ΠΑΙΔΙΑ ΧΩΡΙΣΜΕΝΩΝ ΓΟΝΙΩΝ Νο 2

Quote:

---

Originally posted by boubourina
Καλημερα σε ολους!
Δυο μερες τωρα που εχω αποσυρθει απο τις ευθυνες του σπιτιου και των παιδιων, μπορω να πω οτι χαιρομαι τις ωρες που περναω με τον πιτσιρικο. Παμε στην θαλασσα, παιζουμε μπουγελο στη βεραντα, τον παω βολτα με το καροτσι, πραγματα που πριν τα εκανα μια στη χαση και μια στηφεξη αφου εδινα προτεραιοτητα στους αλλους.
Μουτρα με τους υπολοιπους δεν εχουμε, φερομαι σαν να μην τρεχει τιποτα. Τον αντρα μου ειπα να τον αφησω ησυχο 1-2 μερες αφου εχει και πολυ δουλεια και το ξαναπιανω μετα το μοιρολοι.
Οχι τιποτα αλλο, θα βαρεθει και την γκρινια μου, γιατι σιγουρα γκρινια θα ονομαζει εκεινος τα οσα του λεω!!!
Μονο εχθες του ειπα:
Ρε συ μπουμπουρινο!! τι χαζη ημουνα τοσο καιρο που δεν ειχα καταλαβει τις αξιες και τις χάρες του σταρχιδισμου!!! τωρα που εγινα και εγω οπαδος το φχαριστιομαστε ολοι......και απλα γελασαμε και οι δυο.

---

Μετά τι μοιρολόι θα πιάσεις δηλαδή?

Πέρασε στιγμές με τον μπέμπη σου....
το να φροντίζεις εκείνον, είναι κατά κάποιον τρόπο, σαν να φροντίζεις κι εσένα :)))

Ανάπαυλα.
Γέμισε πνοή, κουράγιο, ηρεμία, ομορφιά και χρώμα.
Μάζεψες δυνάμεις και μετά, προχωράς.

ισως μεχρι τωρα χρειαζοσουν και συ αυτο που εκανες

αλλα τωρα βλεπεις πως χρειαζεσαι κατι αλλο

και απλα το εφαρμοζεις αυτο που χρειαζεσαι

οι σχεσεις αναδιαμορφωνονται καθε στιγμη

και ειναι ωραιο που καταλαβαινεις τη δικη σου συμβολη σ αυτη την αναδιαμορφωση

που δεν ειναι απαραιτητο να προηγηθουν λογια γκρινια και παραπονα τελικα

απλα καλημερα αγαπουλες μου! παω με το μπεμπουλη μια βολτα! ευχομαι και σεις να εχετε μια ομορφη μερα! φιλακια!

Quote:

---

Originally posted by boubourina

Quote:

---

Originally posted by Sofia
μήπως ετσι μαζεύεις \"πραγμα\" για το μελλον? εννοω υλικο για μια μελλοντικη σου εκρηξη?

---

Οχι δεν μαζευω πραγμα για τον εξης λογο:
καταρχας σαν τυπος ξεχναω ευκολα και μου περναει. (κακο αυτο)
Δευτερον εαν η νεα μου πραγματικοτητα ειναι καλυτερη απο την προηγουμενη, γιατι να μην την υιοθετησω μονιμα;
Απο προσαρμοστικοτητα δεν πασχω, δοξα τω Θεο εχω μπολικη.
(ζουσα σε σπιτι 540τμ 3 ατομα και τωρα ζουμε σε 95τμ 5 ατομα και με 3 και 60 και τον σκυλο!! Καλα να\'μαστε)

Εαν αυτο επρεπε να ειχα κανει τοσο καιρο, γιατι να μην το κανω απο σημερα τουλαχιστον;Ισως και το να προσπαθω να στησω συζητηση να ειναι ανωφελο, τι να λεμε; ποσο υπεφερα; ποσα στερηθηκα; ποσο πονεσα και τετοιες αρλουμπες που κανεις τους δεν θελει να ακουσει και εγω το χρειαζομαι μονο για την υστεροφημια μου, και για να νιωσω θυμα οπως λετε;
Αυτη την στιγμη νιωθω νικητρια εν μερη.
Δεν νικησα το παρελθον, εκει απ\'οτι φαινεται εσφαλα.
Αρα......... αλλαζω γραμμη και κερδιζω το παρον!!!
Για το μελλον θα δουμε ποιος κερδισε και ποιος εχασε.

