Xωρισα

Οχι ειναι το γνωριμο το γνωστο και η συνηθεια .Καιρος για επιλογες,αλλαγες καινουριες που θα σε ταξιδεψουν μπροστα
Η στασιμοτητα και το πισωγυρισμα carrie μου ,ειναι κατι σαν τον χιτωνα του αγαπημενου μου ηρωα του Ηρακλη ,που δεν μπορουσε να το βγαλει γιατι πονουσε και παρακαλουσε να τον καψουν ( δικια μου αναλυση του μυθου ,το εχω λεμε ) Λιγος πονος θα υπαρχει παντα οταν θα ειναι να πεταμε παλιες συμπεριφορες πλεχτα κουβαριστρες και βελονακια ..( και δεν εννοω να μην κανεις εδω την προσπαθεια σου αλλα..) δεν ειναι “πειρασμος” αλλα φοβος του αγνωστου ,και της αλλαγης και του μη γνωριμου(Αυτα και απο αλλα που διαβασα απο σενα σε διαφορα ποστ σου)
Απο δικες μου εμπειριες μιλαω, και ειπα να πω και γω καμια σοφια μεσα απο αυτα που εχω ζησει ολα αυτα τα χρονια, παρολο το μικρο της ηλικιας μου :P Οποτε δικαιολογουμε για τα λαθος αυθαιρετα συμπερασματα μου ..

Μέσα στα μαλλιά σου πετάω
τις στιγμές μου μεθάω
σ' αγαπώ και φεύγω.
Πάνω στα δυο χέρια σου λιώνω
ένα στίχο σκοτώνω πάρε με μαζί σου,
Είσαι πολύ κοντά, είσαι πολύ μακριά!

Φοβάμαι, φοβάμαι, φοβάμαι
μην ακούς τι λέω
Φοβάμαι, φοβάμαι, φοβάμαι
μην ακούς τι λέω

Σβήνω, το όνομα σου και σβήνω
την ψυχή μου αφήνω
σε φιλιά που καίνε.
Κοίτα πόσο έχω αλλάξει,
σαν Θεός έχω στάξει, Κυριακή ο χρόνος.
Είσαι πολύ κοντά, είσαι πολύ μακριά!

Φοβάμαι, φοβάμαι, φοβάμαι
μην ακούς τι λέω
Φοβάμαι φοβάμαι φοβάμαι
μην ακούς τι λέω

....καρι μου πως εισαι?δεν εχω χρονο να τα διαβασω,δεν ξερω και αν εχει νοημα να γραψω τα δικα μου(σιγουρα τα παιδια θα με εχουν καλυψει),οποτε ρωταω αν εσυ την παλευεις..

πως αμε, εδω Iron Mike!

Χαίρομαι carrie που την παλεύεις και το παλεύεις!!! Εντέλει?? Ποιο είναι το πόρισμα από όλα αυτά??? Τι έκανες???

Προσπαθουμε να δουμε αν μπορουμε να ειμαστε μαζι καλυτερα απο πριν. Ειμαστε τωρα αρκετα αμηχανοι τις περισσοτερες φορες, αλλες ερχομαστε πιο κοντα, μπηκε παλι στο τριπακι και χτες να μου λεει οτι φοβαται μηπως θελω κατι αλλο, τα ιδια παντελακη μου τα ιδια παντελη μου. Αν σταματησει αυτο καποτε θα ειμαι ευτυχισμενη, το ιδιο και εκεινος.

Σκεφτομαι τελιακ μηπως κανω κακο που την παλευω, αν δεν την παλευα θα ειχα κοψει μαχαιρι οτι με πληωνει και με κουραζει, αλλα μαλλον κατι εξυπηρετουνε ολα... η αυτο ειναι απλα μια δικαιολογια;;

Προφανώς δεν του δίνεις την σιγουριά που θα ήθελε. Ίσως το οτί είσαι πιο λογική σε κάποια πράγματα παρά συναισθηματικη?Δεν το γνωρίζω.Του είσαι καθόλου τρυφερή?

