Ποσο ακομα να προσπαθησω να σωσω τον γαμο με 2 χρονων παιδι;

Εγω ειμαι στα 25 χρονια δουλειασ η κορη μου ειναι 20 με πιασαν ψυχολογικα το σωμα μου χαλασε γτ κουβαλαω βαρη θα δουλεψω αλλα πεντε χρονια κανονικα μετα αναπηρικη και μαυρα εχω παρανοικη διαταραχη πραγμα που σημαινει οτι δεν μπορω να ειμαι με το παιδι την ειπα ολη την ιστορια τησ ζωησ μου την εδωσα και λεφτα και την αφησα ελευθερη αντρασ δε μπορει να κουμανταρει γυναικα εγω οτι μπορεσα εκανα κατι αλλο καλυτερο δεν μπορω να κανω ασ κανει αυτη κατι καλυτερο εγω περασα παρα πολλα απο 12 χρονων που δουλευω κι απο τα 25 μονοσ τωρα ειμαι 37 οτι μπορεσα και γινοταν το εκανα κατι αλλο δεν μπορω να κανω αυτα

Quote:

---

Originally Posted by Giannisss

elisabet τι να την κανω την επικοινωνια που θα μου ορισει το δικαστηριο οταν θα μπορω να τον βλεπω μονο 3 φορες τον χρονο και θα πρεπει να πηγαινω στο σπιτι το δικο της; γιατι ο μικρουλης ειναι ακομα 2 χρονων περιπου. Και εκτος αυτο, εγω ειμαι στη Γερμανια και αυτη στην Ελλαδα σε εχα χωριο. Ξερεις τι κοστη ειναι αυτα; αεροπορικα, ξενοδοχεια αυτοκινητα κτλ, δεν μπορω να ανταπεξελθω οικονομικα για να το κανω αυτο. Καταλαβαινεις σε τι δυσκολη θεση ειμαι;

---

Όχι ο νόμος λογικά θα σου ορίσει να βλέπεις το παιδί και σαβκα, όχι μόνο 3 φορές τον χρόνο.
Τώρα βέβαια το θέμα της απόστασης είναι πρόβλημα και είναι σοβαρό, σε καταλαβαίνω αλλά θα πρέπει να πάρεις τον χρόνο σου και να σκεφτείς πώς θέλεις να εξελιχθεί η ιστορία μετο παιδί σου. Είναι μικρό σε ηλικία, κακά τα ψέματα, αν σε βλέπει 3 φορές το χρόνο, σε λίγο θα σε αντιμετωπίζει ως ξένο και δεν θα έχει άδικο.

¨Ενας γνωστός μου που είχε παρόμοιο πρόβλημα και όταν χώρισαν η πρώην του έφυγε στο εξωτερικό με το μωρό, μετά τον πρώτο χρόνο που ταξίδεψε εκεί κανά δυο φορές και η μικρή δεν τον αναγνώριζε καν και δεν ήθελε να τον πλησιάσει, αποφάσισε κι άλλαξε όλη την ζωή του και μετακόμισε στην χώρα της πρώην του γιανα μπορεί να είναι κοντά στο παιδί.

Δεν είναι εύκολη απόφαση, αλλά μιλάμε για το παιδί σου. Μέτρα καλά και ζύγισε τι θες και τι έχει αξία για σένα χωρίς εγωισμούς και πίκρες.
Καλή τύχη σου εύχομαι.

Quote:

---

Originally Posted by Giannisss

Μακαρι να ειναι οπως τα λες Αλεξανδρε. Ας ελπισουμε οτι θα ηρεμησει μετα τα δικαστηρια.

Ελις οπως τα λες ειναι, μια ζωη θα δουλευω εγω. Τελος παντων

---

αν τα βαλεις μαζι της ομως δε θα ηρεμισει και αν ακους τους αλλους με τα δικαστηρια

εγω σου ειπα τι μπορεις να κανεις να πας καπου εκει κοντα να ψωνιζεις τα τροφιμα αν θες γιατι αν εισαι απο αποσταση θα ναι ακομα πιο ανασφαλης γιατι αν χρειαστει κατι σε ποιον θα το πει? γι αυτο σου λεει δωσε λεφτα

φαινεσαι στα προθυρα πανικου μη τη βομβαρδιζεις με μυνηματα και τηλεφωνα συνηθως οταν ενδιαφερεσαι για καποιον φερνουν το αντιθετο αποτελεσμα

Γεια σου Ελιζαβετ,

Το φανταστηκα και εγω οτι το παιδι μου δεν θα με αναγνωριζει στο μελλον και οτι θα ειμαι ενα ειδος «θειος» για τον μικρο. Απο εκει που εχω ποσες φωτογραφιες και βιντεο που δειχνουνε οτι με αγαπουσε πιο πολυ και απο την μανα του, θα καταληξουμε σαν δυο ξενοι.

