Δεν τον εγκρίνουν

Quote:

---

Originally Posted by Marilou

Ότι χρειαστείς είναι εδώ τώρα πλέον που άνοιξαν και τα μηνύματά σου ....

Θωρακισε τον ευατο σου τίποτε άλλο και όλα τα άλλα θα πάρουν τον δρόμο τους

---

Μαριλου μου καλημέρα
Χθες η συνάντηση με την αδερφή μου πήγε καλά! Είμαι αρκετά ικανοποιημένη. Συζητήσαμε ορισμένα πράγματα και κατάλαβε ...θέλω να πιστεύω. Μου είπε πως ο μπαμπάς δεν με παίρνει τηλέφωνο γιατί πιστεύει πως εγώ δεν θέλω να του μιλήσω και πως θέλω να τους ξεγράψω! Της είπα πως ποτέ δεν βγήκε κάτι τέτοιο από το στόμα μου για να το πιστεύει αυτό και πως θεωρώ πως είναι ο εγωισμός του πιο πάνω. Το μόνο που είπα εγώ είναι πως θέλω να έχουμε τα τυπικά όπως και τα έχουμε και να πηγαίνω εγώ να τους βλέπω -κυριως τον μπαμπα. Τα κορίτσια έρχονται που και που. Μου είπε πως θα του μιλησει. Και το βράδυ με καλεσε είναι ένα σημαντικό βήμα. Επίσης της είπα πως όταν έχουν τέτοιες αμφιβολίες καλό είναι να με ρωτάνε και να μην κάνουν μόνοι τους υποθέσεις. Είπαμε αρκετά πράγματα. Με την αδερφή μου και την μαμά μου κάποια άκρη θα βγει. Αυτές δεν κρατάνε μούτρα. Θα δούμε τώρα πώς θα συνεχιστεί με τον μπαμπά. Σήμερα είμαι καλύτερα.

Καλημέρα!

Χαίρομαι πραγματικά που είσαι καλύτερα μιας και μόνο με αυτή την έκβαση θα ηρεμουσες κάπως !

Τελικά πολλές φορές τα λόγια μας παρεξηγούνται και οδηγούμαστε σε λάθος συμπεράσματα και ενέργειες με αποτέλεσμα να μεγαλοποιουμε γεγονότα και καταστάσεις που μόνο κακο μας κάνουν.(για την συγκεκριμένη φάση το λέω)
Να μιλάτε λοιπόν καλό μου και να μην αφηνεται να αιωρείται τίποτα ,είναι ψυχοφθόρο όλο αυτό και δεν αξίζει να το περνάει κανένας.
Είδες που πρέπει να ρωτάς τον άλλων αν εγιναν κατανοητά αυτά που λες ?
Αχ αυτοί οι μεγάλοι σαν μωρά παιδιά , άλλα τους λες και άλλα καταλαβαίνουν ώρες ώρες ....
Να και ο μπαμπάς σου τώρα τρανό παράδειγμα ...δεν ήταν μόνο ο εγωισμός του που τον κρατούσε να μην κάνει κίνηση ,παρανοησε τα λόγια σου,άλλο τους είπες ,άλλο κατάλαβε....ποιος ξέρει και εκείνος τόσες μέρες τι σενάρια έβαζε με το μυαλό του...
Μία σχέση μόνο αξίζει να πολεμάς συνέχεια και να βάζεις κάτω τον όποιον εγωισμό και ότι άλλο θες ....την σχέση με την οικογένειά σου .
Οποιαδήποτε άλλη μπορεί να κάνεις τις προσπάθειες σου ,αλλά αν δεις και δεν έχουν την δύναμη για συνχωρεση την αφηνεις και πας παρακάτω δεν έγινε και κάτι,εσύ να είσαι καλά μόνο !


Για εμενα οικογένεια σημαίνει πολλά !Έτσι μεγάλωσα και έτσι θα μεγαλωσω και τα παιδιά μου.
Έχει μεγάλη διαφορά το σε νοιάζομαι από το σε ελενχω.
Αυτό μόνο να γίνεται κατανοητό και όλα μετά συνυπάρχουν χωρίς παρεξηγήσεις .

Τώρα που έγινε κάπως η αρχή κοίτα να την κρατήσετε .Ξεκαθάρισε ότι θέλεις να είστε μαζί τόσο όσο να μην επεμβαίνουν στις αποφάσεις σου!Αφού είναι σημαντικό για την ψυχική σου υγεία καντω με όποιο τρόπο μπορείς.

Μπορούν κάλλιστα να νοιώθουν ότι τους υπολογίζεις μέσω άλλων πράξεων ποιο καθημερινών ,που έμμεσα τους δίνεις την εικόνα ότι τους θες μέσα σε όλο αυτό που ζεις .
Από ένα απλό καθημερινό γεγονός...Αν θες μια μέρα να κάνεις ένα φαγητό πάρε ένα τηλ.την μαμά σου και ρώτησε την απλά να σου πει πως να το κάνεις ...αυτό το απλό ..νομίζω θα πάρει μεγάλη χαρά που θα νοιώθει ότι έστω και έτσι την υπολογίζεις .
Η μια δύσκολη δουλειά που να έχει σχέση με το σπίτι ...κάνε τέτοια μικρά πράγματα, δείχνουν ότι θες την άποψη τους και την συμβουλή τους αλλά μόνο σε αυτά και σε τίποτε άλλο..Ειναι μια καλή ευκαιρία να μιλάτε κιόλας αν έχετε καιρό και να μην παίζουν άλλα σενάρια στο μυαλό τους.

Άντε ηρέμησε λιγάκι και άσε τον χρόνο να κανει την δουλειά του.

Και να σου πω και κάτι ,τα είπατε τα μιλήσατε με τους δικούς σου καλό είναι να τα διαγράψεις τελείως από το μυαλό σου.Αν κάθε φορα με την παραμικρή αφορμή αναλωχευετε ότι έχει γίνει μεχρι σήμερα ,είναι στην πραγματικότητα μια τρύπα στο νερό.
Δεν θα πάτε ποτέ παρακάτω.Τα είπατε ? λύθηκαν?
Τα διαγράφεται και δεν τα επαναφέρετε.

Όσο για τον πατέρα σου ,που θα πάει θα το πάρει απόφαση ,υπομονή εδώ... και όπως έρθουν τα πράγματα θα πράξεις!

Quote:

---

Originally Posted by Marilou

Καλημέρα!

Χαίρομαι πραγματικά που είσαι καλύτερα μιας και μόνο με αυτή την έκβαση θα ηρεμουσες κάπως !

Τελικά πολλές φορές τα λόγια μας παρεξηγούνται και οδηγούμαστε σε λάθος συμπεράσματα και ενέργειες με αποτέλεσμα να μεγαλοποιουμε γεγονότα και καταστάσεις που μόνο κακο μας κάνουν.(για την συγκεκριμένη φάση το λέω)
Να μιλάτε λοιπόν καλό μου και να μην αφηνεται να αιωρείται τίποτα ,είναι ψυχοφθόρο όλο αυτό και δεν αξίζει να το περνάει κανένας.
Είδες που πρέπει να ρωτάς τον άλλων αν εγιναν κατανοητά αυτά που λες ?
Αχ αυτοί οι μεγάλοι σαν μωρά παιδιά , άλλα τους λες και άλλα καταλαβαίνουν ώρες ώρες ....
Να και ο μπαμπάς σου τώρα τρανό παράδειγμα ...δεν ήταν μόνο ο εγωισμός του που τον κρατούσε να μην κάνει κίνηση ,παρανοησε τα λόγια σου,άλλο τους είπες ,άλλο κατάλαβε....ποιος ξέρει και εκείνος τόσες μέρες τι σενάρια έβαζε με το μυαλό του...
Μία σχέση μόνο αξίζει να πολεμάς συνέχεια και να βάζεις κάτω τον όποιον εγωισμό και ότι άλλο θες ....την σχέση με την οικογένειά σου .
Οποιαδήποτε άλλη μπορεί να κάνεις τις προσπάθειες σου ,αλλά αν δεις και δεν έχουν την δύναμη για συνχωρεση την αφηνεις και πας παρακάτω δεν έγινε και κάτι,εσύ να είσαι καλά μόνο !