Quote:

---

Originally Posted by carrie

Σκεφτομαι τελιακ μηπως κανω κακο που την παλευω, αν δεν την παλευα θα ειχα κοψει μαχαιρι οτι με πληωνει και με κουραζει, αλλα μαλλον κατι εξυπηρετουνε ολα... η αυτο ειναι απλα μια δικαιολογια;;

---

Ναι, μάλλον κάτι εξυπηρετούνε όλα αυτά. Αλλά είναι και μια δικαιολογία...

Quote:

---

Originally Posted by carrie

Αν σταματησει αυτο καποτε θα ειμαι ευτυχισμενη, το ιδιο και εκεινος.

---

Και τι θα κάνουμε χωρίς βαρβάρους?

Quote:

---

Originally Posted by carrie

Προσπαθουμε να δουμε αν μπορουμε να ειμαστε μαζι καλυτερα απο πριν. Ειμαστε τωρα αρκετα αμηχανοι τις περισσοτερες φορες, αλλες ερχομαστε πιο κοντα, μπηκε παλι στο τριπακι και χτες να μου λεει οτι φοβαται μηπως θελω κατι αλλο, τα ιδια παντελακη μου τα ιδια παντελη μου. Αν σταματησει αυτο καποτε θα ειμαι ευτυχισμενη, το ιδιο και εκεινος.

Σκεφτομαι τελιακ μηπως κανω κακο που την παλευω, αν δεν την παλευα θα ειχα κοψει μαχαιρι οτι με πληωνει και με κουραζει, αλλα μαλλον κατι εξυπηρετουνε ολα... η αυτο ειναι απλα μια δικαιολογια;;

---

Ρε γαμώτο, από τη μία σκέφτομαι ότι συνήθως τα όμορφα πράγματα δε χρειάζονται πολλή προσπάθεια...από την άλλη όλοι μας, που οκ είμαστε συναισθηματικοί και νιώθουμε την ανάγκη για έναν σύντροφο στη ζωή μας, δεν το παλεύουμε κάτι μέχρι τελικής πτώσεως?τι είναι πιο πιθανό για έναν άνθρωπο που βάζει το συναίσθημα πάνω από τη λογική ως επί το πλείστον?να ακούσει τη λογική του, να φτιάξει ένα μαθηματικό μοντέλο που κατά πάσα πιθανότητα θα δίνει χαμηλά ποσοστά επιτυχίας σε μια σχέση με αυτά τα χαρακτηριστικά..ή μήπως να ακούσει το συναίσθημα του και εν πολλοίς να συμβιβαστεί με την ιδέα ότι πάντα θα θέλει πιο πολλή προσπάθεια μια τέτοια κατάσταση?μήπως τελικά όλες οι μακροχρόνιες σχέσεις, αυτά τα παραμυθάκια που ακούμε, είναι περισσότερο προϊόν συμβιβασμού..και μήπως αν βάζαμε καθαρή λογική, δε θα παλεύαμε για τίποτα?δεν ξέρω...σίγουρα όμως, τέτοιου είδους χαρακτηριστικά σε μια σχέση, όπως ζήλεια, καχυποψία κλπ απομακρύνουν τους εμπλεκόμενους...
ΥΓ:πάντως, μου έκανε πολύ καλή εντύπωση το γεγονός ότι ο φίλος σου έχει σκεφτεί την πιθανότητα του ψυχολόγου.Οι περισσότεροι άντρες είναι αλλεργικοί.

Quote:

---

Originally Posted by Christina82

Προφανώς δεν του δίνεις την σιγουριά που θα ήθελε. Ίσως το οτί είσαι πιο λογική σε κάποια πράγματα παρά συναισθηματικη?Δεν το γνωρίζω.Του είσαι καθόλου τρυφερή?