Κατορθωμα της μανας του ειναι αυτο. Πλεον προσπαθω να το δω πιο ρεαλιστικα, δηλ. ενω ο μικρος με μενα ειναι δεμενος αυτη τη στιγμη, απο την στιγμη που τα δικαστηρια τον δινουνε στη μανα, δεν μπορω να κανω κατι. Μακαρι μακαρι και εμενα να πηγαινε σε αλλη χωρα οπου υπαρχουνε δουλειες, την ιδια μερα θα πηγαινα και εγω. Σε χωριο στην Ελλαδα τι δουλεια να βρω; Αν παω ετσι Ελλαδα και δεν βρω δουλεια η βρω καμια δουλεια με 500 ευρω και ενοικιο, πως ακριβως να ζησω για να ειμαι εκει για τον γιο μου; Εγω ο οδιος θα εχω υπαρξιακο προβλημα. Δεν συμφωνεις;

Αλεξανδρε δεν την ενοχλω πλεον, την εχω αφησει στην ησυχια της. Το μονο που της ειπα ειναι οτι δεν θελω να ειμαι πατερας του skype αλλα πατερας που να μπορει να ειναι εκει για τον γιο του και να μπορει να το αγκαλιαζει. Με αγνοησε επιδεικτικα.

Quote:

---

Originally Posted by Giannisss

Γεια σου Ελιζαβετ,

Το φανταστηκα και εγω οτι το παιδι μου δεν θα με αναγνωριζει στο μελλον και οτι θα ειμαι ενα ειδος «θειος» για τον μικρο. Απο εκει που εχω ποσες φωτογραφιες και βιντεο που δειχνουνε οτι με αγαπουσε πιο πολυ και απο την μανα του, θα καταληξουμε σαν δυο ξενοι.

Κατορθωμα της μανας του ειναι αυτο. Πλεον προσπαθω να το δω πιο ρεαλιστικα, δηλ. ενω ο μικρος με μενα ειναι δεμενος αυτη τη στιγμη, απο την στιγμη που τα δικαστηρια τον δινουνε στη μανα, δεν μπορω να κανω κατι. Μακαρι μακαρι και εμενα να πηγαινε σε αλλη χωρα οπου υπαρχουνε δουλειες, την ιδια μερα θα πηγαινα και εγω. Σε χωριο στην Ελλαδα τι δουλεια να βρω; Αν παω ετσι Ελλαδα και δεν βρω δουλεια η βρω καμια δουλεια με 500 ευρω και ενοικιο, πως ακριβως να ζησω για να ειμαι εκει για τον γιο μου; Εγω ο οδιος θα εχω υπαρξιακο προβλημα. Δεν συμφωνεις;

Αλεξανδρε δεν την ενοχλω πλεον, την εχω αφησει στην ησυχια της. Το μονο που της ειπα ειναι οτι δεν θελω να ειμαι πατερας του skype αλλα πατερας που να μπορει να ειναι εκει για τον γιο του και να μπορει να το αγκαλιαζει. Με αγνοησε επιδεικτικα.

---

γιαννη, καταλαβαινω οτι νοιωθεις μεγαλο πονο, αλλα ενα διαζυγιο δεν ειναι ποτε κατορθωμα αυτου που το αποφασιζει μονο.
οταν ενα ζευγαρι δεν ταιριαζει, ειναι λογω και των δυο, εστω κι αν δεν εχει ευθυνες ο ενας η και κανενας.

κατα την γνωμη μου, την συμβατοτητα με τον συντροφο την τριπλοτσεκαρουμε πριν το παιδι. εφοσον πανω στον ερωτα η την επιθυμια για παιδια, κανουμε ενα παιδι και μετα προσπαθουμε να δουμε πως θα ταιριαξουμε, πολλα μπορουν να συμβουν... κι αυτο, το κανατε μαζι. δεν το εκανε μονη της.

