Printable View
κορίτσια, με έχετε καθηλώσει με τη σημερινή σας κουβέντα, δεν συμμετείχα γιατί είχα δουλειά, αλλά συνέχεια έμπαινα για να παρακολουθήσω τι λέτε...Έχω πολλά στο μυαλό μου και για την Αστερόσκονη, και για την Αλίνα και για το Γιωτάκι...Είμαι όμως λίγο συναισθηματικά φορτισμένη γιατί κάποια πράγματα ακούμπησαν ευαίσθητες χορδές μου και πρέπει να κάνω λίγο τις δικές μου σκέψεις πρώτα και μετά να σας γράψω..
Γιωτάκι μου, τι μου θύμισες.. Ήμουν φοιτήτρια και περίμενα να δώσω ένα μάθημα προφορικά. Δίπλα μου ήταν μία κοπέλα, με φανερή αγωνία, πάρα πολύ συμπαθητική. Πιάσαμε κουβέντα και μου μίλησε για τον εαυτό της. Προέρχεται από οικογένεια βιομηχάνων και με το που ήρθε να σπουδάσει γνώρισε τον άντρα της. Οι γονείς της ούτε να ακούσουν δεν ήθελαν για τον πάμπτωχο και μη πτυχιούχο, που διεκδικούσε τη μονάκριβή τους. Έμεινε έγκυος και παντρεύτηκαν. Οι γονείς της δεν πήγαν στο γάμο και δε μιλήσανε από τότε ποτέ. Στη γέννα κόντεψε να πεθάνει. Ο άντρας της, εκτός των άλλων, αποδείχτηκε και κουμαρτζής. Την ώρα που γεννούσε η γυναίκα, αυτός έπαιζε και δε διέκοψε, να πάει να τη δει. Οι γιατροί τηλεφώνησαν στους γονείς της, οι οποίοι (πόσο σκληροί, αλήθεια) είπαν ότι δεν έχουν κόρη με αυτό το όνομα. Έζησε και αυτή και το μωρό, αλλά στο μεταξύ παράτησε τις σπουδές της και δούλευε σε μία βιοτεχνία, κουμπί κουμπότρυπα, για να τα βγάλει πέρα, με την οικογένεια και το πάθος του άντρα της. Αποφάσισε να πάρει τη ζωή της στα χέρια της και εκείνο ήταν το πρώτο μάθημα που επιχειρούσε να περάσει, ώστε να συνεχίσει τη σχολή. Το πέρασε! Την αγκάλιασα, τη φίλησα, πήγαμε μαζί να πάρει γλυκά, να κεράσει τα παιδιά στη βιοτεχνία. Κρίμα που χαθήκαμε στην πορεία, δεν ξέρω τι απέγινε.
Να πω και τι σκέφτηκε το αισχρό μυαλό μου; Να αφήσει την πικρία στην άκρη, να αποκαταστήσει τη σχέση της με τους γονείς της, όχι για την ίδια, αλλά για το παιδί της. Να μην καταδεχτεί η ίδια να πάρει δραχμή από αυτούς, αλλά να φροντίσει ώστε τα εργοστάσια να καταλήξουν στο παιδί της. Είναι δίκαιο νομίζω.
Πάρε το χρόνο σου Γιώτα μου, εμείς εδώ είμαστε..
Σας ευχαριστώ όλες μέσα από την ψυχή μου για τα καλά σας λόγια ,μετά από τον άντρα μου κ το γιο μου είστε τα πιο κοντινά μου άτομα που μπορώ πλέον να μοιράζομαι τα πάντα( δυστυχώς όλοι οι <δικοί > μου συνεχίζουν να με χρεώνουν γιατί έφυγα από τη σιγουριά μου κ αποφάσισα να φυτέυω ντομάτες κλπ)
Έννοια σου, Γιωτάκι μου κι εγώ παρόμοια θα άκουγα, αν αποφάσιζα τελικά να ακολουθήσω το δρόμο της καρδιάς μου..
Απλά, αποδείχτηκα μάλλον πιο φιλόδοξη από σένα και πήρα άλλες αποφάσεις. Αποφάσεις, που τις πληρώνω καθημερινά.
Αβακι περίπου η ίδια ιστορία με τη διάφορα ότι το δικό μου ζουρζουβίλι σε όλα τα παλουκια της ζωής μας στάθηκε μπροστά κ δεν τα άφησε καν να με ακουμπήσουν.Πιστεύω πως αν μπορούσε να γεννήσει το γιο μας θα το έκανε κ αυτο μόνο για να μην πονάω!!!!!
Μπράβο, Γιωτάκι! Έπαιξες και κέρδισες, μόνο αυτό σου λέω! Από κει και πέρα, ντομάτες; Ντομάτες, ναι! Σημασία έχει που κέρδισες τον εαυτό σου και τα θέλω σου. Αν οι γονείς σου σταθούν κάποτε σ' αυτό, θα ξανασμίξετε, όπως παλιά. Θα γλυκαθούν και από το εγγόνι τους, αλλά κυρίως θα δουν ότι εσύ είσαι ευτυχισμένη και θα σωπάσουν.
