Βρε Ελλη μου γιατι δεν πας να κανεις μια γαστροσκοπηση?σημερα εκανα και 3 φορες ρωτησα το γιατρο αν συνδεονται οι εκτακτες συστολες με το στομαχι και μου ειπε ναι.
Printable View
Έλλη αφού εσενς είναι ξεκάθαρα από το στομάχι. Γιατί δεν δοκιμάζεις με αγωγή από γαστρεντερολογο και μετά με διατροφολόγο. Να στρώσει αυτό να φύγουν και αυτές οι ρημαδες
Είχα παει ένα χρόνο πριν γαστριτιδα μεγάλη με διαβρωσεις στο στομάχι. Χάπια έπαιρνα για κανα τρίμηνο και μετά στα τελευταία χάπια και έπειτα έχω ξεκινήσει να έχω απίστευτες έκτακτες. Υποφέρω. Δεν ξέρω γιατί δεν σταματάει αυτό το μαρτυριο. Πάλι τώρα με έχει πιασει και δεν λέει να σταματήσει. Είμαι σπίτι και κλαίω. Δεν αντέχω να ζω έτσι.
Είναι φαυλος κύκλος τωρα το ξέρω. Εγώ δεν βγαίνω από το σπίτι πλέον γιατί τότε νιωθω τις ριπες. Θέλω να πάω να δουλέψω η έστω να βγω μια βόλτα με τον σύντροφο μου και δεν μπορώ!! Ελπίζω απλα κάποια στιγμή να με ξεχάσουν και να τις ξεχάσω.
Χθεςε έπιασε το απόγευμα φεύγοντας από δουλειά ένα τρελό πραγμα έκτακτη κενό αδιαθεσία και η καρδιά μου να κάνεις έκτακτες συνεχώς. Φοβάμαι τόσο πολυ ειδα όμως ότι όταν παιρνω σιμεκο ηρεμώ μετά από λίγο. Το στομάχι τελικα να φέρνει τόσο μεγάλο προβλημα? Δεν ξέρω παιδια έχω τρελαθει τελείως. Παίρνω και αντιβίωση για μια μόλυνση στο δάχτυλο μου και συνέχεια σκέφτομαι αν η αντιβίωση μου τις χειροτερέψει? Αν το ένα μου τις χειροτερέψει? Και παει λέγοντας. Φόβος μια ζωή. Πως θα ζήσουμε έτσι. Γιατί δεν φευγουν πια?
Είχες φάει πιο πριν; Ίσως είναι και υποσεινηδητο αυτο το με το χαπι...να χαλάρωσες επειδή πήρες ένα χάπι και να ηρέμησαν και αυτές. Αφού πας και στην δουλειά σου εγω σε θαυμάζω!!
Χρόνια πολλα σε όλους παιδιά. Ελπίζω να είστε όλοι μα όλοι πολυ καλα και μόνο καλά από εδώ και περα. Δεν ξέρω πως δεν ξέρω γιατί αλλά με το που γυρισα σπιτι από τους γονείς μου και έφαγα μια γκοφρέτα με έπιασαν τρελές έκτακτες. Παίρνω και αντιβίωση για ένα προβλημα στο δάκτυλο μου και είχαν συστήσει για δυο μερες. Σκέφτηκα μη σταμάτησαν από την αντιβίωση και ξαφνικά τώρα παλι τρέλα. Τι είναι αυτό το πραγμα γαμωτο δεν θα ηρεμησω ποτε? Εχω μέρες που είμαι πολυ χάλια και εχω ρίξει ψυχολογικά και τον συντροφο μου. Δεν αντέχω άλλο αλήθεια. Είναι τρελό να νιώθεις έτσι πως θα ζήσω? Σας παρακαλω θέλω μια βοήθεια μια γνώμη.
Φαντάζομαι έφαγες με τουε γονείς σου; Οπότε αν ήταν λόγω φαγητού θα το είχες πάθει και εκεί.. Μήπως ζορίστηκες με την όλη φαση; Ερωτήσεις τους κτλ κτλ; Το λέω γιατί σε εμενα συμβαίνει το εξής κάποιες φορές βγαίνω για δουλειές η κάτι άλλο όλα ωραία και καλα γυρίζω σπίτι και με πιάνουν επίσης τρελές έκτακτες. Κάποιες φορές τυχαίνει να φάω και κάτι με το που μπαίνω. Αρχικά το έριχνα εκεί μετά σταμάτησα να τρώω και είδα ότι πάλι το πάθαινα οπότε το έριξα στην κούραση ψυχική και σωματική. Συνήθως οι έκτακτες εμφανίζονται στην ξεκούραση(οι καλοηθεις).
Αν σου πω ότι εγώ παθαίνω και το που ανέβω σκάλες η κάνω σεξ? Λες αυτές να είναι κακοήθης? Γενικά όταν τις νιώθω νιώθω μια πιεση στο κέντρο του στερνου σαν ενόχληση στο στομαχι. Σαν ανακατοσουρα. Μετά όταν περασει αυτό περνανε και αυτές. Τι να πω ρε γμτ. Δεν ξέρω άλλο τι να κάνω. Δεν αντέχω άλλο έτσι.
Κοιτα και εγω το παθαίνω στο σεξ καμια φορά και στις σκάλες γιατι μένω και 5ο χωρίς ασανσέρ οπότε ζορίζομαι φουλ. Είναι λίγο γελοιο να προσπαθώ να σε καθησυχάσω βασικα γιατι εγω με το ζόρι βγαίνω έξω πλέον λόγω αυτών. Και όλη την ώρα σκέφτομαι ότι κάτι κακό συμβαίνει απλα δεν το βλέπουν οι γιατροί. Ωστόσο η λογική πλευρά μου που λίγες φορές υπερισχύει μου λέει ότι τις παθαίνουμε όταν ανεβαίνει η αδρεναλίνη αρα λογικό να τις νιώθουμε στην κούραση, στο ζόρι...
Έχω φτάσει σε τέτοιο σημείο πλέον που μετά το σεξ ακούω την καρδιά του συντρόφου μου για κάνα 10λεπτο να δω μήπως εχει καμία έκτακτη μπας και νιώσω καλύτερα σκεψου χαχαχ.
Πρέπει να είμαστε δυνατοί όπως και να έχει. Έχεις δίκιο και σε ευχαριστώ τόσο πολυ για την απάντηση σου νιώθω πολυ καλύτερα που έχω παρεα εδώ μέσα. Είναι τόσο σημαντικό να μιλάς με κάποιον που νιώθει τα ίδια με σένα ειδικά όταν προκειται για κάτι τέτοιο. Μακάρι να φυγουν όπως ήρθαν. Από τη μια να σου πω το βαζω και πείσμα πριν ξαπλωσα με τον φίλο μου και άρχισαν παλι όποτε ξαπλώνω ανάσκελα η στα αριστερά και τα πηρα λέω αι στο καλό ότι είναι να γίνει θα γίνει δεν κουνιέμαι και σταμάτησαν μετά από λίγο. Βέβαια είμαι κότα θα ξαναπεσω μετά από λίγο το ξέρω αλλά προσπαθώ να μην πεσω σε κατάθλιψη.
Και εγω νιώθω καλύτερα που μιλάω εδώ πέρα. Μου φεύγει ένα βάρος κάθε φορά που γράφω ένα μυνημα.
Εγώ έχω μόνο κατά την κίνηση για αυτο και δυσκολεύομαι τόσο να είμαι ενεργή. Όταν ξαπλώνω η κάθομαι νιώθω σπάνια. Με το που σηκώνομαι ξανά. Δεν ξέρω γιατί κάποιοι είναι έτσι κάποιοι αλλιως. Θέμα ανατομιας;
Επίσης κάθε φορά που είναι σε έξαρση είναι και με διαφορετική μορφή. Μάλλον αίσθηση. Δεν τις αισθάνομαι το ίδιο. Δεν νιώθω πλέον κενό χτυπο. Νιώθω κάτι να ζουλαει την καρδιά και πρέπει να βάλω το χέρι στο λαιμό για να καταλάβω οτι είναι έκτακτη και όχι κάτι άλλο. Παρά πολύ τρομακτικό. Και με αγχώνει που εδώ μέσα κάνεις δεν έχει αναφέρει κάτι παρόμοιο.
Καλησπέρα και από εμένα και καλό υπόλοιπο εορτών. Θα ήθελα να ρωτήσω, τις έκτακτες εκτός απ το κλασσικό κενό και τον δυνατό χτυπο τις νιώθετε και αλλιώς πχ σαν τράνταγμα, σαν τρέμουλο καρδιάς, σαν φτερουγισμα κτλ. Ούτε να το περιγράψω δε ξέρω