---

προφανως δεν του την εδινα, γιατι δεν ηθελα να με θεωρει κανενας δεδομενη και να μου κοβει τα πραγματα που θελω να κανω, τοσους μηνες προσπαθουσα να μπορω να ειμαι και οπως θελει αυτος και οπως θελω εγω, αλλα δε γινεται, οπως εγραψε καποιο αλλο μελος πιο πριν, ο ενας απο τους δυο πρεπει να να αλλαξει, καλο ειναι βεβαια να αλλαζουν και οι δυο, και οχι επειδη ειναι αναγκαστικο, αλλα επειδη το θελουν. Μακαρι να αλλαζα συμπεριφορες μου που πηγαζουν απο τη φοβια να αφεθω και απο την αισθηση ανεπαρκειας απο την οποια δημιουργειται αυτος ο φοβος οτι αν αφεθεις-σε γνωρισει ο αλλος, θα σε απορριψει. Ειμαι τρυφερη και συναισθηματικη, αλλα πρεπει να ειναι και ο αλλος, οχι απλα να το απαιτει, και να ειμαι εγω η χαδιαρα και αυτος να το παιζει αφ υψηλου αντρας, γιατι το εκανε αυτο, απο τους δικους του φοβους μην πληγωθει. Τελικα οταν μιλαμε για σχεση μιλαμε για φοβους!

Quote:

---

Originally Posted by marian_m

Ναι, μάλλον κάτι εξυπηρετούνε όλα αυτά. Αλλά είναι και μια δικαιολογία...

Και τι θα κάνουμε χωρίς βαρβάρους?

---

και εγω νομιζω οτι ειναι και τα δυο.. Χωρις βαρβαρους, χωρις μπαμπουλα, χωρις φοβο, τι θα κανουμε; Αυτο που φοβομαστε πιο πολυ. Θα ζησουμε.

Quote:

---

Originally Posted by void

Ρε γαμώτο, από τη μία σκέφτομαι ότι συνήθως τα όμορφα πράγματα δε χρειάζονται πολλή προσπάθεια...

Κι εγω αυτο σκεφτομαι οταν αρνουμαι να μπω στα τριπακια του αλλου, αλλα παντα καπως μπαινω. Πρεπει να δουλεψω τις αντιστασεις μου και τις ενοχες μου. Τις συνεξαρτησεις μου που θα ελεγε η ρειν.

από την άλλη όλοι μας, που οκ είμαστε συναισθηματικοί και νιώθουμε την ανάγκη για έναν σύντροφο στη ζωή μας, δεν το παλεύουμε κάτι μέχρι τελικής πτώσεως?τι είναι πιο πιθανό για έναν άνθρωπο που βάζει το συναίσθημα πάνω από τη λογική ως επί το πλείστον?να ακούσει τη λογική του, να φτιάξει ένα μαθηματικό μοντέλο που κατά πάσα πιθανότητα θα δίνει χαμηλά ποσοστά επιτυχίας σε μια σχέση με αυτά τα χαρακτηριστικά..ή μήπως να ακούσει το συναίσθημα του και εν πολλοίς να συμβιβαστεί με την ιδέα ότι πάντα θα θέλει πιο πολλή προσπάθεια μια τέτοια κατάσταση?μήπως τελικά όλες οι μακροχρόνιες σχέσεις, αυτά τα παραμυθάκια που ακούμε, είναι περισσότερο προϊόν συμβιβασμού..και μήπως αν βάζαμε καθαρή λογική, δε θα παλεύαμε για τίποτα?

Αμα βαζαμε καλη διαθεση, αμα απολαμβαναμε το τωρα, αμα ειχαμε αγαπη μεσα μας για μας και για τους αλλους, θα ημασταν ευτυχισμενοι, μονο που κατι μας φοβιζει σε αυτο, θελουμε να ελεγξουμε το πως ειμαστε ευτυχισμενοι, με ποιους, και γιατι, και εκει μπερδευονται ολα..