Για εμενα οικογένεια σημαίνει πολλά !Έτσι μεγάλωσα και έτσι θα μεγαλωσω και τα παιδιά μου.
Έχει μεγάλη διαφορά το σε νοιάζομαι από το σε ελενχω.
Αυτό μόνο να γίνεται κατανοητό και όλα μετά συνυπάρχουν χωρίς παρεξηγήσεις .

Τώρα που έγινε κάπως η αρχή κοίτα να την κρατήσετε .Ξεκαθάρισε ότι θέλεις να είστε μαζί τόσο όσο να μην επεμβαίνουν στις αποφάσεις σου!Αφού είναι σημαντικό για την ψυχική σου υγεία καντω με όποιο τρόπο μπορείς.

Μπορούν κάλλιστα να νοιώθουν ότι τους υπολογίζεις μέσω άλλων πράξεων ποιο καθημερινών ,που έμμεσα τους δίνεις την εικόνα ότι τους θες μέσα σε όλο αυτό που ζεις .
Από ένα απλό καθημερινό γεγονός...Αν θες μια μέρα να κάνεις ένα φαγητό πάρε ένα τηλ.την μαμά σου και ρώτησε την απλά να σου πει πως να το κάνεις ...αυτό το απλό ..νομίζω θα πάρει μεγάλη χαρά που θα νοιώθει ότι έστω και έτσι την υπολογίζεις .
Η μια δύσκολη δουλειά που να έχει σχέση με το σπίτι ...κάνε τέτοια μικρά πράγματα, δείχνουν ότι θες την άποψη τους και την συμβουλή τους αλλά μόνο σε αυτά και σε τίποτε άλλο..Ειναι μια καλή ευκαιρία να μιλάτε κιόλας αν έχετε καιρό και να μην παίζουν άλλα σενάρια στο μυαλό τους.

Άντε ηρέμησε λιγάκι και άσε τον χρόνο να κανει την δουλειά του.

Και να σου πω και κάτι ,τα είπατε τα μιλήσατε με τους δικούς σου καλό είναι να τα διαγράψεις τελείως από το μυαλό σου.Αν κάθε φορα με την παραμικρή αφορμή αναλωχευετε ότι έχει γίνει μεχρι σήμερα ,είναι στην πραγματικότητα μια τρύπα στο νερό.
Δεν θα πάτε ποτέ παρακάτω.Τα είπατε ? λύθηκαν?
Τα διαγράφεται και δεν τα επαναφέρετε.

Όσο για τον πατέρα σου ,που θα πάει θα το πάρει απόφαση ,υπομονή εδώ... και όπως έρθουν τα πράγματα θα πράξεις!

---

Σ ευχαριστώ πολύ!
Αυτή η έκβαση θα ειναι το καλύτερο σενάριο, αρκεί να μην έχουμε πάλι αναγουλες και ενώ τρέφω ελπίδες να απογοητεύομαι ξανά. Ή θα πάει κάπως καλύτερα το πράγμα ή θα κάνω ότι μπορω για να το βγάλω μια και καλή από το μυαλό μου. Όπως είπαν και τα άλλα παιδιά, αυτό μόνο σε μένα συνεχίζει και κάνει κακο.

Ναι το συνηθίζω αυτό που λες με τα φαγητά και τα φυτά στο μπαλκόνι. Ζητάω την γνώμη της. Πραγματικά μιλάμε και λίγο περισσότερο έτσι. Ή της περιγραφω κάτι ωραίο που έφτιαξα κι εγω...της λέω πώς να το κανει κι εκείνη.

Τα είπαμε ένα εκατομμύριο φορές...δεν λύθηκαν ακριβώς γιατί δεν παραδέχονται κάποια πράγματα και δεν έχουν και λογικά επιχειρήματα για να με αντικρούσουν. Αλλά δεν μπορώ να κάνω κάτι παραπάνω πια για αυτό. Όταν μιλάς τρεις ώρες στον άλλον , και του εξηγείς πως εκεί κι εκεί έχει λάθος και η κουβέντα καταλήγει πως είμαστε υπερβολικοί και πως πρέπει σαν μικρότεροι να κάνουμε εμείς πίσω...ε..είναι λες και μιλάς στον τοιχο... μετά από ένα σημείο παύεις απλά να ασχολείσαι.

Αυτό που αρνείσαι να κατηγορηματικά Μαριλού είναι ότι μπορεί τα όριά του γονιού και ο τρόπος σκέψης του να είναι διαφορετικός από των παιδιών, όπως ισχύει φυσικά και για οποιουσδήποτε διαφορετικούς ανθρώπους. Το ότι είσαι οικογένεια δεν σημαίνει ότι είσαι στο ίδιο μήκος κύματος στα πάντα με τα άλλα μέλη της οικογένειας. Το δικό σου "νοιάζομαι" π.χ. μπορεί για τον άλλον να είναι "με ελέγχει". Κάτι που εσύ δεν θεωρείς παρεμβατικό ή σημαντικό, μπορεί ο άλλος να το θεωρεί πρήξιμο και παράβαση των ορίων του -και το αντίστροφο φυσικά. Κάτι που εσύ το βλέπεις μάυρο, ο άλλος να το βλέπει άσπρο και εκεί να μην υπάρχει μέση λύση. Μακάρι με μία συζήτηση να λυνόντουσαν θέματα που άπτονται στον χαρακτήρα και τον τρόπο σκέψης και σε μοτίβα συμπεριφοράς δεκαετιών, αλλά δυστυχώς συνήθως δεν πάει έτσι.

Μακάρι να βρεθεί μία ισορροπία μεταξύ της κοπέλας και των γονιών της, αλλά εδώ διαφωνώ σε αυτό που λες

Quote:

---

Μία σχέση μόνο αξίζει να πολεμάς συνέχεια και να βάζεις κάτω τον όποιον εγωισμό και ότι άλλο θες ....την σχέση με την οικογένειά σου .
Οποιαδήποτε άλλη μπορεί να κάνεις τις προσπάθειες σου ,αλλά αν δεις και δεν έχουν την δύναμη για συνχωρεση την αφηνεις και πας παρακάτω δεν έγινε και κάτι,εσύ να είσαι καλά μόνο !

---

Δεν αξίζει να πολεμάς συνέχεια σε κάποιες περιπτώσεις ούτε για την οικογένειά σου. Και εξακολουθώ να τονίζω ότι η οικογένειά μου είναι από τις αρκετά υγιής, αλλά σε κάποια πράγματα το παίρνεις απόφαση και βάζεις όρια ότι απλά δεν λύνονται ποτέ. Πόσο μάλλον για οικογένειες όπου συμβαίνουν τραγικές καταστάσεις που διαβάζουμε εδώ μέσα κατα καιρούς.

