Quote:
Originally posted by alexandrita
Πηγα σε μια περιοδο που νιωθω καλα ψυχολογικα,ειμαι σχετικα χαρουμενη αυτες τις μερες οποτε δε μπορω να πω οτι με βοηθησε ιδιαιτερα σε κατι....
με προβληματισε,δεν ξερω αν ειμαι ετοιμη για ψυχοθεραπεια ακομα.δεν θα ειναι συμμαχος μου σιγουρα.
μου ειπε οτι για να εχει αποτελεσματα η ψυχοθεραπεια πρεπει εστω να καταλαβω οτι η επιμονη μου να ειμαι τοσο αδυνατη εχει ψυχολογικα αιτια(καπως ετσι).
προσωπικα δε το βλεπω ετσι.ειναι δικαιωμα μου να ειμαι οσο αδυνατη θελω και αρνουμαι να βαλω εστω και ενα γραμμαριο.
επειδη ομως η ψυχολογικη μου κατασταση ειναι πολυ ασταθης,εκλεισα κι αλλο ραντεβου,αλλα δεν ξερω αν θα παω,εξαρταται πως θα νιωθω τοτε...
Ξέρεις τι?Κάντο σαν πείραμα, μπορέι να βγει και σε καλό.Κανείς μας δεν είναι έτοιμος για ψυχοθεραπεία, όλα θέλουν τον χρόνο τους.Τουλάχιστον πιστεύω να είναι καλός σαν επιστήμονας.Εγώ για εμένα έτσι το σκέφτομαι πλεον.Πείραμα κ όσο αντέξω.Πως διάολο(σορυ) ζούσα με τα τάδε κιλά τόσα χρόνια και τώρα δν μπορώ?Και κάτι άλλο που λέω στον ευατό μου.Σε τι με βοήθησε όλο αυτό?Ομόρφυνα?Ήμουν ευτυχισμένη?Περνούσα καλά?Προόδεψα σε κάτι?Όχι κατηγορηματικά.Οπότε μου λέω "σκάσε και κολύμπα" ολόκληρη γαιδούρα κτλ κτλ.Πλεον όντως το θεωρώ ντροπη να κόβω την περίοδό μου για να είμαι 2 κιλά κάτω έτσι?Θέλω να κάνω οικογένεια, να είμαι υγιής, να ερωτευτώ, να προχωρήσω, να ξεχάσω.Και ξέρω πως τα θέλεις κ εσύ αυτά.Και με μη υγιή οργανισμό κ συνεπώς ψυχολογία δεν γίνεται ρε γμτ.Έχω καταφέρει τόσους μήνες να τους πείσω όλους πως δν έχω περίοδο απο άγχος καθαρά.Τον ευατό μου όμως δν το έπεισα και αυτό με πνίγει πλεον.Προσπάθησε να συνεργαστείς.Κιλά είναι, όποτε θέλουμε τα ξαναχάνουμε-και προς Θεού στα πλάισια του αδύνατου πάλι λέω να είμαστε αλλά του υγιούς αδύνατου.Τα λέω και για να τα ακούω όπως αντιλαμβάνεσαι:starhit: