ΣΤΙΧΟΙ ΠΟΥ ΣΑΣ ΕΚΦΡΑΖΟΥΝ

Φίλοι και εχθροί (κομματάρα)

Χατζηγιάννης Μιχάλης

Μουσική/Στίχοι: Χατζηγιάννης Μιχάλης/Βραχάλη Ελεάνα
(αυτό το δίδυμο αποδίδει άσχημα μιλάμε, πολύ άσχημα)



Πώς με δικάζουν όσα δεν ξέχασα
πώς με τρομάζουν οι λόγοι που σ’ έχασα
Δεν τους κατάλαβα ποτέ τελικά
Εγώ δεν έβαλα στη σχέση φωτιά

Τι είναι άβυσσος, τι
Είναι η δική σου ψυχή

Θέλω ξανά να σου πω
Είναι επικίνδυνα εδώ
Όμως τώρα θα φύγω εγώ
Μην ζητάς να με βρεις
Έναν ξένο θα δεις
Αντιμέτωποι θα \'μάστε εμείς
Μάχη πρώτης γραμμής
Είναι θέμα τιμής
Ως το τέλος εχθροί συνεπείς
Μην ζητάς να με βρεις
Ένα ξένο θα δεις
Αντιμέτωποι θα ‘μαστε εμείς
Φίλοι και εχθροί

Αλλάζω στάση, μήπως και αλλάξουμε
Απέναντι σου θα ‘μαι αν βουλιάξουμε
Φίλοι αποτύχαμε, ας δούμε και ως εχθροί
Ας δοκιμάσουμε έτσι απ’ την αρχή

Ωραία τα δύο τελευταία...
Ας προσθέσω κι εγώ κάτι καινούριο... (5-6...)

ΕΧΩ ΚΙ ΑΛΛΑ
(Φίλιππος Πλιάτσικας, \"ΟΜΝΙΑ\")

Χοντρές φιγούρες που έχω βελτιώσει
Ξεκαθάρα βλέμματα που έχω θολώσει
Ελεύθερες σκέψεις που έχω πληρώσει
Ατέλειωτα όνειρα που έχω σκοτώσει

Μα έχω κι άλλα πολλά
Μη με φοβάσαι
Έχω κι άλλα πολλά
Μη με λυπάσαι

Πολλές οι αλήθειες, και μ’ έχουν στριμώξει
Πολλά και τα ψέμματα, μα δεν μ’ έχουν γλιτώσει
Χιλιάδες ταξίδια που δεν έχω τελειώσει
Αμέτρητα όνειρα που έχω προδώσει

Μα έχω κι άλλα πολλά
Μη με φοβάσαι
Έχω κι άλλα πολλά
Μη με λυπάσαι...

ΑΥΤΑΠΑΤΕΣ ΣΕ ΘΟΛΑ ΟΝΕΙΡΑ
(Φίλιππος Πλιάτσικας, \"ΟΜΝΙΑ\")

Στις σκυφτές σου πλάτες πράγματα πολλά
Φουντώνουν οι αυταπάτες σε θολά νερά
Έρχονται οι χειμώνες όταν δεν τους θες
Άγριες ανεμώνες, κρύες θύελλες

Τι να πω για όσα είχα ονειρευτεί
Ήταν όλα ξένα πριν να ‘ρθείς εσύ
Τι να πω για όσα είναι ανείπωτα
Πόσα χρόνια φύγαν για ένα τίποτα

Ίσως να με βγάλεις απ’ τη συννεφιά,
ίδια η απορία που θα σε κυνηγά
Ό,τι και ν’ αγγίξεις, ό,τι και να δεις
μια θα σε προδώσει, τρεις θα τ’ αρνηθείς

ΕΠΑΝΑΣΤΑΤΕΣ ΔΙΧΩΣ ΘΥΜΟ
(Φίλιππος Πλιάτσικας, \"ΟΜΝΙΑ\")

Μία ελπίδα χαμένη
Ένα τσιγάρο κλεφτό
Νόμιζα ήσουνα ξένη
Μα είσαι πάντα εδώ

Ένα παιχνίδι κλεμμένο
Επαναστάτης δίχως θυμό
Ακόμα σε περιμένω
κι ας είσαι πάντα εδώ

