Νιώθω τεράστιο άγχος και στεναχώρια...εκεί που κάθομαι (σχετικά) ήρεμη ξεκινάω να δακρύζω και τελικά καταλήγω να κλαίω, δεν αντέχω άλλο, μέχρι που θα πάει αυτό πια; Δεν μπορώ άλλο...
Printable View
Νιώθω τεράστιο άγχος και στεναχώρια...εκεί που κάθομαι (σχετικά) ήρεμη ξεκινάω να δακρύζω και τελικά καταλήγω να κλαίω, δεν αντέχω άλλο, μέχρι που θα πάει αυτό πια; Δεν μπορώ άλλο...
νιωθω οτι πνιγομαι..δεν εχει τελος..νομιζα πως ο χρονος ειναι γιατρος,μα στη δικη μου περιπτωση αυτο μαλλον δεν ισχυει..φοβαμαι..οτι παλι θα πιασω πατο..κανω ο,τι μπορω για να το αποτρεψω αλλα δεν ξερω αν αρκει..δεν ξερω αν εχω αρκετη δυναμη..
Φοβαμαι , δεν θελω να κλείσω τα ματια μου και άν τα κλείσω δεν θελω να τα ξανα ανοίξω τι να δώ ξανα ....
Αισθάνομαι έτσι:
Ανησυχώ για σέν'ανησυχώ
που'χεις βουτήξει μες στο φασισμό
Και σ'ενοχλεί των άλλων η βρωμιά
και θες να καθαρίσεις από την προσφυγιά
Ανησυχώ για σέν'ανησυχώ
μια που και γω ο μαλάκας ζω εδώ
Δεν ξέρω πως αλλιώς να σου το πω
Μ'ανησυχώ για σέν' ανησυχώ
Καθάρματα, ο τόπος που ζούμε όλοι δεν είναι το χωράφι κανενός και συρματοπλέγματα δε θα μας βάλετε!