Με την λογική που λες εσύ, βλέπουμε ανθρώπους να ψυχαναγκάζονται μια ζωή από/για την οικογένειά τους, ακόμα και σε πολύ μεγάλη ηλικία και να βασανίζονται και να πηγαίνουν πίσω στη ζωή τους σε πολλούς τομείς και να επηρεάζονται και να μην ζουν αυτά που θέλουν όπως τα θέλουν ή να αναλώνουν χρόνο και ενέργεια και να χαλάνε συνεχώς την ψυχολογία τους, όταν θα μπορούσαν να στρέψουν την προσοχή τους σε άλλα, πιο δημιουργικά πράγματα που θα ωφελούσαν τους ίδιους. Αν δεν βγάλει άκρη π.χ. με τον πατέρα της η θεματοθέτρια πρέπει να κάθεται μια ζωή να σκάει και να τρώγεται με τα ρούχα της και να βαράει κουβέντες όλη την ώρα με την αδερφή και τη μαμά ή τον ίδιο αντί να χαρεί τη συμβίωση με τον φίλο της, εξόδους, παρέες, όνειρα; Γιατί; Τι ακριβώς παίρνεις από κάποιον που είναι αταίριαστος ή τοξικός μαζί σου;

Quote:

---

Originally Posted by Sandraki

Σ ευχαριστώ πολύ!
Αυτή η έκβαση θα ειναι το καλύτερο σενάριο, αρκεί να μην έχουμε πάλι αναγουλες και ενώ τρέφω ελπίδες να απογοητεύομαι ξανά. Ή θα πάει κάπως καλύτερα το πράγμα ή θα κάνω ότι μπορω για να το βγάλω μια και καλή από το μυαλό μου. Όπως είπαν και τα άλλα παιδιά, αυτό μόνο σε μένα συνεχίζει και κάνει κακο.

Ναι το συνηθίζω αυτό που λες με τα φαγητά και τα φυτά στο μπαλκόνι. Ζητάω την γνώμη της. Πραγματικά μιλάμε και λίγο περισσότερο έτσι. Ή της περιγραφω κάτι ωραίο που έφτιαξα κι εγω...της λέω πώς να το κανει κι εκείνη.

Τα είπαμε ένα εκατομμύριο φορές...δεν λύθηκαν ακριβώς γιατί δεν παραδέχονται κάποια πράγματα και δεν έχουν και λογικά επιχειρήματα για να με αντικρούσουν. Αλλά δεν μπορώ να κάνω κάτι παραπάνω πια για αυτό. Όταν μιλάς τρεις ώρες στον άλλον , και του εξηγείς πως εκεί κι εκεί έχει λάθος και η κουβέντα καταλήγει πως είμαστε υπερβολικοί και πως πρέπει σαν μικρότεροι να κάνουμε εμείς πίσω...ε..είναι λες και μιλάς στον τοιχο... μετά από ένα σημείο παύεις απλά να ασχολείσαι.

---

Ωραία σε αυτά τα θέματα συμφωνώ χιλια τα εκατο να βαλεις ενα τελος.Δεν γινεται στο κατω κατω να συμμετέχουν σε κατι παραπανο...Να σου πω και εγω σε θεματα καθαρα που αφορουν εμενα και τον αντρα μου , δεν συζητησα ποτε μα ποτε με την μάνα μου...είπαμε εντάξει εχω μια σχέση πολυ καλή αλλα σε εκείνα τα θέματα και σε καποια αλλα που αφορουν καθαρά τους δυο μας ,δεν λέω απολύτως τιποτα ....Άλλωστε τι νοημα εχει ,να ζητησω την γνωμη για κάτι τελειως δικό μας ?Εκεί παμε σε αλλες αρρωστημένες καταστασεις νομίζω ,καταστασεις άμεσης εξαρτισεις ....
Αυτα μπορεις να τα συζητήσεις με αλλα άτομα ........ και πάλι αν το πρόβλημα εμφανίζεται οταν κλείσει η πορτα του σπιτιού σου ,εκει πρεπει να τα βαλεις κατω μονο με τον αντρα σου να βρειτε λυση οι δυο σας, κανένας τρίτος δεν θα σου την δώσει και σε αυτο ειμαι κάθετη γιατι τα τοσα χρονια γάμου αυτο μου έμαθαν........
Αν αφήσεις τριτους και εισχωρήσουν γιατι νομίζεις οτι θα σου καλύψουν κατι που μπορει να το εχεις ηδη μεσα στη σχεση σου αλλα το εχεις παραμελήσει λιγάκι παει το χάνεις το παιχνίδι....ακομα και αν αυτο κατι ειναι μικρο ή πολυ μεγάλο.....

Παντως πεθαίνω ακομα και σημερα οταν στα τραπεζια που κανω και εισπρατω τα ευσημα πως κορδώνεται και φουσκώνει απο περηφάνια ....δεν μιλαει εκεινη αλλα την βλεπω, ξέρεις με εκεινο το βλεμμα ,μπραβο παιδι μου εχεις μαθει πολυ καλα ολα αυτα που σου ειπα ,γιατι εντάξει ομολογω στην αρχη του γαμου μου αν δεν ήταν εκεινη να μου δειξει ουτε μακαρονια σωστα δεν ηξερα να βράζω.........
Γι αυτο κρατα αυτη την σχεση και ειμαι σιγουρη πως νοιωθει τοσο ομορφα και αυτο ειναι ικανο να σε κανει και εσενα να νοιωσεις καλα!
Πορευσου εμ αυτα προς το παρον ...τα αλλα ενα ενα..

Έχω προκαλέσει έναν μικρό πανικό με το θέμα μου. Παιδιά δεν ήξερα πως μέσα σ' ένα φόρουμ υπάρχουν τόσοι άνθρωποι που θα κάτσουν ν ασχοληθούν . Σας ευχαριστώ πολύ ειλικρινά για τις γνώμες όλων σας. Απ' όλους σας κάτι παίρνω και λαμβάνω την στήριξη σας. Είναι πολύ σημαντικό αυτό για ανθρώπους που βρίσκονται σε αδιέξοδο και είναι άσχημα ψυχολογικά.
Τώρα σχετικά με το θέμα μου , βλέποντας και κάνοντας. Σχέσεις δεν θα διακόψω, δεν θέλω να το φτάσω στα άκρα. Τα όρια μου τα θέτω και θα τα θέτω, και θα πρέπει να τα σέβονται. Από κει και ύστερα καλό είναι να δουλέψω με τον εαυτο μου στο κομματι της επιρροής στην ψυχική μου υγεία. Πραγματικά μου τρώει πολύ χρόνο από τη ζωή μου που θα μπορούσα να τον χαρώ αλλιώς! Με κρατάει πίσω. Όταν κάνω παιδιά ίσως να είμαι ακόμα πιο δυνατή και να μην δίνω τόση σημασία στα καμώματα τους γιατί θα με απορροφανε αυτά. Θέλω να πιστεύω τουλάχιστον..μέχρι τότε όμως θέλει εσωτερική δουλειά από εμένα.

Quote:

---

Originally Posted by Sonia

Αυτό που αρνείσαι να κατηγορηματικά Μαριλού είναι ότι μπορεί τα όριά του γονιού και ο τρόπος σκέψης του να είναι διαφορετικός από των παιδιών, όπως ισχύει φυσικά και για οποιουσδήποτε διαφορετικούς ανθρώπους. Το ότι είσαι οικογένεια δεν σημαίνει ότι είσαι στο ίδιο μήκος κύματος στα πάντα με τα άλλα μέλη της οικογένειας. Το δικό σου "νοιάζομαι" π.χ. μπορεί για τον άλλον να είναι "με ελέγχει". Κάτι που εσύ δεν θεωρείς παρεμβατικό ή σημαντικό, μπορεί ο άλλος να το θεωρεί πρήξιμο και παράβαση των ορίων του -και το αντίστροφο φυσικά. Κάτι που εσύ το βλέπεις μάυρο, ο άλλος να το βλέπει άσπρο και εκεί να μην υπάρχει μέση λύση. Μακάρι με μία συζήτηση να λυνόντουσαν θέματα που άπτονται στον χαρακτήρα και τον τρόπο σκέψης και σε μοτίβα συμπεριφοράς δεκαετιών, αλλά δυστυχώς συνήθως δεν πάει έτσι.

Μακάρι να βρεθεί μία ισορροπία μεταξύ της κοπέλας και των γονιών της, αλλά εδώ διαφωνώ σε αυτό που λες
Δεν αξίζει να πολεμάς συνέχεια σε κάποιες περιπτώσεις ούτε για την οικογένειά σου. Και εξακολουθώ να τονίζω ότι η οικογένειά μου είναι από τις αρκετά υγιής, αλλά σε κάποια πράγματα το παίρνεις απόφαση και βάζεις όρια ότι απλά δεν λύνονται ποτέ. Πόσο μάλλον για οικογένειες όπου συμβαίνουν τραγικές καταστάσεις που διαβάζουμε εδώ μέσα κατα καιρούς.

Με την λογική που λες εσύ, βλέπουμε ανθρώπους να ψυχαναγκάζονται μια ζωή από/για την οικογένειά τους, ακόμα και σε πολύ μεγάλη ηλικία και να βασανίζονται και να πηγαίνουν πίσω στη ζωή τους σε πολλούς τομείς και να επηρεάζονται και να μην ζουν αυτά που θέλουν όπως τα θέλουν ή να αναλώνουν χρόνο και ενέργεια και να χαλάνε συνεχώς την ψυχολογία τους, όταν θα μπορούσαν να στρέψουν την προσοχή τους σε άλλα, πιο δημιουργικά πράγματα που θα ωφελούσαν τους ίδιους. Αν δεν βγάλει άκρη π.χ. με τον πατέρα της η θεματοθέτρια πρέπει να κάθεται μια ζωή να σκάει και να τρώγεται με τα ρούχα της και να βαράει κουβέντες όλη την ώρα με την αδερφή και τη μαμά ή τον ίδιο αντί να χαρεί τη συμβίωση με τον φίλο της, εξόδους, παρέες, όνειρα; Γιατί; Τι ακριβώς παίρνεις από κάποιον που είναι αταίριαστος ή τοξικός μαζί σου;

---

Σονια καταλαβαίνω οτι εχεις μια τελειως διαφορετική άποψη για τον όρο οικογένεια από οτι εχω εγω....αυτο ειναι απολυτά φυσιολογικό αλλα δεν μπορεί να σε κάνει κάθετο σε κάποιες απόψεις.
Δεν ξερω καν αν έχεις παιδιά ,γιατι θα σου πω αυτό που έλεγε η δίκη μου μάνα και κουνούσα καπως το κεφαλι μου...Όταν με το καλο κανεις παιδιά τοτε θα αλλάξουν πολλα απο τον τροπο που σκεφτεσαι...και ειχε απολυτα δικιο,οσο γραφικο και αν ακούγεται...

Παλι εδω επιμένεις σε ενα γεγονος με τον πάτερα της, που οπως ειπα ειμαι απόλυτα σύμφωνη μαζί σας ....συνεχίζεις να παραβλέπεις όμως το σημαντικοτερο πράγμα στο συγκεκριμένο θεμα .Τον χαρακτήρα του κοριτσιου μας .
Ειπαμε δεν είναι ολοι οι ανθρωποι ιδιοι...αλλοι μπορουν να τα κανουν αυτα που λες και αλλοι οχι.Αν ήταν ενας πιο δυναμικός χαρακτήρας ,ενας τσαμπουκάς να στο πω με λιγα λογία ,θα της ελεγα ,ελα ρε Σαντρακι έκανες την προσπαθεια σου εντάξει αστο ,γραψτους και κοίτα να περνας εσυ καλά ,ποσο ακομα να προσπαθήσεις,αγνοησε τους τελειως.....
Εδω ομως με ποιο σκεπτικό να το πω και να επιμενω σε αυτο, αφου την βλεπω τρώει μεγάλη στεναχώρια ...μεχρι και ο θυμος της ώρες ώρες απο εκει πηγάζει, απο την απογοήτευση της για ολο αυτο...
Πρεπει να δουλεψει και εκεινη και εγω και γενικα οσοι έχουμε κάποιες ευαισθησίες .....να αλλάξεις χαρακτήρα ομως δεν μπορείς και στο υπογράφω...
Μονο να σου δειξουν τον τροπο που θα σταματήσεις να επωμίζεσαι τα λάθη των άλλων και να σταματησεις να προσπαθείς να φτιάξεις συμπεριφορές αλλων ..αυτο μπορεις..
και παλι εκει θα στεναχωριεσαι ,ειναι ψυχοφθόρο όπως και να εχει...

Μακαρι να υπηρχε τροπος να παταμε ενα κουμπακι και να γινόμασταν αναίσθητοι .....ξέρεις ποσες φορές ειλικρινα λεω μπράβο σε αυτους που φέρονται ετσι?
αλλα και παλι λεω ,εντάξει μωρε τι να κανουμε? θα επιβιωσουμε και εμεις ,αρκεί να ειματσε καλά ....και για να ειμαστε καλά θα προσπαθούμε οσο αντέχουμε να νοιαζόμαστε για τις σχέσεις που πραγματικά αξιζουν .


Ποιο κάτω αναφερεσε σε μια τελειως πραγματικά άρρωστη σχεση,σχεση καθαρα εξαρτησεις χωρις μετρο και οριο ....οπως βλεπεις το αναφερω και πιο επανω...
Εδω δεν εχει καμια σχεση με το κορίτσι μας ,εδω ειναι ειπαμε θεμα χαρακτηρα ,αλλα τι χαρακτήρα ετσι?Που και η λιγικη κυριαρχεί και το συναισθημα(κυριαρχει καποιε φορες)και η δυναμικοτητα της να αναλαβει καποιες ευθυνες πλεον σαν γυναικα και οχι σαν παιδι..τι συγκρινουμε τωρα ,την αρρωστη κατασταση με ολο αυτο?
εγω τουάχιστον ετσι το βλέπω...ή να αρχίζω να συγκρίνω με όλες εδώ μέσα τις κατά καιρους πραγματικά άρρωστες συμπεριφορες γονεων που μας λενε ....εκει πλεον δεν συζητας καν για προσπαθεια ,εκει για εμενα διαγραφεις και αν ήθελε να λέγεται πατέρας ή μητέρα ας ενεργούσε αλλιως....(σκληρο αλλα ετσι είναι δυστηχως)

Και για εμενα οι συγκεκριμενοι γονεις δεν ειναι τοξικοί ,άλλο ειναι και τα έχουμε χιλιοαναφερει....ειναι πολυ λαθος αυτος ο χαρακτηρισμος για τους συγκεκριμενους ανθρωπους ειδικα για την μανα ...εγω τουλαχιστον δεν το δεχομαι με αυτα που μου εχει πει η Σαντρα ...εκείνη που την ξέρει καλυτερα ας κρινει ...

Αν εδω εχουμε τοξικούς ανθρώπους αυτοι που κακομεταχειριζονται και τυραννούν στην κυριολεξία τα παιδια τους πως θα τους πουμε?Αυτοί ειναι που εισβάλουν στο σώμα και στις ψυχές των παιδιών τους με σκοπό να τους βλαψουν....γιατι για εμενα αυτο σημαίνει τοξικος άνθρωπος ..

