ΑΡΡΩΣΤΟΦΟΒΙΕΣ

Να γραφεις εδω!!!!Μην ντρεπεσαι,θα σε βοηθησει!!!Εχω καταλαβει οτι ολοι εδω μεταξυ μας καταλαβαινομαστε & θα βοηθαμε οσο μπορουμε!!Κι εγω αυτο κανω!

ναι οντωσ ευτυχως(και δυστυχως!) ειμαστε πολλοι και καταλαβαινομαστε!

einai symantiko na μιλας με ανθροπουσ που καταλαβαινουν. οι δικοι μας δεν φτεναι και πολλες φορες νομιζουμε οτι δεν μας αγαπανε αν τουσ πριξουμε πολυ. ομως απλα δεν μπορουν να καταλαβουν,δεν ειναι δυνατον να καταλαβουν. υπαρχουν ομως πολυ αλλοι που και να βοηθησουν μπορουν και να καταλαβουν.
καλο κουραγιο παιδια

ετσι ειναι οπως τα λετε..
εγω απο τοτε που γραφω εδω δεν μπορω να περιγραψω το ποσο εχω βοηθηθει και ποσα πραγματα εχω μαθει.....και ειδικα καποιες στιγμες που ημουνα σε πληρη απελπισια και απογνωση και εγραφα εδω δεν φανταζεστε ποσο σημαντικο και ωφελιμο ηταν αυτο για μενα.....αλλιως σε καταλαβαινει καποιος που περναει αναλογες καταστασεις οι δικοι μας πολλες φορες δεν δινουν σημασια σε κατι και δεν το παιρνουν στα σοβαρα....

παραλογισμος στο μεγαλειο του.χτες η προχτες δεν θυμαμαι,μιλουσα με μια φιλη κ μου λεγε για καρκινο στηθους που ειχε μια γνωστη της.ε φυσικα εμενα σημερα με τσιμπαει το στηθος.τωρα ειδικα το απογευμα συνεχεια.πφφφφφφφφφφ.μπηκα μπανιερα,σαπουνιστηκα,εψαξ α καλα και τελικα δεν επιασα κατι.αμαν πια.πολυ κουραστικο αυτο.
φιλε ιωαννη γνωριζουμε οτι απο μονοι μας στο τελος θα προξςενησουμε καμια αρρωστια απο το αγχος.αλλα ελα πες μου ομως οταν ξαφνικα αρχιζει κ σε ποναει καποιο μερις του σωματος σου και επιμενει και επιμενει καικαμια φοτα δυναμωνει κι ολας θελεις δεν θελεις το μυαλο σου δεν παει στο κακο?δυστυχως.....

ελα μου ντε!που πασ να το 3εχασεισ και τσουπ εμφανιζεται ενασ πονοσ!

Το εχω διαβασει & απο κειμενα καποιων ψυχολογων,οτι καποιοι(για να μην πω ολοι)μας βλεπουν αρρωστοφοβικους & διαφορα αλλα.....το θεμα ομως ειναι οτι τα σωματικα δεν τα φανταζομαστε αλλα τα νιωθουμε,ΥΠΑΡΧΟΥΝ!!!!!!!!!!!!!Ει ναι αληθινα,ετσι λοιπον μας σπρωχνουν σε ασχημες & βασανιστικες σκεψεις & μας δημιουργουν φοβιες!Αρα,δεν φταιμε εμεις απο μονοι μας,δεν ειμαστε φαντασιοπληκτοι....ειναι ολα αληθινα,απλα εμεις τα φιλτραρουμε με λαθος τροπο στο μυαλο μας γι αυτο βασανιζομαστε!!!!ααχχχχχχ-βααχχχχχχ:mad:

ναι και γω το εχω διαβασει αυτο..ομωσ αυτο που δν λεει κανεισ ειναι τι να κανουμε για να τ 3επερασουμε η εστω να μην εχουμε πονουσ..δυστυχως...:/

και βεβαια υπαρχουν τα σωματικα. οταν ποναει ασ πουμε το στομαχι ποναει και τελος. δεν τον φανταζομαστε. ειναι εξοργιστικο οταν καποιοι σου λενε οτι εισαι κατα φαντασια ασθενεις.
ολα αυτα ομως περνανε με μια καλη θεραπεια. το δυσκολοτερο για μενα ειναι το μετα. πως μπορεισ δηλ να καταλαβεις τι λαθη εκανες πριν και εφτασες το μιαλο και το σωμα σου σ αυτην την κατασταση και να μην τα ξανακανεις. αυτη ειναι πιο μακροχρονη και πιο δυσκολη διαδικασια.