Σωστηηηηηηηηηη!!!!!!!!!;;;;;;;;;

---

Επέτρεψέ μου, να σου πω, οτι το να δούμε πού σφάλαμε, είναι απαραίτητη προυπόθεση για ένα πιο υγιές παρόν και μέλλον.

Πιστεύω οτι κάθε άνθρωπος που βαζει τις ανάγκες των άλλων πάνω απο τις δικές του και συνεχίζει να το κάνει όταν βλέπει οτι τον πατάνε, είναι θυμα αλλά φέρει ευθύνη.
Δεν διεκδικεί τον χώρο και το δίκιο του.

Απο την άλλη, πολλές φορές το να είμαστε ειλικρινείς με τον ευατό μας, απαιτεί πολύ μεγάλο θάρρος.
Τι προσδοκίες είχες απο αυτούς για τους οποίους θυσιαστηκες?
Ε λοιπόν, αντί να θυσιάζεσαι περιμένοντας μετά απο τους άλλους τις τιμές, καλύτερα να μην θυσιάζεσαι αλλά να αποδίδεις μόνη σου στον εαυτό σου την φροντίδα που χρειάζεσαι.

Quote:

---

Originally posted by boubourina

Quote:

---

Originally posted by Sofia
μήπως ετσι μαζεύεις \"πραγμα\" για το μελλον? εννοω υλικο για μια μελλοντικη σου εκρηξη?

---

Οχι δεν μαζευω πραγμα για τον εξης λογο:
καταρχας σαν τυπος ξεχναω ευκολα και μου περναει. (κακο αυτο)
Δευτερον εαν η νεα μου πραγματικοτητα ειναι καλυτερη απο την προηγουμενη, γιατι να μην την υιοθετησω μονιμα;
Απο προσαρμοστικοτητα δεν πασχω, δοξα τω Θεο εχω μπολικη.
(ζουσα σε σπιτι 540τμ 3 ατομα και τωρα ζουμε σε 95τμ 5 ατομα και με 3 και 60 και τον σκυλο!! Καλα να\'μαστε)

Εαν αυτο επρεπε να ειχα κανει τοσο καιρο, γιατι να μην το κανω απο σημερα τουλαχιστον;Ισως και το να προσπαθω να στησω συζητηση να ειναι ανωφελο, τι να λεμε; ποσο υπεφερα; ποσα στερηθηκα; ποσο πονεσα και τετοιες αρλουμπες που κανεις τους δεν θελει να ακουσει και εγω το χρειαζομαι μονο για την υστεροφημια μου, και για να νιωσω θυμα οπως λετε;
Αυτη την στιγμη νιωθω νικητρια εν μερη.
Δεν νικησα το παρελθον, εκει απ\'οτι φαινεται εσφαλα.
Αρα......... αλλαζω γραμμη και κερδιζω το παρον!!!
Για το μελλον θα δουμε ποιος κερδισε και ποιος εχασε.

Σωστηηηηηηηηηη!!!!!!!!!;;;;;;;;;

---

boubou, αν μου επιτρεπεις:), εγω δεν βλεπω να ξεχνας ευκολα, ισα ισα...βεβαια μπορει να κανω κ λάθος!

η νεα πραγματικοτητα σου ποσο παγιωμενη ειναι μεσα σου κ τί περιλαμβάνει?

Συγγνωμη, αλλα απο οσα λεει ο καθενας εδω μεσα εσυ μεσα σου θα ψαξεις να βρεις (αν θες) τί ισχυει κ τί οχι....αλλα αληθεια...πιστεύεις οτι μπορεις να περασεις το υπολοιπο της ζωης σου χωρις καμια συζητηση, χωρις να περιμενεις τπτ απο την οικογενεια σου? Χωρις μια καλη κουβεντα, τρυφεροτητα, επικοινωνια?

Quote:

---

Originally posted by boubourina

Quote:

---

Originally posted by krino

αφου ηταν τοσο απλο,
γιατι το καναμε τοσο περιπλοκο εξ αρχης?

---

Γιατι Κρινο μου εαν δεν ειχα βρει αυτο το site, να σας τα λεω, να με παρηγορειτε, να με στηνετε στον τοιχο, και να με συνεφερνεται οταν πρεπει, εγω ακομα θα καθομουνα στη μιζερια μου και μεχρι τα βαθια μου γεραματα θα προσπαθουσα να βρω το δικιο μου, και να μου αναγνωριστουν οι κοποι μου!!! (σ@@@ά στα μουτρα μου!!)
Αρα καλα κανουμε και το συζηταμε

---

το οτι συζηταμε εμεις, φυσικα και καλα κανουμε.
Ωστοσο υπαρχει ενα θεμα, οι λυσεις που βρισκουμε (στην προκειμενη αυτη που βρηκες εσυ, να κανεις οτι σου κανει κεφι και απο εδω πανε οι αλλοι) εαν συμπιπτουν με την ζωη που προσδοκουσαμε.


Βεβαιως υπαρχει και ο αντιλογος,
που λεει οτι δεν μπορουμε να εχουμε τα παντα.


Ισχυουν και τα δυο οπως και να εχει.
Εσυ ζυγιζεις και πραττεις....

Quote:

---

Originally posted by weird

Επέτρεψέ μου, να σου πω, οτι το να δούμε πού σφάλαμε, είναι απαραίτητη προυπόθεση για ένα πιο υγιές παρόν και μέλλον.

Πιστεύω οτι κάθε άνθρωπος που βαζει τις ανάγκες των άλλων πάνω απο τις δικές του και συνεχίζει να το κάνει όταν βλέπει οτι τον πατάνε, είναι θυμα αλλά φέρει ευθύνη
Δεν διεκδικεί τον χώρο και το δίκιο του. . αυτο ακριβως καταλαβα με την βοηθεια σας

Απο την άλλη, πολλές φορές το να είμαστε ειλικρινείς με τον ευατό μας, απαιτεί πολύ μεγάλο θάρρος.
Τι προσδοκίες είχες απο αυτούς για τους οποίους θυσιαστηκες? Γιαυτο πιστευω οτι το να το συζηταω και να το ξανασυζηταω μαζι τους ειναι ανωφελο και κουραστικο για ολους.
ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ Η ΩΡΑ ΝΑ ΔΟΥΜΕ ΠΟΙΟΣ ΕΧΕΙ ΔΙΚΙΟ. ΑΥΤΟ ΘΑ ΤΟ ΚΑΤΑΛΑΒΟΥΝ ΟΤΑΝ ΜΕΓΑΛΩΣΟΥΝ ΟΠΩΣ ΟΛΟΙ ΜΑΣ
Ε λοιπόν, αντί να θυσιάζεσαι περιμένοντας μετά απο τους άλλους τις τιμές, καλύτερα να μην θυσιάζεσαι αλλά να αποδίδεις μόνη σου στον εαυτό σου την φροντίδα που χρειάζεσαι.

---

ΔΕΝ ΒΛΕΠΩ ΝΑ ΔΙΑΦΩΝΟΥΜΕ ΠΟΥΘΕΝΑ

Quote:

---

Originally posted by Sofia
boubou, αν μου επιτρεπεις:), εγω δεν βλεπω να ξεχνας ευκολα, ισα ισα...βεβαια μπορει να κανω κ λάθος!ΞΕΧΝΑΩ ΟΤΑΝ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΞΕΧΑΣΩ ΚΑΙ ΘΥΜΑΜΑΙ ΟΤΑΝ ΧΡΕΙΑΖΕΤΑΙ ΝΑ ΘΥΜΑΜΑΙ.

η νεα πραγματικοτητα σου ποσο παγιωμενη ειναι μεσα σου κ τί περιλαμβάνει? Παγιωμενη δεν μπορει να ειναι ακομα, ειναι πολυ προσφατο! Ακομα μεσα στο μυαλο μου δεν το εχω φορμαρει τι περιλαμβανει. Παντως θα επιδιωξω οσο γινεται ηρεμια και αρμονικη συμβιωση. Απλα θα παψω να πιεζω τοσο καταστασεις βαση των δικων μου προτυπων και θα αρχισω να ακολουθω και λιγο το ρευμα των αλλων

Συγγνωμη, αλλα απο οσα λεει ο καθενας εδω μεσα εσυ μεσα σου θα ψαξεις να βρεις (αν θες) τί ισχυει κ τί οχι....αλλα αληθεια...πιστεύεις οτι μπορεις να περασεις το υπολοιπο της ζωης σου χωρις καμια συζητηση, χωρις να περιμενεις τπτ απο την οικογενεια σου? Χωρις μια καλη κουβεντα, τρυφεροτητα, επικοινωνια? ΜΕ ΠΑΡΕΞΗΓΗΣΕΣ!!!!
ΕΝΝΟΩ ΔΕΝ ΘΑ ΣΥΖΗΤΗΣΩ ΤΟ ΤΙ ΕΚΑΝΑ ΚΑΙ ΤΙ ΠΕΡΙΜΕΝΑ. ΑΛΛΑΖΟΥΜΕ ΣΕΛΙΔΑ. ΟΧΙ ΠΩΠΩ ΤΙ ΠΑΘΑΜΕ ΑΛΛΑ ΤΩΡΑ ΤΙ ΚΑΝΟΥΜΕ!!

---

Quote:

---

Originally posted by boubourina

Quote:

---

Originally posted by weird

Επέτρεψέ μου, να σου πω, οτι το να δούμε πού σφάλαμε, είναι απαραίτητη προυπόθεση για ένα πιο υγιές παρόν και μέλλον.

Πιστεύω οτι κάθε άνθρωπος που βαζει τις ανάγκες των άλλων πάνω απο τις δικές του και συνεχίζει να το κάνει όταν βλέπει οτι τον πατάνε, είναι θυμα αλλά φέρει ευθύνη
Δεν διεκδικεί τον χώρο και το δίκιο του. . αυτο ακριβως καταλαβα με την βοηθεια σας

Απο την άλλη, πολλές φορές το να είμαστε ειλικρινείς με τον ευατό μας, απαιτεί πολύ μεγάλο θάρρος.
Τι προσδοκίες είχες απο αυτούς για τους οποίους θυσιαστηκες? Γιαυτο πιστευω οτι το να το συζηταω και να το ξανασυζηταω μαζι τους ειναι ανωφελο και κουραστικο για ολους.
ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ Η ΩΡΑ ΝΑ ΔΟΥΜΕ ΠΟΙΟΣ ΕΧΕΙ ΔΙΚΙΟ. ΑΥΤΟ ΘΑ ΤΟ ΚΑΤΑΛΑΒΟΥΝ ΟΤΑΝ ΜΕΓΑΛΩΣΟΥΝ ΟΠΩΣ ΟΛΟΙ ΜΑΣ
Ε λοιπόν, αντί να θυσιάζεσαι περιμένοντας μετά απο τους άλλους τις τιμές, καλύτερα να μην θυσιάζεσαι αλλά να αποδίδεις μόνη σου στον εαυτό σου την φροντίδα που χρειάζεσαι.

---

ΔΕΝ ΒΛΕΠΩ ΝΑ ΔΙΑΦΩΝΟΥΜΕ ΠΟΥΘΕΝΑ

---

Για μένα το θέμα είναι πιο πολύ να καταλαβαινόμαστε παρά να διαφωνούμε.

Νομίζω πως επικοινωνούμε.

ΑΛΛΑ>
υπάρχει ένα αλλά.
Γράφεις
Δεν θα συζητήσω μαζί τους γιατί \" δεν είναι η ωρα να δούμε ποιός έχει δίκιο\".

Σου πρότεινα την συζήτηση για να εκφράσεις τα συναισθήματά σου και να είσαι ανοιχτή στην επικοινωνία μαζί τους, σε συνδυασμό με τις πράξεις σου, για να θέσεις τα όριά σου.

Θέτοντας τα όρια σου, διεκδικείς τον χώρο σου και έτσι το δίκιο σου.

Επομένως, δεν χρειάζεται να πειστούν εκείνοι για το δίκιο σου για να το διεκδικήσεις.
Αρκεί που το ξέρεις εσύ και θα πορεύτείς απο εδώ και πέρα υπερασπιζόμενη τις ανάγκες σου, τον χρόνο σου, τον ρόλο σου και περισσότερη επικοινωνία απο τον σύντροφο.

Μια συζήτηση λοιπόν, μπορεί να γίνει απλά για να τους ενημερώσεις για το πως νιώθεις, κι όχι για να τους πείσεις, πόσο άδικα σου φέρθηκαν.