Quote:

---

Originally Posted by Sandraki

Έχω προκαλέσει έναν μικρό πανικό με το θέμα μου. Παιδιά δεν ήξερα πως μέσα σ' ένα φόρουμ υπάρχουν τόσοι άνθρωποι που θα κάτσουν ν ασχοληθούν . Σας ευχαριστώ πολύ ειλικρινά για τις γνώμες όλων σας. Απ' όλους σας κάτι παίρνω και λαμβάνω την στήριξη σας. Είναι πολύ σημαντικό αυτό για ανθρώπους που βρίσκονται σε αδιέξοδο και είναι άσχημα ψυχολογικά.
Τώρα σχετικά με το θέμα μου , βλέποντας και κάνοντας. Σχέσεις δεν θα διακόψω, δεν θέλω να το φτάσω στα άκρα. Τα όρια μου τα θέτω και θα τα θέτω, και θα πρέπει να τα σέβονται. Από κει και ύστερα καλό είναι να δουλέψω με τον εαυτο μου στο κομματι της επιρροής στην ψυχική μου υγεία. Πραγματικά μου τρώει πολύ χρόνο από τη ζωή μου που θα μπορούσα να τον χαρώ αλλιώς! Με κρατάει πίσω. Όταν κάνω παιδιά ίσως να είμαι ακόμα πιο δυνατή και να μην δίνω τόση σημασία στα καμώματα τους γιατί θα με απορροφανε αυτά. Θέλω να πιστεύω τουλάχιστον..μέχρι τότε όμως θέλει εσωτερική δουλειά από εμένα.

---

Συμφωνώ με όλα όσα λέει η Σονια σε αυτό το θέμα..
Όσο για τα όρια. Να βάλεις για να προστατέψεις τον εαυτό σου αλλά να μάθεις και να σέβεσαι τα όρια των αλλων..
Θεωρώ ότι η σχέση γονιού - παιδιού είναι δύσκολο να γίνει καλύτερη γιατί και οι δύο πλευρές έχουν μάθει (συνηθίσει) σε ένα μοτιβο..
Εγώ είμαι ένα παιδί που μεγάλωσε με μια οικογένεια σαν την δική σου και μπορώ να δω την ανάγκη σου για να γίνει καλύτερη. Έχω κάνει τις προσπάθειες μου, αλλά η πληγή κάθε φορά που έπεφτα σε τοίχο άνοιγε περισσότερο. Δεν μπορούμε να τους αλλάξουμε δυστυχώς. Αν έρθει η μητέρα μου και σχολιασει εδώ θα σου πει ότι έχει την τέλεια οικογένεια γιατί έτσι πιστεύει. Είναι η δική της οπτική και η δική μου. Εξαρτάται ποιον θα ρωτήσεις. Αλλαγή (μη φανταστείς τεράστια) είδα όταν έβαλα όρια και στους δύο. Αλλά το πιο σημαντικό ήταν που εγώ ηρέμησα. Είναι βασανιστήριο να προσπαθείς να φτιάξεις τη σχέση που έχεις μαζί τους και αυτοι να μη μπορούν να καταλάβουν. Εδώ δεν κατάλαβαν ότι η σχέση μας εχει πρόβλημα. Μη πέσεις στο τρυπακι να επιμένεις συνέχεια, θα σε πονέσει. Αποδεξου τους, μη προσπαθείς να τους αλλαξεις, προστατεψε τον εαυτό σου.

Quote:

---

Originally Posted by george1520

Συμφωνώ με όλα όσα λέει η Σονια σε αυτό το θέμα..
Όσο για τα όρια. Να βάλεις για να προστατέψεις τον εαυτό σου αλλά να μάθεις και να σέβεσαι τα όρια των αλλων..
Θεωρώ ότι η σχέση γονιού - παιδιού είναι δύσκολο να γίνει καλύτερη γιατί και οι δύο πλευρές έχουν μάθει (συνηθίσει) σε ένα μοτιβο..
Εγώ είμαι ένα παιδί που μεγάλωσε με μια οικογένεια σαν την δική σου και μπορώ να δω την ανάγκη σου για να γίνει καλύτερη. Έχω κάνει τις προσπάθειες μου, αλλά η πληγή κάθε φορά που έπεφτα σε τοίχο άνοιγε περισσότερο. Δεν μπορούμε να τους αλλάξουμε δυστυχώς. Αν έρθει η μητέρα μου και σχολιασει εδώ θα σου πει ότι έχει την τέλεια οικογένεια γιατί έτσι πιστεύει. Είναι η δική της οπτική και η δική μου. Εξαρτάται ποιον θα ρωτήσεις. Αλλαγή (μη φανταστείς τεράστια) είδα όταν έβαλα όρια και στους δύο. Αλλά το πιο σημαντικό ήταν που εγώ ηρέμησα. Είναι βασανιστήριο να προσπαθείς να φτιάξεις τη σχέση που έχεις μαζί τους και αυτοι να μη μπορούν να καταλάβουν. Εδώ δεν κατάλαβαν ότι η σχέση μας εχει πρόβλημα. Μη πέσεις στο τρυπακι να επιμένεις συνέχεια, θα σε πονέσει. Αποδεξου τους, μη προσπαθείς να τους αλλαξεις, προστατεψε τον εαυτό σου.

---

Μεγάλη συζήτηση αυτό που γράφεις πιο πάνω ..." Να βάλεις για να προστατέψεις τον εαυτό σου αλλά να μάθεις και να σέβεσαι τα όρια των αλλων..
Θεωρώ ότι η σχέση γονιού - παιδιού είναι δύσκολο να γίνει καλύτερη γιατί και οι δύο πλευρές έχουν μάθει (συνηθίσει) σε ένα μοτιβο.."
Πραγματικά αν με ρωτουσες κάποια χρόνια πριν πώς θα μεγάλωνα τα παιδιά μου , θα έκανα ο,τι έκαναν οι δικοι μου σε μένα, γιατί έτσι μεγάλωσα κι εγώ και μέχρι τότε θεωρούσα πως ήταν σωστοί. Λυπάμαι γιατί προσπάθησα κάποτε να επιβάλλω την άποψη μου στην φίλη μου. Καλά και στον άντρα μου πολλές φορές στην αρχή της σχέσης μας... Τώρα καταλαβαίνω πως έτσι σκεφτόμουν λόγω της νοοτροπίας στο σπίτι μου. Αυτοί το συνεχίζουν, επιβάλλονται στο τι θα κάνουν οι γύρω συγγενείς μας ας πούμε...έτσι το κάνανε και σ' εμάς. Εγώ πλέον έχω παψει και να το κάνω στους άλλους και να το δέχομαι σε μένα. Λέω την άποψη μου κι ως εκεί. Σέβομαι τον άλλον , την άποψη του, τα όρια του και τα θέλω του. Αν δεν σε φέρνω σε δύσκολη θέση , πόσο χρονών είσαι και πόσο χρονών κατάφερες να το αντιμετωπίσεις και να μην σ επηρεάζει όλο αυτό; Χαχαχα ούτε σ εμάς το πιστεύουν ότι η σχέση μας έχει πρόβλημα...