εγω παντως αυτο που φοβαμαι ειναι ανα πασα στιγμη οτι μπορει να παθω κριση πανικου εχει περασει πολυς καιρος απο τοτε που επαθα την τελευταια και ενω θελω να ειμαι αισιοδοξη οτι το ξεπερασα και δεν θα ξαναπαθω φοβαμαι οτι κατι θα συμβει και φτου κι απ την αρχη....με αγχωνει πολυ ολο αυτο και με τρομαζει.......με τοσο αγχος φοβαμαι δεν την γλιτωνω την κριση πανικου εχει στησει καρτερι στη γωνια και περιμενει..

μν το σκεφτεσαι κα8ολου....κανε πραγματα που σε ευχαριστουν και σε διασκεδαζουν και 8α δεισ πωσ 8α το 3εχνασ...

προσωρινα το ξεχναω αλλα μετα παλι το σκεφτομαι λεω δεν μπορει να περασαν ολα ισως τωρα δεν παθαινω κρισεις πανικου αλλα ξεγελιεμαι δεν μπορει ποσο θα κρατησει αυτο ειναι δυνατον να μην ξαναπαθω?????? ;)

δν γινετε να το 3εχασεισ τελιωσ απ τ μια μερα στν αλλη...με τν καιρο ομωσ ο φοβοσ σου μπορει να 3αναρχετε αλλα δν 8α σε τρομαζει τοσο γιατι 8α 3ερεισ πανω κατω οπωσ να τον αντιμεπτωπισεισ

Γεια σας! Είμαι κι εγώ μία συμπάσχουσα. Και μεταφορικά και κυριολεκτικά. Εμένα μου έχει κολλησει η ιδέα ότι έχω κάτι στον εγκέφαλο. Εχω πάει σε νευρολόγους και παθολόγο και δεν εχω τίποτα. Νιώθω πολύ χάλια και ψυχολογικά και νομίζω ότι τη μία με ενοχλεί η καρδιά μου και το στήθος και την άλλη το στομάχι μου. Το μυαλό μου παει συνεχεια στο κακό. Ισως επειδή πριν 40 μέρες πεθανε ο πατέρας μου από καρκίνο και όλες οι συζητήσεις και οι σκέψεις περιστρέφονταν γύρω από αυτή την αρρώστια και τα νοσοκομεία. Η ψυχολόγος μου λέει ότι είναι από το άγχος και αν δεν προσέξω θα πάθω αυτό που φοβάμαι. Παίρνω αντικαταθλιπτικά και μου δημιουργούν πονοκέφαλο. Ο ψυχίατρος λέει ότι είναι για καλό. Δεν ικανοποιούμαι όμως με καμία απάντηση.

πενυ μου σε νιωθω απολυτα εχω ακριβωσ την ιδια φοβια...μου κολησε οτι κατι εχω στν εγεφαλο στο κεφαλι γενικα επειδη εχασα ενα αγαπημενο μου προσωπο απο αυτη την ασθενεια και με εριξε πολυ...ετσι ξεκινησαν ολες οι φοβιες μου...απο την αλλη νιωθω συχνα ενοχληξσεις στην πλατη και στο στμαχι και σκεφτομαι αρκετα το κακο...ομως πρεπει να καταλαβουμε οτι ειναι αγχος τιποτα αλλο...το ξερω οτι δεν σε ικανοποιουν οι απαντησεις αλλα αφου βλεπεις οτι οι μερες περνανε και εισαι μια χαρα γτ δεν το βγαζεις απο το μυαλο σου?