;)

Προειδοποίηση: Όποιος είναι να μουρμουράει κανένα δεκάλεπτο το μήνυμα μου, καλύτερα να μην το διαβάσει.

Διαβάζοντας τα μηνύματά σας φίλοι μου, πολλάκις είδα τον εαυτό μου σε αυτά. Πολλά από αυτά με έκαναν να δακρύσω και άλλα να αγανακτήσω. Δε θα μείνω σε αυτό όμως, παρότι κρίνω ότι όσοι δεν έχουν περάσει καταστάσεις παρόμοιες καλό είναι γι’ αυτούς να προσέχουν πως εκφράζονται. Για μένα αθώα αστειάκια και συμβουλές του τύπου ‘ξεπεράστε το και μη δίνετε σημασία τι λένε οι άλλοι για σας, κι όλα θα γίνουν καλύτερα’ είναι απλά να ‘χαμε να λέγαμε.
Ας τα πάρουμε όμως από την αρχή. Από όσο θυμάμαι τον εαυτό μου, δηλαδή από μωρό παιδί, τα πράγματα ποτέ δεν ήταν ευχάριστα με τους τριγύρω. Έχω περάσει από χρόνιο ‘άγχος αποχωρισμού’ όπως λέγεται. Κατά τα τέλη Γυμνασίου μέχρι και τέλη Λυκείου με είχε εγκαταλείψει αυτή η ιδέα, ή μάλλον είχε νεκρώσει βαθιά μέσα μου.

Το τι εμετούς και πονοκεφάλους είχα περάσει δε λέγεται. Το δε κλάμα στην προσχολική και σχολική ηλικία έχει μείνει στην ιστορία. Οι δάσκαλοι συνηθίζουν να χαρακτηρίζουν αυτά τα παιδιά ‘χαμηλών τόνων’, ‘πνίγονται σε μια κουταλιά νερό’, και άλλες τέτοιες σαχλαμάρες. Το ότι στο Λύκειο αυτό είχε φαινομενικά σταματήσει, δε σημαίνει ότι δεν υπήρχαν άλλα προβλήματα. Εκείνη τη περίοδο μέχρι και περίπου πρώτο έτος στη σχολή είχα καταληφθεί από Ιδεοψυχαναγκαστική διαταραχή.
Η Ιδεοψυχαναγκαστική διαταραχή έχει ξεπεραστεί. Όποιος έχει ζήσει τέτοια κατάσταση, ξέρει ότι η ζωή του είναι μια κόλαση. Αυτή η διαταραχή με ταλαιπώρησε πολύ καιρό, μέχρι που μια μέρα ξέσπασα σε κλάματα μπροστά στο Θεό. Ναι, φίλοι μου στο Θεό. Χωρίς φάρμακα χωρίς ψυχολόγους, χωρίς βιβλία, χωρίς τεχνικές.

10 λεπτά σπαρακτικής αναζήτησης ελέους από τον Θεό, ήταν αρκετά. Δόξα τω Κυρίω! Πιστέψτε με φίλες και φίλοι μου, είναι αλήθεια. Δε σας τα λέει ούτε κανένας ‘θεούσας’, ούτε κανένας που ήρθε να κάνει κήρυγμα ‘στα καημένα τα παιδιά που έχουν άγχος’. Τα έζησα όλα στο πετσί μου. Και τώρα θα μου πείτε τι σχέση έχουν όλα αυτά με το θέμα. Κάτσε βρε, δε τελείωσα.
Εδώ και 2,5 περίπου χρόνια έχω αυτό που λέτε ‘κοινωνική φοβία’. Εγώ το αποκαλώ κοινωνική ιδιαιτερότητα. Λοιπόν για να μην τα πολυλογώ, δε μιλώ για απλό άγχος, αλλά για άλλη κατάσταση και μάλιστα σε βαρύνουσα μορφή. Από τα τρία χρόνια που είμαι στη σχολή δε μπόρεσα να κάνω ούτε μισή παρουσίαση, και από τις θεωρίες τριών χρόνων, ζήτημα να έχω πάει μια εβδομάδα σύνολο. Έχω όμως και εργαστήρια (υποχρεωτικά) που εκεί είναι δύσκολα τα πράγματα. Έχω περπατήσει χιλιόμετρα μέχρι να πάω σπίτι, καθότι μερικές φορές ήμουν χάλια και μου ήταν αδύνατο να μπω σε λεωφορείο. Λίγοι μπορούν να καταλάβουν, πώς είναι να μην πατάς σε μια εξεταστική, ούτε για ένα μάθημα…Έτυχε κάποτε θυμάμαι, να έχω αργήσει 2-3 λεπτά σε εξεταζόμενο μάθημα και όλοι είχαν καθίσει στα αμφιθέατρα. Είχαν μείνει θέσεις άδειες, αλλά ποιος μπαίνει μέσα;; Έτσι, όπως πήγα, γύρισα σπίτι. Μου ήταν αδύνατο να μπω μέσα. Οι πολυκοσμίες στις καφετέριες, μακριά από μένα.