ας παρουμε τα δεδομενα.
δεν πειθεται με τπτ να το ξαναδειτε το θεμα, σε διωχνει.
δεν μπορεις να κανεις κατι, παρα να το παρεις αποφαση και να συμβουλευτεις δικηγορο για να μην κανεις καποιο λαθος που θα σε ταλαιπωρει για χρονια.
αν δεν θελει ουτε εκεινη να φυγει ξανα στο εξωτερικο, ουτε εσυ μπορεις λογω ανεργιας να ερθεις ελλαδα, τι βλεπεις σαν εφικτο δηλαδη;
κι αυτη εχει δικαιωμα στις αποφασεις της για το που θα ζησει, οπως κι εσυ.
τι πρεπει να γινει, λες;

Remedy ετσι ακριβως ειναι.

Πριν το παιδι δυστυχως η ευτυχως δεν ειχαμε να αντιμετωπισουμε καποιο σοβαρο προβλημα. Μολις ηρθε το παιδι δοκιμαστηκε αυτη η σχεση σοβαρα. Προφανως και οι 2 εχουμε μεριδιο ευθυνης σε αυτον τον χωρισμο και εκει δοκιμαστηκε η αγαπη μας αν μπορω να το πψ ετσι.Εγω απλα δεν ειμαι αυτος που φευγει και εγω ειμαι αυτος που επιμενει ακομα και τωρα να προσπαθησουμε. Με βαση αυτο, εγω σχετικα τα βρισκω με την συνειδηση την δικια μου για να κοιμαμαι τα βραδυα.

Καταλαβαινω οτι με τις ερωτησεις σου θες να με οδηγησεις στο να σκεφτω την λογικη απαντηση και εχεις παλι δικαιο. Απλα δεν μπορω να παρατησω ετσι το παιδι μου γμτ συναισθηματικα. Μεχρι πριν καποιες μερες προσπαθουσα να την πεισω να μιλησουμε ωστε να ορισουμε ενα ειδους επικοινωνια με τον γιο μου, ωστε να μην ξεχασει ποιον εχει πατερα, να μπορω να τον αγκαλιαζω και να παιζουμε αν γινεται. Δεν θελω το παιδι μου οταν ρωτανε που ειναι ο μπαμπας σου να πηγαινει και να δειχνει το κινητο μεσα απο το οποιο θα μιλαμε μεσω skype. Δεν θελω να τον λυπουνται τον γιο μου οταν θα το κανει αυτο, ειναι πολυ στεναχωρο. Θελω να εχει εναν πατερα που να ξερει οτι τον αγαπαει και οτι θα ειναι εκει οταν θα τον χρειαζεται. Οχι μονο μεσω skype. Απανταει απλα η μανα του, αν θες να τον δεις ελα απο δω. Αλλα δυστυχως η μανα του το εχει παρει παρα πολυ στραβα και δεν θελει να βοηθησει καθολου. Στην αναγκη αν δω οτι δεν παει αλλο, ειμαι διατειθειμενος να κοψω καθε επικοινωνια για καποια χρονια περιμενοντας να μεγαλωσει και να αναζητησει ο μικρος επικοινωνια μαζι μου και τοτε θα ειμαι εκει. Πραγμα το οποιο σου εξηγησει δεν γινεται. Οποτε τι θα νου προτεινες εσυ;

Quote:

---

Originally Posted by Giannisss

Remedy ετσι ακριβως ειναι.

Πριν το παιδι δυστυχως η ευτυχως δεν ειχαμε να αντιμετωπισουμε καποιο σοβαρο προβλημα. Μολις ηρθε το παιδι δοκιμαστηκε αυτη η σχεση σοβαρα. Προφανως και οι 2 εχουμε μεριδιο ευθυνης σε αυτον τον χωρισμο και εκει δοκιμαστηκε η αγαπη μας αν μπορω να το πψ ετσι.Εγω απλα δεν ειμαι αυτος που φευγει και εγω ειμαι αυτος που επιμενει ακομα και τωρα να προσπαθησουμε. Με βαση αυτο, εγω σχετικα τα βρισκω με την συνειδηση την δικια μου για να κοιμαμαι τα βραδυα.

