Ζω λες και έχω την εντύπωση ότι θα μου δοθεί η ευκαιρία να ζήσω δεύτερη ζωή, λες και όσα έπαθα ή πάνε λάθος δεν πειράζει θα μου ξαναδοθεί η ευκαιρία.
Printable View
Ζω λες και έχω την εντύπωση ότι θα μου δοθεί η ευκαιρία να ζήσω δεύτερη ζωή, λες και όσα έπαθα ή πάνε λάθος δεν πειράζει θα μου ξαναδοθεί η ευκαιρία.
Ουτε ο γεροσ ποτε ξανανιωνει ουτε το αηδονι το ταιρι του βρισκει ουτε η καρδια δυο φορεσ θα αγαπησει ουτε θα ζησει κανεισ δυο φορεσ μιθριδατησ
Υπαρχει εξηγηση.
Ο οργανισμος, οταν οι σκεψεις γινουν ΠΟΛΥ λογικες και αναντιρρητες,
οταν καταλαβεις οτι ΔΕΝ υπαρχει περιπτωση να ρεφαρεις για οσα εχασες,
εκκρινουν συγκεκριμενες ορμονες που σε βοηθουν να φαντασιωθεις
απιθανες καταστασεις. Δινουν ανασα στον εγκεφαλο και την συνειδηση.
Οτι θα συμβουν αδυνατα πραγματα (δευτερη ζωη, κλπ) για να μην
παραφρονησει η συνειδηση και κανει καμια "μαλακια".
Συμβαινει και σε μενα.
Η μαλλον ... συνεβαινε και σε μενα (πριν δεκα χρονια).
Ονειρευομουν οτι γυρνουσα στο παρελθον, σκοτωνα τον πατερα μου,
εξοριζα σε καποια βραχονησιδα την μανα μου και εβρισκα πολλα λεφτα
ωστε να αγορασω Porche και να με δει αλλιως η Ληδα (στα 17 της !!!!!).
Ολα αυτα ομως, στην ηλικια των 52, οι ορμονες ικανοποιησης που εκκρινω
ειναι πολυ λιγες για να τα φαντασιωθουν. Η αντιληψη και εμπειρια που
απεκτησα απο τον κοσμο (στρεβλες η οχι) ειναι ΤΟΣΟ ΙΣΧΥΡΕΣ ωστε
οι ορμονες "φαντασιωσης" και "αυτοϊκανοποιησης" δεν φτουρανε .... μια.
Ολα αυτα δεν ειναι ασχημα. Δεν τα ειρωνευομαι. Εαν καποιος μπορει
να ανακουφιζει την συνειδηση του, ας φαντασιωθει οτι θελει. ΚΑΛΑ ΚΑΝΕΙ.
Ποιος ειμαι εγω να κρινω αν ειναι ορθολογικο αυτο που κανει ?
Γουστο του, καπελο του. Βρισκει ακρη !
Εγ παντως, τωρα ....
ζω μερα με την μερα, αναπνοη με την αναπνοη, και ειμαι σιωπηρα ευτυχης
που δεν εχει ορμηξει κανας τζιχαντιστης μεσα σε λεωφορειο να με κανει ...
πατσα ψιλοκομμενο. Ειμαι ΥΠΕΡΕΥΤΥΧΗΣ που γραφω εδω μεσα και εχω
καποια κομματι συνειδησης .... δικο μου. ΑΝΟΘΕΥΤΟ ! Και το μοιραζομαι
μαζι σας (η νομιζω οτι το μοιραζομαι μαζι σας). Θα μπορουσε να ΜΗΝ
υπαρχει καν internet. Να βρισκομαστε σε μια εποχη .... πριν το 1990.
Οποτε εκει .... ΣΙΓΟΥΡΑ δεν θα ειχα ουτε αυτο το μικρο και αστειο παραθυρακι.
Αυτήν την κρυφή παρηγορία-παραμυθία την έχω και εγώ...Φοβάμαι όμως πως δεν έχει να κάνει τόσο με την προοπτική ότι κάποτε θα μου δοθεί η ευκαιρία να τα αναπληρώσω, αλλά με το ότι βαθιά μέσα μου έχω καταλάβει(άσχετα αν δεν θέλω να το παραδεχτώ),πως κάποτε όλα αυτά θα τελειώσουν και δεν θα έχουν καμμία σημασία.
Πολλά ευχαριστώ για τα σχόλια....
Ακόμα και χαρούμενος να μαι με το τώρα (που σε γενικές γραμμές δεν είμαι επειδή νιώθω να μαι στο 40% αυτού που θα θελα να μαι) δεν μπορώ να γυρίσω το ρολόι στα 20. Οτι είχε ως timing που λένε οι Άγγλοι τα 20 ή τα 25 δεν πραγματώνεται ή πραγματώνεται σε κατώτερο βαθμο έπειτα στη ζωή. Αρα οτι έχασα τότε παει. Οι φαντασιώσεις είναι μια καλή λύση όπως και η ευχαρίστηση με το να αρκουμε σ αυτά που μπορω να κάνω τωρα. Ο φόβος είναι πως καποτε θα αντιληφθω την ουτοπία αυτης της διεξοδου σκέψης κι εκεί θα αναζητώ τρόπους ζωής και δραστηριότητες διέξοδο, για να μην βυθιστω στην κόλαση του αδιεξόδου.
Κουραστηκα...
Η ζωη ειναι μια μαλακια και μιση.
Ευχαριστω οσεσ δε με θελαν αναγκαστικα το ριξα στη δουλεια και σημερα εχω 100 χιλιαρικα ευχαριστω ολεσ απο τα βαθη τησ ψυχησ μου να ειστε ολεσ καλα και να περνατε ομορφα καλα ******α σασ ευχομαι
Χαχαχα ... εισαι απολαυση, Elis.
Οτι γραφεις ειναι συνθημα για τοιχο.
Και οχι μονο στα Εξαρχεια ....
Nα πηγαινει η αλλη στο μεγαρο μουσικης (μεσα στο αμαξι της, με την γουνα της
και τον αντρα της) ... και να πεφτει η μαδαμ Αντουανετ πανω στις "ευχες" σου.
ΟΛΑ ΤΑ ΛΕΦΤΑ ... να δω τις ξυνιλες στο πριγκιπικο μουτρακι της !
Αδερφε εγω ξερω ολα τα λαικα κορασια με αυτεσ που λεσ ουτε καλημερα ουτε τον ιδιο αερα δε μπορουμε να αναπνευσουμε τοσο απλα
Καλα ρε κυκνε παντωσ ειδεσ τα γαλλικα τα μιλαω απταιστα γαλλικα λεγονται τα μπινελικια στη μπασκετικη γλωσσα
Καλα θα ειμαι καλο παιδι αριστοσ μαθητησ αρκει το παριζακι μου να ειναι υφαντησ