Κι ας είσαι πάντα εδώ
Κι ας ξέρω τι ψάχνεις
Έχω καιρό να σε δω
Να μάθω τι κάνεις

Για πόσα χρόνια ακόμα
Για πόσο ακόμα καιρό
Θα φεύγεις δε θα υπάρχεις
αλλά θα είσαι εδώ

ΟΜΝΙΑ
(Φίλιππος Πλιάτσικας, \"ΟΜΝΙΑ\")

Με γομολάστιχα θα σβήσω
Αλήθειες που σε κάνουν να πονείς
Θα φτιάξω ένα ωραίο ψέμα
Απόψε για να κοιμηθείς

Μη με κοιτάς μ’ αυτό το βλέμμα
Γεμάτο ερωτηματικά
Οι απαντήσεις που γυρεύεις
Είναι θαμμένα μυστικά

Μετράει η αλήθεια
Για όσο την αντέχεις
Γι΄ αυτό τις ερωτήσεις που θα κάνεις
Να προσέχεις

Μετράει η αλήθεια
για όσο την αντέχω
Γι’ αυτό τις ερωτήσεις που θα κάνω
Θα προσέχω

ΠΟΥ ΝΑ ΣΟΥ ΕΞΗΓΩ
(Φίλιππος Πλιάτσικας, \"ΟΜΝΙΑ\")

Πού να σου εξηγώ
Πως δεν πονάω πια
Πού να σου εξηγώ
Πως δεν σε ξέρω πια

Κι ας ξέρω τον καιρό
Στα μέρη που θα πας
Ορίζοντα ανοιχτό
Να βρίσκεις να περνάς

Κοιτάζω τώρα πίσω...
Τι να κρατήσω...
Και ποια ζωή να ζήσω...
Πώς να σου εξηγήσω...

Άντε, κι ένα τελευταίο...

ΠΟΛΗ ΧΙΟΝΙ
(Φίλιππος Πλιάτσικας, \"ΟΜΝΙΑ\")

Γεμάτο δάκρυα στάζει το πέλαγος
μοιάζει το χιόνι σου φέτος να καίει
μοιάζει το μέλλον να είναι απροσπέραστο
σ\' ένα παρόν που στενάζει και κλαίει...

Είναι χλωμό τ\' ουρανού το στερέωμα
και τούτη η πόλη φαρμάκι να στάζει
έχω πια χάσει καιρό το δικαίωμα
να σ\' αντικρίζω καθώς θα χαράζει...

Οσο μ’ αγάπησες τόσο σε πρόδωσα
Όσο με πρόδωσες σ’ είχα αγαπήσει
Όσο με άφηνες τόσο σε άφηνα
Κι όσο με μίσησες με έχω μισήσει...

Κλείνω τα μάτια και βλέπω το αύριο
Κι είναι ένα αύριο δίχως εικόνες
Ίσως να ζει η αγάπη μεθαύριο
Ίσως περάσουν κι αυτοί οι χειμώνες...

Είναι η πόλη μας τώρα πια φάντασμα,
Μοιάζει με πίνακα που ‘χει ξεβάψει
Κι έχει απομείνει μονάχα η θάλασσα
Να μου θυμίζει ό,τι έχω ξεχάσει...

Έτσι κοιτάζω την πόλη που αγάπησα
Όταν σε είχα σ’ αυτή συναντήσει
Έτσι κοιτάζω την πόλη που άφησα
Όταν στην άβυσσο μ’ είχες αφήσει...

Quote:

---

Originally posted by aggeliki
ΕΧΩ ΚΙ ΑΛΛΑ
(Φίλιππος Πλιάτσικας, \"ΟΜΝΙΑ\")

Χοντρές φιγούρες που έχω βελτιώσει
Ξεκαθάρα βλέμματα που έχω θολώσει
Ελεύθερες σκέψεις που έχω πληρώσει
Ατέλειωτα όνειρα που έχω σκοτώσει

Μα έχω κι άλλα πολλά
Μη με φοβάσαι
Έχω κι άλλα πολλά
Μη με λυπάσαι

---

αγγελικούλα αυτό ήταν για τους στίχους παρηγοριάς...;)
:)

Καράβι μικρό που κανείς δε σε ξέρει
Και καμία στεριά δε σου απλώνει το χέρι
Πως σου μοιάζω κι εγώ που όλο όνειρα κάνω
Μα τα παίρνει ο βοριάς και ποτέ δεν τα φτάνω
Φ.Π. (..εννοειται!...:P)

Quote:

---

Originally posted by bizbikis
So, so you think you can tell..
Heaven from Hell,
blue skies from pain. ..
Can you tell a green field
from a cold steel rail?
A smile from a veil?
Do you think you can tell?