Τελευταία έχει περιοριστεί αυτή η κατάσταση καθότι ο Κύριος με έχει βοηθήσει. Ξέρω ότι πολλοί θα χλευάσουν και θα πουν ότι για τα μεταφυσικά υπάρχουν άλλοι χώροι. Το θέμα είναι όμως ότι δε μιλώ για μεταφυσικά, αλλά κάθε άλλο. Κατ’ εμένα, είναι το πλέον φυσικό και λογικό ο Θεός. Το πρόβλημα είναι ότι με τον εγωϊσμό μας, δεν αφήνουμε το Θεό να δράσει πάνω μας. Λέμε συνέχεια, εγώ θα το πολεμήσω, εγώ το έδιωξα, ναι τα κατάφερα…και, και… Πρώτοι είμαστε στις τεχνικές, στα βιβλία στις θεωρίες, στις ανατολικές φιλοσοφίες, αλλά όταν έρθει το θέμα Θεός, «Ε, δεν είναι έτσι, αυτά λένε οι παπάδες».
Δείτε τι απλά και όμορφα λέει ο Ιησού Χριστός:

28 Δεύτε προς με πάντες οι κοπιώντες και πεφορτισμένοι, καγώ αναπαύσω υμάς. 29 άρατε τον ζυγόν μου εφ\' υμάς και μάθετε απ\' εμού, ότι πράός ειμι και ταπεινός τή καρδία, και ευρήσετε ανάπαυσιν ταίς ψυχαίς υμών·
30 ο γάρ ζυγός μου χρηστός και το φορτίον μου ελαφρόν εστιν.

Αυτό θέλει καλοί μου φίλοι ο Θεός, να Τον φορτώσουμε. Φορτώστε Τον λοιπόν όλοι μαζί. Το φορτίο μας, το θέλει δικό Του. Εμείς λέμε όμως «όχι, τι δε μπορώ να το σηκώσω μόνος μου; » Αντιληφθείτε καλοί μου συμπάσχοντες, ότι δε μπορούμε τίποτα μόνοι μας. Ο δαίμονας που μας τυραννά κάνει το παν, αρκεί να είμαστε μακριά από το Θεό. Θα αναρωτιέστε τότε, πώς πέτυχαν τεχνικές όπως το mind control.
Ο δαίμων που μας τυραννά κάνει το παν να νομίζουμε ότι έχουμε πετύχει μόνοι μας τη θεραπεία. Είναι ικανός να μη μας ενοχλεί πια, αρκεί να πιστέψουμε στον εαυτό μας και τις «δυνάμεις» μας. Μόλις πούμε το έδιωξα εγώ με τις δυνάμεις μου, για το σατανά έχει επιτευχθεί η «δουλειά». Δείτε το και από άλλη οπτική. Γιατί καμία τεχνική δε περιλαμβάνει και ‘θεραπεία’ των ασθενών αδελφών μας, παρά διαλογισμός με τον εαυτό μας; Ο αληθινός άνθρωπος θα τρέξει και θα προσευχηθεί και για τα ασθενούντα αδέλφια του.
Αυτή είναι η απόδειξη, αυτών των εγωιστικών πρακτικών.
Δείτε πόσο κούραση, πόσο ‘δουλειά’ θέλουν αυτές οι τεχνικές και στο τέλος τι; Απαντήστε μου φίλοι μου, τι; Βρήκαμε το νόημα της ζωής επειδή πια μπορούμε να διαβάσουμε ένα κείμενο μπροστά σε κόσμο; Ή μήπως εγώ είμαι ο παντοκράτορας, επειδή ποπό τι έκανα, μπήκα στο λεωφορείο!!
Ενώ ο Ιησούς με ένα λόγο Του, μας κάνει άλλους ανθρώπους, καινούργιους.