Quote:

---

Originally Posted by Sandraki

Μεγάλη συζήτηση αυτό που γράφεις πιο πάνω ..." Να βάλεις για να προστατέψεις τον εαυτό σου αλλά να μάθεις και να σέβεσαι τα όρια των αλλων..
Θεωρώ ότι η σχέση γονιού - παιδιού είναι δύσκολο να γίνει καλύτερη γιατί και οι δύο πλευρές έχουν μάθει (συνηθίσει) σε ένα μοτιβο.."
Πραγματικά αν με ρωτουσες κάποια χρόνια πριν πώς θα μεγάλωνα τα παιδιά μου , θα έκανα ο,τι έκαναν οι δικοι μου σε μένα, γιατί έτσι μεγάλωσα κι εγώ και μέχρι τότε θεωρούσα πως ήταν σωστοί. Λυπάμαι γιατί προσπάθησα κάποτε να επιβάλλω την άποψη μου στην φίλη μου. Καλά και στον άντρα μου πολλές φορές στην αρχή της σχέσης μας... Τώρα καταλαβαίνω πως έτσι σκεφτόμουν λόγω της νοοτροπίας στο σπίτι μου. Αυτοί το συνεχίζουν, επιβάλλονται στο τι θα κάνουν οι γύρω συγγενείς μας ας πούμε...έτσι το κάνανε και σ' εμάς. Εγώ πλέον έχω παψει και να το κάνω στους άλλους και να το δέχομαι σε μένα. Λέω την άποψη μου κι ως εκεί. Σέβομαι τον άλλον , την άποψη του, τα όρια του και τα θέλω του. Αν δεν σε φέρνω σε δύσκολη θέση , πόσο χρονών είσαι και πόσο χρονών κατάφερες να το αντιμετωπίσεις και να μην σ επηρεάζει όλο αυτό; Χαχαχα ούτε σ εμάς το πιστεύουν ότι η σχέση μας έχει πρόβλημα...

---

Είμαι 29. Ποσο καιρό μου πήρε να μη με επηρεάζει; Εγώ είχα να αντιμετωπίσω την κατάθλιψη και ταυτόχρονα είχα την αναγκη να φτιάξω την σχέση που είχα μαζί τους. Με επηρεάζουν ακόμη (οχι στην ίδια ένταση) επειδή θέλω να φτιάξουμε την σχέση μας αλλά δεν κρέμομαι από αυτό. Δεν νομίζω ότι θα καταφέρω ποτέ να μην επηρεάζομαι γιατί η ανάγκη μας για να έχουμε μια καλύτερη σχέση δεν θα σταματήσει ποτέ. Είναι γονείς μας. Απλά έχω θέσει όρια σε εμένα αλλά κι σε αυτούς για να είμαι ήρεμος. Κι είμαι. Προτιμάω αυτό πάρα να χτυπάω συνέχεια πάνω σε ένα τοίχος. Κάθε προσπάθεια μου εξυνε μια πληγή γιατί έπαιρνα ξανά και ξανά την ίδια απόρριψη. Οι άνθρωποι δεν αλλάζουν εύκολα, ειδικά αν ακολουθούν ένα μοτιβο για χρόνια.. Αν ποτέ καταλάβουν τη ζημιά που μου έκαναν και έχουν την ανάγκη να γίνουμε οικογένεια εγώ εδώ θα είμαι αλλά δεν θα ξαναβάλω τον εαυτό μου στην διαδικασία να προσπαθεί για τα αυτονόητα. Για αυτούς η λέξη οικογένεια είναι αλλιώς.
Μου πήρε 2 χρόνια για να βγω από όλο αυτό και να μη με επηρεάζουν τόσο. Εγώ το είχα πάρει μέχρι τέρμα, προσπάθησα περισσότερο από όσο άντεχα.

Αν μου επιτρέπεις πιστεύω πως αυτό που κάνουν οι γονείς σου που προσπαθούν να αλλάξουν τους άλλους και θεωρείς ότι εσύ πλέον δεν το κάνεις, το εφαρμόζεις στην σχέση που έχετε. Προσπαθείς να τους αλλάξεις, να τους περάσεις το δικό σου μήνυμα, να τους επιβάλεις αυτό που σκέφτεσαι. Αυτοί μπορεί να δείχνουν την αγάπη τους με άλλο τρόπο. Δεν έχουμε όλοι τον ίδιο τρόπο.

Μακαρι να μπορούσαν να δουν τη ζημιά που έκαναν και κάνουν με τη στάση τους. Μακαρι να μπορούσαμε να δείξουμε τις πληγές μας.. Αλλά είναι μέσα μας, τις κουβαλάμε παντού.

Quote:

---

Originally Posted by george1520

Είμαι 29. Ποσο καιρό μου πήρε να μη με επηρεάζει; Εγώ είχα να αντιμετωπίσω την κατάθλιψη και ταυτόχρονα είχα την αναγκη να φτιάξω την σχέση που είχα μαζί τους. Με επηρεάζουν ακόμη (οχι στην ίδια ένταση) επειδή θέλω να φτιάξουμε την σχέση μας αλλά δεν κρέμομαι από αυτό. Δεν νομίζω ότι θα καταφέρω ποτέ να μην επηρεάζομαι γιατί η ανάγκη μας για να έχουμε μια καλύτερη σχέση δεν θα σταματήσει ποτέ. Είναι γονείς μας. Απλά έχω θέσει όρια σε εμένα αλλά κι σε αυτούς για να είμαι ήρεμος. Κι είμαι. Προτιμάω αυτό πάρα να χτυπάω συνέχεια πάνω σε ένα τοίχος. Κάθε προσπάθεια μου εξυνε μια πληγή γιατί έπαιρνα ξανά και ξανά την ίδια απόρριψη. Οι άνθρωποι δεν αλλάζουν εύκολα, ειδικά αν ακολουθούν ένα μοτιβο για χρόνια.. Αν ποτέ καταλάβουν τη ζημιά που μου έκαναν και έχουν την ανάγκη να γίνουμε οικογένεια εγώ εδώ θα είμαι αλλά δεν θα ξαναβάλω τον εαυτό μου στην διαδικασία να προσπαθεί για τα αυτονόητα. Για αυτούς η λέξη οικογένεια είναι αλλιώς.
Μου πήρε 2 χρόνια για να βγω από όλο αυτό και να μη με επηρεάζουν τόσο. Εγώ το είχα πάρει μέχρι τέρμα, προσπάθησα περισσότερο από όσο άντεχα.

Αν μου επιτρέπεις πιστεύω πως αυτό που κάνουν οι γονείς σου που προσπαθούν να αλλάξουν τους άλλους και θεωρείς ότι εσύ πλέον δεν το κάνεις, το εφαρμόζεις στην σχέση που έχετε. Προσπαθείς να τους αλλάξεις, να τους περάσεις το δικό σου μήνυμα, να τους επιβάλεις αυτό που σκέφτεσαι. Αυτοί μπορεί να δείχνουν την αγάπη τους με άλλο τρόπο. Δεν έχουμε όλοι τον ίδιο τρόπο.

Μακαρι να μπορούσαν να δουν τι ζημιά μας έκαναν και μας κάνουν με τη στάση τους. Μακαρι να μπορούσαμε να δείξουμε τις πληγές μας.. Αλλά είναι μέσα μας, τις κουβαλάμε παντού.