Είναι εκνευριστικό να θέλεις κάτι και να προσπαθούν να σε πείσουν ότι δεν το θέλεις! Όταν αποφασίζεις για κάτι είτε είναι λάθος είτε σωστό, είναι η δική σου απόφαση, στο δικό σου μυαλό, τα δικά σου θέλω. Μπορούν οι υπόλοιποι να πουν τη γνώμη τους και να σε συμβουλέψουν αλλά μέχρι εκεί. Δε γίνεται οι μισοί να είναι οι σωτήρες που θα σώσουν τους άλλους μισούς. Αν δεν κάνουμε και λάθη πως θα καταλάβουμε ποιό είναι το σωστό; Και πως μπορεί να είναι σίγουροι οι γύρω μας ότι αυτό που κάνουμε δεν είναι το σωστό για μας; Οι "φωτεινοί παντογνώστες" πάντα με εκνεύριζαν.
Αβακι εγώ πληρώνω μια διαλυμενη οικογενειακή σχέση ,η αγάπη όμως που παίρνω από όλους τους άλλους φτάνει να αναπληρωσει τα κενά που δημιουργήθηκαν ,κ μετά από τόσα χρόνια τολμώ να πω ότι με βοήθησε να πατησω γερά στα δικά μου πόδια κ μόνο !!!!!Quote:
Originally posted by Ava
Έννοια σου, Γιωτάκι μου κι εγώ παρόμοια θα άκουγα, αν αποφάσιζα τελικά να ακολουθήσω το δρόμο της καρδιάς μου..
Απλά, αποδείχτηκα μάλλον πιο φιλόδοξη από σένα και πήρα άλλες αποφάσεις. Αποφάσεις, που τις πληρώνω καθημερινά.
χαθηκα αποτομα αλλα ο μικρος μου ανεβασε πυρετο κ ηθελε αγκαλιτσες απο τη μανουλα.τωρα καπως του επεσε κ ριμαζει παλι το σπιτι :)
γιωτακι πολυ γλυκια κ τρυφερη η ιστορια σου κ εισαι πολυ τυχερη που εχεις μια ομορφη οικογενεια αγαπημενη! :) παρολα τα δυσκολα που περασατε.
ʼβα μου τι συγκλονιστική ιστορία.... Τελικά αυτό που λένε κάθε πόρτα και καημός....ισχύει!Αλλά και οι γονείς της, πώς μπόρεσαν???Δηλαδή κάνουμε τα παιδιά μας για να ακολουθούν τις δικές μας οδηγίες? Και αν παρεκκλίνουν ή έχουν άλλη άποψη ή έστω οι αποφάσεις τους δεν είναι σύμφωνες με τις δικές μας, τα ξεγράφουμε??? Μου φαίνεται παρανοικό αλλά ξέρω πως όντως συμβαίνει... Τόσο συγχίστηκα που έφαγα 8 χουρμάδες από την ώρα που το διάβασα...Έλεος!!!!
Γιωτάκι, είδες τελικά πως πήρες τη σωστή απόφαση? Αντιστάθηκες όταν έπρεπε και τώρα είσαι ευτυχισμένη...Και μακάρι να είσαι πάντα!!!
Αλίνα μου, έχω τόσο πυρετό, ώστε, αντί για θερμόμετρο, πήρα ένα στυλό να βάλω στη μασχάλη μου! Να έρθω κι εγώ για αγκαλίτσα και να ρημάξω μετά το σπίτι;
Πόσο δίκιο έχεις !!!!! Πόσο άδικο είναι να προσπαθούν να επιβάλλουν τα δικά τους όνειρα και τα δικά τους θέλω χωρίς καν να σε ρωτάνε!!!!!Quote:
Originally posted by ΤΖΙΝΑ
Είναι εκνευριστικό να θέλεις κάτι και να προσπαθούν να σε πείσουν ότι δεν το θέλεις! Όταν αποφασίζεις για κάτι είτε είναι λάθος είτε σωστό, είναι η δική σου απόφαση, στο δικό σου μυαλό, τα δικά σου θέλω. Μπορούν οι υπόλοιποι να πουν τη γνώμη τους και να σε συμβουλέψουν αλλά μέχρι εκεί. Δε γίνεται οι μισοί να είναι οι σωτήρες που θα σώσουν τους άλλους μισούς. Αν δεν κάνουμε και λάθη πως θα καταλάβουμε ποιό είναι το σωστό; Και πως μπορεί να είναι σίγουροι οι γύρω μας ότι αυτό που κάνουμε δεν είναι το σωστό για μας; Οι "φωτεινοί παντογνώστες" πάντα με εκνεύριζαν.
Χουζουράκο μου λυπάμαι αν σε στενοχωρήσαμε. Θέλεις να πούμε στην ʼβα να βάλει κανά δυό Κάλες Φέρρες με πολλές εξάψεις να νοιώσεις καλύτερα;
χιχιχιχιχ ελα η αγκαλιτσα μας ειναι ανοιχτη κ εμενα κ του μικρου μου. προσεξε με το στυλο χιχιχι μονο που φανταστικα η σκηνη χαμογελασα.μολις βαλεις αληθινο θερμομετρο ενημερωσε μας ποσο εχεις αν θες.