Originally Posted by
ioannis2
Κι εγώ μέσα στο κεφάλι μου, αρκετές από τις στιγμές ή ώρες που η σκέψη μου κυριαρχείτο από ευχάριστα, ονειρευόμουν έναν κόσμο που θα τον χαρακτήριζα με μια λέξη ως φωτεινό, που κυριαρχείτο δηλαδή από πάλλευκο φως, ατόφιο πέρα από το φυσικό φως, συνοδευόμενο από ανεξήγητη χαρά, γαλήνη και καθαρότητα ψυχής, τόσο στο χώρο, μέσα στους ανθρώπους και στις διαπροσωπικές σχέσεις.
Τώρα που εμβάθυνα στον κόσμο βιώνοντας τον από κοντά αυτά τα όνειρα σχεδόν χάθηκαν από τη σκέψη μου.