δεν ξέρω...σίγουρα όμως, τέτοιου είδους χαρακτηριστικά σε μια σχέση, όπως ζήλεια, καχυποψία κλπ απομακρύνουν τους εμπλεκόμενους...

Κι αυτο αναρωτιεμαι τελικα: Μηπως θελουμε κατα βαθος να απομακρυνθουμε και μας βγαινουν ολα αυτα τα προβληματα; Η θελουμε κατα βαθος να ειμαστε μαζι και αυτα ειναι θεματα που κουβαλαμε και μας βγηκανε σε αυτη τη σχεση και πρεπει να τα αντιμετωπισουμε για να ειμαστε μαζι; αλλα εδω παει το οτι τα ωραια πραγματα δεν ειναι ουτε δυσκολα ουτε περιπλοκα..

ΥΓ:πάντως, μου έκανε πολύ καλή εντύπωση το γεγονός ότι ο φίλος σου έχει σκεφτεί την πιθανότητα του ψυχολόγου.Οι περισσότεροι άντρες είναι αλλεργικοί.

Ο φιλος μου δεν ειναι συνηθισμενος ανθρωπος, ουτε συνηθισμενος αντρας, αν και εχει ενα θεμα που το εχουν συνηθισμενοι ανθρωποι. Δε θελω να ακουστω καπως, αλλα απεχει πολυ απο το μεσο ορο για δυο τρεις συγκεκριμενους λογους που ειναι πολυ προσωπικοι για να αναφερω

---

. ..........

Quote:

---

Originally Posted by void

Ρε γαμώτο, από τη μία σκέφτομαι ότι συνήθως τα όμορφα πράγματα δε χρειάζονται πολλή προσπάθεια...από την άλλη όλοι μας, που οκ είμαστε συναισθηματικοί και νιώθουμε την ανάγκη για έναν σύντροφο στη ζωή μας, δεν το παλεύουμε κάτι μέχρι τελικής πτώσεως?τι είναι πιο πιθανό για έναν άνθρωπο που βάζει το συναίσθημα πάνω από τη λογική ως επί το πλείστον?να ακούσει τη λογική του, να φτιάξει ένα μαθηματικό μοντέλο που κατά πάσα πιθανότητα θα δίνει χαμηλά ποσοστά επιτυχίας σε μια σχέση με αυτά τα χαρακτηριστικά..ή μήπως να ακούσει το συναίσθημα του και εν πολλοίς να συμβιβαστεί με την ιδέα ότι πάντα θα θέλει πιο πολλή προσπάθεια μια τέτοια κατάσταση?μήπως τελικά όλες οι μακροχρόνιες σχέσεις, αυτά τα παραμυθάκια που ακούμε, είναι περισσότερο προϊόν συμβιβασμού..και μήπως αν βάζαμε καθαρή λογική, δε θα παλεύαμε για τίποτα?

---

Ωραίες σκέψεις. Τις έχω κάνει κι εγώ άπειρες φορές. Πλέον δεν ψάχνω απάντηση.
Ο καθένας είναι διαφορετικός, άρα ζητάει διαφορετικά πράγματα από τη ζωή
και κατ' επέκταση από τις σχέσεις του. Και ευτυχώς!
Άλλος θέλει ασφάλεια και σιγουριά, άλλος ανασφάλεια και έντονες συγκινήσεις.
Άλλος συμβιβάζεται και βολεύεται πολύ εύκολα, άλλος καθόλου.
Άλλος θέλει να παλεύει, να προσπαθεί, να ζει με προκλήσεις και άλλος να έχει την ησυχία του.
Όλα είναι μια χαρά, αν είναι αυτά που πράγματι θέλουμε.
Το πρόβλημα είναι όταν κάποιος προσπαθεί να ταιριάξει σε κάτι που δεν του πάει, γιατί με κάποιο τρόπο έχει πειστεί ότι αυτό είναι το "φυσιολογικό".