«Ελάτε προς εμένα όλοι όσοι κοπιάζετε και είστε φορτωμένοι, κι εγώ θα σας ξεκουράσω. Σηκώστε πάνω σας το ζυγό μου και διδαχτείτε από το δικό μου παράδειγμα, γιατί είμαι πράος και ταπεινός στην καρδιά, και οι ψυχές σας θα βρουν ξεκούραση. Γιατί ο ζυγός μου είναι απαλός, και το φορτίο μου ελαφρό».

Κάπου σε προηγούμενα μηνύματα ειπώθηκε, αν είναι δυνατόν να μην έρθουμε αντιμέτωποι με το πρόβλημά μας, σύμφωνα με τη σταδιακή έκθεση. Δηλαδή αν υπάρχει άλλος τρόπος. Ναι αδέλφια, πάρτε θάρρος, σηκώστε τα μάτια ψηλά και ζητήστε το. Ναι, τόσο απλό. Ο Χριστός δεν βάρβαρος, ούτε χρησιμοποιεί τεχνικές που θα μας εκθέσουν. Το ξέρει ότι δεν μπορούμε να αντιμετωπίσουμε το πρόβλημά μας, μόνοι μας. Με ένα χάδι θα το πάρει μακριά, και τότε θα θυμόμαστε εκείνη την εποχή και θα Τον δοξολογούμε.

Ο Ιησούς Χριστός ο Ναζωραίος, μας καλεί τόσο απλά να του ακουμπήσουμε το πρόβλημά μας, δεν έχουμε παρά να το κάνουμε.
Και όπως λέει αλλού ο Ιησούς:

33 ταύτα λελάληκα υμίν ίνα εν εμοί ειρήνην έχητε. εν τώ κόσμω θλίψιν έξετε\' αλλά θαρσείτε, εγώ νενίκηκα τον κόσμον.

Θαρσείτε αδέλφια, ο Ιησούς νίκησε τον κόσμο με την ανάστασή Του. Καλή λευτεριά σε όλους.

Γιώργο μου καλώς ήρθες στο forum !:)
Εύχομαι η πολλαπλή διάσταση ιδεολογίας των μελλών εδώ να διευρύνει ακόμα περισσότερο το πνεύμα σου , ακόμα και μέσα από την παράθεση αντίθετων απόψεων....

Χαίρομαι που κατάφερες να βρεις μια θεραπευτική ψυχική διέξοδο , εναρμονίζοντας τις όποιες ανησυχίες σου και ατέλειες με το υπέρτατο Θείο, με όποιον τρόπο και αν πραγματοποιήθηκε σταδιακά στη ζωή σου!
Ακόμα και η μεταφυσική διάσταση όπως αναφέρεις έχει λειτουργήσει πολλές φορές θετικά χωρίς να έχουν ερμηνευτεί κάποια πράγματα με την κοινή λογική και τους νόμους των κλασσικών επιστημών (πχ. θαύματα...).
Πέραν των όσων ανέφερες όμως έχω να σημειώσω και τα εξής βασικά..... Δεν πρέπει όλα να τα περιμένουμε από το Θεό...ούτε να περιμένουμε να επωμιστεί για ακόμη μια φορά ο Ιησούς τα βάρη μας , δεδομένου ότι ήδη ιστορικά έχει σηκώσει πολλά και έχει υποφέρει αρκετά από τις αμαρτίες μας..... Πρακτικά λοιπόν όσο χώρο και αν έχει η καρδιά του για συγχώρεση και τη δύναμη να μας παρέχει ψυχική ισορροπία , καλό θα ήταν να πάρουμε την πρωτοβουλία να σηκώσουμε και να αντιμετωπίσουμε επάξια τον δικό μας σταυρό όπως άλλωστε πρώτος αυτό δίδαξε! Δεν είναι εγωισμός η προσωπική αντιμετώπιση των προβλημάτων μας, αλλά η ουσιαστική <<διάσωση-αποκτάσταση>> της εικόνας του <<κατ\'ομοίων>> με όποιον λειτουργικό τρόπο μπορεί ο καθένας....
Στον αγώνα αυτόν μπορούν κάλεστα να συμμετέχουν οι προσωπικές μας δυνάμεις, οι θεικές δυνάμεις και οι επιστημονικές δυνάμεις .........
Το αρνητικό για μένα είναι το να μην παλεύεις και να αφήσεις τον εαυτό σου να παραδωθεί στην απόλυτη ψυχική φθορά!
Κάθε ένας μας μπορεί να οδηγηθεί στην προσωπική του λύτρωση από τις φοβίες μέσο διαφορετικών οδών! Το αποτέλεσμα μετράει και εκεί πρέπει να στεκόμαστε.....;)