Καταλαβαινω οτι με τις ερωτησεις σου θες να με οδηγησεις στο να σκεφτω την λογικη απαντηση και εχεις παλι δικαιο. Απλα δεν μπορω να παρατησω ετσι το παιδι μου γμτ συναισθηματικα. Μεχρι πριν καποιες μερες προσπαθουσα να την πεισω να μιλησουμε ωστε να ορισουμε ενα ειδους επικοινωνια με τον γιο μου, ωστε να μην ξεχασει ποιον εχει πατερα, να μπορω να τον αγκαλιαζω και να παιζουμε αν γινεται. Δεν θελω το παιδι μου οταν ρωτανε που ειναι ο μπαμπας σου να πηγαινει και να δειχνει το κινητο μεσα απο το οποιο θα μιλαμε μεσω skype. Δεν θελω να τον λυπουνται τον γιο μου οταν θα το κανει αυτο, ειναι πολυ στεναχωρο. Θελω να εχει εναν πατερα που να ξερει οτι τον αγαπαει και οτι θα ειναι εκει οταν θα τον χρειαζεται. Οχι μονο μεσω skype. Απανταει απλα η μανα του, αν θες να τον δεις ελα απο δω. Αλλα δυστυχως η μανα του το εχει παρει παρα πολυ στραβα και δεν θελει να βοηθησει καθολου. Στην αναγκη αν δω οτι δεν παει αλλο, ειμαι διατειθειμενος να κοψω καθε επικοινωνια για καποια χρονια περιμενοντας να μεγαλωσει και να αναζητησει ο μικρος επικοινωνια μαζι μου και τοτε θα ειμαι εκει. Πραγμα το οποιο σου εξηγησει δεν γινεται. Οποτε τι θα νου προτεινες εσυ;

---

νομιζω οτι υπαρχει διαδικασια για προσωρινα μετρα επικοινωνιας με τα παιδια σε τετοιες περιπτωσεις.
συμβουλευσου εναν δικηγορο.
εχεις παει τελικα η τα συζηταμε μεταξυ μας;
προτεινω να ζητησεις αυτα τα προσωρινα μετρα και να βλεπεις το παιδι οπως θα ορισει το δικαστηριο, μεχρι να βγει το διαζυγιο που θα καθορισει τι θα γινεται.

λυπαμαι που θα το ξαναπω, αλλα παλι επιστρεφεις στο οτι εσυ δεν θελεις να χωρισετε και εισαι διατεθιμενος να τα ξαναβρειτε και αυτη αρνειται.
να με συγχωρεις γιαννη, αλλα το οτι δεν θελεις να χωρισετε δεν σε κανει εσενα τον σωστο κι εκεινην την λαθος (γονιο, συζυγο, οτιδηποτε).
δεν τα βρηκατε κι αυτη δεν μπορει αλλο.
εσυ μπορεις κι αλλο.
μεινε στο οτι χωρισατε τελικα και οχι στο οτι κατα την γνωμη σου εισαι ο σωστος.
επικεντρωσου να ρυθμισετε καλους ορους (οσο γινεται, με τις δυσκολες καταστασεις που περιγραφεις).

Για σου Remedy,

τα σφαλιστικα μετρα δυστυχως θα μου επιτρεψουνε μια επικοινωνια χωρις διανυκτερευση για ενα χρονο, δηλ. οτι θα επιτρεπεται να πηγαινω σπιτι τους και να παιζω εκει 2 ωρες με τον μικρο. Θα ειμαι δηλαδη περικυκλωμενος απο ολο της το σοι, μεσα στη φωλια του λυκου που λενε και θα πρεπει να προσπαθησω να απολαυσω τον χρονο μου με το παιδι. + το οικονομικο εξοδο με ξενοδοχεια αυτοκινητα κτλ. Ετσι οπως τα υπολογισα για να κατεβαινω 4 μερες να τον βλεπω θα μου βγαινει γυρω στα 1.000 ευρω. Δεν ειμαι πλουσιος, ενας απλοσ μισθωτος υπαλληλος ειμαι και εγω και αυτα ειναι παρα πολλα λεφτα για μενα.

Μην με παρεξηγεις, δεν καταλογησα ευθυνες σε κανεναν γιατι και οι 2 εχουμε μεριδιο ευθυνης. Απλα λεω οτι εγω ειμαι διατεθειμενος ακομα και σε αυτο το σημειο να παλεψω επειδη υπαρχει ενα παιδι κυριως και αυτη οχι. Οντως μπορει να μην αντεχει αλλο, δικαιωμα της.

Τις ειχα στειλει μερικα μνμτα μπας και μπορεσουμε να κανονισουμε μεταξυ μας την επικοινωνια με τον μικρο και οχι οτι βγαλει το δικαστηριο, γιατι μου λεγε οτι θελει ο γιος μας να εχει επικοινωνια με τον πατερα του στα λογια, αλαλ στην πραξη δεν το βλεπω. Αυτο ειναι που με προβληματιζει παρα πολυ πως να αντιμετωπισω.

Βρε Γιάννη, έχω μπερδευτεί, δεν σου επιτρέπει να πας να δεις το παιδί;
Γιατί αν στο επιτρέπει αλλά μόνο αν πας σπίτι, εσύ είσαι αυτός που δεν δέχεται τους όρους.
Το παιδί είναι μικρό, φαντάζομαι έχει συνηθίσει να το κοιμίζει η μαμά του, να περνάει τον περισσσότερο χρόνο με την μαμά του εφόσον εσύ εργαζόσουν. Δεν γίνεται να διαταραχθεί εντελώς η καθημερινότητα του παιδιού και να απομακρυνθεί από την μάνα του.

Είσαι ακόμα στην φάση του θυμού Γιάννη, κι οκ δεν είναι παράλογο, αλλά έχετε ένα παιδί, κοίτα να το ξεπεράσεις γρήγορα και να σκεφτείς χωρίς εγωισμούς τι θα κάνεις με το παιδί και πώς θα μπορείς να το βλέπεις περισσότερο.

Συμφωνώ με Ρεμ, δείχνεις να έχεις κολλήσει στο ποιος φταίει, γιατί αυτή αρνείται να κάνει προσπάθεια κτλ αυτά όμως τώρα δεν έχουν σημασία.

ΤΗν σκέψη του να κόψεις κάθε επικοινωνία και να περιμένεις να μεγαλώσει το παιδί ελπίζω να την κάνεις μόνο πάνω στα νεύρα σου και στην φόρτιση. Αν το κάνεις ο μικρός θα σε αναζητήσει μόνο για να σε φτύσει και δεν θα έχει άδικο.

Γεια σου elisabet,

Εδω ειναι το αστειο της υποθεσης, εγω τον εβαζα για υπνο, εγω τον ταιζα, εγω τον επαιζα, εγω τον πηγαινα στον παιδικο σταθμο και ας δουλευα. Μεσα σε 2 χρονια εχασα σχεδον 20 κιλα για να τα καταφερω ολα αυτα. Δεν μπορουσε να κοιμηθει το βραδζ ο μικρος αν δεν τον κοιμιζα εγω, ουτε μπανιο δεν ηθελε να κανει χωρις εμενα.

Σου φαινεται παραλογο αλλα ετσι ηταν.

Αυτο για το ποιος φταιε και ποιο οχι σας δινω δικαιο, δεν υπαρχει λογος να το σκεφτομαι.

Καταλαβαινεις γιατι εχω αναπτυξει στην ουσια μητρικα αισθηματα για τον μικρο; Καταλαβαινεις γιατι θα ηθελα κατι παραπανω απο 2 ωρες στο σπιτι της με τον μικρο; Να σου πω και την αληθεια δεν τους εμπιστευομαι να παω και σπιτι τους, γιατι τωρα που παμε στα δικαστηρια εχουνε πει 1 εκατομμυρια ψεμματα. Αν μπω εγω εκει μονος μου και αυτοι ειναι 3 4, δεν μπορουνε να ισχυριστουνε οτι εγω δερνω το παιδι κτλ; Ειναι πολυ δυσκολο..

συμφωνω απολυτα με ελισσαβετ.
προσπαθησε να ξεπερασεις θυμους και πεισματα και να κανεις το καλυτερο για το παιδι σας.
οι δικαστες δεν ειναι ανοητοι.
κρινουν το συμφερον του παιδιου.
πολυ ωραιο θα ηταν να τα βρειτε, αλλα αφου δεν τα βρισκετε, δεν υπαρχει αλλος δρομος απο το να αποφασισει ενα δικαστηριο τους ορους επικοινωνιας σας.

Γεια σου Remedy,

Σου δινω δικαιο για το σκεπτικο σου, αλλα μεχρι ενα σημειο πιστεω εχεις δικαιο. Εννοειται οτι σεβομαι την γνωμη σου και την επεξεργαζομαι, γιατι εγω την ζηταω.