---

Α είσαι σχεδόν συνομηλικος μου λοιπόν. Καταλαβαίνω...δεν είναι εύκολο. Κι εγώ ήμουν σε πάρα πολύ άσχημο επίπεδο όταν κατάλαβα τι γίνεται... Γκρεμίστηκε όλος μου ο κόσμος και ήμουν απελπισμένη. Σε σχέση με την αρχή, δεν έχω καμια σχέση τώρα. Δεν κάθομαι να σκέφτομαι καθημερινά το πρόβλημα μου , ούτε να αναλωνομαι στο γιατί ήρθαν έτσι τα πράγματα κτλ... Όταν όμως υπάρξει μια ένταση μεταξύ μας , τότε τα χάνω. Χάνω την ψυχραιμία μου. Μπορεί να οφείλεται και στον φόβο μην πάθει τίποτα , καρδιά, πίεση... Μικρά αν δεν του κάναμε τα χατίρια μας έλεγε πως δεν τον αγαπάμε, κι όταν μπορεί να του μιλούσαμε λίγο άσχημα μας έλεγε πως όταν δεν θα υπάρχει πια θα το σκεφτόμαστε και θα λέμε "αχ τι τον λέγαμε τότε τον μπαμπακα μας". Ίσως αυτά να μου έχουν αποτυπωθεί από μικρή και να φοβάμαι τον θάνατο τους ,να έχω τυψεις αν τους πω κάτι... Ποιος ξέρει...

Αυτό που προσπαθώ να κάνω ειναι να τους δείξω τι Μ ενοχλεί και με στεναχωρεί και μου προκαλεί εν πάση περιπτώσει προβλήματα, μπας και το αλλάξουν για να μην αναγκαστώ να έχω τόσες μεγάλες αποστάσεις. Το κάνω και για τους δύο μας. Ίσως να το κάνω με λάθος τροπο, δεν ξέρω...κάπως όμως πρέπει να ταρακουνηθουν.

Μακάρι να πήγαιναν σε κανέναν ψυχολόγο πριν μας κάνουν, για να ξέρουν να φέρονται!

Quote:

---

Originally Posted by Sandraki

Α είσαι σχεδόν συνομηλικος μου λοιπόν. Καταλαβαίνω...δεν είναι εύκολο. Κι εγώ ήμουν σε πάρα πολύ άσχημο επίπεδο όταν κατάλαβα τι γίνεται... Γκρεμίστηκε όλος μου ο κόσμος και ήμουν απελπισμένη. Σε σχέση με την αρχή, δεν έχω καμια σχέση τώρα. Δεν κάθομαι να σκέφτομαι καθημερινά το πρόβλημα μου , ούτε να αναλωνομαι στο γιατί ήρθαν έτσι τα πράγματα κτλ... Όταν όμως υπάρξει μια ένταση μεταξύ μας , τότε τα χάνω. Χάνω την ψυχραιμία μου. Μπορεί να οφείλεται και στον φόβο μην πάθει τίποτα , καρδιά, πίεση... Μικρά αν δεν του κάναμε τα χατίρια μας έλεγε πως δεν τον αγαπάμε, κι όταν μπορεί να του μιλούσαμε λίγο άσχημα μας έλεγε πως όταν δεν θα υπάρχει πια θα το σκεφτόμαστε και θα λέμε "αχ τι τον λέγαμε τότε τον μπαμπακα μας". Ίσως αυτά να μου έχουν αποτυπωθεί από μικρή και να φοβάμαι τον θάνατο τους ,να έχω τυψεις αν τους πω κάτι... Ποιος ξέρει...

Αυτό που προσπαθώ να κάνω ειναι να τους δείξω τι Μ ενοχλεί και με στεναχωρεί και μου προκαλεί εν πάση περιπτώσει προβλήματα, μπας και το αλλάξουν για να μην αναγκαστώ να έχω τόσες μεγάλες αποστάσεις. Το κάνω και για τους δύο μας. Ίσως να το κάνω με λάθος τροπο, δεν ξέρω...κάπως όμως πρέπει να ταρακουνηθουν.

Μακάρι να πήγαιναν σε κανέναν ψυχολόγο πριν μας κάνουν, για να ξέρουν να φέρονται!

---

Αυτο που έκανε ο πατέρας σου εννοείται ότι σε επηρεάζει τώρα. Εμένα η μητέρα μου όταν ήμουν μικρός μου έλεγε "Φάε το φαγητό σου αλλιώς θα αρρωστήσεις. Δεν έφαγες; Θα λιποθυμήσεις μετά". Όταν έπεσα ψυχολογικά αυτό εμφανίστηκε. Για ένα μεγάλο χρονικό διάστημα έτρωγα για να μην αρρωστήσω και όχι επειδή ένιωθα πείνα. Δεν μπορούσα να καταλάβω γιατί, μέχρι που την άκουσα να λέει στο παιδί της αδελφης μου τα ίδια λόγια.
Μοτιβα. Πολλά μοτίβα που κατέγραψε ο εγκέφαλος μας και τα εφαρμόζει καθημερινά. Για να αλλάξουμε πρέπει να αλλάξουν αυτά. Η ψυχολόγος με βοηθησε στο να γνωρίσω εμένα καλύτερα και να δω τον Γιώργο όπως είναι και όχι όπως τον έβλεπαν οι γονείς του.
Μου είχε πει η μητέρα μου "Στη ψυχολόγο λες μόνο τη δική σου πλευρά και θα έχει σχηματίσει την χειρότερη εικονα για εμάς" (αυτό την ένοιαζε και όχι το παιδί της). Της απάντησα πως οπότε θέλει ας έρθει μαζί μου, να της πει την δική της οπτική χωρίς να διακόψω και εννοείται ότι αρνήθηκε. Τον πατέρα μου αν τον έπαιρνα μαζί μου και του εξηγούσε για 20 ολόκληρα χρόνια η ψυχολόγος αυτός στο τέλος θα της έλεγε "Τίποτα δεν έχει το παιδί. Είναι μια χαρά".
Για ένα μεγάλο χρονικό διάστημα ένιωθα πως ήταν άδικο όλο αυτό. Γιατί να πηγαίνω εγώ ψυχολόγο ενώ αυτοί έχουν πρόβλημα;

Quote:

---

Originally Posted by george1520

Αυτο που έκανε ο πατέρας σου εννοείται ότι σε επηρεάζει τώρα. Εμένα η μητέρα μου όταν ήμουν μικρός μου έλεγε "Φάε το φαγητό σου αλλιώς θα αρρωστήσεις. Δεν έφαγες; Θα λιποθυμήσεις μετά". Όταν έπεσα ψυχολογικά αυτό εμφανίστηκε. Για ένα μεγάλο χρονικό διάστημα έτρωγα για να μην αρρωστήσω και όχι επειδή ένιωθα πείνα. Δεν μπορούσα να καταλάβω γιατί, μέχρι που την άκουσα να λέει στο παιδί της αδελφης μου τα ίδια λόγια.
Μοτιβα. Πολλά μοτίβα που κατέγραψε ο εγκέφαλος μας και τα εφαρμόζει καθημερινά. Για να αλλάξουμε πρέπει να αλλάξουν αυτά. Η ψυχολόγος με βοηθησε στο να γνωρίσω εμένα καλύτερα και να δω τον Γιώργο όπως είναι και όχι όπως τον έβλεπαν οι γονείς του.
Μου είχε πει η μητέρα μου "Στη ψυχολόγο λες μόνο τη δική σου πλευρά και θα έχει σχηματίσει την χειρότερη εικονα για εμάς" (αυτό την ένοιαζε και όχι το παιδί της). Της απάντησα πως οπότε θέλει ας έρθει μαζί μου, να της πει την δική της οπτική χωρίς να διακόψω και εννοείται ότι αρνήθηκε. Τον πατέρα μου αν τον έπαιρνα μαζί μου και του εξηγούσε για 20 ολόκληρα χρόνια η ψυχολόγος αυτός στο τέλος θα της έλεγε "Τίποτα δεν έχει το παιδί. Είναι μια χαρά".
Για ένα μεγάλο χρονικό διάστημα ένιωθα πως ήταν άδικο όλο αυτό. Γιατί να πηγαίνω εγώ ψυχολόγο ενώ αυτοί έχουν πρόβλημα;