And did they get you trade your heroes for ghosts?
Hot ashes for trees?
Hot air for a cool breeze?
Cold comfort for change?
And did you exchange a walk on part in the war for a lead role in a cage?

How I wish, how I wish you were here.
We\'re just two lost souls swimming in a fish bowl,
year after year,
running over the same old ground.
What have we found?
The same old fears,


wish you were here.

---

Κομματάρα.Την άκουγα όταν τελείωσα το λύκειο όπου είχα ερωτευτεί κεραυνοβόλα έναν τύπο ο οποίος με έφτυνε του κερατά.Ένα χρόνο κράτησε αυτό το κόλλημα.Μου στοίχισε!!Λοιπόν μιας και με αρέσει το τραγούδι θα ρίξω μια ελεύθερη..

\"Πώς θα ήθελα να ήσουν εδώ\"

Λοιπόν,λοιπόν νομίζεις πως μπορείς να ξεχωρίσεις τον παράδεισο απ\'την κόλαση;
Τον γαλάζιο ουρανό(φαντάζομαι εννοεί εδώ τον ξάστερο ουρανό) απ\'τον πόνο;
Μπορείς να διακρίνεις ένα πράσινο χωράφι από έναν κρύο ατσάλινο φράχτη;
Ένα χαμόγελο από ένα πρόσχημα;(πέπλο το βγάζει το λεξικό αλλά δεν μου κάθεται ποιητικά.Χα!)
Νομίζεις πως μπορείς;

Και σε έβαλαν να ανταλλάσσεις τους ηρωές σου με φαντάσματα;
Τις καυτές στάχτες με δέντρα;
Τον ζεστό αέρα με μία δροσερή αύρα;
Την κρύα παρηγοριά με ψιλά;
Και αντάλλαξες έναν βουβό ρόλο στον πόλεμο για έναν πρωταγωνιστικό σε κλουβί;

Πως θα ήθελα,πως θα ήθελα να ήσουν εδώ.
Είμαστε απλά δύο χαμένες ψυχές που κολυμπούν σε μια γυάλα χρόνο με χρόνο,
που τρέχουν στον ίδιο παλιό πυθμένα.
Τι έχουμε βρει;
Τους ίδιους παλιούς φόβους,
θα ήθελα να ήσουν εδώ......

\"Οναρ\"-Δε χρωστάω σε κανένα

Πέρασαν τόσοι μήνες
που για σένα αρρώστησα
και πλήρωσα τα πάντα σ\'ένα βράδυ
κι είπα πώς καθάρισα

Δε χρωστάω σε κανένα
ούτε θέλω πιο πολλά.
Ήσουν όλα εσύ για μένα
και στεριά και θαλασσά...

Η αγάπη στα βαθιά σου τα υπόγεια
ήταν τόσο ακριβή,
σαν κρασί που έχει μια για πάντα
σ\'ένα κάτασπρο κελλί

Δε χρωστάω σε κανένα
ούτε θέλω πιο πολλά.
Ήσουν όλα εσύ για μένα
και στεριά και θάλασσα

Πέρασαν τόσοι μήνες
που για σένα αρρώστησα
και πλήρωσα τα πάντα σ\'ένα βράδυ
κι είπα πως καθάρισα

Not gonna get us-Tatu!

Not gonna get us
They are not gonna get us
Not gonna get us
Not gonna get us
They are not gonna get us
They are not gonna get us
Not gonna get us

They are not gonna get us
Not gonna get us

Starting from here, let\'s make a promise
You and me, let\'s just be honest
We are gonna run, nothing can stop us
Even the night, that falls all around us

Soon there\'ll be laughter and voices
And the clouds over the mountains
We\'ll run away on roads that are empty
Lights from the airfield shining above you

Nothing can stop us, no no I love you
They are not gonna get us
They are not gonna get us
Nothing can stop us, no no I love you
They are not gonna get us
They are not gonna get us

They are not gonna get us (x5)

We\'ll run away, to everything simple
Night will come down our guardian angel
We rush ahead the crossroads are empty
Our spirits rise they are not gonna get us