Να θεσω την ερωτηση τοτε ως εξης: Επειδη σιγουρα η μανα του γιου μου και εγω δεν μπορουμε/θελουμε να βγαλουμε συνεννοηση, το δικαστηριο οριζει ενα ειδους επικοινωνια. Αν αυτου του ειδους η επικοινωνια απο την δικια μου μερια δεν ειναι δυνατο να γινει για διαφορους λογους (λογω χρηματων, εμπιστοσυνης απεναντι στην οικογενεια της κτλ), τι μου μενει να κανω ωστε ο γιος μου και εγω να μην χασουμε την σχεση μας;

Quote:

---

Originally Posted by Giannisss

Γεια σου elisabet,

Εδω ειναι το αστειο της υποθεσης, εγω τον εβαζα για υπνο, εγω τον ταιζα, εγω τον επαιζα, εγω τον πηγαινα στον παιδικο σταθμο και ας δουλευα. Μεσα σε 2 χρονια εχασα σχεδον 20 κιλα για να τα καταφερω ολα αυτα. Δεν μπορουσε να κοιμηθει το βραδζ ο μικρος αν δεν τον κοιμιζα εγω, ουτε μπανιο δεν ηθελε να κανει χωρις εμενα.

Σου φαινεται παραλογο αλλα ετσι ηταν.

Αυτο για το ποιος φταιε και ποιο οχι σας δινω δικαιο, δεν υπαρχει λογος να το σκεφτομαι.

Καταλαβαινεις γιατι εχω αναπτυξει στην ουσια μητρικα αισθηματα για τον μικρο; Καταλαβαινεις γιατι θα ηθελα κατι παραπανω απο 2 ωρες στο σπιτι της με τον μικρο; Να σου πω και την αληθεια δεν τους εμπιστευομαι να παω και σπιτι τους, γιατι τωρα που παμε στα δικαστηρια εχουνε πει 1 εκατομμυρια ψεμματα. Αν μπω εγω εκει μονος μου και αυτοι ειναι 3 4, δεν μπορουνε να ισχυριστουνε οτι εγω δερνω το παιδι κτλ; Ειναι πολυ δυσκολο..

---

Όχι δεν μου φαίνεται παράλογο και μπράβο σου που ασχολιόσουν τόσο με τον μικρό.

Δεν είναι το θέμα αν έχουμε δίκιο που σου λέμε να μην σκέφτεσαι τα της γυναίκας σου τώρα ή όχι, είναι ότι αυτές οι σκέψεις σε αποσυντονίζουν και σε φορτίζουν αρνητικά και δεν μπορείς να πάρεις σωστές αποφάσεις για τον μικρό.

Προσπάθησε ήρεμα να βρείτε μια λύση να πηγαίνεις σπίτι να βλέπεις τον μικρό όσο είσαι ακόμα Ελλάδα τουλάχιστον. Το ότι δεν επικοινωνείς και δεν αναζητάς επικοινωνία με το παιδί τώρα με όποιον τρόπο, θα το χρησιμοποιήσει εναντίον σου αργότερα. Αυτό που λες ότι μπορεί να πουν ψέματα ότι χτυπάς το παιδί, μπορούν να το κάνουν με όποιες συνθήκες, ακόμα κι αν το έπαιρνες σπίτι σου. Ίσα ίσα πηγαίνοντας σπίτι τους μπροστά σε όλους είσαι πιο καλυμμένος.
Έχεις σκεφτεί να της προτείνεις να δείτε κάποιον ειδικό σχετικά με το παιδί; Ψυχολόγο πχ. Πρέπει να την πείσεις οτι σε απασχολεί μόνο το θέμα του παιδιού και να σταματήσεις να της κάνεις οποιαδήποτε αναφορά σχετικά με τα δικά σας.

Γεια σου elisabet,

Ναι της εχω ξεκαθαρισει οτι δεν θελω να μιλησω καθολου για την σχεση μου μαζι της αλλα μονο και μονο για το παιδι. Ναι την εχω παροτρυνει να παει να μιλησει με εναν ειδικο παιδοψυχολογο κτλ. Απλα επειδη της το λεω εγω δεν το κανει και με αγνοει παντελως.

Εχω χασει την μπαλα elisabet. Προσπαθω πραγματικα προσπαθω για το καλο του παιδιου οπως το βλεπω εγω, αλλα σαν τα λεω σε εναν τοιχο ειναι...