---

Μπορεί στο δικό τους μυαλό να είναι κάτι μικρό και χαζο, κι ώρες ώρες να τα λέγανε ασυναίσθητα , στο μυαλό ενός παιδιού όμως χαράσσεται και δημιουργει θέμα. Η μαμά μου ευτυχώς δεν είχε καθόλου τέτοιου είδους συμπεριφορές.
Σε αυτό που σε βοήθησε η ψυχολόγος, με βοήθησε και εμένα. Δεν ήξερα πως έχω δικαίωμα να κάνω ο,τι μου καπνίσει σε σημαντικά ζητήματα. Κι έψαχνα πάντα να δω τι θέλουν όλοι οι άλλοι για να τους ικανοποιήσω. Έψαχνα ίσως την αποδοχή τους; Δεν ξέρω... Φοβόμουν ότι αν έλεγα αυτό που ήθελα και δεν τους άρεζε δεν θα γίνομουν αρεστή; Μπορεί...
Μου είχε πει και μένα ο ψυχολόγος να τους φέρω μαζί μου. Δεν ένιωθα άνετα τότε να τους τα πω όλα αυτά στα μούτρα. Προσπαθούσα να τους τα πω πιο συμμαζεμενα τότε. Οπότε ποτέ δεν δέχτηκα. Έπειτα έμαθα πως πήγανε οικογενειακώς μια φορά...και δεν ξέρω αν πήγε μόνη της η μαμά μου ή ο μπαμπάς μου. Δεν ξέρω... Και δεν ξέρω και τι συζήτησαν... Θεωρώ όμως πως δεν είναι καλό να έχεις τον ίδιο ψυχολογο με τους γονείς σου.

Quote:

---

Originally Posted by Sandraki

Μπορεί στο δικό τους μυαλό να είναι κάτι μικρό και χαζο, κι ώρες ώρες να τα λέγανε ασυναίσθητα , στο μυαλό ενός παιδιού όμως χαράσσεται και δημιουργει θέμα. Η μαμά μου ευτυχώς δεν είχε καθόλου τέτοιου είδους συμπεριφορές.
Σε αυτό που σε βοήθησε η ψυχολόγος, με βοήθησε και εμένα. Δεν ήξερα πως έχω δικαίωμα να κάνω ο,τι μου καπνίσει σε σημαντικά ζητήματα. Κι έψαχνα πάντα να δω τι θέλουν όλοι οι άλλοι για να τους ικανοποιήσω. Έψαχνα ίσως την αποδοχή τους; Δεν ξέρω... Φοβόμουν ότι αν έλεγα αυτό που ήθελα και δεν τους άρεζε δεν θα γίνομουν αρεστή; Μπορεί...
Μου είχε πει και μένα ο ψυχολόγος να τους φέρω μαζί μου. Δεν ένιωθα άνετα τότε να τους τα πω όλα αυτά στα μούτρα. Προσπαθούσα να τους τα πω πιο συμμαζεμενα τότε. Οπότε ποτέ δεν δέχτηκα. Έπειτα έμαθα πως πήγανε οικογενειακώς μια φορά...και δεν ξέρω αν πήγε μόνη της η μαμά μου ή ο μπαμπάς μου. Δεν ξέρω... Και δεν ξέρω και τι συζήτησαν... Θεωρώ όμως πως δεν είναι καλό να έχεις τον ίδιο ψυχολογο με τους γονείς σου.

---

Δεν μου είπε η ψυχολόγος να τους πάρω και ούτε εγώ ήθελα, αλλά επειδή η μητέρα μου είπε αυτό που εγραψα πιο πάνω της εξήγησα πως δεν έχω κανένα πρόβλημα να έρθει και να πει τη γνώμη της - τη δική της οπτική. Αυτή νόμιζε ότι παω στην ψυχολόγο για να κουτσομπολεψω (μάλλον). Πάντα την ένοιαζε τι θα πει ο κόσμος.. Της έριξα το μπαλάκι για να δω αν μπορεί να αντιμετωπίσει την πραγματικότητα και εννοείται αρνήθηκε να έρθει.
Ψυχοθεραπεια κάνουμε για να γνωρίσουμε και να αγαπήσουμε τον εαυτό μας περισσότερο, να μπορούμε να επιβιώσουμε και χωρίς την αποδοχή των γονιών μας.. Να γίνουμε η καλύτερη εκδοχή του εαυτου μας.

Η αποδοχή τους είναι ένα σημαντικό κομμάτι για την ζωή μας γιαυτό και εμείς παλεύουμε να το κερδίσουμε. Κάποια στιγμή θα έρθεις στην φάση που βρίσκομαι εγώ, δεν θα κρεμεσαι από αυτή την ανάγκη, θα δεις πόσο διαφορετική είσαι σε σχέση με αυτούς (και θα νιωθεις περήφανη), δεν θα σε επηρεάζει τόσο η άποψη τους, θα έχεις δεχτεί πως έτσι είναι και δεν θα αλλάξουν ε αν δεν το θέλουν και θα βάζεις προτεραιότητα τη ψυχική σου ηρεμία. Όσο προσπαθείς να τους φέρεις στα μέτρα σου τόσο θα απογοήτευσε.

Quote:

---

Originally Posted by george1520

Δεν μου είπε η ψυχολόγος να τους πάρω και ούτε εγώ ήθελα, αλλά επειδή η μητέρα μου είπε αυτό που εγραψα πιο πάνω της εξήγησα πως δεν έχω κανένα πρόβλημα να έρθει και να πει τη γνώμη της - τη δική της οπτική. Αυτή νόμιζε ότι παω στην ψυχολόγο για να κουτσομπολεψω (μάλλον). Πάντα την ένοιαζε τι θα πει ο κόσμος.. Της έριξα το μπαλάκι για να δω αν μπορεί να αντιμετωπίσει την πραγματικότητα και εννοείται αρνήθηκε να έρθει.
Ψυχοθεραπεια κάνουμε για να γνωρίσουμε και να αγαπήσουμε τον εαυτό μας περισσότερο, να μπορούμε να επιβιώσουμε και χωρίς την αποδοχή των γονιών μας.. Να γίνουμε η καλύτερη εκδοχή του εαυτου μας.

Η αποδοχή τους είναι ένα σημαντικό κομμάτι για την ζωή μας γιαυτό και εμείς παλεύουμε να το κερδίσουμε. Κάποια στιγμή θα έρθεις στην φάση που βρίσκομαι εγώ, δεν θα κρεμεσαι από αυτή την ανάγκη, θα δεις πόσο διαφορετική είσαι σε σχέση με αυτούς (και θα νιωθεις περήφανη), δεν θα σε επηρεάζει τόσο η άποψη τους, θα έχεις δεχτεί πως έτσι είναι και δεν θα αλλάξουν ε αν δεν το θέλουν και θα βάζεις προτεραιότητα τη ψυχική σου ηρεμία. Όσο προσπαθείς να τους φέρεις στα μέτρα σου τόσο θα απογοήτευσε.

---

Ναι καταλαβαίνω τι λες Γιωργο...
Επίσης "Ψυχοθεραπεια κάνουμε για να γνωρίσουμε και να αγαπήσουμε τον εαυτό μας περισσότερο, να μπορούμε να επιβιώσουμε και χωρίς την αποδοχή των γονιών μας.. Να γίνουμε η καλύτερη εκδοχή του εαυτου μας. " πολύ σημαντικό. Αν έκανε ο καθένας μας ο κόσμος μας θα ήταν πολύ καλύτερος.