Θα σου έλεγα, μην απομονώνεσαι, με την προσδοκία ίσως, να σε ξαναζητήσουν πίσω, στον παλιό σου ρόλο.

Αντιμετώπισέ το κατάματα, μην φεύγεις.

Quote:

---

Originally posted by researcher
ισως μεχρι τωρα χρειαζοσουν και συ αυτο που εκανες

αλλα τωρα βλεπεις πως χρειαζεσαι κατι αλλο

και απλα το εφαρμοζεις αυτο που χρειαζεσαι

οι σχεσεις αναδιαμορφωνονται καθε στιγμη

και ειναι ωραιο που καταλαβαινεις τη δικη σου συμβολη σ αυτη την αναδιαμορφωση

που δεν ειναι απαραιτητο να προηγηθουν λογια γκρινια και παραπονα τελικα

απλα καλημερα αγαπουλες μου! παω με το μπεμπουλη μια βολτα! ευχομαι και σεις να εχετε μια ομορφη μερα! φιλακια!

---

ΑΚΡΙΒΩΣ!!! ΤΟ\'ΠΙΑΣΕΣ!!!

Πολύ χαίρομαι για σένα Μπουμπουρίνα!
Μοιάζει σαν να σου ήρθε μια γερή συνειδητοποίηση και να αποφάσισες να αλλάξεις στάση απέναντι στα πράγματα!

Οντως καμιά φορά, οι απλές πράξεις αναπληρώνουν ακόμα και πολύωρες συζητήσεις.
Εσύ ξέρεις πώς θα επέλθει καλύτερα και πιο ομαλά η αλλαγή.
ποτε είναι ώρα για λόγια, ίσως και αργότερα.
Φιλιά πολλα!
Δώσε κι ένα πεταχτό φιλί στο μωρό σου απο μένα!!

:)))

Quote:

---

Originally posted by boubourina




Παντως θα επιδιωξω οσο γινεται ηρεμια και αρμονικη συμβιωση. Απλα θα παψω να πιεζω τοσο καταστασεις βαση των δικων μου προτυπων και θα αρχισω να ακολουθω και λιγο το ρευμα των αλλων

---

αυτα εψαχνες να βρεις στη ζωη σου?

Quote:

---

Originally posted by krino

Quote:

---

Originally posted by boubourina




Παντως θα επιδιωξω οσο γινεται ηρεμια και αρμονικη συμβιωση. Απλα θα παψω να πιεζω τοσο καταστασεις βαση των δικων μου προτυπων και θα αρχισω να ακολουθω και λιγο το ρευμα των αλλων

---

krino καθημερινα επαναπροσδιοριζουμε τους στοχους μας, τις αναγκες μας, τις απαιτησεις μας, τα θελω μας και τα πιστευω μας.
Ναι οσο και αν σου \"ξενιζει\" θελω την οικογενεια μου. Και την θελω no matter what! ΕΙΜΑΣΤΕ ΠΕΝΤΕ ΚΑΙ ΕΙΜΑΣΤΕ ΔΙΑΦΟΡΕΤΙΚΟΙ.
Αυτη την διαφορετικοτητα ο ενας του αλλου πρεπει να αντεξουμε και ολα θα πανε καλα.
Το no matter what, στο γραφω για να σου τονισω το ποσο το θελω. Απο την αλλη αν δεν \"τσουλαει\" τι να κανουμε, δεν θα πεθανουμε κιολας!


αυτα εψαχνες να βρεις στη ζωη σου?

---

εγραψα κατι

πηγα να το διορθωσω και αντ αυτου το εξαφανισα :(

sorryyyyy.....

Quote:

---

Originally posted by boubourina



Ναι οσο και αν σου \"ξενιζει\" θελω την οικογενεια μου. Και την θελω no matter what! ΕΙΜΑΣΤΕ ΠΕΝΤΕ ΚΑΙ ΕΙΜΑΣΤΕ ΔΙΑΦΟΡΕΤΙΚΟΙ.
Αυτη την διαφορετικοτητα ο ενας του αλλου πρεπει να αντεξουμε και ολα θα πανε καλα.
Το no matter what, στο γραφω για να σου τονισω το ποσο το θελω. Απο την αλλη αν δεν \"τσουλαει\" τι να κανουμε, δεν θα πεθανουμε κιολας!