Χαίρομαι για τον φίλο μας τον Γιώργο που ανακάλυψε τη δική του μέθοδο. Είτε ο Χριστός είτε ο Βούδας είτε ο Όντιν είτε ο Διόνυσος, εφόσον ο καθείς απευθυνόμενος σε σκεπτομορφές σαν τις παραπάνω νιώθει να φορτίζει τις μπαταρίες του με ενέργεια, είναι γεγονός θετικό.

Μην νομίζει ο Γιώργος οτι χλευάζω επειδή παραθέτω ως «σύγκριση κατ’ ισοτιμία» τον Χριστό με τις άλλες θεότητες που αναφέρω. Θα γνωρίζει ίσως οτι παρόμοιες φράσεις με αυτές του Ιησού που μας παραθέτει, έχουν ειπωθεί και απο αυτά τα πρόσωπα ή τις οντότητες και παρόμοιο ρόλο λυτρωτή της ανθρωπότητας έχουν διαδραματίσει και αυτοί.

Ένας μουσουλμάνος για παράδειγμα που αντιμετωπίζει παρόμοια προβλήματα όπως εμείς θα απευθυνθεί στον Αλλάχ και ένας Ιουδαίος στον Γιαχβέ, με τα ίδια θεραπευτικά αποτελέσματα. Δεν νομίζω να εννοεί ο Γιώργος οτι οι άνθρωποι αυτοί θα πρέπει να βαφτιστούν πρώτα χριστιανοί για να τύχουν του ελέους απο τον Θεό!
ʼλλωστε μη ξεχνούμε οτι ο Γιαχβέ και ο Αλλάχ είναι το ίδιο πρόσωπο με τον δικό μας Θεό!

Ένα πράγμα μόνο θα ήθελα να επισημάνω που αποτελούσε πάντοτε δικό μου προβληματισμό: Δεν μπορούσα να καταλάβω για ποιο λόγο ο Θεός επέλεξε εμένα για να μου φορτώσει αυτό το μεγάλο πρόβλημα (Κοινωνική Φοβία) που μου τσάκισε τη ζωή! Για ποιο λόγο με τύλιξε με αυτόν τον «δαίμονα» απ’ τον οποίο χρόνια ολόκληρα δεν μπορούσα να ξεφύγω απο τις δαγκάνες του.

Όταν βέβαια αναγάγουμε τον «δαίμονα» σε αντίπαλο του Θεού (βλ. Διάβολος) τα πράγματα απλουστεύονται. Κάθε πρόβλημά μας αποδίδεται στον αντίπαλό του (τον «κακό») και κάθε θεραπεία στον «δικό μας», τον «καλό»!
Και όταν συμβαίνει να στερούμαστε επιχειρημάτων για να αποδώσουμε τα προβλήματά μας στον «κακό» (Διάβολος), τότε λέμε οτι ο καλός Θεός μας δοκιμάζει!
Συνειδητά τουλάχιστον, εγώ προσωπικά αρνούμαι να αποδεχθώ το ρόλο του πειραματόζωου για τις δοκιμασίες του.