My love for you always forever
Just you and me all else is nothing
Not going back - not going back there
They don\'t understand
They don\'t understand us

Not gonna get us
Not gonna get us
Not gonna get us

They are not gonna get us
Not gonna get us

Nothing can stop us, no no I love you
They are not gonna get us
They are not gonna get us
Nothing can stop us, no no I love you
They are not gonna get us
They are not gonna get us
They are not gonna get us
Not gonna get us
Not gonna get us

\"Δεν θα μας πιάσουν\"

Δε θα μας πιάσουν.........
Ξεκινώντας από εδώ ας δώσουμε μια υπόσχεση
Εσύ κι εγώ ας είμαστε ειλικρινείς
Θα τρέξουμε,τίποτα δε θα μας σταματήσει.
Ούτε η νύχτα που μας τυλίγει.

Σύντομα θα υπάρχουν γέλια και φωνές
και τα σύννεφα πάνω από τα βουνά
Θα φύγουμε μακριά σε δρόμους άδειους
Φώτα απ\'τ\'αεροδρόμιο να φέγγουν πάνω σου

Τίποτα δεν μπορεί να μας σταματήσει.Όχι,όχι σ\'αγαπώ!

Θα φύγουμε μακριά,σε ό,τι απλό.
Η νύχτα θα μας σκεπάσει ως φύλακας αγγελός μας.
Ορμάμε μπροστά,το σταυροδρόμι είναι άδειο.
Τα πνεύματά μας ξυπνούν,δεν πρόκειται να μας πιάσουν!

Η αγάπη μου για εσένα πάντα αιώνια.
Μόνο εσύ κι εγώ όλα τ\'άλλα είναι τίποτα.
Δεν πάμε πίσω...Δεν πάμε πίσω εκεί.
Δεν μας καταλαβαίνουν.

\"How soon is now\"-The Smiths

I am the son
and the heir
of a shyness that is criminally vulgar
I am the son and heir
of nothing in particular

You shut your mouth
how can you say
I go about things the wrong way
I am human and I need to be loved
just like everybody else does

I am the son
and the heir
of a shyness that is criminally vulgar
I am the son and the heir
of nothing in particular

You shut your mouth
how can you say
I go about things the wrong way
I am human and I need to be loved
just like everybody else does

There\'s a club if you\'d like to go
you could meet somebody who really loves you
so you go, and you stand on your own
and you leave on your own
and you go home, and you cry
and you want to die

When you say it\'s gonna happen \"now\"
well, when exactly do you mean?
see I\'ve already waited too long
and all my hope is gone

You shut your mouth
how can you say
I go about things the wrong way
I am human and I need to be loved
just like everybody else does

\"Πόσο σύντομα είναι το τώρα;\"

Είμαι ο γιος κι ο κληρονόμος
μιας δειλίας εγκληματικά χυδαίας.
Είμαι ο γιος και κληρονόμος του τίποτα,συγκεκριμένα!

Κλείσε το στόμα σου.
Πώς μπορείς να λες
ότι χειρίζομαι τα πράγματα με τον λάθος τρόπο;
Είμαι άνθρωπος και έχω ανάγκη να αγαπηθώ
όπως κάθε άλλος...

Υπάρχει ένα κλάμπ αν ήθελες να πας.
Θα μπορούσες να βρεις κάποιον που πραγματικά σε αγαπά.
Έτσι πηγαίνεις και στέκεσαι μόνος σου
και φεύγεις μόνος σου
και πας σπίτι,κλαις και θες να πεθάνεις!

Όταν λες ότι θα συμβεί \"τώρα\"
λοιπόν, πότε ακριβώς εννοείς;
Βλέπεις ήδη περίμενα πολύ
κι όλες μου οι ελπίδες χάθηκαν.

Λοιπόν ήμουν στο μάθημα της πληροφορικής και κάναμε περιήγηση στο ίντερνετ.Στην οθόνη μου όμως υπήρχε ο πειρασμός.Το google.Μια και δυο σε μια διακοπή πατάω μια λέξη και βγαίνει ποιηματάκι,το οποίο και παραθέτω.Οι στίχοι έχουν ΠΙΟΤΗΤΑ!
Να σημεώσω πως παίζεται και να τραγουδιέται.