---

γιατι λες οτι μου ξενιζει?? καμια σχεση, εαν εσυ αισθανεσαι καλα, εγω δεν εχω να προσθεσω σε αυτο ουτε μια τελεια.

Για τα περι διαφορετικοτητας που λες,
απο οσα εχω διαβασει, οι αλλοι αντεχουν, εσυ δεν αντεχεις και ετσι ξεκινησε η κουβεντα.
Διαβαζα, οτι εσυ ηθελες να ανοιξεις ζητηματα και οχι οι αλλοι.
Μαλιστα μου εδινες την εντυπωση οτι οι αλλοι, ψαχνανε τροπο για να αποφυγουν την κουβεντα.


Εν ολιγεις διαβαζω τις σκεψεις σου αλλα ειναι ξεκαθαρο οτι ειναι σκεψεις δικες σου και εμβανθυσεις δικες σου και οχι ενα συλλογικο αποκτημα.

Θελω να πω οτι σε μια συλλογικοτητα οπως ειναι μια οικογενοια,
δεν χωρανε εκβιασμοι, συνωμοσίες, ιντριγκες και αλλα περιξ.
Χωρανε συντροφικοτητα, εκτιμηση, αλληλοβοηθεια και κατανοηση.

Το no matter what ειναι αυτο που σε εχει αναγκασει να οδηγηθεις σε οδυνηρες εκπτωσεις καλως η οχι.




Θελω ομως να σου πω,
για να μην ακουγομαι απαγοητευτικος,
οτι τετοιες συνθηκες ειναι μια μεγαλη μεριδα στην σημερινη ελληνικη οικογενοια. Δεν αποτελεις δηλαδη κατι παραξενο η που δεν το συναντας γυρω σου.
Ουτε λεω οτι πρεπει να αρχιζεις να ουρλιαζεις.
Λεω οτι πρεπει να βαλεις κατω τα θελω σου, τις αναγκες σου σε συνδιασμο με αυτα που ζεις και να δεις που εισαι καθως θα κανεις το ταμειο σου.


Τελος,
για τα περι τσουλιματος,
θα σου πω οτι οι αλλοι τσουλανε μια χαρα.
Εσυ αρχισες να ροταρεις διαφορετικα καποια στιγμη.
Ακομα και ετσι ομως οπως διαπιστωνεις ερχονται σε μια ισορροπια.

Διαφωνω ομως καθετα και ειμαι εναντια σε οτιδηποτε ειναι υποτιθετε μια ιστορια εθελοντικης και συντροφικης κινησης και αυτο τελικα καταληγει σε παζαρια, γκρινιες η ενιοτε σε παρασκηνιακες κινησεις.








Η μιλαμε ολοι με ανοικτα χαρτια και δεν κλεβει κανεις,
η κλεβουμε ολοι και κρυβουμε τα χαρτια μας.
Οτι βολευει το καθενα.
Ομως να ξερουμε τελικα τι σκατα παιχνιδι παιζεται (αν παιζεται κιολας....) γιατι ειναι οτι χειροτερο βαριεμαι να βλεπω: Δηθεν ευτυχισμενα ζευγαρια που προσπαθει ο καθενας να κερδισει οτι και οπως ποντους μπορει σε βαρος του αλλου.
Η αλλιως,
η εντροπια στην χειροτερη της μορφη....

Αυτό πάντως που ένιωσα εγώ, είναι οτι η Μπου, δεν θέλει να ανοίξει τα χαρτιά της, πρωτίστως στον σύντροφό της,μέσα απο έναν διάλογο.

Η δεν μπορείς να βρεις τον τρόπο να το κάνεις.
Ενας - ατελέσφορος κατά τη γνώμη μου- τρόπος είναι οι γκρίνιες και τα παράπονα.

Υπάρχουν όμως κι άλλοι τρόποι,
όχι \"μοιρολόγια\", όχι \"γκρίνιες\", απλά έκφραση.
Εκφραση του πως νιώθω, του τί θέλω , του τι περιμένω , του τι δίνω,
έκφραση που όμως όταν ο άλλος έχει κλειστά τα αυτιά του,
καταλήγει σε μονότονο θλιβερό τραγούδι.
Ισως και σε γκρίνια.

Η επικοινωνία θέλει δυο.