Όπως και να ’χει πάντως και ανεξάρτητα απο τα όσα γράφω παραπάνω, αν αυτή η μέθοδος που αναφέρει ο Γιώργος βοηθάει κάποιον, σαφώς και προκρίνω να την εφαρμόσει. Το ζητούμενο είναι τα θεραπευτικά αποτελέσματα, και εάν κάποιος μέσω της πίστης σε δόγματα θρησκευτικά βρίσκει αποτέλεσμα, είναι το ασφαλέστερο κριτήριο και σίγουρα το καλύτερο γι αυτόν τον ίδιο. Δεν με βρίσκει λοιπόν ουδόλως αντίθετο ως προς αυτό.

Γι αυτό και κλείνω με τα λόγια της Όλγας που πιστεύω οτι περικλείουν την ουσία του ζητήματος:

«Στον αγώνα αυτόν μπορούν κάλλιστα να συμμετέχουν οι προσωπικές μας δυνάμεις, οι θεϊκές δυνάμεις και οι επιστημονικές δυνάμεις...

Το αρνητικό για μένα είναι το να μην παλεύεις και να αφήσεις τον εαυτό σου να παραδοθεί στην απόλυτη ψυχική φθορά!

Κάθε ένας μας μπορεί να οδηγηθεί στην προσωπική του λύτρωση από τις φοβίες μέσο διαφορετικών οδών! Το αποτέλεσμα μετράει και εκεί πρέπει να στεκόμαστε».

συμφωνω απολυτα στην αποψη οτι με οποιον τροπο και αν καταφερουμε να απαλλαγουμε απο τις φοβιες εχουμε νικησει.μακαρι να βρει ο καθενας τον δικο του..............

«Γιώργο μου καλώς ήρθες στο forum !:) Εύχομαι η πολλαπλή διάσταση ιδεολογίας των μελλών εδώ να διευρύνει ακόμα περισσότερο το πνεύμα σου , ακόμα και μέσα από την παράθεση αντίθετων απόψεων....»

Ευχαριστώ πολύ olga_soul, ανταποδίδω.

Γράφεις:
«Χαίρομαι που κατάφερες να βρεις μια θεραπευτική ψυχική διέξοδο , εναρμονίζοντας τις όποιες ανησυχίες σου και ατέλειες με το υπέρτατο Θείο, με όποιον τρόπο και αν πραγματοποιήθηκε σταδιακά στη ζωή σου!»

Μη το πάρεις προσωπικά, αλλά έννοιες όπως ‘υπέρτατο Θείο’ ,‘άγνωστη ανώτερη δύναμη’ κ.τ.λ. δε με καλύπτουν. Μιλώ καθαρά για την Παναγία Τριάδα.

Γράφεις:
«Ακόμα και η μεταφυσική διάσταση όπως αναφέρεις έχει λειτουργήσει πολλές φορές θετικά χωρίς να έχουν ερμηνευτεί κάποια πράγματα με την κοινή λογική και τους νόμους των κλασσικών επιστημών (πχ. θαύματα...).»

Δεν αναφέρομαι σε ‘μεταφυσική διάσταση’. Ο Θεός είναι για μένα το πιο λογικό και φυσιολογικό γεγονός.

Γράφεις:
«Πέραν των όσων ανέφερες όμως έχω να σημειώσω και τα εξής βασικά..... Δεν πρέπει όλα να τα περιμένουμε από το Θεό...ούτε να περιμένουμε να επωμιστεί για ακόμη μια φορά ο Ιησούς τα βάρη μας , δεδομένου ότι ήδη ιστορικά έχει σηκώσει πολλά και έχει υποφέρει αρκετά από τις αμαρτίες μας...»

