Δεν ξέρω γιατί, αλλά είναι σαν να έχω μια θλίψη, χωρίς κάτι συγκεκριμένο. Νομίζω πως το ότι αλλάζω, περνάω σε μια άλλη φάση της ζωής μου και με γνωρίζω καλύτερα με κομπλάρει. Είχα χθες συνεδρία και τα είπα.
Σας διαβάζω πάντως. :)
Printable View
Δεν ξέρω γιατί, αλλά είναι σαν να έχω μια θλίψη, χωρίς κάτι συγκεκριμένο. Νομίζω πως το ότι αλλάζω, περνάω σε μια άλλη φάση της ζωής μου και με γνωρίζω καλύτερα με κομπλάρει. Είχα χθες συνεδρία και τα είπα.
Σας διαβάζω πάντως. :)
End of an era και εγώ το νιώθω αυτό.Απο την στιγμή που με έπιασε αυτό το πράγμα η θλίψη υπάρχει σχεδόν κάθε μέρα.Ασχολουμαι με πράγματα κ το ξεχνάω όσο γίνεται.Και φορές που είμαι με παρέα ξεχνιέμαι έντελως κ νιώθω χαρούμενη.Στην καθημερινότητα μου όχι όμως.Δεν είμαι χάλια αλλά ούτε κ καλά.
Αγχώθηκα με τη δουλειά σήμερα αλλά προσπάθησα όταν γύρισα σπίτι να χαλαρώσω και να σκεφτώ ότι έρχεται ΣΚ.Quote:
Originally Posted by Chocorelo
Έχω λίγες σκέψεις αλλά τις παλεύω. Προσπαθώ να μην δίνω σημασια και να τις περνάω στο ντούκου….
Εκεί που είμαι καλά εκεί δεν είμαι. Σήμερα κάποια στιγμή "χάθηκα", ένιωθα βαριά και μια μελαγχολία. Κι εξακολουθώ. Έχω ένα βάρος που πάει κι έρχεται... Μια αγωνία να το πω; Σαν να πρόκειται να συμβεί κάτι κακο.
Κι εγώ προσπαθώ αυτή την απάθεια/θλίψη/ουδετερότητα να μην με εμποδίζει από αυτά που μου δίνουν χαρά ή έχω σχεδιάσει. Τουλάχιστον μετά την χθεσινή συνεδρία σε αυτό κατέληξα μέσα μου, να το πάρω πιο ήρεμα. Έχω το κακό πως θέλω να τα ξέρω όλα εκ των προτέρων και το άγνωστο με φοβίζει, αντί να με ενθουσιάζει.
Να εκμεταλλευτείς το ΣΚ για να ηρεμήσεις και να ξεκουραστείς. Σου εύχομαι να αποφορτιστεις.Quote:
Originally Posted by Nefeli28
Το πρόκειται να συμβεί κάτι κακό το έχω κι εγώ από μικρή. Μην δίνεις βάση. Είναι και η απότομη αλλαγή του καιρού, μικραίνει η ημέρα, αλλάζουμε εποχή.
Η αλλαγή σε τρομάζει; Το άγνωστο; Η συνεδρία σε χαλάρωσε λιγάκι;Quote:
Originally Posted by End_of_an_era
Ναι, η αλλαγή και το άγνωστο. Αλλάζω εγώ, ωριμάζω, είμαι κοντά σε αυτό που θέλω από εμένα, αλλά με τρομάζει όλο αυτό, με "ξεβολεύει" από ότι έχω συνηθίσει. Ενώ τώρα είμαι στην καλύτερη φάση από τα 26 χρόνια ζωής μου σαν άνθρωπος.
Προσπαθώ να γεμίζω τη μέρα για να ξεχνιέμαι αλλά κάποιες στιγμές με πλακώνει. Στεναχωριέμαι κιόλας με όλο αυτό. Θεωρούσα ότι τώρα που έχω μια διάγνωση και ξέρω με τι έχω να κάνω, θα ήμουν καλύτερα. Θεωρούσα ότι το έχω πάρει χαλαρά. Τελικά όμως με έχει πειράξει. Φοβάμαι μήπως το μετέφερα στα παιδιά μου και κολλάω με τη σκέψη αυτή. Επιπλέον με πειράζει που δεν καταφέρνω να επιβληθω και συνεχίζω να σκέφτομαι τα δικά μου. Νιώθω άσχημα.Quote:
Originally Posted by End_of_an_era
Ναι, κάπως τα είπαμε. Δεν ξέρω αν η συνεδρία αυτή καθεαυτή με βοήθησε, σίγουρα με κατηύθυνε να δώσω κάποιες απαντήσεις σε αυτά που έχω το τελευταίο διάστημα και να σκεφτώ.
Καταλαβαίνω τι εννοείς. Το άγνωστο κι εμένα με αγχωνει. αυτό το να μην ξέρω τι θα γίνει με τρελαίνει. Πιστεύω ότι θα τα πας πολύ καλά. είσαι μικρή και ήδη δουλεύεις το θέμα σου με ειδικούς. Και τα πας καλα. Κι αυτό είναι σπουδαίο.Quote:
Originally Posted by End_of_an_era
Νομίζω πως πρέπει να δουλέψεις το ότι οι σκέψεις σου που οφείλονται στην ΙΔΨ δεν είσαι εσύ. Κι εγώ έχω περάσει από την φάση που νόμιζα ότι τρελαίνομαι, πάει η ζωή, ένιωθα άσχημα για κάποιες σκέψεις και όλο αυτό οδηγούσε σε αδιέξοδο. Όσο δεν τους δίνουμε αξία και τις αγνοούμε, τόσο νομίζω υποχωρούν.
Δυσκολεύομαι ακόμα να διαχωρίσω τις σκέψεις. Που ξεκινάει και που σταματάει η ΙΔΨ. Μπορώ λίγο πιο εύκολα να καταλάβω το παράλογο αλλά όταν ξεκινάνε οι αμφιβολίες κολλάω. Το μυαλό μου κάνει ένα σκασμό σενάρια και διαρκώς αναρωτιέμαι κι αν;Quote:
Originally Posted by End_of_an_era
Μετά από τόσα χρόνια με την ΙΔΨ και τις τόσες συνεδριες σε ψυχολόγους και ψυχιάτρους νομίζω πως αυτή είναι η «μαγική» λύση: να μην δινουμε αξία στις σκέψεις και αυτές με τη σειρά τους θα υποχωρούν. Δεν θα εξαφανιστούν εντελώς αλλα τουλάχιστον θα μικρύνουν κι αυτό είναι πολύ σημαντικό για εμάς. Αυτό έχω καταλάβει. Και προσπαθώ να το εφαρμόσω στην πράξη. Είναι δύσκολο αλλά ξεκίνησα από αυτό που λες: αυτές οι σκέψεις δεν είμαι εγώ. Όσο και να βασανίζομαι δεν είναι αληθινές είναι πλασματικές. Τις φτιάχνει το μυαλό μου με κάποιο τρομακτικό τρόπο αλλά δεν είναι αλήθεια. Όποτε αστες να υπάρχουν κι εγώ συνεχίζω κανονικά τη ζωή μου…Quote:
Originally Posted by End_of_an_era