δεν αντεχω αλλο να ζω με ζαλη ασταθεια...

Καλησπερα σας,
κι εγώ εδώ και 5-6 μήνες έχω καθημερινή ζάλη πλέον..Μετά από τόσες εξετάσεις κι εγω(μαγνητική,εγκεφαλογραφ ημα,τριπλεξ καρωτίδων,καρδιάς,πολλές αίματος κλπ)κατέληξα ότι είναι ψυχολογικό,όσο κι αν κάποιες φορές ξανά μπαίνω σε σκέψεις για κάτι παθολογικό.. Έχω παρατηρήσει πως όταν ξεχνιέμαι και δεν δίνω βάση το σύμπτωμα νιώθω σαν να μην εξναι εκεί…Αλλά εννοείται πιάνω τον εαυτό μου να αναρωτιέται «τώρα το νιώθω;»
Προφανώς και δεν συνηθίζεται αλλά πλέον έχω πει στον εαυτό μου ότι θα το αποδεχτώ.. Και για να σας πω κι εγώ πως ξεκίνησε όλο αυτό,μια μέρα καθώς πηγαινα για δουλειά με το μετρό ένιωσα αυτό που λέμε «τάση λιποθυμίας»,ξαφνική δύσπνοια ότι δεν μου φτάνει ο αέρας και τρομερό πανικό ότι θα πεθάνω.. Βγήκα έξω και ένιωθα όλα τς συμπτώματα να εντείνονται.. Γύρισα σπίτι με τρομερή αδυναμία που δεν με κρατούσαν τα πόδια μου και για κάποιες μέρες ακόμα αυτή η αδυναμία δεν με άφηνε.. Έτσι ξεκινησα όλες αυτές τις εξετάσεις από γιατρό σε γιατρό μέχρι που κουράστηκα τόσο πολύ και σταμάτησα να ψάχνω…(δεν έμεινε και τίποτα άλλο) Ζω πλέον με αυτή την αίσθηση της ζάλης και κάποιες φορές με κάποιες ταχυκαρδίες και τινάγματα στον ύπνο μου που με τρομάζουν και μετά δεν μπορώ να ξανακοιμηθώ,μέχρι που λέω στον εαυτό μου ότι και κάθε προηγούμενη φορά που το έχω πάθει τελικά δεν συνέβη απολύτως τίποτα…
Εννοείται ότι με ταλαιπωρούν όλα αυτα όπως και τον καθένα εδώ που τα βιώνει και καταλαβαίνει ακριβώς πως είναι,ότι και να λέμε!
Εύχομαι ξαφνικά μια μέρα να σταματήσει όλο αυτό σε όλους μας και να ζούμε κανονικά όπως πριν χωρίς φόβο για την κάθε μας ημέρα!

Quote:

---

Originally Posted by MariaMi

Καλησπερα σας,
κι εγώ εδώ και 5-6 μήνες έχω καθημερινή ζάλη πλέον..Μετά από τόσες εξετάσεις κι εγω(μαγνητική,εγκεφαλογραφ ημα,τριπλεξ καρωτίδων,καρδιάς,πολλές αίματος κλπ)κατέληξα ότι είναι ψυχολογικό,όσο κι αν κάποιες φορές ξανά μπαίνω σε σκέψεις για κάτι παθολογικό.. Έχω παρατηρήσει πως όταν ξεχνιέμαι και δεν δίνω βάση το σύμπτωμα νιώθω σαν να μην εξναι εκεί…Αλλά εννοείται πιάνω τον εαυτό μου να αναρωτιέται «τώρα το νιώθω;»
Προφανώς και δεν συνηθίζεται αλλά πλέον έχω πει στον εαυτό μου ότι θα το αποδεχτώ.. Και για να σας πω κι εγώ πως ξεκίνησε όλο αυτό,μια μέρα καθώς πηγαινα για δουλειά με το μετρό ένιωσα αυτό που λέμε «τάση λιποθυμίας»,ξαφνική δύσπνοια ότι δεν μου φτάνει ο αέρας και τρομερό πανικό ότι θα πεθάνω.. Βγήκα έξω και ένιωθα όλα τς συμπτώματα να εντείνονται.. Γύρισα σπίτι με τρομερή αδυναμία που δεν με κρατούσαν τα πόδια μου και για κάποιες μέρες ακόμα αυτή η αδυναμία δεν με άφηνε.. Έτσι ξεκινησα όλες αυτές τις εξετάσεις από γιατρό σε γιατρό μέχρι που κουράστηκα τόσο πολύ και σταμάτησα να ψάχνω…(δεν έμεινε και τίποτα άλλο) Ζω πλέον με αυτή την αίσθηση της ζάλης και κάποιες φορές με κάποιες ταχυκαρδίες και τινάγματα στον ύπνο μου που με τρομάζουν και μετά δεν μπορώ να ξανακοιμηθώ,μέχρι που λέω στον εαυτό μου ότι και κάθε προηγούμενη φορά που το έχω πάθει τελικά δεν συνέβη απολύτως τίποτα…
Εννοείται ότι με ταλαιπωρούν όλα αυτα όπως και τον καθένα εδώ που τα βιώνει και καταλαβαίνει ακριβώς πως είναι,ότι και να λέμε!
Εύχομαι ξαφνικά μια μέρα να σταματήσει όλο αυτό σε όλους μας και να ζούμε κανονικά όπως πριν χωρίς φόβο για την κάθε μας ημέρα!

---

Έχει κολλήσει το μυαλό, γι αυτό όταν κάνεις διαφορα και ξεχνιέσαι δεν το νιώθεις. Αυτό από μόνο του θα έπρεπε να σε είχε ηρεμήσει. Θυμάμαι είχα φάει ένα τρομερό σκάλωμα. Είχα πάρα πολύ δουλειά (εκτός από κατάθλιψη), δεν είχα φάει τίποτα εκείνη την μέρα και κάποια στιγμή λέω "δεν έφαγα τίποτα, αν πάθω κάτι;" Ε αυτό ήταν. Όλο ένιωθα ότι έπρεπε να φάω και πως αν δεν το έκανα θα παθαινα κάτι. Δεν μπορούσα με τίποτα να βγω από αυτή την κατάσταση, για μεγάλο χρονικό διάστημα. Όταν έκανα μια δραστηριότητα ήμουν μια χαρα. Με τον καιρό, επειδή γεμισα τη μέρα μου με δουλειά και πολλες δραστηριότητες, αυτό εξαφανίστηκε. Όλα είναι μεσα στο μυαλό μας, φτάνει να καταφέρουμε να πάρουμε ξανά τον έλεγχο.

Μεθυσμένη πολιτεία και εγώ παιδιά καλησπέρα κιόλας και χρόνια πολλά.Απο καρδιά είμαι κομπλέ αλλά έχω χαμηλή πίεση κληρονομικότητα.Στο γυμναστήριο ειδικά κόντεψα να μείνω κανά δυο φορές.Το έχω αφήσει λίγο καιρό απο φόβο.Αυτό σώζεται με ηλεκτρολύτες και διατροφή.Το πρόβλημα μου είναι αυτή η αίσθηση ζάλης όλη μερα.Μου είπαν για ίλιγγο έχω διαβάσει επίσης ψάξτε το για Επίμονη Ζάλη Στάσης - Αντίληψης.Ακόμη το διερευνώ.Έχω ραντεβού απο βδομάδα με ΩΡΛ και μετά νευρολόγο.Το πάω δια της ατόπου απαγωγης γιατί ομολογουμένως έχω ένα δίμηνο που η ποιότητα της καθημερινότητας μου έχει αλλάξει.

Και εγώ μερικές φορές έχω ζάλη, αλλά είναι καθαρά θέμα άγχους.