Μάλλον δε πρόσεξες τι ακριβώς είπα. Ο ίδιος ο Θεός ζητά να τον φορτώσουμε. Πες μου έναν λόγο που δε πρέπει να περιμένω από το Θεό και πρέπει να προσπαθήσω μόνος. Ένα λόγο. Μήπως κουράζεται να με ακούει; Μήπως υπονοείς ότι δε μπορεί; Τι;
Μήπως πρέπει να ταλαιπωρώ τον εαυτό μου χωρίς ποτέ να ξέρω αν θα λυτρωθώ από το πρόβλημα; Μήπως στην τελική, μας αρέσει να ταλαιπωρούμαστε;

Ειδικά με αυτό που γράφεις : «δεδομένου ότι ήδη ιστορικά έχει σηκώσει πολλά και έχει υποφέρει αρκετά από τις αμαρτίες μας», δείχνεις να τον λυπάσαι. Μην ανησυχείς γι’ Αυτόν καλή μου φίλη, εμείς είμαστε άξιοι λύπησης και όχι Αυτός.

Ξέρω έναν γιατρό που δεν παίρνει χρήματα. Αρκεί μια συνεδρία – προσευχή. Η λύση άμεση, άψογη, τέλεια. Τα ‘φάρμακα’ που δίνει είναι χωρίς ΚΑΜΙΑ παρενέργεια.
Είναι ο Ιησούς και δεν θα τον βρείτε στον Χρυσό Οδηγό.
Ξέρω και έναν άλλο άνθρωπο γιατρό που δεν τηρεί καμία από τις παραπάνω προϋποθέσεις. Είναι στην κρίση του καθενός τι θα διαλέξει.
Εγώ, συγνώμη αλλά δε θα πάρω τη τελευταία επιλογή. Θα προτιμήσω την πρώτη.

Γράφεις:
«Πρακτικά λοιπόν όσο χώρο και αν έχει η καρδιά του για συγχώρεση και τη δύναμη να μας παρέχει ψυχική ισορροπία , καλό θα ήταν να πάρουμε την πρωτοβουλία να σηκώσουμε και να αντιμετωπίσουμε επάξια τον δικό μας σταυρό όπως άλλωστε πρώτος αυτό δίδαξε! Δεν είναι εγωισμός η προσωπική αντιμετώπιση των προβλημάτων μας, αλλά η ουσιαστική <<διάσωση-αποκτάσταση>> της εικόνας του <<κατ\'ομοίων>> με όποιον λειτουργικό τρόπο μπορεί ο καθένας....»

Και βέβαια πρέπει να παλεύουμε σηκώνοντας το προσωπικό σταυρό μας. Παραλείπεις όμως δύο σημαντικότατα σημεία της ρήσης:

24 Τότε ο Ιησούς είπεν τοίς μαθηταίς αυτού· Εί τις θέλει οπίσω μου ελθείν, απαρνησάσθω εαυτόν και αράτω τον σταυρόν αυτού και ακολουθείτω μοι.

1. απαρνησάσθω εαυτόν
2. ακολουθείτω μοι

Συνεπώς σηκώνουμε το σταυρό αποτάσσοντας αυτό το καταστρεπτικό ‘εγώ’ και ταυτόχρονα ακολουθούμε Αυτόν, και όχι τον οποιοδήποτε που κάνει συλλογή από masters.

Γράφεις:
«Στον αγώνα αυτόν μπορούν κάλλιστα να συμμετέχουν οι προσωπικές μας δυνάμεις, οι θεικές δυνάμεις και οι επιστημονικές δυνάμεις ......»

Ο Θεός, θέλετε καταλάβετε θέλετε όχι, δεν είναι κανένας ανόητος. «Ας δοκιμάσω λίγο από τις σούπερ δυνάμεις μου, λίγο γιόγκα, λίγο seroxat, λίγο διαλογισμό, λίγο αυτοπεποίθηση, ε! και στο τέλος και λίγο Θεό άμα δε πιάσουν τα προηγούμενα.». Για να βρείτε πραγματική σωτηρία καλοί μου φίλοι, πρέπει να δώσετε όλη την καρδιά σας στο Θεό.

Γράφεις:
«Το αρνητικό για μένα είναι το να μην παλεύεις και να αφήσεις τον εαυτό σου να παραδωθεί στην απόλυτη ψυχική φθορά!»