\"ΚΑΡΙΟΛΑ\"
Παντρεύτηκα μια μέρα που έβρεχε πολύ
Σκατά είχαμε γίνει απ\'την κωλοβροχή
Ευτυχισμένη μέρα για μένα και γι\'αυτήν
Εγω και η γυναίκα μου θα είμασταν μαζί
Περάσανε τα χρόνια χωρίς αναποδίες
Κάναμε και κουτσούβελα να κάνουνε ζημίες
Κι ενώ όλα ήταν όμορφα σα Disney ταινία
Γνωρίζω μια γκόμενα, τη λέγανε Μαρία

Τι όμορφη τι τέλεια, αυτή τα είχε όλα
Το σπίτι θα μου κλείσει ομως
Η παλιο*******

Καριολα
Καριόλα γλυκεία
Καριολα
Που να βρώ γιατρειά
Καριόλα
Χωρίς εσένα δε ζώ
Καριόλα
Θέλω να σε ξαναδώ

Μου λέει \"έλα σπίτι μου κάτι να σε κεράσω\"
Μα τι να πώ ο άμοιρος, \"οχι, θέλω ν\'αγιάσω\";
Είδα και γκρο-πλαν το ντεκολτέ μια δόση
Και, μετά συγχωρήσεως, μου είχε γίνει τόση
Στο δρόμο για το σπίτι της σκεφτόμουν τη φαμίλια
Την ενοχή μου έβλεπα να έρχεται με 1000
Μα κι όταν ήμουν πάνω της και τα\'χα κάνει όλα
Σκεφτόμου \"τι μου έκανες μωρή παλιο*******\"

Την πήδηξα, τ\'ομολογώ, αυτή τα είχε όλα
Τι θα πω στη γυναίκα μου όμως τώρα πια, *******;

Καριολα
Καριόλα γλυκεία
Καριολα
Που να βρώ γιατρειά
Καριόλα
Χωρίς εσένα δε ζώ
Καριόλα
Θέλω να σε ξαναδώ


Καριολα
Καριόλα γλυκεία
Καριολα
Που να βρώ γιατρειά
Καριόλα
Χωρίς εσένα δε ζώ
Καριόλα

Κι ένα έτσι τελευταίο ΠΙΟΤΙΚΟ ποιηματάκι,για να μην ισοπεδώσουμε εντελώς το φόρουμ....

θα μπορούσε κάλλιστα να ονομαστεί \"Βαρθολομαίος\"

Του ΙΚΑ ο διοικητής έπεσε στο καθήκον
γιατί κολλούσε ένσημα στην γκόμενα κατ\' οίκον.
Τον τσάκωσε ο κερατάς και έγινε \"βαπόρι\"
του γύρισε το \"άντερο\" και του ματιού η κόρη.

Σκούζει, φωνάζει ο κερατάς: - Που πας ωρέ καριόλη;
Θα την πληρώσεις τώρα δα, θα σφίξουνε οι κώλοι.
Και μια και δυο και γρήγορα του ρίχνει δυο μπουνίδια,
ατάραχος ο διοικητής: - Μας έκλασες τ\' αρ**ίδια!

-Τι λες τώρα ρε τσόγλανε, αλήτη χλεμπονιάρη
άραγε σου σηκώνεται ακόμα το π**πάρι;
- Ρώτησε την γυναίκα σου αυτή καλά το ξέρει
πριν από λίγο, τώρα δα, το κράταγε στο χέρι!

Θόλωσε ο δράστης: Τι λες ρε: Μαλάκα θα πεθάνεις!
- Ρε συ, σιγά τα αίματα. Για πες μας τι θα κάνεις;
Και τον χτυπά στο πρόσωπο, στα χέρια, στο κεφάλι.
λυγίζει, πέφτει ο διοικητής, μα τον χτυπά και πάλι.

Την τελευταία του πνοή, αφήνει έξω απ\' την πόρτα
τώρα θωρεί ο διοικητής, ανάποδα τα χόρτα.
Ο δράστης φεύγει κλαίγονας, τρελός, βασανισμένος
τουλάχιστον ήταν μόνο κερατάς και όχι και δαρμένος!

Η αλήθεια να το ξέρετε, είναι αυτή και μόνο
και όχι όσα η tv σας λέει για τον φόνο.
Όλα τα άλλα φούμαρα, χαμένα από χέρι
και αν δεν με πιστεύετε, να δείτε Πρετεντέρη