Το ζητουμενο ειναι να περναει καλα κανεις μεσα στη σχεση του, να τα βρισκει με τον συντροφο του και σαν φιλοι και σαν εραστες.. Το προβλημα ειναι οταν καποιος δεν περναει καλα ή δεν τα βρισκει με τον συντροφο του με τον εναν ή τον αλλο τροπο, ειναι πεπεισμενος οτι πρεπει να μενει εκει κολλημενος γιατι δεν υπαρχει κατι καλυτερο, ή η μοναξια δεν θεωρειται πιθανοτητα.. οταν παυει να κυνηγαει κανεις τα ονειρα του, να χαιρεται, να χαμογελαει, και να απολαμβανει τη ζωη, ειτε μονος του ειτε με παρεα, αυτο ειναι το προβλημα.

με εβρισε με τα χειροτερα λογια, με στολισε οτι ειμαι οτι χειροτερο, οτι εχω απωθημενα που δεν τα εκανα επειδη ειμαι απο καλη οικογενεια αλλιως θα πηδιομουνα με ολους, οτι οπου και να πει οτι φαντασιωνομουν αλλους οταν το καναμε θα πουν τα χειροτερα για μενα, και στο τελος μου ειπε και να παω να @@θω και με χωρισε. χωρισαμε οριστικα.. Αισθανομια οτι πραγματι ειμαι το χειροτερο ατομο στον κοσμο... και δεν το διαλξα ποτε ρε γμτ.. γιατι εγινα ετσι;; δε φταιω.... :( :'(

Quote:

---

Originally Posted by carrie

με εβρισε με τα χειροτερα λογια, με στολισε οτι ειμαι οτι χειροτερο, οτι εχω απωθημενα που δεν τα εκανα επειδη ειμαι απο καλη οικογενεια αλλιως θα πηδιομουνα με ολους, οτι οπου και να πει οτι φαντασιωνομουν αλλους οταν το καναμε θα πουν τα χειροτερα για μενα, και στο τελος μου ειπε και να παω να @@θω και με χωρισε. χωρισαμε οριστικα.. Αισθανομια οτι πραγματι ειμαι το χειροτερο ατομο στον κοσμο... και δεν το διαλξα ποτε ρε γμτ.. γιατι εγινα ετσι;; δε φταιω.... :( :'(

---

Προσπάθησε να σε πληγώσει και να σου δημιουργήσει ενοχές και τα κατάφερε μια χαρά!
carrie "πληρώνεις" το λάθος να εκφραστείς αυθόρμητα σε ένα άτομο που δεν "σηκώνει" τέτοια ο οργανισμός του. Σε κάθε περίπτωση, η φαντασίωσή σου δεν είναι κάτι περίεργο, είμαι σίγουρη ότι το ίδιο θα έλεγε και ο Ασκητής :p . Αυτό δεν σημαίνει ότι είσαι κακός άνθρωπος, παλιογυναίκα κτλ. Έλεος, πολλή υπερβολή από μέρους του, μέχρι και να σε ψυχαναλύσει ανεπιτυχώς προσπάθησε (με αυτά περί καταπίεσης που είπε). Αν τον πείραξε τόσο, θα μπορούσε να το συζητήσει και άμα πια τόσο δεν το άντεχε (το πως νιώθει είναι δικό του θέμα άλλωστε), θα μπορούσε να σου πει ότι ξενέρωσε και απλά θέλει να χωρίσετε.
Κατά την γνώμη μου νομίζω ότι απαλλάχτηκες από ένα άτομο που θα σου δημιουργούσε προβλήματα αργά ή γρήγορα και τελικά αποδείχθηκε ότι δεν ταιριάζετε.
Κανένα έγκλημα πάντως δεν έχεις κάνει και σταμάτα να αυτομαστιγώνεσαι!!!