Φυσικά και πρέπει να παλεύεις, είπαμε όμως, με ποια κριτήρια;

Γράφεις:
«Κάθε ένας μας μπορεί να οδηγηθεί στην προσωπική του λύτρωση από τις φοβίες μέσο διαφορετικών οδών! Το αποτέλεσμα μετράει και εκεί πρέπει να στεκόμαστε.....;)»

Δηλαδή ο σκοπός αγιάζει τα μέσα, σωστά; Αυτό δε μου λες; Αν σου έλεγαν ότι πρέπει να σκοτώσεις ένα άνθρωπο για να απαλλαγείς από τις φοβίες, θα το έκανες; Χρησιμοποιώ ένα ακραίο παράδειγμα, για να σου πω πως δεν είναι το αποτέλεσμα που μετράει στην όλη υπόθεση. Το απώτερο αποτέλεσμα είναι να κινηθούμε στην αγκαλιά του Θεού. Το να γίνω καλά από μια ψυχασθένεια ας πούμε ‘κοινωνική φοβία’, έχει ως αποτέλεσμα να μπορώ να μιλάω και να κινούμε πιο εύκολα με τους ανθρώπους γύρω μου.
Λες:
«Το αποτέλεσμα μετράει και εκεί πρέπει να στεκόμαστε.....;)»

Σύμφωνα με σένα, πρέπει να σταθώ εκεί. Στο να μπορώ να πάω μια βόλτα πιο εύκολα, στο να φάω μια τυρόπιτα μπροστά σε τριάντα άτομα και να μη χαλιέμαι. Και; Τώρα τι έγινε; Τέλος; Έγινα καλά;
Δε σε ειρωνεύομαι καλή μου φίλη. Μη το βλέπεις έτσι. Πραγματικά έχω απορία σε αυτά που ρωτώ. Για μένα στόχος των ανθρώπων είναι η εύρεση και προσέγγιση του Θεού. Χωρίς Αυτόν, ένα ψυχολογικό θα φεύγει, δέκα θα εμφανίζονται. Ο Θεός όμως, είναι εκεί έτοιμος να βοηθήσει. Ένα ταπεινό βήμα κάνετε προς τα ‘κει, και όλα τα υπόλοιπα 99 θα τα κάνει Εκείνος.
Η αδερφή μου δουλεύει ως τηλεφωνήτρια στον Ο.Τ.Ε. Ξέρετε τι μου λέει; Δεκάδες τηλεφωνήματα που ψάχνουν ψυχιάτρους, ψυχολόγους. Φτάνει αδέλφια, μη συμβιβάζεστε με ατελείς λύσεις. Ζητήστε την τέλεια λύση, με όλη σας την καρδιά. Mας αξίζει.

Γιώργο μου σε ευχαριστώ για τα καλά σου λόγια και ανταποδίδω!!!:):)
Είναι σίγουρα βαρετή επανάληψη να αναφέρω για ακόμα μια φορά τις απόψεις μου, δεδομένου ότι η δική σου οδός από όσα αναφέρεις απέδωσε προσωπικά σε εσένα θετικά αποτελέσματα και ειλικρινά χαίρομαι αφάνταστα!!! :)
Η πίστη είναι μεγάλη δύναμη στον αγώνα όλων μας και από εκεί αντλούμε σίγουρα ανυπέρβλητες δυνάμεις.
Σε γήινο - κοσμικό επίπεδο όμως πρακτικά και στατιστικά δείχνει ότι δεν είναι αρκετή και ο κάθε μεμονωμένος άνθρωπος πρέπει να παλέψει για την ψυχική του αποκατάσταση με όποια συμπληρωματικά μέσα μπορεί......
Τη στιγμή δε που αυτά σε επιστημονικό επίπεδο έχουν χρόνια αποτελέσματα δεν μπορεί να αγνοηθεί η δράση τους...... Πέρα από τις όποιες θεικές δυνάμεις πρέπει να προσπαθούμε και εμείς οι ίδιοι με όποια θετικά μέσα μας δίνονται για την επίτευξη του αγώνα μας!!!!
Κάτι τέτοιο ούτε χαλάει την κρίση μας, ούτε μας αποτρέπει από την πίστη μας, ούτε μας απομακρύνει από την επαφή μας με το υπέρτατη θεική δύναμη!!!
ΦΙΛΙΑ!!!